ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΛΕΩΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΕΝΤΥΠΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ Έτος 2ο Περίοδος Α΄ Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη ΩΡΑ Α) Εσπερινός και Παρακλήσεις στους Ι. Ναούς Αγ. Γεωργίου 7.00 μ.μ. & Κοιμήσεως της Θεοτόκου Εσπερινός Σαββάτου. 7.00 μ.μ. Β) Όρθρος & Θεία Λειτουργία καθημερινά στον Ιερό Ναό 7.00 π.μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Γ) Εορτή της Θείας Μεταμορφώσεως – Θεία Λειτουργία 7.00 π.μ. στον Ι. Ναό Αγίου Γεωργίου. Δ) Κυριακές 5 & 12 Αυγούστου Εσπερινός και Όρθρος – Θ. Λειτουργία στους Ιερούς Ναούς Αγ. Γεωργίου & Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Ε) 15 Αυγούστου Εορτή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Εσπερινός – Εγκώμια 7.00 μ.μ. Όρθρος & Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Ι. Ναό 7.00 π.μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ - Το Μυστήριον του Θανάτου (Γ΄) - Πρόγραμμα Δεκαπενταυγούστου - Ο Άγιος Παντελεήμων - Ευλαβικό προσκύνημα εις την Αγία Γην - Το Αλφαβητάρι της φιλίας - Από την ζωή της Ενορίας - Η εορτή των Αγίων Πάντων - Η εορτή των Αγίων Αποστόλων - Τέλεση Μυστηρίων - Λύσεις προηγούμενου τεύχους Ιούλιος 2012 Το Μυστήριον του Θανάτου (Γ΄) ΠΡΟΓΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ Τεύχος 19ο 83 83 84 86 86 87 87 88 88 88 Για τον Χριστιανισμό, (συνεχίζει ο Σμέμαν), το κριτήριο δεν είναι η βοήθεια, το κριτήριο είναι η αλήθεια. Ο Χριστιανισμός δεν είναι συμφιλίωση με το θάνατο, επειδή είναι αποκάλυψη της ζωής. Η ζωή αυτή είναι ο Χριστός. Μονάχα αν ο Χριστός είναι η Ζωή, ο θάνατος γίνεται τότε, αυτό που ο Χριστιανισμός λέει πως είναι: O «έσχατος εχθρός» κατά τον απόστολο Παύλο, που χρειάζεται να βγάλομε από τη μέση. Η θρησκεία και η κοσμικότητα, εξηγώντας τον θάνατο, του δίνουνε μια βάση λογική, κάνουνε το θάνατο φυσικό. Μονάχα ο Χριστιανισμός διακηρύττει, πως ο θάνατος είναι αφύσικος, επομένως αληθινή φρίκη. Στον τάφο του Λαζάρου, έκλαψε ο Χριστός κι όταν ζύγωσε η ώρα του να πεθάνει, στον κήπο της Γεσθημανή, «ήρξατο εκθαμβείσθαι και αδημονείν». Η φρίκη του θανάτου, δεν βρίσκεται στο γεγονός, πως ο θάνατος είναι το τέλος, μήτε βρίσκεται στη φυσική διάλυση. Η φρίκη του θανάτου, βρίσκεται στο γεγονός, πως όντας χωρισμός από τη ζωή και τον κόσμο, ο θάνατος είναι χωρισμός από το Θεό. Να είσαι χριστιανός και να πιστεύεις στο Χριστό, πάντα σήμαινε και πάντα σημαίνει: Να γνωρίζεις μ’ ένα μεταλογικό κι ωστόσο απόλυτα βέβαιο τρόπο, που ονομάζεται πίστη, πως ο Χριστός είναι η Ζωή κάθε ζωής, πως είναι η Ζωή η ίδια και επομένως η Ζωή μου. Και αν ο Χριστός είναι η Ζωή, τότε ο ίδιος ο θάνατος μου, θα γίνει μια πράξη κοινωνίας με τη Ζωή, δηλ. με το Χριστό. Γιατί κατά τον απόστολο Παύλο: «μήτε ζωή, μήτε θάνατος, μπορούν να μας χωρίσουν, από την αγάπη του Χριστού». Τελειώνοντας την αναφορά μου, στον πατέρα Αλέξανδρο Σμέμαν, θα ήθελα με όσο πιο απλά λόγια γίνεται, να μιλήσω για το θέμα του θανάτου και της αθανασίας του ανθρώπου, όπως πηγάζει