ΤΕΥΧΟΣ 50 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2013 ΤΑΜΟΥΖ-ΑΒ-ΕΛΟΥΛ 5774
Ê
ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΘΗΝΩΝ
50
τεύχη
περιεχοµενα
03
18
29
συνταξης σηµειωµα
100 Εβραιοι που επηρεασαν τον
κοσµο Λουις Μαγερ
νεο χριστιανικο αραβο-ισραηλινο
κοµµα δηλωνει αγανακτισµενο µε
τους αντισιωνιστες Αραβες
04
κοινοτητας διοικηση µηνυµα, εκλογες, ενηµερωση, ανακοινωση
06
ΑλΕφ 50 τευχη
12
απετυχε η αποπειρα των νεοναζι να
ποινικοποιησουν την αντιναζιστικη
δραση
13
συναντηση των απογονων της οικογενειας του Σαµουηλ και της Ζηνι
Μιζαν
15
Αουσβιτς: τι εχει µεινει απ’ τη φωτια;
16
επταχρονος Ελβετος οδηγησε τους
Εβραιους στη σωτηρια µεσω των
Αλπεων
17
αποφθεγµα φωτογραφια
20
τα τρια προσωπα του Μπαφοµέθ
και οι "Ναΐτες" στην Νεα Μεση
Ανατολη
22
η σιωπη απεναντι στη µισαλλοδοξια ειναι ντροπη
30
διεθνης ηµερα της µιτσβα
31
σχολια
23
Μητροπολιτης Σιατιστης: «τωρα δεν
µπορειτε να επικαλεισθε την αγνοια
για την Χρυση Αυγη»
24
µια οµιλια που ζεσταινει τις καρδιες
ολων µας
27
συµµαχια χεβι µεταλ για την ειρηνη
28
αναγνωστων βηµα
Ι∆ΙΟΚ ΤΗΤΗΣ: Ισραηλιτική Κοινότης Αθηνών,
Μελιδόνη 8, Αθήνα 105 53, τηλ.: 2103252898,
fax: 210 3220761, e-mail: athjcomm@otenet.gr.
ΕΚ∆ΟΤΗΣ: ο Πρόεδρος της Ι.Κ.Α. Mίνως Μωυσής ΥΠΕΥΘΥΝΟ Σ ΕΚ ∆Ο ΣΗΣ -ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Βίκτωρ Ελιέζερ fax: 2104820057, e-mail:
victorel@otenet.gr ΣΥΝΤΑ ΚΤΙΚ Η ΟΜΑ∆Α : Βίκτωρ Ελιέζερ, Ηλίας Νάχµαν, Ντορίτα Τρέβεζα
Σ ΧΕ ∆ΙΑ ΣΜΟΣ- ΚΑΛΛ/ΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ρασέλ
Μπαλέστρα Ε ΚΤΥΠΩΣΗ: ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΑΕΒΕ
ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ: Ιφιγένεια Αντωνίου, Αλίκη Αρούχ-Μορδεχάϊ, Κωνσταντίνος Γώγος, Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ, Αρης
Εµµανουήλ, Γιώργος Καλαντζής, Βασιλική Κεραµιδά, Βάσω Κόλια, Λουίζα Κονέ, Γιάννης
Μάζης, Εβίτα Μιζάν, Ραβ. Ισαάκ Μιζάν, Γαρυφαλλιά Μίχα, Ισαάκ Μορδεχάϊ, ∆αυίδ Μωυσής,
Ηλίας Νάχµαν, Γκάµπριελ Νεγρίν, Ρόζα ΑσσέρΠάρδο, Ντορίτα Τρέβεζα, Ελένη Τσερεζόλε,
∆όµνα Χατζηγιαννακού.
συνταξης σηµειωµα
03
5774: ετος
και
Τα µηνύµατα είναι ενθαρρυντικά. Ο δρόµος
όµως, είναι µακρύς και δύσβατος. Η επανέναρξη των συνοµιλιών µεταξύ Παλαιστινίων
και Ισραηλινών είναι βέβαια το πρώτο βήµα,
για την επίτευξη µιας δίκαιης και σταθερής
συµφωνίας ειρήνης, που θα προβλέπει την
ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους δίπλα στο
Ισραήλ και την ασφάλεια του εβραϊκού κράτους
και των πολιτών του. Η βούληση των δύο πλευρών δεν διατυπώθηκε µόνο στα λόγια. Η ισραηλινή κυβέρνηση απελευθέρωσε δεκάδες
Παλαιστινίους, που είχαν καταδικασθεί για
συµµετοχή σε τροµοκρατικές ενέργειες, που
είχαν ως αποτέλεσµα το θάνατο Ισραηλινών πολιτών. Ο Μαχµούντ Αµπάς φαίνεται ότι τελικά
επιλέγει το δρόµο του διαλόγου και µπορεί να
αποµονώσει τους εξτρεµιστές, που επιδιώκουν
τη σύγκρουση µε το Ισραήλ.
Αξίζει ίσως να επισηµάνουµε επίσης, τη σπουδαιότητα της τριµερούς συνεργασίας Ελλάδας
– Κύπρου – Ισραήλ, για την πολιτική σταθερότητα και οικονοµική ανάπτυξη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, προς όφελος των πολιτών των
τριών χωρών.
Ας είναι λοιπόν το 5774, έτος ειρήνης και συνεργασίας.
Ας επαγρυπνούµε για να µην εκπλαγούµε
Οι αντοχές της Ευρώπης δοκιµάζονται. Οι δυνάµεις της άκρας δεξιάς, µε το φασιστικό και
ναζιστικό τους, πλέον, πρόσωπο, ετοιµάζονται
για µια θριαµβευτική εµφάνιση στην καρδιά της
Ευρώπης, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις
ευρωεκλογές του 2014. Ρατσισµός, µισαλλοδοξία και αντισηµιτισµός, δεν χτυπούν απλά την
πόρτα της Ευρώπης – οι εκφραστές τους ει-
σβάλλουν και απειλούν να καταλάβουν θέσεις
στον πυλώνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και βεβαίως, η Ελλάδα απειλείται για πρώτη φορά
από αυτό το κύµα νεοναζισµού. Και η απειλή
αυτή θα γιγαντώνεται, όσο κυβέρνηση και αντιπολίτευση αρνούνται να συνεργασθούν για την
αποτελεσµατική αντιµετώπιση ενός αντιπάλου,
που απειλεί την ίδια τη δηµοκρατία. ∆ιότι, ο ναζισµός εκµεταλλεύεται τη δηµοκρατία για να
την καταλύσει. Και αφού την καταλύσει, αρχίζουν οι διώξεις των πολιτικών αντιπάλων και
µετά οι διωγµοί των διαφορετικών. Όλων όσων
«διαφέρουν», χωρίς καµία εξαίρεση! Γι’ αυτό
είναι αναγκαία, επιτακτική και επείγουσα η
σύµπραξη όλων των δηµοκρατικών δυνάµεων
του τόπου, απέναντι στο φασισµό και το ναζισµό. Ας επαγρυπνούµε λοιπόν, για να µην εκπλαγούµε.
Στα πενήντα τεύχη «Άλεφ» - το περιοδικό
της Ισραηλιτικής Κοινότητας της Αθήνας και στα σχεδόν 10 χρόνια συνεχούς κυκλοφορίας, πάνω από 100 συνεργάτες συνέβαλλαν
µε τα κείµενά τους και έβαλαν το δικό τους λιθαράκι, στην ενηµέρωση, στον προβληµατισµό,
στη γνώση και στον πολιτισµό όλων µας. Αυτό
είναι το Άλεφ!
Ένα µεγάλο ευχαριστώ σε εσάς τους αναγνώστες, για την εµπιστοσύνη σας, για την εποικοδοµητική κριτική σας, για την υποστήριξή σας.
Καλή ανάγνωση
Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ
04
κοινοτητας διοικηση
εκλογες
µηνυµα
απο το
Συµβουλιο
Αγαπητά μέλη της Κοινότητάς μας,
Πριν λίγες ημέρες καλωσορίσαμε το νέο εβραϊκό
έτος, 5774. Όπως πάντα, ανταλλάξαμε ευχές μεταξύ μας, για ειρήνη, υγεία, ευτυχία και προσευχηθήκαμε για καλύτερες μέρες στην οικογένειά μας,
στους φίλους μας, στις δουλειές μας. Αυτό το διάστημα των μεγάλων γιορτών του εβραϊσμού είναι
συνυφασμένο με την αισιοδοξία και την ελπίδα, αντανακλά την ανθρώπινη ανάγκη της προσδοκίας ότι
θα ξεπεραστούν προβλήματα που μας ταλαιπωρούν,
ότι θα διορθωθούν λάθη που κάναμε.
Ξέρουμε πολύ καλά όμως ότι αυτή τη θετική προσδοκία πρέπει και να την καλλιεργήσουμε με τη
στάση μας, με τις δικές μας πρωτοβουλίες, με τις
ενέργειές μας, με τις αλλαγές που πρέπει να επιφέρουμε σε ό, τι δεν λειτουργεί σωστά. Κανείς δεν άλλαξε κάτι προς το καλύτερο με παθητική στάση,
απλά περιμένοντας.
Το νέο Κοινοτικό Συμβούλιο διακατέχεται από αυτή
τη λογική και έχει ήδη θέσει σε εφαρμογή πρωτοβουλίες που θα βοηθήσουν την Κοινότητά μας να
βελτιωθεί, να αποκτήσει καλύτερη οργάνωση, να
έρθει πιο κοντά σε όλους, να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις προκλήσεις των καιρών, να βοηθήσει
όσους έχουν την ανάγκη της, να δώσει στα παιδιά
της παιδεία υψηλού επιπέδου, να αποκτήσει εξωστρέφεια, φίλους και συμμαχίες στο περιβάλλον.
Μπορούν πολλά να γίνουν και είμαστε αποφασισμένοι να τα κάνουμε. Χρειαζόμαστε όμως βοήθεια,
χέρια, ιδέες, εθελοντική προσφορά, ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ.
Λίγος χρόνος από πολλούς είναι πολύ πιο χρήσιμος
από ότι, πολύς χρόνος από λίγους. Ελάτε κοντά,
ελάτε μέσα στην Κοινότητά μας, θα πάρετε χαρά
βλέποντας τη συμμετοχή σας να παίρνει αξία, να παράγει αποτέλεσμα.
Αν θέλουμε μια καλύτερη ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, είναι στο
χέρι μας. Και οι πόρτες της Κοινότητάς μας είναι
ανοιχτές.
Καλή χρονιά.
Ο Ιούνιος ήταν μήνας εκλογών για την
ανάδειξη νέων Διοικήσεων στο Κεντρικό
Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος και στις
Ισραηλιτικές Κοινότητες Αθήνας και
Θεσσαλονίκης.
Από τις εκλογές που έγιναν στις 2 Ιουνίου 2013, η
νέα Κοινοτική Συνέλευση, εξέλεξε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης:
Δαυίδ Σαλτιέλ: Πρόεδρος
Λάζαρος Σεφιχά: Αντιπρόεδρος
Ισραέλ Ρούσσο: Γραμματέας
Πίγχας Παρέντε: Ταμίας
Χάννα Πίντο: Ελεγκτής
Από τις εκλογές που έγιναν στις 9 Ιουνίου 2013, η
νέα Κοινοτική Συνέλευση εξέλεξε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ισραηλιτικής Κοινότητας της
Αθήνας:
Μωυσής Αβραάμ (Μίνος): Πρόεδρος
Ασσέρ Βίκτωρ – Χαϊμ: Αντιπρόεδρος
Μιζάν Ιωσήφ (Ζοζέφ): Γεν. Γραμματέας
Ναχμίας Χαϊμ: Ταμίας
Κόβο Ισαάκ Ερρίκος: Μέλος
Μορδεχάϊ – Αρούχ Αλίκη: Μέλος
Νεγρίν Ηλίας: Μέλος
Σασών Αλβέρτος: Μέλος
Μοδιάνο Μικές – Σαμ (Μίκης): Μέλος
Ερρέρα Ιωσήφ: Αναπληρωματικό Μέλος
Ναμία Κέλλυ: Αναπληρωματικό Μέλος
Ρούσσου Ρόζα: Αναπληρωματικό Μέλος
Εμμανουήλ Δανιέλ (Ντάνης): Αναπληρωματικό
Μέλος
Στις 29 Ιουνίου 2013, στην Αθήνα, το 21ο Συνέδριο
των Ισραηλιτικών Κοινοτήτων εξέλεξε τη νέα Διοίκηση του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου
Ελλάδος:
Βενιαμίν ΑΛΜΠΑΛΑΣ – Πρόεδρος
Μάνος ΑΛΧΑΝΑΤΗΣ – Αʼ Αντιπρόεδρος
Σολομών ΠΑΡΕΝΤΕ – Βʼ Αντιπρόεδρος
Βίκτωρ ΕΛΙΕΖΕΡ – Γεν. Γραμματέας
05
Δανιήλ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥΤ: Γεν. Ταμίας
Μαρσέλ ΣΟΛΟΜΩΝ: Αναπλ. Γεν. Γραμματέας
Μαγρίζος ΜΩΥΣΗΣ: Αναπλ. Γεν. Ταμίας
Ελισάφ ΜΩΥΣΗΣ: Σύμβουλος
Μωϋσής ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΗΣ: Σύμβουλος
Ισαάκ ΜΑΪΡ: Σύμβουλος
Μάκης ΜΑΪΣΗΣ: Σύμβουλος
Ζαχαρίας ΣΟΥΣΗΣ: Σύμβουλος
Εζδράς ΜΠΑΚΟΛΑΣ: Αναπληρωματικός Σύμβουλος
Ααρών ΑΒΔΕΛΑΣ: Αναπληρωματικός Σύμβουλος
Ισαάκ - Σάκης ΛΕΩΝ: Αναπληρωματικός Σύμβουλος
ενηµερωση για το προγραµµα
συνταξεων για επιζωντες Ολοκαυτωµατος
Article 2 Fund, τροποποίηση κριτηρίων
Αγαπητά μέλη,
Σας γνωρίζουμε ότι, ως αποτέλεσμα πρόσφατων διαπραγματεύσεων της Claims Conference με την γερμανική κυβέρνηση, επετεύχθη τροποποίηση ενός των κριτηρίων του προγράμματος Article 2 Fund, στους επιζώντες του Ολοκαυτωματος.
Συγκεκριμένα από 1η Ιουλίου 2013, το ετήσιο εισόδημα των αιτούντων δεν πρέπει να ξεπερνά τα $25.000 (18.000 €),
έναντι του ορίου των $16.000, στο παρελθόν. Αυτό σημαίνει ότι διευρύνεται το πλήθος των δικαιούχων για το συγκεκριμένο πρόγραμμα και μπορούν να υπαχθούν σε αυτό και ομόθρησκοι, που δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής μέχρι
σήμερα. Για τον υπολογισμό του ετήσιου εισοδήματος, σε σχέση με το προαναφερθέν όριο, δεν λαμβάνονται υπόψη
εισοδήματα που προέρχονται από οιονδήποτε τύπο σύνταξης (επαγγελματική, αναπηρίας, χηρείας κτλ).
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθύνεστε στις διοικητικές υπηρεσίες της Κοινότητας, στα τηλέφωνα: 210 3252823, -875 επιλογή 3 και στο email: socialcare@athjcom.gr αρμόδια είναι η κ. Έλσα Πουγκακιώτη.
Ανακοίνωση Διοικητικών Υπηρεσιών ΙΚΑ
Οι διοικητικές υπηρεσίες της ΙΚΑ επιθυμούν να σας ενημερώσουν ότι για την καλύτερη εξυπηρέτησή σας,
υπάρχει η δυνατότητα να αποστέλλετε μέσω φαξ, στο 210 3220761 ή με email στο sec@athjcom.gr οποιοδήποτε
αίτημά σας και θα απαντάται σε εύλογο χρονικό διάστημα.
Σε περίπτωση που επιθυμείτε να επισκεφθείτε τα γραφεία των διοικητικών υπηρεσιών, καθιερώνονται οι ώρες
εξυπηρέτησης κοινού, ως εξής: Δευτέρα 9:00-13:00, Τρίτη 12:30 - 16:30, Τετάρτη 9:00-13:00, Πέμπτη 9:0013:00 και Παρασκευή 9:00-13:00.
Οι μέρες και ώρες συναλλαγής με το ταμείο είναι: Πέμπτη 9:00-13:00 και Παρασκευή 9:00-13:00.
Σας ευχαριστούμε για την συνεργασία
Η διοίκηση
06
του ΒΙΚΤΩΡΑ ΙΣΑΑΚ ΕΛΙΕΖΕΡ
AλΕφ
τευχη
Δεκέμβριος 2004, το Άλεφ κάνει την πρώτη του εμφάνιση στα κοινοτικά δρώμενα της
Αθήνας, επί προεδρίας Ισαάκ Μορδεχάϊ.
«Γιατί Άλεφ;», διερωτάται ο πρώτος υπεύθυνος σύνταξης και εμπνευστής του ονόματος του περιοδικού, Άρης Εμμανουήλ και απαντά στο πρώτο «σύνταξης σημείωμα»,
που θα διαβάσετε στο δικό του σημείωμα. Μαζί του στην πρώτη συντακτική ομάδα, ο
Ανδρέας Ματαθίας και ο Βίκτωρ Ελιέζερ, ενώ τον σχεδιασμό και την καλλιτεχνική επιμέλεια, αναλαμβάνει η Ρασέλ Μπαλέστρα. Το εξώφυλλο απεικονίζει τη μορφή του
Μωυσή, ως τον πρώτο από τους «100 Εβραίους που επηρέασαν τον κόσμο» από το βιβλίο του Michael Shapiro, που μεταφράζει μέχρι σήμερα, η Αλίκη Αρούχ – Μορδεχαϊ.
Το 2007, ο Βενιαμίν Αλμπάλας επανεκλέγεται Πρόεδρος της Κοινότητας. Τον Απρίλιο
του 2008, ο Ηλίας Νάχμαν πλαισιώνει την συντακτική ομάδα, ενώ τον Ιανουάριο του
2009, ο Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ, παραλαμβάνει τη σκυτάλη της αρχισυνταξίας του Άλεφ,
από τον Άρη Εμμανουήλ. Τον Σεπτέμβρη του 2010, η Ντορίτα Τρέβεζα εντάσσεται στη
συντακτική ομάδα. Τον Σεπτέμβρη του 2013, κυκλοφορεί το 50ο τεύχος του Άλεφ. Πρόεδρος της Κοινότητας, ο Μίνος Μωυσής.
