10
1
18
2013,
15-17
2013,
6-8
2014,
1-3
14-16
4-6
24-27
23-25
10-13
2014,
2014,
2014,
2014,
2014,
10
10
1
Αλεξόπουλος Γ.
Καρκουλάς Π.
Ντεϊµεντέ Κ.
Αµυρσώνη - Νίκα Α.
Κατσίβελου Φ.
Ντράχας Γ.
Ανδριανέσης Π.
Κιαγιαδάκη Χ.
Οπλοποιάδης ∆.
Ανδρούτσος Ο.
Κιπενή ∆.
Πανίδου Μ.
Αντωνόπουλος Ι.
Κεράνη Η.
Παπαγεωργίου Ε.
Αντυφαντάκης ∆.
Καφαντάρη Β.
Πέππας Μ.
Αρβανίτης Α.
Κοντοβαζαινίτης Ε.
Πέττα Ε.
Αποστολόπουλος Η.
Κορακίδου Α.
Παππάς Ν.
Βασιλάκος Κ.
Κυπριωτάκης Κ.
Παπαδηµητρίου Κ.
Βέρρας Χ.
Κυριακοπούλου Β.
Πλατανιώτης Γ.
Βλάσσης Η.
Κυρµανόγλου Ε.
Ροβήλος Α.
Βαρδιάµπασης Β.
Κυριακού ∆.
Σιγανός Α.
Γιαννόπουλος ∆.
Λαζαρίδου Ε.
Σµυρναίου Α.
Γιαννέλος Η.
Λεβέντης Σ.
Σκουµπρή Π.
Γεωργόπουλος Γ.
Λουλουδάκη ∆.
Σούκουλη Π.
Γκιολής Α.
Μαγριπλής Π.
Σπυράκη Χ.
∆εµερτζίδου Ν.-Ε.
Μανδηλάρης Η.
Συµεωνάκης Α.
∆ρακωνάκης Ν.
Μανδηλάρης Κ.
Τσακαλάκη Μ.
Εξαδάκτυλος Π.
Μανιφάβας ∆.
Τσεβάς Κ.
Ζαφειρόπουλος Α.
Μάρκου Σ.
Τσόπελας Θ.
Καλοειδάς Μ.
Μιχαήλ Ι.
Τσούλου Σ.
Καπουσούζη Μ.
Μουζάκης Γ.
Φιλάνδρας Α.
Καραµέτος Η.
Μπουγά Π.
Φίλη Γ.
Καρβουνιάρης Π.
Μποστάνη Ι.
Φλούδα Χ.
Καριώρη Ε.
Μπουτµπάρα Ε.
Χατζηαρσένης Μ.
Καταγής Β.
Νικολαΐδης Ν.
Χριστοδούλου Ι.
10
Αβραάµ N.
Αγγελόπουλος Η.
Αγγελόπουλος Ν.
Αθανασιάδης Λ.
Αλεβίζος Β.
Αλεβιζόπουλος Γ.
Αµπατζόγλου Γ.
Αναγνωστόπουλος ∆.
Ανδριανάκη Φ.
Αντώνης Κ.
Αυγουστίδης Α.
Βαϊδάκης Ν.
Βαρουχάκης X.
Βαρτζόπουλος Ι.
Βασλαµατζής Γ.
Βγόντζας Α.
Βιβιλάκη Β.
Βιδάλης Α.
Γαρύφαλλος Γ.
Γιαννακοπούλου Μ.
Γιωτάκος Ο.
Γιοµέλου Α.
Γκιουζέπας Κ.
Γκιουζέπας Ι.
Γούναρης Χ.
Γουρνέλλης Ρ.
∆ιακογιάννης Ι.
∆ιαλλινά Μ.
∆ικαίος ∆.
∆όξας Ν.
∆ουζένης Α.
Ελλούλ Ι.
Ζέρβας Ι.
Ζηλίκης Ν.
Ηλιάδου Β. Μ.
Ιακωβίδης Α.
Ιεροδιακόνου Μπένου Ι.
Κανδύλης ∆.
Καπρίνης Γ.
Καπρίνης Σ.
Καραντάνος Γ.
Καρύδη Μ.Β.
Καστανάκη Α.
Κατσάνου Ν.
Κοκκέβη Α.
Κοκκινάκος Γ.
Κολαΐτης Γ.
Κόλλιας Κ.
Κονταξάκης Β.
Κόντης ∆.
Κόντης Κ.
Κουλούρη Φ.
Κούντζα Μ.
Κουπίδης Σ.
Κώνστα Α.
Κώνστα Ε.
Κωτσόπουλος Σ.
Λάγαρη Β.
Λαδοπούλου Κ.
Λαζαράτου Ε.
Λειβαδίτης Μ.
Λιάκος Α.
Λιάκουρας Α
Λιάππας Ι.
Λύκουρας Ε.
Λυµπεράκη Γ.
Λυµπέρης Π.
Μαδιανός Μ.
Μαΐλλης Α.
Μαλλιώρη Μ.
Μαντζαβίνης Γ.
Μαραγκουδάκη Ε.
Μαργαρίτη Μ.
Μάτσα Α.
Μαυρέας Β.
Μαυριδακης Α.
Μεννή Α.
Μοσχάκη Β.
Μουζάς Ο.
Μουσσάς Γ.
Μπέλλος Γ.
Μπεργιαννάκη Ι.
Μποζίκας Β.
Μπόντη Ε.
Μπιλανάκης Ν.
Μωρόγιαννης Φ.
Νηµατούδης Ι.
Οικονόµου Μ.
Οικονοµοπούλου Χ.
Ουλής Π.
Παντελεάκης ∆.
Παπαγεωργίου Γ.
Παπαγεωργίου Χ.
Παπαδόπουλος Κ.
Παπαθανασόπουλος Π.
Παπακώστας Ι.
Παπαρρηγόπουλος Θ.
Παρίτσης Ν.
Πεχλιβανίδης Α.
Πλουµπίδης ∆.
Πολίτης Α.
Ρίζος Μ.
Σακελλαρόπουλος Π.
Σακκάς Π.
Σαµακουρή Μ.
Σενιόρου Μ.
Σερντάρη Α.
Σκληρός Ε.
Σµυρνής Ν.
Σολδάτος Κ.
Σουµάκη Ε.
Σπινάρης Β.
Σταµούλη Σ.
Συγγελάκης Μ.
Σωτηριάδου Κ.
Τερέζης Χ.
Τζαβάρας Ν.
Τζαµάρα Ε.
Τζεµπελίκος Ε.
Τζώρτζη Χ.
Τοµαράς Β.
Τουλούµης Χ.
Τσιπάς Β.
Υφαντής Α.
Υφαντής Θ.
Φωκάς Κ.
Χαβάκη - Κονταξάκη Μ.
Χαντζαρά Β.
Χατζηµανώλης Ι.
Χατζηπαντελής Ι.
Χίτογλου-Αντωνιάδου Μ.
Χοϊδάς Σ.
Χριστοδούλου Γ.
Χριστοδούλου Χ.
Χρόνη Ε.
10
1
10
2013
10
10
1
11
2013
10
11
2013
10
1
12
2013
10
10
1
12
2013
Τ.Θ. 2816 | Άστρος | Τ.Κ. 220 01
Τ: 27550 22201 | F: 211 8505006
E: e-vip@otenet.gr | www.e-vip.com.gr
10
10
1
10
1
1
¹
¹
¹
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
10
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
10
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
10
1
1
1
1
¹
²
³
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
10
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
10
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
10
ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ
1
1
1
1
1
1
1
1
1
ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
10
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
10
ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ
1
1
1
ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
10
1
ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ
1
1
ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ
1
1
ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ
1
1
ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ
1
1
1
1
1
ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ
1
1
1
1
10
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
¹
²
1
1
1
1
1
1
1
1
1
10
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
10
2
11
2013
ΕΑ 1. ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΗΣ ΠΡΟΛΗΨΗ ΣΤΙΣ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΕΣ ΨΥΧΩΣΕΙΣ. ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΙΣΗ
Α. Μπαλτά, Ιατρικό Αθηνών, Ελλάδα
Εισαγωγή: Οι σχιζοφρενικές ψυχώσεις αποτελούν την ομάδα εκείνη των διαταραχών που η νοσολογική τους υφή δημιουργεί σημαντικές προκλήσεις για την κοινοτική ψυχιατρική. Η μείωση της λειτουργικότητας και ο κίνδυνος αναπηρίας είναι εμφανείς όταν δεν εφαρμόζονται έγκαιρα
τα μέτρα πρόληψης.
Σκοπός: Η διερεύνηση των μεθόδων και των τρόπων δευτερογενούς πρόληψης στις σχιζοφρενικές ψυχώσεις.
Υλικό-Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας στις ηλεκτρονικές βάσεις Medline, Embase και Cinahl, στο
Σύνδεσμο Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών (HEAL-Link) και στη μηχανή αναζήτησης Google Scholar, για το χρονικό διάστημα 2003−2013,
με τις ακόλουθες λέξεις-κλειδιά: First-episode psychosis, Early schizophrenia, Relapse. Κριτήρια ένταξης των άρθρων ήταν η αγγλική γλώσσα, ο
ερευνητικός σχεδιασμός τους και η θεματολογική εστίαση σε αποτελέσματα σχετικά με τη δευτερογενή πρόληψη στις σχιζοφρενικές ψυχώσεις.
Αποτελέσματα: Η ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι αρχικά η φαρμακοθεραπεία και η συμμόρφωση με τη φαρμακευτική αγωγή είναι πολύ
βασική για την πρόληψη υποτροπών. Ωστόσο μόνο η φαρμακευτική αγωγή δεν επαρκεί για πλήρη πρόληψη των υποτροπών. Διάφορες ψυχοθεραπευτικές μέθοδοι που έχουν ένδειξη για τις ψυχώσεις στο επίπεδο της κοινοτικής ψυχιατρικής δρουν επικουρικά με τη φαρμακοθεραπεία
προάγοντας έτσι τη δευτερογενή πρόληψη.
Συμπεράσματα: Τα μέτρα της δευτερογενούς πρόληψης όπως η κατάλληλη φαρμακοθεραπεία σε συνδυασμό με τις ψυχοθεραπευτικές τεχνικές
συμβάλλουν ώστε να διατηρείται η λειτουργικότητα των ψυχωσικών αρρώστων και έτσι να απομακρύνονται οι πιθανότητες αναπηρίας.
EA2. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΟΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΥΠΟΤΡΟΠΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΥΓΕΙΑΣ. ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΙΣΗ
Α. Μπαλτά, Ιατρικό Αθηνών, Ελλάδα
Εισαγωγή: Η μείζων κατάθλιψη είναι μια συχνή ψυχιατρική διαταραχή που εμφανίζει υψηλό ποσοστό υποτροπών οι οποίες σχετίζονται με ψυχολογική καταπόνηση των ίδιων των ασθενών και των οικογενειών τους αλλά και με υψηλό κόστος για το σύστημα φροντίδας υγείας. Παρ’ όλες
τις αρνητικές επιπτώσεις της κατάθλιψης λίγες μελέτες έχουν επικεντρωθεί σε παρεμβάσεις οι οποίες στοχεύουν στην πρόληψη των υποτροπών στην κατάθλιψη στο επίπεδο της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Σκοπός: Η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας παρεμβάσεων όπως η ψυχοεκπαίδευση, στην πρόληψη των υποτροπών στη μείζονα καταθλιπτική διαταραχή στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
Υλικό-Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας στις ηλεκτρονικές βάσεις Medline, στο Σύνδεσμο Ελληνικών
Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών (HEAL-Link) και στη μηχανή αναζήτησης Google Scholar, για το χρονικό διάστημα 2003−2013, με τις ακόλουθες
λέξεις-κλειδιά: psychoeducation effectiveness, Expressed emotion, major depression. Κριτήρια ένταξης των άρθρων ήταν η αγγλική γλώσσα, ο
ερευνητικός σχεδιασμός τους και η εστίαση στην αποτελεσματικότητα των ψυχοεκπαιδευτικών παρεμβάσεων. Τελικά, το δείγμα αποτέλεσαν 20
πρωτογενείς ερευνητικές μελέτες, οι οποίες αφορούσαν ασθενείς με μείζονα κατάθλιψη.
Αποτελέσματα: Η ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι το υψηλό επίπεδο γνώσεων σχετικά με την μείζονα κατάθλιψη καθώς επίσης και με τη
θεραπεία της σχετίζεται με καλύτερη πρόγνωση, αύξηση των ποσοστών συμμόρφωσης των ασθενών με τη θεραπεία και σημαντική μείωση της
εξουθένωσης που αισθάνεται η οικογένεια του ασθενούς.
Συμπεράσματα: Οι ψυχοεκπαιδευτικές παρεμβάσεις φαίνεται ότι είναι αποτελεσματικές όσον αφορά την πρόληψη των υποτροπών σε ασθενείς
που πάσχουν από μείζονα κατάθλιψη και μπορούν να εφαρμοστούν σε δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
ΕΑ3. ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ (ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ) ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΩΝ-ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Α.Κοϊνης¹, Ε.Στράτου¹.
Γενικό Νοσοκομείο Αργολίδας
Ψυχιατρικός Τομέας-Ψυχολογικό Τμήμα
Εισαγωγή: Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι οι διαταραχές διάθεσης στα παιδιά και τους εφήβους αντιπροσωπεύουν μια από τις πιο δύσκολα διαγνωσθείσες ομάδες ασθενειών στην ψυχιατρική. Οι διαταραχές της διάθεσης είναι μια ομάδα διαταραχών που χαρακτηρίζονται από διαταραχή
της συναισθηματικής διάθεσης. Η συναισθηματική διάθεση ή απλά διάθεση (mood) είναι ο καθολικός και σταθερός συναισθηματικός τόνος
που βιώνεται εσωτερικά και που σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό όλες κυριολεκτικά τις πλευρές της συμπεριφοράς ενός ατόμου, καθώς και την αντίληψη για τον κόσμο που έχει το άτομο αυτό.
Σκοπός: Η μελέτη τόσο βιβιογραφικά όσο και μέσα από την κλινική εμπειρία των διαταραχών διάθεσης σε παιδιά και εφήβους, προληπτική και
θεραπευτική αντιμετώπιση.
Υλικό-Μέθοδοι: Η βιβλιογραφική ανασκόπηση συνδυαστικά με την κλινική εμειρία.
Αποτελέσματα: Μέσα από τη βιβλιογραφική ανασκόπηση και έρευνες σε παιδιά κ εφήβους όσον αφορά την εκδήλωση ψυχοσυναισθηματικών
διαταραχών, διαπιστώνεται ότι το 7-14% των παιδιών έχουν την εμπειρία ενός επεισοδίου μείζονος καταθλιπτικής διάθεσης πριν από την ηλικία
των 15 χρόνων, το 20-30% των ενήλικων διπολικών ασθενών αναφέρουν ότι το πρώτο τους επεισόδιο έκανε την εμφάνισή του πριν την ηλικία
των 20 ετών. Και τέλος ότι από τους 100.000 εφήβους, 2-3000 θα έχουν διαταραχές διάθεσης και 8-10 θα έχουν τάσεις αυτοκτονίας.
Συμπεράσματα: Συμπτώματα συναισθηματικών διαταραχών, στην παιδική και εφηβική ηλικία, συνήθως θεωρούνται ως «φυσιολογικές συμπεριφορές» μιας θεωρητικά δύσκολης ηλικίας που καθιστά δύσκολη τη διάγνωση. Αυτό οφείλεται στο ότι τα παιδιά δεν είναι πάντα ικανά να εκφράσουν το πώς αισθάνονται, τα συμπτώματα των διαταραχών διάθεσης λαμβάνουν διαφορετικές μορφές στα παιδιά απ‘ ό ,τι στους ενηλίκους.
Οι γονείς και το σχολείο σε συνεργασία με ειδικούς ψυχικής υγείας, μπορούν να συμβάλλουν καθοριστικά στην πρόληψη και αντιμετώπιση των
διαταραχών της διάθεσης στα παιδιά και τους εφήβους.
EA4. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗΣ, ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ
ΣΕ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ
E. Φραδέλος1, Γ. Τζιτζίκος2, Β. Γιαννούλη3, Π. Αργυρού1, Χ. Βασιλοπούλου4, Π. Θεοφίλου5,6
1Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, Αθήνα
2 Γ.Ν. Κορίνθου, Μονάδα Τεχνητού Νεφρού, Κόρινθος
3Ιατρική Σχολή, A.Π.Θ., Θεσσαλονίκη
4 Γενική Κλινική “Αθήναιον”, Aθήνα
5 Γ.Ν.Ν.Θ.Α. «Η ΣΩΤΗΡΙΑ», Αθήνα
6Centre for Research and Technology, Department of Kinesiology, Health & Quality of Life Research Group, Trikala, Thessaly, Greece
Εισαγωγή: Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ένα έντονο ενδιαφέρον για τη διερεύνηση της κοινωνικής υποστήριξης και της συσχέτισής της
με άλλες ερευνητικές μεταβλητές, όπως της επαγγελματικής εξουθένωσης και ποιότητας ζωής (ΠΖ).
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση της σύνδεσης μεταξύ της κοινωνικής υποστήριξης, της επαγγελματικής εξουθένωσης και ΠΖ σε νοσηλευτικό προσωπικό που εργάζεται σε Ψυχιατρικά και Γενικά Νοσοκομεία.
Υλικό & Μέθοδοι: Συμμετείχαν 137 άτομα από το νοσηλευτικό προσωπικό Ψυχιατρικών και Γενικών Νοσοκομείων. Από το συνολικό δείγμα, 40
ήταν άνδρες και 97 γυναίκες με μέση ηλικία τα 39,9 έτη ζωής. Χρησιμοποιήθηκαν τα εξής ερωτηματολόγια: α. Maslach Burnout Inventory για
την επαγγελματική εξουθένωση, β. SF-36 για την ΠΖ και γ. MSPSS για την αξιολόγηση της κοινωνικής υποστήριξης.
Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα έδειξαν την επίδραση της κοινωνικής υποστήριξης των επαγγελματιών υγείας τόσο στην αυτό-εκτιμώμενη
ΠΖ όσο και στα επίπεδα επαγγελματικής εξουθένωσης (p<0.01). Επιπρόσθετα, φάνηκε η αρνητική επίδραση της επαγγελματικής εξουθένωσης
στην αξιολόγηση της ΠΖ (p<0.01) καθώς και η στατιστικά σημαντική συσχέτιση της ηλικίας, του εκπαιδευτικού επιπέδου και του εάν το προσωπικό έχει ή όχι θέση ευθύνης στην ΠΖ και την εκτίμηση της επαγγελματικής εξουθένωσης.
Συμπεράσματα: Η κοινωνική υποστήριξη καθώς και κοινωνικοδημογραφικοί παράγοντες φαίνεται ότι επηρεάζουν την ΠΖ και τα επίπεδα εξουθένωσης νοσηλευτικού προσωπικού Ψυχιατρικών και Γενικών Νοσοκομείων.
ΕΑ5. ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΓΙΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΣΕ ΧΡΗΣΤΕΣ ΤΡΙΩΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ
Δ. Τσαπέκος, Φ. Θρήσκου, Μ. Γιάτσιου
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Ελλάδα
Εισαγωγή: Η κινητοποίηση για απεξάρτηση, οριζόμενη ως το σύνολο των εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων που παρακινούν το άτομο
να εγκαταλείψει την εξαρτητική συμπεριφορά και να στραφεί σε αναζήτηση βοήθειας, αποτελεί σημαντικό παράγοντα τόσο για την έναρξη όσο
και για τη συνέχιση της θεραπευτικής προσπάθειας.
Σκοπός: Η παρούσα έρευνα είχε ως στόχο να διερευνήσει και να συγκρίνει τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σε συμμετέχοντες 3 μονάδων
απεξάρτησης, από τον ευρύτερο χώρο της Θεσσαλονίκης, ως προς την κινητοποίηση τους για απεξάρτηση.
Υλικό: Για τη διερεύνηση αυτή χορηγήθηκε η Κλίμακα Κινητοποίησης για Θεραπεία, κατασκευασμένη από το Ινστιτούτο Συμπεριφορικής Έρευνας του Χριστιανικού Πανεπιστημίου του Τέξας (Treatment Motivation Scale, Institute of Behavioral Research, Texas Christian University).
Μέθοδοι: Η έρευνα διενεργήθηκε στα παρακάτω θεραπευτικά προγραμμάτα: Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕ.Θ.Ε.Α.), Ομάδα
Αυτοβοήθειας των Ναρκομανών Ανώνυμων (Ν.Α.), Οργανισμός κατά των Ναρκωτικών (Ο.ΚΑ.ΝΑ.). Οι 94 συμμετέχοντες ήταν μέλη των τριών
προγραμμάτων κατά τους πρώτους μήνες της θεραπείας. Ο σχεδιασμός της έρευνας ακολούθησε ποσοτική μεθοδολογία, με ανεξάρτητες μεταβλητές τα τρία θεραπευτικά προγράμματα και εξαρτημένες τη βαθμολόγηση της κλίμακας κινητοποίησης και των επιμέρους υπο-κλιμάκων. Η
στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με τη χρήση του PASW Statistics 18.0.
Αποτελέσματα: Τα κύρια ευρήματα ήταν: α)απουσία στατιστικώς σημαντικών διαφορών ως προς την κινητοποίηση ανάμεσα στις 3 μονάδες, β)
διαφοροποίησεις στη βαθμολόγηση των κλιμάκων κινητοποίησης τόσο ανά μονάδα όσο και στο σύνολο του δείγματος.
Συμπεράσματα: Η απουσία διαφορών στην αξιολόγηση της κινητοποίησης αποτελεί ένδειξη πως οι χρήστες δεν διαφοροποιούνται σε μεγάλο
βαθμό μεταξύ των θεραπευτικών προγραμμάτων. Η “ανακύκλωσή” τους μεταξύ των δομών μπορεί να αποτελέσει ερμηνευτική βάση για αυτό.
Επιπλέον, η διαδεδομένη πεποίθηση πως οι χρήστες των προγραμμάτων υποκατάστασης υστερούν σε κινητοποίηση αμφισβητείται από την
παρούσα έρευνα. Αντιθέτως, ενισχύεται η θέση ότι οι Ομάδες Αυτοβοήθειας συνδέονται με υψηλά επίπεδα κινητοποίησης. Οι διαφοροποιήσεις
ως προς τη βαθμολόγηση των κλιμάκων είναι εύρημα μεγάλης σημασίας, καθώς αναδεικνύει τις συνιστώσες που διαμορφώνουν εντονότερα το
επίπεδο κινητοποίησης ανά χρήστη και ανά μονάδα.
ΕΑ6. ΤΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΟΥ «ΑΝΟΙΚΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ» ΟΠΩΣ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΣΤΟ Κ.Ψ.Υ. ΒΟΛΟΥ
Α. Κωτούλας , Δ. Ακάσογλου , Ε. Βελώνη, Λ. Ζαχαρού, Η. Καμπούρης, Σ. Καρκαλή, Ε. Μπάστα , Ι. Μωραϊτου, Β. Σπηλιωτόπουλος
Κέντρο Ψυχικής Υγείας Βόλου, Ελλάδα
Εισαγωγή: Η κεντρική ιδέα τού μοντέλου είναι η άμεση κινητοποίηση όλων όσοι εμπλέκονται στο χειρισμό ενός ψυχιατρικού περιστατικού
[ασθενής, οικογένεια, μέλη τού κοινωνικού δικτύου, ειδικοί από Δομές Ψυχικής Υγείας, Εκπαιδευτικοί, Υπηρεσίες τού Δήμου κ.αλ. υπηρεσιών],
σε ανοικτές συναντήσεις και έως ότου χρειαστεί. Στις συναντήσεις αυτές, που ονομάζονται «συναντήσεις θεραπείας» γίνεται η αντιμετώπιση
και η επεξεργασία όλων των θεμάτων, που αφορούν την ανάλυση του προβλήματος, τον σχεδιασμό της θεραπείας και την δημιουργία νέων
ψυχοθεραπευτικών νοημάτων.
Σκοπός: Πως με το θεραπευτικό μοντέλο του «Ανοικτού Διαλόγου», που η ομάδα Θεραπευτών στο Κ.Ψ.Υ.Β, προσπαθεί να προσεγγίσει τα ψυχιατρικά περιστατικά με αυτό τον τρόπο, καταφέρνουν να πετύχουν θεραπευτικά αποτελέσματα.
Μέθοδος: Η συλλογή στοιχείων έγινε από το αρχείο που τηρείται στο Κ.Ψ.Υ. Β, την τελευταία τριετία που η ομάδα δουλεύει με αυτό τον τρόπο.
Αποτελέσματα: Αυτό που μπορούμε να πούμε ότι έχουμε προσπαθήσει και σε ένα βαθμό το έχουμε πετύχει είναι, να αποφύγουμε να γίνει μια
νοσηλεία, ή μια ακούσια νοσηλεία να μετατραπεί σε εκούσια. Θεωρούμε ότι αυτό είναι κάτι που έχει λιγότερη επίπτωση για την οικογένεια και
για το ίδιο το άτομο. Υπάρχει ψυχολογική συνέχεια. Η χορήγηση νευροληπτικών φαρμάκων αποφεύγεται – όπου είναι δυνατόν – στις πρώτες
θεραπευτικές συναντήσεις. Λιγοστεύουν οι πιθανότητες να γίνει το περιστατικό χρόνιο. Στα χρόνια περιστατικά γίνεται προσπάθεια, ώστε
να αποφεύγονται οι επιπτώσεις χρονιότητας, οι υποτροπές, οι αναγκαστικές νοσηλείες, οι νοσηλείες, η απόσυρση ή η περιθωριοποίηση των
ατόμων. Οι Επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας δεν οργανώνουν παραπέρα χωριστές συναντήσεις μεταξύ τους σχετικά με τη θεραπεία, πράγμα που
εξοικονομεί χρόνο και προσωπικό.
Συμπεράσματα: Η Θεραπευτική ομάδα του Κ.Ψ.Υ. Βόλου ακολουθεί τις κάτωθι 7 βασικές αρχές του μοντέλου του «Ανοιχτού Διαλόγου» για να
πετύχει τα παραπάνω αποτελέσματα: 1) άμεση ανταπόκριση, 2) προοπτική κοινωνικού δικτύου, 3) ευελιξία, 4) υπευθυνότητα, 5) ψυχολογική
συνέχεια, 6) ανοχή της αβεβαιότητας, 7) διαλογικότητα. Αυτό έχει σαν συνέπεια να έχει λιγότερη επίπτωση για την οικογένεια και για το ίδιο το
άτομο με πρώτη ψυχωσική ή άλλη ψυχική εμπειρία και για τα χρόνια περιστατικά, τόσο στην ψυχοκοινωνική αποκατάσταση όσο και στην αποφυγή της χρονιότητας και τις επιπτώσεις της.
ΕΑ7. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΔΙΚΤΥΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΣΕ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΑΠΟΑΣΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ-ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ
Β. Γρηγοράκη, Σ. Ματθαιάκη
Ξενιος Ζευς Φορέας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας, Οικοτροφείο Ν. Λασιθίου
Εισαγωγή
Το κίνημα του εθελοντισμού ξεπερνώντας το παραδοσιακό πρότυπο της φιλανθρωπίας αποκτά νέες ποσοτικές και ποιοτικές διαστάσεις και
εφαρμόζεται σε πολλούς χώρους όπως είναι και αυτός της ψυχικής υγείας.
Σκοπός
Οι εθελοντές σε μια δομή αποασυλοποίησης, όπως το οικοτροφείο «ΑΡΕΤΟΥΣΑ» της Α.Μ.Κ.Ε «ΞΕΝΙΟΣ ΖΕΥΣ» μπορούν να προσφέρουν σε
επίπεδο πρωτοβάθμιας περίθαλψης συμβάλλοντας στην άρση του κοινωνικού αποκλεισμού και των προκαταλήψεων που σχετίζονται με την
ψυχική νόσο αλλά και σε επίπεδο δευτεροβάθμιας περίθαλψης, συμβάλλοντας τόσο στην προώθηση της λειτουργικότητας των ενοίκων σε
διάφορους τομείς όσο και στην αντιμετώπιση των ελλειμμάτων της διαταραχής τους.
Υλικό
Ο σχεδιασμός του δικτύου πραγματοποιήθηκε λαμβάνοντας υπόψιν παραδείγματα εθελοντικών προγραμμάτων σε χώρους ψυχικής υγείας και
συγκεκριμένα το πρόγραμμα «STEPS to Excellence» του Εθνικού Κέντρου Δικτύου Εθελοντών της Σκωτίας το οποίο υποστηρίζει την εκπαίδευση
των εθελοντών αλλά και των εποπτών τους με σκοπό την κατανόηση του περιβάλλοντος στο οποίο θα ασκήσουν εθελοντική δράση και την
άρση των προκαταλήψεων για τους ψυχικά πάσχοντες
Μέθοδος
Το επιστημονικό προσωπικό του Οικοτροφείου «Αρετούσα», το 2011 σχεδίασε και οργάνωσε κύκλο σεμιναρίων βιωματικού και θεωρητικού περιεχομένου για την εκπαίδευση στην Ψυχική Υγεία 10 ατόμων από την κοινότητα, τα οποία και στελέχωσαν το εθελοντικό δίκτυο. Ακολούθησε
η ένταξή τους στη δομή, η συνεχής υποστήριξη και η παρακολούθηση του έργου τους καθώς και η αξιολόγηση του προγράμματος.
Αποτελέσματα
Μετά την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης τέσσερεις εκπαιδευόμενοι συμμετείχαν σε εβδομαδιαία βάση στο πρόγραμμα της δομής και άλλοι
τέσσερεις σε δράσεις της δομής για την ευαισθητοποίηση της κοινότητας όποτε κλήθηκαν.
Συμπεράσματα
Το πρόγραμμα κρίνεται επιτυχές καθώς οι περισσότεροι εκπαιδευόμενοι συμμετέχουν στο αποκαταστασιακό πρόγραμμα της δομής, ωστόσο
η δημιουργία ενός διευρυμένου και σταθερού δικτύου εθελοντών αποτελεί πρόκληση και χρειάζεται συνεχή επανατροφοδότηση για να είναι
αποτελεσματικό.
ΕΑ8. ΟΞΕΙΑ ΨΥΧΩΣΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΕ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΗ ΑΣΘΕΝΗ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΨΥΧΟΠΙΕΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ.
Μ. Μαντζιώρος, Β. Κάκαβος, Γ. Καλογηράτος, Β. Ρούμπος, Α. Καράμπελας, Ι. Νικολόπουλος, Ι. Σίσκας, Μ. Ιωακειμίδου, Σ. Μακρίδου
Ψ.Ν.Α. Δρομοκαΐτειο, Γεμέλειο Ψυχογηριατρικό Τμήμα
Η ασθενής κα Α χήρα, 80 ετών εισήχθη ακούσια στην κλινική μας. Η ασθενής φοίτησε ως τη Β΄ Δημοτικού και εργάστηκε στο χώρο της κλωστοϋφαντουργίας ως την ηλικία των 20 ετών οπότε παντρεύτηκε και απέκτησε δύο γιούς. Μετά και το θάνατο του συζύγου της διέμενε μόνη
της σε απομακρυσμένο σημείο διατηρώντας μικρό κύκλο γνωριμιών.
Εισήχθη, μετά τη νοσηλεία της σε παθολογική κλινική οπού αντιμετωπίστηκε έπειτα από απόπειρα αυτοκαταστροφής, λόγω ψυχωσιόμορφων εκδηλώσεων (ιδέες δίωξης, ακουστικές ψευδαισθήσεις), ψυχοκινητικής ανησυχίας, επιθετικότητας λόγω και έργω, αποπροσανατολισμού,
λογόρροιας, αποπροσωποποίησης και αποπραγματοποίησης. Η ανωτέρω συμπτωματολογία εκδηλώθηκε έπειτα από ψυχοπιεστικό γεγονός και
παρέμεινε αμετάβλητη για διάστημα είκοσι ημερών.
Η ασθενής διατηρούσε ελεύθερο ψυχιατρικό ιστορικό ενώ λάμβανε φαρμακευτική αγωγή λόγω αρτηριακής υπέρτασης, σακχαρώδους διαβήτη τύπου ΙΙ και παρκινσονικής συνδρομής με καλή ανταπόκριση.
Κατά τη νοσηλεία της ετέθη σε φαρμακευτική αγωγή με ρισπεριδόνη και σιταλοπράμη, υποστηρίχθηκε ψυχοθεραπευτικά και προοδευτικά
υπήρξε ύφεση της ψυχοκινητικής ανησυχίας και των παραγωγικών συμπτωμάτων. Μετά τις πρώτες δύο εβδομάδες άρχισε να αναγνωρίζει
τους οικείους της και να συνεργάζεται καλύτερα με το προσωπικό της κλινικής. Ανέπτυξε κοινωνικές επαφές με συνασθενείς της και σημαντικό
βαθμό εναισθησίας.
Από τον κλινικοεργαστηριακό έλεγχο δεν αναδείχθηκε οργανικό πρόβλημα και ένα μήνα μετά την εισαγωγή της έλαβε εξιτήριο με σαφή βελτίωση της κλινικής της εικόνας και καλή λειτουργικότητα.
Λόγω της έναρξης και εξέλιξης της κλινικής εικόνας μετά από ψυχοπιεστικό γεγονός, των παραγωγικών συμπτωμάτων και του αποπροσανατολισμού ετέθη διαφοροδιαγνωστικό ζήτημα ως προς τις νοσολογικές οντότητες του φάσματος της σχιζοφρένειας, των οξέων και παροδικών
ψυχωσικών διαταραχών, των νευρωσικών διαταραχών, του οργανικού ψυχοσυνδρόμου και της φαρμακοεπαγόμενης ψύχωσης.
Ετέθη η διάγνωση της οξείας σχιζοφρενικόμορφης ψυχωσικής διαταραχής με οξύ stress που σχετίζεται με τη διαταραχή καθώς η ασθενής
εμφάνισε οξέως τυπικά σχιζοφρενικά συμπτώματα μετά από stress ενώ υπήρξε πλήρης ύφεση με αντιψυχωτική αγωγή σε σύντομο χρονικό
διάστημα.
ΕΑ9. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΣΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΦΡΟΝΤΙΣΤΕΣ ΜΕ ΨΥΧΩΤΙΚΟ ΜΕΛΟΣ – Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
Μ. Μέντης1, Ε. Κοτρώτσιου2, Ν.Β.Αγγελόπουλος3, Χ. Παπαγεωργοπούλου4, Ε. Δαρδιώτης5
1. Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών & Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
2. ΑΤΕΙ Λάρισας
3. Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας –Ψυχιατρική κλινική
4. Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών
5. Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας & Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας – Νευρολογική κλινική
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η πλειοψηφία των ερευνών αποδεικνύουν τη θετική επίδραση της κοινωνικής υποστήριξης στη ψυχική και φυσική υγεία ( Sarason &
Gurung, 1997, Williams και συν, 1981). Προς την κατεύθυνση αυτή ενίσχυσης της κοινωνικής υποστήριξης συμβάλλουν καθοριστικά τα κοινωνικά δίκτυα.
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της εργασίας ήταν να διερευνήσει το επίπεδο κοινωνικής υποστήριξης οικογενειών φροντιστών με ψυχωτικό μέλος (φροντιστές ενταγμένοι σε Σο.Ψ.Υ. και αντίστοιχα οι μη ενταγμένοι).
ΥΛΙΚΟ: Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 510 άτομα στις οικογένειες των οποίων υπήρχε άτομο με διαγνωσμένη ψύχωση και οι οποίοι ήταν
κάτοικοι της 6ης,, 1ης και 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας κατά την περίοδο από 1-1-2010 έως 31-12-2011.