από την Ανάσταση του Χριστού. Σε όλες τις θρησκείες και τις περισσότερες φιλοσοφίες, υπάρχει η θεωρία και η πίστη, στην αθανασία της ψυχής. Για την Εκκλησία, η φυσική αθανασία της ψυχής, δεν έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Για την ορθόδοξη ανθρωπολογία, η ψυχή είναι «κτιστή», επομένως δεν είναι από τη φύση της αθάνατη, γιατί ό,τι είναι κτιστό, είναι προορισμένο να πεθάνει. Η προΰπαρξη των ψυχών, σ’ ένα πνευματικό κόσμο, από τον οποίο κατεβαίνουν στη γη και ενσαρκώνονται στα σώματα, δεν είναι χριστιανική. Η ψυχή συνδημιουργείται Σ ε λ ί δ α | 84 σώματα, δεν είναι χριστιανική. Η ψυχή συνδημιουργείται με το σώμα. Την ώρα που συλλαμβάνεται το σώμα, συλλαμβάνεται και η ψυχή. Σώμα και ψυχή συνδημιουργούνται και συνυπάρχουν. Κατά μια έννοια το σώμα εμψυχώνεται. Ζωοποιείται από μια θεόσδοτη ψυχή, από την ώρα της γονιμοποίησης. Γι’ αυτό η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή από την αρχή της. Αυτό είναι το μεγαλύτερο προνόμιο του ανθρώπου. Είναι συνδημιουργός του Θεού, στη σύλληψη και στη γέννηση ενός νέου ανθρώπου. Τόσο όμως του σώματος, όσο και της ψυχής, πλάστης κατά βάθος είναι ο Θεός. Η αθανασία - για την εκκλησία - πηγάζει από τον Χριστό, που είναι η Ζωή και η πηγή της ζωής, η αιτία της ζωής και της ύπαρξης του κόσμου. Επομένως όταν γίνεται άνθρωπος ο Χριστός, προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, για να την αγιάσει και να τη θεώσει. Να την απαλλάξει από τη φθορά και το θάνατο. Να της χαρίσει την αθανασία. Γι’ αυτό ο Χριστός, ακολουθεί τον άνθρωπο, στο έσχατο βάθος της απελπισίας και της οδύνης του, που είναι ο θάνατος. Κατεβαίνει στο Άδη, ελευθερώνει τις ψυχές που τον πιστεύουν και τις οδηγεί στη βασιλεία Του. «Συ ει ο Θεός ημών, ο καταβάς εις Άδην και τας οδύνας λύσας των πεπεδημένων». Βέβαια ο βιολογικός θάνατος, υφίσταται ακόμη, Τα σώματα πεθαίνουν και θάβονται στη γη, αλλά οι ψυχές ζουν στον ουρανό. Ο πνευματικός θάνατος, που χώριζε τους ανθρώπους από το Θεό, έχει ήδη καταργηθεί., Ζωντανό παράδειγμα, είναι οι Άγιοι της Εκκλησίας. Υφίστανται τις ταλαιπωρίες της φθαρτότητας και της αρρώστιας, αλλά οι ψυχές τους αγιασμένες, ζούνε γεμάτες φως, στη βασιλεία του Θεού. «Θεός εν μέσω θεών», εικονίζεται την εορτή των Αγίων Πάντων, η Εκκλησία. Το φως του Χριστού, μεταδίδεται και ακτινοβολεί, στα πρόσωπα των Αγίων. Οι Άγιοι κάνουν θαύματα, εμφανίζονται στους ανθρώπους και συνομιλούν μαζί τους. Κι όχι μόνο οι ψυχές, αλλά και τα σώματα των Αγίων, χαριτώνονται από το Άγιο Πνεύμα, ευωδιάζουν, γίνονται άγια Λείψανα και επιτελούν θαυματουργίες. Αυτή η αθανασία, που πηγάζει από τον Χριστό, είναι «χαρισματική αθανασία». Αγιάζει και θεώνει τον άνθρωπο. Και δεν είναι μόνο, ότι ζουν συνειδητά οι ψυχές, (όπως φαίνεται στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου), αλλά και τα σώματα θα αναστηθούν, άφθαρτα και ένδοξα. Δεν θα μοιάζουν με τα φθαρτά υλικά σώματα, αλλά θα περιβάλλονται με αφθαρσία και ωραιότητα. Η ωραιότητα τους, θα είναι ανάλογη, με την ωραιότητα της ψυχής και θα μοιάζουν κατά το μέτρο της αγιότητας