κ ωδ. αρ.
4666
ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ
Αιόλου 100
682
www. lynistaina.gr
Όργανο επικοινωνίας Συνδέσμου Αποδήμων Λυνιστιάνων Ολυμπίας
ETOΣ 17o - AP. ΦΥΛΛΟΥ 68 -ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 - AIOΛOY 100 AΘHNA, T.θ. 4043 - T.K. 102 10 - (AΘHNA) • ΕMAIL: lynistaina1@gmail.com
Χωρίς ανάσα άρχισε την
προσφορά για τη Λυνίσταινα,
αλλά και χωρίς αναπνοή την τίμησε
για 14 χρόνια ο στρατηγός μας
Αντώνιος Αγγελόπουλος
Σ
(του Σωκράτη Τζαν. Σμυρνή)
αν να’ταν από χθές ως σήμερα, τα 14 χρόνια που
πέρασαν, όταν την άλλη ημέρα της αποστρατείας
του, «εντάξαμε», το συμπατριώτη και στρατηγό
Αντώνη Αγγελόπουλο, στους κόλπους της διοίκησης του συλλόγου μας. Τότε, ως πρόεδρος, είχα πει
αυτά τα λόγια που πίστευα και για την προσωπικότητά του
και για την ανέλιξή του μέσα στο λαμπρό κλάδο της ελληνικής αστυνομίας. Τώρα, και πάλι, έχω
την ευτυχή τιμή, να συμπληρώσω
για τον απόηχο π’ αφήνει πίσω του.
Πίσω του τόσο προς τη λυνιστιάνικη
ιστορία, όσο και προς τους φίλους,
γιατί οι συμπατριώτες μας, σαν συνοδοιπόροι του, μ’ όλες τις συνθήκες
και τις αντιξοότητες τον έχουν πλέον
οικειοποιηθεί στα βάθη της καρδιάς
τους. Όμως, τα πρώτα «εύγε» ανήκουν σ’ αυτούς τους συμπατριώτες
Αντ. Αγγελόπουλος
και στους πολλούς φίλους, οι οποίοι
παρακολουθώντας το κάθε διοικητικό του συμβούλιο, τους
εμπιστεύτηκαν τη χαρά και την ικανοποίηση να δημιουργούν
και να εδραιώνουν έργα. Και μάλιστα, απ’ αυτά άλλα αντρειώθηκαν ως παράδοση, άλλα ως εμβλήματα κι άλλα ως ψυχική
αγαλλίαση των συμπατριωτών μας. Παράλληλα ο Αντώνης
Αγγελόπουλος δίδαξε με το παράδειγμα και τον τρόπο
συμπεριφοράς του προς τις έννοιες του ήθους, της σύμπνοιας, της υπομονής, του αλληλοσεβασμού, του πρώτος μεταξύ
ίσων και τόσα άλλα ακόμη. Στην έκφραση χείμαρρος, τα
λόγια του ελεύθερα και χωρίς εσκεμμένες παραλείψεις ή
σκοπιμότητες, που ξεκούραζαν συνειδήσεις, προσγείωναν
αντιπαλότητες και γενικά ήταν τ’ ατράνταχτο ακουμπηστήρι
για κάθε σκέψη και κάθε μικρή ή μεγάλη δυσκολία. Δε θα’ναι
υπερβολή αν επισημάνουμε πως η αποστρατεία του, αν και
στενοχώρησε τον κάθε συμπατριώτη-όπως έχει καταχωρηθεί ήδη στη Λ.Φ- για το χωριό και το σύλλογό μας, ήταν η
μεγάλη προσφορά τους. Βέβαια προσφορά που οι συμπατριώτες τότε, σ’ εκείνη τη Γ.Σ την αποδέχθηκαν με χειροκροτήματα κι ευχές, γι’ αυτό κι ο τίτλος «χωρίς ανάσα…» ανταποκρίνεται και σ’ όλο του το μεγαλείο. Χωρίς ανάσα στην εκκίνηση, αλλά και χωρίς ανάσα στη διαδρομή των 14 χρόνων.
Παράπλευρά του κι ολόκληρη η οικογένειά του κι επειδή
αυτή η οικογένεια ήταν σύσσωμο το χωριό-μέσα κι έξω- θα
επικεντρωθούμε στην πρώτη απ’ όλους τους. Τη σύντροφο
της ζωής του, την καλή μας Φωτεινή. Δασκάλα στο επάγγελμα, Λυνιστιανοπούλα στην ψυχή, πάντα «νεοπέταχτη» στις
εκδηλώσεις, κλείνοντας όλα τα κενά και τις ατέλειες στην
εκτέλεσή τους, αλλά συγχρόνως και η πρώτη πρέσβειρα του
χωριού και του συλλόγου. Γνώριζε και τη θέση και την αποστολή της. Έτσι, θα μείνουν και οι δυο τους στα πάνω επίπεδα της μνήμης μας, όπως, το τονίζουν και πολλοί συμπατριώτες, εκ των οποίων αναφέρονται σε περιπτώσεις στη σελίδα
7. Βέβαια και «χωρίς καμιά παράκληση» θα’ναι αδιάκοπα
παρόντες στις καλές, στις ευχάριστες και στις άσχημες στιγμές για το χωριό και τους αποδήμους μας, κι αυτό θα’ναι που
θα’χει και την ξεχωριστή του σημασία. Καλή τους τύχη και
μόνο ευχάριστα στη ζωή τους.
Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής
Διευθυντής «Λ.Φ»
Αρκετά άρθρα δεν τυπώθηκαν
Λόγω της μεγάλης ύλης, μερικά άθρα μεταφέρθηκαν για
την επόμενη εφημερίδα.Λυπούμεθα, αλλά οι σελίδες, εξ
αιτίας και των συγκυριών, δεν μπορούσαν ν’ αυξηθούν.Πολλά εξ
αυτών (Γεωρ. Αγγελόπουλου, Ν. Γ. Σμυρνή, Ν. Ιερ. Σμυρνή, Κυρ.
Τσιούτα κ.α.) θα μεταφερθούν και στην ιστοσελίδα μας
www.lynistaina.gr.
ΘΕΡΜΑ
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ
ΚΑΙ ΕΓΚΑΡΔΙΕΣ
ΕΥΧΕΣ ΣΤΗ ΝΕΑ
ΦΡΟΥΡΑ ΤΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ
Μ
ε την ευκαιρία της
εκλογής του νέου
Διοικητικού
Συμβουλίου του
Συλλόγου μας, αισθάνομαι
βαθειά την υποχρέωση να
εκφράσω τα πιο ειλικρινή μου
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και τις πιο
θερμές και εγκάρδιες ΕΥΧΕΣ
μου για καλή επιτυχία στο
έργο του. Ένα έργο που συνεχίζεται, με ελάχιστες μόνο διακοπές εδώ και εβδομήντα
πέντε ολόκληρα χρόνια, σκοπεύοντας πάντα στο κοινωνικό καλό της Λυνιστιάνικης
ομογένειας. Πρωτίστως επιθυμώ να συγχαρώ τα μέλη εκείνα,
τα οποία για πρώτη φορά
εισέρχονται στο Διοικητικό
Συμβούλιο του Συλλόγου,
όπως είναι τα εξαιρετικά μας
Λυνιστιανόπουλα, ο Κώστας
Δημ. ΜΙΧΕΛΗΣ, ανώτατος εφοριακός υπάλληλος (Μεγαλοπολίτης Λυνιστιάνος), άρτι
συν ταξιοδοτηθείς και ο
Γιάννης ΠΕΡΑΜΕΡΙΤΗΣ, ο
οποίος και ανέλαβε καθήκοντα αντιπροέδρου.
Δύο συμπατριώτες που τρέφουν απεριόριστη αγάπη για
το χωριό και το Σύλλογό μας,
στο έργο του οποίου έχουν
συμπαρασταθεί παντοιοτρόπως, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Θέλω να συγχαρώ επίσης
θερμά και όλα εκείνα τα
παλαιά μέλη του Συμβουλίου,
τα οποία είχαν τη θέληση και
το κουράγιο μαζί να συνεχίσουν για μία ακόμη διετία να
προσφέρουν τις υπηρεσίες
τους στον Σύλλογό μας.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ απευθύνονται
ιδιαίτερα και προς τον νεοεκ λ ε γ έ ν τα πρ ό ε δρ ο το υ
Διοικητικού Συμβουλίου του
Συλλόγου μας κ. Κων/νο Τζαν.
ΣΜΥΡΝΗ, τον οποίον άφησα
σκόπιμα τελευταίον.
Πρόκειται για ένα άξιο, ένα
δημιουργικό Λυνισ τιανόπουλο, το οποίο έχει διαγράψει μια αξιόλογη πορεία
στη ζωή του μέχρι σήμερα,
γεγονός το οποίο αποτελεί την
καλύτερη εγγύηση για την επιτυχία του στα νέα του καθήκοντα. Καθήκοντα εξ’ άλλου που
του είναι απολύτως γνωστά,
δεδομένου ότι έχει διατελέσει
και πάλι πρόεδρος του
Συλλόγου στο παρελθόν, όπως
επίσης και αναπληρωτής πρόεδρος τα τελευταία χρόνια.
ΕΥΧΟΜΑΙ δε και πάλι σ’ όλους
παλιούς και νέους, από τα
βάθη της καρδιάς μου καλή
επιτυχία στο έργο που έχουν
να επιτελέσουν.
Η ομόθυμη, παντοειδής και
διαχρονική συμπαράστασή
μου σε κάθε τους ενέργειά
τους πρέπει να θεωρείται
πάντα δεδομένη.
Με πατριωτικούς
χαιρετισμούς
Αντώνιος Αγγ. ΑγγελόπουλοΣ
Το άρθρο του νέου Δ.Σ.
(από τον νέο Πρόεδρο Κων. Τζαν. Σμυρνή)
Αγαπητοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες, αγαπητοί φίλοι.
α μέλη του νέου μας διοικητικού
συμβουλίου, που εκλέχτηκε απ’ τις
εκλογές της φετινής Γενικής
Συνέλευσης, εύχονται σε όλους σας:
Καλές άγιες γιορτές, κι όσο για τον
Νέο Χρόνο να σας χαρίσει ό,τι το
επιθυμητό και το καλύτερο.
Μετά την επιθυμία του κ .
Αγγελόπουλου και ορισμένων ακόμα
μελών του προηγούμενου Διοικητικού Συμβουλίου μας,
να μην είναι, τουλάχιστον επί του παρόντος, υποψήφιοι,
το έργο και η αποστολή του συλλόγου μας, για τα επόμενα
δυο χρόνια, θα συνεχισθεί με τα νέα μέλη του νέου
Διοικητικού Συμβουλίου, στο οποίο έχω την τιμή να εκλεγώ πρόεδρος. Απ’ αυτά τα 10 είναι συνεχιστές απ’ το προηγούμενο και τα υπόλοιπα 3 νέα { Γιάννης Αναστ.
Τ
- Συνέχεια στη σελίδα 7
Διοικητική διαίρεση
της επαρχίας Φαναρίου
(του Δημητρ. Πρίγγουρη)
Επίτιμου Προέδρου του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων
Συνέχεια 2α
Είδαμε στο προηγούμενο
φύλλο
τη
Διοικητική διαίρεση της
επαρχίας Ολυμπίας κατά
τους χρόνους της απελευθέρωσης 1822 και
1828. Σήμερα θα ασχοληθούμε με τη διοικητική διαίρεση της επαρχίας
Ολυμπίας κατά τους χρόνους
1833, 1835 και 1840. Το έτος
1833 γίνεται η πρώτη διαίρεση
της χώρας σε διοικητικές περιφέρειες. Με το Β.Δ της 3-4-1833
«περί της διαιρέσεως
του βασιλείου και της
διοικήσεώς του» η
Ελλάδα τότε διαιρείται σε δέκα νομούς
και σαράντα δυο
επαρχίες. Ανάμεσα
στους άλλους νομούς
σχηματίστηκε και ο
νομός Μεσσηνίας που περιελάβαινε τις επαρχίες Ολυμπίας,
Τριφυλίας, Μεθώνης, Μεσσηνίας
και Καλαμών. Μητρόπολη δε δε
του νομού ορίστηκε η Αρκαδιά
- Συνέχεια στη σελίδα 4
Dear Lynistians
By Socratis Smyrnis
*We hope all of you to
have a nice New Year, but for us
the future will be uknown, since
the public finances. The only I 'd
say,we 'll pay every month
40-45% of our salaries or wages,
while the cost of life is going up.
New Association' s members
As you know we’ll have-for
the coming 2 years- a new council, president mr Costas Tzan.
S m y r n i s . V. p r e s i d e n t s
Perameritis Ioannis &
Agelopoulos Stavros, Secret.
Korkolis I. Athanasios & Michelis
D. Costas, Treasures Michelis P.
Dimitrios & Skoubouri Emilia,
Secretery for youth Korkolis I.
Fotis. Memb: Agelopoulou
M anto, DimitrakopoulouKoutsogeorgi Georgia, Michelis
N. Thomas,Panagoulia-Smyrni
Ageliki. The so far president,
(General Police) Antonios
Agelopoulos stopped to be in
the new council. The General
Meeting of Nov.6, 2011, named
him (honorary chairmanεπίτιμος Πρόεδρος).
Newspaper 's exigency
(crisis)
The economic position has
already approached to any
human step and level. After that,
it is doubtful if our council will
be able to face all its responcibilities. Among them newspaper 's cost. For 4 issues per year,
must be paid almost 5000 euros.
The 50% of this amount goes for
the posting, because it has been
stopped any goverment failing.
Although all of these we believe
that our mission ought to be
only "optimist!! "
continued on page 7
2
Λυνιστιάνικη Φωνή
801
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΘΕΡΜΑ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
ΠΟΛΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
ΣΤΟΥΣ ΑΓ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ
Α
νήκουν θερμά ΣΥΓΧΑΡΗ- της μητέρας του, ΣΟΦΙΑΣ.
ΤΗΡΙΑ και εγκάρδιες ΕΥΧΑΣτην επιτροπή που είχε σχηΡΙΣΤΙΕΣ σε όλους εκείνους ματισθεί για τον σκοπό αυτό, αποτους καλούς μας συμπατριώτες, οι τελουμένη από: Τον ιερέα μας Γεοποίοι καθ’ οιονδήποτε τρόπο συ- ώργιο ΤΣΟΥΚΑΛΑ, τον τότε πρόενέβαλαν στο θαυμάσιο έργο που δρο του Δημοτικού Συμβουλίου
συντελέσθηκε πρόσφατα στον ιε- του Δήμου Ανδρίτσαινας κ. Πέτρο
ρό χώρο του παλαιού μας Κοιμη- ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ, ο οποίος σήκωσε
τηρίου στους Αγ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ.
και το μεγαλύτερο βάρος στην ορΜε την προσφορά τους αυτή γάνωση και υλοποίηση του όλου
κατέστη δυνατόν να εκπληρωθεί έργου και τον τότε πρόεδρο του
ένα μεγάλο χρέος απέναντι στη Τοπικού Συμβουλίου Λυνίσταινας
μνήμη των προγόνων μας, τα ιερά κ. Πέτρο ΜΙΧΕΛΗ.
κόκκαλα των οποίων είχαν μείνει
τον κ. ΓΚΟΥΓΚΟΥΣΗ Γεώργιο
εκεί, κάτω από απαράδεκτες συνκαι τα τέκνα του αείμνηστου
θήκες.
Κώστα ΓΚΟΥΓΚΟΥΣΗ, οι οΤα συγχαρητήρια αυτά και οι
Σ
Το μνημείο εντός του παλ.κοιμητηρίου, καιρός να εξασφαλιστεί η αθανασία
αυτού του άγιου τόπου
ευχαριστίες ανήκουν κατά κύριο
λόγο στους κάτωθι συμπατριώτες
μας:
Στον σεβάσμιο ιερέα μας
(πρωτοπρεσβύτερο) Γεώργιο Δημ.
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ, που διέθεσε αποκλειστικά όλο το χρηματικό ποσό
που απαιτήθηκε για την πλήρη ανακαίνιση της εκκλησίας των αγίων Αποστόλων, στη μνήμη της
πρεσβυτέρας του ΕΛΕΝΗΣ.
Στα τέκνα του αείμνηστου συμπατριώτου μας Γεωργίου ΜΙΧΕΛΗ – ΝΤΙΝΗ (ΓΡΗΓΟΡΗ, ΚΩΣΤΑ και
ΤΟΥΛΑ), που διέθεσαν τα χρήματα
που απαιτήθηκαν για την κατασκευή του ωραιότατου μνημείου
ύψους 3 ½ μέτρων από πελεκητή
πέτρα, εντός του οποίου τοποθετήθηκαν και φυλάσσονται όλα τα
εκεί ανευρεθέντα οστά των προγόνων μας, στη μνήμη της μητέρας τους ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ.
Στον εκλεκτό μας συμπατριώτη Γεώργιο Αντ. ΣΜΥΡΝΗ, μηχανικό, ο οποίος, με πολλή φαντασία,
μεράκι και κόπο σχεδίασε το ωραίο αυτό δημιούργημα, που θα
παραμένει εκεί σαν φωτεινός φάρος.
Στο εκλεκτό μας Λυνιστιανόπουλο ΧΑΝΟ Ελευθέριο, που προσέφερε τον καλαίσθητο μαρμάρινο σταυρό, που τοποθετήθηκε
στην κορυφή του μνημείου (πραγματικό κομψοτέχνημα) στη μνήμη
ποίοι επέτρεψαν να γκρεμισθεί η
μάνδρα του κτήματός τους και να
περάσουν μέσα από αυτό τα μηχανήματα για τη μεταφορά των
οικοδομικών υλικών.
Στους καλούς μας συμπατριώτες Φώτη Γεωργ. ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑ και
Αγγελική ΣΜΥΡΝΗ – ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑ,
οι οποίοι με πολύ κόπο και προσωπικό κίνδυνο συνέλεξαν και μετέφεραν όλα τα οστά από το παλαιό
οστεοφυλάκιο στο νέο μας μνημείο.
Στον καλό μας Μεγαλοπολίτη –
Λυνιστιάνο Κώστα Πέτρου ΚΟΡΚΟΛΗ, ο οποίος, εκτός από τις
πολλές του πρωτοβουλίες και την
ηθική του στήριξη για το έργο αυτό, προσέφερε για την Εκκλησία:
Ένα μεγάλο μανουάλιο, μια μεγάλη εικόνα των αγίων Αποστόλων,
δύο κανδήλια και ωραιότατα χαλιά, με τα οποία στρώθηκε το δάπεδο. Επίσης στην εκλεκτή σύζυγό
του ΚΑΛΛΙΟΠΗ, η οποία ετοίμασε
και προσέφερε έναν θαυμάσιο
στολισμό (ντύσιμο) της Αγίας Τράπεζας και στις κόρες του που προσέφεραν τρεις ωραίες εικόνες.
Στην εκλεκτή συμπατριώτισσά
μας Τούλα Γ. ΜΙΧΕΛΗ (ΝΤΙΝΗ)ΡAΪΖΗ που προσέφερε επτά θαυμάσιες εικόνες.
Στο καλό μας Λυνιστιανόπουλο Θωμά ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΗ, ο οποίος, εκτός από τις πολλές εργα-
αρ. φύλλου 68
ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ
(στη Γεν. Συνέλευση 6.11.2011)
1. 2938 Βαλασόπουλος Γεώργ (Μεγ).......................20
2. 2939 Αγγελόπουλος Άγγ Γεώργ (Μεγ) 50
3. 2940 Αγγελόπουλος Αγγ. Νικ..............................50
4. 2941 Κορκολή – Μαρλάση Κων/να......................20
5. 2942 Κορκολής Πέτ. Κων/νος..............................20
6. 2943 Στασιμιώτης Ι. Γεώργ(Μεγ).........................20
7. 2944 Παναγούλιας Άγγ. Κων(Μεγ).......................20
8. 3176 Παπανδρέου-Ροδίτη Άννα..........................50
9. 3177 Τάγαρης Δ. Γεώργιος (φίλ)..........................15
10.3178 Γιαννόπουλος Π. Αναστ.............................30
11.3179 Μιχελή σύζ. Δημ. Μαρούσα......................20
12.3180 Μιχελής Π. Δημήτρ.................................. 20
13.3181 Σμυρνής Γ. Βασίλ..................................... 20
14.3182 Παναγούλιας Γ. Φώτ................................ 50
15.3183 Καλογερόπουλος Ν. Βασίλ..................... 30
16.3184 Καλογερόπουλος Γ. Αντών..................... 30
17.3185 Σκουμπούρη Ι. Αιμιλ............................... 30
18.3186 Σκουμπούρης Ι. Κων............................... 20
19.3187 Μιχελής Ν. Θωμάς................................... 20
20.3188 Παναγούλιας Ι. Αθαν............................... 20
21.3189 Λαμπρόπουλος Γ. Κων............................ 30
22.3190 Λαμπρόπουλος Κ. Χρήστ........................ 30
23.3191 Σμυρνής Τζ. Κων/νος.............................. 50
24.3192 Δράκος Γ. Διονύσιος................................ 50
25.3193 Σκουμπούρη-Ηλιοπούλου Ιωάν............. 50
26.3194 Μιχελή-Γιαννίτσα Αιμιλία....................... 20
27.3195 Σκουμπούρη-Λυμπερά Παν/τα.............. 20
28.3196 Αγγελόπουλος Γ. Στ(Στάθ)...................... 20
29.3197 Αγγελόπουλος Άγ. Αντών....................... 50
30.3198 Γιαννόπουλος Γ. Πέτρ.............................. 25
31.3199 Γιαννοπούλου Πέτ. Ελένη....................... 25
32.3200 Γιαννόπουλος Πέτ. Παναγ....................... 25
33.3216 Κορκολής Πέτ. Νικ.................................. 50
34.3217 Βουζαλής Θεόδ (φίλ)............................... 50
35.3218 Βασιλάκου Γιώτα..................................... 30
36.3219 Μιχελής Π. Ιωάν....................................... 50
37.3220 Κορκολής Ν. Πέτρ................................... 20
38.3221 Παναγούλια-Λαζάκη Φωτ....................... 20
39.3222 Σμυρνής Π. Κων/νος................................ 20
40.3223 Μιχελή Ανδ Κων/να................................. 20
41.3224 Σμυρνής Τζ. Σωκρ................................... 50
σίες που έκανε εκεί, προσέφερε
και ένα μεγάλο εικονοστάσιο.