ΜΕΘΟΔΟΣ: Χρησιμοποιήθηκε γραπτό δομημένο ερωτηματολόγιο το οποίο συμπληρωνόταν στα πλαίσια συνέντευξης. Το δείγμα της έρευνας
προέκυψε μέσω δειγματοληψίας χιονοστιβάδας (snowball sampling) με χρήση «θυρωρού». Η στατιστική επεξεργασία έγινε με το πρόγραμμα
SPSS V.16 και για τη σύγκριση των δύο ομάδων χρησιμοποιήθηκε η δοκιμασία t test για ανεξάρτητα δείγματα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η σύγκριση των μέσων όρων των δύο ομάδων έδειξε ότι οι οικογένειες φροντιστές με ψυχωτικό μέλος που έχουν ενταχθεί
σε Σο.Ψ.Υ. διαθέτουν μεγαλύτερο κοινωνικό υποστηρικτικό δίκτυο (Μ=20,38 άτομα, DF=8,983) σε σχέση με εκείνες που δεν έχουν ενταχθεί
((Μ=15,15, άτομα, DF=8,386), ενώ υπάρχει στατιστικά πάρα πολύ σημαντική μεταξύ των ομάδων (t=6,435, DF=508, p<0,001). Η ίδια εικόνα
διατηρείται και στο επίπεδο της ικανοποίησης από την κοινωνική υποστήριξη, καθώς η πρώτη ομάδα εκφράζει μεγαλύτερη ικανοποίηση
(Μ=38,74, DF=16,842) σε σχέση με τη δεύτερη (Μ=28,78, DF=15,556).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Οι Μονάδες Ψυχικής Υγείας θα πρέπει να συμβάλουν και να ενθαρρύνουν την αυτοοργάνωση των οικογενειών φροντιστών
σε Σο.Ψ.Υ..
ΕΑ10. ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΩΝ ΓΛΩΣΣΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΣΤΑΘΜΙΣΜΕΝΩΝ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ WISK III ΚΑΙ ΑΘΗΝΑ ΤΕΣΤ-ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΙΑΦΟΡΟΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Σ. Μπαλτάς, Κέντρο Διάγνωσης, Διαφοροδιάγνωσης και Υποστήριξης (ΚΕ.Δ.Δ.Υ) Ν. Αιτωλοακαρνανίας, Ελλάδα
Εισαγωγή: Η παρούσα εργασία συνιστά μία έρευνα ατομικής περίπτωσης ανίχνευσης των Εξελικτικών Γλωσσικών Διαταραχών με τη βοήθεια δύο σταθμισμένων για τον ελληνικό πληθυσμό δοκιμασιών που εξετάζουν διάφορους τομείς του λόγου. Αφορά σε ένα κορίτσι, 7,5ετών,
μαθήτρια της Β΄ Δημοτικού. Σκοπός: Η δυνατότητα διαφοροδιάγνωσης των Ειδικών Γλωσσικών Διαταραχών, η συσχέτιση διαταραχών λόγου
και συναισθηματικών-μαθησιακών διαταραχών στα παιδιά και ο καθορισμός ενός ολιστικού προγράμματος παρέμβασης. Υλικό: Το αρχείο που
τηρήθηκε αναφορικά με το μαθητή. Μέθοδοι: Η ανάλυση του συνόλου του κλινικού υλικού που αφορούσε στο μαθητή. Αποτελέσματα: Κατά
την αρχική φάση, ο μαθητής παρουσίαζε δυσκολίες μάθησης, οι οποίες είχαν εντοπιστεί από το σχολείο και για το λόγο αυτό έγινε η παραπομπή, ώστε να διερευνηθούν τα αίτια αυτών. Η ψυχομετρική αξιολόγηση έδειξε ότι ο γενικός δείκτης νοημοσύνης δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι περιγράφει επαρκώς το γενικό επίπεδο της νοητικής λειτουργίας του παιδιού, από τη στιγμή που βρέθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ λεκτικού
πρακτικού Δ.Ν., Εις βάρος του λεκτικού Δ.Ν. Η μαθησιακή εικόνα του παιδιού επηρεάζεται και καθορίζεται από το ιδιαίτερο νοητικό του προφίλ.
Από τη λογοθεραπευτική εξέταση διαπιστώθηκε ότι παρουσίαζε Ειδική Γλωσσική Διαταραχή. Σε όλους τους τομείς της γλωσσικής του ανάπτυξης παρουσίαζε σημαντική απόκλιση μεταξύ των γλωσσικών του δεξιοτήτων και της χρονολογικής του ηλικίας. Συνεπώς, πέραν του αρχικού
αιτήματος και της εντύπωσης για προβλήματα μόνο σε μαθησιακό επίπεδο, το παιδί φάνηκε να χρειάζεται άμεση λογοθεραπευτική και συναισθηματική υποστήριξη και οι δυσκολίες σε αυτούς τους τομείς να αναδεικνύονται ως περισσότερο προεξέχουσες Συμπεράσματα: Η διάγνωση
των γλωσσικών διαταραχών είναι συχνά δύσκολη και απαιτεί διεπιστημονική προσέγγιση μέσω της οποίας διασφαλίζεται η ολοκληρωμένη
εκτίμησή τους. Συνεπώς, η έγκαιρη και ολιστική προσέγγιση κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική, για τον καθορισμό του κατάλληλου θεραπευτικού και
εκπαιδευτικού προγράμματος που θα εφαρμοσθεί.
ΕΑ11. ΠΙΛΟΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ «ΜΕΛΕΤΗ»: ΣΤΟ ΨΝΑ
Δημήτριος Κόντης*, Αγγελική Ανδρεοπούλου, Σπυριδούλα Βασιλούλη, Δημήτριος Βάσσος, Δήμητρα Γιαννακοπούλου, Αιμιλία Ζήκα, Βαρβάρα
Αυγίκου, Αρετή Προκοπίου, Γιώργος Αττιλάκος, Ειρήνη Θεοχάρη
Ιατρείο Μελέτης Γνωστικής Λειτουργίας στην Ψύχωση, Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, Αθήνα
Εισαγωγή: Η εφαρμογή προγραμμάτων γνωστικής αποκατάστασης στην ψύχωση είναι εφικτή και οδηγεί στην ενίσχυση των γνωστικών λειτουργιών των ασθενών με σημαντικά οφέλη στη λειτουργική τους αποκατάσταση.
Σκοπός: Η πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος γνωστικής αποκατάστασης στην ψύχωση «Μελέτη» στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής
(ΨΝΑ).
Υλικό: 19 ασθενείς με ψύχωση του ΨΝΑ που συμμετείχαν σε μια ανοικτή δοκιμή εφικτότητας του Προγράμματος «Μελέτη».
Μέθοδοι: Στους ασθενείς χορηγήθηκε το Πρόγραμμα «Μελέτη» που αποτελείται από 40 ωριαίες συνεδρίες με συχνότητα 2-3 συνεδρίες/εβδομάδα. Πριν και μετά το τέλος της εφαρμογής του «Μελέτη» έγινε νευροψυχολογική αξιολόγηση των ασθενών με δοκιμασίες ψυχοκινητικής
ταχύτητας, αδρής μέτρησης του δείκτη νοημοσύνης, άμεσης μνήμης και μνήμης εργασίας, κρίσης, προσοχής, γνωστικής ευελιξίας, νοητικού
σχεδιασμού και κοινωνικής γνωσίας. Παρομοίως μετρήθηκε η κλινική κατάστασή τους με τη βοήθεια ψυχομετρικών κλιμάκων και αξιολογήθηκε η λειτουργικότητά τους.
Αποτελέσματα: Στο πρόγραμμα συμμετείχαν 19 ασθενείς με ψύχωση (16 άνδρες, 3 γυναίκες) με μέση ηλικία τα 40.47 έτη (ΣΑ=15.09 έτη). Δεκαοχτώ έπασχαν από σχιζοφρένεια και μία από σχιζοσυναισθηματική διαταραχή. Δεκαέξι ασθενείς (84.2%) παρακολούθησαν σε ικανοποιητικό
βαθμό το πρόγραμμα (≥20 συνεδρίες) και τρεις το διέκοψαν για λόγους που δεν σχετίζονταν με το πρόγραμμα. Το «Μελέτη» ήταν καλά ανεκτό
από την πλειοψηφία των ασθενών που ανέφεραν ότι η γενική τους εντύπωση ήταν θετική. Τα δεδομένα από μια πρώτη αξιολόγηση της επίδρασης του «Μελέτη» πάνω στις γνωστικές λειτουργίες των ασθενών υποστηρίζουν την ευνοϊκή του επίδραση επί του αδρού δείκτη νοημοσύνης
WAIS-III, όπως αυτός υπολογίζεται από τις υποκλίμακες του λεξιλογίου και του σχεδιασμού σε κύβους.
Συμπεράσματα: Τα πρώτα αποτελέσματα από την πιλοτική εφαρμογή του «Μελέτη» στο ΨΝΑ υποστηρίζουν την εφικτότητα της εφαρμογής
του και είναι ενθαρρυντικά ως προς την αποτελεσματικότητα του προγράμματος. Μελλοντικά βήματα είναι η διεξαγωγή μιας τυχαιοποιημένης
μελέτης διερεύνησης της αποτελεσματικότητας του «Μελέτη» και η διάχυση του προγράμματος στην πρωτοβάθμια περίθαλψη ως μια συμπληρωματική παρέμβαση ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης για ασθενείς με ψύχωση.
EA12. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΩΣΗ «ΜΕΛΕΤΗ»
Δημήτριος Κόντης*, Αγγελική Ανδρεοπούλου, Σπυριδούλα Βασιλούλη, Δημήτριος Βάσσος, Δήμητρα Γιαννακοπούλου, Ματίνα Καραμέτου, Βαρβάρα Αυγίκου, Αρετή Προκοπίου, Αναστασία Μαλιχούδη, Ειρήνη Θεοχάρη
Ιατρείο Μελέτης Γνωστικής Λειτουργίας στην Ψύχωση, Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, Αθήνα
Εισαγωγή: Το Πρόγραμμα «Μελέτη» είναι το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα γνωστικής αποκατάστασης στην ψύχωση που αναπτύχθηκε από το
Ιατρείο Μελέτης Γνωστικής Λειτουργίας στην Ψύχωση του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής (ΨΝΑ).
Σκοπός: Η παρουσίαση της δομής του προγράμματος «Μελέτη».
Υλικό-Μέθοδοι: Περιγράφονται οι συνεδρίες του Προγράμματος «Μελέτη».
Αποτελέσματα: Το «Μελέτη» είναι ένα πρόγραμμα γνωστικής αποκατάστασης που βασίζεται στην εμπειρία αντίστοιχων προγραμμάτων που
εφαρμόζονται σε ασθενείς με ψύχωση ή άνοια. Περιλαμβάνει 40 ωριαίες ατομικές συνεδρίες με συχνότητα 2-3 φορές/εβδομάδα που στοχεύουν στην ενδυνάμωση των γνωστικών λειτουργιών και της κοινωνικής γνωσίας στην ψύχωση. Οι αρχές πάνω στις οποίες στηρίζεται είναι η
«μάθηση χωρίς λάθος», η ενθάρρυνση των εκπαιδευόμενων, η συχνή επανάληψη, η διδασκαλία στρατηγικών και η βελτίωση της μεταγνωσίας.
Το πρόγραμμα ξεκινά με μια ψυχοεκπαιδευτική συνεδρία και στη συνέχεια ακολουθεί ο καθορισμός των προσωπικών στόχων του εκπαιδευόμενου και των στόχων της θεραπευτικής του ομάδας. Πριν την πρώτη θεραπευτική συνεδρία αξιολογούνται οι γνωστικές λειτουργίες, η λειτουργικότητα και η συμπτωματολογία του εκπαιδευόμενου. Κατά τη διάρκεια των 22 πρώτων θεραπευτικών συνεδριών ο εκπαιδευόμενος εξασκείται
σε δοκιμασίες κατηγοριοποίησης, λεκτικής μάθησης-μνήμης, λεκτικής ευχέρειας και αφηρημένης σκέψης. Οι επόμενες συνεδρίες αποτελούνται
από δοκιμασίες εκπαίδευσης στη συμμετρία, στην ολοκλήρωση προτάσεων, κωδικοποίησης γραμμάτων και αριθμών, οπτικοχωρικής μνήμης,
αριθμητικής και διπλές δοκιμασίες. Επίσης χρησιμοποιούνται ειδικά παιχνίδια που εκπαιδεύουν στις εκτελεστικές λειτουργίες και στις κατασκευαστικές ικανότητες. Οι τελευταίες πέντε συνεδρίες αφορούν στην εκπαίδευση της αυτογνωσίας και της κοινωνικής γνωσίας. Μετά την ολοκλήρωση των θεραπευτικών συνεδριών επαναξιολογούνται η γνωστική λειτουργία, τα συμπτώματα και η λειτουργικότητα του εκπαιδευόμενου και
εκτιμάται το κατά πόσον επιτεύχθηκαν οι αρχικοί στόχοι. Τα αποτελέσματα του προγράμματος παραδίδονται με τη μορφή μιας έκθεσης στον
εκπαιδευόμενο και στη θεραπευτική του ομάδα.
Συμπεράσματα: Το πρόγραμμα γνωστικής αποκατάστασης στην ψύχωση «Μελέτη» αποτελεί ένα ολιστικό πρόγραμμα ενδυνάμωσης των γνωστικών λειτουργιών ατόμων που πάσχουν από ψύχωση με τελικό στόχο την ενίσχυση της καθημερινής λειτουργικότητάς τους.
ΕΑ. 13. ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ CODEX ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΟΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ
Χ. Αυγερινού1, Κ. Κουφογιάννη2, Ε. Σωλήνη-Κωστή3, Μ. Κυριάκου2, J. Belmin4
1 Περιφερειακό Ιατρείο Νεοχωρίου Μαγνησίας - Κέντρο Υγείας Αργαλαστής
2 Μονάδα Αντιμετώπισης Νόσου Alzheimer Βόλου
3 Κέντρο Υγείας Αργαλαστής
4 Πανεπιστήμιο Paris 6, Νοσοκομείο Charles Foix, Παρίσι, Γαλλία
Εισαγωγή: Η άνοια αποτελεί μια νόσο η επίπτωση της οποίας αυξάνεται διαρκώς. Η διάγνωσή της γίνεται συνήθως στο στάδιο της μέτριας ή
σοβαρής άνοιας, ενώ η πιο πρώιμη διάγνωσή της θα μπορούσε να βοηθήσει στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή της. Η δοκιμασία Codex
(Cognitive Disorders Examination) χρησιμοποιείται στη Γαλλία για μια ταχεία ανίχνευση της άνοιας από το γενικό ιατρό (διάρκειας 3 λεπτών).
Περιλαμβάνει την εκμάθηση-ανάκληση 3 λέξεων και το τεστ του ρολογιού (Clock Drawing Test) στο πρώτο στάδιο και, ανάλογα με την έκβαση,
5 ερωτήσεις προσανατολισμού στο χώρο στο δεύτερο στάδιο. Έτσι διακρίνονται 4 κατηγορίες A, B, C, D με βάση την πιθανότητα άνοιας, που
κυμαίνεται από 6% για την κατηγορία Α (πολύ χαμηλή πιθανότητα) έως 91% για την κατηγορία D (πολύ υψηλή πιθανότητα).
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει τη δυνατότητα εφαρμογής της δοκιμασίας Codex στον ελληνικό πληθυσμό.
Υλικό: Ασθενείς με άνοια και άτομα που δεν πάσχουν από άνοια με βάση τα διαγνωστικά κριτήρια DSM-IV, ηλικίας άνω των 60 ετών.
Μέθοδοι: Μετάφραση της δοκιμασίας Codex από τα γαλλικά στα ελληνικά, αντίστροφη μετάφραση από τα ελληνικά στα γαλλικά για τον έλεγχο
της εγκυρότητας αυτής. Εφαρμογή του τεστ Codex και του Mini Mental State Examination (MMSE) σε ασθενείς με άνοια και σε άτομα χωρίς
άνοια. Κατά την αξιολόγηση των ευρημάτων ως αποτέλεσμα αρνητικό για άνοια (χαμηλή πιθανότητα) θεωρήθηκαν οι κατηγορίες Codex A και
B, ενώ ως θετικό αποτέλεσμα (υψηλή πιθανότητα άνοιας) οι κατηγορίες C και D. Έγινε στατιστική ανάλυση με το πρόγραμμα IBM SPSS Statistics,
έκδοση 20.0.
Αποτελέσματα: Συνολικά εξετάστηκαν 37 άτομα (16 με άνοια και 21 χωρίς άνοια). Η μέση ηλικία ήταν 81 έτη (εύρος 61-90) στους ασθενείς και
73 έτη (εύρος 65-80) στους μάρτυρες. Τα έτη εκπαίδευσης ήταν κατά μέσο όρο 9,2 (εύρος 2-20) στους ασθενείς και 10,2 (εύρος 3-16) στους
μάρτυρες. Η βαθμολογία στο MMSE ήταν κατά μέσο όρο 16,3 (εύρος 7-27) στους ασθενείς και 28,5 (εύρος 25-30) στους μάρτυρες. Η ευαισθησία της δοκιμασίας Codex (αληθώς θετικά προς σύνολο πασχόντων) ήταν 93,8% και η ειδικότητά της (αληθώς αρνητικά προς σύνολο μη
πασχόντων) ήταν 95,2%.
Συμπέρασμα: Η δοκιμασία Codex μπορεί να εφαρμοστεί για τη διάγνωση της άνοιας στον ελληνικό πληθυσμό και, εξαιτίας της σύντομης διάρκειάς της, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από το γενικό ιατρό στην καθ’ ημέρα κλινική πράξη.
ΕΑ14. ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΛΑΣΙΘΙΟΥ Κ.Ψ.Υ. ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Εμμ. Φαζάκης, Αικ. Γιόμελου, Αικ. Πετράκη, Θ. Παπαδόπουλος, Ι. Κερούλη, Ν. Ανδρουλάκη, Γ. Καζαντζάκη, Ε. Ζαντέ, Ε. Καπέλλος
Κέντρο Ψυχικής Υγείας Αγίου Νικολάου
Εισαγωγή
Από το 2001 αναπτύχθηκαν οι παρακάτω κοινοτικές δομές στο νομό Λασιθίου: Ξενώνας Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης ( ΝΠΔΔ), Κινητή
Μονάδα Ψυχικής Υγείας Νομού Λασιθίου (ΝΠΙΔ) Οικοτροφείο (ΝΠΙΔ) Κέντρο Ημέρας Νεαπολέως (ΝΠΙΔ), Κέντρο Ημέρας Ιεράπετρας(ΝΠΙΔ),
Κέντρο Ψυχικής Υγείας Αγ. Νικόλαου(ΝΠΔΔ), Νοσοκομείο Ημέρας Σητείας (ΝΠΔΔ), ΚοιΣΠΕ Νομού Λασιθίου.
Σκοπός
Σκοπός της εργασίας είναι η περιγραφή των υπηρεσιών που παρέχει το Κέντρο Ψυχικής Υγείας Αγ. Νικολάου σε όλο το νομό Λασιθίου στα πλαίσια της πρωτοβάθμιας φροντίδας ψυχικής υγείας, παρά τις αδυναμίες που προκύπτουν κυρίως από την ασύμμετρη στελέχωση του.
Υλικό και Μέθοδοι
Έγινε καταγραφή του αριθμού των εξυπηρετηθέντων, των τακτικών και εκτάκτων περιστατικών και των δράσεων στην κοινότητα των μελών
της πολυκλαδικής ομάδας. Επιπλέον καταγράφηκαν οι διαγνώσεις των εξετασθέντων σε διαγνωστικές ομάδες και ο αριθμός των νοσηλειών
σε ψυχιατρική κλινική.
Αποτελέσματα
Από την έναρξη λειτουργίας του Κ.Ψ.Υ., από Αύγουστο 2010 έως Αύγουστο 2013 εξετάσθηκαν 1216 άτομα, πραγματοποιήθηκαν 5860 τακτικές
και έκτακτες συνεδρίες από τον ψυχίατρο, 1454 συνεδρίες από τους ψυχολόγους, δράσεις κοινωνικής υπηρεσίας 3088 και 446 κατ’ οίκον επισκέψεις. Επισημαίνεται η εφαρμογή ενός προγράμματος πρώιμης ανίχνευσης αυτοκτονικού ιδεασμού σε ασθενείς στην πρώτη τηλεφωνική επαφή
(intake) και η άμεση αντιμετώπιση τους. Επιπλέον αναπτύσσονται οι παρακάτω δράσεις: εκπαίδευση προσωπικού του Κ.Ψ.Υ. και ειδικευομένων
γενικών ιατρών, ομάδες αγωγής κοινότητας, ημερίδες ευαισθητοποίησης και πρόληψης, διασύνδεση με άλλους κοινωνικούς φορείς και άλλες
υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Κατεγράφησαν 20 νοσηλείες 15 παραπεφθέντων ασθενών σε ψυχιατρικές κλινικές, ποσοστό 1,56% επί του συνόλου
των εξυπηρετηθέντων.
Συμπεράσματα
Παρά τα σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα στη λειτουργία του Κ.Ψ.Υ. (π.χ. υπηρετεί μόνο ένας ψυχίατρος ), οι δραστηριότητες του Κέντρου
εξελίσσονται και αυξάνονται. Οι ασθενείς παραμένουν στην κοινότητα, ο αριθμός των νοσηλειών σε ψυχιατρική κλινική είναι πολύ μικρός, οι
εξυπηρετούμενοι του Κέντρου δεν χρειάζεται να διανύουν μεγάλες αποστάσεις με την υλοποίηση των περιφερικών ιατρείων. Η όλη λειτουργία
του Κ.Ψ.Υ. στοχεύει στην πρόληψη των υποτροπών και στην έγκαιρη ανίχνευση και αντιμετώπιση του αυτοκτονικού ασθενούς.
ΕΑ15. ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΟΜΕΤΡΙΚΩΝ ΙΔΙΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ ΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΡΕΑΛ
Π. Τζάννε, Μ. Υποφάντη, Ο. Χελιδόνη, Γ. Λυράκος,
Ψυχιατρικός Τομέας ΓΝΝ. «Αγ. Παντελεήμων»
Εισαγωγή: Η κλίμακα Γνωστικής Αξιολόγησης Μόντρεαλ (MoCA) είναι ένα ψυχομετρικό εργαλείο αξιολόγησης της γνωστικής λειτουργικότητας
το οποίο ανιχνεύει την Ήπια Γνωστική Διαταραχή (ΗΓΔ) μια κλινική κατάσταση η οποία συχνά οδηγεί στην άνοια. Σκοπός της παρούσας μελέτης
ήταν η μέτρηση των κλινομετρικών ιδιοτήτων του τεστ.
Υλικό και μέθοδος: Στη μελέτη συμμετείχαν 132 ασθενείς από τους οποίους οι 56 (42,2%) ήταν άνδρες και 76 (57,6%) γυναίκες. Από αυτούς οι
12 (9,1%) είχαν άνοια, οι 54 (40,9%) ψυχιατρικό νόσημα, οι 7 (5,3%) αγγειακά-εγκεφαλικά επεισόδια, οι 3 (2,3%) οργανικό ψυχοσύνδρομο, οι 17
(12,9%) αποτελούσαν περιστατικά προς διερεύνηση και οι 36 (27,3%) ασθενείς χωρίς ψυχιατρικό νόσημα οι οποίοι εκτιμήθηκαν στα πλαίσια
της Διασυνδετικής Ψυχιατρικής .Οι ιδιότητες του ΜoCA ελέγχθηκαν σε σύγκριση με το Mini-Mental-State-Examination (MMSE) και το Golden
Standard που είναι η διάγνωση του θεράποντος ιατρού και η στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με το SPSS 21 για τα windows.
Αποτελέσματα: Το MoCA βρέθηκε να έχει υψηλή συσχέτιση με το MMSE (r=-,544 με p=,001) και με την ηλικία (r=-,544 με p=,000). Δεν υπήρχε
στατιστικά σημαντική διαφορά σε άνδρες και γυναίκες (t=-,707 με p=NS). Υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στα δύο εργαλεία σε
σχέση με την αξιολόγηση της μέτριας και της σοβαρής γνωστικής έκπτωσης, όπου το MoCA παρουσιάζει μεγαλύτερη ευαισθησία από το MMSE
(likelihood ratio=115,3 με p=,000) σε όλες τις διαγνωστικές κατηγορίες.
Συμπεράσματα: Το MoCA είναι ένα σύντομο εργαλείο ανίχνευσης της γνωστικής έκπτωσης με μεγαλύτερη ειδικότητα και ευαισθησία στη μέτρηση της ΗΓΔ όπως φαίνεται από τους ασθενείς οι οποίοι στο MMSE πετυχαίνουν σκορ που κυμαίνεται στα φυσιολογικά όρια.
ΕΑ16. ΚΛΙΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ
Κ. Μιχελιδάκης1, Σ. Μιχελιδάκης2
1 Δ/ντης Ψυχιατρικού Τμήματος Ασκληπιείου Βούλας, Ελλάδα
2 Φαρμακοποιός
ΕΙΣΑΓΩΓΗ. Το άγχος έχει από καιρό αποδειχθεί ότι έχει σημαντικές επιδράσεις στην μεταβολική δραστηριότητα, διεγείρει την απελευθέρωση
διαφόρων ορμονών, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.
Τα συμπτώματα της κατάθλιψης συμβαίνουν συχνά σε ασθενείς με διαβήτη.
Η παρουσία της κατάθλιψης είναι ιδιαίτερα προβληματική επειδή η κατάθλιψη συνδέεται συχνά με σωματικά συμπτώματα που επικαλύπτονται
ή μοιάζουν με τα συμπτώματα του διαβήτη.
ΣΚΟΠΟΣ. Οι στόχοι της παρούσας μελέτης είναι να διερευνήσει την ψυχοπαθολογία που εμφανίζεται σε ασθενείς με διαβήτη.
ΥΛΙΚΟ. Oγδόντα ασθενείς μέσης ηλικίας 61, 6 m SD = 17, 01 έπασχαν από διαβήτη τύπου ΙΙ. Υπήρχε μια ομάδα σύγκρισης ογδόντα υγιεινών
εθελοντών.
ΜΕΘΟΔΟΣ. Οι ψυχομετρικές μετρήσεις που χρησιμοποιήθηκαν ήταν.
Η επιθετικότητα εξετάστηκε από ερωτηματολόγιο [HDHQ].
Ψυχιατρική συμπτωματολογία εκτιμήθηκε από το σύμπτωμα-check-list-90-R [SCL-90 R] και τα συμπτώματα του άγχους και της κατάθλιψης,
[DSSI / SAD].
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. Η παρούσα μελέτη έδειξε ότι το 23,6% των ατόμων με διαβήτη είχαν ένα καταθλιπτικό σύνδρομο σε σύγκριση με το 17,1% των
μη διαβητικών
Οι ασθενείς με διαβήτη ανέφεραν σημαντικά περισσότερα συμπτώματα σωματοποίησης από τις μη ασθενείς.
Οι ασθενείς με διαβήτη παρουσιάζουν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα επιθετικότητας και κριτικής των άλλων.
Οι ασθενείς με διαβήτη παρουσιάζουν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα εσωστρεφόμενης, εξωστρεφόμενης και συνολικής εχθρότητας από τους
υγιείς.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η επίδραση της κατάθλιψης στην ποιότητα της ζωής είναι μεγαλύτερη από την επίδραση του διαβήτη. Η κατάθλιψη μπορεί να προηγείται ή να
ακολουθεί την εμφάνιση των επιπλοκών του διαβήτη, ανάλογα με το άτομο ή την πορεία της ασθένειας. Αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό δεδομένου ότι ο διαβήτης αυξάνεται σε πολλές βιομηχανικές χώρες.
ΕΑ17. O EΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ.
Πλακίδα Αριστέα
Προισταμένη Νοσηλεύτρια - Επισκέπτρια Υγείας Κ.Υ Άνω Λιοσίων Ε.Ε.Σ, MSc Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείαs Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Καθηγήτρια Εφαρμογών Β΄ Νοσηλευτικής Α ΤΕΙ Αθήνας
Νοσηλεύτρια- Εθελόντρια Μ . Α . Φ
Μονάδα
Ανακουφιστικής Φροντίδας << ΓΑΛΙΛΑΙΑ>>
Καθηγήτρια Εφαρμογών Β΄ Νοσηλευτικής Α ΤΕΙ Αθήνας
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο Εθελοντισμός ως γνωστό είναι η έμπρακτη απόδειξη της συλλογικής ανιδιοτελούς προσφοράς, με την παροχή υπηρεσιών σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες ή με ειδικές ανάγκες , όπως είναι οι ψυχικά άρρωστοι.
ΣΚΟΠΟΣ
Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι να αναδείξει την συμβολή του έργου των εθελοντών στην παροχή ψυχιατρικών υπηρεσιών.
ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗΣ
Πραγματοποιήθηκε ελεύθερη και εξειδικευμένη αναζήτηση στο διαδίκτυο δίνοντας έμφαση σε άρθρα που σχετίζονται με το μελετώμενο
θέμα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Η συμβολή των εθελοντών στην παροχή ψυχιατρικών υπηρεσιών είναι πολύτιμη. Ο εθελοντής γίνεται συνοδοιπόρος στο ταξίδι του ψυχικά
αρρώστου. Πρόκειται για ένα ταξίδι στην ψυχή την δική του αλλά και των συνανθρώπων του. Ο εθελοντής ενισχύει το έργο της ομάδας επαγγελματιών υγείας και υποστηρίζει την προαγωγή της ψυχικής υγείας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η εμπέδωση των αξιών εθελοντισμού και αλληλεγγύης μπορούν να λειτουργήσουν σαν καταλύτες στην προσφορά υπηρεσιών στους συνανθρώπους μας που ανήκουν στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες ώστε να διασφαλιστεί αποτελεσματική διαχείριση της κατάστασής τους. Νοιώθω
υπέροχα που είμαι εθελοντής. Η αξία αυτής της δραστηριότητας είναι ανεκτίμητη.
ΣΤ
ΗΚ
Ε
ΕΑ18. ΞΕΝΩΝΑΣ ΄΄ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ΄΄
Λ. Μπουρλέσσας1, Ε. Φρουζάκη1, Α. Λιγνού1, Σ. Αφραθιανάκη1, Αικ. Σκουλά1, Αικ. Ασαργιώτη1, Α. Ζαχαριά1, Ι. Αγγελάκη1, Μ. Τσαπαρίδη3, Ε.
Μαρκοδημητράκη2.
1: Ξενώνας ΄΄ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ΄΄, Κ. Γούβες, Ηράκλειο, Κρήτης.
2: Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο – Γ. Ν. ΄΄ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΟ΄΄
3: Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, παράρτημα Ηρακλείου Κρήτης.
ΔΕ
Ν
ΥΣ
ΡΟ
ΠΑ
ΙΑ
Εισαγωγή: Αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι η δομή και λειτουργία του Ξενώνα ΄΄ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ΄΄ σύμφωνα με τη ψυχιατρική μεταρρύθμιση του προγράμματος Ψυχαργώς. Συγκεκριμένα, παρατίθεται η ασυλοποίηση, αποασυλοποίηση και γενικότεροι σημαντικοί παράμετροι της
ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.
Σκοπός: Αρχικά, αναλύονται ο σκοπός και οι στόχοι, η εξέλιξη των ενοίκων και οι παρεμβάσεις της Πολυκλαδικής Θεραπευτικής Ομάδας του
Ξενώνα (Π.Θ.Ο.).
Υλικό – Μέθοδοι: Στη συνέχεια, παρουσιάζονται οι μέθοδοι μελέτης που χρησιμοποιήθηκαν με κύριο κριτήριο τη συμμετοχική παρατήρηση.
Αποτελέσματα: Ακολουθούν τα αποτελέσματα βάσει των οποίων έχει σημειωθεί ουσιαστική πρόοδος στη ζωή των ενοίκων με τη παραμονή
τους στον Ξενώνα. Αυτή η αξιοσημείωτη αλλαγή είναι απόρροια του ασφαλούς περιβάλλοντος του Ξενώνα που προέρχεται από την ιατρική,
νοσηλευτική, ψυχολογική, κοινωνική και συναισθηματική ασφάλεια. Η συμπεριφορά του προσωπικού απέναντι στους ενοίκους απέχει από τη
νοσοκομειακή πρακτική και γίνεται συνεχής προσπάθεια για να οικειοποιηθούν οι ένοικοι το χώρο του Ξενώνα σπίτι τους, αλλά και την εργασία. Το προσωπικό με σκληρή εργασία και κάτω από δύσκολες συνθήκες οδηγεί τους ενοίκους να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή με σεβασμό στον
άνθρωπο και τη διαφορετικότητα.
Συμπέρασμα: Συμπερασματικά μπορούμε να μιλάμε για αποασυλοποίηση με την ευρύτερη έννοια του όρου γιατί οι ένοικοι διαμένουν σε μια
δομή ανοικτή και ενσωματώνονται σταδιακά στον κοινωνικό ιστό. Τα δικαιώματα των ατόμων με ψυχική νόσο έχουν πλήρη εφαρμογή στον
Ξενώνα ΄΄ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ΄΄, οι ένοικοι διαβιούν μ’ αξιοπρέπεια και σεβασμό κάτω από μια προστατευμένη ελευθερία, συστατικά απαραίτητα για
την ασφάλειά τους που σε καμιά περίπτωση δεν προσομοιάζει με τη διαμονή σε ψυχιατρείο.
Λέξεις Κλειδιά
Ψυχαργώς, Ξενώνας Αλκυονίδα, Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, Πολυκλαδική Θεραπευτική Ομάδα, Ένοικοι
ΕΑ19. ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ
Α. Κουλούρη1, Λ. Μπούζας1, Π. Μπεγνή1, Β. Παντικίδου1, Ε. Ευφραιμίδου2, Μ. Παππά2, Α. Παπακώστα2, Π. Νικολούδη2, Μ. Μιχελιδάκη2, Ζ.
Ρούπα3.
1. Κέντρο Υγείας Σαλαμίνας
2. Γ.Ν.Ν.Π. ¨Αγ. Παντελεήμων¨
3. Πανεπιστήμιο Λευκωσίας Κύπρου
Εισαγωγή: Η κατάθλιψη υποδηλώνει μια ψυχική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από έμμονη μελαγχολία και βαθιά θλίψη. Τα συμπτώματά της
επηρεάζουν σημαντικά τις λειτουργίες του ατόμου, σ’ ένα μεγάλο αριθμό πεδίων όπως του εργασιακού, του κοινωνικού, και της υγείας. Η ποιότητα ζωής σε καταθλιπτικούς ασθενείς επηρεάζεται από την νόσο, επιβαρύνεται δε περισσότερο όταν συνυπάρχει διαβήτης, υπέρταση ή άλλα
χρόνια νοσήματα.
Σκοπός: της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη της κατάθλιψης και η σχέση της με την ποιότητα ζωής σε ασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ.
Υλικό και Μέθοδοι: Στην έρευνα συμμετείχαν 310 άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ, ηλικίας >20 ετών και μέση ηλικία 61,73 έτη. Το μεγαλύτερο ποσοστό του δείγματος ήταν γυναίκες 56 % (n= 174) ενώ το 44% (n= 136) ήταν άνδρες. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε
με τη χρήση ενός αυτοσυμπληρούμενου δομημένου ερωτηματολογίου. Η στατιστική ανάλυση έγινε με το στατιστικό πακέτο SPSS v17.
