NEΑ POLITIA 2ος ΧΡΟΝΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 20 2012 Από την παρουσίαση του Bon Voyage ( Φώτο, Μαρία Σκούλου Λαγωνικού ) 1 NEA POLITIA 2ος ΧΡΟΝΟΣ ΜΑΙΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 19 2012 Εκδότης-Διευθυντής Νίκος Ζαβόλας Website Director/Programmer Γιώργος Ζαβόλας Ε-mail : nikoszavolas@aol.com Website www.nikoszavolas.com Καλεσμένοι Κώστας Ιερομνήμων Ντόρα Κουλουμπή Μανατάκη Μαρία Σκούλου Λαγωνικού ( φωτογραφία, εξωφύλλου ) Paulo Coelho Χριστίνα Κόλλια Κωνσταντίνος Καβάφης Αν θέλετε την παρουσίαση του έργου σας ( βιβλίο,CD,DVD κλπ ), μπορείτε να το ταχυδρομήσετε στην διεύθυνση: Greek Institute of Arts ( Νikos Zavolas ) 193 Browning Avenue Elizabeth, NJ 07208 USA Η παρουσίαση μπορεί να καταλήξει σε συνέντευξη του συγγραφέα, ανάλογα με την κρίση της εφημερίδας μας. Μην ξεχνάτε ότι η εφημερίδα μας δεν παρουσιάζει μόνο καταξιωμένους δημιουργούς, αλλά μέλημα της έχει να προωθήσει και νέους ! Θέλομε να ευχαριστήσουμε τους αναγνώστες ,τους δημιουργούς και τους διαφημιζόμενους που μας διαβάζουν και μας δείχνουν με διάφορους τρόπους την συμπαράσταση τους. 2 (Φωτο, Μαρία Σκούλου Λαγωνικού ) Από την παρουσίαση του Bon Voyage Μια πολύ ωραία λογοτεχνική βραδιά στον Άγιο Δημήτριο, που συνάμα μας ταξίδεψε στο Παρίσι αλλά και στα παιδικά μας χρόνια. Συγχαρητήρια στο Νίκο, στους παρουσιαστές, στους οργανωτές, αλλά και σε μας που παραβρεθήκαμε. Και στο επόμενο βιβλίο Νίκο! και στην επόμενη εκδήλωση Φωτεινή Μάζη (USA) Νίκο μου θα ήθελα πολύ να παρευρεθώ στην παρουσίαση του Bon Voyage, δεν τα κατάφερα. Δεν αμφιβάλλω για την επιτυχία κι αυτής σου της δημιουργίας. Να είσαι καλά, να μας ταξιδεύεις στους δύσκολους καιρούς που περνάμε και να μας εμπνέεις για τα καλύτερα. Σταυρούλα Ζαβόλα (USA) "Bon Voyage".... Άρχισα κιόλας να το διαβάζω και να συναντώ 'κοινούς γνωστούς' ταξιδεύοντας ξανά σε γνώριμα μέρη! Ο Πύργος του Eiffel, Champs Élysées , η Παναγία των Παρισίων, Louvre, η Πύλη του Θριάμβου..... Αγαπητέ Νίκο, σου ευχόμαστε μια ζωή γεμάτη "Πύλες Ανοιχτές" , όχι μόνο για περιπλάνηση στον κόσμο των ονείρων, αλλά Πύλες που θα κάνουν τα όνειρα πραγματικότητα κι εδώ στη γη! Συγχαρητήρια και πάλι και ‘Καλοταξιδο’! Σόφη Λογοθέτου (USA) Νίκο τα ταξίδια είναι πάντα μια ξεχωριστή εμπειρία το δικό σου ήταν τέλειο γιατί το μοιράστηκες μαζί μας θέλω να σου ευχηθώ πάντα να είσαι καλά χαρούμενος και δημιουργικός ! Ειρήνη Χριστοδουλάκη Μαυρικλή (USA) Πραγματικά ήταν μια ξεχωριστή βραδιά που ο Νίκος Ζαβόλας μας ταξίδεψε πολλά χρόνια πίσω φέρνοντας στη μνήμη μας όλες εκείνες τις όμορφες αναμνήσεις που έχουμε από τα παιδικά μας χρόνια., Νίκο σου αξίζουν συγχαρητήρια, να είσαι πάντα καλά να συνεχίσεις το έργο σου !!! Ευγενία Κωστή (USA) 3 Είναι πολλά αυτά που θέλω να πω, αλλά με μια λέξη θα τα πω όλα…Μπράβο!!!!!!!!!!! Μαρία Γιαννικούρη (USA) Μια συνάντηση με τον Ουγκώ ακόμα και με την φαντασία