Στα 50 τεύχη Άλεφ συνεργάστηκαν με κείμενά τους οι: ο Ισραηλινός Πρέσβης στην
Αθήνα Άριε Μέκελ, o Ραββίνος Αθηνών Ισαάκ Μιζάν, ο Πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, Βενιαμίν Αλμπάλας, ο Πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας
Αθηνών, Μίνος Μωυσής, ο επίτιμος Πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Λάρισας
και συγγραφέας, Εζδράς Μωυσής, ο επίτιμος Πρόεδρος της Κοινότητας Βόλου και συγγραφέας, Ραφαήλ Φρεζής, ο τ. Πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου,
Νισίμ Μάϊς, ο τ. Πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών, Ισαάκ Μορδεχάϊ, ο
Πρόεδρος του Μπνεϊ Μπριτ Μάτος Μπορμπώλης, οι πανεπιστημιακοί Ιωάννης Μάζης,
Κωνσταντίνος Γώγος, Ρένα Μόλχο, Ρίκα Μπενβενίστε, Οβης Ναμίας, Ελένη Κουρμαντζή, Ελένη Χοντολίδου, Μπένης Νατάν, Σάμης Χασσίδ, Βίκυ Σαμπετάϊ, η υποψήφια διδάκτωρ πολιτικής επιστήμης στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης, Γαρυφαλλιά Μίχα, οι
δημοσιογράφοι, Μάριος Μοντιάνο, Μαρσέλ Γιοέλ, Πάσχος Μανδραβέλης, Ζαν Κοέν,
Αχιλλέας Πεκλάρης, Ζακ Σαμουήλ, Αλέκος Ράπτης, Angela Maria Arbelaez, Ηλίας Νάχμαν
και Βίκτωρ Ελιέζερ, η συγγραφέας Μαρίζα Ντεκάστρο, ο Σπύρος Γιούργας, Πρόεδρος
της οργανωτικής επιτροπής για τη μνήμη και το έργο του Αλμπέρ Κοέν, ο πρωτεργάτης
της «πρωτοβουλίας πολιτών» στα Γιάννενα, Χρήστος Γρίβας, ο ιστορικός και συγγραφέας Ιακώβ Σιμπή, ο πολιτιστικός σύμβουλος στην ισραηλινή πρεσβεία στην Αθήνα, Ίων
Βασιλειάδης, η μεταφράστρια λογοτεχνικών βιβλίων Μάγκυ Κοέν, η θεολόγος Βασιλική Κεραμιδά, η φιλόλογος Δόμνα Χατζηγιαννακού, η νηπιαγωγός Ιφιγένεια Αντωνίου,
η κοινοτική Σύμβουλος του δήμου Θεσσαλονίκης, Τίλντα Καράσσο – Καββασιάδη, η
συγγραφέας Ρόζα Ασσέρ – Πάρδο, η ποιήτρια Νίνα Ναχμία, η δασκάλα εβραϊκής ιστορίας, Λίνα Σουστιέλ-Ερρέρα, ο Ανδρέας Ματαθίας και οι Δαυίδ Μωυσής, Λούνα Μάνο,
Σάμης Ταμπώχ, Ίρις Γαβρηλίδη, Σάκης Λεών, Ρασέλ Ραφαήλ - Σασών, Νίνα Αλκαλάϊ,
Νέλλη Αρούχ, Σολέτ Ελιέζερ, Ν. Μπενβενίστε, Τζέκυς Αλμπάλας, Μπέτυ Ρούσσο Φερέρα, Καντέν Ναχμία – Μπεναρδούτ, Νέλλη Εσθήρ Νέγρη, Νίκος Καπόν, Ρήνα Κοέν,
Υβέτ Ναχμία – Μεσσίνα, Ντάνης Εμμανουήλ, Λούση Εμμανουήλ, Μόνις Χαλέγουα,
07
Ηλίας Μεσίνας, Ρίτα Σασών, Δανάη Πολίτη,
Σόλων Φελούς, Άννα Μορδεχάϊ, ο Ραββίνος
Μορντεχάϊ Φριζής, Ρίτα Μωυσή, Μάριος
Γκανής, Μάριος Ελιέζερ, Λίλιαν Καπόν, Αρι
Μιωνής, Ισαάκ Σασών, Σόλων Σολομών, Αυγουστίνα Αλμυρούδη-Ναμία, Άννα Μπακώλα-Γκάρτυ, Λίλη Έϊς Περαχιά, Έζερ
Μωυσής, Ισαάκ Β. Ελιέζερ, Λέων Ναάρ,
Μωρίς Μωυσής, Ρομίνα Μωυσή, Λιλή Χασιώτη, Ηλίας Νεγρίν, Ηλίας Πέσαχ, Μίνος
Τιάνο, Αλέξανδρος Μοντιάνο, Ρόζα Ρούσσου, Γκάμπριελ Νεγρίν, Υβόνη Καπόν, Ντανιέλ Νατάν, Μερίτα Ρούσσο, Ολιβιέ
Χόκμπεργκ, Αλέγρα Μάτσα, Εβίτα Μιζάν,
Δαβίδ Γαβριηλίδης, Σαρίνα Μιζάν, Δαβίδ Νεγρίν, Σιδώνη- Τζίλντα Άντζελ, Ίνο Ιωσήφ, Ιάκωβος Φριζής, Μάϊκ Μάτσας, Μάκης
Εσκεναζής, Κέλλυ Ναμία, Ραχήλ-Σιρλέτ Βαρούχ-Παπανδριανού, Υβόνη Καπουάνο,
Αλίνα Μωυσή, Μπέλα Ααρών Λουίζα Κονέ
και Ντορίτα Τρέβεζα.
Στα 50 τεύχη του Άλεφ, έδωσαν συνεντεύξεις και έκαναν αποκλειστικές δηλώσεις: ο
Πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες, ο τ.
Πρωθυπουργός του Ισραήλ Εχούντ Μπαράκ
η τ. υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, ο κάτοχος νόμπελ Χημείας Ισραηλινός καθηγητής, Ααρών Τσεχάνοβερ, ο
Ισραηλινός συγγραφέας Άμος Οζ, ο Πρόεδρος της διάσκεψης Προέδρων των μεγάλων Αμερικανικών οργανισμών, Άλαν
Σόλοου, η Πρόεδρος της παγκοσμίου Wizo,
Elena Gleizer, ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος
του διεθνούς Μπνεϊ Μπριτ, Ντάνιελ Μαριάσιν, ο επίτιμος Πρόεδρος της Ισραηλιτικής
Κοινότητας Αθηνών, Δανιήλ (Δανέλος) Αλχανάτης, ο αντιστασιακός Μωυσής Γιουσουρούμ, ο δήμαρχος του Τελ Αβίβ, Ρον
Χουλνταΐ, ο δήμαρχος της Κέρκυρας, Σωτήρης Μικάλεφ και η ιστορικός Γαβριέλα
Ετμετζόγλου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους, γιατί
έδωσαν ζωντάνια, γνώση, ενημέρωση.
Διότι, οι ιδέες τους, οι απόψεις τους, οι αναφορές τους, πλούτυναν τον πολιτισμό μας,
διεύρυναν τη σκέψη μας και τη κρίση μας.
Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ
για το Αλεφ
Γιώργος Καλαντζής*
Νομίζω ότι η σημαντικότερη συνεισφορά του Άλεφ είναι πρώτα
η ίδια η ύπαρξή του και μετά, ο τρόπος που υπάρχει. Η ύπαρξή
του μας θυμίζει ότι ο πλούτος του ελληνικού έθνους και η δύναμη της ελληνικής κοινωνίας είναι οι υπαρκτές διαφορές μας.
Ο τρόπος της ύπαρξής του, μας δείχνει τους λόγους για τους
οποίους οι υπαρκτές διαφορές μας είναι πλούτος και δύναμη για
όλους. Μπορεί να γίνει καλύτερο το Άλεφ; Ασφαλώς. Μπορεί να
γίνει χειρότερο; Ασφαλώς. Μπορεί να μείνει το ίδιο; Όχι, αν
θέλει να συνεχίσει να υπάρχει. Γιατί όποιος επιμένει να μείνει
ίδιος, σαν μια φωτογραφία από κάποια στιγμή του παρελθόντος,
ενώ η κοινωνία αλλάζει, τότε είναι βέβαιο ότι μετρά το χρόνο,
πριν την εξαφάνισή του. Γιʼ αυτό εύχομαι και ελπίζω το Άλεφ να
αλλάζει, να προσαρμόζεται, να εξελίσσεται, να αποκτά μια πιο
δυνατή φωνή, όπως ήδη το κάνει, ώστε η πατρίδα μας να μη στερηθεί ποτέ τη σοφία, τη γνώμη, τις ιδέες και τη ζωντάνια του.
*Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων, επί θητείας και με μέριμνα του
Γιώργου Καλαντζή, για πρώτη φορά τα σεμινάρια επιμόρφωσης του
εβραϊκού Μουσείου για το Ολοκαύτωμα, έλαβαν χώρα και εκτός Αθηνών. Τον Ιούνιο του 2013, πραγματοποιήθηκε επίσκεψη εκπαιδευτικών
και μαθητών από όλη την Ελλάδα, στο Άουσβιτς, ενώ εργάζεται ώστε η
εκπαιδευτική επίσκεψη στο Άουσβιτς να αποκτήσει μόνιμο και θεσμικό
χαρακτήρα.
Βάσω Κόλλια*
Έχοντας ήδη συμπληρώσει 50 τεύχη κυκλοφορίας του, το Άλεφ
συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς για τα μέλη της ισραηλιτικής Κοινότητας, αλλά και για όλους, όσους αποκηρύσσουμε
τις διακρίσεις κάθε μορφής.
Οι σελίδες του Άλεφ, δεν συνιστούν «εύκολο» ανάγνωσμα.
Συχνά μάς οδηγούν σε κάποια από τα σκοτεινότερα μονοπάτια
της πρόσφατης ιστορίας της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης.
Όμως, η γνώση για το μαζικό έγκλημα του Ολοκαυτώματος, που
επινόησαν άνθρωποι για τους ομοίους τους, αποτελεί ηθικό
χρέος προς τις επόμενες γενιές.
Αντιλαμβανόμαστε σήμερα τις επίμονες προσπάθειες αποπροσανατολισμού ευάλωτων τμημάτων της κοινωνίας, μέσα από παραπληροφόρηση, συνειδητή παραχάραξη της ιστορίας μας και
καπήλευση εθνικών ιδανικών και αξιών. Με επικοινωνιακά τεχνάσματα, κακέκτυπα ψευτο-ηρωϊσμού, ενθαρρύνουν συμπεριφορές βίας και μίσους. Δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε τον
κίνδυνο. Κανένας λαός δεν είναι απρόσβλητος στον παραλογισμό του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, του αντισημιτισμού.
Παραμένοντας σταθερή φίλη του Άλεφ, εύχομαι να συνεχίσει
να μας εμπνέει στη συλλογική προσπάθεια εδραίωσης ενός πολιτισμού αλληλεγγύης και σεβασμού στην ανθρώπινη διαφορετικότητα.
08
*Γενική Γραμματέας Ισότητας των Φύλων, κατά τη διάρκεια της
θητείας της Βάσως Κόλλια, ως Γενικής Γραμματέως Νέας Γενιάς, χρηματοδοτήθηκε για πρώτη φορά η συμμετοχή 50 νέων
ανθρώπων, χριστιανών και Εβραίων, στην «Πορεία ζωής», στην
επέτειο για τα 60 χρόνια από την απελευθέρωση του στρατοπέδου του Άουσβιτς από τους συμμάχους. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2005. Το 2006 κυκλοφόρησε το λεύκωμα:
«Το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων. Μνημεία και Μνήμες».
Η συγκεκριμένη έκδοση, ήταν δίγλωσση (ελληνικά και αγγλικά).
Το λεύκωμα επανεκδίδεται το 2007 και μεταξύ άλλων, αποστέλλεται από την Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς σε όλα τα
σχολεία της χώρας. Και οι δύο εκδόσεις χρηματοδοτήθηκαν
εξολοκλήρου από την Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς.
Ελένη Τσερεζόλε*
Άλεφ, όπως Αντίσταση
Άλεφ, άλιφ, άλφα.
Τα πρώτα γράμματα του αλφαβήτου της εβραϊκής, της
αραβικής, της ελληνικής γλώσσας. Τρεις πολιτισμοί, ένα,
από τα πολλά, κοινά σημεία τους. Και πράγματι, ποιός
άλλος θα ήταν ο καλύτερος τίτλος για την έκδοση της ισραηλιτικής Κοινότητας, από το «Άλεφ», το σύμβολο της
ενότητας, της μοναδικότητας στην εβραϊκή γλώσσα, που
βρίσκεται σε πλήρη συνάφεια με αντίστοιχες έννοιες,
στις άλλες μεγάλες γλώσσες - πολιτισμούς;
Ένα περιοδικό λοιπόν, στα ελληνικά, που μιλά για τον
εβραϊκό πολιτισμό, εντός κι εκτός Ελλάδας. Ένα περιοδικό - γέφυρα προς και από τους θεμελιώδεις πολιτισμούς.
Ένα περιοδικό για ανοικτούς ορίζοντες, το οποίο σε μια
περίοδο ανακατατάξεων στην ευρύτερη γειτονιά μας,
στη Μέση Ανατολή, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία.
Συνδέει και εμβαθύνει, διαφωτίζει και διαλύει την ημιμάθεια ή την άγνοια.
Σε μια περίοδο, που ο νεοναζισμός σηκώνει ξανά κεφάλι,
με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, ένα περιοδικό
σαν το «Άλεφ», πέρα από ένα απλό γράμμα, μπορεί να
είναι και το πρώτο γράμμα, της Αντίστασης, της Αλληλεγγύης, της Αγάπης, της Αλληλοβοήθειας, της Ανιδιοτέλειας. Της Ανθρωπιάς. Ό ,τι ακριβώς σιχαίνεται ο
νεοναζισμός.
«Άλεφ» λοιπόν. Απαραίτητο!
*Δημοσιογράφος
Ο εμπνευστής*
Καλοκαίρι 2004.Το μόλις εκλεγμένο κοινοτικό Συμβούλιο, αποφάσισε να αλλάξει το μέχρι τότε υπάρχον έντυπο,
με ένα άλλο διαφορετικής αντίληψης. Μου ζήτησαν την
εκπόνηση μιας μελέτης και τους αντιγύρισα ένα πιλοτικό
έντυπο, με διαφορετικό περιεχόμενο και μορφή. Ενθου-
σιάστηκαν. Μου το ανέθεσαν αβλεπί, με πλήρη ελευθερία κινήσεων, και με αμοιβή προκειμένου να υπάρχει συνεχής και τακτική εργασία σε όλα τα επίπεδα.
Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2004.
1ο τεύχος του Άλεφ. Το σημείωμα της σύνταξης γράφει:
«Μία καινούργια προσπάθεια ξεκινάει. Αλλάξαμε τον
τίτλο, αλλάξαμε το σχήμα, αλλάξαμε την μορφή. Καταλήξαμε σʼ ένα μικτό αποτέλεσμα, που προσβλέπει στο
πάντρεμα της γοητείας του περιοδικού, με το νεύρο και
την αναλυτική ματιά της εφημερίδας. Κάτι σαν …«εφημεριοδικό»! Αλλά εκεί που πάντα κρίνεται ο αγώνας, είναι
το περιεχόμενο. […]
Τώρα, για το όνομα. Γιατί Άλεφ; Ίσως γιατί είναι εύηχο.
Ή, ακόμα, γιατί αποδίδει καλά τον μικτό χαρακτήρα του
εντύπου, αλλά και της ταυτότητάς μας, μια που είναι
ομόηχη λέξη με το ελληνικό Άλφα. Ή γιατί ξαναξεκινάμε.
Ή, πάλι, γιατί λέγεται «ότι στην αρχή του χρόνου τα
γράμματα του αλφαβήτου μάλωναν μεταξύ τους, ποιο θα
μπει πρώτο και ποιο δεύτερο. Και τελικά, πήγαν να τους
επιλύσει την διαφορά τους ο Θεός. Μόνο το Άλεφ σώπαινε και δεν παραπονιόταν. Και ο Θεός ευχαριστήθηκε
με την συμπεριφορά του Άλεφ και υποσχέθηκε να ξεκινήσει με αυτό τις Δέκα Εντολές, κι έτσι έκανε: ΑΝΟΧΙ
ΑΝΤΟΝΑÏ − “Εγώ είμαι ο Κύριος”. Κι αυτό είναι ένα μάθημα που διδάσκει την ταπεινοφροσύνη και τη σιωπή».
Ό, τι κι αν ισχύει απʼ όλα αυτά, ή και όλα αυτά μαζί,
καλώς έχει.
Άλεφ, λοιπόν, αν κι έχουμε ανάγκη όλα τα γράμματα για
να φέρουμε σε πέρας το έργο μας. Άλλωστε, «κάθε
γράμμα της αλφαβήτου είναι στη δικαιοδοσία και διαφορετικού αγγέλου και είναι οι άγγελοι συναθροισμένοι,
στα γραπτά και στα προφορικά λόγια μας, που κάνουν τα
θαύματα που εκπλήσσουν τους κοινούς ανθρώπους.»
Έφυγα από την αρχισυνταξία του Άλεφ μετά από 24
τεύχη, ή αλλιώς 4 χρόνια αργότερα. Κυρίως, γιατί έπαψα
να έχω τον απαιτούμενο χρόνο που χρειάζεται η ποιότητα ενός τέτοιου εντύπου, και δευτερευόντως, γιατί
είμαι καλύτερος στη δημιουργία, παρά στη συντήρηση.
Διάδοχος, ο καθόλα άξιος Βίκτωρ Ι. Ελιέζερ. Το αν σας
ικανοποιήσαμε, εσείς θα το κρίνετε. Εμείς κάναμε ό, τι
περνούσε από το χέρι μας.
*Άρης Εμμανουήλ
Ο Πρόεδρος*
Η ενασχόληση με τα κοινά είναι μια πηγή αστείρευτης
ικανοποίησης και πικρίας και το λέω αυτό, έχοντας υπηρετήσει την Κοινότητά μας, από σχεδόν όλες τις θέσεις,
από τα νεανικά μου χρόνια ως ενεργό μέλος της νεολαίας, περνώντας από τη θέση του Προέδρου της Κοινότητας, μέχρι σήμερα, ως Πρόεδρος της κοινοτικής
Συνέλευσης.
Επί της προεδρίας μου, ξεκίνησε η έκδοση του Άλεφ και
09
ο προβληματισμός για τον χαρακτήρα και το ύφος του, για
το περιεχόμενό του και την ύλη του, ήταν έντονος. Μετά
από συζητήσεις και με γνώμονα τόσο την ενημέρωση των
μελών της Κοινότητας πάνω σε τρέχοντα ζητήματα, όσο
και την πληροφόρηση σε θέματα εβραϊσμού, το Άλεφ ξεκίνησε την πορεία του στον κοινοτικό χώρο. Το γεγονός
ότι η έκδοσή του συνεχίζεται μέχρι σήμερα με επιτυχία,
φανερώνει ότι τα μέλη μας εκτίμησαν την ποιότητά του.
Θεωρώ ότι η έκδοση του Άλεφ αποτελεί παράδειγμα επιτυχούς και δημιουργικής συνεργασίας, μεταξύ επαγγελματιών και εθελοντών, όπως θα πρέπει να λειτουργεί
κάθε πρόγραμμα της Κοινότητας.
Δεδομένης της οικονομικής στενότητας της Κοινότητας,
ελπίζω να μπορέσει το Άλεφ να συνεχίσει την πορεία του
ʻαυτοχρηματοδοτούμενοʼ και εύχομαι να προσφέρει περισσότερη ικανοποίηση παρά πικρίες στους δημιουργούς
του και μόνο ευχάριστες και ενδιαφέρουσες ειδήσεις
στους αναγνώστες του.
*Ισαάκ Μορδεχάι
Οι πρώτοι συνεργάτες
Δαυίδ Μωυσής
Από το πρώτο τεύχος του, το Άλεφ λειτούργησε ως φόρουμ έκφρασης και επικοινωνίας πάνω σε σημαντικά θέματα της εβραϊκής – και της ελληνοεβραϊκής – μας
ταυτότητας και ζωής. Θέματα που είναι διαχρονικά μεν,
αλλά που οι εκφάνσεις τους επηρεάζονται και συνδέονται με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και στον κόσμο. Σε
μένα προσωπικά, το Άλεφ έδωσε τη δυνατότητα να εκφράσω προσωπικές σκέψεις και προβληματισμούς μου
πάνω σε τέτοια θέματα, που με απασχολούσαν επί πολλά
χρόνια αλλά δεν είχα την ευκαιρία, μέχρι τότε, να τα
βγάλω προς τα έξω. Μου επέτρεψε επίσης να καταλάβω,
πώς άλλα μέλη της Κοινότητάς μας αντιλαμβάνονται και
αντιμετωπίζουν αυτά τα θέματα. Αυτή η ανάγκη εξακολουθεί να υπάρχει και το Άλεφ μπορεί να συνεχίσει να
την καλύπτει αποτελεσματικά. Συγχαρητήρια στους κατά
καιρούς υπεύθυνους του εντύπου και καλή συνέχεια
μετά τα 50!