Στις αγαπητές μας συμπατριώτισσες Ντίνα Μεν. ΚΟΡΚΟΛΗ και
Ντίνα σύζ. Ιωάν. ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑ, οι
οποίες προσέφεραν από μία ωραία εικόνα η κάθε μία.
Εκτός αυτού, η Ντίνα Μιλτ.
ΚΟΡΚΟΛΗ προσέφερε ανυπολόγιστο έργο επί σειρά ημερών για την
καθαριότητα και την ευταξία γενικά, τόσο εντός της εκκλησίας, όσο
και στον περιβάλλοντα χώρο, επικουρούμενη από την εξαιρετική
42.3225 Αγγελόπουλος Δ. Γεώργ......................... 20
43.3226 Σμυρνής (ιερΓ) Δημήτ............................. 25
44.3227 Σμυρνή-Βασιλούλη Βασιλικ................... 50
45.3228 Γκουγκούση-Κάρνου Ιωάννα................. 50
46.3229 Αγγελόπουλος Δ Γεώρ(ιερ)................... 100
47.3230 Κορκολής Πέτ Ιωάννης........................... 20
48.3231 ΔημητρακοπούλουΚουτσογεώργη Γωγώ........................................ 50
49.3232 Μιχελής Χαρ. Πέτρ.................................. 50
50.3233 Μιχελής Ανδ. Κων.................................... 10
51.3234 Λαμπρόπουλος Β. Ιωάν........................... 50
52.3235 Γιαννόπουλος Στ. Δημ............................. 50
53.3236 Κορκολής Μιλτ Ιωάν............................... 20
54.3237 Στασιμιώτης Β. Ιωάν................................ 20
55.3238 Μιχελής Δ. Κων/νος................................ 20
57.3240 Μιχελής Δ. Παναγ.................................... 20
58.3241 Παπαματθαίου Γεώργ............................. 30
59.3242 Μιχαλόπουλος (φίλος)............................ 20
60.3243 Παναγούλιας Ευάγγ. Ιοαν....................... 40
61.3244 Αγγελοπούλου Στ. Ελένη........................ 10
62.3245 Μιχελής Ν. Αθανάσιος............................ 10
63.3251 Γιαννοπούλος Πέτ Όλγα......................... 25
64.3252 ΑγγελοπούλουΦουρνατζοπούλου Γιώτα........................... 50
65.3253 Μιχελή-Πολίτη Ιωάννα........................... 20
66.3254 Μιχελή-Πορφύρη Γλυκερία.................... 30
67.3255 Λαμπρόπουλος Β. Ιωάννης..................... 30
68.3256 Αγγελόπουλος Ηλ. Γεώργ..................... 100
69.3257 Αγγελόπουλος Γ. Ηλίας........................... 30
70.3258 Γιαννόπουλος Ι. Δημ............................... 50
71..3259 Γκουγκούσης Κ. Παν(Κανελ).................. 20
72.3260 Μιχελή Ανδ. Γλυκερ................................ 20
73.3261 Σμυρνής Γ(Ν) Μιχαήλ............................ 300
74.2334 Σαργένης Νικ(φίλ)................................... 20
75.2335 Αγγελόπουλος Φ. Παύλ.......................... 50
(εις μνήμη πατρός του Φωτίου)
76. 2336 Gianopoulos Panag (USA) . ............... 100$
Για κάθε παράλειψη, διαφορά
ή οικονομική ενίσχυση
παρακαλούμε τηλεφωνήσατε ανεπιφύλακτα.
Ο ταμίας του Συλλόγου
Δημήτριος Π. Μιχελής
τ.22980-92714, κ. 697959070
κυρία από τη ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ, τη ΖΕΤΑ,
από κοινού με την οποία έχουν κάνει να λάμπουν από καθαριότητα
και να φωτάνε όλα τα εκκλησάκια
του χωριού μας.
Α
φήσαμε σκόπιμα τελευταίο
έναν ασυναγώνιστο καλλιτέχνη, έναν εξαίρετο σμιλευτή της πέτρας και του ξύλου
και ταυτόχρονα έναν υπέροχο άνθρωπο, τον SIMON από την ΑΡΜΕΝΙΑ, από τα άξια χέρια του οποίου
πέρασε όλο αυτό το θαυμάσιο έρ-
Παναγιώτης Σωτ.
Γιαννόπουλος
Δικηγόρος στην Αμαλιάδα
Φιλελλήνων 9 Αμαλιάδα 27200
τ. 26220-38398 & 38399
κ. 6974987474
e-mail: pan11@otenet.gr
γο στους Αγίους Αποστόλους, Εκκλησίας και Μνημείου. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που ανακαίνισε
πλήρως το πολιτιστικό μας κέντρο,
προσέφερε δε ανεκτίμητες υπηρεσίες στη συμπλήρωση των εργασιών στο τουριστικό μας περίπτερο.
Θερμά και πάλι ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όλους τους συντελεστές
του ως άνω υπέροχου έργου.
Από το Δ.Σ. του Συλλόγου
Λυνιστιάνικη Φωνή
αρ. φύλλου 68
Ασθενής με άνοια:
O
(Από τους 79 μας έχουν απομείνει μόνο οι 7)
Της Κατερίνας Μιχελή
παγγελματίες υγείας ανακύπτουν και
πρακτικά ζητήματα που καλείται ο
φροντιστής να τα αντιμετωπίσει στο
σπίτι. Παρακάτω, και στα επόμενα
άρθρα που θα δημοσιευτούν, παρατίθενται ορισμένες λύσεις σε καθημερινά πρακτικά ζητήματα. Πρέπει
να τονιστεί όμως πως τα προβλήματα που προκύπτουν από τη συγκεκριμένη νόσο είναι ποικίλα
και η λύση τους είναι πάντα
σε συνάρτηση με την προσωπικότητα του ασθενή
και τις υπόλοιπες νόσους
που ενδέχεται να έχει. Ο
φροντιστής πρέπει πάντα
να συζητάει τις αλλαγές με
το γιατρό του ασθενή ή
τον κοινωνικό λειτουργό
της τοπικής υποστηρικτικής υπηρεσίας.
ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:
Βασικό στοιχείο σε μια συγκατοίκηση με έναν ασθενή με άνοια είναι
η διατήρηση της επικοινωνίας. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, και η επικοινωνία μεταξύ φροντιστή και ασθενή γίνεται όλο και πιο δύσκολη,
υπάρχουν κάποιες τεχνικές που μπορούν να βελτιώσουν την επικοινωνία
και κατά συνέπεια τις δυσκολίες που
προκύπτουν μέσα από ζητήματα επικοινωνίας.
Ο καλύτερος τρόπος για να επικοινωνήσετε με έναν ασθενή με άνοια, ειδικά όσο περνούν τα στάδια
της νόσου είναι να χρησιμοποιείτε
απλές λέξεις και σύντομες προτάσεις. Προσπαθήστε να κοιτάτε τον
ασθενή στα μάτια, να είστε βέβαιος
ότι σας προσέχει πριν του μιλήσετε
και να χρησιμοποιείτε ένα θέμα
συζήτησης κάθε φορά. Αποφύγετε τις παιδικές εκφράσεις από σεβασμό προς την προσωπικότητα του
ασθενή σας. Για παράδειγμα: αντί να
πείτε: έχουμε να πάμε για ψώνια και
βρέχει, βάλε το μπουφάν σου και
πάρε την ομπρέλα σου. Μπορείτε
να πείτε: έξω βρέχει. Βάλε το μπουφάν σου (και αφού το φορέσει). Τώρα πάρε και την ομπρέλα σου.
Ιδιαίτερη σημασία έχει να δίνουμε προσοχή στο χρόνο που λέμε
κάτι στον ασθενή. Εάν του αναφέρουμε το πρωί ένα θέμα για μια δραστηριότητα που πρέπει να κάνει το
μεσημέρι ή το απόγευμα είναι πολύ
πιθανό ο ασθενής να το ξεχάσει και
να δημιουργηθούν συγκρούσεις ανάμεσα στον ασθενή και το φροντιστή.
Καθώς προχωρούν τα στάδια της
νόσου, η ικανότητα του ασθενή να
θυμάται, να προσέχει και να αναγνωρίζει τις λέξεις μειώνεται και εξασθενεί ολοένα και περισσότερο. Σε αυτό
το στάδιο η επικοινωνία χρειάζεται
να περιλαμβάνει συχνές επαναλήψεις και εκφράσεις με τα χέρια. Πιο
συγκεκριμένα:
·
Επαναλαμβάνετε πολλές
φορές την ίδια πρόταση μέχρι να
γίνει κατανοητή από τον ασθενή
Μην διακόπτετε τον ειρμό του
ασθενή όταν μιλάει, θα διασπαστεί
η προσοχή του και θα ξεχάσει τι ήθελε να σας πει
Προσαρμόστε ένα νέο λεξιλόγιο με εκφράσεις που κατανοεί και
θυμάται ο ασθενής και διευκολύνουν
την επικοινωνία μεταξύ σας, αλλά να
αποφεύγετε τις παιδικές κουβεντούλες (από σεβασμό στην προσωπικότητα του ασθενή)
Συνοδέψτε με χειρονομίες τις
λέξεις σας (μήπως θέλεις το πουλόβερ σου;)
Συνεχίστε να δίνετε ένα μήνυ-
802
ΜΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΝ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ
ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ ΤΟΥ 1940
Οι δυνατότητες για μια ολοκληρωμένη φροντίδα και η
σημασία της επικοινωνίας με τον φροντιστή.
πως έχουμε αναφέρει σε
προηγούμενο άρθρο, η άνοια είναι μια δύσκολη νόσος που σταδιακά κατακερματίζει
την προσωπικότητα του ασθενή. Η
φροντίδα ενός ασθενή με άνοια, καθώς περνά στα διαφορετικά στάδια
της νόσου, γίνεται αρκετά δύσκολη.
Στα αρχικά στάδια, το μόνο που ίσως
χρειάζεται ο ασθενής είναι
βοήθεια σε απλές υποχρεώσεις, όπως είναι για παράδειγμα η πληρωμή λογαριασμών, με την πάροδο του χρόνου όμως, ο ασθενής χρειάζεται μόνιμη
και περισσότερο σύνθετη
βοήθεια καθώς και επίβλεψη. Όποιος έχει το ρόλο του φροντιστή σε μια τέτοια κατάσταση, είναι δύσκολο να αναλάβει
όλο το φορτίο μόνος του. Πρέπει να
ενεργοποιήσει και άλλα μέλη της οικογένειας, καθώς και να αναζητήσει
εναλλακτικές ή συμπληρωματικές
δυνατότητες βοήθειας ή φροντίδας
είτε από τις υπάρχουσες κοινοτικές
δομές της περιοχής που ζει, είτε από
ιδιωτικές μονάδες επαγγελματικής
φροντίδας όπως πρόσληψη βοηθών
υγείας στο σπίτι είτε για κάποιες ώρες την ημέρα είτε μόνιμους.
Οι κοινοτικές δομές και υπηρεσίες που μπορεί κάποιος να απευθυνθεί για θέματα άνοιας είναι οι εξής:
Κ.Α.Π.Η, τα Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (Κ.Η.Φ.Η) καθώς
και οι υπηρεσίες «Βοήθειας στο Σπίτι». Επιπλέον, σε αρκετές περιοχές υπάρχουν οι Εταιρείες Νόσου Αλτσχάιμερ, οι οποίες είναι μη κερδοσκοπικά σωματεία που προσφέρουν
υπηρεσίες ενημέρωσης, υποστήριξης, και διασύνδεση με υπηρεσίες
και φορείς. Σε ορισμένες εταιρείες
Νόσου Αλτσχάιμερ λειτουργούν Κέντρα Ημέρας για ανοϊκούς ασθενείς.
Οι μονάδες αυτές παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη, κοινωνικοποίηση,
νοητική ενδυνάμωση και επανεκπαίδευση των ανοϊκών ασθενών σε καθημερινές και κοινωνικές δραστηριότητες.
Τα Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας
Ηλικιωμένων (Κ.Η.Φ.Η), είναι ανοικτές δομές ημερήσιας φροντίδας ηλικιωμένων που δεν έχουν την δυνατότητα πλήρους αυτοεξυπηρέτησης.
Οι υπηρεσίες που παρέχουν είναι
πολλαπλές και περιλαμβάνουν ιατρική νοσηλευτική φροντίδα, προσωπική υγιεινή και δημιουργική απασχόληση. Δίνεται έτσι η δυνατότητα στο
φροντιστή, τις ώρες που απαιτείται
να είναι στην εργασία του, να ξέρει
ότι για κάποιες ώρες ο ηλικιωμένος
βρίσκεται σε ένα ασφαλές περιβάλλον .
Το Πρόγραμμα Βοήθειας στο
Σπίτι είναι πρόγραμμα κοινωνικής
προστασίας που στόχο έχει την κατ’
οίκον παροχή συμβουλευτικήςψυχολογικής υποστήριξης, ιατρικής
και νοσηλευτικής φροντίδας, και οικογενειακής βοήθειας σε ηλικιωμένα
άτομα που δεν αυτοεξυπηρετούνται
πλήρως και σε άτομα με ειδικές ανάγκες.
Επιπλέον, δομές που μπορεί κάποιος να απευθυνθεί και που παρέχουν υπηρεσίες διάγνωσης, παρακολούθησης, συνταγογράφησης και ολιγοήμερης νοσηλείας είναι: Τα Ειδικά Ιατρεία Μνήμης και Άνοιας που
λειτουργούν στο πλαίσιο Νευρολογικών ή Ψυχιατρικών τμημάτων γενικών νοσοκομείων, τα Νευρολογικά
Τμήματα των Γενικών Νοσοκομείων
και τα Κέντρα Υγείας κάθε περιοχής
Πέρα όμως από την επαφή με ε-
3
Π
ρόκειται για τους σεβάσμιους πατεράδες μας, πολεμιστές του Αλβανικού
μετώπου, πολεμιστές του ηρωικού έπους
του 1940. Για τους ανθρώπους που ανέβασαν στα ύψη τη δόξα, το μεγαλείο, την υπερηφάνεια της πατρίδος μας, πολεμώντας
νικηφόρα επί έξι μήνες στα χιονισμένα
βουνά της Αλβανίας. Πρόκειται για τα εβδομήντα εννέα (79) συνολικά Λυνιστιανόπουλα της εποχής εκείνης, τα οποία έτρεξαν τραγουδώντας και
με το χαμόγελο στα χείλη, όταν τα
κάλεσε η ΠΑΤΡΙΔΑ, μαζί με όλα
τα άλλα Ελληνόπουλα, για να προασπίσουν την τιμή, την αξιοπρέπεια και την εδαφική της ακεραιότητα.
μερα να μας χαρίζουν την πολύτιμη συντροφιά
τους. Είναι οι ήρωές μας. Είναι τα ζωντανά κειμήλια μιας δοξασμένης εποχής, είναι η εθνική
μας υπερηφάνεια προσωποποιημένη. Αυτούς
τους ανθρώπους τιμά κάθε χρόνο, εδώ και εννέα χρόνια ο Σύλλογός μας σε ειδική εκδήλωση,
που οργανώνεται στο πολιτιστικό κέντρο του
ης
χωριού μας, παραμονές της επετείου της 28
Οκτωβρίου και είναι ειδικά αφιερωμένη σε δύο
κατηγορίες ανθρώπων, στην ηρωίδα
αγρότισσα μάνα και στους πολεμιστές
μας του 1940. Όμως, είναι αδυσώπητος ο βιολογικός νόμος της ζωής. Και
γίνεται δυστυχώς πιο αδυσώπητος,
όσο περνούν τα χρόνια. Το έτος 2003,
όταν πρωτοοργανώθηκε η εκδήλωση
αυτή, ευρίσκονταν στη ζωή είκοσι επτά (27) συγχωριανοί μας αυτής της
Ήταν το μοναδικό ίσως φαινόμε- Ι.Δ. Αγγελόπουλος
κατηγορίας. Κατά την αντίστοιχη φενο παγκοσμίως, να φεύτινή μας εκδήλωση
γουν δηλαδή άνθρωποι για
(22/10/11), διαπιστώθηκε
το πολεμικό μέτωπο και
ότι μας έχουν απομείνει
μάλιστα για έναν τόσο άνιμόνον οι επτά (7). Οι άλλοι
σο αγώνα και να πηγαίείκοσι έφυγαν για το αιώνουν τραγουδώντας, με το
νιο ταξείδι μέσα στα τεκεφάλι ψηλά και με το χαλευταία εννιά χρόνια. Νοιμόγελο στα χείλη, αδιαφοώθουμε τεράστια υπερηρώντας για το αν θα γύριΙ. Γ. Κορκολής
Γ. Ηλ. Αγγελόπουλος φάνεια και ιερή συγκίνηση,
ζαν πίσω ζωντανοί. Δύο
όταν βλέπουμε τους τελευαπό τους ήρωες αυτούς, ο
ταίους εναπομείναντες ποΑνθυπολοχαγός Μενέλαος
λεμιστές μας του 1940 να
ΣΜΥΡΝΗΣ και το φαντακαταθέτουν όρθιοι και υράκι τότε Ανδρέας ΜΙΧΕπερήφανοι το δικό τους το
ΛΗΣ δεν είχαν την τύχη να
στεφάνι στο ηρώο των πεξαναγυρίσουν πάλι πίσω.
σόντων μας ή στο μνημείο
Τους κατάπιε η αντάρα
των προγόνων μας, όπως
του πολέμου και τους σκέέγινε και φέτος στους αγίπασαν τα καταραμένα χιό- Κ. Ν.Παναγούλιας
Π.Β. Γιαννόπουλος
ους Αποστόλους από τον
νια της Αλβανίας. Δεν ξέσεβαστό μας μπάρμπα
ρουμε ακόμη, αν βρέθηκε
Κώστα Ν. ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑ,
κάποιο φτυάρι, κάποια αηλικίας 95 ετών. Για τους
ξίνα για να σκεπασθούν με
λίγους που μας έχουν ακόλίγο χώμα, ανακατεμένο
μη απομείνει κάνουμε μια
με χιόνι τα νεανικά κορμιά
μεγάλη προσευχή στον
τους. Κάποιοι άλλοι, πεπανάγαθο ΘΕΟ, να τους
ρισσότερο τυχεροί, γύριδίνει υγεία και δύναμη, για
σαν πίσω στο φτωχικό
να μας χαρίζουν την ομορΦ.Β.Λαμπρόπουλος
τους, έστω και σακάτηδες Σοφ. Β. Γιαννόπουλος
φιά της παρουσίας τους
για την υπόλοιπη ζωή τους,
για όσο πιο πολλά ακόμη χρόνια. Από την πααπό τα εχθρικά βλήματα και τις οβίδες ή από
ρουσία τους, από το παράδειγμά τους, από την
τον άλλο φοβερό εχθρό, τα κρυοπαγήματα και
αξιοπρέπειά τους, αντλούμε δύναμη και παρητις πνευμονίες.
γοριά, κυρίως κατά τις τόσο δύσκολες στιγμές
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο αείμνηστος,
που περνάει και πάλι σήμερα η πατρίδα μας.
από τον περασμένο ήδη Απρίλιο, Ιωάννης Δ.
Για τους πολλούς που «έφυγαν» ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ, που, όταν επεχείρησαν να
από τα βάθη της καρδιάς μας ΑΙΩΝΙΑ τους η
του αφαιρέσουν τα άρβυλα με τις κάλτσες, έΜΝΗΜΗ και η ΔΟΞΑ.Τους οφείλουμε πολλά
φυγε μαζί και ολόκληρο το δέρμα των ποδιών
και πάντα θα τους οφείλουμε στην μνήμη της
του. Ήταν βαρειά κρυοπαγημένος. Έμεινε για
προσφοράς τους.
πάντα ανάπηρος. Από τα εβδομήντα εννέα (79)
Θα τους θυμόμαστε για πάντα.
αυτά Λυνιστιανόπουλα, μόνο οι επτά (7), ηλικίΑντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος
ας από ενενήντα πέντε (95) έως ενενήντα ενΚαλαμάτα Νοέμβριος 2011
νέα (99) ετών, εξακολουθούν ακόμη μέχρι σή-
μα τη φορά (π.χ Άνοιξε το συρτάρι.
Πιάσε το πιάτο. Κλείσε το συρτάρι
Αν υπάρχει αντίδραση από τον
ασθενή στις ερωτήσεις, δοκιμάστε
δηλώσεις (πχ είναι ώρα για το μπάνιο
σου, άσε να σε βοηθήσω να ετοιμαστείς)
Προς τα τελευταία στάδια της
νόσου, ο ασθενής με άνοια δεν έχει
καμία ικανότητα κατανόησης και επικοινωνίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει
ότι πρέπει να κλείσετε κάθε γέφυρα
επικοινωνίας μαζί του. Μην ξεχνάτε
ότι παραμένει ακόμα ο δικός σας άνθρωπός.