είναι υπέροχη αίσθηση… καλή επιτυχία στην παρουσία σου Νικόλα μου!!! Ντόρα Μανατάκη (Αθήνα) Cousin Niko, Congratulations on your book. I can't say I read it because my Greek is not so good. I'm writing to you to tell you I admire your hard work. You have a dream and you go after it. I wish you all the best and hope that all of the people of Karpathos can use you as an example of an achiever. Nikos Hatziminas ( USA) Μπραβο Νικο,θα ηθελα να αγορασω το πονημα σου.Υπαρχει τροπος να το βρω απο Ελλαδα?και που? Ηλίας Κρητικός (Αθήνα) Απ: στις www.anazitiseis.com Thank you for a wonderful evening. Congratulations on your book. Μαρία Σκούλου Λαγωνικού (USA) Ο Νίκος Ζαβόλας στο Bon Voyage δεν μας κάνει απλώς μια τουριστική ξενάγηση στο Παρίσι, αλλά διεισδύει στην Ιστορία, στον κόσμο του Ουγκώ, του Βερν, του Μονέτ και του Βολαταίρου.. Ελίας Γριβογιάννης (USA) Μια άποψη από την παρουσίαση του Bon Voyage, Φωτο, Μαρία Σκούλου Λαγωνικού 4 Γράφει ο Νίκος Ζαβόλας Mona Lisa* (από το βιβλίο Bon Voyage) Κλικ –κλικ-κλικ, τα φλας ανάβουνε, πολλές φωτογραφίες, μαύροι, λευκοί και κίτρινοι, κοιτούν την Mona Lisa. Κιγκλίδωμα τριγύρω της, μακριά στα δέκα μέτρα, απ’ τη φθορά την ντύσανε, την βαλαν σε βιτρίνα! Kλικ-κλικ-κλικ, τα φλας ανάβουνε ξανά, μεγάλη φασαρία, Εγγλέζοι, Ρώσοι, Ισπανοί, κοιτούν την Mona Lisa. Κάνεις δεξιά για να την δεις, ζερβά ξαναπηγαίνεις, δεν ξέρεις που να σφηνωθείς, τη θέα να προσμένεις. Κλικ-κλικ-κλικ, αστράπτουνε ξανά, σε πιάνει ανατριχίλα, πόσα τα μίλια, που έβαλαν, να δουν την Mona Lisa; Μα τι κοιτούν από μακριά, το έργο του Da Vinci, τόσο πολύ διαβάσανε, και ξέρουν την ουσία; τα κλικ-κλικ-κλικ, σταμάτησαν, για μια στιγμή σωπάσανε, εσύ κοιτάς εμένα, κι εγώ κοιτώ εσένα. Το φλας μου ετοιμάζεται, μόνο εσύ για μένα, και ένα φλας ακούγεται, για τη δικιά μου… την δικιά μου Mona Lisa! * (Την ώρα που όλοι φωτογράφιζαν την Mona Lisa, εμένα το βλέμμα μου καρφώθηκε στη γυναίκα μου ...που δεν μπόρεσα να μην την φωτογραφήσω). 5 Ντόρα Κουλουμπή Μανατάκη γράφει 6 Ο ποιητής Κώστας Ιερομνήμων τα “λέει όλα”… με τον δικό του τρόπο… Το ταξίδι (Αφιερωμένο στον Νίκο Ζαβόλα στην παρουσίαση του Βιβλίου του " Βon Voyage") Στα νέα που θα πας ταξίδια να 'χεις τα μάτια ανοιχτά γιατί δεν θα 'ναι όλα ίδια κι όπως τα θες καλοδεχτά Μιλώ για μάτια της καρδιάς που βλέπουνε και δίχως φώτα μες' στα σκοτάδια της βραδιάς πίσω απ' της γης τα γεγονότα Και πρόσεχε την διαδρομή χαρές να νοιώθεις μόνο γιατί στην άγονη γραμμή παίζουν και με τον πόνο Κι αν μακριά φανούν οι στόχοι τίποτα να μη σ' εμποδίσει να λες δεν σταματάω , όχι και θα τους φτάσω πριν να δύσει Και δες τι κάνουν οι μεγάλοι μπροστά σου είναι, το 'χεις ήδη Ιθάκη έτσι θα σε βγάλει και θ' απολαύσεις το ταξίδι 7 Θα το βρείτε και στα κάτωθι Βιβλιοπωλεία ΒΙΒΛΙΟΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ, Λεμεσός, Κύπρος www.anazitiseis.com ΔΕΜΕΝΕΓΑ ΜΑΡΙΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ Ιουλίδα, Κέα , Ελλάδα ΤΗΛ.2288022700-6936123350/ mariademenega@yahoo.gr 8 9 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΛΑΧΕΣΙΣ ΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΙΑΣ ΚΑΡΚΑΜΑΝΗ 10 "Λάχεσις": κυκλοφορεί στα Κεντρικά βιβλιοπωλεία Αθήνας,Θεσσαλονίκης και Γιαννιτσών! Ενδεικτικά στη Θεσσαλονίκη: Ιανός, Μαλλιάρης, Άγνωστη Καντάθ (Αιμ.