Αλίκη Αρούχ-Μορδεχάι
Πριν από λίγα χρόνια, μου πρότεινε ο Άρης Εμμανουήλ,
παιδικός φίλος, να συμμετέχω στην προσπάθεια δημιουργίας του Άλεφ, κοινοτικού εντύπου που θα είχε μια
σύγχρονη προσέγγιση ως προς την θεματολογία του και
την παρουσίασή του. Χάρηκα και αποδέχτηκα την πρόσκληση, τόσο γιατί γνώριζα τον τρόπο που συνεργάζεται
ο Άρης, την προσπάθεια που καταβάλλει με ό ,τι καταπιάνεται, καθώς και την Ρασέλ Μπαλέστρα, που θα ανελάμβανε τον σχεδιασμό και την αισθητική παρουσίαση
του τεύχους.
Επιλέχθηκε το βιβλίο, «THE JEWISH 100. A ranking of the
most influential Jews of all time» («Οι 100 Εβραίοι που επηρέασαν τον κόσμο»), του Michael Shapiro. Ανέλαβα την
μετάφραση των κειμένων, προσπαθώντας να μένω όσο
πιο πιστή στο πρωτότυπο, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα
απλή και κατανοητή. Προσωπικά, είχα τις επιφυλάξεις μου
για την ιεράρχηση των σημαντικότερων Εβραίων που
επηρέασαν τον κόσμο, αλλά αυτό δεν είχε καμιά σημασία
από τη στιγμή που επιλέχθηκε το συγκεκριμένο βιβλίο.
Όσο το σκέφτομαι, μάλλον δεν θα μπορούσαμε ποτέ να
συμφωνήσουμε στο ποιος είναι πιο σημαντικός από τον
άλλον.
Έμαθα πολλά για τις βιογραφίες τους και για τη συνεισφορά τους και προσπάθησα να μάθω και περισσότερα,
ανατρέχοντας και σε άλλες πηγές.
Στην συνέχεια, ανέλαβε ο Βίκτωρ Ελιέζερ, που σεβάστηκε τη βασική δομή του εντύπου και βεβαίως, έβαλε
την προσωπική του πινελιά και η συνεργασία μας συνεχίστηκε απρόσκοπτα.
Θεωρώ ότι όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται είναι ενδιαφέροντα και καλά διαλεγμένα, μέσα από την πληθώρα
των πληροφοριών που υπάρχει. Το Άλεφ αγκαλιάστηκε
από τα μέλη της Κοινότητάς μας, καθώς και από τις αδελφές Κοινότητες όλης της Ελλάδας.
Εύχομαι ως Κοινότητα να μπορούμε οικονομικά να εκδίδουμε το Άλεφ, γιατί το έντυπο έχει την δική του γοητεία και αφορά και μέλη μας, που δεν έχουν τη
δυνατότητα χρήσης των ηλεκτρονικών μέσων.
Και άλλοι συνεργάτες
Ο Ραββίνος Αθηνών Ισαάκ Μιζάν
Συμπληρώθηκε ήδη η έκδοση 50 τευχών από την πρώτη
έκδοση του περιοδικού της Ισραηλιτικής Κοινότητας
Αθηνών, του Άλεφ.
Άξιοι και έμπειροι συνεργάτες, καθώς και φίλοι του περιοδικού με τα κείμενά τους και τις επιλογές τους, προσέδωσαν στο περιοδικό μια ιδιαίτερη αξία και το
διατήρησαν σε ένα αξιόλογο επίπεδο, από άποψη ύλης
και θεμάτων ιδιαίτερου εβραϊκού και ισραηλινού ενδιαφέροντος. Αναφορές στην κοινοτική ζωή, στην εβραϊκή
ιστορία, σε σημαντικές εβραϊκές προσωπικότητες, αλλά
και με άλλες καταχωρήσεις, κράτησαν και κρατούν το
ενδιαφέρον των αναγνωστών σε υψηλό επίπεδο.
Για την καλή συνέχεια αυτή, την αναγκαία για την επικοινωνία της Κοινότητάς μας με τα μέλη της και όχι
μόνο, επικαλούμαι για τους ικανούς συνεργάτες, που
συμμετέχουν στην έκδοση αυτή, την ευλογία του Παντοδύναμου και εύχομαι καλή υγεία και δύναμη.
Γιάννης Μάζης*
Το Άλεφ μας προσέφερε και φέτος, μια ορθολογική,
10
απαλλαγμένη από στερεότυπα, προτασεολογία για την
αντιμετώπιση των στεγανών και της πολιτικής δυσκαμψίας στη σύγχρονη -εντός κρίσεως- Ελλάδα. Σε κοινωνικό επίπεδο, μας πληροφορεί και μας βοηθά να
κατανοήσουμε την «Άλλη» άποψη για τα ίδια γεγονότα,
όπως και τις διάφορες και διαφορετικές αντιλήψεις της
κοινοτιστικής αλλά και πολιτισμικής οσμωτικής πραγματικότητας στη χώρα μας. Ως αναγνώστης της -υψηλής
τυπογραφικής αισθητικής- επιθεωρήσεως «Άλεφ»,
μπορώ να ισχυρισθώ ότι τα κείμενά του στοχεύουν στην
ουσιαστική διανθρώπινη κατανόηση, η οποία με τη σειρά
της επιφέρει την πολιτιστική, κοινωνική και πολιτική εγγύτητα μεταξύ των Ελλήνων πολιτών, στηρίζοντας την
δημοκρατία. Κάνει γνωστές τις σημαντικές πολιτικές και
πολιτιστικές συμβολές και προσφορές του συνανθρώπου
στο κοινωνικό σύνολο και τις απαλλάσσει από την κρούστα του στερεοτυπικού εθνικο-θρησκευτικο-φυλετικού
αποκλεισμού. Μας κρατά σε εγρήγορση ενώπιον των
ολοκληρωτικών φαινομένων και της παρατηρούμενης,
αυξημένης επικινδυνότητας, ανάπτυξης των ακραίων ρατσιστικών και αντισυνταγματικών φαινομένων. Με δύο
λόγια, μας βοηθά να γίνουμε, περισσότερο «ανοικτοί»,
περισσότερο οικουμενικοί, περισσότερο ενήμεροι, περισσότερο ανθρωπιστές, περισσότερο νηφάλιοι άρα, και
ουσιαστικότερα... Έλληνες. Και ευχαριστούμε κι εσάς
και το Άλεφ για την προσφορά σας αυτή.
*Καθηγητής Ι. Θ. Μάζης, Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών, Πρόεδρος Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο
Αθηνών.
Κωνσταντίνος Γώγος*
Συγχαρητήρια στην σύνταξη του Άλεφ, που έχει δημιουργήσει ένα αξιοζήλευτο έντυπο, που τιμά την εβραϊκή
Κοινότητα αλλά και την σύγχρονη Ελλάδα.
Ευχές να χιλιάσει τα τεύχη του το καλαίσθητο έντυπο,
που προβάλλει το παρελθόν και το παρόν της εβραϊκής
κοινότητας, αναδεικνύει το εβραϊκό πνεύμα, δημοσιεύει
αποκλειστικά κείμενα και συνεντεύξεις για φλέγοντα πολιτικά, κοινωνικά και διεθνή θέματα, μάχεται την μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό και συμβάλλει στην
οικοδόμηση ενός καλύτερου αύριο για ολόκληρη την
κοινωνία.
Είναι πολλά αυτά που μπορεί κάποιος να γράψει για την
ποιότητα του Άλεφ. Επικεντρώθηκα σε μερικά πολύ σημαντικά σημεία, που το κάνουν ποιοτικό και άξιο να διαβαστεί από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα.
Χρόνια πολλά, να τα χιλιάσετε τα τεύχη !!
*Δρ. Κωνσταντίνος Γώγος, Λέκτορας (υπό διορισμό), Τμήμα
Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών, Εθνικό
και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ρόζα Ασσέρ- Πάρδο*
Το Άλεφ είναι ένα έντυπο που με καλύπτει απόλυτα
Επίκαιρο αλλά και διαχρονικό
Με ενδιαφέροντα ιστορικά και λογοτεχνικά
Με στόχους εβραϊκούς αλλά και ευρύτερους
Προσωπικούς και κοινωνικούς
Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς….
Συγχαρητήρια στις διάφορες συντακτικές επιτροπές
Τις προηγούμενες και την τωρινή
Ευχαριστώ με εκτίμηση.
* Η Ρόζα Ασσέρ-Πάρδο είναι συγγραφέας του βιβλίου
«548 μέρες με άλλο όνομα».
Γαρυφαλλιά Μίχα*
Άλεφ 50. Άλεφ, ον πολιτικόν, ο όρος που τα περιέχει όλα.
Αλλιώς και Άλεφ πολιτισμός, και Άλεφ ιστορία, και Άλεφ
θρησκεία και Άλεφ φιλοσοφία, και ενημέρωση. Το Άλεφ
ανασαίνει εντός αλλά και πέραν των ορίων της εβραϊκής
κοινότητας, είναι ανοιχτόμυαλο, χωρίς ψευδαισθήσεις
και συγχρόνως τολμηρό και στραμμένο στο μέλλον, με
«φρόνημα υψηλόν». Για ετούτα τα 50 του τεύχη, ο Β. Ι.
Ελιέζερ, η συντακτική ομάδα του Άλεφ και όλοι όσοι
συμβάλλουν στην έκδοσή του, έχουν πολλούς λόγους
να αισθάνονται υπερήφανοι. Τους συνοδεύουν ευχές
συγχαρητήριες και άλλες πολλές για έμπνευση, δημιουργίες και όμορφα πράγματα.
* Πολιτική Επιστήμων, Υποψ. Διδάκτωρ Παν/μίου Σορβόννης,
Ερευνήτρια, Ερευνητικό Ινστιτούτο Yad Vashem, Ιερουσαλήμ.
Ιφιγένεια Αντωνίου*
Αλήθεια, δεν το μάθατε;
Λοιπόν ήρθε η ώρα
Έφτασε τα πενήντα του
Φροντίστέ τʼ όλοι τώρα
Σίγουρα αν το σχολείο μας, το σχολείο της Ισραηλιτικής
Κοινότητας Αθηνών στο Ψυχικό, είχε φωνή, τώρα που το
Άλεφ συμπληρώνει 50 τεύχη, θα του έλεγε ένα μεγάλο
ευχαριστώ.
Το Άλεφ πάντα μέσα στις σελίδες του με το πολυποίκιλο
υλικό, αφιέρωνε χώρο στο σχολείο μας. Μέσα απʼ αυτό
μάθαινε η Κοινότητά μας τις επιτυχίες του εβραϊκού και
ελληνικού τομέα. Μέσα απʼ αυτό, ζούσαν τις γιορτές
(εβραϊκές – ελληνικές) που ετοίμαζαν τα παιδιά μαζί με
το άξιο προσωπικό. Μέσα απʼ τις σελίδες του γεύονταν
το μέλι του Ρος Ασανά, τους λουκουμάδες του Χανουκά,
τʼ αυτιά του Αμάν το Πουρίμ. Έφτανε μεςʼ στο σπίτι τους
η άνοιξη του Του Μπισβάτ και η αξία της πίστης με τον
εορτασμό του Πέσσαχ. Το Άλεφ έδειχνε μέσα απʼ τις σε-
11
λίδες του, την περηφάνια που ένοιωθαν τα μικρά Ελληνόπουλα – Εβραιόπουλα, όταν παρουσίαζαν με καμάρι τις
επιτυχίες των Ελλήνων προγόνων.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν, απʼ το σχολείο και μια
ευχή: «Άλεφ να περάσεις τα 50 τεύχη, να φθάσεις τα
χίλια, γιατί μας δίνεις πολλά! Γιατί σε χρειαζόμαστε!
*Τ. Διευθύντρια νηπιαγωγείου και διοικητικού, δημοτικό σχολείο Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών.
Βασιλική Κεραμιδά*
Από την πρώτη στιγμή που διάβασα το Άλεφ αντιλήφθηκα ότι πρόκειται για ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό περιοδικό, που έχει το χάρισμα να προβάλλει αξίες και να
παρουσιάζει τα γεγονότα με έναν μοναδικό τρόπο. Εκτός
από την συνεπή και εμπεριστατωμένη ενημέρωση σε θέματα του εβραϊσμού, το Άλεφ προσφέρει κάτι πολύ πιο
σημαντικό: τη δυνατότητα να αντιληφθούμε ότι η συνύπαρξη είναι ο μοναδικός τρόπος ύπαρξης. Αυτή είναι και
η σημαντικότερη συμβολή του, καθώς μέσα από τα
άρθρα του, ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται την αξία του
διαφορετικού και του σεβασμού και ανακαλύπτει το
δρόμο που μας ενώνει, μακριά από κάθε είδους ρατσισμό. Δεν είναι λοιπόν, μόνο τα θέματα για το Ολοκαύτωμα ή για την εβραϊκή θρησκεία αυτά που προκαλούν το
ενδιαφέρον, αλλά η γενικότερη ευαισθησία με την οποία
αντιμετωπίζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μια
κοινής ιστορικής πορείας.
Ως εκπαιδευτικός αλλά κυρίως ως Έλληνας πολίτης, εύχομαι στο Άλεφ να συνεχίσει την πορεία και την προσφορά του, που είναι πραγματικά πολύτιμη για όλους.
*Εκπαιδευτικός – Θεολόγος, Επιστημονικός Συνεργάτης Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων.
Γκάμπριελ Νεγρίν*
Για το Άλεφ
«Τι είναι Ιουδαϊσμός;»
Είναι θρησκεία ή μήπως κουλτούρα; Τρόπος ζωής που
εκσυγχρονίζεται για να αγκαλιάσει τη σύγχρονη καθημερινότητα ή μια πλούσια μεν, αλλά στεγνή και νεκρή παράδοση του παρελθόντος; Είναι άραγε, μια απόλυτη
εθνική ταυτότητα που πολλές φορές υπερκαλύπτει το αίσθημα του ανήκειν, ή μια πλουραλιστική ομάδα που εμπλουτίζει την εκρηκτική πολυφωνία, ξεχωρίζοντας πότεπότε ταπεινά από το σύνολο της πολυδιάστατης ανθρωπότητας, όντας όμως αδιαχώριστο κομμάτι της; Απόδοση
της καθημερινότητας, αναλύοντας μέσα από έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης την επικαιρότητα ή μια ιστορική ανάγνωση μέσα από ασταμάτητη προσπάθεια για
κατανόηση των Ιερών Γραφών;
Το Άλεφ, στα 50 αυτά τεύχη του (είθε ο Ελεήμων Κύριος
απλόχερα να τα πολλαπλασιάσει σαν τα αστέρια που τις
νύχτες φωτίζουν το στερέωμα), κατάφερε να αγγίξει στα
περιεχόμενά του το ερώτημα αυτό, απαντώντας πως Ιουδαϊσμός είναι ένα ακατέργαστο κι ασύμμετρο συνονθύλευμα όλων αυτών.
Είθε το Άλεφ να συνεχίσει την προσπάθεια έκφρασης
της εβραϊκής σκέψης μέσα από ένα καθολικό – περιεκτικό πρίσμα, προάγοντας και τονώνοντας συνάμα τον
Ιουδαϊσμό σε όλες του τις πτυχές.
*Σπουδαστής σε Ραββινική Σχολή.
Ντορίτα Τρέβεζα*
Το Άλεφ συμπληρώνει 50 τεύχη
Με το παρόν τεύχος, το Άλεφ γιορτάζει την 50η έκδοσή
του. Είναι αλήθεια ότι η παρουσία ενός έντυπου περιοδικού σαν το Άλεφ, δεν είναι τυχαία.
Αποτελεί μια συστηματική νησίδα ενημέρωσης, εντός
και εκτός των κοινοτικών δρώμενων. Προωθεί την πολιτική ανάλυση και τον σχολιασμό της επικαιρότητας, ανοίγοντας διαύλους που προωθούν την επικοινωνία, την
ενημέρωση και τον προβληματισμό, σε θέματα που αφορούν τόσο την ελληνική όσο και την διεθνή κοινωνική
πραγματικότητα. Τονώνει την αλληλεπίδραση μεταξύ
διαφορετικών πολιτιστικών ομάδων και φέρνει σε επαφή
ανθρώπους με κοινούς στόχους, επιδιώξεις και επιθυμίες. Φιλοξενεί στις στήλες του διακεκριμένους ακαδημαϊκούς, αναλυτές και σχολιαστές της επικαιρότητας,
που μας διαφωτίζουν με την πολύπλευρη ενημέρωσή
τους και μας δίνουν ερεθίσματα για περαιτέρω προβληματισμό και ανάπτυξη. Εμπλουτίζει με ένα πλήθος πολιτιστικών και κοινωνικών γεγονότων την καθημερινότητά
μας και τρέφει την επιθυμία μας για περισσότερη δημιουργικότητα, που στις μέρες μας, όχι μόνο βάλλεται,
αλλά αποτελεί και το ζητούμενο για μια καλύτερη ζωή,
προσανατολισμένη προς την ποιότητα και την ουσία και
όχι την ρηχότητα και τον ευτελισμό.
Για όλα αυτά που μας προσφέρει το Άλεφ, εύχομαι ολόψυχα χρόνια πολλά στους εκδότες, συντάκτες και όσους
το επιμελούνται και το στηρίζουν συστηματικά, αλλά και
στους αναγνώστες του, που το τιμούν με την παροχή
πλούσιου κάθε φορά υλικού, που βρίσκεται αποτυπωμένο στις σελίδες του.
*Μέλος της συντακτικής ομάδας και επιμέλειας του Άλεφ.
12
του ΗΛΙΑ ΝΑΧΜΑΝ
απετυχε η
των νεοναζι
να
την αντιναζιστικη δραση
Με αθώωση των κ.κ. Σαμπετάι Μάτσα (Σάββας Μιχαήλ), γραμματέα
του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ) και Κωνσταντίνου
Μουτζούρη, πρώην πρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου,
ολοκληρώθηκε η δίκη μετά και από αθωωτική πρόταση της εισαγγελέως της έδρας, καθώς δεν αποδείχτηκε η αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του αδικήματος. Κατηγορήθηκαν πως άμεσα ή
έμμεσα, διήγειραν τους πολίτες σε βιαιοπραγίες μεταξύ τους και σε
αμοιβαία διχόνοια και έτσι διατάραξαν την κοινή ειρήνη.
Η αθώωση αυτή είναι σημαντική, καθώς έτσι αποτυγχάνει η προσπάθεια της «Χρυσής Αυγής» να ποινικοποιήσει την αντιναζιστική,
αντιρατσιστική δράση, δημιουργώντας σχετικό δεδικασμένο.
Η δίωξη ασκήθηκε μετά από μήνυση ομάδας πολιτών, που εμφανίζονταν ως δήθεν ανένταχτοι, ανάμεσά τους γνωστά στελέχη της
«Χρυσής Αυγής», οι κ.κ. Παναγιώταρος, Θ. Σκοδρέλη και Γ. Δημοπούλου, οι οποίοι αν και περιλαμβάνονταν ως μάρτυρες στο κατηγορητήριο, δεν εμφανίστηκαν καν στη δίκη.
Η δικαζόμενοι είχαν μεγάλη συμπαράσταση από την Ελλάδα και από σημαντικές
προσωπικότητες στο εξωτερικό.