Συνεχίστε να μιλάτε αργά και με
συμπάθεια κοιτάζοντας τον στα μάτια.
Εκφράζετε αγάπη, στοργή και
συμπαράσταση με χειρονομίες, (αγκαλιές/χάδια) εφόσον ο ασθενής
αισθάνεται άνετα με αυτό.
(Δίνετε προσοχή στη στάση του
σώματος και στην έκφραση του προσώπου του ασθενούς. Οι ασθενείς με
προχωρημένη άνοια επικοινωνούν
με μη λεκτικά μηνύματα)
Φυσικά, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ο ασθενής με άνοια δεν παύει
να έχει ανάγκη από ολοκληρωμένη
φροντίδα υγείας και πως λόγω της
κατάστασής του μπορεί να μη βρίσκεται σε θέση να παραπονεθεί για
άλλα προβλήματα υγείας που τυχόν
τον απασχολούν. Για τον λόγο αυτό,
θα πρέπει περιοδικά να ελέγχεται το
επίπεδο λειτουργικότητάς του καθώς και η συνολική κατάσταση της
υγείας του.
Έτσι, ανεξάρτητα από τη βαρύτητα της νόσου και το βαθμό επικοινωνίας του ασθενή, πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι ο ασθενής δεν έχει
κάποιο πρόβλημα με την όραση και
την ακοή του. Για παράδειγμα μπορεί
το ακουστικό του να μην λειτουργεί
σωστά ή να επιδεινώθηκε κάποιο
πρόβλημα στην όραση του. Αυτές οι
δυσκολίες δυσχεραίνουν την επικοινωνία και πρέπει να αντιμετωπίζονται έγκαιρα ώστε να μην στέκονται
εμπόδιο στην σχέση ζωής που αναπόφευκτα αναπτύσσεται μεταξύ
φροντιστή και ασθενή.
Στο επόμενο η συνέχεια.
Λυνιστιάνικη Φωνή
αρ. φύλλου 68
4
Η Αλεξάνδρα του Βασίλη Δ. Παναγούλια
Σ
Ο Στέφανος (εύζωνας) και η Σοφία (Αμαλία)
είχε τις λογικές επιπτώσεις του, αλλά χάρις της Απαρεσίντας οι επιπτώσεις περιορίστηκαν, αλλά
και συνεχίζονται απ’τογιο του. Συνεχίζουν την επικοινωνία τους με την Ελλάδα, ήθελαν πάντα να έχουν αναγνώριση απ’ αυτή, αλλά και την κρατούν
μέσα τους, όπως το απέδειξε μια φορά ακόμα η
Αλεξάνδρα με τα παιδιά της. Κι εκείνης- με γρήγορη εξέλιξη στον τραπεζικό τομέα- ο σύζυγός της
δικηγόρος και υποστηρικτής των δικαιωμάτων
τών εκεί εργαζομένων έχει αποκτήσει παράλληλα και καταξιωμένη αποδοχή, μα, πάνω απ’ όλα,
είναι ο λαμπρός του χαρακτήρας. Εμείς και τους επαινούμε και τους συγχαίρουμε, αλλά και τους ευχόμαστε να συνεχίσουν με την ίδια αγάπη για την
Ελλάδα και τη Λυνίσταινα, όχι μονάχα για τη μνήμη του Βασίλη, αλλά και για τα δικά τους υποδειγματικά αισθήματα. Αυτά τα αισθήματα παραμένουν αναλλοίωτα και στο «τιμητικό αφιέρωμά της
για την απώλειά του, που κοσμεί το 13ο φύλλο της
εφημερίδας μας, αλλά και της ελληνόφωνης “Sao
Paolo” στη Βραζιλία, το οποίο θα ξαναπαρουσιάσουμε στο επόμενο φύλλο της (νο 69). Εν τω μεταξύ θα το έχουμε ανεβάσει και στην ιστοσελίδα
μας (www.lynistaina.gr/κοινωνικά), ως μνημόσυνο στα 14 χρόνια της απουσίας του, αλλά κι αφιερωμένο στα δυο ελληνοντυμένα εγγόνια του απ’
την Αλεξάνδρα, το Στέφανο και τη Σοφία
Ο εξάδελφος και θείος τους
Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής
Διοικητική διαίρεση της επαρχίας Φαναρίου
- Συνέχεια από τη σελίδα 1
(Κυπαρισσία).
1835: Οι πρώτοι 12 Δήμοι
της επαρχίας Ολυμπίας.
Με Β.Δ της 9-4-1835 σχηματίσθηκαν οι 12 πρώτοι Δήμοι της
επαρχίας Ολυμπίας.Με το Β.Δ
της 20-61836 καταργήθηκε το
νομαρχιακό σύστημα και έγιναν
30 διοικήσεις και 19 υποδιοικήσεις..Μία από τις διοικήσεις ήταν
και η διοίκηση Τριφυλίας και
Ολυμπίας
με έδρα την
Κυπαρισσία. Η επαρχία Ολυμπίας
έγινε υποδιοίκηση και περιελάμβανε τους κατωτέρω Δήμους:
1.-Δ. Ανδριτσαίνης: με έδρα
την Ανδρίτσαινα που περιελάμβανε 6 χωριά. Μεταξύ αυτών και
την Λυνίσταινα.
2.-Δ.Είρας: με έδρα την
Αμπελιώνα και 7 χωριά
3.-Δ. Αλιφείρας: με έδρα τη
Ζάχα και 6 χωριά.
4.-Δ, Τυπαναίων: με έδρα του
Μπάρτζελι και 7 χωριά.
5. -Δ. Μακίστου: με έδρα την
Δέσποινα Πέτρ. Κιούρη
(εγγονή του Παν. Γ. Δημητρακόπουλου απ’ το Πανωχώρι)
Yassu thie Socratis,
Efxoume na issaste olia kala. Su stelno
fotografia apta pedia mu Stefanos (8) ke Sofia
(7) me ellenika rouxa.
Ta rouxa tis Sofias ine kritikia ke exi 27
xronia. Itane apo tin Ângela (aderfi mu) meta
perasse ia mena ke tora ia tin Sofia. I aspri fusta
tis ine fiagmeno apo tin mitera tis iaiá mu
(italida) ke exi malun 200 xronia. Ta pedia
arxissane na xorepsun ellenika stin Group
Pedilea...
«Γειά σου θείε Σωκράτη
Εύχομαι να είσαστε όλοι καλά. Σου στέλνω
φωτογραφία από τα παιδιά μου Στέφανο (8χρόνων) και Σοφία (7) με ελληνικά ρούχα. Τα ρούχα
της Σοφίας είναι 27 χρονών και είναι από την Κρήτη. Ήταν της Αγγελικής της αδελφής μου, μετά περάσανε σε μένα και τώρα είναι της Σοφίας (Η Αγγελική έχει δυο αγόρια). Η άσπρη φούστα της είναι ραμμένη από τη μητέρα της γιαγιάς μου και
θα ήταν κάπου 200 χρόνων. Τα παιδιά αρχίσανε
να χορεύουν ελληνικά…».
**
Η Αλεξάνδρα είναι η δεύτερη κόρη και το τρίτο παιδί του Βασίλη Δ. Παναγούλια, που έφυγε 17
χρόνων, ως μετανάστης στη Βραζιλία. Εκεί γρήγορα δημιούργησε αξιόλογες κι αξιέπαινες δουλειές
σ’ευρύτερους ορίζοντες, με ονόματα ελληνικά
{Madreira Ellas =το εργοστάσιο ξυλείας, Granja
Ellas =το χοιροστάσιο και πτηνοτροφείο, Ellas
importagao-exportagao= τα προϊόντα ελληνικής
προελεύσεως κ.α}, τις οποίες για να προφθάνει
στην παρακολούθηση, τον έλεγχο και στη διακίνηση, βρισκόταν συνέχεια μέσα στο αεροπλάνο
και το ελικόπτερο που είχε αγοράσει γι’ αυτό το
σκοπό. Πολύ γρήγορα προσκάλεσε τη μητέρα
του Αγγελική και δυο απ’ τις 4 αδελφές του, οι οποίες επέστρεψαν αργότερα στην Ελλάδα με τις
δικές τους πλέον οικογένειες. Ο Βασίλης, απ’τα
πρώτα κιόλας χρόνια του εκεί, γνώρισε ένα υπέροχο κορίτσι, μαθήτρια ακόμα,την Απαρεσίντα
(Aparecida Claudina Siqueira) με μητέρα ιταλικής
καταγωγής. Παντρεύτηκαν κι απόχτησαν την Αγγελική, το Δημήτρη και την Αλεξάνδρα. Η Απαρεσίντα, παράλληλα τέλειωσε πανεπιστήμιο και την
ποιότητα της παιδείας της, την είδαμε και μέσα
απ’τη «Λ.Φ», γραμμένα απ’την ίδια στα ελληνικά,
αυτό και το μεγάλο της επίτευγμα. Έμαθε γρήγορα ελληνικά, το ίδιο και τα τρία παιδιά τους, κι όλοι μαζί υποστήριξαν την εκεί ελληνορθόδοξη
εκκλησία, αν και καθολική η ίδια. Όμως, ο ξαφνικός θάνατος του Βασίλη, στα 63 του (17.12.1997),
803
Καλίδονα και 10 χωριά
6.-Δ.Θείσης: με έδρα του
Λάβδα και 6 χωριά
7.-Δ. Αρήνης: με έδρα το
Τσοβαρτζί και 8 χωριά
8.-Δ. Βώλακος: με έδρα την
Αγουλινίτσα και 3 χωριά
9.-Δ. Σκιλλούντος: με έδρα
την Κρέστενα και 5 χωριά
10.-Δ. Ηπείου: με έδρα του
Γκραίκα και 17 χωριά
11.-Δ. Φιγαλίας: με έδρα τη
Βερβίτσα και 5 χωριά
12.-Δ. Λεπρέου: με έδρα τη
Ζούρτσα και 6 χωριά
1840: Συγχωνεύονται σε 6 οι
Δήμοι της Ολυμπίας.
Στην αρχή του 1840 η διοίκηση έχοντας αρκετή πείρα
πλέον και κατόπιν εισηγήσεως
πολλών δημοτικών συμβουλίων, καθώς και δια λόγους διοικητικούς - οικονομικούς, αποφάσισε τη συγχώνευση των
δήμων όλων σχεδόν των διοικήσεων. Έτσι με βασιλική απόφαση της 27-11-1840 «Περί συγχωνεύσεων των δήμων της επαρχί-
ας Ολυμπίας, οι μέχρι τούδε
υπάρχοντες 12 δήμοι μετασχηματίζονται μόνον εις έξ», οι
κατωτέρω:
1) Δ. Ανδριτσαίνης: με έδρα
την Ανδρίτσαινα, συγχωνεύεται
και με τους τέως δήμους Είρας
και Θείσης.
2) Δ. Αλιφείρας: με έδρα τη
Ζάχα, συγχωνεύεται με τον τέως
δήμο Τυπαναίων και μέρος του
τέως δήμου Ηπείου.
3) Δ. Αρήνης: με έδρα το
Τζοβαρτζί και μέρος του τέως
δήμου Μακίστου.
4) Δ. Βώλακος: με έδρα την
Αγουλινίτσα.
5) Δ. Σκιλλούντος: με έδρα
την Κρέστενα συγχωνεύεται με
το υπόλοιπο του τέως δήμου
Ηπείου.
6) Δ. Φιγαλίας: με έδρα τη
Βερβίτσα συγχωνεύεται με τον
τέως δήμο Λεπρέου και το υπόλ ο ι π ο το υ τ έ ω ς δ ή μ ο υ
Μακίστου.. Σ’ αυτό το δήμο ανήκει πλέον και η Λυνίσταινα (με
τη δικαιολογία, όλα τα χωριά
καθώς γέρνουν τα όμβρια
υγχαρητήρια
θέλουμε να
εκφράσουμε
στο συμπατριώτη
Παναγιώττη Δημητρακόπουλο, απ’ το
Πανωχώρι, για την
εγγονή του Δέσποινα Πέτρ. Κιούρη,
της κόρης του Βάλιας. Η Δέσποινα είναι το παιδί φαινόμενο απ’ την 1η Δημοτικού. Συνέχεια
πρώτη, μ’ επαίνους
και βραβεία, σ’ όλες
τις Ταξεις του Δημοτικού, απ’ το οποίο
αποφοίτησε ως σημαιοφόρος, καταΗ Δέσποινα και η σημαία της, ανταμωμένες με
θέτοντας συγχρόεθνική υπερηφάνεια
νως και το «στεφάνι
τιμής» του σχολείου της. Κι απ’ ό,τι φαίνεται το ίδιο θα εξακολουθήσει σ’ όλα τα επίπεδα εκπαίδευσής της, όπως τ’ αποδεικνύει σήμερα και στο Γυμνάσιο .. Πέραν όλων αυτών
είναι και καλό παιδί μ’ άριστο χαρακτήρα, αλλά και οι σκέψεις της με νόημα, με περιεχόμενο και με πηγαία ευγένεια,
αρχές για τις οποίες έχουν συμβάλει οι δυο καταξιωμένοι
γονείς της. Η μητέρα της Βάλια φιλόλογος σε ΓυμνάσιοΛύκειο κι ο πατέρας της στρατιωτικός γιατρός μ’ εξειδίκευση στην Παιδιατρική. Τα μπράβο μας μεγάλα και οι ευχές
μας πηγαίες, τόσο προς την ίδια και τους γονείς της, όσο και
προς τους παππούδες Παναγιώτη και Δέσποινα, που και οι
δυο τους έχουν συμβάλει γι’ αυτή την καταξίωση όλων των
μελών της οικογενείας τους. Τα έργα και οι παρεναίσεις τους
άξια προς μίμηση. Μεγάλο σχολειό τους το Πανωχώρι, όπου
όλοι τους εκεί περνούν τις διακοπές τους, ως μια συμπαγή κι
αξιέπαινη οικογένεια. Εκεί γαλουχεί και η Δέσποινα τις πιο
όμορφες αναμνήσεις της που της προσθέτουν αρχοντιά μαζί με την πανελεύθερη προσωπικότητά της, όπως και οι δυο
υπέροχοι παππούδες της. Να την χαίρονται.
Οι φίλοι απαντούν
με το διαδίκτυο και τηλέφωνα
Π
ολλοί φίλοι ένιωσαν χαρά που έχουν πληροφορίες απ’ την εφμερίδα μας με ηλεκτρονική παραλαβή της, αλλά και με την ιστοσελίδα μας. Την ικανοποίησή τους την εκδήλωσαν με τηλέφωνα, αλλά και
ηλεκτρονικά. Μεταξύ αυτών και οι πιο κάτω, των οποίων
τα ονόματα εμπεριέχονται και στο αγγλικό κείμενο της
παρούσας εφημερίδας μας: Νίνα Διον. Δράκου (Αθήνα),
Αλεξάνδρα Παναγούλια (Βραζιλ), Δημ. Γκουγκούσης
–Πάππας (ΗΠΑ), Δημ. Χρυσάνθης (ΗΠΑ), Βαλέρια Γκεμάνης –Γιαννοπούλου (ΗΠΑ), Σωτ. Σκουμπούρης (Καναδ),
Κανάνης Χρ. (Θεσσαλονίκ), Παναγ. Γιαννόπουλος (ΗΠΑ),
Γεώργ. Γιαννόπουλος (ΗΠΑ), Θεόδωρος Βουζαλής (Χαλκίδα), Παπαδάκης Βαρδής (Αθήνα), Νίκος Σαργένης (Αθήνα), Γενάδειος Βιβλιοθήκη (Αθήνα), Κατερίνα Κατερ.
Γαβαλά (Ν, Μάκρη) Σμαράγδα Ρηγάκου (Αθήνα), Αλ. Κοντογιώργος(Αθήν), Ζαφειρίνη Χονδρογιάννη (Λαμία), Γεώργ. Κάργας(Αθήν),
Γεώργ. Σκαφάς (Μαρκόπουλο
Αττικ), Παντελής Καλατζαντωνάκης (Θεσσαλ)κ.ά
ύδατα)
1845: Αλλαγές στην επαρχία
Ολυμπίας.
Με τον ΚΕ΄ Νόμο του 1845
άρθρο 10 ο νομός Μεσσηνίας
περιλαμβάνει τις επαρχίες
Τριφυλίας, Ολυμπίας, Πυλίας
Κεσσηνίας και Καλαμών. Την 5η
Δεκεμβρίου 1845 με το Β.Δ
«Περί προσδιορισμού των
εδρών των Νομαρχών και
Επάρχων», ορίζεται ως έδρα του
επάρχου
Ολυμπίας
η
Ανδρίτσαινα. Συνεχίζεται
αρ. φύλλου 68
Λυνιστιάνικη Φωνή
Γενική Συνέλευση της 6ης Νοεμβρίου 2011
Ο
πως κάθε χρόνο και φέτος η Γενική μας Συνέλευση είχε τη δικιά της χάρη. Οι συμπατριώτες με κίνητρα την αγάπη και την αλληλοεκτίμηση πρόστρεξαν για να συναντήσουν συμπατριώτες, που τους θυμίζουν ό,τι καλύτερο έχου ν στην ανάμνησή τους.
στο περίγραμμα τού ετήσιου έργου που ήταν γνωστό, όχι
μονάχα απ’τη Λ.Φ, αλλά κι απ’ την ιστοσεδίδα του συλλόγου μας, απ’ την οποία ενθαρρύνονται αντάξιες προσδοκίες.
Η φάση των αρχαιρεσιών π’ ακολούθησε, αν αγνοηθούν οι δικαιολογημένες συγκινήσεις, λόγω της αποχωρήσεως του προέδρου, εξελίχθηκαν με τρόπο πολιτισμέΦέτος όμως, είχαν κι έναν επιπρόσθετο λόγο. Να συμμε- νο, που μαρτυρεί και την ακούραστη επιθυμία των συτάσχουν στην κοινή συμπατριωτών, αλλά και
γκίνηση απ’ την αναχώτην υπόσχεση των αρηση του παλαιού προποχωρούντων για συέδρου τους, με τον ονέχιση της προσφοποίο μεγάλωσαν για
ράς των με τον ίδιο αμια «ντουζίνα χρόνια!».
ξιοσημείωτο ζήλο. Τα
Γι’ αυτό δόθηκε μεγαλύονόματα αναφέροτερος χρόνος της προνται τόσο στην ιστοσυνάντησης, να τα πούσελίδα, όσο και στο
νε, να θυμηθούνε, να
κύριο άρθρο του νέξυπνήσουν πολλές απ’
ου
προέδρου
τις ευχάριστες αναμνή(σελ.1η). Αναμφίβοσεις τους. Μα πάνω απ’
λα, όπως εύστοχα τοόλα να νιώσουν την αυνίστηκε, όλοι είναι αΑπ. τη γεν. συνέλευση. Μπροστά διακρίνεται το ζεύγ. Σταύρου και
τοκυριαρχία με την αυπαραίτητοι, γιατί οι
Βαρβάρας Αγγελοπούλου (Στάθη)
τοπεποίθηση, πως θα
συμπατριώτες διάσυνέχιζαν άξιοι συμπατριώτες, με τους οποίους είχε συ- σπαρτοι ανάμεσα σ’ όλο τον κόσμο χρειάζονται την επινεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν απ’ την αρχή πεπει- κοινωνία με το χωριό, την ιστορία και τους θεσμούς του,
σμένοι πως όποιοι κι αν εκλεγόντουσαν θα είχαν τη δυ- αλλά και τη συνέχιση της επαφής, με συμπατριώτες που
νατότητα να πετύχουν παρόμοια δημιουργήματα για το ήσαν συνοδοιπόροι με την ίδια σκυτάλη γι’ αυτά τα μεγάχωριό και τους αποδήμους μας. Έτσι, μετά τον πρόλογο λα διαστήματα. Άλλωστε, όπως επίσης τονίστηκε, το χωγια το καλωσόρισμα και τις ευχαριστίες του προς τον α- ριό έχει ανάγκη την παράδοση και οι απόδημοί μας τη
ντίστοιχο πρόεδρο της Πανσαμοζεστασιά της αναμμένης φλόγας
θρακικής Εστίας και συμμαθητή
της.
του απ’ την Σχολή Χωροφυλακής
Εποικοδομητική και η φάση
Διογένη Παπανικολάου, για τη
των διαλογικών απόψεων. Μίληδιάθεση της αίθουσας Γενικών
σαν με τάξη και σειρά κι όλες οι
Συνελεύσεων, το προεδρείο της
απόψεις αφορούσαν το χωριό,
Γ.Σ ανατέθηκε στο Σωκράτη Τζαν.
αλλά και τους διάσπαρτους ΛυνιΣμυρνή και Θανάση Ι. Κορκολή
στιάνους. Όλες υιοθετήθηκαν και
ως γραμματέα. Όμως, και οι ευπαραδόθηκαν στο νέο ΔΣ, για τις
λογίες του παπα-Γιώργη Αγγελόδικές του ενέργειες. Ανάμεσα σ’
πουλου, πριν την έναρξη των διαυτούς που μίλησαν ήταν: παπααδικασιών, δημιούργησαν το
Γιώργης (Αγγελόπουλος), Γιώτα
Ο πρόεδ. Αν. Αγγελ/λος με το συμμαθητή του
κοινό επιθυμητό κλίμα ευφορίας
Δ.