τους, με το σώμα του Χριστού, όπως ήταν μετά την Ανάσταση. Η ανάσταση των σωμάτων και η αθανασία των ψυχών, οφείλεται στο γεγονός της Ενσάρκωσης και της Ανάστασης του Χριστού. Γιατί όπως η ανθρώπινη φύση του Χριστού, ενώθηκε με τη θεία, ασύγχυτα και αδιαίρετα, στο πρόσωπο του Θεού Λόγου, έπαθε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε και δεν μπορεί πια να πεθάνει, έτσι μπορεί να συμβεί και στον άνθρωπο, όταν ενωθεί με το Χριστό και συμμετάσχει στη Σταύρωση και την Ανάσταση Του. Ο Χριστός θέωσε την ανθρώπινη φύση Του και την ανέβασε στον ουρανό. Με αυτήν αναλήφθηκε. Με την θεωμένη ανθρώπινη φύση του, κάθεται «εκ δεξιών του Πατρός», με την ανθρωπότητα Του δηλ, ως Θεάνθρωπος. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, μπορεί η ανθρωπότητα στη γη, να ενωθεί με το Θεό, να δεχτεί τη χάρη Του, να συμμετάσχει στη ζωή Του κι όλα αυτά, χάριν της ύπαρξης της Εκκλησίας, εντός της οποίας πραγματοποιείται η συνάντηση του ανθρώπου με το Θεό. (συνεχίζεται...) *** † *** Ο Άγιος Παντελεήμων Του Πρωτ. Βασιλείου Περουλάκη Ἀθλοφόρε ἅγιε, καὶ ἰαματικὲ Παντελεῆμον, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν. Οι μνήμες των Αγίων, δεν έρχονται για να τρώμε, να πίνουμε και να περνούμε άσκοπα τον καιρό μας. Δεν πρέπει να τις αφήνουμε να περνούν, χωρίς να αποκομίζουμε πνευματικό όφελος. Πρέπει να διδασκόμαστε από την ζωή, το μαρτύριο και την διδασκαλία των Αγίων. Με αυτήν την προϋπόθεση ας πούμε δύο λόγια για τον Άγιο Παντελεήνονα. Γεννήθηκε στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας. Ο πατέρας του Ευστόργιος ήταν ειδωλολάτρης και μάλιστα αξιωματούχος, μέλος της συγκλήτου. Η μητέρα του Ευβούλη ήταν χριστιανή και μάλιστα πολύ πιστή. Είναι Αγία της Εκκλησίας μας. Ο Άγιος Παντελεήμων έμεινε ορφανός σε νεαρή ηλικία. Έτσι τις χριστιανικές νουθεσίες και συμβουλές του έδινε τώρα ο ιερεύς της Νικομηδείας και πνευματικός της μητέρας του Άγιος Ερμόλαος, ο οποίος γιορτάζει στις 26 Ιουλίου μαζί με την Αγία Παρασκευή. Κάποτε, ενώ ακόμη σπούδαζε την ιατρική επιστήμη, ένα φίδι φαρμακερό δάγκωσε κάποιο παιδί και εκείνο έπεσε νεκρό.Ενωρίς ο πατέρας του τον παρέδωσε σ ἕνα φημισμένο γιατρό της εποχής, τον Ευφρόσυνο, για να του διδάξει την ιατρική επιστήμη. Σε λίγο ο Παντολέον (έτσι ήταν στην αρχή το όνομά του), ξεπέρασε όλους τους συνομηλίκους του στην μόρφωση, στην επιστήμη μα και στην αρετή. Όλοι μιλούσαν για τον θαυμάσιο χαρακτήρα του. Ακόμη και ο αυτοκράτορας, ο οποίος τον προόριζε για γιατρό των ανακτόρων. Βέβαια ακόμη ήταν ειδωλολάτρης, δεν είχε βαπτισθεί, δεν είχε επιλέξει ποια πίστη θα ακολουθήσει, του πατέρα του ή της μητέρας του; Κάποτε, ενώ ακόμη σπούδαζε την ιατρική επιστήμη, ένα φίδι φαρμακερό δάγκωσε κάποιο παιδί και εκείνο έπεσε νεκρό. Σκέφθηκε λοιπόν ο Άγιος, αν ο Χριστός ανέσταινε το παιδί, τότε και ο ίδιος θα γινόταν χριστιανός, αφού αυτό θα σήμαινε ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός. Πράγματι με την προσευχή του στον Χριστό το παιδί αναστήθηκε. Τότε ο Παντελεήμων κατάλαβε ποια είναι η αληθινή πίστη και έτρεξε στον