Αποτελέσματα: Η επεξεργασία των δεδομένων έδειξε ότι οι τιμές που αφορούσαν την καταθλιπτική συμπτωματολογία και αντιπροσώπευαν τις
γυναίκες ήταν υψηλότερες από αυτές των ανδρών (41,4% έναντι 17,8%). Παρουσίαζαν υψηλότερη βαθμολογία στην κλίμακα της κατάθλιψης οι
ασθενείς που δεν είχαν επιτύχει ικανοποιητικό γλυκαιμικό έλεγχο (HbA1c >7) Κυριαρχούσε το καταθλιπτικό συναίσθημα και η αρνητική αξιολόγηση του εαυτού ενώ η μειωμένη κοινωνική λειτουργικότητα συνυπήρχε ως παράμετρος που επηρέαζε σημαντικά το επίπεδο της ποιότητας
ζωής.
Συμπεράσματα: Η κατάθλιψη αποτελεί ένα κυρίαρχο συναίσθημα σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου ΙΙ με αποτέλεσμα την εμφάνιση
έντονης επιβάρυνσης στη λειτουργική ικανότητά τους, στη διαχείριση των καθημερινών προβλημάτων και στην ποιότητα ζωής.
ΕΑ20. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΤΟΜΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΗΛΘΑΝ ΣΕ ΦΟΡΕΑ ΠΦΥ ΜΕ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
Α. Κουλούρη1, Λ. Μπούζας1, Σ. Ζησοπούλου1, Β. Παντικίδου1, Μ. Μουσαφιροπούλου1, Ε. Κουτσογκίλα1, Ε. Ουζούνη1, Μ. Κουλούρη1, Π. Μπάφα1, Ζ. Ρούπα2
1. Κέντρο Υγείας Σαλαμίνας
2. Πανεπιστήμιο Λευκωσίας Κύπρου
Εισαγωγή: Η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά αποτελεί ένα από τα πλέον πολύπλοκα φαινόμενα της ανθρώπινης υπόστασης με ψυχιατρικές,
ψυχολογικές και κοινωνικές διαστάσεις. Υπάρχουν φορές που οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον εαυτό και μη βρίσκοντας
άλλη λύση προβαίνουν σε ενέργειες σε βάρος τους, με πράξεις αυτοκαταστροφής. Σε δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) απευθύνεται ένας μεγάλος αριθμός περιστατικών που ζητούν βοήθεια για να αντιμετωπίσουν το σωματικό ή τον ψυχικό πόνο μετά από απόπειρα.
Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση και η εντόπιση παραμέτρων και χαρακτηριστικών των ατόμων που προσήλθαν με απόπειρα
αυτοκτονίας σε δομή ΠΦΥ.
Υλικό και Μέθοδοι: Το υλικό της μελέτης αποτέλεσαν τα περιστατικά αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς που προσήλθαν σε μονάδα ΠΦΥ το
χρονικό διάστημα από τον 6ο του 2011 έως τον 6ο του 2013. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ειδική φόρμα καταγραφής μεταβλητών όπως το φύλο, η ηλικία, η οικογενειακή κατάσταση και το μέσο (τρόπο) τέλεσης της απόπειρας, αν αυτή είχε επαναληφθεί καθώς και το
ιατρικό τους ιστορικό. Για την ανάλυση χρησιμοποιήθηκε περιγραφική στατιστική.
Αποτελέσματα: Το δείγμα αποτελούσαν 27 (66%) γυναίκες και 14 (34%) άνδρες. Το 26% ήταν άτομα 30 έως 39 ετών, το 23% ήταν έως 19 ετών
και το 20% ήταν μεταξύ 20 έως 29 ετών. Το 17% (n=7) είχε επαναλάβει την απόπειρα πάνω από μία φορά. Το μέσο που χρησιμοποιήθηκε για την
απόπειρα ήταν λήψη αναλγητικών (29%), αγχολυτικά –ηρεμιστικά (24%), αυτοτραυματισμός με νύσσον όργανο (10%), βρόγχος (10%) και άλλα
διάφορα μέσα (24%).
Συμπεράσματα: Οι μονάδες ΠΦΥ έχουν σημαίνοντα ρόλο στην προσπάθεια εντοπισμού, διερεύνησης και τροποποίησης των κοινωνικών παραμέτρων και χαρακτηριστικών που λειτουργούν ως στρεσογόνα ερεθίσματα και οδηγούν σε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.
11
2013
ΕΑ21. Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Παναγή Π¹, Βασιλείου Αν², Παναγίδου Χρ³, Χαραλάμπους Γ4, Σκίτσου Αλ5,Σαμούτης Αλ.6
1.Νοσηλευτής Ψυχικής Υγείας, PhD (c) in Health Management, 2. Νοσηλευτής Ψυχικής Υγείας, PhD (c) in Health Management, 3. Λοχαγός νοσηλεύτρια Ε.Φ, PhD (c) in Health Management, 4. Χειρούργος Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Αθηνών, Καθηγητής Frederick University, 5.Καθηγήτρια
Frederick University. 6 .Γενικός Ιατρός , Καθηγητής Frederick University.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εισαγωγή:Σε παγκόσμια κλίμακα υπάρχει θνησιμότητα στην καθημερινότητα που οφείλεται σε διάφορους παράγοντες. Οι πιο κύριοι είναι λόγω
της υγείας, όπου η σύγχρονη κοινωνία και ειδικά ο γυναικείος πληθυσμός μαστίζεται από διάφορες μορφές καρκίνου όπως είναι ο καρκίνος του
τραχήλου της μήτρας αλλά και ο καρκίνος του μαστού.
Ο χώρος εργασίας αποτελεί άλλη μια σημαντική απειλή για τις ανθρώπινες ζωές είτε λόγω ατυχημάτων ή ακόμα και παθήσεων που προέρχονται από το εργασιακό περιβάλλον.
Ο τρόπος με τον οποίο διακινούνται εκατομμύρια άνθρωποι αποτελεί κίνδυνο με τη λανθασμένη χρήση των μέσων διακίνησης.
Σκοπός:Σκοπός είναι η διερεύνηση των προληπτικών μέτρων που μπορούν να εφαρμοστούν έτσι ώστε να προληφθούν ή και να ελαχιστοποιηθούν τα ατυχήματα που συμβαίνουν στον εργασιακό χώρο ακόμα και στα οδικά ατυχήματα.
Όσον αφορά συγκεκριμένα τον καρκίνο του μαστού και τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας τους προληπτικούς ελέγχους που μπορούν να
σώσουν αποδεδειγμένα ζωές.
Μέθοδος: Βιβλιογραφική ανασκόπηση. Η βιβλιογραφία είναι παρμένη από επιστημονικά άρθρα, από το αρχείο του Παγκόσμιου Οργανισμού
Υγείας, και από στατιστικά στοιχεία της Ευρώπης.
Αποτελέσματα:Η πρόληψη είναι ένα άλμα για να αποφευχθούν τόσο στον τομέα της Υγείας οι διάφορες ασθένειες όσο και στο εργασιακό περιβάλλον αλλά και στην καθημερινή μας ζωή.
Όσον αφορά τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας αποδεδειγμένα προλαμβάνεται με τη διαγνωστική εξέταση που ονομάζεται τεστ Παπανικολάου.Στον καρκίνο του μαστού που πάλι εναπόκειται στο άτομο να διενεργήσει τους απαιτούμενους ελέγχους όπως είναι γνωστός ο Μαστογραφικός
Έλεγχος. Στον τομέα της διακίνησης είναι αισιόδοξα μα και συνάμα εκπληκτικά τα μέτρα προστασίας που μας προσφέρει η χρήση της ζώνης
ασφαλείας. Αξιοσημείωτη είναι και η αποτελεσματικότητα που παρέχεται από τα διάφορα συστήματα υπενθύμισης για τη ζώνη ασφαλείας, τα
οποία βρίσκονται σε πολύ μεγάλο ποσοστό.
Για την προφύλαξη και την ακεραιότητα των εργαζομένων το αυξημένο επίπεδο προστασίας του περιβάλλοντος παράλληλα με τις ασφαλείς
συνθήκες εργασίας παίζουν μεγάλο ρόλο. Ο κάθε εργοδότης που νοιάζεται για τον εργοδοτούμενό του θα πρέπει να επενδύσει στους πιο πάνω
παράγοντες για την ομαλή διεξαγωγή της εργασίας.
Συμπεράσματα:
Πρώτος ο Ιπποκράτης διατύπωσε ότι η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία. «Κάλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν».
Συμπερασματικά θα μπορούσε κανείς να πει ότι η πρόληψη είναι ένας εξειδικευμένος εναλλακτικός τρόπος θεραπείας.
ΕΑ22. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΕ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ : ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ
Βασιλείου Αν. ¹, Παναγίδου Χρ. ², Παναγή Π. ³, Χαραλάμπους Γ.4
1. Ψυχικής Υγείας, PhD (c) in Health Management 2.Λοχαγός Νοσηλεύτρια Ε.Φ, PhD (c) in Health Management 3. Νοσηλευτής Ψυχικής Υγείας,
PhD (c) in Health Management 4. Χειρουργός Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Αθηνών, Καθηγητής Frederick University
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στις αναπτυσσόμενες χώρες καθημερινά πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι λόγω αδυναμίας εκπλήρωσης βασικών καθημερινών αναγκών, την έλλειψη πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας, την ελάχιστη πρόσβαση σε φαρμακευτικές θεραπείες και την αδυναμία των αναπτυσσομένων κρατών
να παρέχουν πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και στήριξη των πολιτών. Αποτέλεσμα να δημιουργούνται τεράστια προβλήματα στην δημόσια
υγεία όπως είναι η μετάδοση μεταδοτικών θανατηφόρων νόσων.
Τρία από τα μεγαλύτερα προβλήματα δημόσιας υγείας στις αναπτυσσόμενες χώρες που υπάρχουν και σκοτώνουν καθημερινά συνανθρώπους
μας είναι η ελονοσία, HIV/AIDS και η φυματίωση όπου έχουν τεράστιες επιπτώσεις στη μη αντιμετώπισης τους, ενώ αντίθετα είναι ασθένειες
που με της κατάλληλες θεραπείες μπορούν να θεραπευτούν
Πολύ ενθαρρυντικές είναι η προσπάθειες των αναπτυγμένων χωρών για την υποστήριξη, αντιμετώπιση και αναχαίτιση της τραγικής κατάστασης σε θέματα δημόσιας υγείας που υπηρετούν στις αναπτυσσόμενες χώρες, με την δημιουργία διάφορων οργανισμών και την οικονομική
υποστήριξη αυτών των χωρών μέσο διαφόρων οργανισμών όπως είναι το παγκόσμιο ταμείο, ο Παγκόσμιος οργανισμός υγείας με την ανάπτυξη της στρατηγικής TB Stop και με την συμμαχία Roll Back Malaria Partnership. Η αντιμετώπιση των προβλημάτων δημόσιας υγείας σε μια
φτωχή χώρα αποτελεί ένα σημαντικό μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας σε μιαν ανεπτυγμένη χώρα.
H παρούσα εργασία αναφέρεται στα τρία από τα μεγαλύτερα προβλήματα δημόσιας υγείας, της ελονοσίας, της φυματίωσης και του ιού HIV/
AIDS που μαστίζουν της αναπτυσσόμενες χώρες εδώ και χρόνια και στις προσπάθειες από διεθνείς οργανισμούς για ενίσχυση της δημόσιας
υγείας των αναπτυσσόμενων χωρών.
ΕΑ23. ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ – ΜΙΑ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ
Χ.Ληξουριώτης1, Ι.Τσούτσας1, Σ.Κυριακόπουλος2, Β.Περιτογιάννης3
1 Ιατροί Κέντρου Υγείας Διστόμου, 2 Ορθοπεδικός Γ.Ν. Λιβαδειάς, 3 Ψυχίατρος
ΣΚΟΠΟΣ: Μια επισκόπηση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στην Ελλάδα από την αρχή της έως σήμερα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Μελετήθηκε η τρέχουσα βιβλιογραφία καθώς και οι αναφορές στην νομοθεσία που διέπει την μεταρρύθμιση αυτή.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σύμφωνα με την παλαιότερη κρατούσα άποψη τα άτομα που χρειάζονταν ψυχιατρική φροντίδα και θεραπεία απομονώνονταν κοινωνικά και
κλείνονταν σε ψυχιατρεία. Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘80 με την είσοδο της χώρας μας στην ΕΟΚ άλλαξε και η στάση του κράτους προς τους ψυχιατρικά
ασθενείς. Δόθηκε βάρος στην ψυχοκοινωνική αποκατάσταση των ασθενών με την ίδρυση ξενώνων και εργαστηρίων επαγγελματικής κατάρτισης για τους ψυχικά ασθενείς.. Το 1999 με την κατάρτιση του εθνικού προγράμματος ‘’Ψυχαργώς” έγινε μια προσπάθεια σε ορίζοντα 15ετίας για την πλήρη αποασυλοποίηση των
ψυχιατρικών ασθενών. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια αυτή η προσπάθεια ατονεί λόγω της οικονομικής κρίσης και της χρόνιας καθυστέρησης στην υλοποίηση
των προγραμμάτων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Παρά την μεγάλη προσπάθεια για αποασυλοποίηση και επανένταξη των ψυχιατρικών ασθενών και ένα καλό ξεκίνημα στον τομέα της ίδρυσης οργανισμών διαχείρισης και ιδρυμάτων η ψυχιατρική μεταρρύθμιση φαίνεται να οπισθοδρομεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια λόγω έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού, μεγάλης γραφειοκρατίας και γενικής ατελεσφορίας των δομών του κράτους.
ΕΑ24. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΣΕ ΝΕΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ
Χ.Ληξουριώτης1, Ι.Τσούτσας1, Σ.Κυριακόπουλος2, Μ.Μπατσιάκου3, Ι.Κοκκοτού4, Β.Στούμπος4, Β.Περιτογιάννης5
1 Ιατροί Κέντρου Υγείας Διστόμου, 2 Ορθοπεδικός Γ.Ν. Λιβαδειάς, 3 Ιατρός, 4 Ιατροί Κ.Υ. Θέρμου, 3 Ψυχίατρος
ΣΚΟΠΟΣ: Από το 2009 η χώρα μας ταλανίζεται από μια πρωτοφανή οικονομική κρίση. Οι περισσότερες οικογένειες βλέπουν το εισόδημα τους
να συρρικνώνεται, βιώνουν στερήσεις και αδυνατούν να ανταποκριθούν σε στοιχειώδεις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής. Η ανασφάλεια και
η αβεβαιότητα για το αύριο πλήττουν τις νέες οικογένειες οι οποίες βυθίζονται καθημερινά σε όλο και μεγαλύτερο stress. Συνέπεια όλων αυτών
είναι η εμφάνιση γενικευμένης αγχώδους διαταραχής και κατάθλιψης στα νέα ζευγάρια. Σκοπός της μελέτης μας είναι να διερευνηθεί η επίπτωση της οικονομικής κρίσης σε νέους γονείς στην ευρύτερη περιοχή της Στερεάς Ελλάδας.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Μελετήθηκε δείγμα 74 γονέων με μέσο όρο ηλικίας 40 έτη ± 6 χρήστες υπηρεσιών υγείας της ευρύτερης περιοχής της
Στερεάς Ελλάδας που προσήλθαν σε κέντρα υγείας και άλλες δομές υγείας ανά την Στερεά Ελλάδα, για τον υπολογισμό της εκδήλωσης καταθλιπτικού επεισοδίου και διαταραχής γενικευμένου άγχους . Χρησιμοποιήθηκε καθορισμένο ερωτηματολόγιο (standardized questionnαry) και
η αξιολόγηση έγινε μέσω της κλίμακας SRDS – Zung για την κατάθλιψη και SRAS – Zung για την αγχώδη διαταραχή.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: 32 γονείς (41%) παρουσίαζαν μείζονα κατάθλιψη. Οι λόγοι είναι η εργασιακή ανασφάλεια καθώς και η ανεργία που ‘’χτυπάει
την πόρτα πολλών’’. 69 άτομα (88%) βιώνουν τις συνέπειες της κρίσης εκτός από την επαγγελματική τους ζωή και στην προσωπική τους ζωή
ενώ η ολότητα του δείγματος έχει βιώσει δυσάρεστες καταστάσεις στο ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον, γεγονός που επηρεάζει την ψυχική τους κατάσταση. Αναφέρεται ως ιδιαίτερα ανησυχητικό σημείο ότι το 40% των νέων γονιών δείχνει απροθυμία για συνεύρεση με τον/την
σύντροφο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η οικονομική κρίση έχει αλλάξει σημαντικά τον τρόπο ζωής αλλά και τους στόχους των Ελλήνων. Πλέον μόνος στόχος καθίσταται η επιβίωση, συνεπώς εμφανίζονται συχνότερα και σε μικρότερες ηλικίες γονέων η κατάθλιψη και η γενική αγχώδης διαταραχή. Είναι
σαφές ότι οι γιατροί τόσο της πρωτοβάθμιας όσο και της δευτεροβάθμιας περίθαλψης παρότι πλήττονται και οι ίδιοι καλούνται να συνδράμουν
τους νέους γονείς φορείς της νέας κοινωνίας σε αυτήν την δύσκολη για τον τόπο περίσταση.
ΕΑ25. ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΓΧΩΔΟΥΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ ΣΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΙΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ
Χ.Ληξουριώτης1, Ι.Τσούτσας1, Σ.Κυριακόπουλος2, Μ.Μπατσιάκου2, Β.Περιτογιάννης3
1 Ιατρός Γενικής Ιατρικής, 2 Ιατροί , 3 Ψυχίατρος
ΣΚΟΠΟΣ: Η καταγραφή του επιπέδου διαχείρισης καταθλιπτικών ασθενών και περιστατικών πρωτογενών ψυχιατρικών διαταραχών στην πρωτοβάθμια φροντίδα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: 48 περιστατικά (28 άντρες – 20 γυναίκες) χρήστες υπηρεσιών υγείας αντιμετωπίστηκαν από ιατρό γενικής ιατρικής και
άλλους εθελοντές ιατρούς σε πρωτοβάθμιο επίπεδο και έγινε εκτίμηση της επάρκειας διαχείρισης του περιστατικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στους άνδρες το 80% (22 άτομα) έλαβε αγωγή με την οποία τρείς (3) μήνες μετά δήλωσε ότι τα συμπτώματα υποχώρησαν. Το
υπόλοιπο 20% (6 άτομα) χρειάστηκε να παραπεμφθεί σε ψυχίατρο ή οργανωμένο κέντρο ψυχικής υγείας. Στις γυναίκες 75% (15 άτομα) έλαβε
αγωγή και παρακολουθήθηκε για τρεις μήνες με ικανοποιητικά αποτελέσματα ύφεσης των συμπτωμάτων και καλή γενική πορεία. Για το 15%
(4 άτομα) χρειάστηκε η συνδρομή ψυχιάτρου ενώ το 10% (1 άτομο) παραπέμφθηκε σε αρμόδιες μονάδες λόγω υποκείμενης νόσου (σχιζοφρένεια).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Είναι σημαντική η προσφορά του πρωτοβάθμιου επιπέδου περίθαλψης ως προς την διάγνωση και αντιμετώπιση πρωτογενών
ψυχικών διαταραχών. Στην πρωτοβάθμια περίθαλψη μπορούν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς και συνεπώς να μην επιβαρύνουν τις άλλες μονάδες υγείας πολλά περιστατικά κατάθλιψης και ψυχικών διαταραχών
ΕΑ26. ΜΕΛΕΤΗ ΕΠΙΠΟΛΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ (ΚΑΠΗ)
Δ. Νατσιοπούλου1, Χ. Αναστασοπούλου1, Χ. Αρματά1, Ε. Σκαλτσουνάκη1, Γ. Πρατήλα1, Δ. Ελένα1, Β. Μπαλταγιάννη1, Ο. Γιαννακοπούλου1, Α.
Μούγιας1
1Ψυχογηριατρική Εταιρεία «Ο Νέστωρ», Κέντρο Alzheimer
Εισαγωγή: Η άνοια και η κατάθλιψη αποτελούν τις δύο σημαντικότερες ψυχιατρικές διαταραχές των ηλικιωμένων. Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για τον επιπολασμό της άνοιας και της κατάθλιψης στα Κέντρα Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων (ΚΑΠΗ).
Σκοπός: Η εύρεση του επιπολασμού της άνοιας και της κατάθλιψης στον πληθυσμό ηλικιωμένων που εξετάστηκαν σε 8 ΚΑΠΗ της Αττικής, κατά
την περίοδο 2008 έως 2012 απο επαγγελματίες υγείας του εξειδικευμένου κέντρου Alzheimer.
Υλικό: Εξετάστηκαν 427 ηλικιωμένοι-μέλη των ΚΑΠΗ ηλικίας 65 έως 92 ετών.
Μέθοδοι: Για την αξιολόγηση της γνωστικής λειτουργίας χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα Mini Mental State Examination (MMSE) και για την αξιολόγηση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων η Geriatric Depression Scale (GDS) .
Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία του πληθυσμού των ΚΑΠΗ που αξιολογήθηκε ήταν τα 74,25 έτη (SD 5,66). H μέση τιμή του MMSE ήταν 26,52
(SD 3,28) με το 13,82% των ηλικιωμένων να παρουσιάζουν άνοια σύμφωνα με το MMSE (σκορ <24). Η μέση τιμή του GDS 3,47 (SD 2,95), με το
14,9% των ηλικιωμένων να παρουσιάζουν κατάθλιψη σύμφωνα με την κλίμακα GDS(σκορ >6).
Συμπέρασμα: Σημαντικό ποσοστό ηλικιωμένων που εξετάστηκαν στα ΚΑΠΗ παρουσίαζαν καταθλιπτικά συμπτώματα και γνωστικά ελλείμματα.
Η προληπτική αξιολόγηση του πληθυσμού των ΚΑΠΗ μπορεί να βοηθήσει στην έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της κατάθλιψης και της άνοιας.
ΕΑ27. ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΠΑ-Π
Α. Κυριάκου, Α. Βασιλακοπούλου Α. Γυφτοπούλου, Ά. Δημητροκάλλη, Δ. Σταμάτη, Χ. Ι. Τόμπρα, Μ. Τσάνα, , Γ. Νικολαΐδης
Κέντρο για τη Μελέτη και την Πρόληψη της Κακοποίησης- Παραμέλησης Παιδιών
Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας, Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού
Στην Ελλάδα μέχρι και σήμερα παρατηρείται ανυπαρξία συντονισμού και διασύνδεσης των εμπλεκόμενων φορέων και επαγγελματιών σε
ζητήματα διερεύνησης, διάγνωσης και διαχείρισης περιστατικών Κακοποίησης Παραμέλησης Παιδιών (ΚαΠα-Π) καθώς και απουσία συστήματος καταγραφής των περιστατικών αυτών. Το γεγονός αυτό μειώνει την αποτελεσματικότητα της διαχείρισης των περιστατικών και δημιουργεί
αδυναμία στη χάραξη και εφαρμογή νέων παρεμβάσεων.
Πρώτο βήμα προκειμένου να δημιουργηθεί μια ενιαία μεθοδολογία δράσης αποτελεί η δημιουργία πρωτοκόλλου προσέγγισης και αντιμετώπισης της ΚαΠα-Π και η ανάπτυξη Εθνικού Συστήματος Αναφοράς ΚαΠα-Π (ΕΣΑ). Αναλυτικότερα, το Πρωτόκολλο περιλαμβάνει πληροφορίες
αναφορικά με το νομικό πλαίσιο, τη διαδικασία αναφοράς και το ρόλο των επαγγελματιών στη διερεύνηση, ενώ στοχεύει στην εδραίωση μιας
διεπιστημονικής προσέγγισης του θέματος, στην αναγνώριση και αναφορά περισσότερων περιστατικών καθώς και στην ελαχιστοποίηση του
δευτερογενούς τραύματος των θυμάτων. Το ΕΣΑ αποτελεί ένα πληροφοριακό σύστημα καταγραφής και επιτήρησης των περιπτώσεων ΚαΠα-Π.
Πέρα από τη συστηματική καταγραφή των περιστατικών κακοποίησης ή/και παραμέλησης ανηλίκων μέσω της οποίας επιτυγχάνεται η ενημέρωση της πορείας του περιστατικού, το σύστημα δίνει τη δυνατότητα απεικόνισης των επιδημιολογικών χαρακτηριστικών του φαινομένου. Το
Πρωτόκολλο και το ΕΣΑ ΚαΠα-Π συνοδεύονται από Οδηγό εφαρμογής και Εγχειρίδιο λειτουργίας αντίστοιχα.
Δεύτερο βήμα για την ολοκληρωμένη προσέγγιση της ΚαΠα-Π είναι η διασφάλιση της βέλτιστης αποδοχής και χρήσης του Πρωτοκόλλου και
του ΕΣΑ μέσω της ανάπτυξης δεξιοτήτων των επαγγελματιών υγείας, πρόνοιας, δημόσιας τάξης, δικαιοσύνης και εκπαίδευσης καθώς και τη
δικτύωση των δυνητικά εμπλεκόμενων φορέων και υπηρεσιών. Κύρια έγγραφα αναφοράς που θα χρησιμοποιηθούν κατά την εκπαίδευση είναι
ο «Οδηγός Εφαρμογής Πρωτοκόλλου Διερεύνησης, Διάγνωσης και Διαχείρισης ΚαΠα-Π για Επαγγελματίες» και το «Εγχειρίδιο για τη Λειτουργία
και τη Χρήση του ΕΣΑ ΚαΠα-Π για Επαγγελματίες» στα οποία περιγράφονται βήμα-προς-βήμα οδηγίες για εφαρμογή του Πρωτοκόλλου και
χρήση του ΕΣΑ ΚαΠα-Π.
Η χάραξη μιας ενιαίας πολιτικής αναφορικά με την ΚαΠα-Π αναμένεται να οργανώσει την υφιστάμενη περίπλοκη κατάσταση και να βοηθήσει τα
παιδιά θύματα και τους εμπλεκόμενους επαγγελματίες.
ΕΑ28. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΑΙΌΤΗΤΑΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ
Α. Κουλούρη1, Μ. Παππά2, E.Ευφραιμίδου2, Μ.Μιχελιδάκη2 Δ. Γεωργιάδης3 , Ζησοπούλου Σταυρούλα1 , Νικολούδη2
1. Κέντρο Υγείας Σαλαμίνας
2. Γ.Ν. Νίκαιας «Αγ. Παντελεήμων»-Γ.Ν.Δ.Α «Αγ. Βαρβάρα»
3. Κέντρο Ψυχικής Υγείας Χαλανδρίου
Εισαγωγή: Το διαδίκτυο αποτελεί ένα καταπληκτικό διαδραστικό εργαλείο επικοινωνίας, μάθησης, δημιουργίας, διασκέδασης και εργασίας. O
εθισμός στο διαδίκτυο είναι ένας όρος, ο οποίος καλύπτει ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών και προβλημάτων ελέγχου των παρορμήσεων, σχετιζόμενες με τη χρήση του διαδικτύου και μπορεί βάσιμα να θεωρηθεί ως μια σχετικά νέα μορφή εξάρτησης. Οι δράσεις ευαισθητοποίησης και
αγωγής υγείας αποτελούν αναπόσπαστο και σημαντικό κομμάτι της Προαγωγής Υγείας, αλλά και ουσιαστική συνιστώσα της αξιοποίησης των
υπηρεσιών υγείας.
Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση και καταγραφή των συνηθειών χρήσης του διαδικτύου και η ανάδειξη της σημαντικότητας
των δράσεων αγωγής υγείας στα πλαίσια της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Υλικό και Μέθοδος: Για την συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ένα ερωτηματολόγιο βασισμένο στην επισκόπηση της σχετικής βιβλιογραφίας. Η ανάλυση των δεδομένων έγινε με το στατιστικό πακέτο SPSS ver.17
Αποτελέσματα: Το δείγμα αποτέλεσαν 71 παιδιά ηλικίας 13-16 ετών (37 αγόρια και 34 κορίτσια). Το 87,3% του μελετώμενου πληθυσμού είχε
πρόσβαση στο διαδίκτυο. Το 11% ανέφερε χρήση >4 ώρες/ημέρα με κύριο λόγο χρήσης την ενημέρωση (78%) και την συμμετοχή σε σελίδες
κοινωνικής δικτύωσης (85%). Το 99% θεωρούσε πως η αλόγιστη χρήση του διαδικτύου μπορούσε να προκαλέσει συμπεριφορές εξάρτησης και
εθισμού και μόνο 6 παιδιά (8,4%) τα θεωρεί ασφαλές.
Συμπεράσματα: Η υιοθέτηση σωστών ηλεκτρονικών συμπεριφορών και η εκπαίδευση αποτελούν τις πιο σημαντικές παραμέτρους για την
ανάπτυξη της ικανότητας προστασίας στον πραγματικό και εικονικό κόσμο. Η ανάγκη ενημέρωσης, ενεργού συμμετοχής, οργάνωσης και υλοποίησης δράσεων αγωγής υγείας είναι σημαντική για την επιτυχία προγραμμάτων που στοχεύουν στην πρόληψη και την έγκαιρη αναγνώριση
ατόμων με εθισμό στο διαδίκτυο.
ΕΑ29. ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Ε. Φραδέλος 1, Χ Στάικος1, Α. Ράρρα2, Μ .Τσιλιγγίρη3, Λ. Κουρκούτα4
Ψυχιατρικό νοσοκομείο Αττικής «Δαφνί»
9ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών
Τμήμα Φυσικοθεραπείας, Αλεξάνδρειο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Θεσσαλονίκης
Τμήμα Νοσηλευτικής, Αλεξάνδρειο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Θεσσαλονίκης
Εισαγωγή : Η επιληψία είναι μία χρόνια πάθηση του εγκεφάλου και χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενους επιληπτικούς σπασμούς. Οι
επιπτώσεις της στα παιδιά είναι τόσο σωματικές και ψυχικές όσο και κοινωνικές, μέσα και έξω από το σχολείο .
Σκοπός : Είναι η μελέτη των προβλημάτων των παιδιών με επιληψία κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους, καθώς και των παρεμβάσεων που
απαιτούνται από τους διάφορους εμπλεκόμενους ώστε αυτά να αντιμετωπιστούν.
Υλικό και μέθοδος : Διενεργήθηκε εκτενής βιβλιογραφική ανασκόπηση σε βιβλιογραφικές βάσεις δεδομένων όπως Medline, Hellenic Academic
Libraries Link (HEAL-Link) και Google Scholar search engine . Οι λέξεις κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν επιληψία, παιδί, σχολείο και αντιμετώπιση.
Αποτελέσματα : Τα παιδιά με επιληψία έρχονται αντιμέτωπα στο σχολείο με τη νόσο και τα συμπτώματά της, καθώς και με τον κοινωνικό στιγματισμό. Προβλήματα που αυτά μπορεί να εκδηλώσουν λόγω των επιληπτικών κρίσεων είναι τραυματισμοί από πτώση, δάγκωμα γλώσσας,
πνευμονία από εισρόφηση, μόνιμη εγκεφαλική βλάβη, κατάθλιψη, μαθησιακές δυσκολίες και διαταραχές συμπεριφοράς με κοινωνικές επιπτώσεις. Στα παιδιά με επιληψία η μάθηση μπορεί να διακόπτεται και με μεγάλα διαστήματα απουσίας.
Είναι κοινά αποδεκτό
πως μια θετική στάση των εκπαιδευτικών και των συνομηλίκων που χαρακτηρίζεται από αποδοχή και ενσωμάτωση, διευκολύνει την προσαρμογή του παιδιού στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Συμπεράσματα : Η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση των εκπαιδευτικών και των μαθητών είναι το κλειδί για την αντιμετώπιση των παιδιών
που πάσχουν από επιληψία. Η συνεργασία εξάλλου των λειτουργών υγείας με εκπαιδευτικούς και γονείς θα έχει ως αποτέλεσμα την αποδοχή
αυτών των παιδιών, παρέχοντάς τους ίσες ευκαιρίες για εκπαίδευση.
ΕΑ30. ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΕΠΙΚΤΗΤΗΣ ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ.
Ι. Χατζηελευθερίου1, Μ. Κανή1 , Χ. Χατζηελευθερίου , Σ. Χατζηελευθερίου
1 Νοσηλεύτρια
2 Ιατρός
3 Οδοντίατρος
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ένα άτομο με Συνδρόμου Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπαρκείας ,χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη ,ενίσχυση ,ενθάρρυνση και καθοδήγηση
να αναλάβει και να ακολουθεί ένα υγιεινό τρόπο ζωής, να εφαρµόζει τις αναγκαίες προφυλάξεις, να τηρεί το πρόγραµµα θεραπείας του, να
υπερνικά τα αισθήµατα φόβου και αβεβαιότητας και να έχει αισιόδοξες προοπτικές για τη ζωή και να προστατεύει υπεύθυνα και ενεργητικά την
όλη του υγεία . (Τεκνετζής Α., 2006).
ΣΚΟΠΟΣ
Αυτής της εργασίας είναι η παρουσίση των ψυχικών διαταραχών που εµφανίζονται στους ασθενείς µε ΣΕΑΑ και απορρέουν από: α) την συνειδητοποίηση της τραγικότητας της ίδιας της πάθησής τους, β) τις νευρολογικές διαταραχές του ΚΝΣ που προκαλεί η πάθηση (οργανικό ψυχοσύνδροµο) και γ) την αρνητική στάση του κοινωνικού συνόλου απέναντι σ’ αυτούς. (∆αρδαβέσης Θ. 2003).