Αγγελοπούλουκαι ψυχικής γαλήνης. Όλοι τους πρόεδρ Διογ. Παπανικολάου (Πανσαμ/κής Εστίας). Φουρνατζοπούλου, Κ. Γ. Λαμπρόαναπολώντας και την εκδήλωση
πουλος, Πέτρος Γ. Γιαννόπουλος,
στ’ όμορφο πλέον εκκλησάκι των αγίων Αποστόλων- Ντίνα Ανδ. Μιχελή-Κατσιέρη, Κώστας Ανδρ. Μιχελής (κι
συνδυασμένη και με την πρόσφατη εκ μέρους του ανα- ως λογιστής του Συλλόγου), Δημ. Παν. Μιχελής, Φώτης Γ.
καίνισής του- εύστοχα αποδέχθηκαν την όλη διαδικασία Παναγούλιας, Αγγελική Ν. Παναγούλια-Σμυρνή, Γωγώ
της Γ.Σ κι ως μια αντάξια και περήφανη μυσταγωγία. Μυ- Δήμου Δημητρακοπούλου-Κουτσογεώργη, Αιμιλ. Ι. Σκουσταγωγία για το χωριό μας και κυρίως γι’ αυτόν τον ιερό μπούρη, Γιώτα Λεων. Μιχελή-Βασιλάκου, Κων/νος Τζαν.
ναό και χώρο, όπου αιώνια σκεπάζονται κι ευλογούνται Σμυρνής κ.α. Η φάση ολοκληρώθηκε με τον πρόεδρο
οι ψυχές τόσων και τόσων αγίων, για εμάς τους νεώτε- της Γ. Σ, που αφιέρωσε ένα μικρό χρόνο μ’ ευχές στον αρους, συμπατριωτών μας.
ποχωρούντα πρόεδρο, που εν τω μεταξύ είχε ανακηρυ**
χθεί «επίτιμος πρόεδρος», για να κλείσει με τη μερική αΗ ουσιαστική εκκίνηση, έγινε απ’ την έκθεση της εξε- νάγνωση, επιστολής απ’ τη Φωτεινή Μάρ. Σμυρνή, με λόλεγτικής επιτροπής με την οικονομική διαχείριση. Η επι- για ευχαριστιών κι αγάπης προς τον κ. Αγγελόπουλο. Κι
μελημένη σύνταξή της και οι αναγκαίες διευκρινίσεις απ’ όσο για την τελευταία φάση, ήταν έξω από λόγους και ειτο Φώτη Γ. Παναγούλια προκάλεσαν την αποδοχή της μ’ σηγήσεις. Ένα 20λεπτο ανέμελο, τιμώντας τις γλυκές
ένθερμα χειροκροτήματα, που συγχρόνως υποδηλού- προσφορές των συμπατριωτισσών και συμπατριωτών
σαν και τα συγχαρητήριά τους, χωρίς ενδοιασμό των ό- μας. Ως, τέλος, ευχόμαστε να είμαστε καλά ως του χρόλων ενεργειών, του ακόμα εν ισχύι, διοικητικού συμβου- νου για να ξαναζήσουμε μια παρόμοια υπέροχη λυνιλίου.
στιάνικη ημέρα. Καλή τύχη σ’ όλους και καλά αποτελέΓι’ αυτό κι ο πρόεδρος, στη συνέχεια, περιορίστηκε σματα το νέο διοικητικό συμβούλιο.
Ελληνο-Αμερικανός ψάχνει
για τις απώτερες ρίζες του
μπορείτε να με βοηθήσετε σχετικά με το ιστορικό της οικογένειας Λαμπρόπουλος στα Άλβενα.
πό το φίλο Αγαθοκλή Παναγούλια, λάβαΕδώ και μερικούς μήνες ψάχνω νά εντοπίμε την πιο κάτω επιστολή, σχετικά μ’ ένα σω τις ρίζες της οικογενειάς μου και η μόνη
Ελληνο-Αμερικάνο «συμπατριώτη», που πληροφορία πού έχω είναι ότι η οικογένεια
ζητά τις ρίζες του, σε οικογένεια Λαμπροπου- απο την πλευρά του πατέρα μου (μάλλον) καλαίων. Οι δικοί μας Λαμπρόπουλαίοι ξεκινούν
τάγεται απο κάποιον Λαμπρόπουλο (μικρό ότην οικογένειά τους στη Λυνίσταινα, με γενάρχη
τους το «Λάμπρο Λυνιστιάνο», με την έναρξη του νομα Παναγιώτης πιθανόν) πού έφυγε απο τα
ελληνικού κράτους. Έτσι, αν κάποιος συμπατρι- Άλβενα καί μετακόμισε στά Λαγκάδια Γορτυνίώτης μπορεί να’χει μια σχετική γνώμη ή σκέψη ας στην γειτονική Αρκαδία γύρω στα 1830 (έτσι υπολογίζω τουλάχιστον) και άλλαξε το όθα βοηθούσε πολύ στην όλη προσπάθεια:
νομα του σε Τσιότρα, από το γεγονός ότι όταν **
έφτασε στα Λαγκάδια έφερε μαζί του μία τσιόΑγαπητέ Σωκράτη
τρα (ξύλινο δοχείο κρασιού). Άν γνωρίζετε τίΟ Ελληνο-Αμερικανός συμπατριώτης μας
ποτα σχετικά με την οικογένεια Λαμπρόπουπου μου έστειλε το ακόλουθο MAIL ψάχνει να
λος στα Άλβενα (ή την ευρύτερη περιοχή) ή
βρει τις ρίζες του.
την ιστορία της, θα το εκτιμούσα πολύ αν μπο«Κύριε Αγαθοκλή Παναγούλια,
ρούσατε να μού στείλετε τις σχετικές πληρο Βρήκα την ηλεκτρονική σας διεύθυνση
φορίες, ή εναλλακτικά άν γνωρίζετε πού μποαπο τον ιστιακό χώρο αφιερωμένη στο χωριό
ρώ να τίς βρώ.
Άλβενα (Μίνθη) νομού Ηλείας και αποφάσισα
Με εκτίμηση,
να επικοινωνήσω μαζί σας σε περίτωση πού
Παναγιώτης Τσιότρας Α
5
804
Ο «Γύφτος»
με τα «γυφτόπουλά του!
(Ο Δημ. Αγγελόπουλος και τα παιδιά του)
Ο
Δημήτριος Αγγελόπουλος, αδελφός του Γιαννάκη και του
Αντώνη, μεγάλωσε με το
ψευδώνυμο «γύφτος», γιατί Δημήτρηδες υπήρχαν πολλοί. Κι αυτό αποδείχτηκε ως σωστή ενέργεια, καθ’
ότι και οι απόγονοί του αυξήθηκαν
ακόμα πιο γρήγορα. Με τη σύζυγό
του απ’τους Χρονοπουλαίους απόΔ. Αγγελόπουλος
χτησε πέντε αγόρια,το Γιάννη,το
Γιώργο, το Φώτη, το Νικήτα και τον
Άγγελο. Το σπίτι τους πάνω απ’ τον
κεντρικό δρόμο και βορειοδυτικά
απ’ τον άγιο Σπυρίδωνα. Ήταν
προίκα το μισό χρονοπουλαίικο σπίτι, πλην όμως και τα δυο μερτικά
γρεμίστηκαν και παραμένουν ως οικόπεδο των παιδιών Παναγ.Αθ.
Σμυρνή. Εκτός αυτού ο Δημήτρης
είχε και το περιποιημένο αμπέλι στη
Γ.Δ. Αγγελόπουλος
Λάκκα τ’ Αμπέλια, το οποίο αγοράστηκε απ’ το Γιώργη Π. Σμυρνή, αλλά με την πάροδο του χρόνου, ήρθε
και το δικό του τέλος. Οι παλιότεροι
θυμούνται πως, τόσο ο Δημ. Αγγελόπουλος, όσο κι ο Γιώργης Σμυρνής ξενυχτούσαν μέσα σε μια φρατζάτα (καλύβα με πρόχειρα κλαδιά
δέντρων) και μ’αναμμένες ολόγυρα
φωτιές για εκφοβισμό των άγριων
ζώων: Αλεπούδες, ασβούς, σκυλιά, Ι. Δ. Αγγελόπουλος
κλέφτες κλπ
Τα παιδιά του «Γύφτου» είχαν
μεταξύ τους συνοχή και το καθένα
όταν αποκτούσε δυνάμεις έφευγε
για την Αθήνα,όπου και τα μεγαλύτερα αδέλφια του. Όμως, απ’
αυτά ο Γιώργης υπάλληλος στη ΔΕΗ,
χάθηκε στην κατοχή. Τον πήραν
γι’ανάκριση στο αστυνομικό τμήμα,
όπως δηλώθηκε, αλλά δεν επέστρεΑγγ. Δ. Αγγελόπουλος
ψε. Ο μικρός ο Άγγελος που πήρε τη
θέση του τιμητικά στη ΔΕΗ, έμεινε
ανύπαντρος, ψάχνοντας να βρεί
τους ενόχους του αδελφού του. Όμως εκείνος σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία, ενώ τα αδέλφια του ποτέ δε σταμάτησαν να πιστεύουν πως
και σ’ αυτόν ο θάνατός ήταν προμελετημένος. Παράλληλα κι ο Φώτης
άδοξα πήγε. Πέθανε από φυματίωση στα 22 του. Η σύζυγός του Ελένη Φ. Δ. Αγγελόπουλος
που έμεινε μαζί με το μικρό γιο τους
τον Παύλο, αποδείχθηκε πραγματικός στυλοβάτης.Αποκατέστησε
το γιος της και το σημαντικότερο
φρόντισε να περισώσει ό,τι καλό
είχε ο πατέρας του και συγχρόνως
να διατηρήσει τις σχέσεις με τους
συγγενείς. Το έναυσμα γι’ αυτό το
άρθρο δόθηκε από ένα ακόμα εγγόνι του Δημήτρη Αγγελόπουλου,
το Γιώργο του Γιάννη, που διαπίΝικήτ. Δ.Αγγελόπουλος
στωσε την παρανόηση στ’ αναφερόμενα ονόματα των θείων του. Γι’
αυτό μια γενικότερη αναφορά στ’ όλο θέμα, μαζί μ’όσα έχουν γραφθεί στο γενεαλογικό τους δέντρο, ήταν επιβεβλημένη, τον οποίο κι ευχαριστούμε θερμά.
Ο Παύλος Φ. με τις κόρες του γιου Φώτη (Αντ/ρχου Σχ. Ευελπίδων)
6
Λυνιστιάνικη Φωνή
805
αρ. φύλλου 68
Το γεν. δέντρο του Ντίνου & Σταύρου Αθ. Σμυρνή
Η οικογένεια του Ντίνου Θανάση Σμυρνή
κι ο αναπάντεχος θάνατος του γιου του και
του εγγονού του Ηλία.
O Σταύρος στο Μάτεσι
Μ
’ αυτή τη συνέχεια κλείνει
το δέντρο του Γιαννακού
Σμυρνή απ’ το γιο του Θανάση.
Στις δυο προηγούμενες συνέχειες παρουσιάστηκαν οι οικογένειες των δυο μεγαλύτερων
αγοριών του. Του Νίκου και του
Παναγιώτη. Τρίτος γιος του Θανάση στη σειρά ήταν ο Ντίνος
και τέταρτος ο Σταύρος που παντρεύτηκε στο Μάτεσι, άνευ απογόνων όπως φαίνεται στο γενεαλογικό τους δέντρο. Ο Ντίνος, γεννημένος το 1913, μεγάλωσε, κι εκείνος, με τους συνεχείς πολέμους, τις οικονομικές
υφέσεις, τους διχασμούς, τις
κοινωνικές ανακατατάξεις, αλλά
και τους προάγγελους του πολιτισμού π’ άρχισε να φθάνει πολύ
κοντά μας. Στις δυο παράπλευρες κωμοπόλεις. Την Ανδρίτσαινα και τη Ν. Φιγαλία, απ’ τις οποίες άρχισαν να οραματίζεται
η συνάντησή των στον Επικούριο Απόλλωνα. Όλ’ αυτά διεύρυναν, εκτός απ’ τον ορίζοντα διακίνησης των αποκλεισμένων
κατοίκων, και τις σκέψεις συμπεριφοράς, αντίληψης και συνύπαρξής των. Μέσα σ’ αυτά ο
Ντίνος Σμυρνής, απ’ ό,τι διαπιστώνεται, ήταν ένας καλός αφομοιωτής, μ’ αποτέλεσμα, αργότερα, να συμβάλει, μαζί με πολλούς ακόμα συμπατριώτες στον
εκσυγχρονισμό, τη νοοτροπία
κρά παιδιά. Νόμισα πως είχα
στα χέρια μου όλον τον κόσμο..
Απομακρυνθήκαμε γιατί θέλησα να τον συνοδεύσω για κάποια απόσταση, όταν διαπίστωσα, από τη λαχτάρα μου, πως είχα ξεχάσει το όπλο μου στο μέρος της συνάντησής
μας...».
Αλλά κι ο Λεωνίδας
Ν. Αγγελόπουλος, θυμήθηκε την επόμενη ημέρα την 29η Οκτωβρίου 2005, στην ειδική τελετή γι’ αυτούς τους απόμαχους « Είμαστε νηστικοί και πάλι στο μέτωπο, αλλά πολεμούσαΝτίν. Αθ. Σμυρνής
Ευστ. συζ. Ντ. Σμυρνή με σκληρά, όταν διαπίστωσα πως πιο κάτω
και κυρίως στην εκ βάθρων α- περνούσε ο Ντίνος Σμυρνής μ’
ναβάθμιση του χωριού μας. άλλους στρατιώτες. Είχαν τα
Δυο παραδείγματα, πιστεύεται, μουλάρια φορτωμένα κουραπως μπορούν να καταδείξουν μάνες γι’ άλλα Τάγματα. Φωνάτην προσωπικότητά του. Την ζω, όσο πιο δυνατά μπορούσα:
ουσιαστική προσωπικότητά του Ντίνο...Ντίνο!!... Αμέσως μ’ ανατη δίνει κι ένα απόσπασμα απ’ γνώρισε. Έτρεξε με προφύλαξη
το-προς έκδοση βιβλίο του υπο- κοντά μου. Αγκαλιές, δάκρια και
γέλια ανακατεμένα. Κι όταν του
φαινόμενου, με τον τίτλο:
Η προσφορά του Ντίνου είπα πως θέλω ψωμί, παρά το
Αθ. Σμυρνή, εκείνες τις ώρες ό,τι ήταν χρεωμένος τα κλειστά
του πολέμου, βάλσαμο για και γεμάτα σακιά με τις κουρατους συμπατριώτες που συνα- μάνες, σχίζει ένα με το ξίφος του
και μούδωσε αρκετές κουραμάντήθηκαν.
… Ο 99 χρονος Παναγιώτης νες και για τους υπόλοιπους, παΓ Μιχελής με συγκίνηση θυμό- ρά την αντίθετη άποψη συναταν την 28 Οκτωβρίου 2005 για δέλφου του... Τις φάγαμε όλοι
την καλοσύνη του Ντίνου Σμυρ- μαζί. Ανάμεσά τους και οι Λυνινή. «Οι σφαίρες έπεφταν χαλάζι στιάνοι: Γρηγόρης Ν. Γκουγκούκαι είμαστε νηστικοί, όταν φά- σης, Κώτσιος Ν. Παναγούλιας,
νηκε ο Ντίνος Αθ. Σμυρνής, που Σταύρος Αθ. Σμυρνής (αδελφός
μοίραζε κουραμάνες…. Ξεχά- του Ντίνου), Παναγ. Β. Γιαννόσαμε το χαλασμό από τις σφαί- πουλος, Νικ. Ι. Παναγούλιας,
ρες κι αγκαλιαστήκαμε σαν μι- Παν.Κ.Δράκος (μετά στον Πύρ-
γο), Παν. Λαμπρόπουλος (Πύργ), νετή περιουσία, σ’Αθήνα κι ΑνΓιάννης Δ. Αγγελόπουλος (Καλί- δρίτσαινα. Όμως, το πιο συναιδονα), Φώτ. Ι. Λαμπρόπουλος, σθηματικό επίτευγά τους η αγάΜήτσος Κανέλλος (Γκουγκού- πη όλων για τη Λυνίσταινα, όσης), Αντών Ν. Κορκολής κ.ά, που κι αναμόρφωσαν το πατριπου είχαν απλωθεί κατά μήκος κό τους σπίτι. Αυτό το σπίτι, πάτης κορυφογραμμής μέσα στα νω στ’ οποίο έβαλαν κι ολόκληχιόνια..»
ρο το μεράκι τους, μεΟ Ντίνος πατά τη συνταξιοδότηση
ντρεύτηκε με την
και των δυο τους, ο ΝίΕυσταθία του Δημ.
κος απ’ το ταχυδρομείο
Περικ. Μιχελή, που
και η Μαίρη απ’ την
κι εκείνη ενίσχυσε
τράπεζα, έγινε η ουσιατις αρχές και τον αστική τους διαμονή. Κι
ξιόλογο τρόπο συαυτή συνεχώς μεγάλωμπεριφοράς του
νε σε χρόνο διαμονής
Ντίνου. Και οι δυο
τους από τότε, που και
με ήπιους τρόπους,
τα παιδιά τους έδειΝικ.Ντ. Σμυρνής
δημιούργησαν μια υχναν τη δική τους αγάπη
πέροχη οικογένεια,
για τη Λυνίσταινα. Ο
που τελικά ξεκίνησε
Ντίνος, ως αστυνομιμε τρία παιδιά. Δυο
κός μετατέθηκε στο ακορίτσια και το Νίκο
στυνομικό τμήμα Ζαστη μέση. Ο Ντίνος
χάρως με μόνιμη καπρόλαβε να δει το
τοικία το πατρικό τους
καταξιωμένο ξεκίστο χωριό, αλλά κι ο
νημά τους μονάΗλίας την εδραίωσή
χα,γιατί έφυγε ακότου στην Ανδρίτσαινα.
μα πολύ νέος, το
Ξαναδέθηκαν με το παΗλίας Ν. Σμυρνής
1973. Ευτυχώς, που
τροπαράδοτο παρελτα πρόφθασε η σύζυθόν τους. Μια εξάρτηση
γός του
απ’ αυτό που είχε ρίζες χρόνων,
Και τα τρία αποκαταστημέ- γιατί με την εμπλοκή του Νίκου
να, όπως φαίνεται στο δικό τους και με το σύλλογο για χρόνια
γενεαλογικό δέντρο. Τα κορί- πολλά, άλλοτε ως μέλος κι άλλοτσια, αμέσως με την επιτυχία της τε ως πρόεδρός του, οι επισκέΙωάννας στο οικονομικό πανεπι- ψεις αυξήθηκαν, αλλά και η προστήμιο Θεσσαλονίκης κι ο Νίκος σφορά του αξιόλογη, τόσο ως
παράλληλα στην Αθήνα στα ελ- προς τους απόδημους Λυνιληνικά ταχυδρομεία. Με τη Μαί- στιάνους, όσο και προς τους
ρη Καπλάνη, όπως γράψαμε και ντόπιους, οι οποίοι είχαν πλέον
στο προηγούμενο φύλλο, μαζί εκτιμήσει την όλη προσφορά
με τα δυο παιδιά τους, απόχτη- του. Όμως, το ίδιο συνέχισε κι ο
σαν αυτοδημιούργητα, μια επαι- Ηλίας, μέσα κι έξω απ’ το διοικη-
τικό συμβούλιο του συλλόγου
μας γι’ αρκετά χρόνια, ενώ παράλληλα ήταν εκπρόσωπος σ’
αυτό για τους νέους μας, τη
γιορτή της νεολαίας το καλοκαίρι, αλλά και για τη σύσφιξη των
μεταξύ των σχέσεων. Αναμφισβήτητα, η απώλεια του Νίκου
και του Ηλία, ως θυσία της ασφάλτου, σ’ εκείνο το τρομερό
ατύχημά τους έξω απ’ την Κόρινθο, σκέπασε τους συμπατριώτες, συγγενείς, φίλους και πολλούς απλούς συνανθρώπους
μας με το νέφος της απερίγραπτης λύπης. Προς όλους αυτούς,
μαζί με τους πολλούς συναδέλφους του Ντίνου, αλλά κι επροσώπους της αστυνομίας, που
παρευρέθηκαν
στην εξόδιο τελετή τους
στη Λυνίσταινα,
εκφράζουμε τις
ευχαριΣταύρ. Αθ.Σμυρνής
στίες και
(στρατιώτης)
την αγάπη
μας, για μια φορά ακόμα, μέσα
απ’ την εφημερίδα μας, η οποία
συνέπεσε με το γενεαλογικό
τους δέντρο. Το ίδιο ευχόμαστε
και πάλι προς τη Μαίρη και το
Ντίνο. Κουράγιο και δύναμη. Κι
όσο θα ζούμε θα τους έχουμε
πάντα μπροστά μας.
***
Το άρθρο του
Νέου Ορίζοντα
ια το θάνατό τους, έγραψε κι
ο Νέος Ορίζων. Ένα αντάξιο
Γ
Λυνιστιάνικη Φωνή
αρ. φύλλου 68
Dear Lynistians
continued from page 1
The e-mail (lynistaina1@gmail.com) can
help a lot.