Το παράδοξο της δίκης κατά εκείνων που υπερασπίζονται τη δημοκρατία, μηνυθέντων από τους πολεμίους της, επεσήμανε στην απολογία του ο κ. Σαμπετάι Μάτσας: «Οι πραγματικοί κατήγοροι να μετατρέπονται σε κατηγορούμενους και οι
πραγματικοί κατηγορούμενοι, αυτοί που σεμνύνονται για το Γ΄ Ράιχ, σε κατήγορους», είπε ξεκινώντας την «απολογία» του ο Σάββας Μιχαήλ. Οι πραγματικοί κατηγορούμενοι για “διατάραξη ειρήνης”, δεν είμαστε εμείς, είναι αυτοί που ασκούν
βία και διαταράσσουν ολόκληρες περιοχές, παριστάνοντας τους αστυνομικούς
χωρίς να είναι και χαίρουν και ασυλίας. Αυτοί που καθημερινά σπέρνουν και κινούν
το μίσος από άνθρωπο σε άνθρωπο, με κηρύγματα μίσους και φτηνή δημαγωγία,
εκμεταλλευόμενοι την απελπισία των ανθρώπων».
Οι κατηγορούμενοι που δεν έπρεπε καν να παραπεμφθούν, όπως τόσοι άλλοι μηνυθέντες στην ίδια μήνυση, αθωώθηκαν. Ωστόσο οι ακροδεξιές απόψεις και δράση
συνεχίζονται. Δυο μέρες μετά την αθώωση, όπως καταγγέλλει το ΕΕΚ, μετά την
επίθεση της αστυνομίας στην ειρηνική διαδήλωση, το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου στη
ΔΕΘ, μέλη του δέχτηκαν χυδαίες επιθέσεις από άνδρες των ΜΑΤ: «Εσείς είστε
του ΕΕΚ του βρωμοπού…του Εβραίου». Και ένας από τους διαδηλωτές, που φορούσε μπλούζα της ΒΙΟΜΕ, δέχτηκε ανάλογη επίθεση από άλλο ΜΑΤατζή: «Α…
είσαι με τη ΒΙΟΜΕ, που γλείφει τα αρχ…του βρωμοεβραίου…».
της ΕΒΙΤΑΣ ΜΙΖΑΝ*
συναντηση
των
της οικογενειας
του Σαµουηλ και της Ζηνι Μιζαν
Από τις 27 έως τις 30 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στην πόλη της Λάρισας, για πρώτη
φορά, συνάντηση όλων των απογόνων της οικογένειας του Σαμουήλ και της Ζηνί
Μιζάν, οι οποίοι απέκτησαν και μεγάλωσαν επτά παιδιά. Η συγκίνηση όλων μας, ήταν
μεγάλη. Οι απόγονοι συνέρευσαν στην Λάρισα από διάφορα μέρη του κόσμου και αμέσως, όλοι νιώσαμε σαν να μην είχε περάσει ούτε μία ημέρα από την τελευταία φορά
που οι μεγαλύτεροι ανάμεσά μας, είχαν κάποτε βρεθεί μαζί. Μια αύρα συντροφικότητας και θαλπωρής ζέστανε τους χώρους, στους οποίους συναντηθήκαμε. Ήταν η μακροχρόνια απουσία κάποιων ανθρώπων και η λαχτάρα τους για αυτή την επιστροφή
στις ρίζες, ήταν και η άσβεστη αγάπη που ενώνει τους ανθρώπους με το ίδιο αίμα,
που έκαναν όλους όσους βρεθήκαμε εκεί, από την πρώτη στιγμή, να νιώσουμε ότι ο
χρόνος γύρισε σελίδα πίσω.
13
14
Η πρώτη μας επαφή ήταν στο κοκτέιλ, μέσα σε μια πανέμορφα στολισμένη λέσχη, την Πέμπτη το απόγευμα,
όπου προβλήθηκε μουσικό βίντεο με παλιές φωτογραφίες των ανθρώπων που δεν είναι πια μαζί μας, αλλά και
νεότερες, όλων εμάς των απογόνων τους, που μαζευτήκαμε και τους τιμήσαμε. Από τις φωτογραφίες αυτές και
ένα σύντομο ιστορικό της κάθε οικογένειας, δημιουργήθηκε και το οικογενειακό άλμπουμ, το οποίο και μοιράστηκε σε όλους μας. Μία έκδοση στην ελληνική και
αγγλική γλώσσα πραγματικά μοναδική, που θα μας συντροφεύει για πάντα.
Την Παρασκευή το πρωί και μετά από την επίσκεψή μας
στους τάφους των προγόνων μας, όπου ο Ραββίνος Αθηνών κ. Ισαάκ Μιζάν ανέπεμψε ομαδική «ασκαβά», αναφέροντας όλα τα ονόματα των προγόνων μας,
ταξιδέψαμε για Βόλο, όπου και καταθέσαμε στεφάνι στο
Μνημείο του Ολοκαυτώματος. Αργότερα, επισκεφθήκαμε την συναγωγή και τη λέσχη της πόλης, στην οποία
μας υποδέχθηκε θερμά ο Πρόεδρος της Ι.Κ. Βόλου, κ.
Μαρσέλ Σολομών. Στην συνέχεια, ανεβήκαμε στο Πήλιο,
όπου επισκεφθήκαμε την Μακρυνίτσα και γευματίσαμε
σε εστιατόριο της Πορταριάς. Το απόγευμα επιστρέψαμε
στη Λάρισα, όπου και παρακολουθήσαμε το ΚαμπαλάτΣαμπάτ από τον Ραββίνο, κ. Ηλία Σαμπειθάϊ, στην συναγωγή. Εκεί μας καλωσόρισε θερμά ο πρόεδρος της
Ισραηλιτική Κοινότητας Λάρισας, κ. Μώρις Μαγρίζος.
Μετά την λειτουργία φάγαμε όλοι μαζί παρέα, στον υπαίθριο χώρο της συναγωγής, μαζί με ομόθρησκους φίλους
Λαρισαίους. Το γεύμα ήταν προσφορά της οικογένειας
Μιζάν, προς όλους τους παρευρισκόμενους στην συναγωγή.
Το Σάββατο, μετά τη λειτουργία στη συναγωγή, οι απόγονοι της Ζηνί και του Σαμουήλ Μιζάν ανέβηκαν διαδοχικά και κατά οικογένεια στην τεβά και έκαναν, ο
καθένας χωριστά, μία συνοπτική παρουσίαση των μελών
και της ιστορίας της οικογένειάς του. Η ατμόσφαιρα
ήταν κατανυκτική, ήμασταν όλοι πολύ συγκινημένοι και
ο ακρογωνιαίος λίθος του οικοδομήματος της οικογένειας Μιζάν, αυτό που μας ένωνε εκείνη τη στιγμή, ήταν
η ανάδευση από τις θύμησες εκείνων των δύσκολων
χρόνων, οι κοινές εμπειρίες, τα βιώματα και οι προσωπικές μαρτυρίες του καθενός. Κάποιοι τις είχαν ακούσει
αυτές τις ιστορίες, για κάποιους άλλους ήταν πρωτόγνωρα ακούσματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι, σε όλες τις
παρουσιάσεις υπήρχε ταυτόχρονη μετάφραση είτε στα
ελληνικά είτε στα αγγλικά, ανάλογα με την περίσταση.
Αργότερα περπατήσαμε στην εβραϊκή συνοικία της Λάρισας, «έξι δρόμοι», όπου οι πρόγονοί μας και πολλοί από
εμάς μεγαλώσαμε, καταθέσαμε στεφάνι στο Μνημείο
Ολοκαυτώματος και επισκεφθήκαμε το πάρκο του Αλκαζάρ, το Αρχαίο Θέατρο και άλλα αξιοθέατα της πόλης.
Γευματίσαμε στην ψαροταβέρνα «το Λιμανάκι», δίπλα
στον Πηνειό ποταμό. Το τελευταίο βράδυ, πολύ συγκινημένοι πλέον όλοι, διασκεδάσαμε όλοι μαζί στο κέντρο
«Εν Λαρίση», με πολύ καλή ζωντανή μουσική και ωραίο
φαγητό. Χορέψαμε και τραγουδήσαμε, έως πολύ αργά.
Φωτογραφίες όλων των συγγενών μας προβάλλονταν σε
βίντεο, σε όλη τη διάρκεια της διασκέδασής μας.
Την Κυριακή το πρωί αποχαιρετιστήκαμε, όλοι πολύ συγκινημένοι, δίνοντας την υπόσχεση ότι θα κρατήσουμε
στενή επαφή τόσο μεταξύ μας, όσο και με την πόλη των
προγόνων μας, τη Λάρισα.
Ο εμπνευστής και ψυχή της επανένωσης, ο Μίμης Μιζάν,
χάρη στην άσβεστη επιμονή και ανεξάντλητη θέληση
του οποίου πραγματοποιήθηκε η συνάντηση αυτή, κατάφερε να μας φέρει στην Λάρισα από όλα τα μέρη του κόσμου, με σκοπό τη γνωριμία των νεώτερων και τη
σύσφιξη των σχέσεων των μεγαλύτερων. Ο μεγάλος
όμως έπαινος ανήκει σε όλους εμάς, που παραβρεθήκαμε, γιατί μάθαμε λεπτομέρειες που δεν γνωρίζαμε για
την καταγωγή μας, γνωρίσαμε συγγενείς μας που ζουν
μακριά και βγήκαμε από τη λήθη. Αισθανθήκαμε όλοι μία
μεγάλη οικογένεια, μία οικογένεια που δεν τη χώρισε
ποτέ ο χρόνος. Κι ύστερα το ταξίδι στο παρελθόν, τελείωσε…
*Αποσπάσματα του άρθρου της Εβίτας Μιζάν αναδημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Ελευθερία» της Λάρισας, 12/7/2013
15
Αουσβιτς: τι εχει
µεινει απ’ τη φωτια;
Βαρσοβία. Αεροδρόμιο. Μια ομάδα δεκαεπτά παιδιών,
από Λύκεια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, με έξι καθηγητές που τα συνοδεύουν, κατευθύνονται προς τον
χώρο, όπου θα παραδώσουν τις αποσκευές τους. Η ώρα
της επιστροφής, έφτασε. Τρεις μέρες ταξίδι. Ένα ταξίδι
διαφορετικό από τα άλλα, που έχουν κάνει ως τώρα. Εκπαιδευτικό αλλά όχι αναψυχής. Ίσως, μάθημα ψυχής.
Οι παλμοί της καρδιάς αυξάνονται καθώς κατευθύνονται προς το γκισέ. Πόσες αποσκευές δικαιούνται; Ποιο
είναι το επιτρεπόμενο βάρος; Η αγωνία κορυφώνεται
όσο πλησιάζουν. Τη διαβάζεις στο βλέμμα τους και στα
χέρια που ιδρώνουν. Κι όπως ένα- ένα περνούν και αφήνουν τις αποσκευές τους, η ανακούφιση διαδέχεται την
ανησυχία. Κανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Ευτυχώς.
Προχωρούν και παίρνουν θέση στο αεροπλάνο, που θα
τα μεταφέρει πίσω στην Ελλάδα, στο σπίτι, στην αγκαλιά
της οικογένειας που περιμένει, που υπάρχει. Τώρα αρχίζουν να βλέπουν με άλλο μάτι αυτήν την παρουσία, που
για εκείνα ήταν ως σήμερα αυτονόητη και που, για τους
επιζώντες του Ολοκαυτώματος, ήταν ένα όνειρο το
οποίο έσβησε για πάντα. Ο πατέρας, η μητέρα, τα αδέλφια θα περιμένουν στο αεροδρόμιο ή στο σπίτι για να
ακούσουν τα νέα του ταξιδιού. Για τους «τυχερούς»
εκείνης της εποχής, τι; Για σκέψου να γυρνάς και να μην
υπάρχει πίσω πια κανείς. Για σκέψου να μένεις ξαφνικά
απόλυτα μόνος…
Ας είναι! Ας διώξουμε αυτές τις σκέψεις. Ας ξεφυλλίσουμε λίγο και καμιά ελληνική εφημερίδα, να μάθουμε τι
έγινε πίσω στην πατρίδα όσο λείπαμε. «Από το βήμα της
Βουλής, δηλώνουν αρνητές του Ολοκαυτώματος». Μεγάλα γράμματα στην πρώτη σελίδα. Ναι, δε χωράει αμφιβολία. Όντως ειπώθηκε. Κι εμείς τι να πούμε; Κι εμείς
πώς ν´ απαντήσουμε; Οι εικόνες ολοζώντανες στο μυαλό
μας. Οι χώροι του μαρτυρίου που μιλούν από μόνοι τους.
Η φύση γύρω, που μιλά για τη φρίκη που παρακολούθησε. Οι φωτογραφίες που βγάλαμε. Οι φωνές που, σα
16
να ηχούν από εκείνη την εποχή, ακόμα στα αυτιά μας. Τα λόγια του Πολωνού ξεναγού. Οι διευκρινίσεις του Έλληνα ιστορικού, που μας συνόδευε. Τα σκίτσα των έγκλειστων που αποτύπωναν την απόγνωση.
Η ένταση κορυφώνεται και πάλι. Η μνήμη πληγώνει. Αλλά και βοηθά να
χαράξουμε έναν καλύτερο δρόμο, για όσους θα ακολουθήσουν. «Θεέ
μου, βόηθα μας να θυμόμαστε...» Έτσι κι αλλιώς, για μας δεν υπάρχει
άλλος δρόμος. Όσα ζήσαμε, όσα νιώσαμε, μας άλλαξαν. Μπορούν να
μας κάνουν περισσότερο ανθρώπους. Ποτέ ένα πιάτο φαγητό δε θα
είναι ίδιο για μας, ποτέ το μαλακό κρεβάτι μας δε θα είναι δεδομένο,
ποτέ τα βλέμματα αυτά από τις φωτογραφίες δε θα φύγουν απʼ τα
μάτια μας.
Κι είναι κι αυτές οι βαλίτσες...Τώρα που φτάνουμε πια στο Ελευθέριος
Βενιζέλος και κατευθυνόμαστε με τις βαλίτσες μας προς την έξοδο,
φτάνουμε στο σημείο δήλωσης των αποσκευών: τίποτα προς δήλωση.
Από εκεί περνάμε, με την καρδιά να χτυπάει πάλι δυνατά. Μεγάλο
ψέμα.
Κανένας δεν υποψιάστηκε για νʼ ανοίξει τις βαλίτσες μας. Κι αν έκανε
έλεγχο, θα έβρισκε τα τετριμμένα προσωπικά αντικείμενα. Εμείς όμως
ξέρουμε. Εμείς μόνο νιώθουμε το βάρος. Είναι όλα μέσα σʼ αυτές τις
αποσκευές. Τα παιχνίδια που αποχωρίστηκαν το αγκάλιασμα των παιδικών χεριών. Τα χτενάκια που δεν έβρισκαν πια κοριτσίστικες κοτσίδες να στολίσουν. Τα κύπελλα που έσταζαν φαρμάκι στα χείλη. Τα
ρουχαλάκια που έχασαν τα μωρουδίστικα κορμιά. Τα δαχτυλίδια που
έδιναν όρκους αιώνιας αγάπης. Οι φωτογραφίες που αποτύπωναν στιγμές χαράς με δικούς τους και φίλους. Τα ημερολόγια που σταμάτησαν
βίαια σε κάποια ημερομηνία. Τα τραγούδια που μιλούσαν για τα όνειρα,
για ένα αύριο που οι πιο πολλοί δεν έζησαν.
Σέρνουμε λοιπόν, στο διάδρομο αυτές τις αλλόκοτα βαριές αποσκευές
μας. Είναι αποσκευές που για μας δε θʼ αδειάσουν ποτέ. Είναι αποσκευές που θα αφηγηθούν ανθρώπινες ιστορίες, ακρωτηριασμένες.
Είναι αποσκευές που μπορούν να δώσουν απάντηση στα ρητορικά σχήματα που εκφωνούνται με έπαρση και επιπολαιότητα από κάποιο βήμα.
Είναι αποσκευές που θα μας κάνουν, ως πολίτες του κόσμου αύριο, να
χτυπήσουμε τη γροθιά στο τραπέζι και να πούμε: «Ποτέ ξανά!».
Δόμνα Χατζηγιαννακού
Φιλόλογος
6ο Γενικό Λύκειο Νέας Σμύρνης
επταχρονος Ελβετος
οδηγησε τους
στη σωτηρια µεσω των
Αλπεων
Η εκπληκτική ιστορία ενός επτάχρονου
Ελβετού αγοριού, που βοήθησε δεκάδες Εβραίους να δραπετεύσουν από τη
ναζιστική Γερμανία, καθοδηγώντας
τους μέσα από τις ελβετικές Άλπεις,
αποκαλύπτεται για πρώτη φορά, χάρη
στο έργο ενός Βρετανού ιστορικού.
Ο Ματέους Guidon, 76 χρονών σήμερα,
μέσα από τα ορεινά περάσματα των Άλπεων και αψηφώντας τον κίνδυνο σύλληψης του πατέρα του, βοήθησε στη
σωτηρία Εβραίων που αντιμετώπιζαν
την απέλαση από την Ελβετία σε στρατόπεδα συγκέντρωσης εάν συλλαμβάνονταν, οδηγώντας τους σε ασφαλή
καταφύγια μετά από μια οκτάωρη πεζοπορία.
Για δεκαετίες, η αξιοσημείωτη αυτή
ιστορία του ήταν γνωστή μόνο σε λίγους ανθρώπους στο Σάμενταν, ένα
χωριό κοντά στο Σέιντ Μόριτς. Αποκαλύφθηκε από τον Βρετανό ιστορικό,
Τζίμ Ρίνγκ, ενώ ερευνούσε ένα βιβλίο
σχετικά με το ρόλο της Ελβετίας, κατά
τη διάρκεια του Πολέμου.
Πηγή: http://www.eurojewcong.org/switzerland/9954-swiss-boy-led-jews-over-alps-tosafety.html
Όσοι θυσιάζουν
στοιχειώδεις ελευθερίες
για λίγη ασφάλεια,
δεν αξίζουν ούτε ελευθερία
ούτε ασφάλεια.
Βενιαµίν Φραγκλίνος
(1706-1790)
18
οι 100 Εβραιοι
που επηρεασαν
τον κοσµο
44
Λουις
Μαγερ
(1885-1957)
Ζ
ούκορ, Λέμλυ, Γκόλντουιν, Κόν, Λόου, Θάλμπεργκ, Φόξ, Λάσκυ, Σένκ, Μάγερ, είναι κάποιοι
από τους Εβραίους επιχειρηματίες που δημιούργησαν την αμερικανική βιομηχανία κινηματογράφου. Σημαντικότερος από αυτούς θεωρείται ο Λούις
Μάγερ, που υπήρξε διευθύνων σύμβουλος των Στούντιο
Τίφανι, Μέτρο και Μέτρο - Γκόλντουιν - Μάγερ ή ΜΓΜ.
Έντονος με ό, τι καταπιάστηκε, φλογερός πατριώτης,
υπερβολικός στα συναισθήματά του, τόσο στην αγάπη
όσο και στο μίσος, διοικούσε την εταιρεία, σαν να είναι
η ευρύτερη οικογένειά του, για την οποία ήταν ο στοργικός πατέρας, ο αυταρχικός, ο πανταχού παρών πάτερ
φαμίλια.
Γεννήθηκε στην Ρωσία, με ασαφή την ημερομηνία γέννησής του (όπως άλλωστε και οι περισσότεροι πρόσφυγες της Ανατολικής Ευρώπης). Ο Μάγερ επέλεξε να
γιορτάζει τα γενέθλιά του, την 4η Ιουλίου, την ημέρα της
εθνικής γιορτής των Αμερικανών. Ήταν ακραιφνής ρεπουμπλικάνος και υποστήριζε και τον Τζόζεφ Μακάρθυ.
Έθεσε το πολιτικό σκηνικό στο Χόλυγουντ, το 1950, για
την αποδοχή της μαύρης λίστας, δηλαδή όσων υποψιάζονταν ότι συμπαθούσαν τον κομμουνισμό.