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ
Διενεργήθηκε βιβλιογραφική αναζήτηση, μέσω διαδικτύου, στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων Medline, Embase και Cinahl, στο Σύνδεσμο
Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών (HEAL-Link) και μέσω της μηχανής αναζήτησης Google Scholar για το χρονικό διάστημα 1999−2013.Και
χρήση πρωτογενών ερευνητικών άρθρων. Με τις ακόλουθες λέξεις-κλειδιά:Λοίµωξη ΗΙV, ψυχικές διαταραχές, Επικτητής Ανοσολογικής Ανεπάρκειας, ( AIDS ),
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Τα τρία αυτά επίπεδα αποτελούν πηγές που τροφοδοτούν τους αρρώστους µε ένταση και άγχος, δηµιουργώντας ψυχικούς κλυδωνισµούς, µε
εναλλασσόµενες φάσεις έξαρσης και ύφεσης. Οι ψυχικές αντιδράσεις, που παρατηρούνται στην πορεία των πασχόντων, παριστάνουν καταστάσεις κλονισµένου ψυχισµού, οι οποίες διατρέχουν σε τέσσερις αλληλοδιάδοχες φάσεις, που είναι: α) Η αρχική κρίση, β) η µεταβατική κατάσταση,
γ) η κατάσταση ανεπάρκειας ή αποδοχής και δ) η προπαρασκευή για το Θάνατο. (∆αρδαβέσης Θ. 2003).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Απευθυνόµενοι σ’ αυτούς που ασχολούνται µε την νοσηλεία των ασθενών µε ΣΕΑΑ, τονίζουµε ότι είναι ανάγκη να δίνουν πολύ µεγάλη σηµασία
στην ψυχολογική υποστήριξη των πασχόντων. ∆εν πρέπει να ξεχνάµε ότι οι ασθενείς µε ΣΕΑΑ διαφέρουν από όλους τους άλλους αρρώστους,
επειδή συµβαίνει να αντιµετωπίζουν επί πλέον προβλήµατα απόρριψης από την κοινωνίαόπως είναι η απόλυση από τη δουλειά τους και
αποµάκρυνση από φίλους και συναδέλφους. (Μερτζάνος Ε. – Παραράς Μ., 1999).
ΕΑ31. ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ:ΜΙΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Μαρία Βαγιατλάκη , Δάφνη-Ελένη Κουγιουμτζή-Δημολιάνη
Φοιτήτριες Τμήματος Νοσηλευτικής, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Σχολή Ανθρώπινης Κίνησης και Ποιότητας ζωής
Εισαγωγή: Η αυτοκτονία εκφράζει την επιθυμία του ατόμου να ξεφύγει από μία δυσβάσταχτη ζωή . Αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα με όλο
και μεγαλύτερες διαστάσεις. Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, τα ποσοστά αυτοκτονίας έχουν αυξηθεί. Ποιες είναι οι μύθοι και οι αλήθειες
γύρω από την αυτοκτονία? Πρόκειται για μία πράξη που φανερώνει αδυναμία ή δύναμη? Ποιος ο ρόλος των επαγγελματιών υγείας σχετικά με
την πρόληψη αλλά και την αντιμετώπιση της αυτοκτονικής συμπεριφοράς? Σκοπός: Η αναζήτηση των αιτιολογικών παραγόντων που οδηγούν
σε αυτοκτονία, η αναγνώριση της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς και οι παρεμβάσεις που μπορεί να γίνουν. Καταλυτικό ρόλο έχει ο νοσηλευτής στο κλινικό περιβάλλον των αυτοχείρων για την πρόληψη και αποτροπή της αυτοκτονίας. Υλικό: Πραγματοποιήθηκε εκτενής βιβλιογραφική ανασκόπηση ελληνικών και διεθνών δεδομένων, δημοσιευμένα την περίοδο 2009-2012. Τα στοιχεία που συλλέχτηκαν, έχουν αξιολογηθεί
από επιστημονικές επιτροπές και πληρούν τα κριτήρια ηθικής δεοντολογίας, εντούτοις θεωρούνται αξιόπιστα και επιστημονικώς έγκυρα.
Μέθοδοι: Η αναζήτηση έγινε σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων όπως είναι το Pubmed και το Health Journal of Nursing. Χρησιμοποιήθηκαν
λέξεις κλειδιά όπως αυτοκτονία, αυτοκτονικός ιδεασμός, αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, αυτόχειρας, πρόληψη αυτοκτονίας. Αποτελέσματα: Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας κατά την περίοδο 2009 – 2012 οι τελεσθείσες αυτοκτονίες και οι απόπειρες
ανήλθαν σε 3.124 πανελλαδικά. Σημαντικές παράμετροι που σχετίζονται με την αυτοκτονία είναι βιολογικοί, οργανικοί, ψυχολογικοί και κοινωνικοοικονομικοί. Ο νοσηλευτής πρέπει να προσεγγίσει ολιστικά τον αυτοκαταστροφικό ασθενή, αλλά και να στηρίξει τα μέλη της μονάδας του
και την οικογένεια του αυτόχειρα. Συμπεράσματα: Τελικά μπορεί να αποτραπεί μια αυτοκτονία? Τι μπορεί να σημαίνει η αυτοκτονία για το ίδιο
το άτομο αλλά και το οικογενειακό, κοινωνικό περιβάλλον? Ο ρόλος του νοσηλευτή είναι πολύ σημαντικός στην πρόληψη μίας αυτοκτονίας και
επιβάλλεται η αναβάθμιση της εκπαίδευσης του, σχετικά με τέτοιες συμπεριφορές.
ΕΑ32. ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΩΣ ΕΝΑ ΜΗ ΤΥΠΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Χ. Παπαγεωργοπούλου1 , Μ. Μέντης2
1. Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών
2. Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών & Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η αυτοβοήθεια αποτελεί τον πυρήνα των Συλλόγων Οικογενειών – Φροντιστών με Ψυχωτικό μέλος και έχει αποδείξει τη θετική επίδρασή της στην ποιότητα ζωής, τόσο των φροντιστών όσο και των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Στόχος των Συλλόγων για την Ψυχική
Υγεία είναι η εκπαίδευση, η υποστήριξη , η δικτύωση και η έκφραση των μελών τους, αλλά και η διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, η επανένταξή τους στην κοινότητα, η καταπολέμηση της προκατάληψης και η συμμετοχή τους στην λήψη αποφάσεων.
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της εργασίας ήταν η αναζήτηση Διεθνών και Ευρωπαϊκών Συλλόγων αυτοβοήθειας, Οικογενειών – Φροντιστών με ψυχωτικό
μέλος, όπως και η διερεύνηση της συμβολής των προγραμμάτων, των δράσεων και των υπηρεσιών που παρέχουν στα μέλη τους με στόχο την
βελτίωση της ποιότητας ζωής τους.
ΜΕΘΟΔΟΣ: Οι πληροφορίες συγκεντρώθηκαν από διαδικτυακή αναζήτηση, με χρήση της μηχανής GOOGLE, ώστε να γίνει επισκόπηση των πιο
επίκαιρων προγραμμάτων και δράσεων των Οργανώσεων Οικογενειών Φροντιστών με Ψυχωτικό Μέλος.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα αποτελέσματα της διερεύνησης έδειξαν ότι τα προγράμματα ψυχοεκπαίδευσης, υποστήριξης και αυτοβοήθειας, τα οποία
οργανώνουν οι Σύλλογοι των Οικογενειών – Φροντιστών, καλύπτουν πραγματικές ανάγκες των οικογενειών με ψυχωτικό μέλος και βοηθούν
σημαντικά στην δικτύωσή τους, καθώς οι περισσότερες από τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν τη ψύχωση ζουν στην απομόνωση. Επίσης,
αποτελούν μια μαζική και ισχυρή φωνή ικανή να διεκδικεί και να επιτυγχάνει βελτιώσεις στον τομέα της ψυχικής υγείας. Τέλος, το γεγονός ότι
οι περισσότερες οργανώσεις αλληλεπιδρούν και αλληλοϋποστηρίζονται αναδεικνύει ένα «αόρατο σύστημα υγείας» και ένα δίκτυο ικανό να
υποστηρίξει και να ενδυναμώσει την ομάδα των Οικογενειών – Φροντιστών, το καθημερινό έργο των οποίων δεν είναι μόνο προσωπικό, άλλα
κοινωνικό και εθνικό από την άποψη ότι λειτουργεί συμπληρωματικά προς τις δημόσιες υπηρεσίες ψυχικής υγείας εξοικονομώντας τόσο υλικούς όσο και ανθρώπινους πόρους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Λαμβάνοντας υπόψη τη δράση των οργανισμών αυτοβοήθειας σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο και τη θετική επιρροή τους
στην ποιότητα ζωής των οικογενειών και των ψυχικά ασθενών, η δημιουργία Συλλόγων για την Ψυχική Υγεία είναι πολύτιμη, όχι μόνο για τις
οικογένειες, αλλά και για την ευρύτερη κοινωνία και τον πολιτισμό ενός κράτους.
ΕΑ33. ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΑ ΟΚΑΝΑ ΡΟΔΟΥ & Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ Π.Φ.Υ.
1. Ε. Αμπλιανίτη, ΟΚΑΝΑ Ρόδου, 2. Μ. Γκούβα, ΤΕΙ Ηπείρου
Εισαγωγή
Η διερεύνηση κοινωνικών και ψυχολογικών παραγόντων σε άτομα με εξάρτηση αποτελεί ένα ενδιαφέρον και πάντα επίκαιρο θέμα προς μελέτη.
Σκοπός
Η διασύνδεση ψυχολογικών παραμέτρων (εξωτερική ντροπή, εσωτερική ντροπή, ψυχοπαθολογία, εχθρότητα, οικογενειακές σχέσεις και τύποι
δεσμού) των ατόμων με εξάρτηση με την ποιότητα ζωής τους και την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Υλικό
Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 98 άτομα με εξάρτηση, 85 άνδρες (ποσοστό 86,7%), και 13 γυναίκες (ποσοστό 13,3%), όπου συμπλήρωσαν
ερωτηματολόγια.
Μέθοδοι
Το ερωτηματολόγιο περιελάμβανε: α) ερωτήσεις κοινωνικοδημογραφικών δεδομένων και στάσεων των ατόμων σε θέματα Υγείας, β) Κλίμακα
Εξωτερικής Ντροπής (OAS), γ) Κλίμακα για το Βίωμα της Ντροπής (ESS), δ) Κλίμακα Ψυχοπαθολογίας (SCL-90) ε) Ερωτηματολόγιο Επιθετικότητας και Κατεύθυνσης της Επιθετικότητας (HDHQ) στ) Κλίμακα Οικογενειακού Περιβάλλοντος (R-FES) ζ) Κλίμακα Βιωμάτων στις Διαπροσωπικές
Σχέσεις (ECRI).
Αποτελέσματα
Οι δύο ομάδες διέφεραν πολύ σημαντικά ως το αίσθημα κενού (P=0,004), και την συνολική εξωτερική ντροπή (P=0,004). Επίσης, διέφεραν
πολύ σημαντικά ως προς το φοβικό άγχος του SCL-90 (P=0,004). Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές ως προς την εχθρότητα, το οικογενειακό περιβάλλον και τους τύπους δεσμού μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Συμπεράσματα
Η ντροπή, η ψυχοπαθολογία, η εχθρότητα, η σύγκρουση, η συνοχή, η ανεξαρτησία και η αποφυγή των κοντινών σχέσεων στην εξάρτηση
είναι υψηλά. Επίσης, στους άνδρες με εξάρτηση παρατηρούνται αυξημένα επίπεδα συνολικής εξωτερικής ντροπής και το αίσθημα του κενού
ενώ δεν παρατηρήθηκαν υψηλές τιμές στην τάση για ντροπή μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οι άνδρες με εξάρτηση παρουσιάζουν αυξημένα
επίπεδα φοβικού άγχους σε σχέση με τις γυναίκες. Επίσης, αναδεικνύεται η σχέση των συναισθημάτων της ντροπής με την ψυχοπαθολογία, την
εχθρότητα, το οικογενειακό περιβάλλον και τον αποφευκτικό τύπο δεσμού, ενισχύοντας αποτελέσματα που έχουν επισημάνει την πολυπλοκότητα του ρόλου της εξάρτησης στην εμφάνιση και την πορεία ψυχοπαθολογίας.
ΕΑ34. ΠΡΟΛΗΨΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΩΝ ΜΕΣΩ ΕΓΚΑΙΡΗΣ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΟΥ ΙΔΕΑΣΜΟΥ
Αικ. Γιόμελου, Εμμ. Φαζάκης, Αικ. Πετράκη, Ε. Καραγιάννη, Θ. Παπαδόπουλος, Ν. Ανδρουλάκη, Ι. Κερούλη, Μ. Πραμαντιώτη, Ν. Πατσαδάκης, Χ.
Βλαχούλης.
Κέντρο Ψυχικής Υγείας Αγ. Νικολάου
Εισαγωγή
Με αφορμή το φαινόμενο της αύξησης των αυτοκτονιών στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην περιοχή της Κρήτης, η πολυκλαδική θεραπευτική
ομάδα του ΚΨΥ Αγ. Νικολάου με επικεφαλής τον Δ/ντή ψυχίατρο, έθεσε σε άμεση προτεραιότητα την έγκαιρη ανίχνευση και διαχείριση της
αυτοκτονικότητας στα πλαίσια της πρωτοβάθμιας φροντίδας ψυχικής υγείας στο νομό Λασιθίου
Σκοπός
Στόχος της θεραπευτικής ομάδας ήταν να αυξηθεί η δυνατότητα ανίχνευσης αυτοκτονικού ιδεασμού ή άλλων παραγόντων κινδύνου για αυτοκτονία ήδη από την πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία του ατόμου με το ΚΨΥ, δηλαδή πριν ακόμη από το πρώτο ραντεβού ψυχιατρικής εκτίμησης
και άμεση διαχείριση του.
Υλικό
Κάθε νέο αίτημα (intake) που καταγράφεται στο ΚΨΥ.
Μέθοδοι
Συγκροτήθηκε μια ειδική ομάδα διαμόρφωσης νέου εντύπου λήψης του αιτήματος (intake). Ακολούθησε η εκπαίδευση της ομάδας από τον Δ/
ντη ψυχίατρο σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής της συνέντευξης για τη λήψη των στοιχείων που καταγράφονται στο έντυπο. Δόθηκε έμφαση
στην ανίχνευση των παραγόντων κινδύνου για αυτοκτονία και στις ερωτήσεις που αφορούν τον αυτοκτονικό ιδεασμό συμπεριλαμβανομένου
και των ευχών θανάτου. Άμεση διαχείριση κάθε αιτήματος με αυτοκτονικό ιδεασμό.
Έγινε ανάλυση όλων των intake δύο χρονικών περιόδων: α) από τον Ιούλιο 2011 έως τον Ιούλιο 2012 περίοδος εφαρμογής του παλαιού intake,
β) από τον Ιούλιο 2012 έως τον Ιούλιο 2013 (περίοδος εφαρμογής του νέου intake), με σκοπό τη διερεύνηση της αποτελεσματικότητας του νέου
τρόπου λήψης πληροφοριών ως προς την ανίχνευση του αυτοκτονικού ιδεασμού.
Αποτελέσματα
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι στην περίοδο εφαρμογής του νέου τρόπου λήψης αιτήματος, το ποσοστό ανίχνευσης αυτοκτονικού ιδεασμού επί
του συνόλου των αιτημάτων ήταν 9,68% ενώ την προηγούμενη περίοδο ήταν 3,71% επί του συνόλου των αιτημάτων.
Συμπεράσματα
Πιθανά ο νέος εξειδικευμένος τρόπος λήψης αιτήματος, έχει συμβάλλει στην έγκαιρη ανίχνευση του αυτοκτονικού ιδεασμού και αποτελεί ένα
χρήσιμο εργαλείο στην πρόληψη των αυτοκτονιών στο νομό Λασιθίου.
12
2013
ΣΤ
ΗΚ
Ε
P1. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ «ΜΕΛΕΤΗ»: Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΩΝ
Δ. Κόντης, Α. Ανδρεοπούλου, Σ. Βασιλούλη, Δ. Βάσσος, Δ. Γιαννακοπούλου, Ε. Σιέττου, Β. Αυγίκου, Α. Προκοπίου, Α. Μαλιχούδη, Ε. Θεοχάρη
Ιατρείο Μελέτης Γνωστικής Λειτουργίας στην Ψύχωση, Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, Αθήνα
ΔΕ
Ν
ΥΣ
ΡΟ
ΠΑ
ΙΑ
Εισαγωγή: Η εφαρμογή του Προγράμματος Γνωστικής Αποκατάστασης στην Ψύχωση «Μελέτη» προϋποθέτει την κατάλληλη εκπαίδευση των
εκπαιδευτών των ασθενών πάνω στους στόχους αλλά και στις διαδικασίες του «Μελέτη».
Σκοπός: Η παρουσίαση του προγράμματος εκπαίδευσης των εκπαιδευτών στο Πρόγραμμα Γνωστικής Αποκατάστασης στην Ψύχωση «Μελέτη»
στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (ΨΝΑ).
Υλικό-Μέθοδοι: Περιγράφεται η διάρκεια και η θεματολογία εκπαίδευσης των εκπαιδευτών του «Μελέτη».
Αποτελέσματα: Η εκπαίδευση των εκπαιδευτών του «Μελέτη» διαρκεί τρεις μέρες (δώδεκα εκπαιδευτικές ώρες) και πραγματοποιείται από στελέχη του Ιατρείου Μελέτης Γνωστικής Λειτουργίας στην Ψύχωση που συμμετείχαν στην ανάπτυξη και στην πιλοτική εφαρμογή του Προγράμματος. Κατά την πρώτη ημέρα γίνεται μια θεωρητική εκπαίδευση πάνω στη σημασία των γνωστικών λειτουργιών στον άνθρωπο και παρουσιάζονται τα σύγχρονα δεδομένα σχετικά με τις διαταραχές των γνωστικών λειτουργιών στη σχιζοφρένεια και στη διπολική διαταραχή. Ακολουθεί
η παρουσίαση των κύριων μεθόδων κλινικής αξιολόγησης της γνωστικής δυσλειτουργίας και στη συνέχεια αναλύεται η διεθνής εμπειρία από
τα υπάρχοντα προγράμματα γνωστικής επανόρθωσης στην ψύχωση. Στην ίδια μέρα και κατά τη διάρκεια των δύο επόμενων ημερών εκπαίδευσης, οι εκπαιδευόμενοι ενημερώνονται και εξασκούνται πρακτικά στη διαδικασία παραπομπής των ασθενών στο Πρόγραμμα, στην αξιολόγησή
τους και αποκτούν τις αναγκαίες δεξιότητες για την επιτυχή χορήγηση του Προγράμματος. Η πρακτική εκπαίδευση των εκπαιδευτών περιλαμβάνει την εξοικείωσή τους με το εκπαιδευτικό υλικό και το «παίξιμο ρόλων». Μετά την ολοκλήρωση της τριήμερης εκπαίδευσης, ο κάθε εκπαιδευτής αναλαμβάνει την πλήρη εφαρμογή του «Μελέτη» που διαρκεί 40 ωριαίες συνεδρίες με συχνότητα 2-3 φορές/εβδομάδα σε τουλάχιστον
έναν ασθενή με ψύχωση κατά τη διάρκεια της οποίας υπάρχει εποπτεία από έμπειρα στελέχη του Ιατρείου. Μετά το πέρας της εφαρμογής του
«Μελέτη» σε τουλάχιστον έναν ασθενή, χορηγείται στον εκπαιδευόμενο το πιστοποιητικό ολοκλήρωσης της εκπαίδευσης στο Πρόγραμμα.
Συμπεράσματα: Η εκπαίδευση των εκπαιδευτών του Προγράμματος Γνωστικής Αποκατάστασης «Μελέτη» γίνεται σύμφωνα με τις διεθνείς προδιαγραφές και αποτελεί την ικανή και αναγκαία συνθήκη για τη χορήγηση του Προγράμματος.
ΔΕ
Ν
ΣΤ
ΙΑ
ΥΣ
ΡΟ
ΠΑ
ΗΚ
Ε
P2. ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΟ ΨΝΑ
Α. Ανδρεοπούλου, Σ. Βασιλούλη, Γ. Αττιλάκος, Δ. Γιαννακοπούλου, Μ. Κουλουμπή, Σ. Παναγιωτίδης, Ε. Θεοχάρη, Α. Κούρτη, Μ. Μίρτση, Δ. Κόντης
Ιατρείο Μελέτης Γνωστικής Λειτουργίας στην Ψύχωση, Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, Αθήνα
Εισαγωγή: Η συνεχιζόμενη εκπαίδευση των επαγγελματιών ψυχικής υγείας είναι απαραίτητη για τη βελτιστοποίηση της φροντίδας των ψυχικά
ασθενών. Παράλληλα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη και η θεωρητική εκπαίδευση πάνω σε θέματα κλινικής ψυχιατρικής μαθητευόμενων επαγγελματιών ψυχικής υγείας που κάνουν την πρακτική τους άσκηση σε ψυχιατρικές κλινικές από έμπειρους κλινικούς.
Σκοπός: Η παρουσίαση των αποτελεσμάτων των σεμιναρίων εκπαίδευσης επαγγελματιών ψυχικής υγείας με τίτλο: «Στοιχεία Κλινικής Ψυχιατρικής» που απευθύνονται σε μαθητευόμενους και επαγγελματίες ψυχικής υγείας διαφορετικών ειδικοτήτων και πραγματοποιούνται στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (ΨΝΑ).
Υλικό-Μέθοδοι: Περιγράφονται οι στόχοι, η θεματολογία και η εμπειρία από την εφαρμογή του προγράμματος εκπαίδευσης «Στοιχεία Κλινικής
Ψυχιατρικής».
Αποτελέσματα: Το Πρόγραμμα «Στοιχεία Κλινικής Ψυχιατρικής» υλοποιείται από το 2012 και είναι το μοναδικό στο είδος του στο Ψυχιατρικό
Νοσοκομείο Αττικής. Έχουν μέχρι στιγμής πραγματοποιηθεί τρεις κύκλοι δωρεάν δώδεκα δίωρων εβδομαδιαίων μαθημάτων για τους οποίους
υπήρξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού σε αυτούς έχουν συμμετάσχει πάνω από πενήντα μαθητευόμενοι ή επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Οι κύριοι
στόχοι του προγράμματος είναι η εκπαίδευση των συμμετεχόντων πάνω σε βασικές αρχές της κλινικής ψυχιατρικής από ειδικούς κι έμπειρους
εκπαιδευτές με επίκεντρο τη σημασία της θεραπευτικής ομάδας στην αντιμετώπιση των ασθενών που πάσχουν από ψυχικές διαταραχές. Όπως
οι εκπαιδευόμενοι, έτσι και οι εκπαιδευτές προέρχονται από όλες τις ειδικότητες που σχετίζονται με την ψυχική υγεία και παρουσιάζουν τις θεωρητικές γνώσεις που περιλαμβάνει η επιστήμη τους μέσα από το πρίσμα της κλινικής τους εμπειρίας. Το Πρόγραμμα θα μπορούσε να αποτελέσει μοντέλο εκπαίδευσης επαγγελματιών ψυχικής υγείας και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Συμπεράσματα: Υπάρχει έντονο ενδιαφέρον των επαγγελματιών ψυχικής υγείας για την παρακολούθηση δωρεάν προγραμμάτων συνεχιζόμενης εκπαίδευσης στο επίπεδο της Τριτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Παρόμοια προγράμματα προτείνεται να εφαρμοστούν και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
ΣΤ
ΗΚ
Ε
P3. Η ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΤΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΧΙΟΥ ΣΤΗΝ Π.Φ.Υ
Κ. Μπόλιας, Η. Φύλλα, Μ. Ρημική
Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Χίου του Κέντρου Παιδιού και Εφήβου
ΔΕ
Ν
ΥΣ
ΡΟ
ΠΑ
ΙΑ
Εισαγωγή: Η Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας αποτελεί μια μορφή οργάνωσης της ψυχιατρικής περίθαλψης που έχει ως βασικό χαρακτηριστικό
την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, σε διασύνδεση με άλλες δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Η Κ.Μ.Ψ.Υ Χίου στα 7 χρόνια λειτουργίας της συνεργάζεται σταθερά με τις υφιστάμενες υπηρεσίες υγείας στα ιατρεία των οποίων φιλοξενείται.
Σκοπός: Σκοπός είναι η καταγραφή των ασθενών της Κινητής Μονάδας Ψυχικής Υγείας που έχουν παραπεμφθεί από την ειδικούς της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας του Τομέα μας (αγροτικά ιατρεία, πολυδύναμα ιατρεία και Κέντρο Υγείας) κατά τα 7 χρόνια λειτουργίας της με στόχο
την ανάδειξη της αλληλεπίδρασης τους.
Υλικό: Συλλογή υλικού από τη βάση δεδομένων της Κινητής Μονάδα Ψυχικής Υγείας Χίου.
Μέθοδοι: Γίνεται καταγραφή και σύγκριση του αριθμού των παραπομπών ανά διετία λειτουργίας της Κ.Μ.Ψ.Υ στα κλιμάκια που εξυπηρετεί. Παράλληλα καταγράφεται το σύνολο των εξυπηρετούμενων στα αναφερόμενα κλιμάκια κατά το πρώτο εξάμηνο του 2013. Επιχειρείται η συσχέτιση των αποτελεσμάτων με τις ιδιαίτερες παραμέτρους της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στα αναφερόμενα κλιμάκια.
Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα αναδεικνύουν την μεγάλη διαφορά παραπομπών και συνολικά εξυπηρετούμενων από την Κ.Μ.Ψ.Υ στις περιοχές που η συνεργασία μας με την υπάρχουσα Πρωτοβάθμια Ιατρική Φροντίδα καλλιεργείται υπό σταθερές συνθήκες, όπως το Κέντρο Υγείας
που στελεχώνεται από μόνιμους Γενικούς Ιατρούς.
Συμπεράσματα: Η Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας αποτελεί βασικό πυλώνα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Ψυχικής Υγείας στις απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές και η ανάπτυξη της βρίσκεται σε άμεση συσχέτιση με την σταθερή ύπαρξη και λειτουργία των υπόλοιπων Υπηρεσιών
Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις αντίστοιχες περιοχές.
P4. Ο ΝΟΣΗΛΕΥΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
Α. Βαϊούλης1, Ε. Σχορτσιανίτη2
1.Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική - ΠΠΓΝ Λάρισας,
2. Μονάδα Τεχνητού Νεφρού - ΓΝ Ασκληπιείο Βούλας.
Εισαγωγή: Το 1976 και εν συνεχεία το 1990 με τον Νόμο περί Εκπαίδευσης Ατόμων με Ανικανότητα, θεσμοθετήθηκε το δικαίωμα πρόσβασης
όλων των μαθητών στη δημόσια εκπαίδευση, περιλαμβανομένων και εκείνων που παρουσιάζουν σοβαρή αναπηρία, σε ένα όσο το δυνατόν
λιγότερο περιοριστικό περιβάλλον ανεξάρτητα από τη διανοητική ή σωματική αναπηρία
Σκοπός: της παρούσης εργασίας είναι να αναδείξει την σημασία ύπαρξης του Νοσηλευτή στο σχολικό πλαίσιο.
Υλικό-Μέθοδος: Βιβλιογραφική ανασκόπηση.
Αποτελέσματα: Στο παρελθόν η κατάσταση της υγείας των μαθητών που έπασχαν από διάφορα νοσήματα τους εμπόδιζε να βγουν από εκεί
όπου διέμεναν όπως ένα ίδρυμα ή ένα άλλο οποιοδήποτε ελεγχόμενο περιβάλλον, αλλά με την ταχύτατη εξέλιξη της τεχνολογίας της ιατρικής
αυτό έπαψε να είναι ακατόρθωτο.
Για να συνεχιστεί η πρόοδος τους μέσα στο σχολικό πλαίσιο χρειάζονται δίπλα τους ικανούς νοσηλευτές οι οποίοι μέσα από τις παρεμβάσεις/
υπηρεσίες διαφόρων τύπων θα τους βοηθήσουν να επιτευχτεί ο στόχος τους. Γι΄ αυτό ο σχολικός Νοσηλευτής πρέπει να εντοπίζει και να ελέγχει
τα παιδιά που χρήζουν ειδικής εκπαίδευσης και σχετικών υπηρεσιών και να διαμορφώνει ένα Εξατομικευμένο Πρόγραμμα Εκπαίδευσης σχεδιασμένο από την διεπιστημονική ομάδα, το οποίο θα περικλείει εκπαιδευτικούς στόχους και ειδικές υπηρεσίες που πρέπει να παρέχονται, ώστε το
παιδί να ευεργετηθεί από την εκπαίδευση.
Συμπεράσματα: Προσεγγίζοντας κάθε παιδί ως μοναδική βιοψυχοκοινωνική οντότητα μέσα σε ένα σύστημα που αποτελείται από την ομάδα
υγείας, το ίδιο το παιδί, την οικογένειά του και τον σχολικό του περίγυρο, ο κοινοτικός Νοσηλευτής πρέπει να παρέχει ποιοτικές νοσηλευτικές
υπηρεσίες οι οποίες θα θωρακίσουν τον μαθητευόμενο σε όλο το μαθητικό αλλά και κοινωνικό του βίο.
P5. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΥΓΕΙΑΣ (ΠΦΥ) ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ
Α. Βαϊούλης1, Ε. Σχορτσιανίτη2
1.Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική - ΠΠΓΝ Λάρισας,
2. Μονάδα Τεχνητού Νεφρού - ΓΝ Ασκληπιείο Βούλας.
Εισαγωγή: Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η αναζήτηση βοήθειας προς τις δομές της ΠΦΥ ψυχικής υγείας όλο και αυξάνεται
καθώς δεν υπάρχουν διαφορές ως προς την εμφάνιση των ψυχικών διαταραχών μεταξύ των αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών.
Σκοπός: της παρούσης εργασίας είναι να αναδείξει τον ρόλο της ΠΦΥ στην αντιμετώπιση των ψυχικών διαταραχών.
Υλικό-Μέθοδος: Αναζήτηση πηγών από το διαδίκτυο και βιβλιογραφική ανασκόπηση.
Αποτελέσματα: Η ταχύτητα των κοινωνικών αλλαγών, η φτώχια, η ανεργία και η γήρανση του πληθυσμού, είναι παράγοντες που συμβάλουν
σημαντικά στην αύξηση των ψυχικών διαταραχών.
Καταλυτικό ρόλο αποτελεί η αναγνώριση και η εκτίμηση της ψυχικής νοσηρότητας, ώστε να προληφθεί κάποιο οξύ επεισόδιο, το οποίο θα
φέρει μετέπειτα σε ¨δύσκολη¨ θέση το άτομο εκείνο.
Παρόλο που ο χώρος της ΠΦΥ ενδείκνυται για την ψυχιατρική παρέμβαση, υπάρχουν αρκετά δείγματα μη προσέλευσης των ασθενών λόγω του
στίγματος, με αποτέλεσμα να απευθύνονται σε δευτεροβάθμιο ή τριτοβάθμιο επίπεδο βοήθειας.
Η αγωγή κοινότητας μέσα από την πληροφόρηση για την εξάλειψη του στίγματος, δεν έχει αναπτυχθεί σε ικανοποιητικό επίπεδο διεθνώς και
σε αυτό θα μπορούσε να συμβάλει σημαντικά η σωστή εκπαίδευση των επαγγελματιών ψυχικής υγείας καθώς και των άλλων επαγγελματιών
υγείας ώστε να έχουν ορθή στάση απέναντι στην ψυχική νόσο και την αντιμετώπισή της.
Συμπεράσματα: Για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση η πρωτοβάθμια παρέμβαση αποτελεί μία από τις σύγχρονες κατευθύνσεις της, γι΄ αυτό η
συνεργασία του ψυχιατρικού τομέα με τις υπηρεσίες της ΠΦΥ κρίνεται αναγκαία ώστε να δημιουργηθεί ένα ολοκληρωμένο δίκτυο που θα βοηθήσει τα άτομα με ψυχική νόσο να σταθούν στην κοινότητα και κάνουν σωστή χρήση των υπηρεσιών που διαθέτει.
P6. Η ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑ (ΠΦΥ) ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ
Α. Βαϊούλης1, Ε. Σχορτσιανίτη2
1. Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική - ΠΠΓΝ Λάρισας,
2. Μονάδα Τεχνητού Νεφρού - ΓΝ Ασκληπιείο Βούλας.
Εισαγωγή: Μελέτες έδειξαν ότι τα ψυχιατρικά άσυλα απέδωσαν ελάχιστα στη θεραπεία της ψυχικής νόσου και σε κάποιες περιπτώσεις αυτά
επιδείνωσαν την κατάσταση της υγείας των ανθρώπων αυτών.
Με την εξέλιξη όμως της Ψυχιατρικής και συγκεκριμένα της Κοινοτικής Ψυχιατρικής που αποτελεί ένα από τα σύγχρονα οράματά της, επετεύχθη μέσα από προγράμματα η έγκυρη πρόληψη και διαχείριση της ψυχικής νόσου παρά τα σοβαρά λειτουργικά προβλήματα που αντιμετώπισε.
Σκοπός: της παρούσης εργασίας είναι να γίνει αναφορά στον ρόλο της ΠΦΥ στην Ψυχιατρική μεταρρύθμιση.
Υλικό-Μέθοδος: Αναζήτηση πηγών από το διαδίκτυο και βιβλιογραφική ανασκόπηση.
Αποτελέσματα: Με την πρώτη εμφάνιση των κινημάτων υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων συμπεριλαμβανομένων και των δικαιωμάτων των
ατόμων με ψυχικές διαταραχές, παρατηρήθηκε επαγρύπνηση στη διεθνή κοινότητα η οποία προσπάθησε να διασπάσει και να αποκεντρώσει
τις υπηρεσίες φροντίδας των ψυχικά πασχόντων μέσα στην κοινότητα.