Άγιο Ερμόλαο, από τον οποίο ζήτησε το Άγιο Βάπτισμα και έτσι έγινε χριστιανός. Αυτό το θαύμα, αυτή η περίπτωση του αγίου Παντελεήμονος μαρτυρεί, είναι μία μεγάλη απόδειξη, ότι η πίστη στον Ιησού Χριστό είναι η μόνη αληθινή πίστη, ο Χριστός είναι ο μοναδικός αληθινός Θεός κι εμείς πρέπει να είμαστε σίγουροι για την πίστη μας. Έχουμε το μεγάλο προνόμιο, την μεγίστη χάρη να γνωρίζουμε τον αληθινό Θεό, να είμαστε παιδιά του αληθινού Θεού. Αν αυτό δεν το πιστεύουμε, τότε ό,τι και αν κάνουμε είναι άχρηστο και μάταιο. Ο Παντελεήμων λοιπόν γιάτρευε τους ασθενείς, όχι μόνο με τις γνώσεις του, αλλά και με την πίστη του, με την προσευχή του στον Ιησού Χριστό. Βοηθούσε τους φτωχούς. Όχι μόνο τους θεράπευε δωρεάν, αλλά και τους ενίσχυε οικονομικά. Μοίρασε όλη του την περιουσία στους φτωχούς. Με πολλές και επίμονες προσπάθειες κατόρθωσε να κάνει χριστιανό και τον πατέρα του. Και αντί να γίνει γιατρός στο παλάτι, έγινε μάρτυς Ιησού Χριστού. Σ ε λ ί δ α | 85 Χριστού. Και αντί να γίνει γιατρός στο παλάτι, έγινε μάρτυς Ιησού Χριστού. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας Μαξιμιανός διέταξε να βασανίσουν τον Άγιο και κατόπιν να τον αποκεφαλίσουν. Αρνήθηκε τις τιμές και την δόξα του κόσμου, για να κερδίσει τον Χριστό και την δόξα του ουρανού. Αυτό είναι μέγα μάθημα και σπουδαίο δίδαγμα για μας. Πολλοί για γήϊνες απολαύσεις, για πρόσκαιρες ηδονές, για ψεύτικες και πολύ παροδικές μικροχαρές χάνουν τον ουρανό. Αντίθετα ο Μέγας Κωνσταντίνος άφησε τον αυτοκράτορα πατέρα του, τον Κωνστάντιο Χλωρό, περιφρόνησε την κοσμική δόξα, την λαμπρή σταδιοδρομία που θα είχε κοντά στον ειδωλολάτρη πατέρα του και ακολούθησε την ευσεβέστατη μητέρα του, την αγία Ελένη, την οποία χώρισε και έδιωξε ο σύζυγός της, γιατί ακριβώς ήταν χριστιανή. Όμως ο Θεός τον υπερύψωσε. Έτσι και αυτοκράτορας έγινε και μεγάλο Άγιο της Εκκλησίας τον ανέδειξε ο Θεός. Η αγία Ευψημία κάποτε παρουσιάσθηκε στον μακαριστό π. Παΐσιο και μεταξύ των άλλων του είπε: «Αν γνώριζα την δόξα και την τιμή που θα είχα στον ουρανό, όχι μόνο αυτά τα μαρτύρια θα υπέμενα, αλλά θα ήθελα σε όλη μου την ζωή να έχω τέτοια βασανιστήρια». Ο άγνωστος άγιος ασκητής, που βρήκε σκάβοντας ο π. Πανάρετος του είπε: «Σκέ- πασέ με και πάλι και μη πεις τίποτε σε κανένα. Μου φτάνει η δόξα που έχω από τον Θεό. Δεν έχω καθόλου ανάγκη την δόξα των ανθρώπων». Ο άγιος Παντελεήμων μέσα σε φοβερούς διωγμούς κατά των χριστιανών, άφησε την ειδωλολατρεία και ακολούθησε τον Χριστό. Κράτησε την υπόσχεση που έδωσε. Ας το σχολιάσουμε λίγο αυτό, να δούμε τι γίνεται στις ημέρες μας; Βρισκόμαστε σε κάποια ανάγκη, σε μία δύσκολη κατάσταση, έχουμε κάποια αρρώστια και τάζουμε, υποσχόμαστε ή μας συμβουλεύουν οι άλλοι, τάξε μία λαμπάδα σαν το μπόϊ σου ή ένα δοχείο λάδι κ.ο.