Γρεβενών 6) , Κεντρί (Δημ.Γούναρη 22), στην Πυλαία (βιβλιοπωλείο Μονοκονδυλιά), στα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία (βλ. links στον τοίχο μου) και σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο κατόπιν παραγγελείας! Παραγγελεία με αντικαταβολή στέλνοντας ονοματεπώνυμο και διεύθυνση στο lahesis@windowslive.com (10 ευρώ). Στεφανία Καρκαμάνη 11 Η Χριστίνα Κόλλια γράφει Ποιητικές παραμυθίες "H μάγισσα η Ρωξάνη Κρυβόταν σε ένα χάνι. Ληστές και αφεντάδες Του φόβου οι βασιλιάδες Ποθούσαν το κορμί της Ξόρκιζαν τη ψυχή της. Είχε έρωτα η Ρωξάνη Μ’ όποιον ξέρει να χάνει Τα σύνορα του κόσμου Και στ’ άρωμα του δυόσμου Να ζει και να πεθαίνει. Αυτός για πάντα μένει Μένει σ’ ότι αγαπάει Και με καρδιά ξωφλάει Κιτάπια από τα χρέη Του φεγγαριού που κλαίει Όταν μονάχο αφήνει τον έρωτα να πίνει. 12 Μια νύχτα που η Ρωξάνη Τραγούδαγε στο χάνι Τις αστραπές να κάψει Μι’ αγάπη είχε φτάσει. Την πόρτα της βροντούσε Και την εκλιπαρούσε «Βαλέριο με λένε. Στα μάτια σου που καίνε Χαρίζω το φιλί μου, Το στέμμα, τη ζωή μου!» Είπε και την αρπάζει Την ώρα που χαράζει. Την πήγε ως τ’ αστέρια Και με τα δυό του χέρια Στα πόδια της αφήνει Του πόθου του τη δύνη Και τ’ όνειρο-τα βράδυα Να φέγγει στα σκοτάδια. Μα, ήξερε η Ρωξάνη. Όποιος κερδίζει-χάνει. Έτσι κι ο βασιλιάς της Κουρσάρος της καρδιάς της Πίσω θε να γυρνούσε. Το θρόνο δε ξεχνούσε. Της είπε πως το χρέος Φέρνει σ’ εκείνον δέος Μ’αφήνει τη φωτιά του Δώρο στη μάγισσά του Τάμα και φυλαχτό Να διώχνει το κακό. Κι απόμεινε η Ρωξάνη Μονάχη μεσ’ το χάνι Να λέει στους διαβάτες Πως να γινούν αντάρτες. Να μη τους φέρνει δέος Της εξουσίας το χρέος. Να σπάσουν τα δεσμά τους Να λύσουν τα όνειρά τους. Όποιος θέλει να ζήσει Σκλαβιά να μη γνωρίσει Λίγες ώρες κοιμάται Το ξένο δε φοβάται." 13 Paulo Coelho: Η Αγάπη, ο Πλούτος και η Ευτυχία. Μια γυναίκα φρόντιζε τον κήπο του σπιτιού της, όταν ξαφνικά βλέπει τρεις γέροντες, φορτωµένους µε τις εµπειρίες της ζωής, να την πλησιάζουν στην είσοδο του σπιτιού. Παρ’ όλο που δεν τους γνώριζε, τους είπε: “Δεν σας γνωρίζω, όµως πρέπει να πεινάτε. Περάστε, αν θέλετε, να φάτε κάτι”. Αυτοί την ρωτάνε: “Ο άντρας σου είναι στο σπίτι”; “Όχι, δεν είναι εδώ”, απάντησε εκείνη. “Τότε δεν µπορούµε να έρθουµε”, της λένε οι γέροντες. Όταν επιστρέφει ο σύζυγος, η γυναίκα του περιγράφει το περιστατικό. Η γυναίκα βγαίνει έξω να προσκαλέσει ξανά τους γέροντες στο τραπέζι, µιας και ήταν ακόµη εκεί. “Δεν µπορούµε να έρθουµε όλοι µαζί”, της λένε οι τρεις γέροντες Η