Η ακαδημία κινηματογραφικών τεχνών και επιστημών
δημιουργήθηκε το 1927, με στόχο να μεσολαβεί στις εργατικές διαφορές. Ο Μάγερ επέβλεπε προσωπικά την
επιλογή των μελών της ακαδημίας, η δραστηριότητα της
οποίας, πολύ σύντομα επικεντρώθηκε στα κινηματογραφικά πράγματα και στα ετήσια βραβεία που απένειμε και
κατά συνέπεια, διαμόρφωνε τις προτιμήσεις του κοινού,
στις βραβευμένες με Όσκαρ ταινίες.
Λέγεται ότι η εμμονή του να προβάλλει στις ταινίες του,
το πρότυπο της μητέρας που έχει βαθιά συναισθήματα,
της δέσποινας που φροντίζει για όλους, προέκυψε από
την απώλεια της μητέρας του, της Σάρας Μάγερ, σε μια
εποχή που την είχε πολύ ανάγκη. Οι κινηματογραφικές
ταινίες της Μ-Γ-M, βοήθησαν στη διαμόρφωση, στο συλλογικό υποσυνείδητο των Αμερικανών, μιας ιδεαλιστικής
αντίληψης της οικογενειακής εστίας.
Η καταγωγή του Μάγερ ήταν ταπεινή. Ο πατέρας του
ήταν γυρολόγος, πουλούσε παλιοσίδερα σε μια μικρή
πόλη του Καναδά. Ο Λούις, έφυγε στην εφηβεία του και
κυνήγησε την τύχη του στην Βοστώνη. Στα 19 του χρόνια παντρεύτηκε την κόρη ενός σεβαστού κάντορα και
δούλεψε σε διάφορες δουλειές. Στη συνέχεια αγόρασε
και ανακαίνισε ένα μικρό θέατρο σε ένα χωριό βόρεια
της Βοστώνης, το διαμόρφωσε σε κινηματογράφο, άλλαξε την επωνυμία του και άρχισε να προβάλλει βουβές
ταινίες. Με τα κέρδη αγόρασε και άλλα επαρχιακά, μικρά
θέατρα. Σύντομα η αλυσίδα των κινηματογραφικών αιθουσών, του απέφερε αρκετή ρευστότητα, ώστε να γίνει
ο ίδιος αποκλειστικός διανομέας ταινιών. Το 1915, αγόρασε την εταιρεία διανομής Νιού Ίνγκλαντ, που είχε τα
19
δικαιώματα της ταινίας του Ντ. Γ. Γκρίφιθ, «Η Γέννηση
ενός Έθνους», που του απέφερε δέκα φορές το αρχικό
του κεφάλαιο.
Το 1918, σε ηλικία 33 ετών, έφθασε στο Χόλυγουντ, όπου
βρήκε εύφορο έδαφος για επιχειρηματικότητα. Η πλειονότητα των βουβών ταινιών γυρίστηκαν στα φαράγγια
του ευρύτερου Λος Άντζελες. Περισσότερες από εβδομήντα μικρές επιχειρήσεις, συναγωνίζονταν για το ενδιαφέρον του κοινού. Το κόστος παραγωγής ήταν μικρό
και η οικονομία, μετά τον Αʹ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρείχε
το αναγκαίο κεφάλαιο και το κοινό μπορούσε να υποστηρίζει την νέα βιομηχανία.
Η πρώτη μεγάλη στάρλετ του Μάγερ, ήταν η Ανίτα
Στούαρτ, που εμφανίστηκε σε ρομαντική ταινία μεγάλου
μήκους και απέφερε στην μικρή κινηματογραφική εταιρεία του, την Μέτρο, ευρύτατη προσοχή. Το 1924, ο ισχυρός θεατρικός επιχειρηματίας Μάρκους Λόου, αγόρασε
την Μέτρο και ο Μάγερ έγινε εκτελεστικός αντιπρόεδρος αυτής. Στη συνέχεια, η Μέτρο συγχωνεύθηκε με
την κινηματογραφική εταιρεία Γκόλντουιν (που πήρε το
όνομά της από τον ιδρυτή και ιδιοκτήτη της, Σάμουελ
Γκόλντουιν και που το αρχικό του όνομα ήταν Γκόλντφις). Το 1926, η εταιρεία μετονομάσθηκε σε Μέτρο Γκόλντουιν - Μάγερ, με διευθυντή τον Μάγερ.
Οι ποιοτικές ταινίες, με καλλιτέχνες όπως η Γκρέτα
Γκάρμπο, ο Κλάρκ Γκέϊμπλ, η Τζοάν Κρόφορντ και άλλοι
πολλοί, με κορυφαίο τον Σπένσερ Τρέϊσι, κέρδισαν την
αποδοχή του κινηματογραφόφιλου κοινού. Μεταξύ του
1940 και 1950, η ΜΓΜ έφερε τα μιούζικαλ από τις θεατρικές σκηνές του Μπρόντγουεη, στον κινηματογράφο
με εξαιρετική σύνθεση ήχου, χορού και χρωμάτων. Η
κόρη του Ίντιθ, παντρεύτηκε τον Ντέιβιντ Σέλτσνικ, γιό
ενός παλιού εργοδότη του Μάγερ, τον Λούις Σέλτσνικ,
που ήταν και ο δημιουργός της σημαντικότερης ταινίας,
«Όσα παίρνει ο άνεμος».
Οι ταινίες του Μάγερ έδειξαν στον κόσμο, με απλές και
άμεσες εικόνες, την σημαντική θέση που έχει η οικογένεια στην αμερικάνικη κουλτούρα και τις αξίες της. Ήταν
όμως μια εξιδανικευμένη εικόνα. Στα στούντιό του καταγράφηκε η απομάκρυνση από το πλούσιο αρτ ντεκό
στυλ και η μετακίνηση της Αμερικής στον αστικό μοντερνισμό.
Οι ταινίες του μετέφεραν σε παγκόσμιο επίπεδο τον δυναμισμό και την ηθική της Αμερικής, που για πολλούς
ήταν αξιοζήλευτες.
Από το ομότιτλο βιβλίο τού
MICHAEL SAPIRO
μετάφραση Αλίκη Αρούχ-Μορδεχάι
20
του Ι.Θ.ΜΑΖΗ*
τα τρια προσωπα
του Μπαφοµέθ
και οι
στην Νεα
Ανατολη
Η μυστηριώδης τριπρόσωπος κεφαλή του ειδώλου “Μπαφομέθ” και η
υποτιθεμένη (επιλήψιμος από χριστιανική άποψη) λατρεία της από το
Τάγμα των Pauperes Commilitones
Christi Templique Salomonici, των κατά το σύνηθες- ονομαζομένων και
“Ναϊτών Ιπποτών”, απετέλεσε μίαν
από τις βασικές κατηγορίες, βάσει
των οποίων ξεκλήρισε το μεσανατολικόν αυτό χριστιανικόν στρατιωτικομοναστικόν Τάγμα, ο βασιλεύς της
Γαλλίας Φίλιππος ο Ωραίος, συνεπικουρούμενος από τον Πάπα Κλήμεντα τον Πέμπτο, την 13η Μαρτίου
του σωτηρίου έτους 1312.
Η ανάλογη τριπρόσωπη μεσανατολική πολιτική της ούτω καλουμένης
“Δύσεως” στην Μέση Ανατολή, όπως
αυτή διεφάνη με την περίπτωση της
Συρίας, φοβούμαι ότι προδικάζει ένα
ανάλογο αποτέλεσμα, δια τους συγχρόνους Ναΐτες. Θα τους μάθετε,
ποιοί είναι. Υπομονή.
Το πρώτο πρόσωπο του Μπαφομέθ:
Η Αγγλία, η Ιταλία, ο Καναδάς, η Γερμανία, οι οποίες ενθαρρύνουν την τιμωρία του χρησιμοποιήσαντος
χημικά αέρια εναντίον των αμάχων
στην Συρία (χωρίς να προσδιορίζουν
ποίος είναι ο δράστης), αλλά αφήνουν το βαρύ καθήκον στις ΗΠΑ,
ενώ οι ίδιες αποκλείουν κάθε συμμετοχή τους εις αυτό.
Το δεύτερο πρόσωπο του Μπαφομέθ: Η Γαλλία, η οποία κάμνει πολιτικο-διπλωματικές
πιρουέττες,
εκκινούσες από την σκληρή τιμωρία
του Άσαντ ως δράστου, μέσω θερμού πλήγματος, μέχρι την εναπόθεση της αποφάσεως στο γαλλικό
Κοινοβούλιο. Το ίδιο πράττουν και οι
ΗΠΑ, οι οποίες τώρα εναποθέτουν
την απόφαση περί πλήγματος, εις το
αμερικανικόν Κογκρέσσο.
Το τρίτο πρόσωπο του Μπαφομέθ:
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ,
το οποίον αρνείται να επικυρώσει
ένα τέτοιο θερμό πλήγμα εναντίον
του Άσαντ, στερώντας από το εγχείρημα κάθε βάσιν διεθνούς νομιμότητος.
Το σκηνικό είναι τοσούτον κωμικοτραγικό, ώστε να θαυμάζει κανείς
την ρευστότητα της τάλαινος εννοίας της “πραγματικότητος” και της
“αληθείας”, εν μέσω ανταγωνισμού
των διεθνών δρώντων και δομών
ισχύος. Και οι Ναΐτες; Τί θα πράξουν
“οι Ναΐτες” και κυρίως, με ποιό
στόχο; Βάσει ποίου στρατηγικού
σχεδιασμού; Αποσκοπούντες σε τί
ακριβώς όφελος; Και τελικώς, ποίοι
είναι “οι Ναΐτες”;
Η διεθνής κοινότης προσπαθεί να
αντιληφθεί, ματαίως, το “ποίος ωφελείται” (cui bono) και με ποιόν τρόπο.
Και τούτο, διότι δεν αντιλαμβάνεται
την στρατηγικήν χρησιμότητα ενός
θερμού πλήγματος περιορισμένης
εμβελείας, περιορισμένης χρονικής
διαρκείας και άνευ χερσαίας στρατιωτικής υποστηρικτικής επεμβάσεως. Και τούτο, διότι το μόνον το
οποίον θα επιτύχει είναι να αδυνατίσει το στρατόπεδον του Άσαντ, χωρίς
να ανατρέψει τον Σύριο δικτάτορα.
Συνεπώς, η ανατροπή Άσαντ θα
απαιτήσει ενίσχυση των “ανταρτών”,
οι αποτελεσματικότεροι και ισχυρότεροι των οποίων, ανήκουν στις τρομοκρατικές σουνιτικές ισλαμιστικές
οργανώσεις της Αλ Κάιντα και της
Αλ Νούσρα, ή συμπλέουν με αυτές.
Της “ενισχύσεως” αυτής, με σύγχρονα “δυτικά” όπλα αγορασμένα με
“ιερά σουνιτικά δολλάρια”, θα ακολουθήσουν φοβερές σφαγές εμπολέμων και κυρίως, αμάχων.
21
Στην σφαγή αυτή, θα εμπλακούν εκ
των πραγμάτων οι εξής δυνάμεις: (α)
οι Κούρδοι, οι οποίοι θα ενισχυθούν
από το ιρακινό Κουρδιστάν και ως
ένα μέτρο (α.1) από το Ισραήλ, το
οποίο μέσω αυτών, δύναται να αποδυναμώσει το μέτωπο της Αλ Κάιντα,
Αλ Νούσρα και λοιπών ισλαμιστικών
σουνιτικών τρομοκρατικών οργανώσεων, με τις οποίες είναι αδύνατον
να συνομιλήσει. Επίσης, (α.2.) το Ιράν
στρατηγικώς ωφελείται από την αποδυνάμωση των ιδίων αυτών οργανώσεων, συνεπώς θα ενισχύσει και
αυτό την κουρδική πλευρά, εν τινι
μέτρω. Θα το κάνει επίσης, διότι με
δεδομένη τη φυλετική ταύτιση των
Ιρανών με τους Κούρδους (ανήκουν
και τα δύο αυτά έθνη στα “μηδικά
φύλα”) θα θελήσει να απομειώσει
κάθε δυσαρέσκεια των εις τα ιρανικά
εδάφη ευρισκομένων Κούρδων, οι
οποίοι έχουν ήδη εκδηλώσει την διάθεσή τους να βοηθήσουν στρατιωτικά τους κατασφαζομένους από
τους ισλαμιστές αδελφούς τους, στα
συριακά εδάφη. Επίσης, (α.3) το Ιράν
αντιλαμβάνεται ότι με τον τρόπο
αυτό, δημιουργεί αποσχιστικές
κουρδικές τάσεις και στην Τουρκία,
η οποία στηρίζει τις τρομοκρατικές
σουνιτικές οργανώσεις εναντίον του
συμμάχου της Τεχεράνης, προέδρου
Άσαντ.
Ακόμη, (β) η Χεζμπολλά του Λιβάνου,
δεν πρόκειται να παραμείνει θεατής
του αφανισμού των στρατηγικών
ερεισμάτων της στην περιοχή και θα
αναμειχθεί με όλες της τις δυνάμεις
εις το ανωτέρω σφαγείον εναντίον
της Τουρκίας, των σουνιτικών τρομοκρατικών οργανώσεων και σαφώς
αγνοούσα ή ενισχύουσα τους Κούρδους μαχητές, εφόσον και αυτοί ανθίστανται με την σειρά των, στους
σουνίτες τζιχαντιστές αλλά και στις
τουρκικές, καταστροφικές για τους
συροκούρδους αλλά και για την Τεχεράνη, αναμείξεις. Το ιρακινό
Κουρδιστάν του κου Μπαρζανί, επίσης δεν θα παρατηρεί αδρανές τη
σφαγή των αδελφών του στα συριακά εδάφη, αλλά θα αναμειχθή εις
το σφαγείον.
Αναφορικώς με τους (γ) αλλαουΐτες,
χριστιανούς και δρούζους, οι οποίοι
κατοικούν στο δυτικό παραλιακό
τμήμα της Συρίας, πέριξ της ρωσικής
βάσεως στρατιωτικών διευκολύνσεων της Ταρσού και οι οποίοι κατασφάζονται από τους τζιχαντιστές
σουνίτες, εσχάτως συμμάχους της
“πεπολιτισμένης Δύσεως” (Θού
Κύριε...!), αυτοί επίσης δεν πρόκειται
να αδρανήσουν ενώπιον της ολοκληρωτικής σφαγής των! Και εδώ
αναφαίνονται και τα γνωστά ρωσικά
συμφέροντα στην Ταρσό, στα συριακά και κουρδικά φυσικά αέρια,
που θέλγουν ομοίως τους Αμερικανούς, τους Βρεττανούς, τους Γάλλους και τους Γερμανούς...
Αληθώς, τί αντίτιμον θα ζητήσει (δ) η
Μόσχα, για να απωλέσει αυτά τα πλεονεκτήματα, μέρος - τουλάχιστον των οποίων είτε κατέχει είτε διεκδικεί; Η Μόσχα διαβλέπει ότι, ανατρεπομένου του Άσαντ και κατισχύοντος
του ριζοσπαστικού σουνιτικού Ισλάμ
εις την Συρία, είναι πιθανός ο κλονισμός της κληρικαλιστικής κυβερνήσεως στο Ιράν και η προβολή της
ισχύος, ελέω και Ουάσιγκτον, όλων
αυτών των σουνιτικών δυνάμεων στο
μαλακό της υπογάστριο. Δηλαδή, των
ισλαμικών, σουνιτικού δόγματος,
χωρών της Κεντρικής Ασίας. Αυτό το
οποίο, δηλωτικώς, η ιδία η Μόσχα
αποκαλεί, “εγγύς εξωτερικόν/near
abroad” και το οποίον στο παρελθόν,
της εδημιούργησε σημαντικά κυριαρχικά προβλήματα.
Από την πλευρά της, (ε) η Κίνα, στην
περίπτωση αυτή διαβλέπει την αναζωπύρωση του ζητήματος του Σιν
Γιάνγκ, μέσω της υποκινήσεως των
τουρκοφώνων σουνιτών ισλαμιστών
Ουιγούρων από το δίπολο ΛονδίνουΟυάσιγκτον, “τη ευγενή φροντίδι”
Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ και της
“Μητρός-Πατρίδος Τουρκίας”!
Δεν έχω σκοπό να προβώ εις εμβριθεστέρα ανάλυση των δεδομένων
στο γεωγραφικό αυτό σύμπλοκο της
Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής
Ασίας. Ο χώρος ενός δημοσιογραφικού άρθρου δεν το επιτρέπει. Αλλά,
ειλικρινά, μετά από αυτά, πιστεύει
κανείς ότι έστω και 300 Τόμαχοκ και
άλλοι τόσοι Σκάλπ, δύνανται να επιβάλουν την τάξη στην περιοχή και να
χαλιναγωγήσουν τον Αρμαγεδδώνα,
ο οποίος θα εξαπολυθεί; Eκτός και
εάν οι ΗΠΑ θέλουν πάση θυσία -αλλά
ανομολογήτως, διʼ ευνοήτους λόγους- τη δημιουργία ενός Μεγάλου
Κουρδιστάν, εθνοτικώς μη αραβικόν,
το οποίο θα ελέγχει τα ύδατα του Τίγρητος και του Ευφράτου, όπως και
τα πετρέλαια της Μοσούλης και του
Κιρκούκ (κόστους: $USA 1/bbl [!] τη
στιγμή που το πετρέλαιο κινείται στα
$USA 120/bbl) και θα εξασφαλίζει
στρατηγικό εφαλτήριον για τον
έλεγχο ολοκλήρου της Ασίας (Κεντρικής και Ανατολικής) αλλά και χερσαίον στρατηγικό βάθος δια την
προστασία του κράτους του Ισραήλ,
ζήτημα το οποίο αποτελεί σοβαρή
μέριμνα για την Ουάσιγκτον.
Και για να μην σας κρατώ σε αγωνία:
εάν ήμουν Τούρκος πολιτικός, δεν
θα δεχόμουν σε καμμία περίπτωση
να χρισθώ “Ναΐτης”, τον Μάρτιο του
σωτηρίου έτους 1312! Θα φοβόμουν
τον “τριπρόσωπο” Μπαφομέθ!
Τρίτη, 3 Σεπτεμβρίου 2013
(ημερομηνία συγγραφής)
*Ο Ι. Θ. Μάζης είναι Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας/Γεωπολιτικής, Πρόεδρος Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και
Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών, στην
Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
22
η σιωπη απεναντι στη
µισαλλοδοξια
Ο Ραββίνος Γιοακίμ Πρίντς,
αφιέρωσε μεγάλο μέρος της
Ο Ραββίνος Πρίντς μιλάει στους 250.000
ζωής του στο κίσυγκεντρωμένους, στην ιστορική πορεία
νημα υπέρ των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στις Ηνωμένες Πολιτείες της
Αμερικής. Συσχέτιζε τα δεινά των Αφροαμερικανών και των
άλλων μειονοτήτων με τα δικά του δεινά, υπό το χιτλερικό
καθεστώς. Από νωρίς στο Νιούαρκ, μια πόλη με μεγάλη μειονοτική κοινότητα, από τα μαθητικά του χρόνια, μιλούσε με
απέχθεια για τις διακρίσεις. Συμμετείχε στις πικετοφορίες
σε ολόκληρη την Αμερική, διαμαρτυρόμενος ενάντια στη
φυλετική προκατάληψη, στην άνιση απασχόληση, στα ξεχωριστά σχολεία, στη στέγαση και σε όλους τους άλλους
τομείς της ζωής.
Ως πρόεδρος του αμερικανικού εβραϊκού Συνεδρίου και
αντιπρόεδρος του παγκοσμίου εβραϊκού Συνεδρίου, αντιπροσώπευσε την εβραϊκή κοινότητα, ως συνδιοργανωτής
της πορείας της 28ης Αυγούστου 1963, στην Ουάσινγκτον.