Really, that is true. It can
help a lot. By that could be
received information, suggestions, ideas etr. Also, in many
cases it can take the newspaper
place and especially to the
young generations who have
created a huge familiarization
with it. For that reason send us
your e-mails So, we 'd pay less
website
(www.lynistaina.gr)
By that we 'd have a great
help sending and receiving
information Also, we try to be
settled there permanent information too, as history, anchient
places, old photos, the newspapers (Lynistianiki Phoni) etr.
Further more we 'd like to present the young people (names,
addresses ..). jobs (doctos, techniciants. The youg fellows who
success to universities or any
one who obtains assumptions
and recognitions. In addition to
that, we 'ld receive comments
in order to have better material.
Lynistaina's crisis
The crisis about
Lynistaina has different
history. It is an old village
belonging to semimountaineers districts, but always at
crossroads. So it had many
people dyring the last centuaries. They used to live by agricalture, stock raising, cattle generally, and by trees products too.
These branches used to keep
the youngs there, because, in
addition to that, the small
industry knew happy life there.
They used to create weaned
cloths, and silk by local products etr, but the civil war affected the life in the whole district.
So, the village remained without young persons. They went
to the big industry and factory
centres (Athens, Salonica, Patra
etr), as well as to foreign coun-
αφιέρωμα στη μνήμη τους και κυρίως προς τον Ηλία που τον γνώριζαν ως τα βάθη της καρδιάς τους.
«Ανείπωτη θλίψη προκάλεσε στην κοινωνία της Ανδρίτσαινας ο
αναπάντεχος χαμός του 32χρονου συμπατριώτη μας από τη Λυνίσταινα Ηλία Σμυρνή και του 63χρονου πατέρα του Νικολάου Σμυρνή σε τροχαίο δυστύχημα στην Εθνική Οδό Αθηνών – Κορίνθου. Ελαφρά τραυματίστηκε η μητέρα του Μαρία που καθόταν στο πίσω
κάθισμα του αυτοκινήτου. Σε μια κακιά στιγμή χάθηκαν δύο αγαπητοί συμπολίτες μας και η σκληρή μοίρα έκανε νας βήσει για πάντα τη χαρά τους, καθώς επέστρεφαν από έναν γάμο στην Αμοργό.
Εκείνη η οδυνηρή Παρασκευή του Ιούλη ήταν η τελευταία που ο Ηλίας περνούσε μπροστά από την καφετέρια της Ανδρίτσαινας, όπου εργαζόταν, συζητούσε και πάσχιζε για τα μείζονα θέματα του
Ο Ηλίας με φίλους διαφημίζει την Ολυμπιακή γη (φωτ. απ’ το Ν.Ο)
τόπου, ακολουθούμενος από τον πατέρα του. Πλήθος φίλων είχαν
είχαν συγκεντρωθεί εκεί και με δάκρυα στα μάτια τους έραναν με
λουλούδια. Η «Πέτρινη Πολιτεία» σήμερα είναι φτωχότερη, γιατί
χάθηκε ο Ηλίας, ένας άξιος αγωνιστής, ο εθελοντής, ο καλός Σαμαρείτης, ο μπροστάρης της κοινητοποίησης για την επαναφορά της
διοικητικής υπαγωγής του Επικουρίου Απόλλωνα στην Ηλεία, ο υποστηρικτής του Α.Ο Ανδρίτσαινας. Είχε δώσει όλη την ψυχή του
στις δράσεις που αποσκοπούσαν στην ανασυγκρότηση και προκοπής της ορεινής Ολυμπίας. Όμως αυτή είναι η σκληρή μοίρα κάθε
αλτρουιστή. Να βαδίζει πάντα μόνος, χωρίς βοήθεια από τους υψηλά ισταμένους, τους «προστάτες» της επαρχίας, να γίνεται κομμάτια για τον συνάνθρωπό του και τελικά να φεύγει αδόκητα τόσο αγνός κι αξιοπρεπής, αφήνοντας βαρύ χρέος σε όλους. Ο πατέρας
του Ηλία Νικόλαος ήταν υπόδειγμα ήθους, εντιμότητας κι εργατικότητας κι ανέθρεψε με αρχές τα αξιαγάπητα παιδιά του. Απευθύνουμε συλλυπητήρια από καρδιάς στη χαροκαμένη μητέρα του και
τον αγαπητό αδελφό του. Ας είναι αιωνία η μνήμη τους.
«Ο ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ»
ΥΓ: Εμείς συγχαίρουμε όλες τις εφημερίδες για όσα έγραψαν, αλλά
και θερμά τους ευχαριστούμε. Ο Νίκος με το γιο του Ηλία, είναι πάντα
παρόντες μέσα στην καρδιά μας,γι’ αυτό και το διοικητικό συμβούλιο
του συλλόγου, προς τιμή της μνήμης των, άλλαξε όλες τις εκδηλώσεις
του στο χωριό, αναστέλλοντας ακόμα κι αυτό το ετήσιο αντάμωμα του
15αύγουστου, για τ’οποίο κατέφθασαν συμπατριώτες, όπως κάθε χρόνο, απ’ τα πέρατα της γης. Όμως, κι όλοι αποδέχθηκαν αυτήν την απόφαση του ΔΣ με ξεχωριστή ικανοποίηση.
tries (USA, Canada, Australia,
Germany). So, the whole lynistian vivid life, was carried away
by those human movements.
After that Lynistaina could
present two faces. On one hand
the local and traditional
Lynistaina naked and poor, and
on the other hand the diaspora
of Lynistaina. Two parts without any mutual assistances and
especially when parents
stopped to exist any more.
Unique bridge the association
council which has done so
many things honorly to that
mutual assistance! But, agriculture, cattle, trees etc. have
been already disappeared for
ever.
To tell the truth the human
crisis was knew since 1895.
Then in one decade 45 young
men immigrated to USA. The
village remained empty
because simultaniously 40-45
young ladies had to be escaped
away to the neighbour villges.
The majotity of them married
men with serious problems.
Some had bad life and worse
ending. Luckily 16 of those
7
immigrants returned since the
wars 1912-13, in order to take
place in the war as volunteers.
So the village started to its recreation obtaining 500-600
souls. That alike crisis has hit
Lynistaina many times, into its
3000 years old.
The former president of
➤
our association Police 's
general Antonis Agelopoulos
thanks all of you for your help.
He was at the first line on his
duty for 14 years. We have
received many e-mails expressing their congradulations and
thanks for his offers.
Also the new president
Kostas
Tz a n e to u
Smyrnis(smyrnis@obios.gr )
and his council 's members
send their love to all of you,
engaging that they will do the
best. Costas Smyrnis(63 years)
was vice president to the former Antonis Agelopoulos. So,
we believe to his experience a
lot.
I 'd like to express many
wishes to mrs Bonnie
Gougousis (usa). She has a
✚
*
806
problem with her vision. Her
husband (James GougousisPappas) knew that to us by an
e-mail. I hope the next month
's operation will solve the problem. Our love close to them.
finally I fld like to thank,
N ina Drakou (Ath)
Alexandra Panagoulia (Brazil)),
Valerie Germanis(usa), James
Gougousis-Pappas(usa), Pete
Gianopulos(usa), James
Cr yssanthis(usa), George
Gianopulos (usa) Sotiris
Gkoubouris (Toronto CAN),
Genadios library (Athens), Alex.
Kontogiorgos (Ath), Vouzalis
Theoth.(Halkida), Smaragda
Rigakou (Ath), Georg Scafas
(Markopoulo Attica)), Zafeirini
Xondrogianni (Lamia) Tim
Flessas (Ath), Georg. Kargas
(Ath), Pantelis Kalatzantonakis
(Salon), Katerina Gavala (N.
Makri) etr. All for their good
words about our newspaper
and website too.
Again, best wishes for 2012!
Socratis Tzan. Smyrnis
Το άρθρο του νέου Δ.Σ.
- Συνέχεια από τη σελίδα 1
Περαμερίτης, Κων/νος Δ.
Μιχελής και του Μάρκος Γ.
Σμυρνής}, αλλά κι αυτά έμπειρα γιατί το ενδιαφέρον τους
ήταν και συνεχές και εποικοδομητικό.
Προς ενημέρωσή σας, η
νέα σύνθεση του ΔΣ έχει ως
κατωτέρω: πρόεδρος Κων/
νος Τζ. Σμυρνής, αντιπρόεδροι Ιωάννης Περαμερίτης
και Αγγελόπουλος Γ. Σταύρος
(Στάθης), γενικός γραμματέας Αθανάσιος Ι(Α) Κορκολής,
αναπληρωτής γενικού γραμματέα Κων/νος Δ(Κ) Μιχελής,
ταμίας Δημήτριος Π. Μιχελής,
αναπληρωτής ταμία Αιμιλία
Ι. Σκουμπούρη, νομικός σύμβουλος (δικηγ) Παναγιώτης
Κ Γκουγκούσης (Κανέλλος),
τεχνικός σύμβουλος και ειδικός γραμματέας νεολαίας
Αντώνιος Ι. Κορκολής. Μέλη:
Μαντώ σύζ. Ηλ.(Γ)
Αγγελοπούλου, Γωγώ Δήμ
ΔημητρακοπούλουΚουτσογεώργη, Μαγδαληνή
Ν. Μιχελή-Παναγούλια ,
Αγγελική Ν. ΠαναγούλιαΣμυρνή, Θωμάς Ν. Μιχελής,
Ιωάννα Π. ΣκουμπούρηΗλιοπούλου, Μάρκος Γ.
Σμυρνής.
Όλοι μας αφοσιωμένοι και
με πίστη για το καλό και του
χωριού και των αποδήμων
μας, θα καταβάλλουμε χωρίς
διακοπή την κάθε δυνατή
προσπάθειά μας, γνωρίζοντες
πως κι εσείς σ’ αυτά ανταποκρινόσαστε με παρόμοια
αγάπη, ζήλο και κατανόηση.
Κυρίως όμως αυτή η πορεία
μας θα κινείται πάνω στις ίδιες
γραμμές και στα ίδια βήματα,
που έχουν ήδη ακολουθηθεί
απ’ τα προηγούμενα διοικητικά συμβούλια, γιατί έχουν
επάξια καταξιωθεί ως πετυχημένα.
Συγχρόνως, όμως, γνωρίζοντας και την γενικότερη
οικονομική κατάσταση, θα
επιδιώξουμε να συμπορευθούμε με αυτή, ώστε και ο
σύλλογός μας ν’ ανταποκριθεί
έστω και στα ελάχιστα. Βέβαια
και με αυτή την κατάσταση
εξακολουθούν να υπάρχουν
βασικές υποχρεώσεις με
πρώτη την κυκλοφορία της
εφημερίδας μας. Θέλουμε να
πιστεύουμε πως όλοι θα
συμπορευθούμε, όπως και τα
προηγούμενα χρόνια για ν’
αποφευχθούν επιπτώσεις στη
λειτουργία του συλλόγου μας.
Ακόμα, θα είμαστε ευτυχείς
αν θα έχουμε εισηγήσεις,
ιδέες, και κυρίως την ίδια την
παρουσία σας, τόσο στις
παγειωμένες πλέον εκδηλώσεις μας, όσο και κατευθείαν
στο σύλλογο με γράμματα,
τηλέφωνα κλπ.
Επίσης, θα συνιστούσαμε
να μας γνωρίζετε τα γεγονότα
που συμβαίνουν στο χώρο
σας, καλά ή άσχημα, για να
αποτυπώνονται, κατά την
κρίση σας, και από την εφημερίδα, αλλά και απ’ την ιστοσελίδα μας (www.lynistaina.gr).
Η πρώτη καταγράφει και ιστορία, ενώ η δεύτερη εξασφαλίζει την ταχύτητα ενημέρωσης
μεταξύ των συμπατριωτών.
Με αυτές τις σκέψεις μας,
είμαστε πεπεισμένοι πως όλοι
μαζί θ’ ανταποκριθούμε στους
σκοπούς που κι εσείς εγκρίνατε με την ετήσια Γενική μας
Συνέλευση. Και τέλος, ευχόμαστε στους απερχόμενους
απ’ το ΔΣ, με πρώτο τον πρόεδρο, επίτιμο πλέον, κ. Αντώνη
Άγγ. Αγγελόπουλο, κάθε ευτυχία και χαρά, αν και στην
ουσία θα συνεχίζουν να είναι
δίπλα και ανάμεσά μας.
Για το Δ.Σ, ο πρόεδρος
Κων/νος Τζαν. Σμυρνής
ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ
ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ
Σύνδεσμος Αποδήμων Λυνιστιάνων
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:
ΑΙΟΛΟΥ100 Τ.Θ. 4043,10210
ΕΚΔΟΤΗΣ:
Κων/νος Τζαν. Σμυρνής
(Πρόεδρος)
Πορταριάς 22,
Αμπελόκηποι 11523,
Τηλ.210-3837005 - 693.6919776
Διευθυντής-Αρχισυντάκτης και
υπεύθυνος έναντι του νόμου
Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής
Πρατίνου 39, Παγκράτι 11634
τηλ.: 210-72.33.146κιν: 6945,171322
email: lynistaina1@gmail.com
Συντοκτική Επιτροπή:
Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος
Γεώργιος Ηλ. Αγγελόπουλος
ΣωκράτηςΤζον. Σμυρνής
Συνδρομή:
-Για τον Σύλλογο 15 ευρώ
(εξωτερικού 30 ευρώ)
- Για την εφημερίδα 10 ευρώ
(Εξωτερικού 50 ευρώ)
Επιταγές-Εμβάσματα
Τ αχ. Θυρίδα 4043.10210
Επιταγές Εξωτερικού
Δημήτριος Π. Μιχελής
Αιόλου 100
Υπεύθυνοι Συνδρομών
Όλα τα μέλη του του Δ.Σ.
(Τα δημοσιευμένα κείμενα εκφράζουν απόψεις
των συγγραφέων κι όχι του Συνδέσμου)
8
Λυνιστιάνικη Φωνή
807
αρ. φύλλου 68
Η πρώτη επιμνημόσυνη
δέηση στους Αγίους Αποστόλους
Οι προπαρασκευαστικές εκθέσεις της
Αγγελικής Γ. Παναγούλια- Δημητρίου
για το Πανεπιστήμιο
Εν Αθήναις τη 19η Οκτωβρίου 1974
Θέμα: «… Όσον είναι τυφλή και σκληροτέρα η τυραννίς, τοσούτον ταχυτέρως ανοίγονται
σωτήριοι θύραι» Ανδρέας Κάλβος (ωδή έκτη. Αι
ευχαί, στίχ. 81-85)
Δημιουργηθείς ο άνθρωπος απέκτησε λογικήν και ελευθερίαν πνεύματος. Δύο υπέροχα χαρίσματα και συγχρόνως ανεκτίμητα. Δεν δύναται
να νοηθή άνθρωπος χωρίς την προσωπικήν του
ελευθερίαν. Ακριβώς τούτο επιθυμεί να καταδείξη ο Κάλβος εις την ανωτέρω ωδήν. Ότι αν τυχόν καταπιεσθή η ελευθερία του, και όσον
αύτη η καταπίεσις καθίσταται μεγαλυτέρα, τόσον ο νους του ανθρώπου ανευρίσκει μέσα και λαμβάνει αποφάσεις προς σκοπόν την ανεύρεσιν μιας σωτηρίου θύρας, η οποία θα τον ωδηγήση εις το ποθητόν
αποτέλεσμα. Είναι πράγματι αποδεδειγμένον ότι ουδέποτε κατώρθωσαν οι άνθρωποι να δεχθούν τι χωρίς την θέλησίν των. Αν δε έτυχε να
το δεχθούν ίσως και από καταναγκασμό εις την αρχήν, εν συνεχεία η
συνεχής ενθύμησις περασμένων ευτυχών στιγμών και περιόδων τυραννεί τον νουν. Κάμει αυτόν να βλέπη και να σκέπτεται πώς δύναται
να ξεφύγει από τον κλοιόν, της καταπιέσεως. Το αυτό λαμβάνει χώραν
και εις την περίπτωσιν της ελευθερίας. Δεν ημπορεί ο άνθρωπος να
βλέπη καταπιεσμένην την σωματικήν και πνευματικήν του ελευθερίαν. Αντιδρά εντόνως προσπαθεί, κάμει εσπευμένες κινήσεις και τελικώς επιτυγχάνει την λύτρωσιν. Τούτο γίνεται ιδιαιτέρως καταφανές εκεί όπου η καταπίεσις είναι σκληρά και ανηλεής. Ως παράδειγμα, δυνάμεθα να αναφέρωμεν τους Έλληνας κατά τα τετρακόσια χρόνια της
υποδουλώσεώς των εις τους Τούρκους. Οι Τούρκοι εφάνησαν σκληροί, βάρβαροι, απολίτιστοι, δεν ηθέλησαν να παραδεχθούν την υπεροχήν του ελληνικού πνεύματος και προσπάθησαν να το καταπιέσουν. Αλλά όταν έφθασαν πλέον εις τον ύψιστον βαθμόν της κακομεταχειρήσεώς των, ο τρόπος των αυτός ωδήγησε εις την εμφάνισιν του
υπερόχου έτους 1821. Η σωτήριος θύρα είχε ανευρεθή. Οι ίδιοι οι Έλληνες είχαν εύρει μόνοι την ελευθρίαν. Είναι γενικόν συμπέρασμα ότι
η σκληρή μεταχείρισις, αποβαίνει συνήθως προς καλόν του καταπιεζομένου. Διότι τότε ο νους οξύνεται, συλλαμβάνει γοργά ιδέας με
σκοπόν ν’ απαλλαγή από τον πράττοντα ούτως. Τότε μόνον ανευρίσκει σωστάς λύσεις και προχωρεί εις το αποτέλεσμα.
Δύναται η τυραννίς να είναι τυφλή ως λέγει ο Κάλβος, αλλά οι οφθαλμοί της ελευθερίας παραμένουν ορθάνοικτοι. Πάρα- πολλοί λαοί και άνθρωποι κατώρθωσαν ν’ αποτινάξουν την καταπίεσιν, εις τούτο δε συνετέλεσε η ίδια ακριβώς τυραννία και τα επακόλουθά της.
Ούτοι απέκτησαν την ελευθερίαν των, η οποία βοηθά αυτούς εις την
ανάπτυξιν ευγενούς προσωπικότητος και εν γένει προάγει τον πνευματικόν και υλικόν των βίον.
Οφείλει λοιπόν να επιζητά ο άνθρωπος σωτηρίους θύρας αλλά
να φροντίζη ώστε να επιτυγχάνη αυτάς με ευγενή και ωραίον τρόπον
ώστε να γευθή πλήρως αυτός και εν γένει ολόκληρος, η κοινωνία τα
αποτελέσματα που επιφυλάσσει η ορθή του πορεία.
Υ.Γ: Η Αγγελική είναι κόρη του Γεωργίου και Γεωργίας Παναγούλια (Φλέκα). Απόφοιτος του Οικονομικού Παναεπιστημίου Αθηνών.
Απ’ την αποφοίτησή της εργάζεται ανελλιπώς και πετυχημένα στον
ιδιωτικό τομέα. Αυτήν την έκθεση απ’ την προετοιμασία της, μαζί
μ’ άλλες πέντε ακόμα, μου τις είχε εμπιστευθεί ο πατέρας της (πρώτος ξάδελφος), προ 25ετίας τουλάχιστον. Ελπίζω η έκπληξη να πετύχει, γιατί το αρχείο της αποτεφρώθη λίγο αργότερα.
Κωνσταντίνος και Ελένη,
άγιοι ισαπόστολοι Χριστού
του Δημητρίου Χρ. Καπάδοχου,
(Φιλόλογου, ιστορικού, ερευνητή, καθηγητή, Δρ. Νομικής Σχολής
Αθηνών της Ιστορίας του Δικαίου).
Ο
φίλος και πάντα καταξιωμένος Δημήτριος Καπάδοχος, μέσα στα πολλά και ποικίλα επιβραβευμένα επιτεύγματά του, ολοκλήρωσε
και μι’ ακόμα μελέτη για τον Μέγα Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Ελένη. Ένα βιβλίο ωραίο, αφιερωμένο, με την αγάπη της καρδιάς του,
στα παιδιά κι εγγόνια του, ενώ παράλληλα έχει αναρτηθεί και στη δική μας ιστοσελίδα <www.
lynistaina.gr> . Τα σχόλια πολύ επαινετά, γιατί με
την 7χρονη αφοσίωσή του πάνω σ’ αυτό το θέμα έχει προσεγγίσει πρωτόγνωρα στοιχεία, τ’ αποκαλούμενα και
«πρωτόλεια». Παρακίνησή του-η μελέτη του Μητροπολίτη
Κυζίκου Καλλινίκου με τίτλο: «Η ΠΡΩΤΗ ΕΝ ΝΙΚΑΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ Κωνσταντινούπολη 1930». Η συγκίνησή του μεγάλη, απ’ το περιεχόμενο και την αντικειμενικότητά της, και κυρίως, για τις δυο απόψεις που κυριαρχούσαν στους ιστορικούς εκείνης της εποχής, ως προς την προσωπικότητα του Κωνσταντίνου. Από τη μια, οι εθνικοί τον
παρουσίαζαν ως ωμό και απάνθρωπο τύραννο, εφάμιλλο του
Νέρωνα, κι απ’ την άλλη, οι Πατέρες, Εκκλησιαστικοί συγγραφείς… και κυρίως η Γ’ εν Εφέσω Οικουμενική Σύνοδος
που τον τιτλοφόρησε: «Ως Άγιο και Μακάριο Κωνσταντί-
Κάτω απ’ την πρώτη ανακαίνιση (1901 {Π}αν. {Ε}υστ. {Κ}αλογερόπουλος).Αριστ. της φωτογρ, ο παπα-Γιώργ. Αγγελόπουλος
της δεύτερης ανακαίνισης 2011
Η
τελετή ήταν προγραμματισμένη να συμπέσει,
κατά το δυνατόν, με την
τελετή των αγίων Αποστόλων
(30 Ιουνίου 2011). Λόγω όμως
απροόπτων κωλυμάτων και
κυρίως λόγω σοβαρών περιστατικών, τα οποία συνέβησαν
στο χωριό μας κατά τη φετινή
καλοκαιρινή περίοδο, η τελετή
μας αυτή ύστερα από συνεχείς
αναβολές, προγραμματίσθηκε
τελικά για την 23η Οκτωβρίου
2011.