γυναίκα, έκπληκτη, τους ρωτά γιατί ! Ο πρώτος, λοιπόν, από τους τρεις της εξηγεί ξεκινώντας να της συστήνεται: “Είµαι ο Πλούτος”, της λέει. Της συστήνει, µετά, τον δεύτερο που είναι η Ευτυχία. Και, τέλος, τον τρίτο που είναι η Αγάπη. “Τώρα”, της λένε, “πήγαινε στον άντρα σου και διαλέξτε ποιος από τους τρεις µας θα έρθει να φάει µαζί σας”. Η γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι και διηγείται στον άντρα της αυτά που της είπαν οι γέροντες. Ο άντρας ενθουσιάζεται και λέει: “Τι τυχεροί που είµαστε! Να έρθει ο Πλούτος! Έτσι θα έχουµε όλα όσα επιθυμούμε!” Η σύζυγός του όµως δε συµφωνούσε: “Και γιατί να µην έχουµε τη χαρά της Ευτυχίας”; Η κόρη τους που άκουγε από µια γωνιά, τότε, τους λέει: “Δε θα’ταν καλύτερα να καλούσαµε την Αγάπη; Το σπίτι µας θα είναι πάντα γεµάτο αγάπη!” Ας ακούσουµε αυτό που λέει η κόρη µας, λέει ο σύζυγος στη γυναίκα του. Πήγαινε έξω και πες στην Αγάπη να περάσει στο σπιτικό µας. 14 Η γυναίκα βγαίνει έξω και ρωτά: “Ποιος από εσάς είναι η Αγάπη; Ας έρθει να δειπνήσει µαζί µας”. Η Αγάπη τότε ξεκινά να προχωρά προς το σπίτι… …και οι δύο άλλοι να τον ακολουθούν! Έκπληκτη η γυναίκα, ρωτά τον Πλούτο και την Ευτυχία: “Εγώ κάλεσα µόνο την Αγάπη. Γιατί έρχεστε κι εσείς”; Και απαντούν κι οι τρεις γέροντες µαζί: “Αν είχες καλέσει τον Πλούτο ή την Ευτυχία, οι άλλοι δύο θα έµεναν απ’έξω. Τώρα όµως που κάλεσες την Αγάπη…” όπου πάει η Αγάπη, πάµε κι εµείς µαζί της! Δεν έχει σηµασία πού! Όπου υπάρχει Αγάπη, θα υπάρχει επίσης Πλούτος κι Ευτυχία! by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com 15 Κωνσταντίνος Καβάφης Δεκέμβρης του 1903 « Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πωαν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη , για τα μάτια όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου, ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου, οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου, ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν εις όποιο θέμα κι’αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν λέγω.» Επέστρεφε « Επέστρεφε συχνά και παίρνε με, αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε μεόταν ξυπνά του σώματος η μνήμη , κ’επιθυμία παλιά ξαναπερνά στο αίμα όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται, κ’αισθάνονται τα χέρια σαν ν’αγγίζουν πάλι. Επέστρεφε συχνά και παίρνε με τη νύχτα, Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται…» 16 Μάτα Αγριαντώνη, διευθύντρια Ελληνικού Σχολείου Αγίου Δημητρίου, Union, NJ Από την παρουσίαση του βιβλίου Bon Voyage, 5-8-2012 Πριν από μερικές εβδομάδες, ο Νίκος μου ζήτησε αν θα ήθελα να πω δυο λόγια στην αποψινή βραδιά ως εκπρόσωπος του Ελληνικού μας Σχολείου. Φυσικά δέχτηκα αμέσως με μεγάλη μου χαρά, αλλά μετά από λίγο άρχισα να σκέπτομαι τι θα ήταν αυτά τα δύο λόγια που θα έλεγα απόψε. Ήξερα ότι θα έπρεπε να πω δυο λόγια πρώτα-πρώτα για τον Νίκο τον