Ανέβηκε στο βήμα, αμέσως μετά την πνευματική ανάδευση, που ερμήνευσε η τραγουδίστρια Οντέτα και ακριβώς πριν την εκφώνηση του περίφημου: «Έχω ένα
όνειρο», από τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Ο λόγος του αντιπροέδρου του παγκοσμίου εβραϊκού Συνεδρίου, Ραββίνου Γιοακίμ Πρίντς, στην Ουάσινγκτον, στις
28 Αυγούστου 1963.
Σας μιλώ ως Αμερικανός Εβραίος.
Ως Αμερικανοί, μοιραζόμαστε την ανησυχία εκατομμυρίων
ανθρώπων για τη ντροπή και το αίσχος της ανισότητας και
της αδικίας, που διασύρουν το μεγάλο αμερικανικό ιδεώδες.
Ως Εβραίοι, φέρνουμε ενώπιον σας, σε αυτή τη μεγάλη
διαδήλωση, στην οποία χιλιάδες από εμάς συμμετέχουν με
περηφάνια, μία διπλή εμπειρία – μία του πνεύματος και μία
της ιστορίας μας.
Στο βασίλειο του πνεύματος, οι πατέρες μας μάς δίδαξαν εδώ
και χιλιάδες χρόνια, ότι όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, τον δημιούργησε όπως τον γείτονα του καθενός. Γείτονας δεν είναι ένας γεωγραφικός προσδιορισμός. Είναι ένας
όρος ηθικής. Συμβολίζει τη συλλογική ευθύνη για τη διατήρηση της αξιοπρέπειας και της ακεραιότητας του ανθρώπου.
ειναι
Από την εβραϊκή ιστορική μας εμπειρία τρεισήμισι χιλιάδων χρόνων, λέμε: «Η αρχαία μας ιστορία άρχισε με τη
σκλαβιά και τη λαχτάρα για ελευθερία. Κατά τη διάρκεια
του μεσαίωνα, ο λαός μου έζησε για χίλια χρόνια στα γκέτο
της Ευρώπης. Η σύγχρονη ιστορία μας, αρχίζει με τη διακήρυξη της χειραφέτησης.»
Δεν είναι απλώς η συμπάθεια και η συμπόνια για τους μαύρους της Αμερικής, που μας παρακινεί. Είναι πάνω και πίσω
από αυτή τη συμπάθεια και τα συναισθήματα, η έννοια της
απόλυτης ταύτισης και αλληλεγγύης, που γεννιέται από τη
δική μας επίπονη ιστορική εμπειρία.
Όταν ήμουν Ραββίνος της εβραϊκής κοινότητας στο Βερολίνο, υπό το χιτλερικό καθεστώς, έμαθα πολλά πράγματα. Το σπουδαιότερο πράγμα που έμαθα κάτω από αυτές
τις τραγικές συνθήκες, ήταν ότι η θρησκοληψία και το
μίσος δεν είναι τα πιο επείγοντα προβλήματα. Το πιο επείγον, το πιο αηδιαστικό, το πιο επαίσχυντο και το πιο τραγικό πρόβλημα, είναι η σιωπή.
Ένας μεγάλος λαός, που είχε δημιουργήσει ένα μεγάλο
πολιτισμό είχε μετατραπεί σε ένα έθνος σιωπηρών θεατών.
Παρέμειναν σιωπηροί μπροστά στο μίσος, στη βαρβαρότητα, στη μαζική δολοφονία. Η Αμερική δεν πρέπει να γίνει
ένα έθνος θεατών. Η Αμερική δεν πρέπει να μείνει σιωπηρή. Όχι μόνο η μαύρη Αμερική, αλλά όλη η Αμερική.
Όλοι θα πρέπει να μιλήσουν και να δράσουν, από τον Πρόεδρο μέχρι το ταπεινότερο από εμάς και όχι για χάρη των
εγχρώμων, αλλά για χάρη της εικόνας, του ιδεώδους και
του πνεύματος της ίδιας της Αμερικής.
Τα παιδιά μας, τα δικά σας και τα δικά μου, σε κάθε σχολείο
σε όλη τη χώρα, κάθε πρωί, ορκίζονται στη σημαία των
Ηνωμένων Πολιτειών και στη δημοκρατία που συμβολίζει.
Αυτά, τα παιδιά, μιλούν διακαώς και αθώα για αυτή τη γη
σαν τη γη της ελευθερίας και της δικαιοσύνης για όλους.
Ήρθε ο καιρός, πιστεύω, να δουλέψουμε μαζί – δεν αρκεί
να ελπίζουμε μαζί και δεν αρκεί να προσευχόμαστε μαζί,
πρέπει να δουλέψουμε μαζί, ώστε αυτός ο όρκος που προφέρουν τα παιδιά από το Μέϊν ως τη Καλιφόρνια, από το
Βορά ως το Νότο, να γίνει μια λαμπρή και ακλόνητη πραγματικότητα, σε μια ηθικά ανανεωμένη και ενωμένη Αμερική.
Πηγή: www.joachimprinz.com
23
Σιατιστης
«τωρα δεν µπορειτε να επικαλεισθε
την αγνοια για την Χρυση Αυγη»
Όταν την ʻΧρυσή Αυγήʼ την χαρακτήριζα ʻμαύρη νύχταʼ, δεν
έψαχνα να βρω δύο λέξεις για να εντυπωσιάσω. Χρησιμοποίησα δύο λέξεις με στόχο να αποδώσω με την μέγιστη
δυνατή ακρίβεια, αυτό που έβλεπα τότε με βάση την ιδεολογία, τις πρακτικές καθώς και την συνολική εμφάνιση του
νεοναζιστικού μορφώματος, όσον αφορά την πραγματική
ταυτότητά του και στάθηκα ιδιαίτερα απόλυτος και αυστηρός, όσον αφορά κάθε εναγκαλισμό της Χρυσής Αυγής,
από χριστιανό ή ιερωμένο.
Τότε κάποιοι θεώρησαν υπερβολικούς τους χαρακτηρισμούς μου, νομίζω πλέον ότι κανείς δεν αμφιβάλλει για την
ακρίβεια των λέξεων.
Πιθανώς όμως και αυτές ακόμη οι λέξεις σήμερα, να υπολείπονται πλέον της αληθείας γιατί η δολοφονία, πρώτον
εν ψυχρώ και δεύτερον κατόπιν εντολής, δεν παραπέμπει
μόνο στην νύχτα, αλλά κυρίως στην κόλαση.
Υπάρχει κάτι που με τρομάζει πιο πολύ από το έγκλημα.
Είναι ο τρόπος του εγκλήματος. Η ψυχρότητα της εκτέλεσης. Ούτε ένα δάγκωμα της ψυχής, ούτε ένας προβληματισμός της τελευταίας στιγμής, ούτε η παραμικρή νύξη της
συνείδησης, ενός υποτιθέμενου φιλήσυχου πολίτη;
Ποιά λοιπόν, είναι η οργάνωση και πόσο κολασμένη είναι,
που μπορεί να κάνει ένα «φιλήσυχο πολίτη», αδίστακτο
εγκληματία;
Το έγκλημα ήταν αποτέλεσμα μιας λεηλατημένης από κάθε
αξία και ισοπεδωμένης ψυχής ή ήταν καρπός ενός φόβου,
απέναντι σε εκείνους που τον διέταξαν να σκοτώσει;
Με την ύπαρξη τόσων ντοκουμέντων και μαρτυριών για τη
σχέση του με την εγκληματική οργάνωση, η προσπάθεια να
παρουσιασθεί ότι έχει χαλαρή σχέση μήπως και αυτή είναι
αποτέλεσμα μιας εντολής ή και ενός φόβου για την δική
του την ζωή;
Αλλά και η γελοία προσπάθεια των βουλευτών της Χ.Α να
αποτινάξουν από πάνω τους και τον άνθρωπο και το έγκλημα, δεν οδηγεί τον ταλαίπωρο και δυστυχή εγκληματία,
να καταλάβει ποιά τύχη τον περιμένει και τον ίδιο;
Και τα ερωτήματα συνεχίζονται: άργησε η πολιτική ηγεσία να αντιληφθεί, τι είναι η Χρυσή Αυγή ή σιώπησε εν
γνώσει της, έχοντας άλλες σκέψεις στο πίσω μέρος του
εγκεφάλου της;
Αν άργησε, τότε είναι επικίνδυνη για τον τόπο, λόγω αδυναμίας και ανικανότητος να συλλάβει την κρισιμότητα των
στιγμών και να αξιολογήσει τα δεδομένα. Αν σιώπησε
ένοχα, γιατί νόμιζε ότι μπορεί να διαχειρισθεί το πρόβλημα,
τότε θυσιάζει την πατρίδα στα πολιτικά της παιγνίδια.
Έπρεπε να φθάσουμε στο αίμα για να καταθέσει ο
υπουργός, όσα κατέθεσε στον Εισαγγελέα του Αρείου
Πάγου; Αυτά δεν ήταν γνωστά; Δεν ήταν δεδομένα; Καθεαυτά, δεν συνιστούσαν αδικήματα; Είχαν αντιμετωπισθεί σαν αδικήματα;
Αυτά δεν έδειχναν, ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση; Τις ορδές των βαρβάρων, δεν τις έβλεπαν; Τις εικόνες των σύγχρονων Ες - Ες, που γυρνούσαν στους
δρόμους για να τρομάξουν τους Έλληνες, δεν τις είχαν δει;
Αυτές οι εμφανίσεις οι ομαδικές και ο τρόπος τους, δεν πιστοποιούσαν ότι πρόκειται για παραστρατιωτική οργάνωση;
Η διαφαινομένη αποφασιστικότητα του υπουργού και της
Πολιτείας, θα έχει συνέχεια και συνέπεια ή είναι ένα πυροτέχνημα, λόγω του εκτάκτου των γεγονότων; Βλέπετε, δεν
μας έχει πείσει η πολιτική ηγεσία, ότι μπορούμε να της
έχουμε εμπιστοσύνη.
Πόσες φορές ακούσαμε από υπεύθυνα, υποτίθεται, πολιτικά χείλη ότι: «το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκκαλο», αλλά
αυτό δεν ακούμπησε ούτε το δέρμα;
Το ακόμη θλιβερότερο. Η διχοστασία της πολιτικής ηγεσίας
και η απουσία καθαρού πολιτικού λόγου, η αδυναμία συνεννόησης σε μια τόσο κρίσιμη ώρα, δείχνει μια πολιτική
ηγεσία ανάξια της πατρίδος και των περιστάσεων.
Ευρισκόμενος αυτές τις ημέρες εις την πατρικήν οικίαν
λόγω ασθενείας, άκουσα τον αρχηγίσκο του ναζιστικού
μορφώματος, να μιλάει με τόση αηδία για το Κοινοβούλιο και για το πολίτευμα, με το γνωστό του χιτλερικό παραλήρημα.
Διερωτώμαι: δεν τον άκουσε κανένας εισαγγελικός λειτουργός; Δεν συνιστούν οι λόγοι του, προσβολή του δημοκρατικού πολιτεύματος; Ποια αγωγή δίνει στα νέα παιδιά, τα
οποία στερημένα ουσιαστικής παιδείας και από το σχολείο
και από την οικογένεια, γίνονται μια άμορφη μάζα, από την
οποία θα επιλέγονται οι αυριανοί εκτελεστές;
Δυο λόγια ακόμη γιʼ αυτούς που ψήφισαν τον ναζισμό. Ίσως
δεν ξέρατε. Ίσως παρασυρθήκατε. Τώρα καταλάβατε; Τώρα
ξυπνήσατε; Τώρα, δεν μπορείτε να επικαλείσθε ούτε την
άγνοια, ούτε την διαμαρτυρία, ούτε την απόγνωση.
Μεγαλύτερη απόγνωση από το ναζισμό δεν υπάρχει. Αλλιώς, ετοιμασθείτε να κλάψετε και το δικό σας το παιδί!
Γιατί ο ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα.
ΤΑ ΝΕΑ, 25.9.2013
24
της MARGALIT FOX
µια οµιλια
που ζεσταινει τις καρδιες ολων µας
Ομιλία του Αρχιραβίνου Αγγλίας,
Λόρδου Τζόναθαν Σακς,
στην Αμερικανο- Ισραηλινή Επιτροπή
Δημοσίων Υποθέσεων (AIPAC),
στην Νέα Υόρκη, την Κυριακή
17 Μαρτίου 2013
Αγαπητοί φίλοι,
Είμαι εδώ, ως μέρος μιας αγγλικής αντιπροσωπείας, για
να δώσω σε σας την άποψη της Ευρώπης. Και η άποψη
της Ευρώπης, είναι ότι η AIPAC είναι κάτι έξω από αυτόν
τον κόσμο. Είναι απλά εκπληκτική.
Φίλοι μου, αυτό μου θυμίζει, αν μπορώ να σας πω αυτή
την ιστορία, την αγαπημένη ιστορία για τον Γιόσσι, έναν
Ισραηλινό, που άνοιξε ένα μπαρ για φαλάφελ στο Γκόλντερς Γκρίιν. Το Γκόλντερς Γκρίιν, είναι το αγγλικό
Μπρούκλιν. Και το μπαρ του Γιόσσι επισκέφτηκε μια μέρα
ο εφοριακός επιθεωρητής, που διάβαζε μέσα από τα βιβλία του και ρώτησε τον Γιόσσι: «κύριε Γιόσσι, αυτό το
φαλάφελ σου είναι ένα είδος εβραϊκού φαγητού σε πακέτο, σωστά;»
Και ο Γιόσσι, με ένα μεγάλο χαμόγελο είπε: «ναι». Ο εφοριακός τότε είπε: «κύριε Γιόσσι, καταλαβαίνω ότι έχετε
καταγράψει σαν έξοδα το ενοίκιο, τον ηλεκτρισμό, τα
υλικά. Αλλά γιατί καταγράψατε σαν επαγγελματικά
έξοδα, δυο ταξίδια στο Μαϊάμι και τρία ταξίδια στο Τελ
Αβίβ;» Και ο Γιόσσι, με ένα μεγάλο χαμόγελο, απάντησε:
«Κάνουμε παράδοση!».
Αγαπητοί φίλοι, αξιότιμη Επιτροπή, εσείς κάνετε παράδοση. Παραδίδετε ένα ισχυρό Ισραήλ και έναν ισχυρό
εβραϊκό λαό. Μακάρι ο Θεός να σας ευλογεί και μακάρι
να συνεχίσετε να ευλογείτε το λαό και το κράτος του Ισραήλ.
Φίλοι μου, θέλω να σας πω, πώς φαίνονται τα πράγματα
στην Ευρώπη σήμερα. Όταν ήμουν παιδί, υπήρχε μια
γραμμή στην Αγκαντά, που ποτέ δεν καταλάβαινα. «Δεν
ήταν μόνο ένας που στεκόταν εναντίον μας». Αλλά σε
κάθε γενιά έκαναν το ίδιο. Και πάντα, σαν παιδί συνήθιζα
να λέω, ότι αυτό ανήκε στη γενιά των γονιών μου, όχι σε
μας, όχι σε μας που γεννηθήκαμε, μετά το Ολοκαύτωμα.
Μεγάλωσα. Σε όλη μου τη ζωή, ποτέ δεν είχα την εμπειρία ούτε ενός περιστατικού αντισημιτισμού, μέχρι πριν
από 11 χρόνια.
Πριν έντεκα χρόνια, η νεότερη κόρη μας, που σπούδαζε
σε ένα βρετανικό πανεπιστήμιο, ήρθε στο σπίτι με δάκρυα. Ήταν σε ένα συλλαλητήριο, ενάντια στη παγκοσμιοποίηση, το οποίο κατέληξε σε ένα ξέσπασμα, πρώτα
εναντίον της Αμερικής, μετά εναντίον του Ισραήλ, τέλος
εναντίον των Εβραίων. Και με κλάματα στα μάτια, είπε:
«Μπαμπά, μας μισούν. Αυτή είναι μια τρομερή κατάσταση, αλλά είναι η πραγματικότητα στην Ευρώπη σήμερα».
Τις τελευταίες δυο βδομάδες, υπήρχαν μαρτυρίες για
25
την άνοδο των αντισημιτικών επεισοδίων στην Γαλλία,
περίπου 58% σε ένα μόνο χρόνο, 30% στο Βέλγιο, ενώ
στην Δανία διπλασιάστηκαν, σε διάστημα τριών ετών.
Στην Αγγλία, στην Γαλλία και την Ιταλία, Άγγλοι ποδοσφαιρόφιλοι δέχτηκαν επίθεση, όχι γιατί ήταν Εβραίοι
αλλά γιατί υποστήριζαν μια ομάδα ποδοσφαίρου, της
οποίας οι υποστηρικτές, έτυχε να είναι Εβραίοι. Και δεν
ξέρω αν διαβάσατε αυτό -είμαι σίγουρος ότι το κάνατετην περασμένη Τετάρτη, ο Τούρκος πρωθυπουργός, κ.
Ερντογάν, αποκάλεσε τον σιωνισμό, «ένα έγκλημα κατά
της ανθρωπότητας».
Πρέπει να σας πω ότι αυτό με το οποίο μεγαλώσαμε, το
«ποτέ ξανά», αρχίζει να ακούγεται σαν «κάποτε πάλι».
Και στην καρδιά αυτού, είναι η εχθρότητα προς το Ισραήλ. Βέβαια, δεν είναι όλες οι κριτικές του Ισραήλ αντισημιτικές. Αλλά δεν κάνουμε λάθος, αυτό έχει συμβεί.
Στον μεσαίωνα μισούσαν τους Εβραίους, λόγω της θρησκείας τους. Τον 19ο αιώνα και τον 20ο τους μισούσαν,
λόγω της φυλής τους. Σήμερα, που δεν γίνεται να μισούν
ανθρώπους για τη θρησκεία τους ή για τη φυλή τους,
τους μισούν για το κράτος τους. Η αιτία αλλάζει, αλλά
το μίσος παραμένει το ίδιο. Ο αντισιωνισμός είναι ο νέος
αντισημιτισμός.
Και φίλοι μου, έχω έρθει εδώ να σας πω ότι πιστεύω, πως
το παράδειγμα της Επιτροπής αυτής, πρέπει τώρα να εμπνεύσει τις εβραϊκές κοινότητες σε όλη την Ευρώπη,
γιατί πρέπει να σταθούμε όρθιοι και να παλέψουμε και
πρέπει να σταθούμε και να νικήσουμε. Φίλοι μου, ο αντισιωνισμός είναι σήμερα εμφανής, σε όλο τον κόσμο.
Όλοι οι φοιτητές στα πανεπιστήμια, ξέρουν γι αυτό. Και
ποιο είναι το έγκλημα μας; Ποιο είναι το έγκλημα του Ισραήλ; Είναι το ότι έχουμε ισχυρή αυτοπεποίθηση.
Επιτρέψτε μου να σας πω για την αυτοπεποίθηση που
έχουμε. Σε τελευταία ανάλυση, υπάρχουν 56 ισλαμικά
κράτη, 125 κράτη των οποίων η πλειοψηφία είναι χριστιανοί και τώρα οι Εβραίοι θέλουν ένα κράτος δικό
τους. Πως τολμούν; Και είναι τόσο μεγάλο. Φίλοι, ξέρετε
πόσο μεγάλο είναι το Ισραήλ;
Υπάρχει ένα υπέροχο πάρκο σε μια μικρή γωνιά της Νότιας Αφρικής. Δεν ξέρω αν έχετε βρεθεί ποτέ εκεί. Είναι
ένα είδος διατηρούμενου φυσικού άγριου παιχνιδιού,
όπου μπορείς να δεις λιοντάρια, καμηλοπαρδάλεις, ελέφαντες και ιπποπόταμους. Ονομάζεται Εθνικό Πάρκο
Κρούγκερ.