Με την Κοινοτική Ψυχιατρική επιτεύχθηκε η προώθηση των ατόμων με έκπτωση της λειτουργικότητας τους στην κοινότητα, εξασφαλίζοντάς
τους έτσι μία ποιοτική φροντίδα και αυτόνομη διαβίωση μέσα από προγράμματα προστατευόμενης στέγασης και εργασίας.
Παρόλο που στη χώρα μας έχει γίνει σημαντική προσπάθεια ανάπτυξης σε δομές μέσα από το πρόγραμμα «Ψυχαργώς», ο ουσιαστικός ρόλος
της ΠΦΥ υποβαθμίστηκε κυρίως λόγω της ελλιπής συνεργασίας στην ανταλλαγή εμπειριών και τεχνογνωσίας για θέματα που αφορούν την
ψυχοκοινωνική αποκατάσταση ώστε να λειτουργήσει ορθά η μεταρρύθμιση αυτή.
Συμπεράσματα: Η ΠΦΥ συμβάλει σημαντικά στην ένταξη και παραμονή των ψυχικά πασχόντων στην κοινότητα και γι΄αυτό κρίνεται αναγκαίο
από όλους τους εμπλεκόμενους να γίνεται σωστή διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού και των πόρων που διατίθενται ώστε να επιτευχθούν
οι στόχοι που θα οδηγήσουν στην καλύτερη δυνατή και πιο ουσιαστική βοήθεια των ατόμων αυτών.
P7. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΣΧΙΖΟΦΕΝΕΙΑ
Κ. Τουρλάκη 1, Β. Τσιμπούκη 1 , Ε. Μεϊμέτη 2
Εισαγωγή: Η σχιζοφρένεια αποτελεί μια πολυσυμπτωματική νόσο με μη σαφή αίτια και δύσκολη διάγνωση. Υπάρχει για πάνω από 100 έτη και
εμφανίζεται τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για την σχιζοφρένεια έχει γίνει όμως πρόοδος για την
πρόληψη και την ένταξη αυτών των ατόμων στην κοινωνία.
Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η προσέγγιση τρόπων και μεθόδων που μπορούν να εντάξουν στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας τους
ασθενείς με σχιζοφρένεια με σκοπό την βελτίωση της ποιότητας ζωής τους.
Υλικό- Μέθοδοι: Περιλαμβάνει πρόσφατη βιβλιογραφική αναζήτηση τόσο στην ελληνική όσο και στη διεθνή βιβλιογραφία. Παράλληλα, για
τη συγκέντρωση των απαραίτητων στοιχείων αυτής της ανασκόπησης αξιοποιήθηκαν έγκυρες και σύγχρονες διαδικτυακές πηγές, επίσημες
εκδόσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και της Ελληνικής νομοθεσίας.
Αποτελέσματα Η σχιζοφρένεια συνδέεται με περιγεννητικές επιπλοκές , με περιβαλλοντικούς παράγοντες, με την προνοσηρή ψυχοπαθολογία
καθώς και με ιστολογικές αλλοιώσεις. Παρουσιάζει ευρύ φάσμα συμπτωμάτων όπως διαταραχές στη σκέψη, στην αντίληψη , στην βούληση.
Λόγω της πολυπλοκότητας των συμπτωμάτων της και των ασαφών αιτιών της η θεραπεία της είναι δύσκολη. Συμπεράσματα Οι ειδικές προσεγγίσεις των θεμάτων πρωτοβάθμιας πρόληψης περιλαμβάνουν προγεννητική φροντίδα με την επισήμανση προβλημάτων στην κύηση, την
οργάνωση της μητρικής υγείας και την οργάνωση κοινωνικού υποστηρικτικού συστήματος.
Δεν έχει γίνει ακόμα εφικτή η πλήρης αντιμετώπιση της αλλά με την πρόοδο της επιστήμης ,την ένταξη καινούριων θεραπευτικών κέντρων
όπως αυτά της Π.Φ.Υ. και την εξάλειψη του στίγματος πιστεύετε ότι σε κάποια χρόνια θα μπορέσει να καταπολεμηθεί πλήρως.
P8. ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΚΟΠΩΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ
Γ. Λυράκος,1, Ε. Χατζηαγγελάκη2, Α. Παπαζαφειροπουλου3, Σ. Μπούσμπουλας3, Δ. Δαμίγος4, Γ. Κωστοπαναγιώτου1, Σ., Παππάς3, Χ. Μπατιστάκη1
1 Β Πανεπιστημιακή Κλινική Αναισθησιολογίας- Μονάδα Πόνου, Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο
Αττικόν, Αθήνα.
2 Β Πανεπιστημιακή Κλινική Παθολογίας, Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αττικόν, Αθήνα.
3 Γ’ παθολογικό Τμήμα και Διαβητολογικό Κέντρο, ΓΝ Νίκαιας –Πειραιά «Αγ. Παντελεήμων»
4 Εργαστήριο Ιατρικής Ψυχολογίας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Ιωάννινα.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Διεθνείς μελέτες έχουν καταγράψει την ύπαρξη της κόπωσης και έχουν επισημάνει τη σημαντική επίδραση που έχει αυτή στους
ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη (ΣΔ), καθώς αποτελεί ένα συχνό σύμπτωμα που προκαλεί υψηλό stress στον πληθυσμό αυτό. Παρόλα αυτά,
υπάρχει ανεπαρκής έρευνα που να περιγράφει τη σοβαρότητα του προβλήματος.
ΣΚΟΠΟΣ της παρούσας μελέτης ήταν η επιδημιολογική καταγραφή της επίδρασης του συμπτώματος της κόπωσης στους ασθενείς με ΣΔ.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 272 διαβητικοί ασθενείς (ΔΑ) οι οποίοι συμπλήρωσαν ερωτηματολόγιο κλειστών
ερωτήσεων που αφορούσε την εμφάνιση και τα χαρακτηριστικά της κόπωσης. Η στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με την χρήση του
στατιστικού προγράμματος SPSS 21.0.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι 94(34,6%) από τους 272 δήλωσαν πως αντιμετώπιζαν προβλήματα κόπωσης. Τα συμπτώματα της κόπωσης ήταν καθημερινά στο 15,4%, τις περισσότερες μέρες της βδομάδας στο 8,8%, λιγότερες από τις μισές μέρες τη βδομάδα στο 8,5% και σπάνια στο 7%
των ασθενών με ΣΔ. Από αυτούς στο 1,5% η έναρξη της εντοπιζόταν σε διάστημα λιγότερο από 6 εβδομάδες, το 4,8% εντόπιζε την έναρξη
της ανάμεσα στις 6 εβδομάδες και τους 3 μήνες, 6,6% ανάμεσα στους 3 και τους 6 μήνες ενώ το 22,4% την είχε για διάστημα μεγαλύτερο των
6 μηνών. Στο 18,8% των ασθενών οι ασθενείς που αντιμετώπιζαν κόπωση αναφέρουν ότι αυτή αποτελεί με το διαβήτη ένα από τα 3 σοβαρότερα τους προβλήματα και μόνο το 3,7% δεν είναι βέβαιοι για αυτό. Από τα δημογραφικά χαρακτηριστικά, τo φύλο και η ηλικία του δείγματος,
δεν είχαν στατιστικά σημαντική επίδραση, ενώ τα χρόνια από την έναρξη του ΣΔ είχαν στατιστικά σημαντική σχέση με την ύπαρξη κόπωσης
(x2=9,258 p=.002), με το διάστημα από την έναρξη της (x2=9,354 p=.002), και με το αν αποτελεί ένα από τα κύρια προβλήματα των ασθενών με
ΣΔ (likelihood ratio=62,888 p=.001).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η κόπωση είναι ένα σημαντικό σύμπτωμα με επίδραση σε σημαντικό ποσοστό των διαβητικών ασθενών που φαίνεται να
επηρεάζεται από τα χρόνια συνύπαρξης της νόσου του ΣΔ
P9. Η ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ
Γ.N. Λυράκος1, 2, Α. Παπαζαφειροπουλου3, Σ. Μπούσμπουλας3, M. Υποφάντη2 , Γ. Κωστοπαναγιώτου1, Χ. Μπατιστάκη1 , Σ. Παππάς3 , Β. Σπινάρης 2
1 Β΄ Πανεπιστημιακή Κλινική Αναισθησιολογίας- Μονάδα Πόνου, Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο
Αττικόν, Αθήνα.
2 Ψυχιατρικός Τομέας, ΓΝ Νίκαιας –Πειραιά «Αγ. Παντελεήμων»
3 Γ’ παθολογικό Τμήμα και Διαβητολογικό Κέντρο, ΓΝ Νίκαιας –Πειραιά «Αγ. Παντελεήμων»
Εισαγωγή: Οι μέχρι τώρα έρευνες αναφορικά με την συσχέτιση του σακχαρώδη διαβήτη και της προσωπικότητας έχουν δείξει πως τόσο η
προσωπικότητα όσο και η αίσθηση της απειλής από τη νόσο προβλέπουν τον τρόπο με τον οποίο το άτομο αντιμετωπίζει τον διαβήτη. Δεν έχει
όμως ερευνηθεί πως σχετίζονται η ύπαρξη της νόσου με την προσωπικότητα στους ασθενείς αυτούς.
Σκοπός: της παρούσας μελέτης ήταν η να διερευνηθεί η συνύπαρξη ΣΔ και η επίδραση της στα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας σε σχέση
με τον υγιή πληθυσμό.
Υλικό και μέθοδος: στη μελέτη συμμετείχαν 545 άτομα, από τους οποίους 308 (61%) άντρες και 197 (39%) γυναίκες, 428 υγιείς (78,5%) και 117
(21,5%) με ΣΔΤ2.
Η μέτρηση της προσωπικότητας πραγματοποιήθηκε με τη χρήση του ερωτηματολογίου Ten-Item Personality Inventory (TIPI) που μετράει τα
βασικά δομικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας με τους παράγοντες: εξωστρέφεια, προσήνεια-κοινωνικότητα, ευσυνειδησία, συναισθηματική σταθερότητα και πνευματική καλλιέργεια. Πραγματοποιήθηκε ανάλυση γραμμικής παλινδρόμησης για κάθε παράγοντα της προσωπικότητας ξεχωριστά. Η στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με το SPSS 21.
Αποτελέσματα: Βρέθηκε πως στην προσήνεια-κοινωνικότητα το 23% της διακύμανσης εξηγείται από την ύπαρξη ΣΔ (b= -,160 p=,02), το φύλο
(b= -,094 p=,024), και την ηλικία (b= -,319 p=,001). Στην πνευματική καλλιέργεια το 21% εξηγείται από την ύπαρξη ΣΔ (b= -,217 p=,002) το φύλο
(b=-,193 p=,001) και την ηλικία (b=-,193 p=,005). Δεν παρατηρήθηκε επίδραση της ύπαρξης ΣΔ στους υπόλοιπους παράγοντες.
Συμπεράσματα: Γίνεται εμφανές ότι η ύπαρξη ΣΔΤ2 δημιουργεί εναλλαγές στην προσωπικότητα των ασθενών κάνοντας τους πρακτικούς και ρεαλιστές από τη μία, και σκεπτικιστές από την άλλη με έντονο το κομμάτι του θυμού μέσα τους σε αντίθεση με το γενικό πληθυσμό που παρουσιάζει υψηλότερα σκορ στις κλίμακες αυτές.
P10. ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΑΓΧΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ (2010-2013)
Γ. Λυράκος, Α. Χασάπης, Π. Τζάννε, Γ. Εμμανουηλίδου, Ι. Σπυρόπουλος, Β. Σπινάρης
Ψυχιατρικός Τομέας ΓΝΝ. «Αγ. Παντελεήμων»
Εισαγωγή: Μεγάλο θέμα αποτελεί το τελευταίο διάστημα ο τρόπος αντιμετώπισης των ψυχικών διαταραχών καθώς η σχέση κόστους όφελους
στη σύγχρονη διαχείριση προστάζει την αντιμετώπιση των ψυχιατρικών διαταραχών σε πρωτοβάθμιο επίπεδο.
Σκοπός: της παρούσας μελέτης είναι η σύγκριση των επιδημιολογικών χαρακτηριστικών ασθενών που εξετάστηκαν στα επείγοντα του νοσοκομείου από το 01/01/2010 έως τις 31/072013.
Υλικό: 943 από τα 2311 άτομα που προσήλθαν για εξέταση και λήψη βοήθειας στα εξωτερικά επείγοντα ψυχιατρικά ιατρεία του ΓΝΝ. Αγ. Παντελεήμων από τις 01-01-2110 έως τις 31-12-2011 με αγχώδεις διαταραχές (με ξέχωρη μέτρηση για τις κρίσεις πανικού) και καταθλιπτικές εκδηλώσεις.
Μέθοδος: Εφαρμόστηκε ψυχιατρική συνέντευξη στο εξωτερικό ιατρείο της ψυχιατρικής εφημερίας και καταγραφή δημογραφικών χαρακτηριστικών του δείγματος. Εφαρμόστηκε t test, Anova και x2. Η στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με το SPSS 21.
Αποτελέσματα: 152(16,1%) άτομα προσήλθαν το 2010, 179(19%) το 2011, 227(24,1%) το 2012 και 385(40,8%) το 2013. 386(38,1%) άνδρες και
557(61,9%) γυναίκες χωρίς στατιστικά σημαντική διαφορά ανά έτος (x2=1.79 p=NS). Υπήρξε στατιστικά σημαντική αύξηση κατ’ έτος (x2=135,3
p<,001) και στις 2 βασικές διαταραχές, ενώ παρέμειναν σταθερά τα ποσοστά των κρίσεων πανικού. Σε σχέση με την ηλικία του δείγματος, δεν
παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες (t=,120 p>,05), αλλά υπήρχε αύξηση του μέσου όρου το 2013
(ΜΟ=48±16) (MD=7.874 και 6,891 p=.001) σε σχέση με το 2010-12 (ΜΟ=40,15±12,6 – 41,13±10,8). Το δείγμα διέφερε σημαντικά ως προς την
εθνικότητα (x2=8,81 p<,05) με το 7,8% μετανάστες και στατιστική διαφορά στις ηλικίες ανάμεσα σε έλληνες (ΜΟ=45,25±14,8) και μετανάστες
(ΜΟ=37,5±10,3), (t=5,150 p=,001). Επίσης στατιστικά σημαντική διαφορά υπήρχε στην ηλικία ανάμεσα στα άτομα με αγχώδης διαταραχή
(ΜΟ=42,3±14,3) και τα άτομα με κρίση πανικού (ΜΟ=38,6±11,3), (MD=3.673 p<,02) και κατάθλιψη (MO=50.1±14.7)(MD=-7.838 p<.001).
Συμπεράσματα: Η ηλικία των ατόμων που προσέρχονται στην πρωτοβάθμια ψυχιατρική φροντίδα έχει αυξηθεί γεγονός που φανερώνει την μείωση του στίγματος για τις ψυχιατρικές διαταραχές στη χώρα μας. Όπως αναμενόταν η κατάθλιψη στον καιρό της κρίσης έχει δεκαπλασιαστεί με
το παρελθόν ενώ και οι αγχώδεις διαταραχές ακολουθούν αυξητική πορεία κάτι που είναι συμβατό με τα διεθνή δεδομένα. Η αύξηση του μέσου
όρου ηλικίας στην κατάθλιψη αντανακλά την επίδραση της κρίσης στη γενιά των 45άρηδων.
P11. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΓΕΝΟΥΣ ΑΝΟΡΕΞΙΑΣ
Μ. Μαντζώρου1, Μ. Τσαντουκάκη1, Γ. Ψαρράς1, Ζ. Αγγελοπούλου2, Δ. Μαστρογιάννης3
1.ΤΕΙ Αθήνας, 2. ΝΙΜΤΣ Νοσηλευτικό Ίδρυμα Μετοχικού Ταμείου Στρατού, Αθήνα, 3. ΤΕΙ Λαμίας
Εισαγωγή: Οι ψυχογενείς διατροφικές διαταραχές αναπτύσσονται ως εξωτερικά σημάδια συναισθηματικών και ψυχολογικών προβλημάτων.
Γίνονται ο τρόπος όπου τα άτομα αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της ζωής. Η ψυχογενής ανορεξία αποτελεί μια ψυχιατρικού περιεχομένου διαταραχή που παρατηρείται συνήθως στις Δυτικές κοινωνίες με θύματα νέους ανθρώπους και ποσοστά θνησιμότητας που φτάνουν το 20%.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι η διερεύνηση του ρόλου του νοσηλευτή στην ενημέρωση και εκπαίδευση του σχολικού
πληθυσμού ιδιαίτερα της εφηβικής ηλικίας, σχετικά με τα αίτια και τους κινδύνους της ψυχογενούς ανορεξίας με σκοπό την τροποποίηση των
προδιαθεσικών παραγόντων για την νόσο και την πρόληψή της.
Υλικό-Μέθοδοι: Χρησιμοποιήθηκαν ανασκοπικές και ερευνητικές μελέτες, οι οποίες αντλήθηκαν από διεθνείς (Medline, PubMed, Cinahl) και
ελληνικές βάσεις δεδομένων (Ιatrotek) και Σύνδεσμο Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών (HEAL-Link) για τα έτη 2003-2013, σχετικά με την
ψυχογενή ανορεξία, την πρόληψή της και την σχολική νοσηλευτική.
Αποτελέσματα: Μέσα από την διερεύνηση της διεθνούς βιβλιογραφίας, ανεδείχθη ο πολυδιάστατος ρόλος του σχολικού νοσηλευτή ο οποίος
έγκειται στην εκπαίδευση δασκάλων και καθηγητών, στην ενημέρωση των γονέων, στη διάγνωση ασθενών μαθητών, στη συμμετοχή στο σχεδιασμό του προγράμματος σπουδών και στη συζήτηση με τους μαθητές (Keca, 2004, Morris, 2003, Fingeret et al, 2006). Οι ειδικοί νοσηλευτές
με πλήρη καταρτισμένη γνώση και εμπειρία πάνω σε θέματα διατροφικών διαταραχών είναι ικανοί να τροποποιήσουν τους επιβλαβείς κοινωνικούς κανόνες που επιβάλλουν τα πρότυπα ομορφιάς.
Συμπεράσματα: Τα προγράμματα πρόληψης του σχολείου θα πρέπει να αποτελούν το μέσο ενημέρωσης και εκπαίδευσης των νέων, μεταφέροντας τα σωστά μηνύματα για να μάθουν να εκτιμούν τους γύρω τους για τον ψυχικό τους πλούτο και όχι μόνο για την εξωτερική τους εμφάνιση.
Ένα ισορροπημένο εκπαιδευτικό σύστημα, που ενθαρρύνει την κριτική σκέψη των νέων, την αυτοεκτίμηση και τον σεβασμό στον εαυτό τους,
αποτελεί ασπίδα ενάντια στις διατροφικές διαταραχές (Μorris, 2003).
P12. ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΝΟΣΟ
Ζ. Αγγελοπούλου1, Μ. Συμεωνίδου1, Π Κουρκουβάτη,1 Μ. Γιαννίση1, Σ. Λαμπροπούλου1, Α. Κόλλια1 ,Λ Νίκας2, Ν. Φώτος3, Η. Μπροκαλάκη3.
1. ΝΙΜΤΣ Νοσηλευτικό Ίδρυμα Μετοχικού Ταμείου Στρατού, Αθήνα, 2. ΤΕΙ Αθήνας, 4. Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ελλάδα.,
Εισαγωγή: Δεδομένα επιδημιολογικών μελετών δείχνουν ότι οι ασθενείς με στεφανιαία νόσο (ΣΝ) αναπτύσσουν συχνά σημεία κατάθλιψης. Ο
επιπολασμός της κατάθλιψης στους ασθενείς με ΣΝ είναι υψηλότερος σε σχέση με αλλά χρόνια νοσήματα.
Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί, μέσω της ανασκόπησης της διεθνούς βιβλιογραφίας, η επίδραση της κατάθλιψης στην εξέλιξη της νόσου και στην ποιότητα ζωής των ασθενών με ΣΝ.
Υλικό-Μέθοδος: Μέσω αναζήτησης στις βάσεις δεδομένων MEDLINE, CINAHL και Cochrane library εντοπίστηκαν μελέτες δημοσιευμένες την
τελευταία δεκαετία, στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν εργαλεία εκτίμησης της κατάθλιψης σε ασθενείς με ΣΝ, όπως το Beck Depression Index
(BDI), το Hospital Anxiety and Depression Scale, το Zuhg Self –Rating Depression Scale και άλλα.
Αποτελέσματα: Η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας έδειξε ότι σημαντικό ποσοστό ασθενών με ΣΝ αναπτύσσουν συμπτώματα κατάθλιψης. Οι
κυριότεροι παράγοντες που επηρεάζουν είναι η βαρύτητας της νόσου, το ιστορικό κατάθλιψης και η εξάρτηση από τρίτους για την διεκπεραίωση των καθημερινών δραστηριοτήτων. Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι η κατάθλιψη σε ασθενείς με ΣΝ σχετίζεται με αυξημένη θνητότητα και
θνησιμότητα, επιδείνωση της λειτουργικής ικανότητας και της επαγγελματικής ανικανότητας, μειωμένη τήρηση της φαρμακευτικής αγωγής και
των παρεμβάσεων για την μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου αλλά και φτωχότερη ποιότητα ζωής στους ασθενείς.
Συμπεράσματα: Υπάρχει μετρίου έως υψηλού βαθμού κατάθλιψη ανάμεσα στους ασθενείς με ΣΝ, αλλά και αυξημένος κίνδυνος θνησιμότητας
και κλινικών συμπτωμάτων σε αυτούς που εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης. Όλα τα παραπάνω μας δίνουν έναυσμα για περισσότερες
μελέτες σχετικές με την επίδραση της κατάθλιψης στους ασθενείς με ΣΝ.
P13. ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΑΓΧΟΥΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΝΟΣΟ
Ζ. Αγγελοπούλου1, Μ. Συμεωνίδου1, Π Κουρκουβάτη,1 Μ. Γιαννίση1, Σ. Λαμπροπούλου1 Α. Κόλλια1 Λ Νίκας2, Π., Ν. Φώτος4, Η. Μπροκαλάκη4.
1. ΝΙΜΤΣ Νοσηλευτικό Ίδρυμα Μετοχικού Ταμείου Στρατού, Αθήνα, 2. ΤΕΙ Αθήνας, 3. ΤΕΙ Λαμίας, 4. Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών,
Ελλάδα.,
Εισαγωγή: : Ολοένα και περισσότερες έρευνες στρέφονται στην αξιολόγηση του άγχους, των ασθενών με στεφανιαία νόσο (ΣΝ), τα αποτελέσματα των οποίων, αποτελούν προγνωστικό παράγοντα θνησιμότητας και αξιόπιστα εργαλεία για το σχεδιασμό της εξατομικευμένης παροχής
φροντίδας σε αυτούς τους ασθενείς.
Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η συσχέτιση του άγχους με την ποιότητα ζωής και την κατάθλιψη, σε ασθενείς με ΣΝ.
Υλικό-Μέθοδος: Η μελέτη ήταν συγχρονική και ο πληθυσμός της μελέτης
που ήταν δείγμα ευκολίας αποτελείτο από 150 ασθενείς με ΣΝ που εισήχθησαν για νοσηλεία στις καρδιολογικές κλινικές 3 γενικών νοσοκομείων των Αθηνών από 01/12/2011 έως και 30/11/2012.Για την εκτίμηση του άγχους χρησιμοποιήθηκε το «State-Trait Anxiety Inventory - STAI»
(ερωτηματολόγιο Καταστασιακού-Δομικού Άγχους) του Spielberger και συν. (1970), το οποίο έχει μεταφραστεί και σταθμιστεί στον ελληνικό
πληθυσμό από τον Φουντουλάκη και συν. ως προς την αξιοπιστία και την εγκυρότητά του (Cronbach’s alpha = 0,93 για την κλίμακα Υ1 και 0,92
για την κλίμακα Υ2). Για την ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πρόγραμμα SPSS 17.0. Για τη σύγκριση ποσοτικών μεταβλητών χρησιμοποιήθηκαν τα μη παραμετρικά κριτήρια Mann-Whitney και Kruskal-Wallis ενώ για τον έλεγχο της σχέσης δυο ποσοτικών μεταβλητών χρησιμοποιήθηκε ο συντελεστής συσχέτισης του Spearman (r).
Αποτελέσματα: Διαπιστώθηκε ότι , όσο αυξάνεται το άγχος των ασθενών τόσο χειροτερεύει η ποιότητα ζωής τους. Επίσης, όσο αυξάνεται το
άγχος των ασθενών τόσο περισσότερα συμπτώματα κατάθλιψης είχαν. Ακόμα, όσο αυξάνεται το μόνιμο άγχος τόσο ανεβαίνει και το προσωρινό
άγχος των συμμετεχόντων. Όσο χειροτερεύει η σωματική τους υγεία τόσο χειροτερεύει και η συναισθηματική τους και γενικά η ποιότητα ζωή
τους. Όμοια, όσο χειροτερεύει η συναισθηματική τους υγεία τόσο υποβαθμίζεται γενικά η ποιότητα ζωή τους.
Συμπεράσματα: Συμπερασματικά φαίνεται ότι οι ασθενείς με ΣΝ εμφανίζουν έντονα συμπτώματα άγχους. Η συμμετοχή του νοσηλευτή σε μια
διεπιστημονική ομάδα αντιμετώπισης των ασθενών με ΣΝ γίνεται επιτακτική τόσο στον σχεδιασμό όσο και στην υλοποίηση σχεδίων αντιμετώπισης των ασθενών με έναν πιο ολιστικό τρόπο.
ΣΤ
ΗΚ
Ε
P14. ΨΥΧΟΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΧΡΟΝΙΩΝ ΨΥΧΩΤΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΕ ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Δ. Ευαγγελίδου1,Μ. Λομπτζιανίδου1,Γ. Γαρύφαλλος2,Ε. Κατσιούλης1,Α. Αδαμοπούλου1
1 Κ.Ψ.Υ. Βορειο-Δυτικού Τομέα Θεσσαλονίκης
2 Β’ Ψυχιατρική Κλινική Α.Π.Θ.
ΔΕ
Ν
ΥΣ
ΡΟ
ΠΑ
ΙΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΣΚΟΠΟΣ
Η ψυχοεκπαίδευση, αν και δεν είναι θεραπεία από μόνη της, αλλά συνιστώσα ενός ευρύτερου θεραπευτικού σχεδίου, αποτελεί ουσιαστική εκπαίδευση για την δια βίου διαχείριση της ψυχικής διαταραχής. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να μελετηθούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά,
αλλά και η πορεία της ψυχικής ασθένειας κατά την διάρκεια ενός ψυχοεκπαιδευτικού προγράμματος σε ασθενείς με σχιζοφρένεια και διπολική
διαταραχή.
ΥΛΙΚΟ – ΜΕΘΟΔΟΙ
Το Κ.Ψ.Υ. Βορειο-Δυτικού Τομέα πρόσφερε υπηρεσίες ψυχοεκπαίδευσης σε περίπου 70 ασθενείς μέσα στην δεκαετία από το 2004 έως σήμερα.
Από αυτούς τους ασθενείς, 40 είχαν διάγνωση Σχιζοφρενικής Διαταραχής και 30 Διπολικής Διαταραχής. Κάθε ομάδα ασθενών (5-7 ασθενείς)
παρακολούθησε 12 συνεδρίες σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Η εκπαίδευσή τους αφορούσε θέματα όπως: διαγνώσεις, πρώιμα συμπτώματα, φαρμακευτική αγωγή, νομικό πλαίσιο κ.α. Οι παράμετροι με τις οποίες εκτιμήθηκε η συνδρομή της ψυχοεκπαίδευσης στην πορεία των
ασθενών ήταν ο αριθμός των υποτροπών για κάθε ασθενή, η λειτουργική ικανότητα και η κοινωνικότητα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Κατά την διάρκεια των ψυχοεκπαιδευτικών συνεδριών δεν είχαμε καμία υποτροπή της νόσου. Και μετά το πρόγραμμα ψυχοεκπαίδευσης το
σύνολο των υποτροπών ήταν πολύ χαμηλό, μόνο 2 υποτροπίασαν σε σύνολο 70 ασθενών (0,28%). Στο σύνολο των ασθενών μας, οι 20 προωθήθηκαν σε προγράμματα απασχόλησης (28%).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η φιλοσοφία της ψυχοεκπαιδευτικής προσέγγισης διέπεται από το αξίωμα του δικαιώματος στην γνώση. Μέσα από την γνώση οι ασθενείς αποκτούν ενεργητικό ρόλο στην θεραπευτική διαδικασία με αποτέλεσμα να μειώνεται ο κίνδυνος των υποτροπών. Επίσης καταφέρνουν να αναπτύξουν την λειτουργικότητα και την αυτοπεποίθησή τους έτσι ώστε να εντάσσονται στην κοινότητα.
P15. ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΘΥΜΟΥ ΣΕ ΕΦΗΒΟΥΣ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ: ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΗΣ ΠΡΟΛΗΨΗ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Ε. Λουκίδου1, Χ. Μουτσοπούλου2
1Loughborough University, UK
2Υπηρεσία Επιμελητών Ανηλίκων, Ελλάδα
Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να διερευνηθεί η εφαρμογή και τα αποτελέσματα ενός βραχύχρονου προγράμματος διαχείρισης θυμού σε
ανήλικους παραβάτες. Το πρόγραμμα αποτέλεσε πρωτοβουλία του προσωπικού μιας Υπηρεσίας Επιμελητών Ανηλίκων της Αττικής και είχε ως
στόχο να εισάγει τους συμμετέχοντες σε έννοιες που χαρακτηρίζουν τις επιθετικές τους πράξεις και να παρέχει την ευκαιρία να επεξεργαστούν
και να μιλήσουν για την παραβατική συμπεριφορά τους.
Το δείγμα αποτελούνταν από 6 έφηβους, ηλικίας 15-19 ετών, που είχαν τελέσει διάφορες αξιόποινες πράξεις, από μικροκλοπές ως σοβαρές
σωματικές επιθέσεις και βρίσκονταν υπό την εποπτεία της Υπηρεσίας Επιμελητών Ανηλίκων.
Η διάρκεια του προγράμματος ήταν οχτώ, 3-ώρες συναντήσεις, κάθε μια από τις οποίες στόχευε σε διαφορετικές διαστάσεις της διαχείρισης
θυμού. Τα ποιοτικά δεδομένα που συλλέχτηκαν, αποτελούνται από τις απαντήσεις και τη συμπεριφορά των συμμετεχόντων κατά τις ατομικές
και ομαδικές δραστηριότητες του προγράμματος. Η εγκυρότητα των δεδομένων διασφαλίστηκε από την παρουσία δυο παρατηρητών κατά τη
διάρκεια των συναντήσεων, εκτός του συντονιστή. Το «Ερωτηματολόγιο Επιθετικότητας» των Buss και Perry (1992) χρησιμοποιήθηκε ως ενδεικτικό εργαλείο μέτρησης των στάσεων των συμμετεχόντων σε 4 διαστάσεις της επιθετικότητας, στην αρχή και στο τέλος του προγράμματος.
Από την ανάλυση των δεδομένων, φάνηκε ότι οι συμμετέχοντες δικαιολογούν την επιθετικότητα τους ανάγοντας την, είτε σε υψηλά ιδανικά
είτε σε αναγκαιότητα, ενώ παρουσίασαν δυσκολία στην ενσυναίσθηση και στην ηθική αιτιολόγηση. Στην πορεία των συναντήσεων, οι έφηβοι
ανέφεραν κάποιες θετικές αλλαγές στις αντιδράσεις τους σε καταστάσεις σύγκρουσης, συνεργάστηκαν και σεβάστηκαν τις απόψεις των άλλων,
ενεπλάκησαν ενεργητικά σε όλες τις δραστηριότητες και εξέφρασαν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους. Επιπλέον, από το τελικό ερωτηματολόγιο αυτό-αναφοράς, προέκυψαν τα εξής: σημαντικά λιγότερη σωματική και λεκτική επιθετικότητα, μέτρια μείωση αισθημάτων θυμού και
εχθρότητας και ωριμότερες απαντήσεις στα ηθικά διλήμματα, στοιχεία ενθαρρυντικά για την επιτυχία του προγράμματος.
Συμπερασματικά, υπάρχουν θετικές ενδείξεις για την εφαρμογή προγραμμάτων διαχείρισης θυμού σε ανήλικους παραβάτες, τα οποία μπορούν
να συνεισφέρουν στην πρόληψη της υποτροπής της παραβατικότητας αλλά και να υποστηρίξουν ψυχοεκπαιδευτικές πρακτικές ενσωμάτωσης.
P16. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΣΑΡΩΣΗΣ ΓΟΝΙΔΙΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Ε. Ζεγγίνη, Ι. Σίσκας, Π. Κουτσούκου, Β. Μιχολιά, Β. Μαμάκου, Ι. Νικολόπουλος
ΨΝΑ Δρομοκαΐτειο, Αθήνα, Ελλάδα
Εισαγωγή: Πρόσφατες γενετικές μελέτες για σχιζοφρένεια, διπολική διαταραχή και κατάθλιψη έχουν επιτύχει να αποκωδικοποιήσουν μέρος της
γενετικής αιτιολογίας αυτών των πολυσύνθετων ασθενειών.
Σκοπός: Η επικύρωση της αναγκαιότητας και της συμβολής των μελετών σάρωσης γονιδιώματος (Genome Wide Association Study) στην
κατανόηση των μηχανισμών πρόκλησης της ψυχικής νόσου και στην χρηση αυτων των δεδομενων στην αναπτυξη πρωτοβαθμιων υπηρεσιων
υγειας.
Υλικό και Μέθοδος: Διενεργήθηκε ανασκόπηση σε διεθνείς βάσεις δεδομένων (PubMed, ensemble, NHGRI, genetic association database) και
μελετήθηκε συστηματικά η πιο πρόσφατη βιβλιογραφία με λέξεις κλειδιά όπως GWAS schizophrenia- bipolar disorder- depression, genome,
epidemiology, clinical applications, whole genome sequencing, genome, human molecular genetics κα. Άλλες πήγες που χρησιμοποιήθηκαν
είναι έντυπα διεθνή περιοδικά καθώς και οι πιο πρόσφατες εκδόσεις αντίστοιχων βιβλίων.
Αποτελέσματα: Η διερεύνηση της γενετικής αιτιολογίας της ψυχικής νόσου έχει αποφέρει σπουδαία αποτελέσματα γνωστοποιώντας κοινούς
πολυμορφισμούς (minor allele frequency 5%) υπευθύνους και συνυπεύθυνους για την εκδήλωση ψυχικής νόσου. Η άμεση και έμμεση μετάφραση των ευρημάτων στηρίζεται κυρίως στην αναγνώριση βιολογικών μηχανισμών των οποίων η κατανόηση θα επιτρέψει την κλινική εφαρμογή
και προαγωγή ψυχικής υγειας από την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
Συμπεράσματα: Η ευρύτερη κατανόηση της γενετικής δομής της ψυχικής νόσου συμβάλει στην πρόληψη, στην πρώιμη ταυτοποίηση ατόμων