Ρυθμίστηκε έτσι, ώστε να συμπέσει με τη γιορτή της αγρότισσας μάνας, που είχε ορισθεί για το
βράδυ του Σαββάτου 22 Οκτωβρίου. Ο Συνδυασμός των δύο εκδηλώσεων αποδείχθηκε πράγματι πολύ επιτυχής. Το πρωί της Κυριακής 23 Οκτωβρίου ένα μεγάλο
«τσούρμο» Λυνιστιάνων, ο αριθμός των οποίων ξεπέρασε κάθε
προσδοκία, άλλοι πεζοί και άλλοι
εποχούμενοι κατηφόρισαν προς
τους αγίους Αποστόλους. Όλοι
τους, γέροι, νέοι, ανήμποροι ή γεροί, έφθασαν ως εκεί, για να εκπληρώσουν ένα μεγάλο ηθικό
χρέος, για να ικανοποιήσουν μια
ισχυρή εσωτερική παρόρμηση,
να ανάψουν ένα κεράκι, να προσκυνήσουν τα άγια εκείνα χώμα-
τα, ύστερα από τόσα χρόνια. Η ημέρα συνέπεσε να είναι φανταστική, το τοπίο υπέροχο. Μια σπάνια
φυσική ομορφιά, ένα καταπράσινο περιβάλλον, ένα γλυκό, απαλό
αεράκι γεμάτο άρωμα, δροσιά και
φρεσκάδα. Στο βάθος ο κυπαρισσιακός κόλπος, λες και, αν άπλωνες το χέρι σου, θα άγγιζες τα καταγάλανα νερά του. Λίγα μέτρα
προς τα Νοτιοανατολικά το παλαιό μας φρούριο του ΛΕΝΙΚΟΥ, η
ιστορία του οποίου χάνεται στα
βάθη τριών χιλιάδων χρόνων. Ο
τόπος γεμάτος αρχαιότητες, προκλασσικής, κλασσικής και νεώτερων εποχών, περιμένουν υπομονετικά επί τόσα χρόνια την ανάδειξη και την αξιοποίησή τους.
Ο όλος χώρος του παλαιού
μας Κοιμητηρίου, πλήρως αποκατεστημένος και διαμορφωμένος
έχει καταστεί ένας χώρος θαυμάσιος και με υπέροχη θέα προς κάθε κατεύθυνση. Στη Νοτιοδυτική
πλευρά του δεσπόζει το περίτεχνο μνημείο των προγόνων μας
από λευκή πελεκητή πέτρα και αριστερά η ανακαινισμένη Εκκλησία μας, της οποίας, ειδικά το εσωτερικό μέρος, περικλείει μια ιδιαίτερη ομορφιά που σε συγκινεί. Με την πέτρα και το ξύλο να
δεσπόζουν παντού, από το δάπε-
νο». Αυτές οι απόψεις και το έναυσμα για την εκκίνηση του
Δημ. Καπάδοχου, ο οποίος, στη δικιά του έρευνα έδωσε τον
τίτλο: «ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ, ΑΓΙΟΙ
ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥ», τοποθετώντας τους,
συγχρόνως, στο περιβάλλον που έζησαν, αλλά και στην αυτοκρατορία όπου καταξιώθηκαν. Όλ’ αυτά παρουσιάζονται στο
βιβλίο του, με σημαντικότερη επισήμανσή του, τους τρεις πυλώνες καταξίωσης και διάδοσης του χριστιανισμού: Γαμαλιήλ – Παύλος – Κωνσταντίνος. Ο Γαμαλιήλ σεβαστός Εβραίος νομοθέτης έθεσε το πρώτο στέρεο θεμέλιο για την εξάπλωσή του, γιατί έπεισε ν’ απελευθερωθούν, ως αθώοι οι φυλακισμένοι Απόστολοι με κατηγορία τους, πως δίδασκαν το χριστιανισμό στα πλήθη
που αυτόβουλα τους ακολουθούσαν, ο Παύλος που
συνέβαλε να προχωρήσει ο χριστιανισμός σ’ όλα τα έθνη και ο Κωνσταντίνος ως ο τρίτος πυλώνας, ο οποίος, μ’ όλη την προσφορά του, απ’ το γνωστό διάταγμα των Μεδιολάνων του 313, έως και την Α΄ Οικουμενική
σύνοδο, μαζί μ’ όλα τα υπόλοιπα, συνέβαλε στη στέριωση και
την καταξίωσή του, όπως τόσο γλαφυρά παρουσιάζεται απ’
το συγγραφέα Δημήτρη Καπάδοχο. Ολόκληρο το βιβλίο των
125 σελίδων, είναι άξιο θαυμασμού, για τη σύνταξη, την κεφαλαιοποίηση, αλλά και για κάθε δομικό στοιχείο, που διατηρεί την ένταση της παρακίνησης για την ανάγνωσή του. Η
ροή και η μελωδία του, σαν τ’ ανοιξιάτικο ρυάκι με το γάργαρο νερό, που προσπαθεί να κάνει την αντρειωμένη αντάρα
του, με το πέρασμά του από μπροστά μας. Ένα βιβλίο, με την
εξέχουσα βιβλιογραφία του, θ’ αποτελέσει το δικό του μερίδιο
συμβολής.
δο, τους τοίχους, το ταβάνι, τα
πορτοπαράθυρα με τα βιτρό τζάμια, την καταστόλιστη αγία Τράπεζα, τις όμορφες εικόνες, τα χαλιά και τον πλήρη υπόλοιπο εξοπλισμό, να προκαλούν στον προσκυνητή ευχάριστα συναισθήματα. Το σκηνικό συμπλήρωνε η παρουσία τριών σεβάσμιων ιερέων,
των δικών μας παπα-ΓΙΩΡΓΗΔΩΝ,
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ και ΤΣΟΥΚΑΛΑ
και του πανοσιολογιοτάτου Αρχιμανδρίτη ΝΙΚΟΛΑΟΥ, από τον Ι.
Ναό Αγίας Γλυκερίας Γαλατσίου,
όπως επίσης και η ψαλτική δεινότητα των δύο παπαδοπαιδιών
μας, του Νίκου και Δημήτρη
ΣΜΥΡΝΗ.
Μετά την επιμνημόσυνη δέηση ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφανιών στο μνημείο
των προγόνων μας, εν όψει της επικείμενης επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940. Τους επιζώντες
πολεμιστές μας του 1940 εκπροσώπησε επάξια, καταθέτοντας με
υπερηφάνεια το στεφάνι τους,
όρθιος και ακμαίος, παρά τα 95
χρόνια που κουβαλάει μαζί του ο
σεβαστός μας μπαρμπα -Κώστας
Ν. ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑΣ.
Ακολούθησε ο πανηγυρικός
της ημέρας από τον πρόεδρο του
Συλλόγου με μια συνοπτική αναφορά στην ιστορία των αγίων Αποστόλων και στη συνέχεια, μαζί
με τα εσπερινά που είχε ετοιμάσει
η καλή μας συμπατριώτισσα η
Γιάννα Παν. ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΗ – ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ στη μνήμη της αείμνηστης μητέρας της, της ΓΕΩΡΓΙΑΣ
και τα γλυκά που ήσαν προσφορά
των τέκνων του συμπατριώτη μας
Γεωρ. Νικ. & Σταμ. ΓΚΟΥΓΚΟΥΣΗ
και με ό,τι άλλο είχε ετοιμάσει ο
Σύλλογος, προσφέρθηκε στον κόσμο μας. Ιδιαίτερη εντύπωση
προκάλεσαν τα μικρά σφραγισμένα στρογγυλά ψωμάκια που μοιράστηκαν σε όλο τον κόσμο, τα
οποία είχαν σκοπό να θυμίσουν
τα «ψυχούδια» μιας άλλης παλαιότερης εποχής.
Ήταν πράγματι μια εξαίρετη
τελετή και μια αξέχαστη ημέρα
αυτή της Κυριακής 23 Οκτωβρίου
2011, εκεί στο παλαιό μας κοιμητήριο, όλοι δε ΕΥΧΗΘΗΚΑΝ να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο αυτή η εκδήλωση, ανήμερα ή κοντά
στην εορτή των αγίων Αποστόλων (30 Ιουνίου), ανάλογα με την
ημέρα που θα συμπίπτει. Είναι
χρέος όλων μας η παρουσία μας
εκεί.
Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος
αρ. φύλλου 68
Η γιορτή της αγρότισσας
μάνας και των
πολεμιστών του 1940
Λυνιστιάνικη Φωνή
9
808
Το ποίημα «Γήινοι και Ιπτάμενοι» ενίσχυσε το έθιμο
συμμαθητών ιπταμένων και μηχανικών (ΣΜΑ)
Τ
ο βράδυ του Σαββάτου, 22 Οκτωβρίου 2011, στο
Πολιτιστικό Κέντρο του χωριού μας επαναλήφθηκε και φέτος για ένατη κατά σειρά χρονιά από τον
Σύλλογό μας η όμορφη, σεμνή, οικογενειακή ως άνω
εκδήλωσή μας.
Η εν λόγω εκδήλωση είναι αφιερωμένη σε δύο κατηγορίες σεβάσμιων προσώπων, τα οποία τιμούμε τη βραδιά
αυτή.
Η πρώτη κατηγορία των σεβαστών αυτών προσώπων
είναι η ηρωίδα αγρότισσα μάνα. Είναι η αγρότισσα της ευλογημένης Ελληνικής υπαίθρου. Η αγρότισσα του βουνού
και του κάμπου, η αγρότισσα του σκληρού μόχθου, του ιδρώτα, της σκληρής ζωής και της βιοπάλης, κυρίως των
δύσκολων περασμένων εποχών.
Τότε, που οι απαιτήσεις της ζωής από κάθε αγρότισσα
μάνα ήσαν τεράστιες, τα δε μέσα που είχε στη διάθεσή της
ήσαν σχεδόν ανύπαρκτα, πρωτόγονα.
Ούτε κουβέντα για δική της προσωπική ζωή, για δικά
της δικαιώματα. Μόνο να προσφέρει, μόνο να θυσιάζεται
για τους άλλους ήξερε, χωρίς να ζητάει ποτέ τίποτα. Όλα
περνούσαν από αυτά τα αδύναμα χεράκια από αυτό το ισχνό, το λιπόσαρκο, το βασανισμένο κορμί, τόσο οι λεγόμενες «γυναικείες» δουλειές, που ήσαν πάρα πολλές, όσο
και οι θεωρούμενες ως «ανδρικές», στις οποίες συμμετείχε εξ’ ίσου με τον άνδρα της.
Όλοι μας έχουμε ζήσει από πρώτο χέρι τους αγώνες και
τις θυσίες αυτού του σεβαστού, του ιερού για
όλους μας προσώπου της αγρότισσας μάνας, δεδομένου ότι πρόκειται για τις ίδιες τις
μανάδες μας, οι
οποίες στη συντριπτική τους
πλειοψηφία,
έχουν υποκύψει στο
βιολογικό νόμο
της ζωής. Έχουν
«φύγει» από κοντά μας. Ελάχιστες μας έχουν ακόμη απομείνει.
Η άλλη κατηγορία των σεβάσμιων προσώπων που τιμούμε αυτή τη βραδυά, είναι οι πολεμιστές μας του Αλβανικού μετώπου, οι πολεμιστές του 1940. Είναι οι πατεράδες μας. Είναι οι άνθρωποι που θυσιάστηκαν κυριολεκτικά, πολεμώντας νικηφόρα επί έξι ολόκληρους μήνες στα
Βορειο-Ηπειρωτικά βουνά κάτω από δραματικές καιρικές
και λοιπές συνθήκες, μέσα στους πάγους και στα ατέλειωτα χιόνια. Είναι οι άνθρωποι που μας έκαναν να νοιώθουμε για πάντα υπερήφανοι, που σήκωσαν ψηλά το λάβαρο
της Ελληνικής λεβεντιάς, του πατριωτισμού και της υπερηφάνειας.
Δυστυχώς όμως και οι άνθρωποι αυτοί φεύγουν, σιγά –
σιγά, υποκύπτοντας στον ίδιο βιολογικό Νόμο της ζωής.
Όπως γράφεται και σε άλλη στήλη, από τους εβδομήντα εννέα (79) συνολικά πολεμιστές του χωριού μας, μας
έχουν απομείνει ακόμη μόνον οι επτά (7), ηλικίας από ενενήντα πέντε (95) έως ενενήντα εννέα (99) ετών, αριθμός ο
οποίος μειώνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ήταν συγκινητική η
βραδιά αυτή. Με όμορφα παραδοσιακά τραγούδια, κυρίως με το στόμα, με συγκινητικές αφηγήσεις από το παρελθόν, με κέφι, με νοσταλγία, με αρωματικό κρασί και ντόπια βραστή γίδα, μέσα σε μια ευχάριστη οικογενειακή ατμόσφαιρα.
Παρακαλούμε τον πανάγαθο ΘΕΟ να μας αφήσει κοντά μας, για όσο πιο πολλά χρόνια γίνεται, όσα από τα σεβάσμια αυτά πρόσωπα επιζούν ακόμη, για να έχει χάρη,
να έχει ομορφιά, να έχει νόημα η όμορφη αυτή γιορτή μας.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ θερμά τον Σύλλογο ΡΙΖΟΣΠΗΛΙΩΤΩΝ Αρκαδίας, με την άξια πρόεδρό του και εκλεκτή συμπατριώτισσά μας κα Ιωάννα Π. ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΗ – ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, τον Σύλλογο ΠΕΤΡΑΛΩΝΙΤΩΝ με τον πρόεδρό του Νίκο ΚΟΥΡΟΥΒΑΝΗ, τους γείτονές μας ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΑΙΟΥΣ και όσους άλλους φίλους της Λυνίσταινας, οι
οποίοι μας τίμησαν με την παρουσία τους τη βραδυά αυτή.
Ευχόμαστε και του ΧΡΟΝΟΥ.
Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος
(Καθιστοί από δεξιά) Νικ.Σαργένης (σύζ. ποιήτριας), Ιωαν.Χατζήρης(αρχηγός Ίκάρων μ’ εξέλιξη Αντιπτέραρχος
Αρχηγός Αρχηγείου Τακτικών Άεροπορ. Δυνάμεων), Θωμ.Τζάκος (αρχηγός Μηχανικών), Ανδρ.Μπραούζος.
Όρθιοι (από δεξιά):Αντ.Βακάλης, Δημ.Μπέλιας, Γεωρ.Χατζηδάκης, Χρ.Μαρίνος, Χαρ.Σκεπαρνάκος, Λουκ.
Παπανικολάου, Ιωαν.Δημακογιάννης, Μιχ.Μπούνταλης, Θεοδ.Νιφάκος, Γεωρ. Ντόκας, Γεωρ.Ρούσσος, Παν-Βαρδής
Παπαδάκης, Νικ.Κυριακός. {Επίσης Χρ.Πολυμέρου, Κων.Κέρτσος, μη ευδιάκριτοι στη φωτογραφία}
Να! ένα καλό παράδειγμα εθίμου της 26ης σειρά Ικάρων και 4ης ΣΜΑ. Όλοι τους με την αποστρατεία τους
απ’ την πολεμική αεροπορία, σχεδόν όλοι Πτέραρχοι, Κυβερνήτες "Ολυμπιακής" ή άλλων αεροπορικών εταιρειών, συνήθισαν να συναντώνται κάθε χρόνο, για να θυμούνται τα παλιά τους, και ν’ αφιερώνουν λίγα
λεπτά μνήμης σ’ αυτούς που δεν είναι πια μαζί τους. Κυρίως όμως, τους συμμαθητές που έπεσαν στο καθήκον για την δόξα της πατρίδας και του έθνους. Και κάθε χρόνο βρίσκουν και κάτι πρωτότυπο για να ενισχύουν αυτό το έθιμό τους. Έτσι, φέτος, η σύζυγος (ποιήτρια) του κ. Νίκου Σαργένη, ενός εξ’ αυτών των ιπταμένων συμμαθητών, τους αφιέρωσε, για τα 59 χρόνια απ’ την είσοδό τους στη Σχολή, το πιο κάτω ποίημα:
Γήινοι και Ιπτάμενοι.
Στον ουρανό φανήκαν ξάφνου δύο πτήσεις
κι΄ όλη η παρέα σταματά τις συζητήσεις.
Δύο κατάλευκες γραμμές μες το γαλάζιο,
ένα κομμάτι απ΄την σημαία μας θαυμάσιο.
Δυό αεροπλάνα σαν τελείες που αστράφτουν,
δύο ψυχές μοναδικές,στα ύψη φθάνουν.
Δύο λιγοστοί γενναίοι-όσοι ακόμα υπάρχουντα ουρανόκαστρα της χώρας να φυλάσσουν.
Ουρανοφύλακες, δύο σπάνιες υπάρξεις,
μ΄άλλους ανθρώπους δεν μπορείς να κατατάξεις.
Δύο ημίθεοι, αθλοφόροι, ξεχωριστά όντα,
ηρωϊκά πλάσματα,φύσεις αλλιώτικες, άλλα προσόντα!
Μ’αυτές τις σκέψεις, σιωπή, πια δεν μιλάμε,
μόν΄ τον ελεύθερο ουρανό όλοι κοιτάμε.
Τα φραπεδάκια; μείναν μέσα στα ποτήρια
κι όλοι θαυμάζαμε της πτήσης τά «μυστήρια»!
Πόσο ασήμαντοι,μικροί, νοιώθουμε όλοι,
που «ξοδευόμαστε» δειλοί μέσα στην πόλη!
Μά, ξαφνικά στις ενοχές μας δώσαν λύσεις,
βροντές του Δία τρομερές χαμηλές πτήσεις!
Ελένη Σαργένη
Ο δάσκαλος Μιχάλης Ποτίκας
συνδέθηκε και με μακρόχρονη
φιλία με τους συμπατριώτες
της Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου, για θέμα
σχετικό να συμπεριληφθεί στην εφημερίδα μας,
βρίσκοντας πως το έτος 1979, πρόεδρός της ήταν
ης
ο δάσκαλος Ποτίκας (πρακτικό νο 10 της 4 Φεβρουαρίου 1979)
ο Μιχάλη είχαμε την τύχη να τον έχου«…Κατόπιν η Γενική Συνέλευση ανέδειξε με
με αρκετά χρόνια στη Λυνίσταινα, ο βοή τον κ. Μιχάλη "Μποτσίκα" Δημοδιδάσκαλο για
οποίος με καταγωγή
πρόεδρο της Γενικής Συνέλευαπ’ την όμορφη Ήπειρο,
σης και επίσης εξέλεξε και δύο
έδωσε τα φώτα σε πολλά
γραμματείς α) τον παραπάνω ασυμπατριωτάκια μας τότε,
ναφερόμενο Γ. Μιχελή και β) τον
αλλά πάνω απ’ όλα, όπως
Φώτην Παναγούλια, σαν εφοαποδείχθηκε
αργότερα,
ρευτική επιτροπή για τις αρχαιπέτυχε και κάτι πιο σημαρεσίες. Ο κύριος πρόεδρος ευντικό.
χαρίστησε τους παρόντες και
την
προτίμησή τους και παραδέΤα δίδαξε και ηθικές αρχές. Είχε
χθηκε
αν και δεν κατάγεται από
έλθει νιόπαντρος με τη σύζυγό
τη
Λυνίσταινα,
η καταγωγή του
του, όπου απόχτησαν και τα
Ο δάσκαλος Ποτίκας
από
την
Ήπειρο,
αισθάνεται σαν
δυο παιδιά τους, γιατί μποστην παλιά του αναλογίου
πραγματικός
Λυνιστιάνος
και έρούσαν να μένουν στο σχοχει
αγαπήσει
τη
Λυνίσταινα
όσο
και
το
δικό
του
το
λείο. Αυτό ήταν και το άριστο για τους Λυνιστιάχωριό.