κ. Ούτε εμείς σκεφθήκαμε, ούτε ποτέ οι άλλοι μας είπαν, αφού ζητάς την επέμβαση του Θεού, να πας στην Εκκλησία, να νηστεύσεις, να εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις. Αυτό είναι που Σ ε λ ί δ α | 86 που θα μας οφελήσει. Και τα άλλα είναι καλά, μα δεν φτάνουν. Ξοδεύουμε κάποια χρήματα, πληρώνουμε, κάνουμε το πιο ανώδυνο, αποφεύγουμε όμως τα πνευματικά, που είναι και πιο δύσκολα. Ο Χριστός παραπονέθηκε κάποτε στον άγιο Ιερώνυμο, ότι δεν τον αγαπάει. «Εγώ, Κύριε, δεν σε αγαπώ; Εγώ που άφησα την πατρίδα μου, το σπίτι μου, τους δικούς μου, την σταδιοδρομία μου και ήρθα στην έρημο; Για σένα τα έκανα όλα αυτά, για την δική σου την αγάπη, Κύριε». «Ιερώνυμε, δεν με αγαπάς», επέμενε ο Χριστός. «Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου και περιμένω ένα δώρο, αλλά δεν μου το προσφέρεις». «Μα δεν έχω τίποτε, Κύριε. Τι να σου δώσω»; «Τις αμαρτίες σου, Ιερώνυμε. Τις αμαρτίες σου θέλω, για να τις συγχωρήσω. Την καρδιά σου ζητώ να μου δώσεις, για να την καθαρίσω». Στην Παλαιά Διαθήκη αυτό μας λέγει ο Θεός: «Υἱέ, δός μοι σὴν καρδίαν». Ούτε το πορτοφόλι μας θέλει, ούτε τα χρήματά μας ζητάει. Θέλει την καρδιά μας. Την χάρη του μας την δίνει δωρεάν. Αυτό είπε και στους Απόστόλους: «Δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε». Αυτό είναι μισή αλήθεια και μισό ψέμα. Η αλήθεια είναι πως ο Χριστός δεν θέλει να του δώσουμε χρήματα, υλικά πράγματα. Με αυτά δεν εξαγοράζουμε την χάρη του Θεού. Κάτι όμως πρέπει να του προσφέρουμε, κάτι πρέπει να δώσουμε, με κάτι κι ἐμεῖς θα πληρώσουμε. Κι αὐτό είναι η αληθινή αγάπη, η βαθειά τεπείνωση, η σωστή πίστη, η από καρδιάς συγχώρηση όσων μας ελύπησαν κτλ. Αυτά θα προσφέρουμε στον Θεό. Θα υποσχεθούμε να γίνουμε καλύτεροι χριστιανοί, πιο θερμοί, περισσότερον αγωνιστές. Ο άγιος Παντελεήμων υποσχέθηκε να γίνει χριστιανός και το έκανε μέσα σε δύσκολους καιρούς. Εμάς μας βάπτισαν, όταν είμασταν μικροί, όταν δεν καταλαβαίναμε τίποτε. Αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Πρέπει να τους ευχαριστούμε και να τους ευγνωμονούμε. Τώρα πρέπει να γίνουμε συνειδητοί χριστιανοί, άνθρωποι πίστεως και αρετής. Ο Θεός, δια πρεσβειών του αγίου Παντελεήμονος, να μας δίνει την υγεία της ψυχής και του σώματος και να μας χαρίσει την βασιλεία του. Ευλαβικό προσκύνημα εις την Αγίαν Γην Της κ. Καλλιόπης Ταραρά Φιλολόγου - Εκπαιδευτικού Ἁγία Γῆ! Ἁγία Ἱερουσαλήμ! Σεμνοί καὶ ταπεινοί Λευίτες κλίνομεν γόνυ σώματος καὶ ψυχῆς εἰς τὰ Ἅγια χώματά σου, «εἰς τόπον Ἅγιον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδες Αὐτοῦ». Ταπεινή Ναζαρέτ. Ὑμνούμεν καὶ ψάλλομεν: «Τὸ προσταχθέν μυστικῶς λαβών ἐν γνώσει...», «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον... Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ». Ἁγία Βηθλεέμ. Ταπεινή φάτνη ποὺ σὲ ἁγίασεν «ὁ κλίνας οὐρανούς καὶ καταβάς διά τὴν ἄμετρον αὑτοῦ εὐσπλαγχνίαν». «Τί σοί προσενέγκωμεν Χριστέ, ὅτι ὤφθης ἐπί γῆς ὡς ἄνθρωπος δι’ ἡμᾶς;» Καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην. Ἰορδάνης Ποταμός. «Ἐν Ἰορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις...». «Λούσασθε καὶ καθαροί γίνεσθε, ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπό τῶν ψυχῶν ὑμῶν...». Σαραντάριον Όρος. «Μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, Κύριε...» Φύλαττέ μας ἀπό ὁρατούς καὶ ἀοράτους ἐχθρούς. Ὄρος Θαβώρ. «Φῶς