με αυξημένο ρίσκο νοσηρότητας, στην πρόγνωση της νόσου, στη διάγνωση, στην εξατομίκευση και την ανταπόκριση της θεραπείας (φαρμακογενετική). Οι δομές της ΠΦΥ θα χρησιμοποιήσουν τα νέα δεδομένα ως εργαλείο προαγωγής ψυχικής υγείας, συμβουλευτικής και εφαρμοσμένης προσέγγισης των ψυχικά πασχόντων.
Ε
P17. ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΧΡΗΣΤΩΝ ΕΝΟΣ ΚΕΝΤΡΟΥ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ (ΚΨΥ)
Ι. Τσιόπτσιας1 , Μ. Λομπτζιανίδου1 , Γ. Γαρύφαλλος2 , Μ. Παπαδοπούλου 1, Α. Αδαμοπούλου1
1 Κέντρο Ψυχικής Υγείας Βορειοδυτικού τομέα Θεσσαλονίκης
2 ΄Β Ψυχιατρική Κλινική Α.Π.Θ
ΙΑ
ΥΣ
ΡΟ
ΣΤ
ΗΚ
Εισαγωγή: Η οικονομική κρίση έχει αρνητική επίπτωση στην ψυχική υγεία (κατάθλιψη) του πληθυσμού , όπως έχει καταδείξει η διεθνής έρευνα.
Σε προηγούμενη μελέτη μας στο ΚΨΥ ΒΔΤ διαπιστώσαμε ότι η πρόσφατη οικονομική κρίση στη χώρα είχε μικρή επίπτωση στις διαγνώσεις για
καταθλιπτικές ή αγχώδεις διαταραχές.
Σκοπός της εργασίας είναι να διερευνήσουμε τη σχέση των ψυχοπιεστικών παραγόντων της ανεργίας και των οικονομικών προβλημάτων (που
καταγράφονται στον άξονα IV του DSM-IV) με τη διάγνωση στους άξονες Ι και ΙΙ , συγκρίνοντας το έτος 2011 που άρχισε η κρίση με τα έτη
2012-13 που η κρίση έγινε πιο βαθιά.
Υλικό-Μέθοδος: Το υλικό της μελέτης μας αποτέλεσαν 192 ασθενείς που επισκέφθηκαν το ΚΨΥ το 2011 με 350 αντίστοιχα που επισκέφθηκαν το
ΚΨΥ τα έτη 2012-13. Από τους παραπάνω, 35 ασθενείς το 2011 ανέφεραν ως στρεσογόνους παράγοντες την ανεργία (άξονας ΙV) και 72 ασθενείς αντίστοιχα το 2012-13. Οι παραπάνω ασθενείς εκτιμήθηκαν ως προς τα δημογραφικά και κλινικά (σύμφωνα με το DSM-IV) χαρακτηριστικά.
Η στατιστική επεξεργασία έγινε με x2.
Αποτελέσματα : 1) Στην υποομάδα με “ανεργία-οικονομικά προβλήματα” στον άξονα IV των ασθενών των ετών 2012-13 περισσότεροι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης επισκέφθηκαν το ΚΨΥ από την αντίστοιχη του 2011 (x2=7,60 p<0,01). Κατά τα λοιπά οι δυο υποομάδες ήταν
ομοιογενείς ως προς τα δημογραφικά στοιχεία.
2) Στην υποομάδα με “ανεργία-οικονομικά προβλήματα” στον άξονα IV των ασθενών των ετών 2012-13 εμφανίζονταν περισσότεροι με διάγνωση ΔΠ+_ΑΓΦ(διαταραχή πανικού με αγοραφοβία) σε στατιστικά σημαντικό βαθμό (x2= 4,03 p<0,05) και περισσότερες Μείζονες καταθλίψεις σε στατιστικά πολύ σημαντικό βαθμό (x2=9,61 p<0,001) σε σχέση με την αντίστοιχη του 2011.
ΔΕ
Ν
ΠΑ
Συμπεράσματα: Η αυξημένη επίπτωση σε καταθλιπτικές και αγχώδεις διαταραχές στο διάστημα 2012-13 μπορεί να οφείλεται στην παρατεταμένη οικονομική κρίση. Το γεγονός της αύξησης των χρηστών με τριτοβάθμια εκπαίδευση μπορεί να οφείλεται στην αυξημένη ανεργία (4060%) που παρατηρείται σ’αυτήν την κατηγορία.
Ε
P18. ΨΥΧΟΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΨΥΧΩΤΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΕ ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Δ.Ευαγγελίδου1, Ε.Βασιλειάδου1, Γ.Γαρύφαλλος2, Θ.Τριανταφύλλου1, Α.Αδαμοπούλου1
1.Κέντρο Ψυχικής Υγείας (ΚΨΥ) Βορειοδυτικού(ΒΔ) τομέα Θεσσαλονίκης, Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
2.Β’ Ψυχιατρική Κλινική Α.Π.Θ
ΔΕ
Ν
ΙΑ
ΥΣ
ΡΟ
ΠΑ
ΣΤ
ΗΚ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΣΚΟΠΟΣ : Tα προγράμματα ψυχοεκπαίδευσης για οικογένειες ασθενών με χρόνιες ψυχωτικές διαταραχές συμβάλλουν στη μείωση
των υποτροπών και του ποσοστού επανεισαγωγής των ασθενών στο νοσοκομείο. Επίσης συμβάλλουν στη βελτίωση της συμμόρφωσης των
ασθενών με τη θεραπεία, ενώ παράλληλα ενισχύουν το ηθικό και την αντοχή των συγγενών, οι οποίοι μέσα από τις γνώσεις που αποκτούν,
αλλάζουν την εικόνα που είχανε για την ψυχική ασθένεια
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΙ : To KΨΥ ΒΔ τομέα παρακολουθεί περίπου 50 συγγενείς Α’ βαθμού ασθενών που πάσχουν από σχιζοφρένεια και διπολική διαταραχή σε ψυχοεκπαιδευτικό πρόγραμμα από το 2004 (10 έτη), παράλληλα με την ψυχοεκπαίδευση των ίδιων των ασθενών. Πραγματοποιήθηκαν 10 κύκλοι συνεδριών, 12 σεμιναρίων (5-7 ατόμων). Τα θέματα της εκπαίδευσης ήταν : διαγνώσεις ψυχικών ασθενειών, φαρμακευτική αγωγή,
ανεπιθύμητες ενέργειες ψυχοφαρμάκων, διαχείριση κρίσεων, δικαιώματα ασθενών, εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων κ.α.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ : Mόνο 5 στους 50 (10%) από τους ασθενείς αυτών των συγγενών εμφάνισαν υποτροπή. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι 3 από
τους 5 ασθενείς δεν ολοκλήρωσαν το αντίστοιχο πρόγραμμα ψυχοεκπαίδευσης ασθενών. Επιπλέον οι συγγενείς βελτίωσαν το επίπεδο γνώσεων
σε θέματα ψυχιατρικής διάγνωσης (7/10), αναγνώρισης των συμπτωμάτων της ψυχικής νόσου (6,5/10) και γνώσης των ψυχοφαρμάκων (7/10)
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Φαίνεται ότι σημαντικός παράγοντας για την αποφυγή υποτροπών της ψυχικής νόσου είναι η ολοκλήρωση του ψυχοεκπαιδευτικού προγράμματος τόσο από τον ασθενή όσο κι από τους συγγενείς του.
P19. ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΚΙΝΗΣΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΤΟ ΙΑΤΡΟΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ 2011 - 2012
Α. Μπούκα, Ν. Τζιάκης, Κ. Κεχαγιά, Α. Σαραλιώτη, Ν. Γεωργίου, Α. Παπαγεωργίου, Φ. Ζαλακώστα, Α. Ράσσιου, Ε. Φίλη, Β. Μαυρέας
Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο Ιωαννίνων, Ελλάδα
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο Ιωαννίνων υποδέχεται αιτήματα γονέων ή άλλων υπηρεσιών που αφορούν στην ψυχική υγεία των παιδιών και των εφήβων και
των οικογενειών τους, κυρίως από τα Ιωάννινα και τη Θεσπρωτία.
ΣΚΟΠΟΣ
Σκοπός της μελέτης είναι η καταγραφή των αναγκών της τοπικής κοινωνίας για την παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας από μια νέα παιδοψυχιατρική δομή,
όπως είναι το ΙΠΚ.
ΥΛΙΚΟ - ΜΕΘΟΔΟΣ
Έγινε καταγραφή και διαγνωστική ταξινόμηση των κλινικών περιπτώσεων που προσήλθαν στο ΙΠΚ και των θεραπευτικών πράξεων που πραγματοποιήθηκαν
κατά την διάρκεια του 2012 και σύγκρισή τους με το προηγούμενο έτος (2011).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Το 2011 πραγματοποιήθηκαν 718 κλινικές πράξεις, εκ των οποίων οι 168 ήταν νέα περιστατικά.
Το 2012 πραγματοποιήθηκαν 1273 κλινικές πράξεις, εκ των οποίων οι 284 ήταν νέα περιστατικά. Ο αριθμός των θεραπευτικών πράξεων των παιδοψυχίατρων
ανήλθε σε 806 (63.40%) και των λοιπών μελών της διεπιστημονικής ομάδας σε 467 ( 36. 60 %).
Η ταξινόμηση κατά ICD-10 για τις περιπτώσεις του 2012 ήταν η εξής:
F20-F29
Σχιζοφρένεια, σχιζότυπη διαταραχή και παραληρητικές διαταραχές
3 (0,68 %)
F30-F39
Διαταραχές της διάθεσης (συναισθηματικές)
12(2.70%)
F40-F48
Νευρωσικές, συνδεόμενες με το stress και σωματόμορφες διαταραχές
30(6,75%)
F50-F59
Σύνδρομα εκδηλούμενα στη συμπεριφορά και συνδεόμενα με διαταραχές των φυσιολογικών λειτουργιών και σωματικούς παράγοντες
4 ( 0,9%)
F70-F79
Νοητική υστέρηση
48(10,80 %)
F80-F89
Διαταραχές της ψυχολογικής ανάπτυξης
104(23,40%)
εκ των οποίων οι 51(11,5%) ήταν Διαταραχές του Λόγου και οι 39(8,8%) ήταν Διάχυτες Αναπτυξιακές διαταραχές
F90-F98
Διαταραχές συμπεριφοράς και συναισθηματικές διαταραχές με έναρξη που συμβαίνει συνήθως στη παιδική ηλικία και την εφηβεία
28(6,3%)
Z 00- Z 99
Παράγοντες επηρεάζοντες την κατάσταση της υγείας και την επαφή με τις υπηρεσίες υγείας
215(48.4%)
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Παρατηρήθηκε μεγάλη αύξηση στον αριθμό των περιστατικών που εξυπηρετήθηκαν στο ΙΠΚ. Το μεγαλύτερο ποσοστό αφορά ψυχοκοινωνικές και άλλες καταστάσεις. Ακολουθούν οι Ειδικές Διαταραχές του Λόγου, η Νοητική Καθυστέρηση
και οι Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές.
P20. ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΥΣ
ΑΝΑΔΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΗΡΡΕΙΑ ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Κ. Δημουλάς, Ευ. Δημουλάς, Θ. Παπαδημητρίου, Ο. Καλαμπαλίκη, Χ. Τέλιου, Αι. Μακρή, Μ. Παπαναστασίου, Δ. Λιόβας, Κ. Βαϊνάς, Α. Δημουλά
Ομάδα Εργασίας Βιοψυχοαναλυτικής Έρευνας (Λάρισα)
Αρχείο Μαθητικής Δημιουργίας (Λάρισα)
Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (Βόλος)
Η αρνητική σκέψη είναι συχνά στοιχείο της καθημερινότητάς μας, προφανώς επηρρεάζοντας τουλάχιστον, όπως είναι λογικό, μειώνοντάς την,
την ευδιαθεσία μας, αλλά, προφανώς, και την καταθλιπτική διάθεση, αυξάνοντάς την. Σκοπός μας ήταν να ερευνηθεί αν και πώς, υπό την επήρρειά της, μπορεί να αναδυθεί, στο πρόσωπο, η συγκίνηση του παιδιού, όπως θα αναδυόταν αν δεν εισέβαλλαν οι σκέψεις αυτές στη συνήθη
(καθημερινή) συγκίνηση του παιδιού. Μαγνητοσκοπήθηκε η διαδικασία αυθόρμητης έκφρασης της συγκίνησης, με την ακρόαση μουσικών
κομματιών και η τεχνητή εμπλοκή της ανέλιξης της συγκίνησης, η οποία προβλεπόταν να ’βγεί στην έκφραση, με το υποκείμενο να καταγράφει
τον βαθμό (1 έως 7) για ό,τι αισθάνθηκε, κατά την διάρκειά της, ενώ την βιντεοταινία είδαν, χωρίς ήχο, 4 κριτές (δύο άντρες και δύο γυναίκες),
πλήρως εκπαιδευμένοι στην ταυτοποίηση της συναισθηματικής έκφρασης, και αποτύπωσαν, με την μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια, την συναισθηματική έκφραση των υποκειμένων, σε κάθε φάση, στην ίδια βαθμολογική κλίμακα. Στο δοκιμαστικό πείραμα, έλαβε μέρος δείγμα 30
παιδιών (6, 9 και 11 ετών, 5 αγόρια και 5 κορίτσια, σε κάθε ομάδα) και, με επανάληψη του πειράματος, δείγμα 114 παιδιών (ίδιων ηλικιών, ανά 19
αγόρια και κορίτσια, σε κάθε ομάδα), με ένταξη των ομάδων αυτών στις αντίστοιχες του προηγούμενου πειράματος, έτσι που να σχηματίζονται
ομάδες των 24 αγοριών και 24 κοριτσιών, για κάθε ηλικία, σε σύνολο 144 παιδιών. Η στατιστική επεξεργασία των δεδομένων (βίωσης, έκφρασης, βιούμενης έκφρασης) μεταξύ των τριών φάσεων (έλεγχος – αναμονή – εμπλοκή) έδειξε νόθευση «εξόδου» καθαρού του συναισθήματος,
της ευτυχίας, αλλά και της λύπης, και των περί αυτά, στο πρόσωπο (κυρίως στα αγόρια 9 ετών). Στα μικρότερα παιδιά, λόγοι, κυρίως, μη εισέτι
ωρίμανσης των σχετικών με την έκφραση μυώνων του προσώπου και, στα μεγαλύτερα, λόγοι, κυρίως, ψυχοκοινωνικοί, έκαναν το αποτέλεσμα
ελάχιστα εμφανές. Υπό την επήρρεια αρνητικών σκέψεων, η ανάδυση της συγκίνησης είναι λιγότερο καθαρή (ευτυχέστερη, λυπηρότερη), απ’
ό,τι αν δεν υπήρχαν αυτές.
Ε
P21. ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΑΛΚΟΟΛ: ΕΠΙΠΟΛΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΗΛΙΚΙΑ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΝΑ ΗΛΙΚΙΑΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ
Ν. Βαΐτσης1, Στ. Αγγελάκου-Βαΐτση1, Ε. Αναστασοπούλου2
1 Ιδιωτικό Ιατρείο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Φάρσαλα
2 Κωνσταντοπούλειο Γενικό Νοσοκομείο Νέας Ιωνίας Αγία Όλγα
)
ΣΤ
ΗΚ
ΙΑ
(
ΥΣ
)
45
41
34
16
14
)
ΡΟ
(
64
38
27
61
58
(
15
15
17
21
24
(
15
17
20
32
39
)
ΣΚΟΠΟΣ: διερεύνηση του επιπολασμού κατάχρησης και της ηλικίας έναρξης κατανάλωσης αλκοόλ, ανά ηλικιακή ομάδα 10ετούς μεγέθους.
ΜΕΘΟΔΟΣ-ΥΛΙΚΟ: 350 άνδρες και 350 γυναίκες ερωτήθηκαν σχετικά με την κατάχρηση αλκοόλ και την ηλικία έναρξης. Οι ηλικιακές ομάδες
αποτελούνταν από 70 άνδρες και 70 γυναίκες και τα ηλικιακά φάσματα είχαν μέγεθος 10 έτη με αρχή το 20ο έτος ηλικίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:
20-29
30-39
40-49
50-59
60-69
ΔΕ
Ν
ΠΑ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: στους άνδρες παρατηρείται αυξημένος επιπολασμός στις ακραίες ηλικιακές ομάδες, με μικρότερο ποσοστό στο ηλικιακό
φάσμα 40-49. Στις γυναίκες ο επιπολασμός φαίνεται πως έχει μία αρνητική γραμμική συσχέτιση με την ηλικία. Στο ηλικιακό φάσμα 40-49 οι
γυναίκες έχουν μεγαλύτερο ποσοστό επιπολασμού από τους άνδρες. Σχετικά με την έναρξη χρήσης αλκοόλ οι πρώτες τρεις ομάδες (20-49)
παρουσιάζουν μία παράλληλη οριακή αύξηση του ανάλογου ποσοστού. Μετά την ηλικία των 50 οι γυναίκες έχουν μία δυσανάλογη, σε σχέση με
τους άνδρες, αύξηση της ηλικίας έναρξης, πιθανόν λόγω της μεταβολής της κοινωνικής θέσης των γυναικών κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
ΗΚ
Ε
P22. ΣΧΕΣΗ ΦΕΡΡΙΤΙΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ, ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ 30-45 ΕΤΩΝ
Ν. Βαΐτσης1, Στ. Αγγελάκου-Βαΐτση1, Ε. Αναστασοπούλου2
1 Ιδιωτικό Ιατρείο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Φάρσαλα
2 Κωνσταντοπούλειο Γενικό Νοσοκομείο Νέας Ιωνίας Αγία Όλγα
ΔΕ
Ν
ΙΑ
ΥΣ
ΡΟ
ΠΑ
ΣΤ
ΣΚΟΠΟΣ: διερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στην τιμή της φερριτίνης και την κατάθλιψη, σε γυναίκες 30-45 ετών.
ΜΕΘΟΔΟΣ-ΥΛΙΚΟ: στην μελέτη πήραν μέρος 290 γυναίκες, ηλικιακού φάσματος 30-45 ετών, που προσήλθαν σε δύο ιατρεία πρωτοβάθμιας
φροντίδας υγείας στα Φάρσαλα. Αποκλείστηκαν τα άτομα με χρόνια νοσήματα ή που λάμβαναν αγωγή που επηρέαζε τις τιμές της φερριτίνης.
Έγινε σε όλες τις γυναίκες έλεγχος της φερριτίνης και αξιολογήθηκε η ύπαρξη και ο βαθμός κατάθλιψης με την κλίμακα «HAM-D 17». Εν συνεχεία υπολογίσθηκε ο συντελεστής συσχέτισης Pearson, με p=0,05.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: βρέθηκε ισχυρή αρνητική συσχέτιση (p<0,001), ανάμεσα στην φερριτίνη και στον βαθμό κατάθλιψης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: το αποτέλεσμα της εργασίας μας δείχνει ότι πολύ μεγάλο ποσοστό των καταθλιπτικών γυναικών, ηλικίας 30-45 ετών, πάσχει
από νοσήματα που επηρεάζουν την φερριτίνη. Η αιτιολογική προσέγγιση των ατόμων με καταθλιπτική συμπτωματολογία οδηγεί σε ασφαλή
διάγνωση, με αποτέλεσμα τη σημαντικά μεγάλη μείωση των ασθενών που, πραγματικά, χρήζουν αγωγή με αντικαταθλιπτικά φάρμακα.
ΗΚ
Ε
P23. ΣΧΕΣΗ ΛΗΨΗΣ ΠΡΩΙΝΟΥ ΓΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ ΥΠΝΟΥ, ΣΕ ΑΤΟΜΑ 30-45 ΕΤΩΝ
Στ. Αγγελάκου-Βαΐτση1, Ν. Βαΐτσης1, Ε. Αναστασοπούλου2
(1) Ιδιωτικό Ιατρείο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Φάρσαλα
(2) Κωνσταντοπούλειο Γενικό Νοσοκομείο Νέας Ιωνίας Αγία Όλγα
ΔΕ
Ν
ΙΑ
ΥΣ
ΡΟ
ΠΑ
ΣΤ
ΣΚΟΠΟΣ: διερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στην συνήθεια λήψης ή μη πρωινού γεύματος και στις διαταραχές ύπνου, σε άτομα 30-45 ετών.
ΜΕΘΟΔΟΣ-ΥΛΙΚΟ: στην μελέτη έλαβαν μέρος 200 άνδρες και 200 γυναίκες, που απάντησαν σε ερωτηματολόγιο κλειστού τύπου απαντήσεων.
Διαβαθμίσαμε την διαταραχή ύπνου σε δύο κατηγορίες, βάσει της βαθμολογίας της κλίμακας AIS-5 (Athens Insomnia Scale 5). Τα δεδομένα
επεξεργάστηκαν με την στατιστική δοκιμασία χ2 με p=5%.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: στις γυναίκες βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά (p<0,01) ανάμεσα στα άτομα που λαμβάνουν πρωινό γεύμα και σε
αυτά που δεν λαμβάνουν, σε σχέση με την παρουσία διαταραχών στον ύπνο. Αντίθετα, στους άνδρες, δεν παρατηρήθηκε στατιστικά παρόμοια
διαφορά (p=0,09). Παρόλα αυτά η απόρριψη της μηδενικής υπόθεσης είναι οριακή και επηρεάζεται σημαντικά από το μέγεθος το δείγματός
μας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: φαίνεται πως η συνήθεια λήψης πρωινού γεύματος βελτιώνει την ποιότητα του νυκτερινού ύπνου, με ότι αυτό συνεπάγεται για
την σωματική και ψυχική υγεία.
ΣΤ
ΗΚ
Ε
P24. ΣΧΕΣΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΚΑΙ ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ, ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΗΛΙΚΙΑΣ 60-75 ΕΤΩΝ
Στ. Αγγελάκου-Βαΐτση1, Ν. Βαΐτσης1, Ε. Αναστασοπούλου2
(1) Ιδιωτικό Ιατρείο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Φάρσαλα
(2) Κωνσταντοπούλειο Γενικό Νοσοκομείο Νέας Ιωνίας Αγία Όλγα
ΔΕ
Ν
ΥΣ
ΡΟ
ΠΑ
ΙΑ
ΣΚΟΠΟΣ: διερεύνηση της σχέσης που υπάρχει ανάμεσα στην κατάθλιψη και στην οστεοαρθρίτιδα, σε γυναίκες ηλικίας 60-75 ετών.
ΜΕΘΟΔΟΣ-ΥΛΙΚΟ: τα δεδομένα συλλέχτηκαν, μέσω ερωτηματολογίου κλειστού τύπου απαντήσεων, από 100 γυναίκες ηλικίας 60-75 ετών. Στην
Α ομάδα(n=40) συγκαταλέχθηκαν γυναίκες πάσχουσες από οστεοαρθρίτιδα, χωρίς άλλες συνοδές χρόνιες παθήσεις. Στην ομάδα Β(n=60) έχουμε γυναίκες με ελεύθερο παθολογικό ιστορικό. Η ύπαρξη κατάθλιψης εκτιμήθηκε με την κλίμακα «HAM-D 17». Τα δεδομένα επεξεργάστηκαν με
την στατιστική δοκιμασία χ2 με p=5%.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: στην ομάδα Α βρέθηκαν 31 γυναίκες (77,5%) με κατάθλιψη ενώ στην ομάδα Β 13 (21,7%).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά (p<0,001) ανάμεσα σε γυναίκες, ηλικίας 60-75 ετών, σε ότι αφορά την κατάθλιψη
σε σχέση με την συνύπαρξη ή μη οστεοαρθρίτιδας.
P25. ΤΟ ΠΟΣΙΜΟ ΔΙΑΛΥΜΑ ΠΑΡΟΞΕΤΙΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΕΚΤΟ ΑΛΛΑ ΕΞ ΙΣΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΣΤΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΑΝΙΚΟΥ
Φ.Πρίφτης, Α.Φωτιάδου
Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων «Γ.Χατζηκώστα», Ψυχιατρικό Τμήμα
Εισαγωγή: Οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης της Σεροτονίνης (SSRIs) είναι τα φάρμακα πρώτης εκλογής στην αντιμετώπιση της διαταραχής πανικού , ιδιαίτερα στην πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας. Όμως έχουν μια σειρά ανεπιθύμητων ενεργειών κυρίως στην αρχή της θεραπείας, με αποτέλεσμα τη διακοπή τους. Η παροξετίνη ίσως ο πλέον αποτελεσματικός SSRI στη διαταραχή πανικού σχετίζεται με περισσότερες
ανεπιθύμητες ενέργειες.
Σκοπός: Να καταδειχθεί ότι το πόσιμο διάλυμα Παροξετίνης είναι καλύτερα ανεκτό από ότι η ταμπλέτα κυρίως, αλλά όχι μόνο, λόγω της δυνατότητας βραδύτερης τιτλοποίησης
Υλικό: Συγκρίθηκαν 20 ασθενείς με διαταραχή πανικού που έλαβαν πόσιμο διάλυμα Παροξετίνης με 20 ασθενείς που έλαβαν Παροξετίνη με τη
μορφή ταμπλέτας το 2011 και το2012.
Μέθοδοι: Οι ασθενείς που έλαβαν πόσιμο διάλυμα είχαν τη δυνατότητα έναρξης της θεραπείας με 2,5-5mg ενώ αυτοί που έλαβαν ταμπλέτα με
10 mg.Η τελική δόση ήταν και στις 2 ομάδες 20-40 mg και η συνολική διάρκεια της θεραπείας 1 έτος.
Αποτελέσματα: Οι ασθενείς που έλαβαν πόσιμο διάλυμα δεν είχαν καμία παρενέργεια τόσο στην αρχή όσο και στο τέλος της θεραπείας εκτός
από μια μικρή αύξηση βάρους 2-3κιλών σε 2 ασθενείς στο τέλος της θεραπείας. Κανένας δεν διέκοψε τη θεραπεία και όλοι εκτός από έναν ήταν
ελεύθεροι κρίσεων πανικού σε 6 εβδομάδες από την έναρξη της θεραπείας. Αντίθετα 10 από αυτούς που έλαβαν ταμπλέτες είχαν επιδείνωση
των κρίσεων στην αρχή της θεραπείας και ναυτία, ενώ 7 διέκοψαν τη θεραπεία. Όσοι συνέχισαν τη θεραπεία ήταν ελεύθεροι κρίσεων πανικού
σε 6 εβδομάδες από την έναρξη της θεραπείας, ενώ 3 ασθενείς είχαν αύξηση βάρους μέχρι 5 κιλά στο τέλος της θεραπείας.
Συμπεράσματα: Το πόσιμο διάλυμα Παροξετίνης είναι, πιθανώς, μια ελκυστική επιλογή στη θεραπεία της διαταραχής πανικού στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
ΣΤ
ΗΚ
Ε
P26. ΜΕΙΖΩΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ: ΓΝΩΣΤΙΚ ΑΝΑΛΥΤ ΨΥΧΟΘ. ΜΟΝΗ Ή ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟ
Γ. Μηναδάκη1 , Α. Βλαβογελάκης1 , Ε. Βασιλειάδου1 ,Α. Πανταζή1 , Χ. Ζαγόρα1 , Γ. Γαρύφαλλος2, Α. Αδαμοπούλου1
1Κέντρο Ψυχικής Υγείας Βορειοδυτικού Τομέα Ψ.Ν.Θ.
2΄Β Ψυχιατρική Κλινική Α.Π.Θ
ΔΕ
Ν
ΥΣ
ΡΟ
ΠΑ
ΙΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΣΚΟΠΟΣ: Η Γνωστική Αναλυτική Ψυχοθεραπεία (Γ.Α.Ψ.), είναι μια βραχεία ατομική σύνθετη ψυχοθεραπεία. Η αποτελεσματικότητα
της σε Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή (Μ.Κ.Δ.) έχει διερευνηθεί επαρκώς.
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η εκτίμηση της αποτελεσματικότητας της Γ.Α.Ψ. σε Μ.Κ.Δ μόνη ή σε συνδυασμό με αντικαταθλιπτική
αγωγή.
ΥΛΙΚΟ- ΜΕΘΟΔΟΣ : Για το σκοπό αυτό μελετήθηκαν δύο περιπτώσεις ασθενών με Μ.Κ.Δ που επισκέφθηκαν το Κέντρο Ψυχικής Υγείας Βορειοδυτικού Τομέα (Κ.Ψ.Υ.Β.Δ.Τ.) του Ψ.Ν.Θ, στην περίοδο 2012 . Η επιλογή των ασθενών έγινε στη βάση της διάγνωσης Μ.Κ.Δ. σύμφωνα με το DSM
IV και της τιμής της κλίμακας BDI II. Οι περιπτώσεις ασθενών που επιλέχθηκαν, συμφωνούσαν επίσης ως προς το φύλο και την ηλικία. Η μία
περίπτωση αντιμετωπίσθηκε μόνο με τη Γ.Α.Ψ. 16 συνεδριών, ενώ η δεύτερη με Γ.Α.Ψ. 16 συνεδριών σε συνδυασμό με αντικαταθλιπτική αγωγή.
Και οι δύο εκτιμήθηκαν με ψυχομετρικές δοκιμασίες , BDI II, STAI –GR και MMPI., πριν την έναρξη της Γ.Α.Ψ. (BDI-II1, STAI-GR1, MMPI1) αλλά και
στο follow up (BDI-II2, STAI-Gr2, MMPI2)
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε ύφεση της κατάθλιψης (BDI-II1=33 και BDI-II2 =2 στην 1η περίπτωση, BDI-II1=32 και BDI-II2
= 13 στη 2η περίπτωση). Η μη πλήρης ύφεση στη 2η περίπτωση μπορεί να οφείλεται στον άξ. ΙΙ του DSM IV στον οποίο η 1η παρουσίαζε στοιχεία αποφευκτικής προσωπικότητας και η 2η είχε μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η Γ.Α.Ψ. είναι πολύ αποτελεσματική για την θεραπεία Μ.Κ.Δ. είτε μόνης είτε σε συνδυασμό με αντικαταθλιπτική αγωγή. Η
ύπαρξη σοβαρής διαταραχής προσωπικότητας πιθανόν να συμβάλλει στην μη πλήρη ύφεση της .
P27. ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ: ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
Ε. Αλεξανδροπούλου
Msc , ΠΕ Νοσηλεύτρια, Θεραπευτική Μονάδα ΟΚΑΝΑ-Γ.Ν.Α Γ. Γεννηματάς, Αθήνα
Εισαγωγή: Η χρήση των παράνομων εξαρτησιογόνων ουσιών αποτελεί ένα έντονο κοινωνικό φαινόμενο στην αντιμετώπιση του οποίου συμβάλουν επιστημονικοί φορείς σε κρατικό και διεθνές επίπεδο. Εκτός από τις κοινωνικές προεκτάσεις που παρουσιάζει η χρήση ουσιών, αποτελεί
κυρίως ένα μείζον ατομικό πρόβλημα που οδηγεί στην αλλοτρίωση του ατόμου επηρεάζοντας αρνητικά την σωματική και ψυχική του υγεία.
Σκοπός: Η διερεύνηση των αρνητικών συνεπειών στη υγεία του άτομου, που παρατηρούνται έπειτα από τη χρήση παράνομων εξαρτησιογόνων ουσιών.
Μέθοδος Ανασκόπησης: Έγινε αναζήτηση της βιβλιογραφίας σε επιστημονικά περιοδικά, βιβλία και στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων
Pubmed, Medline και Google Scholar χρησιμοποιώντας τις λέξεις κλειδιά: σωματική και ψυχική υγεία, εξαρτησιογόνες ουσίες, ψυχικές διαταραχές, σωματικά προβλήματα. Βρέθηκαν 28 ξενόγλωσσα και ελληνικά άρθρα.
Αποτελέσματα: Η χρήση ουσιών προκαλεί συναισθηματική αστάθεια, έντονες αγχώδεις και ψυχωτικές διαταραχές. Επηρεάζονται τμήματα του
εγκεφάλου που σχετίζονται με λειτουργίες του άτομου, συχνά σχετιζόμενες με τη σκέψη, τη μάθηση, τον ύπνο και τη μνήμη. Βραχυπρόθεσμα
λόγω τοξίκωσης εμφανίζονται συμπτώματα όπως κατάθλιψη, αϋπνία, σύγχυση, παραλήρημα και ψευδαισθήσεις. Σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο
παρατηρείται μειωμένη απόδοση του ατόμου στην εργασία, ανεργία, απουσία στέγης, κοινωνική αστάθεια, ρήξη των διαπροσωπικών σχέσεων,
αύξηση των αξιόποινων πράξεων και της εγκληματικής δραστηριότητας.
Σε επίπεδο σωματικής υγείας παρατηρείται μακροπρόθεσμα, διαταραχή της λειτουργίας των νεφρών κα του ήπατος, αναπνευστικά και
καρδιαγγειακά προβλήματα. Εμφανίζεται σεξουαλική δυσλειτουργία και διαταραχές στο αναπαραγωγικό σύστημα, υποσιτισμός και κακή
στοματική υγιεινή. Παρατηρείται σεξουαλική δραστηριότητα υψηλού κινδύνου με ιδιαίτερα αυξημένες πιθανότητες λοίμωξη από τον ιό HIV.
Επίσης, αυξημένο αναφέρεται το ποσοστό προσβολής του χρήστη από ασθένειες όπως η ηπατίτιδα Β και C. Η φυματίωση επιπλέον είναι συχνή
λοίμωξη λόγω εξασθένησης του ανοσοποιητικού συστήματος του χρήστη.
Συμπεράσματα: Η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών οδηγεί σε διαταραχή της λειτουργικότητας του άτομου σε όλους τους τομείς της ζωής του.
Για τον ανωτέρω λόγο κρίνεται επιτακτική η ανάγκη συνεχούς προσπάθειας ενημέρωσης και πρόληψης από τα ναρκωτικά.
P28. ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ Ca ΜΑΣΤΟΥ ΣΤΟ ΚΕΝΡΕΟ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΜΕ Ca+ ΜΑΣΤΟΥ «ΈΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ» (ΚΕΛ) ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012 – ΙΟΥΝΙΟΣ 2013
Μ. Μπιτσάκου 1, Κ. Σκορδέλη 1,Δ.Παπαδημητρίου2, Β.Γεωργούντζος3, , Π.Μαλακάσης 4 & Λ. Ιωαννίδου-Μουζάκα 5
1Ψυχολόγοι Κέντρου Έλλη Λαμπέτη, 2 Χειρουργός-Σύμβουλος, 3 Ειδ. Ακτινοδιαγνωστής,Συντονιστής-Διευθυντής Ακτινοδιαγνωστικού Τμήματος Γ.Ν.Α. Γ. Γεννηματάς, Αντιπρόεδρος ΕΕΜ, 4Ακτινοδιαγνωστής Δ/ντης Τμηματος Μαστογραφίας Λητώ, 5ε. Καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών, Γυναικολόγος Χειρουργός- Ειδ Μαστολόγος, Πρόεδρος της ΕΕΜ
Εισαγωγή
Όπως είναι γνωστό, ο καρκίνος του μαστού αποτελεί την 1η σε συχνότητα κακοήθεια των .
Το Κέντρο Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης γυναικών με καρκίνο του μαστού Έλλη Λαμπέτη της Ελληνικής Εταιρείας Μαστολογίας ιδρύθηκε το 2002 και λειτουργεί έκτοτε προσφέροντας δωρεάν τις υπηρεσίες του Πανελλαδικά. Παρέχει συμβουλευτική και ψυχολογική στήριξη σε γυναίκες με διάγνωση Ca μαστού και
τα μέλη των οικογενειών τους.
Το Κέντρο Ιδρύθηκε μετά από Πανελλαδική Έρευνα σε 3.170 γυναίκες όπου ως πρώτη ανάγκη, αναδείχθηκε η έλλειψη Κέντρων Ψυχολογικής Υποστήριξης των γυναικών με καρκίνο του μαστού. (Tominaga,
2001).
Υλικό & Μέθοδος
Έγινε στατιστική επεξεργασία των δημογραφικών χαρακτηριστικών των ασθενών με Ca μαστού κατά το χρονικό διάστημα από Ιανουάριο 2012 – Ιούνιο 2013, με σκοπό τον σχεδιασμό εξειδικευμένων
παρεμβάσεων
Επί συνόλου 379 ατόμων που επισκέφθηκαν το ΚΕΛ, 246 ήταν ασθενείς , ενώ 36 ήταν μέλη των οικογενειών τους . Επιπλέον, προσήλθαν 97 γυναίκες με βεβαρυμένο ιστορικό, το οποίο ήθελε περαιτέρω
ενημέρωση και ψυχολογική στήριξη.