Ζαβόλα, τον οικογενειάρχη, των πατέρα τριών παιδιών που έχουν φοιτήσει στο σχολείο μας, τον σύζυγο της Βαγγελίτσας με την οποία είχα την καλή τύχη να συνεργαστώ τα τελευταία χρόνια προετοιμάζοντας τα παιδιά της ΓΟΥΑ μας για τον ετήσιο συναγωνισμό του Sights and Sounds. Γνώριζα πως θα μιλούσα για τον Νίκο τον Ζαβόλα, που για πολλά χρόνια είναι ενεργό μέλος της σχολικής μας επιτροπής, και συνάμα της κοινότητας μας, με τον οποίον είχαμε εργαστεί μαζί πολλές φορές στο Festival. Τον Νίκο τον Ζαβόλα που από τα μέσα Φεβρουαρίου έχει εκλεγεί και εργάζεται ακούραστα ως πρόεδρος της κοινότητάς μας. Φυσικά θα έλεγα οπωσδήποτε δύο λόγια για τον Νίκο τον Ζαβόλα το δραστήριο μέλος, ιδρυτή, και πρόεδρο πολλών και διαφόρων συλλόγων. Τον δημιουργό ωραίων παραστάσεων, όπως “Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ,” “ΦΩΤΑ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΠΑΜΕ”, και το πρόσφατο, για το οποίο είχα ακούσει τόσα πολλά καλά λόγια αλλά δεν είχα την ευκαιρία να δω “ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ.” Ήμουνα σίγουρη, βεβαίως, πως θα μιλούσα κάπως εκτενέστερα απόψε για τον Νίκο τον Ζαβόλα τον δημοσιογράφο, τον στιχουργό και συγγραφέα, ο οποίος μας έχει χαρίσει πολλά επιτυχημένα άρθρα και ωραία βιβλία, όπως Τα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ, ΞΑΕΡΦΑΚΙ, ΑΓΓΕΛΟΙ ΣΤΗ ΒΩΛΑΔΑ, ΜΗ ΠΕΘΑΝΕΣ ΤΡΙΤΗ, Η ΚΟΥΡΣΑ και φυσικά το σημερινό, την έκδοση του οποίου ήρθαμε όλοι να γιορτάσουμε, το BON VOYAGE. Δεν φανταζόμουνα όμως ποτέ ότι θα μιλούσα απόψε για τον Νίκο τον Ζαβόλα, τον συνάδελφο! Μάλιστα κυρίες και κύριοι! Δεν ξέρω αν όλοι το γνωρίζετε ότι ο Νίκος ο Ζαβόλας από τις 23 Απριλίου είναι ο δάσκαλος της 6ης τάξης στο απογευματινό σχολείο του Αγ. Δημητρίου. Και να πως έγινε αυτό:· Την Μεγάλη εβδομάδα, ο δάσκαλος που μέχρι τότε δίδασκε την 6η τάξη, υπέβαλε την παραίτησή του γιατί του παρουσιάστηκε ξαφνικά μια μεγάλη επαγγελματική ευκαιρία σε εταιρία της Νέας Υόρκης και έπρεπε να φύγει. 17 Όταν το ανέφερα αυτό στον Νίκο εκφράζοντας την ανησυχία μου ότι ίσως να μη μπορούσαμε να βρούμε αντικαταστάτη δάσκαλο μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα και μάλιστα τόσο αργά στη σχολική χρονιά, ο Νίκος μου είπε: ‘Μήπως μπορώ να βοηθήσω εγώ?” Εγώ δεν κατάλαβα το πνεύμα του και απλώς το πήρα σαν αυτό που λέμε πολλές φορές. «Let me know if I can help.» Δεν φαντάστηκα ότι ο Νίκος πράγματι το εννοούσε όταν έλεγε οτι ήθελε να βοηθήσει. Μετά από λίγες μέρες, και αφού είχα εξαντλήσει κάθε προσπάθεια να βρω αντικαταστάτη για την 6η τάξη, λαβαίνω ένα τηλεφώνημα από τον Νίκο που καθαρά πλέον, διότι την πρώτη φορά εγώ, όπως μου είπε, “δεν το πιασα,” μου πρότεινε να διδάξει αυτός την 6η τάξη. “Όταν έλεγα πως ήθελα να βοηθήσω το σχολείο, το εννοούσα!” μου είπε. “Δεν ήταν απλώς λόγια.” Εγώ, χάρηκα μεν, διότι το σχολείο μας έβγαινε από ένα αδιέξοδο, αλλά για να είμαι ειλικρινής, ταυτόχρονα είχα και κάποιον ενδοιασμό. Όχι προς την ικανότητα του Νίκου να διδάξει ελληνικά στα παιδιά της 6ης! Αλίμονο! Ποιός άλλος από τον Νίκο ξέρει να χειρίζεται τόσο έντεχνα την Ελληνική γλώσσα!