Φίλοι, το Ισραήλ είναι το ίδιο μέγεθος, σαν το Εθνικό
Πάρκο Κρούγκερ. Πως τολμούν να θέλουν κάτι τόσο μεγάλο; Δεν ξέρουν οι Εβραίοι, ότι ο ρόλος τους στην ιστορία είναι να είναι διασπαρμένοι, χωρίς πατρίδα και χωρίς
υπεράσπιση; Και τώρα θέλουν ένα χώρο, όπου μπορούν
να υπερασπίζονται τους εαυτούς τους; Πως τολμούν;
Φίλοι, τολμούμε γιατί είμαστε άνθρωποι. Τολμούμε, γιατί
το να μας αρνούνται το δικαίωμα για αυτοάμυνα, είναι
μεταχείριση σαν να είμαστε λιγότερο άνθρωποι. Κύριε
Ερντογάν, ο αντισιωνισμός είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Πόσο -πόσο ακόμη- πρέπει ο εβραϊκός λαός να είναι υποχρεωμένος να μάχεται για το δικαίωμα να υπάρχει; Αφήστε με φίλοι να σας πω, τι είναι το Ισραήλ. Η Ελαίν και
εγώ μόλις επιστρέψαμε. Δέκα μέρες πριν, ήμασταν σε
μια σειρά αποστολές στο Ισραήλ. Και επιτρέψτε μου να
σας πω, τι είδαμε.
Είδαμε σχολείο προς σχολείο και χωριό νέων προς χωριό
νέων, όπου στα παιδιά που κινδυνεύουν ή στα παιδιά
δυσλειτουργικών ή βίαιων οικογενειών, προσφέρεται η
φροντίδα, που θα τους δώσει ελπίδα και ένα μέλλον στη
ζωή. Είδαμε χωριά νέων, όπου στα παιδιά από την Αιθιοπία δίνονται τα μέσα για να κάνουν το άλμα στους αιώνες και στους πολιτισμούς και να βρουν τη δικιά τους
τελειότητα. Είδαμε τη δύναμη της αγάπης, να μεταμορφώνει τις ζωές.
Είδαμε νοσοκομεία. Δεν ξέρω αν έχετε βρεθεί στο νοσοκομείο Ράμπαμ, στην Χάιφα. Στην Χάιφα, το νοσοκομείο Ράμπαμ κτίζει το μεγαλύτερο υπόγειο νοσοκομείο,
ανθεκτικό στις βόμβες, πυραύλους, χημικά ή βιολογικά
όπλα, έτσι ώστε όταν οι εχθροί του Ισραήλ αποφασίσουν
να καταστρέψουν ζωές, αυτοί θα συνεχίσουν να τις σώζουν.
Είδαμε το νέο ιατρικό κέντρο Μπαρ- Ιλάν στο Σφάτ, που
στήθηκε για να φέρει την καλύτερη δυνατή ιατρική
φροντίδα. Σε ποιόν; Μόνο σε Εβραίους; Όχι. Σε μουσουλμάνους, χριστιανούς, σε χωριά Δρούζων σε όλη τη
Γαλιλαία, γιατί το να είσαι Εβραίος στο Ισραήλ, σημαίνει
να φροντίζεις για κάθε ζωή. Κάθε ζωή είναι ιερή.
Είδαμε το νοσοκομείο Λανιάντο στη Νετάνια, ένα μέρος
που επισκέπτομαι πάντα, γιατί με συγκινεί. Πολλοί από
σας γνωρίζουν ότι το νοσοκομείο Λανιάντο, κτίστηκε
από τον Κλαουσενμπέργκερ Ρέμπε, ένα επιζήσαντα από
το Άουσβιτς, που κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος
έχασε τη σύζυγό του και όλα του τα 11 παιδιά. Και εκεί,
στα στρατόπεδα του θανάτου έκανε έναν όρκο, ότι αν
ποτέ επιζούσε, θα αφιέρωνε την υπόλοιπη ζωή του στη
σωτηρία της ζωής.
Αυτά βλέπω στο Ισραήλ. Κάθε φορά που επισκέπτομαι το
Ισραήλ, βρίσκω ανάμεσα στους Ισραηλινούς, κοσμικούς
ή θρησκευόμενους, μια απόλυτη αφοσίωση στη μεγάλη
επιταγή του Μωσέ Ραμπένου Ουβαχαρτά Μπαχαγίμ:
«Διάλεξε τη ζωή». Το Ισραήλ είναι η συνεχής περιφρόνηση του μίσους και της δύναμης, στο όνομα της ζωής,
γιατί είμαστε ο λαός που αγιοποιεί τη ζωή.
Φίλοι, την τελευταία δεκαετία η εξίσωση έχει αλλάξει.
Σήμερα, η πάλη ενάντια στο Ισραήλ, δεν είναι πια μόνο
ενάντια στο Ισραήλ. Σήμερα, αυτό που είναι σε κίνδυνο
στην επιβίωση του Ισραήλ, είναι το μέλλον της ίδιας της
ελευθερίας. Γιατί, αυτή θα είναι η καθοριστική μάχη του
26
21ου αιώνα, ποιο σενάριο τελικά, θα επικρατήσει: η θέληση της ενδυνάμωσης με τη βία, τον τρόμο, τους πυραύλους και τις βόμβες, ή η θέληση για ζωή με τα
νοσοκομεία, τα σχολεία, τις ελευθερίες και τα δικαιώματα. Πιστέψτε με, έχω το προνόμιο να ξέρω.
Βλέπετε, τους χριστιανούς, τους ινδουιστές, τους συντηρητικούς μουσουλμάνους -και σας μιλώ από την εμπειρία μου- το Ισραήλ είναι μια πηγή έμπνευσης, όχι μόνο
σε μας αλλά και σʼ αυτούς, γιατί δείχνει σε κάθε πρόσωπο
στη γη, ότι ένα έθνος δε χρειάζεται να είναι μεγάλο για
να είναι σπουδαίο. Ένα έθνος, δεν πρέπει να είναι πλούσιο σε φυσικές πηγές, για να ευημερεί.
Το Ισραήλ έχει περικυκλωθεί από εχθρούς, αλλά έχει δείξει ότι ακόμη και έτσι, μπορείς να είσαι μια δημοκρατία,
να έχεις ελεύθερο Τύπο, να έχεις ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα στη Μέση Ανατολή,
όπου ένας Παλαιστίνιος μπορεί να σταθεί στην κρατική
τηλεόραση και να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση και την
επόμενη μέρα να είναι μια ελεύθερη ανθρώπινη ύπαρξη.
Το Ισραήλ είναι μια έμπνευση για τον κόσμο. Και επειδή
περνούμε αρκετό χρόνο ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο,
το βλέπουμε αυτό. Σε μια από τις επισκέψεις μου στο
Χονγκ Κονγκ, μετά την παράδοση, πήγα να δω τον κύριο
Τανγκ Τσι Βα, διορισμένο από το Πεκίνο, ως επικεφαλής
του Χονγκ Κονγκ. Και το εννοώ, αυτός ο Κινέζος εκπρόσωπος ήταν ένας εραστής των Εβραίων και του ιουδαϊσμού και του Ισραήλ. Μου είπε: «Ξέρετε, ο λαός σας και
ο λαός μου είναι πολύ παλιοί λαοί. Εσείς υπήρχατε περί
τα 6000 χρόνια, εμείς περί τα 5000 χρόνια. Πείτε μου,
πάντα ήθελα να μάθω τι κάνατε τα πρώτα χίλια χρόνια,
πριν να έχετε τα Κασέρ; Κινέζικα φαγητά σε πακέτο;».
Είπα: «Κύριε Τανγκ, θέλετε να ξέρετε τι κάναμε τα
πρώτα χίλια χρόνια; Παραπονιόμασταν για το φαγητό».
Και ο κύριος Τανγκ μου είπε: «Θέλω να πάω να επισκεφτώ το Ισραήλ, γιατί το βλέπω σαν το μοντέλο ανάπτυξης, εδώ». Και όντως, πήγε δυο ή τρεις μήνες αργότερα
και ήρθε πίσω, απόλυτα εμπνευσμένος. Πήγα λοιπόν, κατʼ
ευθείαν στον Ισραηλινό πρέσβη στο Λονδίνο και είπα,
κοιτάξτε πόσο ο κόσμος έχει αλλάξει. Υπήρχε κάποτε ο
καιρός, που το Ισραήλ ονειρεύονταν να γίνει το Χονγκ
Κονγκ της Μέσης Ανατολής. Σήμερα το Χονγκ Κονγκ
ονειρεύεται «πως θα έπρεπε να γίνουμε το Ισραήλ της
Άπω Ανατολής!».
Φίλοι μου, έχουμε ανθρώπους, που κάνουν παράξενα
πράγματα στην Βρετανία. Τρία χρόνια πριν, δεν ξέρω αν
το διαβάσατε στις εφημερίδες, οι Βρετανοί αθεϊστές
πλήρωσαν μια περιουσία, ώστε τα λεωφορεία του Λονδίνου να φέρουν ένα λογότυπο, που έλεγε: «πιθανά δεν
υπάρχει θεός». Το διαβάσατε αυτό; Στην πραγματικότητα, σε όλα τα λεωφορεία του Λονδίνου αναγραφόταν:
«πιθανά δεν υπάρχει θεός».
Ξέρετε, αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα λέξη, «πι-
θανά». Τελικά, πόσο πιθανό είναι το ότι υπάρχει το σύμπαν; Πόσο πιθανό είναι το ότι η ζωή υπάρχει; Πόσο πιθανό είναι το ότι, από όλα τα 3 εκατομμύρια είδη ζωής
στον πλανήτη Γη, μόνο ένα, εμείς, είμαστε ικανοί να ρωτάμε «γιατί»; Κανένα ενδιαφέρον (πράγμα) δεν είναι,
παρά ελάχιστα πιθανό.
Και τότε είπα, σκέψου τον εβραϊκό λαό. Πόσο πιθανό
είναι, ότι ένας άνθρωπος, ο Αβραάμ, που δεν ηγείτο καμιάς αυτοκρατορίας, δεν οδηγούσε κανένα στρατό, δεν
παρουσίασε κανένα θαύμα, δεν παρέδωσε καμιά προφητεία, θα έπρεπε σήμερα χωρίς αμφιβολία, να είναι ο άνθρωπος που άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή, από
οποιονδήποτε έζησε ποτέ, που θεωρείται ο πνευματικός
πρόγονος από 2.4 δισεκατομμύρια χριστιανούς, 1.6 δισεκατομμύρια μουσουλμάνους και από τους περισσότερους από σας, σε αυτόν το χώρο σήμερα;
Πόσο πιθανό είναι αυτός ο μικροσκοπικός λαός, ο εβραϊκός λαός, που απαριθμεί το ένα πέμπτο του 1% του πληθυσμού της γης, να επιβιώσει - όπως μόλις ακούσατε από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες, τους Αιγύπτιους,
τους Σύριους, τους Βαβυλώνιους, τους Έλληνες, τους
Ρωμαίους, και κάθε αυτοκρατορία που τόλμησε να μας
καταστρέψει, να παραδίδεται στην ιστορία, ενώ εμείς
ακόμα στεκόμαστε και τραγουδάμε: «Αμ Ίσραελ Χάι»;
Πόσο πιθανό είναι ότι, μετά από 2000 χρόνια εξορίας, ο
λαός μας να γυρίζει πίσω στη γη μας, αφού στάθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με το Άουσβιτς, μόνο τρία χρόνια νωρίτερα, πρόσωπο με πρόσωπο με τον Άγγελο του
θανάτου, το 1948, και παρά το χειρότερο έγκλημα ανθρώπου σε άνθρωπο, να λέει: «lo amut kiechyeh - δεν θα
πεθάνω, αλλά θα ζήσω;». Το Ισραήλ είναι η μεγαλύτερη
συλλογική επιβεβαίωση της ζωής, στο σύνολο της εβραϊκής ιστορίας.
Φίλοι μου, ο ιουδαϊσμός είναι η νίκη της πιθανότητας, με
τη δύναμη της δυνατότητας. Και πουθενά δε θα δείτε τη
δύναμη της δυνατότητας πιο μεγάλη, από το κράτος του
Ισραήλ σήμερα. Το Ισραήλ έχει πάρει ένα άγονο έδαφος
και το έκανε να ανθίσει πάλι. Το Ισραήλ έχει πάρει μια
αρχαία γλώσσα, τη γλώσσα της Βίβλου και την έκανε ομιλούμενη πάλι. Το Ισραήλ πήρε την πιο παλιά πίστη και την
έκανε νέα πάλι. Το Ισραήλ πήρε ένα αποδυναμωμένο
έθνος και το έκανε να ζήσει πάλι.
Φίλοι μου, ας μη ξεκουραστούμε μέχρι το φως του Ισραήλ να λάμψει σε όλο τον κόσμο, το πιο σπουδαίο σύμβολο της ζωής και της ελπίδας. Αμέν.
Μετάφραση: Λουίζα Κονέ
27
συµµαχια χεβι µεταλ
Οι Εβραίοι Ισραηλινοί Orphaned Land, συμπράττουν επί
σκηνής με τους Άραβες συμπατριώτες τους Khalas
για την ειρηνη
Δύο μπάντες από το Ισραήλ, η μία εβραϊκή και η άλλη αραβική, ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια «χέβι μέταλ αδελφότητα» για να στείλουν μήνυμα ειρήνης, μέσω της
σκληρής ροκ μουσικής. Η αραβική μουσική κολεκτίβα
Khalas (Αρκετά) και η εβραϊκή Orphaned Land (Ορφανή Γη)
ξεκινούν κοινή περιοδεία 18 ημερών στην Ευρώπη, με
στόχο κατʼ εξοχήν πολιτικό: την προώθηση της συνύπαρξης και της ανοχής Ισραηλινών και Παλαιστινίων. «Θέλουμε να μοιραστούμε τη σκηνή, να δείξουμε ότι οι δύο
λαοί μας μπορούν να συνυπάρξουν» λέει ο Εβραίος Κόμπι
Φαρχί, ο τραγουδιστής των Orphaned Land, αναρωτώμενος: «Θα μοιραστούμε ένα λεωφορείο για τρεις ολόκληρες εβδομάδες. Δεν είναι το πιο τέλειο παράδειγμα
συνύπαρξης;». Μαζί του συμφωνεί ο κιθαρίστας και μάνατζερ των Khalas, ο Άραβας Αμπεντ Χαθούτ. «Αν μπορέσουμε να συνυπάρξουμε σε ένα λεωφορείο, γιατί να μην
μπορέσουμε να συνυπάρξουμε και σε μια χώρα;» λέει.
Ο ένας στους πέντε κατοίκους του Ισραήλ είναι αραβικής καταγωγής. Μάλιστα, πολλοί από τους «Ισραηλινούς
Άραβες» -όπως ονομάζονται - θεωρούν τους εαυτούς
τους Παλαιστινίους. Τα μέλη των δύο συγκροτημάτων
ζουν σε ξεχωριστές κοινότητες, αν και υπάρχουν μερικές πόλεις, οι «μεικτές», όπου μειονότητες Αράβων ζουν
μαζί με Εβραίους. «Από μόνη της η μουσική δεν θα λύσει
την αραβοϊσραηλινή σύγκρουση, είμαι όμως βέβαιος ότι
μπορεί να εμπνεύσει τους λαούς», λέει ο τραγουδιστής
των Khalas.
Η Ορχήστρα του Δυτικοανατολικού Διβανίου
Δεν είναι η πρώτη φορά, που καλλιτέχνες με τη μουσική
τους προσπάθησαν να ενώσουν τους λαούς. Το 1999, ο
διάσημος μαέστρος Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ και ο εξίσου
διάσημος Παλαιστίνιος διανοούμενος Εντουαρντ Σαΐντ,
ίδρυσαν την Ορχήστρα του Δυτικοανατολικού Διβανίου.
Η ορχήστρα, με έδρα τη Σεβίλλη της Ισπανίας, απαρτίζεται από Ισραηλινούς, Άραβες και Ισπανούς μουσικούς. Η
επιλογή της Σεβίλλης δεν είναι τυχαία, καθώς είναι μία
από τις πόλεις της Ιβηρικής, όπου άνθησε ένας ανεκτικός, ανεξίθρησκος και πολύπλευρος αραβικός πολιτισμός, την περίοδο από τον 8ο ως τον 13ο αιώνα μ.Χ.,
πόλος έλξης για επιστήμονες, λόγιους και καλλιτέχνες
της εποχής, από όλη την Ευρώπη.
Δίνοντας αμέτρητες παραστάσεις σε όλο τον κόσμο, η
Ορχήστρα του Δυτικοανατολικού Διβανίου οραματίζεται
έναν κόσμο ειρηνικό, χωρίς φραγμούς και εμπόδια.
Υπήρξαν όμως, ορισμένοι που άσκησαν αρνητική κριτική
στην ορχήστρα, κυρίως λέγοντας ότι έτσι προωθούν μια
ισοπεδωτική «εξομάλυνση», κουκουλώνοντας το τι συμβαίνει στ' αλήθεια στη Μέση Ανατολή. Πέρυσι μάλιστα,
έπειτα από διαμαρτυρίες σκληροπυρηνικών Παλαιστινίων, ακυρώθηκε μία συναυλία της ορχήστρας.
Μια παρόμοια ιστορία έχει να διηγηθεί και ο Φαρχί, όταν
οι Orphaned Land συμμετείχαν σε κοινή συναυλία με μια
ροκ μπάντα από την Τυνησία. Ο μάνατζερ της μπάντας,
δέχτηκε πιέσεις να μποϊκοτάρει την περιοδεία των Orphaned Land. «Αν κάποιος θέλει να ερμηνεύσει τη συναυλία
μας με μια τυνησιακή μπάντα, ως νομιμοποίηση της κατοχής αραβικών εδαφών, είναι δικό του θέμα. Το δικό
μας μήνυμα, αντίθετα, είναι η αγάπη και η αρμονική συμβίωση μεταξύ των λαών», απαντά ο Φαρχί.
«Θα έρθουν καλύτερες μέρες στην περιοχή μας»
Η φιλία του Φαρχί με τον Χαθούτ υπήρξε η αφορμή για
την κοινή περιοδεία των Khalas και Orphaned Land. «Μπορούν πολλοί να πούνε ότι η περιοδεία μας είναι ένα διαφημιστικό κόλπο, όμως είναι απλώς αποτέλεσμα της
βαθιάς φιλίας μας», αναφέρει ο Φαρχί. Οι δύο μπάντες
συναντήθηκαν πριν από μία δεκαετία σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό και η αγάπη τους για το χέβι μέταλ, με κάποιες μεσανατολίτικες μουσικές πινελιές, τους έδεσε. Η
μουσική τους, συνδυάζει τους αραβικούς ρυθμούς με
όργανα, όπως βιολιά και φλάουτα, κάτι που οι ίδιοι ονομάζουν οριένταλ μέταλ.
Οι στίχοι των Orphaned Land περιέχουν συνήθως πολιτικά μηνύματα για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή,
ενώ ο τελευταίος δίσκος των Khalas συνδυάζει το μέταλ,
με παραδοσιακά αραβικά τραγούδια του γάμου. Οι Khalas, όπως λένε οι ίδιοι, δεν ασχολούνται ευθέως με την
πολιτική, όχι γιατί δεν τους ενδιαφέρει, αλλά γιατί προτιμούν να διασκεδάζουν τον κόσμο και να τον βοηθούν
να ξεχνάει τις καθημερινές σκοτούρες του. Ο Φαρχί, με
απόλυτη ειλικρίνεια και χιούμορ το εξηγεί λέγοντας:
«Προτιμούμε να είμαστε καλά και να διασκεδάζουμε πίνοντας μπίρες. Μαλώνουμε μόνο στο τέλος για το ποιος
θα πληρώσει τον λογαριασμό». Και καταλήγει: «Πιστεύω
ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες στην περιοχή μας. Πιστεύω ότι θα έρθει μια μέρα, που τα παιδιά μας θα φτιάξουν τη δική τους μπάντα».