Αποτελέσματα
με διάγνωση Ca μαστού: Ν= 246.
υγιείς με ιστορικό Ca Ν= 97.
Μέλη Οικογενειών για ενημέρωση / θεραπεία: 36
Ηλικία με Ca : (ηλικίες 27- 64 ετών) (Μ.Ο) 39 ετών
Οικογενειακή κατάσταση με Ca : 89% έγγαμες (Ν=218), 8% (19) διαζευγμένες και 3% άγαμες (Ν=9)
Αριθμός τέκνων: 12% άτεκνες (Ν=32), 8% με 1 παιδί (Ν=19), 76% με 2 παιδιά(Ν=186) και 4 % με > 3 παιδιά (Ν=9),.
Εκπαίδευση: 48% απόφοιτες Λυκείου , 19% Ανώτερης Σχολής , 22% Ανώτατης και 11% του Δημοτικού.
Τόπος διαμονής : 87% Αττική και 13 % από διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Επαγγελματική κατάσταση : 47% ιδιωτικοί υπάλληλοι , 18% δημόσιοι υπάλληλοι, 14 % οικιακά, 12% άνεργες και 9% ελεύθεροι επαγγελματίες
Παραπομπή από : 68% θεράποντας ιατρός , 22% φίλη με Ca μαστού, 10% από ΜΜΕ/εκδηλώσεις
Κατάσταση της στην πρώτη επίσκεψη : 12% περιμένοντας τα αποτελέσματα,
43% λίγο μετά τη διάγνωση, 38% κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας
Αντιμετωπίστηκαν θεραπευτικά : 69% σε δημόσιο νοσοκομείο, 31% σε ιδιωτική κλινική
με πρόσφατο ψυχοπιεστικό γεγονός (αντίξοες κοινωνικές συνθήκες, προβλήματα σχέσεων, άλλες απώλειες) : 89% (Ν=219)
Συχνότερα αιτήματα : Διαχείριση του φόβου από την ασθένεια (42%), τρόπος ανακοίνωσης σε φίλους και συγγενείς (23%), διαχείριση των παρενεργειών από θεραπευτικές παρεμβάσεις (25%)
Συμπεράσματα
Το μεγάλο ποσοστό που βίωσε έντονη ψυχική πίεση και που στη συνέχεια ανέπτυξε καρκίνο του μαστού, αναδεικνύει την ανάγκη στήριξης ευπαθών κοινωνικών ομάδων, ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης
Υψηλή η ανάγκη στήριξης με ανήλικα παιδιά, μέσα από εξειδικευμένες παρεμβάσεις, αφού τα παιδιά εισπράττουν το συναισθηματικό βάρος της μητέρας ενώ η νόσος και η διαχείριση των συμπτωμάτων
της ασκεί επιπλέον πίεση στη γονεϊκή λειτουργία και ικανότητα της γυναίκας που ασθενεί
Ανάγκη δημιουργίας ομάδων αυτό-βοήθειας ασθενών και οικογενειών κατά τόπους, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα
Τέλος, παρά το μικρό ποσοστό των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων για υποστήριξη με τις γυναίκες από την επαρχία στο ΚΕΛ, μας ωθεί να σκεφθούμε την ανάγκη δημιουργίας αντίστοιχων δομών ψυχολογικής
υποστήριξης για τις στην περιφέρεια.
P29. ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ
ΣΩΜΑΤΟΔΥΣΜΟΡΦΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ
Μ. Σπυροπούλου1, Γ. Μερεκούλιας1,
Ε. Μαρινάκη1, Κ. Σωτηριάδου1, Μ. Αναστασακη1, Ε. Ντελή 2
1Κεντρο Ψυχικής Υγείας Πάτρας
2ΕΟΠΥΥ
Εισαγωγή: Η σχέση μεταξύ των διαταραχών πρόσληψης τροφής και της σωματοδυσμορφικής διαταραχής είναι γνωστή διότι κύρια εκδήλωση
και των δύο καταστάσεων είναι η διαταραγμένη εικόνα του σώματος.
Σκοπός: Παρουσιάζεται η περίπτωση έφηβης ασθενούς με ψυχογενή ανορεξία από τριετίας που παράλληλα εμφανίζει συμπτώματα σωματοδυσμορφικής διαταραχής.
Υλικό- μέθοδοι: Γίνεται ανάλυση της κλινικής εικόνας και των διαγνωστικών διλημμάτων και παρατίθενται οι ομοιότητες και οι διαφορές μεταξύ
των δύο διαταραχών
Αποτελέσματα- Συμπεράσματα: Τονίζεται η σημασία της αναγνώρισης της συνοσηρότητας ως επιβαρυντικού παράγοντα σε ό,τι αφορά την
πορεία νόσου και την πρόγνωση στην συγκεκριμένη ασθενή.
P30. ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΣΗΣΗ ΣΕ ΙΑΤΡΕΙΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΧΡΟΝΙΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΦΥ
Π. Μπάφα1 Α. Κουλούρη1, Ι.Σ. Ζερβακάκου1, Ε. Κατσουλιέρη1, Α. Γαλανοπούλου1, Π. Κατσαούνη2, Π. Μπεγνή1, Λ. Μπούζας1, Α. Μπούνταλης1
1.Κέντρο Υγείας Σαλαμίνας
2.Γ. Ν. Ν. Π. ¨Αγ. Παντελεήμων¨
Εισαγωγή: Η κατάθλιψη είναι η πιο συχνή ψυχική διαταραχή και αναμένεται τα επόμενα 20 χρόνια να έχει αυξητικές τάσεις. Σύμφωνα με τον
Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το 2020 η κατάθλιψη παγκοσμίως θα καταλάβει την 1η θέση ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας. Ομάδα ιδιαίτερα
ευπαθής στην ανάπτυξη της διαταραχής αποτελούν οι ασθενείς με χρόνιες σωματικές παθήσεις. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι 25% των ανδρών
και 33% των γυναικών πάσχουν από ήπια έως σοβαρή κατάθλιψη.
Σκοπός της εργασίας ήταν η αναγνώριση και διερεύνηση των περιστατικών της κατάθλιψης σε άτομα που προσήλθαν για παρακολούθηση σε
ιατρείο χρόνια πασχόντων σε φορέα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Υλικό – Μέθοδοι: Τον πληθυσμό μελέτης αποτέλεσαν 139 άτομα που επισκέφθηκαν το ιατρείο Χρόνιων Παθήσεων του Κέντρου Υγείας Σαλαμίνας από τον Οκτώβριο του 2012 έως και τον Ιούλιο του 2013. Το 37,41% (n=52) των συμμετεχόντων ήταν άνδρες και το 62,59% (n=87) γυναίκες.
Πραγματοποιήθηκε κλινική εξέταση, λήψη ατομικού και οικογενειακού ιατρικού ιστορικού και μετρήθηκε η κατάθλιψη με τη χρήση ειδικής
βαθμονομημένης κλίμακας.
Αποτελέσματα: Από το σύνολο των περιστατικών το 24,46% (n=34) διαγνώσθηκε με κατάθλιψη. Η πλειοψηφία αφορούσε γυναίκες, σε ποσοστό
70,5% (n=24) και άτομα ηλικίας 51-70 ετών σε ποσοστό 44,12% (n=15). Τα συνοδά νοσήματα που κατεγράφησαν ήταν αρτηριακή υπέρταση
64,71% (n=22), άνοια 14,71% (n=5), λοιπά νοσήματα (υπερχοληστεριναιμία, ΧΑΠ, νοσήματα θυροειδούς) 47,06% (n=16). Το 88,24% (n=30)
ακολουθούσε φαρμακευτική αγωγή για κατάθλιψη με σκευάσματα εσκιταλοπράμης.
Συμπεράσματα:. Η κατάθλιψη αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για το σύστημα υγείας και την κοινωνία. Αν και σήμερα διαθέτουμε αποτελεσματικές θεραπείες, υπάρχουν δυσκολίες στη διάγνωση και στη θεραπεία. Οι λειτουργοί Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας πρέπει να στοχεύουν στην
έγκαιρη ανίχνευση της ψυχικής διαταραχής και να παρεμβαίνουν συμβουλευτικά στους ασθενείς και τις οικογένειές τους για την κατανόηση της
νόσου και την εφαρμογή κατάλληλης θεραπείας.
P31. ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΧΡΟΝΙΑΣ ΚΟΠΩΣΗΣ
Τσακίρη Ελένη¹,Παπαγεωργίου Σταυρούλα²
Νοσηλεύτρια, Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου « Ανδρέας Παπανδρέου »
Νοσηλεύτρια, Νοσοκομείο Αθηνών « Υγεία »
Eισαγωγή: Το σύνδρομο χρόνιιας κόπωσης αποτελεί μια περίπλοκη νόσο,η οποία σχετίζεται με οργανικούς,και ψυχολογικούς παράγοντες.
Υπολογίζεται ότι περίπου σε κάθε 1.000 άτομα, δύο εμφανίζουν χαρακτηριστικά του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης.
Σκοπός: Η έγκαιρη αναγνώριση του συνδρόμου Χρόνιας Κόπωσης από τους επαγγελματίες υγείας και η εφαρμογή κατάλληλης θεραπείας για
την αντιμετώπισή του.
Υλικό – Μέθοδος : Χρησιμοποιήθηκαν σύγχρονα βιβλιογραφικά στοιχεία και δεδομένα από το διαδίκτυο. Ειδικότερα, διενεργείται αναφορά
στην πρόληψη, τη σημειολογία και συμπτωματολογία, την πρόγνωση και τη θεραπεία..
Αποτελέσματα : Το 20% των ανδρών και το 30% των γυναικών υποφέρουν από το σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης. Συσχετίζεται μάλιστα με ελαττωμένα επίπεδα
κορτιζόλης στο αίμα. Έρευνες έδειξαν επίσης, ότι για το ένα τρίτο
των περιστατικών ευθύνεται κάποια νόσος σε εξέλιξη (γρίπη, ίωση, διαβήτης,
ηπατίτιδα, καρκίνος). Οι αλλεργίες, ο διαβήτης, οι λοιμώξεις του ουροποιητικού
συστήματος, το έλκος, καθώς επίσης και ορισμένα φάρμακα, όπως τα αντισταμινικά και οι βήτα αναστολείς προκαλούν εξουθένωση. Σύμφωνα
με άλλες θεωρίες, οφείλεται σε μια «απορρύθμιση» στη σχέση μεταξύ του ενδοκρινικού, του νευρικού και του ανοσοποιητικού συστήματος. Η
προσωπικότητα των ασθενών εμπλέκεται στην αιτιοπαθογένεια του ΣΧΚ
Συμπεράσματα : Η διάγνωση βασίζεται στον αποκλεισμό οργανικών προβλημάτων..
Η αντιμετώπιση της πάθησης περιλαμβάνει παρεμβάσεις στον ψυχολογικό τομέα, μεταβολή της δραστηριότητας του ασθενή, αλλά και φαρμακευτική αγωγή.
Όπως καιι σε κάθε άλλη νόσο η πρόληψη είναι ιδιαιτέρα σημαντική καθώς δύναται να είναι ο σημαντικότερος τρόπος αντιμετώπισης της νόσου..
P32. H ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΡΟΦΗΣ
Κυριακή Λάππα1, Ελένη Μπαλάσκα2, Τζαννής Πολυκανδριώτης3
Νοσηλεύτρια, Ψ.Ν.Α. «Δαφνί».
Επισκέπτρια Υγείας ΜPh, Ψ.Ν.Α. «Δαφνί»
Νοσηλευτής, MSc(c), Ψ.Ν.Α. «Δαφνί».
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η σύγχρονη εποχή χαρακτηρίζεται από τους ραγδαίους και καταπιεστικούς ρυθμούς της καθημερινότητας, άγχος και αμφισβητούμενα πρότυπα. Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται ραγδαία αύξηση των περιπτώσεων που πάσχουν από διαταραχές πρόσληψης τροφής.
Tα ΜΜΕ είναι ο κύριος φορέας διαμόρφωσης των κοινωνικών προτύπων σώματος καθώς τόσο η οικογένεια όσο και το φιλικό και κοινωνικό
περιβάλλον είναι δέκτες αλλά και πομποί των κοινωνικών προτύπων.
ΣΚΟΠΟΣ: Η προβολή των κοινωνικών – πολιτισμικών παραγόντων, οι οποίοι μέσω των Μ.Μ.Ε. επηρεάζουν σημαντικά την εικόνα σώματος
(body image) και τη δυσαρέσκεια που το άτομο βιώνει από το σχήμα του σώματος του (body dissatisfaction).
ΥΛΙΚΟ: Ανασκόπηση της μεθοδολογίας των Μ.Μ.Ε., η οποία επηρεάζει αρνητικά την εικόνα του σώματος, μέσα από μία διαδικασία προβολής
εικόνων που έχουν ως πρότυπο το υπερβολικά αδύνατο σώμα.
ΜΕΘΟΔΟΙ: Η έκθεση σε περιοδικά μόδας και ειδησεογραφικά περιοδικά, είναι ένα μέσο, που οδηγεί το κοινό να είναι λιγότερο ικανοποιημένο
από το σώμα του και να έχει την επιθυμία να ζυγίζει λιγότερο. Επιπλέον, προκαλεί αρνητική επίδραση στη διάθεση των συμμετεχόντων, προκαλώντας θυμό και καταθλιπτικό συναίσθημα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Έρευνες έχουν συνδέσει την εικόνα σώματος των εφήβων και ιδιαίτερα τη δυσαρέσκεια για το σώμα, με την επικράτηση των
διαταραχών λήψης τροφής. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν διεξαχθεί σχετικές με την επίδραση των μουσικών βίντεο στην υιοθέτηση μη υγιών
συμπεριφορών μείωσης βάρους, έχουν δείξει ότι το περιεχόμενο των μουσικών βίντεο έχει αρνητική επίδραση στους εφήβους, επηρεάζοντας
εξίσου τις πεποιθήσεις , τις συνήθειες και τη συμπεριφορά τους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Ο ρόλος που διαδραματίζουν τα έντυπα μέσα συγκριτικά με την τηλεόραση στις διαταραχές λήψης τροφής είναι φανερό, ότι
το συνολικό διάβασμα περιοδικών μόδας μπορεί να οδηγήσει σε συμπτώματα ψυχογενούς ανορεξίας, ψυχογενούς βουλιμίας, δυσαρέσκεια για
το σώμα και θέληση για αδυνάτισμα, ενώ ο συνολικός χρόνος παρακολούθησης τηλεόρασης συνδέεται περισσότερο με τη δυσαρέσκεια για το
σώμα αλλά όχι με τη θέληση για αδυνάτισμα και με διαταραγμένες διατροφικές συμπεριφορές.
P33. ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ
Τζαννής Πολυκανδριώτης1, Παρασκευή Αναγνώστου2, Κυριακή Λάππα2
Νοσηλευτής, MSc(c), Ψ.Ν.Α. «Δαφνί».
Νοσηλεύτρια, Ψ.Ν.Α. «Δαφνί».
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η συναισθηματική νοημοσύνη (emotional intelligence) αναφέρεται στην ικανότητα του ατόμου να αναγνωρίζει και να κατανοεί τα
συναισθήματα τόσο τα δικά του όσο και των άλλων, να τα χειρίζεται αποτελεσματικά και να δημιουργεί διαρκώς κίνητρα για τον εαυτό του.
Σύμφωνα με τον Dr. Goleman, ένα άτομο με μέτριο IQ και υψηλό ΕQ μπορεί να είναι περισσότερο πετυχημένο από ένα ιδιαίτερα ευφυές άτομο,
αρκεί να καλλιεργήσει τη συναισθηματική του νοημοσύνη.
ΣΚΟΠΟΣ: Η ανάδειξη της συναισθηματικής νοημοσύνης και των χαρακτηριστικών της, τα οποία φαίνεται να παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιτυχία των ανθρώπων στη διάρκεια της ζωής τους. Σύμφωνα με τον Gardner υπάρχουν 8 μορφές νοημοσύνης: Γλωσσική, Μαθηματική, Λογική,
Oπτικοχωρική, Μουσική, Κιναισθητική, Ενδοπροσωπική, Διαπροσωπική.
ΥΛΙΚΟ: Βιβλιογραφική ανασκόπηση σχετικά με την συναισθηματική νοημοσύνη και το μηχανισμό δράσης της.
ΜΕΘΟΔΟΙ: Τα κύρια συστατικά της συναισθηματικής νοημοσύνης αντιστοιχούν σε πέντε συναισθηματικές δεξιότητες, που αποτελούν
την πρώτη ύλη της έννοιας της. Αυτά είναι η αυτοεπίγνωση (self-awareness), ο αυτοέλεγχος (self-regulation), τα κίνητρα συμπεριφοράς
(motivation), η ενσυναίσθηση (empathy) και οι κοινωνικές δεξιότητες (social skills).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η δυνατότητα για καλλιέργεια της συναισθηματικής νοημοσύνης, έγκειται στον σχεδιασμό του ανθρώπινου εγκέφαλου (ανοιχτός κρίκος της φύσης του μεταιχμιακού συστήματος). Ο ανοιχτός κρίκος περιγράφεται ως διαπροσωπικός μεταιχμιακός ρυθμιστής βάσει του
οποίου το άτομο εκπέμπει σήματα που επιτρέπει στους ανθρώπους να αλληλοβοηθιούνται, ενώ ταυτόχρονα, μπορούν να αλλάξουν τα επίπεδα
ορμονών, τη μυοκαρδιακή λειτουργία, τους ρυθμούς του ύπνου ακόμη και το ανοσοποιητικό σύστημα στο σώμα κάποιου άλλου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η μελέτη της συναισθηματικής νοημοσύνης είναι πολύ δελεαστική, καθώς ως έννοια ξεφεύγει από τα μονοπάτια της λογικής
και θέτει σε πρωταγωνιστική θέση την λογική της καρδιάς και το συναίσθημα, στοιχεία τα οποία έχουν αναπόφευκτα μπει σε δεύτερη μοίρα
στις σημερινές κοινωνίες. Και μόνο αυτό το γεγονός είναι αρκετό για να την κατατάξουμε ως μία από τις πολυτιμότερες έννοιες στο χώρο των
επιστημών.
P34. ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ
Κυριακή Λάππα1, Τζαννής Πολυκανδριώτης2, Σπύρος Κοσμάς3
Νοσηλεύτρια, Ψ.Ν.Α. «Δαφνί».
Νοσηλευτής, MSc(c), Ψ.Ν.Α. «Δαφνί».
Νοσηλευτής, Γ.Ν.Α. «Σισμανόγλειο».
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η εφηβεία είναι μια ηλικία αναπόφευκτων συγκρούσεων και αναταραχής. Η εφηβική περίοδος ανάπτυξης της προσωπικότητας, χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια του ατόμου για αποχωρισμό και εξατομίκευση, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στην εμφάνιση σκέψεων αυτοκτονίας αλλά και αυτοκτονικής συμπεριφοράς.
ΣΚΟΠΟΣ: Η ανάδειξη των παραγόντων, οι οποίοι ενοχοποιούνται για την εκδήλωση της εφηβικής αυτοκτονικής συμπεριφοράς .
ΥΛΙΚΟ: Ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά με τα αίτια εκδήλωσης αυτοκτονικής συμπεριφοράς στην εφηβική ηλικία, συμπεριλαμβανομένων ψυχικών διαταραχών, οικογενειακού περιβάλλοντος.
ΜΕΘΟΔΟΙ: Σύμφωνα με την κλινική εμπειρία η αυτοκτονία και πολύ περισσότερο η απόπειρα αυτοκτονίας σε σπάνιες περιπτώσεις είναι προϊόν
ώριμης σκέψης και απόφασης ισολογιστικής. Στις περισσότερες περιπτώσεις επιθυμία και σκοπός του αυτόχειρα δεν είναι ο θάνατος του, αλλά,
η αλλαγή της οδυνηρής και ανυπόφορης κατάστασης. Έχει δηλαδή χαρακτήρα επίκλησης και διαμαρτυρίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στα αίτια της αυτοκτονίας αναφέρονται ψυχικές διαταραχές (νευρώσεις, κατάθλιψη κλπ), αλκοολισμός, τοξικομανία, ομοφυλοφιλία. Μια άλλη αιτία αποτελεί το διαταραγμένο εξωτερικά ή εσωτερικά οικογενειακό περιβάλλον (διαταραγμένες σχέσεις των γονέων μεταξύ
τους, παραμέληση, υπερβολικές απαιτήσεις των γονέων προς το παιδί, κακοποίηση κλπ). Επίσης παράγοντας επικινδυνότητας, είναι η συνύπαρξη διάφορων μορφών ψυχοπαθολογίας όπως: οι διαταραχές συναισθήματος, διαταραχές διαγωγής, διαταραχές προσωπικότητας (π.χ. αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Συμπερασματικά, αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε είναι ότι η παιδική και η εφηβική ηλικία είναι πολύ σημαντική για την
πορεία του ατόμου, όπου επηρεάζεται από πλήθος παραγόντων (κοινωνικών και οικογενειακών). Οι έφηβοι που είναι ψυχολογικά επαρκείς
κατά τις προηγούμενες αναπτυξιακές περιόδους, παρόλη την αναταραχή της εφηβείας θα συνεχίσουν να είναι επαρκείς και θα μπορέσουν να
αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις καινούργιες προκλήσεις και να προσαρμοστούν. Αντίθετα, αν δεν συμβαίνει αυτό, τότε πολύ πιθανό οι νέοι
να μην μπορούν να ελέγξουν τη ζωή τους.
P35. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΧΑΡΩ! ΕΙΜΑΙ ΔΥΣΘΥΜΙΚΟΣ Ή ΑΠΛΑ ΕΤΥΧΕ;
Λυκούδη E1, Κ. Μπόγια2, Ε. Μεϊμέτη3 , Ελλάδα
1.Νοσηλεύτρια Τ.Ε, Γενική Κλινική Ιασώ General
2.Νοσηλεύτρια Τ.Ε, Οίκος Ευγηρίας Αναγέννησις Παλλάς
3.Νοσηλεύτρια Τ.Ε, MSc, PhD(c), Γ.Ν. Μελισσίων «Αμαλία Φλέμινγκ»
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η δυσθυμική διαταραχή είναι μια μορφή κατάθλιψης με κύρια χαρακτηριστικά της την ηπιότητα των καταθλιπτικών συμπτωμάτων
και τη χρονιότητα. Περίπου 3-6 στους 100 ανθρώπους του γενικού πληθυσμού νοσούν σε κάποια περίοδο της ζωής τους με συχνότερη εμφάνιση στις γυναίκες, τους διαζευγμένους και τους πάσχοντες από χρόνια σωματικά προβλήματα. Πυροδοτείται από δυσμενείς ψυχοκοινωνικούς
παράγοντες και στρεσσογόνα γεγονότα ζωής.
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρούσα ανασκόπηση έχει σκοπό τη μελέτη και τη προβολή της δυσθυμίας αλλά και τα χαρακτηριστικά της.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΙ: Περιλαμβάνει πρόσφατη βιβλιογραφική αναζήτηση τόσο στην ελληνική όσο και στη διεθνή βιβλιογραφία. Παράλληλα, για
τη συγκέντρωση των απαραίτητων στοιχείων αυτής της ανασκόπησης αξιοποιήθηκαν έγκυρες και σύγχρονες διαδικτυακές πηγές.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το άτομο με δυσθυμία βασανίζεται από μια ήπιας έντασης αλλά σχεδόν συνεχή κατάθλιψη που μειώνει την αυτοεκτίμησή του,
εμποδίζει τη λειτουργικότητά του, τον κάνει δυσάρεστο στο περιβάλλον του και δεν του επιτρέπει να αντλήσει ικανοποίηση από τη ζωή του.
Άτομα που δεν παρουσιάζουν δυσθυμία, κάτω από την επίδραση ψυχοτραυματικών γεγονότων, μπορεί να παρουσιάσουν συμπτώματα που να
μοιάζουν με αυτά της δυσθυμικής διαταραχής. Ωστόσο στις περιπτώσεις αυτές η ένταση και η διάρκεια των συμπτωμάτων, καθώς και ο βαθμός
παρεμβολής στην προσωπική και κοινωνική λειτουργικότητα του ατόμου διαφέρουν.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η θεραπευτική αντιμετώπιση της δυσθυμίας γίνεται με ψυχοθεραπευτικές και ψυχοφαρμακολογικές μεθόδους όπως η ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία, η συμπεριφορική-γνωσιακή θεραπεία και η διαπροσωπική ψυχοθεραπεία. Για τη σταθεροποίηση του θεραπευτικού
αποτελέσματος χρησιμοποιούνται αντικαταθλιπτικά φάρμακα.
P36. ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Δ.Βλυσίδης, M.D.Ph.D.M.R.S. Συντονιστής Διευθυντής Ψυχιατρικού τομέα «Ασκληπιείο Βούλας» , Κ. Μιχελιδάκης, ψυχίατρος αναπληρωτής διευθυντής «Ασκληπιείο Βούλας», Κ. Γαρούμπη, M.Sc Ψυχολόγος, Μονάδα ψυχικής υγείας «Ασκληπιείο Βούλας» Σ. Γρηγοράκου, Κοινωνική Λειτουργός, Μονάδα ψυχικής υγείας «Ασκληπιείο Βούλας» Κ. Φραγκιαδάκη, M.Sc Ψυχολόγος, Μονάδα ψυχικής υγείας «Ασκληπιείο Βούλας», Α. Βέργη,
ψυχολόγος «Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής»
Εισαγωγή
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι ένα χρόνιο φλεγμονώδες αυτοάνοσο νόσημα, που εμφανίζεται με μεγάλη συχνότητα στον πληθυσμό και που
συνοδεύεται σχεδόν πάντα από την κατάθλιψη σε σημείο να θεωρείται ένα από τα συμπτώματα της. Η νόσος προσβάλλει όλες τις ηλικίες με
συχνότητα 0,5-1% του πληθυσμού.
Σκοπός
Ο σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η ύπαρξη της κατάθλιψης σε ασθενείς που πάσχουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Υλικό
Μελετήσαμε 40 ασθενείς στους οποίους έχει διαγνωστεί ρευματοειδής αρθρίτιδα και υποβάλλονται σε θεραπεία.
Μέθοδος
Το ψυχομετρικό εργαλείο που χρησιμοποιήσαμε ήταν το DSSI-SAD και το SYMPTOM CHECK LIST-90R(SCL-90R).
Αποτελέσματα
Από την στατιστική επεξεργασία των αποτελεσμάτων προκύπτει ότι η πλειοψηφία των ασθενών παρουσιάζει καταθλιπτική συμπτωματολογία,
αποτελέσματα που συμφωνούν με τα δεδομένα της διεθνής βιβλιογραφίας.
Συμπεράσματα
Δεδομένου ότι τα αυτοάνοσα νοσήματα, συμπεριλαμβανομένης της ρευματοειδούς αρθρίτιδας παρουσιάζουν συνοσηρότητα με διαταραχές
καταθλιπτικού φάσματος και χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί εάν η νόσος προϋπάρχει της ψυχικής διαταραχής ή το αντίστροφο, καθιστά επιτακτική την ανάγκη ανίχνευσης και θεραπείας της κατάθλιψης για την βελτίωση της λειτουργικότητας και ποιότητας ζωής των ασθενών.
P37. ΧΡΟΝΙΟΣ ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΛΓΊΑ, ΥΠΑΡΑΧΝΟΕΙΔΗΣ ΑΙΜΟΡΑΓΙΑ ΣΕ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ
Γ.ΜΟΙΡΟΣ , Π. ΣΚΟΥΜΠΡΗ., Θ.ΚΑΡΑΜΑΝΤΖΙΑΝΗ
ΚΥ Μαντουδίου-ΓΝ Χαλκίδας
ΣΚΟΠΟΣ: Παρουσίαση περιστατικού
Άνδρας, 58 ετών, προσήλθε στο κέντρο υγείας (ΚΥ) με έντονη κεφαλαλγία κι εμέτους. Ήταν απύρετος και δεν εμφάνιζε αυχενική δυσκαμψία.
Από το ατομικό αναμνηστικό αναφέρεται χρόνιος αλκοολισμός. Ο ασθενής ήταν συγχυτικοδιεγερτικός και λόγω τούτου χορηγήθηκαν: 2amp
διαζεπάμη IM, 1 amp αλοπεριδόλη IM και 1 amp αλοπεριδόλη IV. Διεκομίσθη άμεσα στο νοσοκομείο σε έντονη διέγερση, όπου διενεργήθηκε
CT εγκεφάλου και το πόρισμα έδειξε υπαραχνοειδή αιμορραγία.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Ως υπαραχνοειδής αιμορραγία ορίζεται η εξαγγείωση αίματος από ένα μεγάλο αγγείο του εγκεφάλου (συνήθως από μια αρτηρία) προς τον
υπαραχνοειδή χώρο. Η ετήσια συχνότητα της αυτόματης υπαραχνοειδούς αιμορραγίας υπολογίζεται σε 12 περιστατικά ανά 100.000 πληθυσμού. Στο ΚΥ μόνο μια περίπτωση έχει αναφερθεί εντός του 2013.Τα αίτια είναι ποικίλα: αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες, αγγειΐτιδες, αιμορραγικοί όγκοι, συστηματικές διαταραχές του πηκτικού μηχανισμού, χρήση συμπαθητικομιμητικών ουσιών (π.χ. κοκαΐνη). Σε ένα ποσοστό 10% η
αιμορραγία είναι αγνώστου αιτιολογίας. Παράγοντες κινδύνου αποτελούν: η αρτηριακή υπέρταση, το κάπνισμα, το αλκοόλ, η λήψη φαρμάκων
(κυρίως αντισυλληπτικών), η προχωρημένη ηλικία, ο δείκτης μάζας σώματος, η κύηση/τοκετός, το οικογενειακό ιστορικό, η παρουσία νοσημάτων (π.χ. σύνδρομο Ehlers-Danlos, πολυκυστικοί νεφροί), η διενέργεια οσφυονωτιαίας παρακέντησης, ή αγγειογραφίας εγκεφάλου.
Η κλινική εικόνα της υπαραχνοειδούς αιμορραγίας περιλαμβάνει έντονη ινιοαυχενική κεφαλαλγία αιφνίδιας έναρξης, ναυτία, έμετο κι αυχενική
δυσκαμψία. Ενίοτε, η πρώτη εκδήλωση μπορεί να είναι ένα λιποθυμικό επεισόδιο ή κάποια εστιακή νευρολογική σημειολογία, φωτοφοβία,
διπλωπία, οσφυαλγία ή κρίσεις επιληψίας. Συνήθως στο ιστορικό αναφέρονται άτυπες κεφαλαλγίες τους τελευταίους ένα με δύο μήνες.
Η αρχική κλινική εκτίμηση της υπαραχνοειδούς αιμορραγίας γίνεται με τη χρήση κλιμάκων (π.χ. κλίμακα WFNS),ενώ μέθοδος εκλογής για τη
διάγνωση της υπαραχνοειδούς αιμορραγίας είναι η αξονική τομογραφία.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Σε ασθενείς με ιστορικό χρόνιου αλκοολισμού που προσέρχονται στο ΚΥ με έντονη κεφαλαλγία κι εμέτους, θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν η
πιθανότητα της υπαραχνοειδούς αιμορραγίας. Την τελευταία πενταετία στο ΚΥ Μαντουδίου έχουν καταγραφεί τρία τέτοια περιστατικά.
P38. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΙΑΤΡΕΙΟΥ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ
Π. Γ. Ν. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΤΟ ΕΤΟΣ 2012
1) Γ. Αποστόλου, 2) Ν. Ντούσκας 3) Ν.Θεοχαρόπουλος 4) Ε. Παπαθεοδώρου
5) Μ. Τσατσάνη 6) Α.Ζαχαρη 7) Χ.Τσάμης 8) Ε.Μέγα 9) Δ. Παππάς 10) Β. Μαυρέας
Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων
Ελλάδα
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τα εξωτερικά ιατρεία της ψυχιατρικής κλινικής του ΠΓΝΙ υποδέχονται καθημερινά μεγάλο αριθμό εξεταζόμενων ασθενών τόσο από τα Ιωάννινα όσο και από
την ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου .
ΣΚΟΠΟΣ
Σκοπός της μελέτης είναι η καταγραφή της λειτουργίας του ιατρείου κατά την διάρκεια ενός έτους καθώς και η ποσοστιαία αναλογία των διαγνώσεων των νέων
περιστατικών.
ΥΛΙΚΟ - ΜΕΘΟΔΟΣ
Έγινε καταγραφή των ατόμων που προσήλθαν για εξέταση στα Εξωτερικά Ιατρεία της Ψυχιατρικής Κλινικής κατά τη διάρκεια ενός έτους με το σύνολο των εξεταζόμενων να φτάνει τους 6970. Ο αριθμός των εξεταζόμενων στα τακτικά ιατρεία ανήλθε στα 1869 άτομα , ενώ οι εξεταζόμενοι που προσήλθαν στα επείγοντα εξωτερικά ιατρεία ήταν 5101 άτομα. Τα νεοδιαγνώσθεντα περιστατικά έφτασαν τον αριθμό των 431.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Τα τακτικά ιατρεία υποδέχτηκαν το 26.81 % των ασθενών ενώ στα επείγοντα εξωτερικά ιατρεία προσήλθε το 73.18 % των εξεταζόμενων.
Τα ποσοστά των νεοδιαγνωσθέντων περιστατικών κατά ICD-10 ήταν τα εξής:
F.00-F.09 Οργανικές ψυχικές διαταραχές
53 (12.3 %)
F.10-F.19 Ψυχικές διαταραχές και διαταραχές συμπεριφοράς οφειλόμενες
στη χρήση ψυχοδραστικών ουσιών
93 (21.6 %)
F.20-F.29 Σχιζοφρένεια, σχιζότυπες , παραληρηματικές διαταραχές 52 (12 %)
F.30-F.39 Συναισθηματικές διαταραχές
124 (28.8%)
F.40-F49 Νευρωσικές, συνδεόμενες με stress και σωματόμορφες διαταραχές
61 (14.15%)
F.50-F59 Συμπεριφορικά σύνδρομα σχετιζόμενα με φυσιολογικές διαταραχές και σωματικούς παράγοντες
3
(0.7 %)
F.60-F.69 Διαταραχές προσωπικότητας και συμπεριφοράς του ενηλίκου
17 (3,9
%)
F.70-F79 Νοητική υστέρηση
28 (6.5 %)
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Σε εξωτερικά Ιατρεία Ψυχιατρικής Κλινικής όπως στο ΠΓΝΙ διακινείται μεγάλος αριθμός τακτικών και επειγόντων περιστατικών. Συμπεραίνουμε λοιπόν, πως το
μεγαλύτερο ποσοστό αφορά έκτακτα περιστατικά με συχνότερα τις Συναισθηματικές Διαταραχές, ακολουθούν κατά σειρά οι Ψυχικές Διαταραχές λόγω χρήσης
ουσιών, οι Αγχώδεις Διαταραχές, Οργανικές Ψυχικές Διαταραχές, η Σχιζοφρένεια και οι παρεμφερείς Ψυχωτικές Διαταραχές. Επίσης θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον
να παρατηρηθεί στο μέλλον η μεταβολή στη διακύμανση της επισκεψιμότητας όπως και πιθανή μεταβολή στο ποσοστών των παθήσεων στα νεοδιαγνωσθέντα περιστατικά.