Είπε
μάλιστα
ότι
μας
θαυμάζει
ακόμη
πιο
νους, που απόχτησαν νέα παιδιά, μια και τα δικά
τους ελαττωνόντουσαν απ’ τη μανία της φυγής των. πολύ από τους Ηπειρώτες, διότι οι προσφορές μας
Όμως, ο Μιχάλης είχε κι άλλα προσόντα. Ήταν κοι- προς το σύλλογο και γενικά προς το χωριό, μεγάλες
νωνικός στις σχέσεις και συμπεριφορές του, ψάλ- ή μικρές, γίνονται χωρίς καμμιά υστεροβουλία ή
της στην εκκλησία, αλλά κι έδειχνε τον πηγαίο του για λόγους επίδειξης, αλλά από πραγματική αγάπη
σεβασμό προς τους μεγαλύτερους του χωριού μας, για τον τόπο, και αφού μας εβεβαίωσε ότι και στο
μέσα κι έξω απ’ τα καφενεία, αλλά κι όπου τους συ- μέλλον όσο μπορεί θα βρίσκεται παρών στις εκδηναντούσε. Όλα αυτά τα προσόντα του έφθαναν με λώσεις του συλλόγου μας. Ξανά ευχαρίστησε και αθαυμασμό κι εκτίμηση και σ’ εμάς των προηγούμε- ποχώρησε από το βήμα μέσα στα ειλικρινά χειρονων «φουρνιών» απ’ τους γονείς μας, κι έτσι τον κροτήματα των πατριωτών…»
Μιχάλης Ποτίκας, συνταξιούχος κι εκείνος, με
γνωρίζαμε χωρίς να τον έχουμε συναντήσει. Αλλά,
αποκαταστημένα
παιδιά κι εγγόνια τώρα πλέόταν κι εκείνος μετατέθηκε στο λεκανοπέδιο της
ον,
πιστεύουμε
πως
αξιολογώντας
το παρελθόν, θα
Αττικής, η φιλία τους αναζωπυρώθηκε και με κάδιαπιστώνει
πως
η
αγάπη
των
συμπατριωτών
μας,
ποιους κρατεί γερά ακόμα. Πολλές φορές πήγαν
θα’ναι
το
στόλισμα
και
η
αποδοχή
για
όσα
πρόσφεκαι ξαναπήγαν μαζί στο χωριό μας, μάλιστα δε, αρκετοί είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε με την ε- ρε στο χωριό και στα παιδιά μας, με πρώτο το διαξαιρετική σύζυγό του εκεί. Οι ηλικιωμένοι μας απ’ μαντένιο χαρακτήρα με τον οποίο πέτυχε να τα
τη χαρά τους μας τους συνέστησαν ως δυο «Λυνι- ντύσει ολόσωμα, κι απ’ τις δυο όψεις τους… Μιχάστιάνους της καρδιάς». Η πιο μεγάλη έκπληξη ήλθε λη, η Λυνίσταινα η ονειρεμένη σου, όπως έλεγες,
πολύ αργότερα όταν γινόταν έλεγχος στο βιβλίο πάντα από καρδιάς δική σου!!!
Τ
Ο
10
Λυνιστιάνικη Φωνή
809
αρ. φύλλου 68
Τρεις απ’ τις πολλές ευχαριστίες
προς τον απερχόμενο πρόεδρο Αντώνη Αγγελόπουλο
Από τη Φωτεινή Μάριου Σμυρνή
Χαιρέτισέ τους τους πεζούς όταν καβαλικέψεις,
για να σε χαιρετούν κι αυτοί όταν θα ξεπεζέψεις.
“Καιρός του σπείρειν και καιρός του θερίζειν”
Μ
Αγαπητή Λυνιστιάνικη Φωνή
ε πολλή συγκίνηση διάβασα στο
τελευταίο τεύχος σου την επιστολή παραίτησης του αγαπημένου
μας Αντώνη Αγγελόπουλου, ύστερα από 14 χρόνια συνεχούς προσφοράς στο
χωριό μας, τα 12 από τα οποία ως Πρόεδρου
του Συλλόγου μας. Σ’ αυτή μάς δηλώνει ότι παραμερίζει, προσφέροντας την σκυτάλη σε νεώτερους και αυτή βέβαια, όσο και αν μας στενοχωρεί, είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων. Αλλά μια τέτοια στιγμή εναλλαγής σε
καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να περάσει χωρίς “τον πρέποντα έπαινον αγαθού ανδρός έργω γενομένου”! Είναι ασφαλώς
και ευκαιρία αναλογισμού και ανατροφοδότησης της μνήμης
μας με όσα έγιναν σε όλο αυτό το διάστημα των 14 χρόνων. Η
σεμνότητα και το σπάνιο ήθος του Αντώνη τον κρατούν σε μεγάλη απόσταση από την διάθεση προβολής και λεπτομερούς αναφοράς των πεπραγμένων επί θητείας του. Εμείς όλοι όμως που
είμαστε μάρτυρες των γεγονότων δεν έχουμε το δικαίωμα, ούτε
και την νομιμοποίηση, θα ήμασταν αγνώμονες και κατώτεροι
των περιστάσεων, εάν αφήναμε στη λήθη και την αδιαφορία το
τεράστιο, για το μέγεθος του χωριού μας, έργο που έφερε σε πέρας ο Αντώνης με τους συνεργάτες του όλα αυτά τα χρόνια.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι η κοινή μας γενέτειρα τιμήθηκε
από τον Αντώνη και εξυψώθηκε από την παρουσία του σε όλες
τις θέσεις πανελλήνιας εμβέλειας που κατά καιρούς υπηρέτησε.
Εδώ όμως εστιάζουμε στην προεδρική του θητεία στο Σύλλογό
μας, τον Σύλλογο Λυνιστιάνων. Στην διάρκεια της πολυετούς
προσροφάς του, χωρίς καμία πρόθεση προσωπικής προβολής,
με αφιλοκερδείς και ανιδιοτελείς ενέργειες, ενορχηστρώνονταν
τις δυνάμεις του χωριού μας, κατάφερε να επιτύχει το ζενίθ της
αποτελεσματικότητας. Αφιέρωσε τις ικανότητες, τις αρετές του,
την γνώση του, επιστράτευσε με επιτυχία τις δυνάμεις όλων μας,
αξιοποίησε το κοινωνικό του κύρος και τις γνωριμίες του επιτυγχάνοντας όλους τους στόχους που τέθηκαν από το Σύλλογό μας,
καταφέρνοντας να φέρει σε πέρας έργο, που σίγουρα θα έχει διαχρονικότητα.
Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά τους κόπους και τις προσωπικές
του θυσίες σε χρόνο, δυνάμεις και χρήμα. ‘Ήταν ανελλιπώς παρών σε καλές και κακές στιγμές που ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια.
Δεν είναι ανάγκη καν να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες πρωτοβουλιών, ενεργειών, επιτυχών προσπαθειών, που τις πιο πολλές
φορές αθόρυβα, μεδιακριτικότητα και σύνεση πραγματοποίησε.
Θεωρώ ότι η προσωπικότητά του εμπνέει σεβασμό και αγάπη σε
όλους μας. Μαζί με τον “έτερο Καππαδόκη”, τον Σωκράτη Σμυρνή,δημιούργησαν ένα νέο ήθος και ένα πολιτιστικό επίπεδο που
το χωριό μας, ας είμαστε ειλικρινείς, παλιότερα δεν διέθετε. Με
συλλογικότητα, με ενότητα, χωρίς διχασμούς και διασπάσεις, για
το κοινό καλό και συμφέρον, με μόνη φιλοδοξία την προκοπή
του τόπου μας. Και οι δύο, με όλα τα συμβούλια των τελευταίων
χρόνων, έθεσαν τις προδιαγραφές και τα όρια μέσα στα οποία οφείλουν να κινηθούν και οι συνεχιστές του έργου τους.
Οφείλουμε χωρίς αμφιβολία στον Αντώνη Αγγελόπουλο ευγνωμοσύνη και χάρη. Νομίζω ότι απηχώ τις απόψεις όλων αν ισχυριστώ ότι είμαστε πολύ περήφανοι γι αυτόν και ελπίζουμε ότι
ενώ παραδίδει τη σκυτάλη, σε καμία περίπτωση δεν αποσύρεται
στην εφεδρεία. Πιστεύουμε ότι θα είναι πάντα μάχιμος στην
πρώτη γραμμή και η εμπειρία του θα είναι τεράστιο και ανεκτίμητο κεφάλαιο, για όποιο συμβούλιο προκύψει από τώρα και
στο εξής. Οι αρχιτέκτονες των στιβαρών και εμπεδωμένων οικοδομών μνημονεύονται πάντα με ευγνωμοσύνη και θαυμασμό
από τους επόμενους, όσο αυτές οι οικοδομές υψώνονται στην
καρδιά και την συνείδηση εκείνων που τις καμαρώνουν. Και ο Αντώνης με τους συνεργάτες του επανοικοδόμησαν το Σύλλογο
της Λυνίσταινας σε νέα πιο γερά θεμέλια, δίνοντάς του μακροπρόθεσμη πνοή.
Αγαπητέ μας Πρόεδρε, θα προτιμούσαμε να μην είχε έρθει
αυτή η στιγμή! Σεβόμενοι όμως την θέληση και την κούρασή
σου, σου σφίγγουμε νοερά το χέρι,σε ευχαριστούμε θερμά και
σου παραχωρούμε με χαρά την θέση του πρώτου ανάμεσά μας!
Με αγάπη
Φωτεινή Σμυρνή
Υ
Από τη Φωτεινή Ν. Κορκολή-Παπαματθαίου
ποκλίνομαι με σεβασμό και στους δυό σας.θερμά ευχαριστώ για
ότι μας προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια ο αγαπητός μας πρόεδρος
Αντώνης Αγγελόπουλος.Μας ανέδειξε και μας έκανε τρανή τη Λυνίσταινά μας.
Με κάθε τρόπο, μέσο και ό,τι άλλο μπόρεσε προσπάθησε για το καλύτερο
του χωριού μας, του συλλόγου μας, του περιπτέρου μας και της Λινιστιάνικης φωνής μας.
Προσωπικά ένιωθα υπερήφανη για την παρουσία του,τη φωνή του ,το έργο του,την ανιδιοτέλειά του,την καλή του καρδιά ,τη μεγάλης του ψυχή και
τους χαμηλούς του τόνους.Θερμά συγχαρητήρια και πολλά ευχαριστώ για όλα.Σας ευχόμαστε
μια συνέχεια ζωής με υγεία και χαρά και έτσι όπως την έχετε σχεδιάσει με την εξαιρετική σας
σύντροφο.Με μιά υπόσχεση, να μην μας ξεχάσετε.Με όλη μου την αγάπη και την ειλικρίνεια
Φωτεινή Κορκολή/Παπαματθαίου
Το γράμμα του Κων/νου Πέτρ. Κορκολή
Αγαπητοί πατριώτες, Αντώνη στήριγμα και
δέσιμο του συλλόγου μας.
υτό το γράμμα είναι γράμμα ανακούφισης, χαράς και ικανοποίησης από εμένα προς όλους σας.
Ένα πολύ μεγάλο όνειρό μου έγινε
πραγματικότητα. Ξεκίνησε από όνειρο έγινε επιθυμία, συζητήθηκε σαν προοπτική στην συγκέντρωσή μας στην Μεγαλόπολη και τέλος έγινε
πραγματικότητα η ανακαίνιση των Αγίων Αποστόλων του παλαιού μας κοιμητηρίου. Όλοι οι
δικοί μας άνθρωποι που αναπαύονται εκεί είναι
τώρα χαρούμενοι, γιατί δεν τους ξεχάσαμε, δεν τους διαγράψαμε, δεν τους
λησμονήσαμε από την καρδιά μας με
το πέρασμα του χρόνου. Όμως φροντίσαμε όλοι, ο καθένας με ό,τι δυνάμεις
έχει να βοηθήσει, ώστε το παλαιό μας
κοιμητήριο να γίνει αυτό το ωραίο έργο
που είναι σήμερα.
Η 23η Οκτωβρίου 2011 για εμένα
ήταν ημέρα στενοχώριας γιατί δεν μπόρεσα να
βρεθώ μαζί με όλους σας στην πρώτη θεία Λειτουργία που έγινε, λόγω προβλημάτων υγείας.
Το χωριό μας βγάζει ωραίους ανθρώπους που
προσφέρουν, βοηθούν, χτίζουν και κάνουν τον
τόπο τους καλύτερο όταν θέλουν και μπορούν
και κυρίως όταν είναι ενωμένοι. Η οικογένειά
μου και εγώ, όσο μπορούμε θα βοηθούμε και θα
προσφέρουμε το κατά δύναμη. Η απώλεια του
γιου μου Πέτρου, του αδελφού μου Αγγελή, της
αδελφής μου Παναγιώτας, του κουνιάδου μου
Βασίλη, των γονιών μου και των πεθερικών μου,
κάνει πιο έντονο το δέσιμό μου με τον τόπο των
Αγίων Αποστόλων και θεωρώ ότι πρέπει αυτό
που σκέπτομαι να το μοιρασθώ με όλους σας.
Έχω να σας πω αγαπητοί μου πατριώτες και
πατριώτισσες ότι κάθε «αλυσίδα κόβεται, παλιώνει και σκουριάζει μ’ αυτή που δένει τις καρδιές
παλιώνει μα δεν σπάζει». Έτσι πρέπει να είμαστε
όλοι μας, ώστε η Λυνίσταινα να είναι υπόδειγμα
καλών και όχι κακών έργων.
Εγώ σαν αντιπρόσωπος των Λυνιστιάνων
Α
Τα κοκόρια και οι κότες
ανασταίνονται σιγά-σιγά
στη Λυνίσταινα
Τ
ώρα με τις οικονομικές κρίσεις, αρχίζει
και η γη ν’ ανοίγει την αγκαλιά του καλωσορίσματος, που έχει πολλά να δώσει. Ήδη άρχισαν ν’ αξιοποιούν κήπους,
να βάζουν κοτόπουλα και δειλά –δειλά να προχωρούν και
στα επόμενα στάδια παροχής απ’ τη γη μας. Κι εμείς με
τα νερά που έχουμε και το
καλοντυμένο κλίμα των
τεσσάρων εποχών, μπορούμε ν’ αντέξουμε και στις ακόμα πιο δύσκολες ημέρες, που ευχόμαστε και να μην υπάρξουν, αλλά
και να εκλείψουν πολύ γρήγορα.
της Μεγαλόπολης θέλω να πω ότι όλοι μας εδώ
από τη Μεγαλόπολη κάνουμε ό,τι μπορούμε καλύτερο για το χωριό μας.
Αγαπητέ Αντώνη
Θέλω να σ’ ευχαριστήσω για ό,τι έκανες για
το σύλλογο όλα αυτά τα χρόνια, για την αγάπη
σου και την προσφορά σου στο χωριό μας, για
την δύναμη που είχες και μας παρέσυρες όλους
μαζί σου. Εύχομαι να γίνεις ο οδηγός και το παράδειγμα για όλους τους νέους μας, ώστε να ακολουθήσουν τα βήματά σου.
Εύχομαι στον νέο πρόεδρο του συλλόγου
μας Κώστα Τζανέτου Σμυρνή δύναμη,
πείσμα, κουράγιο, αγάπη για το σύλλογο και θέλω να τον διαβεβαιώσω ότι
όλοι μας θα είμαστε δίπλα του, ώστε να
κάνουμε το χωριό μας καλύτερο.
Στον αγαπητό μου κουμπάρο Σωκράτη Τζανέτου Σμυρνή, διευθυντή της
Λ.Φ. που τόσο αγαπώ και εκτιμώ, του
εύχομαι υγεία και χαρά και στην οικογένειά του και τον ευχαριστώ για την προσφορά
τόσων χρόνων στο χωριό μας. Είναι από τους
ανθρώπους που έφυγε, πάλαιψε, έφθασε ψηλά,
αλλά δεν ξέχασε ότι οι ρίζες του είναι στην Λυνίσταινα. Δεν ξέχασε συγγενείς, φίλους κουμπάρους και ήταν πάντα δίπλα μας όταν τον χρειαστήκαμε. Είναι και θα μείνει ένα παράδειγμα για
μίμηση από τους νέους του χωριού μας.
Αγαπητοί πατριώτες και πατριώτισσες,
Όλοι μας φύγαμε από το χωριό μας για έναν
καλύτερο τρόπο ζωής για εμάς και τα παιδιά
μας, αλλά ο νους μας πάντα γυρίζει πίσω στα
παλιά, στις θύμισες, στις αναμνήσεις και τις δυσκολίες που περάσαμε. Εύχομαι σε όλους σας,
Καλές Γιορτές και η Νέα χρονιά, το 2012 να είναι
καλύτερη από την προηγούμενη.
Εύχομαι αγάπη-ευτυχία και Ομόνοια. Εύχομαι αγάπη, ευτυχία και υγεία στα παιδιά μου, τα
εγγόνια μου, τα αδέλφια μου και τα ανίψια μου.
Ο αντιπρόσωπος της Μεγαλόπολης
Κων/νος Πέτρ. Κορκολής
Μεγαλόπολη 30 Νοεμβ. 2011
Να εκπαιδεύσουμε ανθρώπους
για πρώτες βοήθειες
Π
ολλές φορές έχουν αποβιώσει συμπατριώτες μας από απλά γεγονότα ή που είχαν προειδοποιήσεις για τα χειρότερα, γιατί δεν τους έγινε μια ένεση να σωθεί η ζωή τους. Κάποιοι, επίσης, κινδύνεψαν από τσίμπημα φειδιού. Η Λυνίσταινα, έχει κι όλα τα μειονεκτήματα με την
Ανδρίτσαινα. Είναι μακριά, δε βρίσκονται πάντοτε άνθρωποι κι αυτοκίνητα να τους μεταφέρουν έως εκεί, αλλά και δεν υπάρχει κάποιος να
επικοινωνήσει μ’ ένα γιατρό για την επόμενη
προβλεπόμενη ενέργεια, γιατί πολλές φορές ο
ασθενής δεν πρέπει να μετακινηθεί.
Πιστεύουμε πως η εκπαίδευση ενός ή δυο ανθρώπων και με μια
σειρά από βασικά φάρμακα κι
ενέσεις είναι επιβεβλημένη για
να βοηθούνται, αλλα και να
σώζονται ηλικιωμένοι συμπατριώτες μας
Λυνιστιάνικη Φωνή
αρ. φύλλου 68
Βάφτιση
Η
Ευσταθία Άγγελου Κορκολή και ο σύζυγός της Παναγιώτης Χαραλαμπόπουλος εβάφτισαν την πρωτότοκη κορούλα τους, ένα πεντάμορφο κοριτσάκι. Το
όνομα που της χάρισε ο νουνός της Νεκτάριος
και η νουνά της Ανέτα είναι
Αθανασία. Το όνομα της
γιαγιάς της, μητέρα του πατέρα της. Η βάφτιση έγινε
στον Ιερό Ναό Αγία Μαύρα
της Ηλιούπολης, στις 12 Ιουνίου 2011. Το μυστήριο
παρακολούθησαν πολλοί
συγγενείς και φίλοι της οικογένειας. Στους γονείς της
Και οι τρεις είναι ωραίοι, όμως η Αθανασία μονοπωλεί την
παράσταση
μικρής Αθανασίας εύχομαι
εκ βάθους καρδίας να τους
ζήσει και να την καμαρώσουν όπως επιθυμούν, ο δε παντοδύναμος Θεός να της χαρίζει σωματική και ψυχική υγεία. Ανάλογες ευχές, έχω τη βαθιά πεποίθηση, ότι στέλνει
και ο παππούς Άγγελος από εκεί ψηλά που βρίσκεται
Ο θείος
Νίκος Πέτρ. Κορκολής
Β
Γάμος
ασιλική και Θωμάς
«και έσονται οι δύο
εις σάρκαν μίαν, το
μυστήριον τούτο μέγα εστιν…». Αυτή και η αρχή,
με σημασία και νόημα, απ’
το όμορφο προσκλητήριο
δυο νέων παιδιών, με το οποίο προσκάλεσαν συγγενείς και φίλους, για την παρουσία τους στην έναρξη
της κοινής ζωής τους, ενώπιον Θεού κι ανθρώπων,
στον ιερό ναό Αγίων ΑποΟ Νίκος όμως χαίρεται πιο πολύ δίπλα στη Βασιλική.
στόλων Πέτρου και ΠαύΕυχόμαστε γρήγορα και «δίπλα» στην Αριάδνη.
λου στη Βαρυμπόμπη. Βέβαια εμείς έχουμε το προνόμιο για διπλή χαρά, γιατί η νύφη είναι δικό μας παιδί, Λυνιστιανόπουλο αγνό. Η Βασιλική, τρίτη κόρη του Νίκου κι Ευαγγελίας Βασιλείου Λαμπροπούλου, ένωσε με το μυστήριο του γάμου και την όλη τελετή του, τη ζωή, τα όνειρα, την ελπίδα και τις προσδοκίες της, με τα αντίστοιχα του εκλεκτού της καρδιάς
της. Του Θωμά Ευάγγελου και Γεωργίας Σίσκα, καταγωγής απ’ το Λουτρό Αμφιλοχίας.