_ Αλλά στο πόσο θα είχε τον χρόνο ο Νίκος να διαθέσει στο σχολείο, διότι ήξερα πόσο πολυάσχολος είναι. Επάγγελμα, ‘πλήρης απασχόληση”, πρόεδρος της κοινότητας, άλλη μία “ πλήρης απασχόληση”, οικογενειάρχης, συγγραφέας, μιλάμε για τέσσερες «full time jobs!” Και του λέω με κάπως αυστηρό τόνο: . “Κοίταξε Νίκο! Το να είσαι δάσκαλος δεν είναι εύκολο. Όταν θα αναλάβεις πρέπει να είσαι συνεπής στις ώρες του σχολείου. Πρέπει να έρχεσαι στην τάξη προετοιμασμένος, και δεν πρέπει να απουσιάζεις. Μιλάμε, του είπα, για μία μεγάλη δέσμευση! “Μην ανησυχείς. Tο ξέρω αυτό”, μου λέει, “και επιμένω να βοηθήσω”. “Εντάξει,» του λέω, “Έλα την Δευτέρα στις 4:30 tο απόγευμα.” Και δεν πρόλαβα να ανοίξω την πόρτα του σχολείου την Δευτέρα, και νάτος ο Νίκος, πρώτος- πρώτος!. Κουστουμαρισμένος, γραβατομένος και με το brief case στο χέρι. Τέλεια εικόνα καθηγητού που ερχόταν να διδάξει Ελληνικά στους μαθητάς του Harvard University!! Μιλάμε για πρώτη εντύπωση καινούργιου δασκάλου! Και η πρώτη εντύπωση δεν σταματά εδώ. Αφού σε λίγο εγώ τον βομβάρδισα με ένα σωρό χαρτιά γεμάτα ρήματα, επίθετα, συντακτικό, ιστορία, γεωγραφία, και ότι γενικά θα χρειαζόταν ο Νίκος ως καινούργιος δάσκαλος για να κάνει την επανάληψη ύλης που κάνουμε συνήθως στο τέλος της χρονιάς, εκείνος αφού τα δέχτηκε όλα αυτά, ήρεμος ανοίγει το briefcase του και βγάζει από μέσα ένα μικρό βιβλίο. “Σκέπτομαι”, μου λέει “;ύστερα από την επανάληψη που θα κάνω σήμερα να αφιερώσω λίγο χρόνο για να κάνω με τα παιδιά λίγες σκέψεις, μια συζήτηση στα Ελληνικά, πάνω σ’αυτό το βιβλίο”. Και μου δείχνει το βιβλίο.. ’Ήταν το βιβλίο του 18 Leo Buscaglia Because I am Human. “Επειδή Eίμαι Άνθρωπος”. Μιλάμε για πρώτη εντύπωση καινούργιου δασκάλου! Ίσως κάποιος άλλος στη θέση μου να σκεπτόταν: “C’mon Niko! Μήπως το παρακάνεις λιγάκι;· Φιλοσοφία πας τώρα να διδάξεις σ’αυτά τα παιδιά των 12 και 13 χρόνων;” Εγώ όμως δεν την έκανα αυτή τη σκέψη γιατί εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πως γνώριζα ίσως για πρώτη φορά, τον πραγματικό τον Νίκο το Ζαβόλα. Εκείνο που σκέφτηκα ήταν το πόσο τυχερά ήταν αυτά τα παιδιά της 6ης!. Και σας εξομολογούμαι πως ζήλεψα λιγάκι που δεν θα μπορούσα και γω να λάβω μέρος σ’αυτή τη ωραία συζήτηση! Όταν τελείωσε το μάθημα και τον ρώτησα πως πήγε η πρώτη του μέρα και ιδιαίτερα πως ανταποκρίθηκαν τα παιδιά στο βιβλίο του Buscagla, ο Νίκος, ενθουσιασμένος, μου είπε: “Τους άρεσε πάρα πολύ και μπήκαν όλοι στη συζήτηση προσφέροντας τις δικές τους σκέψεις”. Ο Νίκος από την πρώτη κιόλας μέρα είχε μπει στο πνεύμα του επιτυχημένου δασκάλου. Του δασκάλου που δεν αρκείται στο να γεμίζει τα μυαλά των μαθητών του με γεγονότα και κανόνες αλλά τους δίνει υλικό για να τους κάνει να σκεφτούν. Είχε καταλάβει χωρίς ’ίσως να το γνωρίζει αυτό που πριν από χιλιάδες χρόνια είχε πει ο Πλούταρχος ότι «Το μυαλό δεν είναι ένα δοχείο για γέμισμα, αλλά μια φωτιά για άναμμα.» Ο Νίκος ήθελε απο την πρώτη κιόλας μέρα ν’ ανάψει τη φωτιά της σκέψης και της αναζήτησης για κάτι βαθύτερο στο μυαλό των μαθητών της 6ης. Και μιλάμε ακόμα για πρώτη εντύπωση καινούργιου δασκάλου!........ Και συνεχίζει ο Νίκος να έρχεται στην ώρα του και προετοιμασμένος. Και συνεχίζει να διδάσκει τους μαθητάς της 6ης τάξης με αγάπη, ενθουσιασμό, και αφοσίωση. Και συνεχίζει να παρακινεί τα παιδιά να σκέπτονται πιο βαθιά, όπως κάνει και με μας. Γιατί ο Νίκος με τα βιβλία του μας κάνει και μας να σκεπτόμαστε . Μας δίνει την ευκαιρία να βγούμε για λίγο έξω από τα καθημερινά και τα τετριμμένα. Με τα βιβλία του ο Νίκος ανάβει και σε μας τη φωτιά της σκέψης και της αναζήτησης για κάτι ανώτερο και πιο βαθύ! Σε ευχαριστώ Νίκο και προσωπικά, και εκ μέρους του Ελληνικού Σχολείου, του ιστορικού σχολείου του Αγ. Δημητρίου, το οποίο θα γιορτάσει σε λίγους μήνες 85 χρόνια από της ιδρύσεώς του, για όλα όσα προσφέρεις για να συνεχίσει το σχολείο μας να αριστεύει και να μορφώνει με επιτυχία τα παιδιά μας. Σε ευχαριστώ επίσης και για την χρηματική δωρεά που θα προσφέρεις απόψε στο σχολείο μας μέσω του βιβλίου σου. Ο Θεός να σου χαρίζει πάντα τέτοιες ωραίες και μεγάλες επιτυχίες και να σε έχει πάντα καλά. 19 Ευχαριστώ επίσης και όλους εσάς που ήρθατε στην ωραία αυτή βραδιά για να γιορτάσουμε μαζί μια ακόμα λογοτεχνική επιτυχία του Νίκου βοηθώντας έτσι και σεις το αγαπημένο μας σχολείο, το ιστορικό σχολείο του Αγ. Δημητρίου. Ευχαριστώ! Με την κυρία Μάτα Αγριαντώνη Κι ο Βίκτωρ Ουγκώ, μαζί μας 20 Κι ο Γιώργος Θαλάσσης Κι η Τζένη Καρέζη 21 Από την παρουσίαση του Bon Voyage 22 23 Τα χαμόγελα και η νοσταλγία, περίσσευαν 24 Με τον Tommy και τον Παναγιώτη Η έκπληξη της Βαγγελίτσας 25 Observer: Να επιστρέψουμε στους Έλληνες τα Γλυπτά του Παρθενώνα! Έκκληση του αρθρογράφου Χ.Πόρτερ με αφορμή την αφή της ολυμπιακής φλόγας Επισκέπτες του Βρετανικού Μουσείου μπροστά σε κάποια από τα Γλυπτά του Παρθενώνα ( Πηγή: EPA) «Οι Έλληνες μας έδωσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ας τους δώσουμε πίσω τα Γλυπτά του Παρθενώνα». Με αυτόν τον τίτλο ο αρθρογράφος του «Observer» Χένρι Πόρτερ, με αφορμή την τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, υποστηρίζει την επιστροφή των περίφημων Γλυπτών, καταρρίπτοντας όλα τα επιχειρήματα που έχουν χρησιμοποιηθεί για το αντίθετο. «Μη με παρεξηγείτε, δεν θέλω να επιτεθώ στο Βρετανικό Μουσείο, το οποίο είναι γεγονός ότι αντιπροσωπεύει υψηλά επίπεδα πολιτισμού και έχει έναν εκπληκτικό διευθυντή, τον Νιλ ΜακΓκρέγκορ. Θα πρέπει όμως να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας σχετικά με την παρουσία τόσων Γλυπτών από τον Παρθενώνα στη Βρετανία. »Υπάρχουν και άλλα τμήματά τους σε άλλα ευρωπαϊκά μουσεία, όμως το μεγαλύτερο μέρος του ανεπανάληπτου αυτού έργου βρίσκεται εδώ από την εποχή που αφαιρέθηκε βίαια από τον Σκοτσέζο λόρδο Έλγιν πριν από δύο αιώνες», διευκρινίζει ο αρθρογράφος. Ο Χένρι Πόρτερ αναφέρει στη συνέχεια ότι και άλλα έργα τέχνης δεν έχουν αποκτηθεί με τον πιο «καθαρό» τρόπο, όμως τα Γλυπτά του Παρθενώνα διαφέρουν καθώς αποτελούν το ανώτερο επίπεδο που έφτασε ο άνθρωπος τον 5ο αι. π.