Τελικό πρόγραμμα - ελληνικο κολλεγιο γενικων ιατρων

Βιβλίο Περιλήψεων - Ελληνική Εταιρία Κλινικής Χημείας

File

Τα εργαλεία που συνεπικουρούν το ανοικτό

1. - WordPress.com

Προβλήματα

Παρουσίαση - Ινστιτούτο έρευνας και θεραπείας της συμπεριφοράς

A` Ανακοίνωση

ΜΕΤΕΩΡΟΣΚΟΠΕΙΟ - αριστοτελειο πανεπιστημιο θεσσαλονικης

ομαδες εργασιας - ελληνικο κολλεγιο γενικων ιατρων

SPC

Οδηγός Προπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Ψυχολογίας του

προγραμμα σπουδων - Ακαδημία των Πολιτών

ΦΕΚ 13-12-2013 - Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

για την αναθεση υπηρεσιων επισκευης και συντηρησης παγιου κλπ

Θεραπεία μετά την επέμβαση

Προεγχειρητικό άγχος: Νοσηλευτικές και ψυχολογικές παρεμβάσεις

Τοµέας Ψυχικής Υγείας Ιωαννίνων

ISO 9001 – ISO 22000 – ISO 14001 – ISO 50001 – OHSAS 18001

Τ Ε Λ Ι Κ Ο Π Ρ Ο Γ Ρ Α Μ Μ Α Πέµπτη 23 Απριλίου 2015

Υποψηφιότητες για ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ (με αλφαβητική σειρά