Έτσι, από τη μια η εκκλησία αντάξια στολισμένη μέσα στο επιβλητικό πράσινο της
Βαρυμπόμπης, κι απ’ την άλλη, ιερείς, ψαλτάδες κι εκκλησίασμα 350 και πλέον προσκεκλημένων, που ακίνητοι κι αμίλητοι χαιρόντουσαν αυτά τα δυο όμορφα και χαριτωμένα παιδιά, συντελώντας συγχρόνως αποτελεσματικά στην κατανυκτική επιτυχία
αυτής της όντως μεγαλόπρεπης τελετής του γάμου των. Όμως, η χαρά όλων πήγε ακόμα παραπέρα. Στο παραδοσιακό γλέντι απ’ τη δεξίωση προς όλες τις ηλικίες, εκεί
στην πελώρια και με ιδιαίτερη ευαισθησία προετοιμασμένη αίθουσα «Αίγλη Ελληνικόν» Λεωφ. Πάρνηθος 399. Έφυγαν όλοι τα ξημερώματα κατευχαριστημένοι, ανταποδίδοντας τη χαρά τους μ’ εγκάρδια φιλιά και πηγαίες ευχές ως κύρια και σημαντική
μαρτυρία της καλής έναρξης κι ολόδροσης ζωής τους. Χρυσές ευχές κι απ’ τη «Λ.Φ»
11 810
Πένθη
Αιώνια σου η μνήμη αείμνηστη
θεια-Γιαννίτσα (συζ. Ανδρ. Αγγελόπουλου)
Σ
τις 26 Αυγούστου 2011, πλήρης ημερών και σε
ηλικία 103 ετών, έφυγε για το μεγάλο ταξίδι η
συμπαθέστατη συμπατριώτισσά μας Γιαννίτσα
χα Ανδρ. Αγγελόπουλου. Η αείμνηστη θεια-Γιαννίτσα είχε έρθει σαν νύφη στη Λυνίσταινα από τη γειτονική μας
Κράνα. Ήταν η εποχή που τα χωριά μας, όλα γενικά, είχαν πλούσιο ανθρώπινο δυναμικό, είχαν πολλούς νέους
και νέες και έτσι είχαν και τη δυνατότητα να συμπεθερεύουν αναμεταξύ τους. Να δίνουν και να παίρνουν νυφάδες,αλλά και γαμπρούς πολλές φορές. Όλες αυτές οι
νυφάδες της Λυνίσταινας, στη συντριπτική τους πλειοφηφίαναπό του Σκληρού,
τη Γάρδιτσα, τη Βερβίτσα ή από άλλα χωριά, αποδείχθηκαν εξαίρετες και λαμπρές. Δημιούργησαν θαυμάσιες οικογένειες, τιμώντας έτσι και το χωριό μας,
αλλά και τα χωριά της καταγωγής τους. Μία από τις καλές αυτές νυφάδες ήταν
και η θειά Γιαννίτσα. Μαζί με τον αείμνηστο επίσης, μπάρμπα Ανδρέα τον Αγγελόπουλο, έναν φιλήσυχο και καλοκάγαθο συμπατριώτη, δημιούργησαν μια, μια
φτωχή μεν, αλλά ευτυχισμένη, ήσυχη, καλοσυνάτη οικογένεια με γερές ηθικές
χριστιανικές αρχές, χωρίς ποτέ να δώσουν την παραμικρή αξορμή για παρεξήγηση. Μετά το θάνατο του μπάρμπα Ανδρέα, η αείμνηστη θεια Γιαννίτσα εγκαταστάθηκε στην Κυπαρισσία, κοντά στην εξαίρετη μοναχοκόρη της, τη Μιλιά
και τον επίσης θαυμάσιο γαμβρό της, τον Δημήτρη Κύζηλη, που κι αυτός κατάγεται από την Κράνα. Εκεί κοντά στα τρία εγγόνια της, τον Παναγιώτη, τον Ανδρέα και τη Σούλα και στα χαριτωμένα δισέγγονά της, τα οποία κυριολεκτικά τη
λάτρευαν, παρακαλώντας τον θεό να μην την πάρει ποτέ από κοντά τους, έζησε
το τελευταίο κομμάτι της ζωής της, πλήρως ευτυχισμένη, μέσα σε ένα ζεστό,
στοργικό, οικογενειακό φροντισμένο περιβάλλον. Δεν υπάρχει ίσως μεγαλύτερη δικαίωση στη ζωή ενός ανθρώπου. Ευχόμαστε να είναι αιώνια η μνήμη της
αγαπημένης μας θεια –Γιαννίτσας, της αείμνηστης θεια-Ανδρίνας και ελαφρύ το
χώμα της Λυνιστιάνικης γης που τη σκέπασε, κοντά στον αγαπημένο της σύζυγο.
Μνημόσυνο Νικολάου και Ηλία Σμυρνή
Κυριακή 18/12/11 στον ιερό ναό Παναγίας της Λυνίσταινας έγινε το εξάμηνο μνημόσυνο του τέως προέδρου του συλλόγου αποδήμων Λυνιστιάνων Νικολάου Σμυρνή και του γιου του Ηλία. Παρευρέθησαν πολλοί Λυνιστιάνοι και
Κουφοπουλαίοι, απ’ όπου η σύζυγος και μητέρα Μαίρη (Καπλάνη).
Καφές προσεφέρθη από την οικογένεια στο τουριστικό περίπτερο του συλλόγου
Κων/νος Τζ Σμυρνής
Οι Φώτηδες στο αντάμωμα των Παναγουλαίων
Γέννηση
Η Αγγελική Μπαρούνη απ’ του Κάρμι απέκτησε και τον εγγονό
Η
Αγγελική Μπαρούνη είναι πολλά χρόνια φίλη
μας. Το Κάρμι είναι τόπος καταγωγής της,
πλην όμως οι γονείς της φρόντισαν να’ χει εικόνες απ’ αυτό, οι οποίες μαζί με τα περιουσιακά
στοιχεία που της εξασφάλισαν εκεί, τελικά, όπως αποδείχθηκε, στέριωσαν βαθιά μέσα της. Όμως κι εκείνη συνέχισε το ίδιο με τα δυο παιδιά της και κυρίως με το γιο της το Στάθη, μετά την απώλεια του συζύγου της, του Νίκου Σταθόπουλου. Σύντροφος ζωής
άριστος σ’ όλα του. Το ίδιο, ως πατέρας, φίλος, επιστήμονας, αλλά συμβολαιογράφος. Γενικά μια ζηλευτή κι αξιαγάπητη προσωπικότητα. Τα παιδιά μεγάλωσαν, αλλά το βασικότερο όραμά τους, να μοιάσουν στις ανθρώπινες αξίες του πατέρα τους. Έτσι, ο
Στάθης με την εκλεκτή της καρδιάς του, τη Μαρία, Η μικρή Αγγελική με το νεόφερτο
αδελφό της
βάλθηκαν να τιμήσουν τους γονείς του. Τον πατέρα
του Νίκο μια και είχε φύγει απ’ τη ζωή τόσο πρόωρα,
αλλά και τη μητέρα του Αγγελική, που με τη σειρά της στάθηκε κολώνα και κερί αναμμένο δίπλα τους. Και η ευχή του τάματός των εισακούσθηκε χωρίς καθυστέρηση.
Πρώτα ήλθε η κόρη για ν’ ακούσει για τη γιαγιά της και τώρα ο γιος για να πάρει το όνομα του παππού του Νικόλαος ο Β΄. Ένα χαριτωμένο αγοράκι που τόση χαρά έδωσε
με τον ερχομό και τόση τιμή θα προσφέρει με τη βάπτισή του. Εμείς επαινούμε την
Αγγελική γιαγιά, αλλά και τους γονείς τους- Στάθη και Μαρία- που σεβάσθηκαν τις
παρακαταθήκες της παράδοσής μας. Ευχόμαστε να είναι καλά όλοι τους, να ζήσουν
και να ευτυχήσουν, για να δούνε όπως επιθυμούν και τα χαριτωμένα παιδιά τους.
Η
Οι Φώτηδες θα δείχνουν κάθε χρόνο ανανεωμένοι κι αισιόδοξοι
ετήσια συνάντηση των Παναγουλαίων, εξακολουθεί να
βρίσκεται σε έντονο ακόμα απόηχο. Τα σχόλια
πολλά και ικανοποιήσεις
το ίδιο επαινετές, αλλά κι
επαρκή, για την εξασφάλιση τη συνέχειά του. ΑρΟ χορός καλά κρατεί στο ηρωικό Βαλτεσινίκο
κετοί κι εκείνοι που το
ζήλεψαν καλόπιστα με τον ενθουσιασμό της μίμησής του. άξιο θαυμασμού επίσης που συναντήθηκαν τόσοι Φώτηδες. Ακόμα συγχαίρουν τους δυο πρωτοπόρους. Τον Κώστα Παναγούλια (Βαλτεσινίκο) και τον πάντα αεικίνητο Αγαθοκλή Παναγούλια (Άλβενα) και το πιο σημαντικό έχουν διάθεση να το
συνεχίσουν. Αυτό και το καλύτερο.
Λυνιστιάνικη Φωνή
12 811
Οι ευχές του παπα-Γιώργη μας
Το περίπτερο σε νέα
Λυνιστιάνικα χέρια
Ο Θανάσης με το γιο του, το «γούρι» του!
Η
πιο μεγάλη βιτρίνα του χωριού, είναι το τουριστικό μας
περίπτερο, γι’ αυτό και δημιουργήθηκε με τους τόσο
γνωστούς κόπους και θυσίες. Αυτό για την υποδοχή
του κάθε συμπατριώτη, φίλου ή περαστικού, αυτό όμως και η
τελευταία ανάμνηση, για την όλη εικόνα του χωριού μας. Όμως, απ’ την πρώτη λειτουργία του με ευθύνη του συλλόγου
πέρασαν κιόλας πέντε ολόκληρα χρόνια. Στο διάστημα αυτό
αποχτήθηκαν εμειρίες κι εντοπίστηκαν πλεονεκτήματα και αδυναμίες, οι περισσότερες των οποίων έχουν θεραπευθεί. Έτσι, με την αισιοδοξία πως μπορεί να προσφέρει ακόμα περισσότερα για το χωριό μας, η λειτουργία του έπρεπε ν’ ακολουθεί την καθορισμένη
νομοθεσία. Γι’ αυτό,
προκηρύχθηκε ο
προβλεπόμενος διαγωνισμός, απ’τον οποίο επιλέχθηκε ο
συμπατριώτης μας
Αθανάσιος Ν. Μιχελής. Είναι ένα νέο
Λυνιστιανόπουλο με
οικογένεια, και πιστεύεται, όπως κι εκείνος διαβεβαίωσε,
πως θα καταβάλλει
Το τουριστικό περίπτερο, η νέα όαση
του χωριού μας
κάθε δυνατή προσπάθεια
ν’ ανταποκρίνεται στις
προσδοκίες και των συμπατριωτών, αλλά και του συλλόγου.
Σκοπός και προσδοκία του συλλόγου να ικανοποιούνται και οι
δυο πλευρές, γι’ αυτό θα παρακαλούσαμε και μάλιστα θερμά
η μια πλευρά να βοηθά την άλλη. Είναι κρίμα όλες οι εκδηλώσεις, βαφτίσια, γάμοι, μνημόσυνα, διασκεδάσεις κλπ να γίνονται σε κέντρα εκτός του χωριού. Γι’ αυτό παρακαλούνται οι
συμπατριώτες ν’ αγκαλιάσουν «ως οι πρώτοι» αυτήν την προσπάθεια, ώστε να επεκταθεί και πιο πέρα η εμπιστοσύνη. Για
τον λόγο αυτόν σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων. Το ΔΣ
του συλλόγου θα είναι άγρυπνος φρουρός
Εκ του ΔΣ του Συλλόγου
Συγκινητική και της Νίνας Διον,
και Μαρίας Δράκου η επιστολή
Αγαπητέ θείε Σωκράτη,
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ευχάριστα με εξέπληξε η
παρουσία της Λυνιστιάνικης Φωνής στο διαδίκτυο!
Πάντα διαβάζω την εφημερίδα και μαθαίνω τα νέα του χωριού
και των συγχωριανών μας, αν και, για διάφορους λόγους, δεν
κατορθώνω να είμαι πιο ενεργητική στα πράγματα που αφορούν το πανέμορφο χωριό μας. Με την ευκαιρία της κηδείας
του θείου μου του Νίκου Δράκου, πριν από λίγες ημέρες και έπειτα από πολύ καιρό, επισκέφθηκα ξανά τη Λυνίσταινα..
Αν και σε συνθήκες πένθους για την οικογένειά μας, η καρδιά μου γέμισε από αγάπη και συγκίνηση για το μικρό μου χωριό, όπου πέρασα τόσα πολλά καλοκαίρια, που τώρα θυμάμαι
με ιδιαίτερη νοσταλγία.
Τώρα κατανοώ πόσα πολλά προσέφερε στο μεγάλωμά μου,
στον τρόπο σκέψης μου, στην αγάπη μου για τη φύση, στην κατανόηση ότι η ευτυχία στη ζωή δεν προέρχεται από τα πολλά
και τα μεγάλα, αλλά από τα μικρά, τα απλά και τα αληθινά.
Συγχαρητήρια για την δουλειά που έχει κάνει ο Σύλλογος όλα
αυτά τα χρόνια για το χωριό, είμαι σίγουρη πως έχει πάντα τις
καλύτερες προθέσεις, συγχαρητήρια και σε εσένα, για την προσπάθεια που καταβάλλεις συνεχώς και εύχομαι να συνεχίσεις,
με τη βοήθεια όλων, να προάγεις τη μικρή-μεγάλη κληρονομιά
που μας άφησαν οι προγονοί μας και που αποτελεί φως και ελπίδα για εμάς και τις μελλοντικές γενιές.
Με αγάπη και εκτίμηση,
Νίνα
αρ. φύλλου 68
Και φέτος οι ευχές του παπα-Γιώργη μας, γεμάτες αγάπη για κάθε συμπατριώτη μας, ντόπιο κι απόδημο. Εύχεται τόσο η Γέννηση του Κυρίου, όσο κι ο ερχομός του Νέου έτους, παρά τα όσα συμβαίνουν γύρω
μας, να μας χαρίσουν ψυχική γαλήνη και κάθε οικογενειακή ευτυχία
και κυρίως προκοπή στα «θεοσκάπαστα» όνειρά μας. Κι εμείς με τον
ίδιο σεβασμό και την ίδια αγάπη, του εκφράζουμε πηγαία, να’ναι πάντα καλά με την άξια πρεσβυτέρα, τα παιδιά κι εγγόνια του, αλλά και
συγχρόνως να επανανεώσουμε τις ευχαριστίες μας, για όσα εξακολουθεί να προσφέρει, με ζήλο, κι αφοσίωση, στο χωριό και τους συμπατριώτες μας. Να είναι πάντα καλά.
Σ
Φωτίζονται οι ιεροί μας χώροι
το προηγούμενο φύλλο
της Λ.Φ είχαμε γράψει για
το φωτισμό του νέου κοιμητηρίου μας στον άγιο Δημήτριο, με την κατασκευή και τοποθέτηση στην εκεί εκκλησία ενός
φωτεινού σταυρού, ο οποίος
παίρνει, φως από φωτοβολταϊκή
εγκατάσταση. Όπως είχε
γραφθεί η εγκατάσταση
αυτή έγινε από το έξοχο
Λυνισ τιανόπουλο, τον
Γιώργο Σωτ. Δράκο, στη
μνήμη του αείμνηστου θείου του, Νικολάου, αδελφού
του πατέρα του, και με χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί, αντί στεφανιών,
στην κηδεία του. Κατά τον
ίδιο τρόπο, ο Γιώργος κατασκεύασε και τοποθέτησε
στο εξωκλήσι του αγίου Γεωργίου, έναν μεγάλο φωτεινό σταυρό, που αποτελεί ήδη πραγματικό φάρο, ένα πραγματικό στολίδι, ένα
σύμβολο παρηγοριάς και ελπίδας μέσα σε όλη την εγκαταλε-
λειμμένη πλέον γύρω περιοχή.
Ο σταυρός αυτός έγινε στη μνήμη του Αριστείδη Λαμπρόπουλου, από χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί κατά την κηδεία του.
Κατά τον ίδιο επίσης τρόπο ο
Γιώργος ετοιμάζεται να τοποθετήσει παρόμοιο σταυρό στο πα-
Ο σταυρός κάθε βράδυ σκορπά την ελπίδα
σ’ όλη τη ρεματιά
λαιό κοιμητήριο των αγίων Αποστόλων, πάνω από το μεγαλόπρεπο μνημείο που έχει στηθεί
εκεί,για να υποδεικνύει πού έχουν ενταφιαστεί τα οστά όλων
σχεδόν των προγόνων μας, οι οποίοι κοιμήθηκαν σ’ αυτό για 150
τουλάχιστον χρόνια, όσα και τα
χρόνια λειτουργίας του. Κι’ αυτή
η καινούργια φωτοβολταϊκή εγκατάσταση θα γίνει με δαπάνη
του σεβάσμιου ιερέως Γεωργίου Δ. Αγγελόπουλουστη μνήμη της πρεσβυτέρας του Ελένης.
Ανήκουν θερμά συγχαρητήρια στο εκλεκτό
μας Λυνιστιανόπουλο,
τον Γιώργο Σωτ. Δράκο,
για τις ωραίες του ιδέες
και έμπρακτες πρωτοβουλίες προς εξυπηρέτηση του Συλλόγου και βοήθεια του χωριού μας.
Παράλληλα, ευχόμαστε
να είναι αιώνια η μνήμη, των ως άνω προσφιλών μας προσώπων
υπέρ των οποίων έγιναν και οι
εν λόγω προσφερές
Εκδηλώσεις απ’ το Σύλλογο
Αγαπητοί συμπατριώτες
Αγαπητοί συμπατριώτες
Όπως έχετε διαπιστώσει, όλες οι εκδηλώσεις μας, σας γνωρίζονται,βασικά, μέσα
απ’την εφημερίδα μας. Στο εξής όμως θα αναφέρονται και μέσα απ’ την ιστοσελίδα μας. Εκεί, παράλληλα, θα καταχωρούνται κι όλα τα
έκτακτα, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η πλήρης και ολοκληρωμένη ενημέρωσή σας
(www.lynistaina.gr). Έτσι, στο προσεχές χρονικό διάστημα, που πρέπει να καλυφθούν απ’
την παρούσα εφημερίδα, το νο 68, έχομε δυο
βασικές εκδηλώσεις:
(1)Ο ετήσιος εκκλησιασμός
μας (4 Μαρ. 2012)
*Θα γίνει, όπως πάντα στον ιερό ναό των αγίων Θεοδώρων, πλατεία Κλαυθμώνος, την Κυριακή Ορθοδοξίας ή την άλλη ημέρα απ’ την εορτή
των αγίων Θεοδώρων (3 Μαρτ), όπως συνηθίζεται ν’ αποκαλείται, στη χάρη των οποίων αφιερώνεται κι ο δικός μας εκκλησιασμός.
* Συγχρόνως, εκείνη την ημέρα, εκτελείται κι
αρτοκλασία για την υγεία και την ευτυχία όλων
των συμπατριωτών μας. Ντόπιων κι αποδήμων
*Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας θα
πιούμε όλοι μαζί το συνηθισμένο καφέ μας, σε
παραπλήσιο καφενείο (όπως και πέρυσι). Καφές
όμως με τα συνηθισμένα γλυκά κι όλα τα υπόλοιπα από χέρια συμπατριωτών και συμπατριωτισσών μας.
(2) Η ανοιξιάτικη συνάντησή
μας ή ο ετήσιος χορός μας
*Η δεύτερη εκδήλωσή μας έχει προγραμματισθεί για Κυριακή μεσημέρι, όπου φιλοδοξούμε
να χαρούν όλοι οι συμπατριώτες και οι φίλοι μας
και μάλιστα όλες οι ηλικίες. Τα μικρά παιδιά θα
βρούνε την απόλυτη ελευθερία τους, τα μεγαλύτερα θα χορέψουν ανέμελα, θα συναντήσουν φίλους από πέρυσι και θ’ αποκτήσουν κι άλλους,
ενώ οι μεγαλύτεροι θα ξαναζήσουν την αγαπημένη τους λυνιστιάνικη συντροφιά κι ατμόσφαιρα.
* Εκείνη την ημέρα θα βραβεύσουμε και τα
παιδιά μας που εισήλθαν ή αποφοίτησαν από
σχολές και πανεπιστήμια. Γι’ αυτό να μας γνωρίσετε έγκαιρα τα στοιχεία αυτών των παιδιών μας,
στο τηλέφ. 210 3827005 ή σ’ οποιοδήποτε μέλος
του διοικητικού μας συμβουλίου.
*Παράλληλα θα βραβευτούν συμπατριώτες
και φίλοι, αντάξιοι με τα κριτήρια απονομής του
Τμιμητικού μας Διπλώματος.
*Το μόνο όμως που δε γνωρίζουμε ακόμα,
είναι η ακριβής ημερομηνία, λόγω και των επικείμενων εθνικών εκλογών. Η ενημέρωση θα γίνει
με την ιστοσελίδα μας, την οποία θα παρακαλούσαμε ν’ ανοίγετε πολύ συχνά, με τα τηλέφωνα και
με την αλληλοενημέρωσή σας. Εμείς πάντως θα
καταβάλουμε προσπάθειες, ώστε και οι τιμές να
είναι προσιτές και με μια τιμή για όλα, να έχουμε
δέσμευση για όσο το δυνατόν μικρότερες υποχρεώσεις συμμετοχής ατόμων (ευτυχώς που κάθε χρόνο, έστω κι ελάχιστα τα υπερβαίνουμε) κι
όλα τα υπόλοιπα,όπως φαγητά, πάσης φύσεως
ποτά, αλλά και για ξτο πρόγραμμα μουσικής.
Όλα τους θα είναι ελεγχόμενα, κάτω απ’ τη δική
μας βούληση.
* Επ’ αυτών θα θέλαμε και τις γρήγορες εισηγήσεις σας μόλις πάρετε την εφημερίδα μας. Με
όλη την αγάπη μας για κάθε ευτυχία αυτό το κρίσιμο νέο έτος 2012.
Πρέπει να το παλαίψουμε κι αυτή τη φορά.
Για το Δ.Σ του Συλλόγου
Ο πρόεδρος
Κων/νος Τζαν. Σμυρνής
© Copyright 2024 Paperzz