Χ. και για περίπου 2.000 χρόνια από τότε. «Αντιπροσωπεύουν τον πυρήνα του ελληνικού πολιτισμού και την καρδιά της σύγχρονης ελληνικής ταυτότητας. Επίσης, εξίσου σημαντικό, αντιπροσωπεύουν το μισό του οικοδομήματος που κατασκευάστηκε μεταξύ 447 και 432 π.Χ., σηματοδοτώντας την ήττα 26 των Περσών στην Αθήνα», επισημαίνει ο Πόρτερ. Ο αρθρογράφος του «Observer» αναφέρει επίσης πως είναι εντυπωσιακό ότι τα τελευταία πέντε χρόνια όλο και λιγότεροι επισκέπτες υποστηρίζουν την παραμονή των έργων στη Βρετανία, κυρίως μάλιστα για λόγους πατριωτικής κατοχής και λιγότερο από αγάπη στην τέχνη. «Και μιλώντας για κατοχή, συνήθως ξεχνούν ότι τα Γλυπτά ''σηκώθηκαν'' από τον Παρθενώνα όταν οι Τούρκοι κυβερνούσαν τους Έλληνες, οι οποίοι δεν μπορούσαν να υπερασπιστούν τα εμβλήματα του ένδοξου παρελθόντος τους», δηλώνει ο αρθρογράφος, παραλληλίζοντάς τα – ως προς την υπεξαίρεση – με τα λεηλατημένα έργα τέχνης από τους Ναζί, τα οποία όμως επιστράφηκαν στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους. Ο Χένρι Πόρτερ κάνει αναφορά και στον δημοσιογράφο Κρίστοφερ Χίτσενς, ο οποίος πέθανε τον περασμένο Δεκέμβριο και είχε αγωνιστεί σκληρά για την επιστροφή των Γλυπτών – σε άρθρο του δε στο «Vanity Fair» πριν από τρία χρόνια είχε τονίσει ότι όλα τα επιχειρήματα περί καταστροφής τους από τη μόλυνση και τις καιρικές συνθήκες δεν ευσταθούν πλέον, λόγω της ύπαρξης του νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Ο Πόρτερ καταρρίπτει και το επιχείρημα ότι η επιστροφή τους θα δημιουργούσε κακό προηγούμενο. «Λίγα έργα στον κόσμο εμπίπτουν στην κατηγορία των Γλυπτών του Παρθενώνα, τα οποία εμπνέουν βαθιά αισθήματα εθνικής απώλειας και λαχτάρας», συμπληρώνει. Και προτείνει να ρωτήσει ο καθένας τον εαυτό του εάν η συμπεριφορά αυτή του Έλγιν θα ήταν σήμερα αποδεκτή. «Φυσικά και όχι», απαντά, «ούτε θα περιμένουμε να διατηρηθεί αυτό το αποτέλεσμα της λεηλασίας. Γιατί λοιπόν κρατάμε αυτά τα παρανόμως αποκτηθέντα γλυπτά σήμερα;». Ο ίδιος αναφέρει ότι με το οικονομικό αδιέξοδο που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα, ίσως η στιγμή να μην είναι η κατάλληλη για την επιστροφή τους. Υποστηρίζει όμως το εξής: «Υπό το πρίσμα του τι χρωστάει ο δυτικός πολιτισμός στην Ελλάδα – δημοκρατικές ιδέες, ολυμπιακούς αγώνες, επιστήμη, τέχνη και αρχιτεκτονική –, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε μια απλή αλήθεια: Τα Γλυπτά του Παρθενώνα δεν είναι δικά μας για να τα κρατάμε». 27 28
© Copyright 2024 Paperzz