ἀναλλοίωτον, Λόγε... φῶς εἴδομεν τὸν Πατέρα, φῶς καὶ τὸ Πνεῦμα, φωταγωγοῦν πᾶσαν κτίσιν», Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, Φωτοδότα, δόξα σοι». Ὄρος τῶν Ελαιῶν. Ὑπερφυής προσευχή. «Ἐγένετο δὲ ὁ ἱδρώς αὐτοῦ ὡσεί θρόμβοι αἵματος, καταβαίνοντες ἐπί τὴν γῆν». Κῆπος τῆς προδοσίας, Πραιτώριον. «Οὐ φίλημά σοι δώσω καθάπερ ὁ Ἰούδας», «Ὡς πρόβατον ἐπί σφαγὴν, ἤχθης Χριστέ Βασιλεῦ». Ὁδός Μαρτυρίου. «Ἥν ἐβάδισεν ὁ Κύριος καὶ Σωτήρ ἡμῶν, ἀράμενος τὸν Σταυρὸν Αὐτοῦ». Βαδίζοντες καὶ ἡμεῖς συμπάσχομεν τῷ Κυρίῳ. Ἀξίωνέ μας, Χριστέ μου, νὰ φέρομεν ἀγογγύστως τὸ ἰδικόν του σταυρόν ἕκαστος. Φρικτός Γολγοθάς. «Ἕκαστον μέλος τῆς Ἁγίας Σαρκός σου δι’ ἐμέ ἔπαθεν». «Τί ἀνταποδώσομεν τῷ Κυρίῳ περί πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;»«Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται...». «Ἅπαξ ἑαυτόν τε προσάξας ὡς προσφοράν Πατρί τῷ ἰδίῳ, ἀεί σφαγιάζεται ἁγιάζων τοὺς μετέχοντας». «Ὁ Θεός, ἱλάσθητι ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς καὶ ἐλέησον ἡμᾶς». Ἁγία Αποκαθήλωση. «Ὁ Εὐσχήμων Ἰωσήφ ἀπό τοῦ ξύλου καθελών τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα...». Χάρισέ μας, Χριστέ μου, τὴν τόλμην τοῦ Ἰωσήφ, τὴν παρρησίαν Σ ε λ ί δ α | 87 παρρησίαν τοῦ Νικοδήμου, τὴν ἀνδρείαν τῶν Μυροφόρων. Πανάγιος καὶ Ζωοδόχος Τάφος τοῦ Κυρίου. Προσκυνώντας ἀναπέμπομεν ἀπό τὺ μύχια τῆς καρδιᾶς μας δοξολογίαν και παράκλησιν. Πλήρωσον, Κύριε, τὸν νοῦν καὶ τὰς καρδίας ἡμῶν τοῦ θείου φωτός Σου καὶ τῆς εὐωδίας Σου. Πανίερος Ναός τῆς Αναστάσεως. «Χριστός Ἀνέστη!» «Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ». Ἐξανέστης, Κύριε, καῖ ἀνέστησας τὴν φθαρεῖσαν καὶ πεπτωκυῖαν ἡμῶν φύσιν. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός». Δόξα τῇ Ἁγία Ἀναστάσει σου, Κύριε. Θεία Ἀνάληψη. «Μὴ ἐάσῃς ἡμᾶς ὀρφανούς. Μνήσθητι ἡμῶν, Κύριε, ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου». Ἀξίωσέ μας τοὺς ἁμαρτωλούς καὶ ἀναξίους δούλους σου τυχεῖν τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ. Ἀμὴν. Από την προσκυνηματική εκδρομή έξω από τον Πανάγιο Τάφο Το Αλφαβητάρι της φιλίας ! Ο Αληθινός φίλος... (Α) λλοιώνει το θυμό σου (Β) οηθάει όποτε και όταν τον χρειαστείς (Γ) αληνεύει τις ταραχές σου (Δ) ωρίζει ακατάπαυστα πράγματα και συναισθήματα (Ε) λευθερώνει αισθήματα αγάπης και χαράς (Ζ) ωντανεύει την ζωή σου (Ή) λιος είναι σε περιόδους θλίψεων (Θ) υσίες κάνει για να σ΄έχει στο πλευρό του (Ι) λαρότητα εκπέμπει όταν σε κοιτάει (Κ) ολυμπάει στις τρικυμίες της ζωής μαζί σου (Λ) ιώνει την μοναξιά απο την ζωή σου (Μ) οιράζεται τα όνειρα μαζί σου (Ν) ιώθει τον πόνο σου (Ξ) εχνάει την άσχημη συμπεριφορά σου (Ο) ραματίζεται την πληρότητα σου (Π) ροσφέρει την καρδιά του (Ρ) ωμαλαία σε υπερασπίζεται (Σ) υγχωρεί τα λάθη σου (Τ) ρέφει το πνεύμα σου (Υ) πολογίζει σε εσένα (Φ) ωνάζει όταν δεν θέλεις να ακούσεις (Χ) αίρεται όταν προοδεύεις (Ψ) ηλά κοιτά για να σε συναντήσει (Ω)! φίλε της καρδιάς μου, πόσο στ’ αλήθεια κοντά στο Θεό κατοικείς! Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου Η εορτή των Αγίων Πάντων Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε στις 9 και 10 Ιουνίου, η μνήμη των Αγίων Πάντων στο ομώνυμο νησί απέναντι από την πόλη του Αγίου Νικολάου. Από νωρίς το απόγευμα άρχισαν να καταφθάνουν τα πλοία, όπου μετέφεραν για μια ακόμη χρονιά, δωρεάν τους ευλαβείς προσκυνητές. Με ένα από τα πλοία αυτά, κατέφθασε και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πέτρας & Χερρονήσου κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, συμπαραστατούμενος από Ιερείς της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Αγίου Νικολάου, ο οποίος χοροστάτησε στον πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο. Την Πανήγυρη των Αγίων Πάντων τίμησαν επίσης με την παρουσία τους ο Αντιδήμαρχος Αγίου Νικολάου κ. Μιχαήλ Σγουρός, η Λιμενάρχης Αγίου Νικολάου κ. Δήμητρα Χασιώτη καθώς και αξιωματικοί του Λιμεναρχείου, οι οποίοι επέβλεπαν την τάξη μεταφοράς και επιστροφής των προσκυνητών. Το πρωί τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία από τους εφημερίους της Ενορίας του Αγίου Γεωργίου, πρωτοπρεσβυτέρους Κωνσταντίνο Κωστάκη & Βασίλειο Περουλάκη, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο, παρουσία πλήθους πιστών από τη ευρύτερη περιοχή αλλά και προσκυνητών από την πόλη του Ηρακλείου. Θα θέλαμε από τη θέση αυτή, να ευχαριστήσουμε «εκ βάθους καρδίας», όλους εκείνους που συνέβαλαν με τον δικό τους τρόπο για τον ευπρεπισμό του χώρου αυτού, ιδιαίτερα τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, της Ερανικής Επιτροπής και τους ψάλτες της ενορίας του Αγίου Γεωργίου, τον Δήμο & το Λιμεναρχείο Αγίου Νικολάου, την πολιτιστική ομάδα του ΟΤΕ Αγίου Νικολάου και όλους εκείνους που ήρθαν από το πρωί προσφέροντας τις υπηρεσίες τους εθελοντικά. Εξαιρέτως δε, ευχαριστούμε τους πλοιοκτήτες και τους εργαζομένους στα πλοία, που όπως κάθε χρόνο έτσι κι εφέτος, μετέφεραν όλους τους πιστούς δωρεάν. Σ ε λ ί δ α | 88 Η εορτή των Αγίων Αποστόλων ΛΥΣΕΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ 18ου ΤΕΥΧΟΥΣ Ακροστιχίδας Την Παρασκευή 29 Ιουνίου, μνήμη των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου & το Σάββατο 30 Ιουνίου, Σύναξη των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων, πανηγύρισε το φερώνυμο κλίτος του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Αγίου Αντωνίου) της ενορίας μας. Την Πέμπτη & Παρασκευή το βράδυ, ο πανηγυρικός Εσπερινός τελέστηκε στις 7.00. Την Παρασκευή & το Σάββατο το πρωί, ο Όρθρος άρχισε στις 7.00 και εν συνεχεία τελέστηκε η πανηγυρική Θεία Λειτουργία, παρουσία πλήθους πιστών, ενώ τον θείο λόγο κήρυξε ο Πρωτ. Γεώργιος Τζάβλας, εφημέριος του Ιερού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αγίου Νικολάου. Τέλεση Μυστηρίων Α) Βαπτίσεις Το Σάββατο 2 Ιουνίου, η οικογένεια του Ευστράτιου Βεϊογλάνη & της Όλγας Χειρακάκη, βάπτισαν το παιδί τους στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου και το ονόμασαν Ιωάννη. Το Σάββατο 23 Ιουνίου, η οικογένεια του Γεωργίου Κακουλάκη & της Μαρίας Παναγιωτάκη, βάπτισαν το παιδί τους στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου και το ονόμασαν Νίκη - Ραφαέλα. Ευχόμαστε στους γονείς να χαρίζει στα παιδιά τους ο Θεός, υγεία & φώτιση. Β) Γάμοι Την Κυριακή 3 Ιουνίου, τέλεσαν τον γάμο τους στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, ο Στυλιανός Νικολακάκης & η Αικατερίνη Μενεγάκη. Το Σάββατο 16 Ιουνίου, τέλεσαν τον γάμο τους στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, ο Κυριάκος Πιπεράκης & η Ουρανία Τζανοπούλου. Το Σάββατο 23 Ιουνίου, τέλεσαν τον γάμο τους στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, ο Γεώργιος Κουκουλάκης & η Μαρία Παναγιωτάκη. Το Σάββατο 30 Ιουνίου, τέλεσαν τον γάμο τους στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, ο Αλέξανδρος Κοτσάρεβιτς & η Αγγελική Κοριτσάρη. Το Σάββατο 30 Ιουνίου, τέλεσαν τον γάμο τους στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, ο Γεώργιος Πολυχρονόπουλος & η Μαρία Κουτσάκη. Ευχόμαστε να ζήσουν ευτυχισμένοι, να ευλογεί τη ζωή τους ο Θεός & να τους χαρίζει υγεία και μακρότητα ημερών. (1) ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ (2) ΕΞΟΔΟΣ (3) ΝΗΚΟΔΗΜΟΣ (4) ΤΡΙΑΔΑ (5) ΗΠΕΙΡΟΥΣ (6) ΚΥΡΗΝΑΙΟΣ (7) ΟΥΡΑΝΟΦΑΝΤΟΡΑΣ (8) ΣΑΟΥΛ (9) ΤΕΛΩΝΗΣ (10) ΗΣΑΪΑΣ Σταυρόλεξου ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ: (1) ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ (2) ΡΑΜ (3) ΤΙ (4) ΣΤΡΑΤΑ (5) ΜΑΝΙ (6) ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΟ ΚΑΘΕΤΑ: (1) ΧΡΙΣΜΑ (2) ΡΑ (3) ΙΜΒΡΟΣ (5) ΤΤ (6) ΙΤΙΑ (7) ΜΗ (8) ΝΕΚΤΑΡ (9) ΝΙ (10) ΣΤΑΔΙΟ Περί θλίψεων “ Πρέπει να γνωρίζεις ότι μέσα στις θλίψεις και τα παθήματα, στην υπομονή και στη πίστη, είναι κρυμμένες οι υποσχέσεις του Θεού, όπως επίσης και ή δόξα και η απόκτηση των ουρανίων αγαθών. Γιατί και το σιτάρι, πού σπέρνεται στη γη, είναι ανάγκη πρώτα να δοθεί στη σήψη και στην ατιμία, φαινομενικά, και έτσι να απολαύσομε την ομορφιά και τον πολλαπλάσιο καρπό του. Αν όμως δεν περνούσε από τη σήψη εκείνη και τη φαινομενική ατιμία, δεν θα έβγαζε καρπό. Αυτό λέει και ο Απόστολος: “Πρέπει να περάσουμε πολλές θλίψεις για να μπούμε στη Βασιλεία του Θεού”. Και ο Κύριος λέει: “Με την υπομονή σας, θα σώσετε τις ψυχές σας”, και: “στον κόσμο θα έχετε θλίψεις”. Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος «Ο Θεός επιτρέπει, σύμφωνα με το σχέδιό Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος Του, να δοκιμαστεί ο καθένας με διάφορες θλίψεις, για να φανερωθούν εκείνοι που τον αγαπούν». Άγιος Εφραίμ ο Σύρος «Ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερήφανους, στους ταπεινούς δίνει τη χάρη Του». Ιάκ. 4,6 & Α΄ Πέτρ. 5,5 ΕΝΟΡΙΑΚΑ ΝΕΑ Έκδοση Ενορίας Αγίου Γεωργίου – Αγίου Αντωνίου Διευθυντής: Πρωτ. Γεώργιος Ατσαλάκης Υπεύθυνος Εκδόσεως: Πρωτ. Βασίλειος Περουλάκης Επικοινωνία για παρατηρήσεις, σχόλια και προτάσεις Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου - Τηλ. 2841028598 Ιερός Ναός Αγίου Αντωνίου - Τηλ. 2841082275 Κινητό: 6945554435 Ηλεκτρονική Ιστοσελίδα: enoriaagiougeorgiou.blogspot.com Ε-mail: enoriaagiougeorgiou@gmail.com ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ
© Copyright 2024 Paperzz