Πηγή: www.tovima.gr
28
αναγνωστων βηµα
Αξέχαστη Μπέρρυ Ναχµία.
Πρώτα συγκάτοικοι κάποια ωραία χρόνια της νιότης
µου και κατόπιν, φίλη έµπιστη, που ακτινογραφούσαν
τα µάτια σου τη ψυχή, τα συναισθήµατα και τα όρια της
νοηµοσύνης της άλλης ύπαρξης, που σε κοιτούσε κατάµατα και αναρωτιόταν – τι θείο δηµιούργηµα γυναίκας,
συζύγου, µάνας και οραµατίστριας είναι αυτό το πλάσµα, µε τις κρίσεις της τις πάνσοφες, όταν εκφραζόσουν,
π.χ. στις σκάλες της πολυκατοικίας, «για έλα εδώ εσύ,
πέρνα µέσα στο σπίτι µου να µου πεις την αλήθεια, γιατί
τέτοια όµορφα µάτια κρύβουν στο βάθος τόση θλίψη;».
Είχες τη δύναµη να εκπέµπεις τη θέλησή σου, αυτήν που
βοηθά τη θλίψη να πατήσει το κουµπί της αξιοπρέπειας
και στις ερωτήσεις σου, να απαντά µε την αλήθεια που
αρµόζει. «Πήρα µια απόφαση, λύση απελπισίας και
τώρα την πληρώνω ακριβά, πολύ ακριβά. Σας αρκεί
αυτή η απάντηση;». «∆εν µου αρκεί, αλλά σέβοµαι την
έκφρασή σου – λύση απελπισίας - κατάλαβα ότι σε πίεσαν οι περιστάσεις, έτσι δεν είναι;». «Ναι! Έτσι είναι».
Ο καιρός περνούσε, δενόµαστε οικογενειακά και σ’ εµπιστεύτηκα.
Η ώρα της εκτέλεσης της απόφασης, χτύπησε τις χορδές
της απελπισίας κι έφυγα, πέταξα στη δυστυχία µου, από
την άλλη όµως, περπάτησα σε χώρα που µε υποδέχθηκε
µε την αγάπη της κατανόησης, που µου έδειξες εσύ, µ’
έστησε στα πόδια µου µ’ ενηλικίωσε και δυστύχησα
διπλά από…Συνείδηση. Όταν ήθελα να παρηγορηθώ
θυµόµουν το άσθµα της αγωνίας, που κατά καιρούς σ’
επισκεπτόταν και το οξυγόνο που ανέπνεες εκεί ψηλά
στο βοριά, για λίγη λησµονιά. Έτρεχα κι εγώ ξοπίσω
σου σ’ άλλα δάση και περνούσα την πόρτα της αυτοσυγκέντρωσης.
Συναντηθήκαµε µετά από κάποια χρόνια στο γραφείο
µου στη Νέα Υόρκη, είµαι βεβαία ότι µεθόδευσες το ταξίδι κι έφθασες µε τον Βίκο και τη Ρίτα, έφηβοι και οι
δύο, για να διαπιστώσεις αν είναι αλήθεια αυτά που
άκουσες να διαδίδονται για µένα.
Αγκαλιαστήκαµε κλαίγοντας βουβά, σφιχταγκαλιάζοντας η µία το παρελθόν και η άλλη, το άδηλο µέλλον.
Σκούπισες τα δάκρυα µου, άφησες τα δικά σου να τρέχουν. «Κατάλαβα τι σου έκαναν τα σκυλιά, αγάπη µου,
σου στέρησαν τη µητρότητα, συγχώρεσε µε µωρό µου,
συγχώρεσε µε». Κι έφυγες µε τα παιδιά σου, που κι αυτά
µε κοίταγαν µε πελώρια µάτια µισοδακρυσµένα.
Αξέχαστη Μπέρρυ, άνοιξε τις φτερούγες σου εκεί κοντά
στο Θεό που πήγες και σφίξε µε άλλη µια φορά στην αγκαλιά σου και…καλή αντάµωση γλυκιά µου.
Αθηνά Νταβίου,
∆ιηγηµατογράφος
Προσφορά του Jewish Tours.Gr προς όλα τα
µέλη των Ι. Κ. και τους φίλους τους: διαδροµές στα
αξιοθέατα της εβραϊκής Αθήνας δωρεάν!
Τα πιο όμορφα μέρη της Αθήνας, είναι άγνωστα ακόμα και
στους Αθηναίους! Όλη η εβραϊκή ιστορία του τόπου, μαζί με τα
αρχαιοελληνικά, ρωμαϊκά, βυζαντινά, οθωμανικά και νεοκλασικά μνημεία. Άφθονα ιστορικά στοιχεία και φωτογραφίες της
παλιάς Αθήνας, πλαισιώνουν τα επίσης άφθονα μνημεία, σε μία
πόλη με τεράστιο παρελθόν και πολυ-πολιτισμική κληρονομιά.
Οι Εβραίοι δεν θα μπορούσαν να λείπουν. Από την ύστερη αρχαιότητα (5ο αι μ.Χ.), υπήρχε συναγωγή μέσα στην αρχαία
αγορά! Μάθετε για την οικογένεια Γιουσουρούμ, δείτε την
πρώτη Συναγωγή της Ι. Κ. Αθηνών στου Ψυρρή και πολλά άλλα.
Το τουρ διαρκεί 5 ώρες, γίνεται με τα πόδια και έχει 2 στάσεις
για καφέ. Είναι ξεκούραστο και κατάλληλο για όλες τις ηλικίες.
Οι ξένοι Εβραίοι μένουν ενθουσιασμένοι, με όσα δεν έχουν
απολαύσει ποτέ οι Εβραίοι της Αθήνας και της Ελλάδας! Γι
αυτό το λόγο, η Jewish Tours.Gr σας το προσφέρει δωρεάν και
μπορείτε να φέρετε και τους φίλους σας. Δεν χρειάζεται να
είναι Εβραίοι, αρκεί να τους ξέρετε και να έχουν το ενδιαφέρον και την καλή θέληση που χρειάζεται, για να ενσωματωθούν με τα γκρουπ μας.
Το τουρ θα γίνεται την πρώτη Κυριακή πρωί (9πμ-2μμ), μόλις
μαζευτούν τουλάχιστον 10 συμμετοχές.
Δηλώσεις συμμετοχής: Σαλβατόρ Λεβής, τηλ: 6932 429 741 και
210 9233 919.
Με μεγάλη χαρά σας περιμένουμε όλους στο Σχολείο μας
την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013 από τις 11.00π.μ. μέχρι
τις 5.00μ.μ. για να γιορτάσουμε όλοι μαζί το μεγάλο
Bazaar του Χανουκά!
Ελάτε να διαλέξετε δώρα για τα αγαπημένα σας πρόσωπα,
να απολαύσετε τον καφέ σας, να γευτείτε νόστιμες σπιτικές λιχουδιές και να δοκιμάσετε την τύχη σας στα απίστευτα δώρα του λαχνού!
Και, όπως πάντα, τους μικρούς μας φίλους θα τους περιμένουν πολλές εκπλήξεις και μετά τις 12.00 το καλλιτεχνικό εργαστήρι όπου θα φιλοξενήσει τις δημιουργίες
τους!
Σας περιμένουμε όλους!
Οι κυρίες της Κοινότητας
Η Σχολική Επιτροπή
της TZVI BEN-GEDALYAHU
29
νεο χριστιανικο αραβο-ισραηλινο κοµµα
δηλωνει
µε τους αντισιωνιστες Αραβες
Ο Άραβας βουλευτής Ζοάμπι, αποκαλεί το Ισραήλ
ναζιστικό κράτος απαρτχάιντ. Ο βουλευτής Τίμπι
επιμένει ότι ο βομβιστής αυτοκτονίας είναι μάρτυρας κι όχι τρομοκράτης. Και ο χριστιανός Άραβας Μπισαρά Σλαϊάν, αγανακτισμένος μαζί τους,
συγκροτεί ένα φιλο-σιωνιστικό αραβικό κόμμα.
Ένας αραβο-ισραηλινός καπετάνιος ανακοίνωσε
την ίδρυση ενός χριστιανικού-αραβικού πολιτικού
κόμματος που θʼ αναγνωρίζει το Ισραήλ, ως
εβραϊκό κράτος και θα προωθεί την πολιτική εθνικής υπηρεσίας.
Το κόμμα του Μπισαρά Σλαϊάν θα ονομάζεται
Μπνέι Μπρίτ Χαχαντασά, μια εβραϊκή λέξη που
μπορεί να μεταφραστεί ως «νέοι σύμμαχοι» και
«παιδιά της Καινής Διαθήκης». Το κόμμα χρηματοδοτείται από χριστιανούς από το βόρειο Ισραήλ
και σχεδιάζει να κατεβάσει κομματική λίστα στις
επόμενες εκλογές, που μπορεί να λάβουν χώρα
ανά πάσα στιγμή μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Περίπου το 10% των Αράβων πολιτών του Ισραήλ
είναι χριστιανοί, κάτι που αντιστοιχεί στο περίπου
2% του ισραηλινού πληθυσμού.
Αγανακτισμένος με τους μουσουλμάνους Άραβες
βουλευτές του Ισραήλ, οι περισσότεροι από τους
οποίους συχνά κηρύττουν το μίσος και την υποκίνηση εναντίον του, ο Σλαϊάν δήλωσε: «Πρέπει να
είσαι όπως κάθε πολίτης. Αν ήσουν στην Αμερική,
δεν θα ήσουν ένας Αμερικανός; Τουλάχιστον στο
Ισραήλ, όσοι έμειναν εδώ έχουν το δικαίωμα να
είναι πολίτες και να ενσωματώνονται. Όμως, η
πρώτη απαίτηση του Ισραήλ - την οποία στηρίζω και
η οποία πρέπει να γίνει κατανοητή - είναι ότι το Ισραήλ είναι η πατρίδα του εβραϊκού λαού».
«Είδαμε ότι πρέπει να συγκροτήσουμε ένα πολιτικό κόμμα, οπότε δημοσιεύσαμε μια διαφήμιση
στις τοπικές αραβικές εφημερίδες και η πρωτοβουλία μας πέτυχε [προσελκύοντας] χριστιανούς,
οι οποίοι αναγνωρίζουν ότι το κράτος του Ισραήλ
ανήκει στους Εβραίους», τόνισε ο Σλαϊάν. Εξήγησε
επίσης, ότι τα αραβικά μουσουλμανικά κόμματα
στο Ισραήλ έχουν μια ατζέντα, που δεν ευνοεί
τους χριστιανούς.
Ο Σλαϊάν δήλωσε στην εφημερίδα Ίσραελ Χαγιόμ,
ότι παρακινήθηκε να σχηματίσει το κόμμα του από
τις δυσκολίες που συνάντησε, βοηθώντας τον γιο
και τον ανιψιό του να καταταγούν στον ισραηλινό
στρατό. Ο ανιψιός του υπηρετεί τώρα σε μια μάχιμη μονάδα.
Ο Σλαϊάν και οι οπαδοί του έχουν δημιουργήσει
ένα φόρουμ υπέρ της στράτευσης που – όπως λέει
- έχει συντελέσει στην αύξηση του αριθμού των
χριστιανών Αράβων νέων που κατατάσσονται στον
στρατό, σε σημείο που ο ισραηλινός στρατός να
διορίσει έναν συντονιστή, για τον χριστιανικό αραβικό τομέα.
«Προσκαλέσαμε τους ιερείς της εκκλησίας σε διάσκεψη, που πραγματοποιήσαμε στο Ναζαρέτ Ιλίτ.
Ένας από αυτούς ήταν ο Πατριάρχης, π. Γκάμπριελ
Ναντάφ, ο οποίος επέσυρε την οργή Αράβων βουλευτών, ενθαρρύνοντας τη χριστιανική αραβική
νεολαία, να καταταγεί στον ισραηλινό στρατό. Ο
ιερέας μας στήριξε», πρόσθεσε ο Σλαϊάν.
Ο Ναντάφ αφορίστηκε από το Συμβούλιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όταν προέτρεψε τη χριστιανική νεολαία να υπηρετήσει στον ισραηλινό
στρατό ή να προσφέρει εθνική υπηρεσία. «Οι σημερινοί Ισραηλινοί Άραβες ηγέτες, πιστεύουν ότι
το να είσαι εναντίον του Ισραήλ, αποτελεί αραβικό
εθνικισμό και αν, αντιτίθεσαι σʼ αυτόν τον τρόπο
σκέψης, είσαι προδότης. Αυτό είναι που πρέπει νʼ
αλλάξει. Είναι απόλυτη ανοησία. Ως εκ τούτου, ζητούμε κι εμείς οι χριστιανοί, νʼ αναγνωριστούμε ως
πιστοί πολίτες του κράτους του Ισραήλ».
Ο Σλαϊάν έχει καταγγείλει παρενόχληση από μουσουλμάνους Άραβες στη Ναζαρέτ, τους οποίους
κατηγορεί για απόπειρα εκδίωξης των χριστιανών
Αράβων από την πόλη.
Πηγή: www.cohen.gr
30
διεθνης
της µιτσβα
15-17 Νοεµβρίου 2013
Τι σημαίνει Mitzvah Day (Ημέρα της Μιτσβά) ;
Στη Mitzvah Day μπορούμε όλοι να προσφέρουμε στον κόσμο
που ζούμε, συνεισφέροντας απλόχερα με ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά μας, το χρόνο μας! Mitzvah (Μιτσβά) σημαίνει
στην κυριολεξία Εντολή της Τορά, έχει επικρατήσει όμως σαν
σημασία να υπονοεί επίσης την «καλή μας πράξη».
Η ιδέα της Mitzvah Day, γεννήθηκε με βάση την
πεποίθηση ότι όλοι μας μπορούμε να προσφέρουμε θετικά και καλοπροαίρετα στην κοινωνία
μας, ενεργώντας συλλογικά. Αυτή είναι λοιπόν
μία μέρα συλλογικής κοινωνικής δράσης.
Στηριζόμενοι σε τρεις βασικούς πυλώνες της
παράδοσής μας, την δικαιοσύνη και φιλανθρωπία (Τσέντεκ), την επανόρθωση και θεραπεία
του κόσμου μας (Τικούν Ολάμ) και τις πράξεις
καλοσύνης και στοργής (Χέσεντ), δραστηριοποιούμαστε στη Mitzvah Day, με στόχο να επιτελέσουμε θετικό έργο στον κόσμο και την
κοινωνία μας, δίνοντας λίγο από τον πολύτιμο
χρόνο μας.
Υποδεχόμενοι τη νέα χρονιά, το Ροσς Ασσανά,
ζώντας με δέος τις ενδιάμεσες μέρες Γιαμίμ
Νοραΐμ και καταλήγοντας στην ημέρα του Γιομ
Κιπούρ, κατά την οποία προσευχόμαστε για την
εξιλέωση των αμαρτιών μας, ονειρευόμαστε ότι
γεμάτοι έμπνευση πλέον, οι εβραϊκές κοινότητες και οργανώσεις ανά τον κόσμο θα ηγηθούν
σε μία κούρσα εθελοντισμού και προσφοράς,
τουλάχιστον για μία μέρα μέσα στο νέο έτος,
όλοι ενωμένοι, την ίδια στιγμή!
Το όραμα της Mitzvah Day είναι να μειώσει τη
φτώχεια, να βοηθήσει το φυσικό περιβάλλον
στο οποίο ζούμε και να φέρει χαρά, εκεί όπου
τόσο πολύ τη χρειάζονται, μέσω του εθελοντισμού. Προσφέρουμε χρόνο, αγαθά, αγάπη και
όχι χρήματα!
Για παράδειγμα, αυτή την ημέρα, συνήθως μαγειρεύουμε ή συλλέγουμε και μοιράζουμε φαγητά και άλλα χρήσιμα είδη, βρισκόμαστε κοντά
σε άτομα μεγάλης ηλικίας, κατασκευάζουμε και
μοιράζουμε δώρα, περιποιούμαστε τα πάρκα,
συγκεντρώνουμε ρούχα για αντίστοιχη προσφορά τους, υποστηρίζουμε και βοηθούμε φιλανθρωπικές οργανώσεις παρέχοντας σε αυτές
εθελοντές, προϊόντα και υπηρεσίες, καθώς και
άλλες πολλές θετικές δράσεις, εξάλλου το
πεδίο είναι ελεύθερο για νέες και πρωτότυπες
ιδέες, πάντα!
Η Mitzvah Day UK, έχει έδρα το Λονδίνο και από
το 2008 αποτελεί ανεξάρτητη φιλανθρωπική οργάνωση. Οι τοπικοί και διεθνείς συνεργάτες της
(Partners) είναι συνήθως επαγγελματικά σωματεία και γραφεία, φοιτητικές ενώσεις, εβραϊκά
και μη σχολεία, νεανικές οργανώσεις, εβραϊκές
κοινότητες και Συναγωγές. Έχουν την δυνατότητα και καλούνται να συμμετέχουν όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, θρησκευτικών πεποιθήσεων,
σχολια
χώρας προέλευσης, τόπου κατοικίας, οικονομικού επιπέδου.
Μόνο πέρσι το 2012, αναφέρουμε
ενδεικτικά, ότι συμμετείχαν 18
χώρες με 350 Partners (οργανώσεις-συνεργάτες) συνολικά και οι
εθελοντές έφτασαν τους 25.000!
Μεταμόρφωσαν κυριολεκτικά την
ημέρα αυτή σε μία διεθνή γιορτή
θετικής δράσης!
Φέτος ήρθε η σειρά μας! Με πρωτοβουλία του συμβουλίου και των
μελών της Μπενέ Μπερίτ Αθηνών
(International Partner, Διεθνής Συνεργάτης της Mitzvah Day UK για
το 2013) και σε συνεργασία με
την Ι.Κ. Αθήνας, θα εγκαινιάσουμε την ημέρα αυτή (15-17 Νοεμβρίου 2013), καλώντας όλους
εμάς να γίνουμε για μία ημέρα
εθελοντές και να χαρίσουμε αληθινά χαμόγελα, σε εκείνους τους
συνανθρώπους μας που το έχουν
τόσο ανάγκη.
Φέτος, αναλάβαμε σαν δραστηριότητα - project να συλλέξουμε
είδη ρουχισμού και παπούτσια για
παιδιά και ενήλικες, με σκοπό να
δοθούν σε τοπικές φιλανθρωπικές οργανώσεις. Ας αναζητήσουμε στα υπάρχοντά μας εκείνα
τα λίγα ή πολλά ρούχα και παπούτσια, που δεν μας είναι πλέον
τόσο απαραίτητα…γιατί σίγουρα
σε άλλους συμπολίτες μας είναι
και τα περιμένουν!
Ελάτε να κάνουμε τη διαφορά,
μόνο μαζί μπορούμε να το κάνουμε πράξη!
Για περισσότερες πληροφορίες και τη
συμμετοχή σας, μπορείτε να επικοινωνείτε με τους: Λέων Μιζάν, 6972214377 και Ρίτα Σασών, 6948-085779.
Σχετικές ηλεκτρονικές διευθύνσεις:
www.mitzvahday.org.uk και www.bnaibritheurope.org
Το Δ.Σ. της Μπενέ Μπερίτ Αθηνών
εδω νηπιαγωγειο
Η αυλή του σχολείου γεμάτη! Όλοι
περιμένουμε με ανυπομονησία να
δούμε τι θα μας παρουσιάσουν τα
παιδάκια μας. Και να η έκπληξη! Οι
νηπιαγωγοί μας, ελληνικού και
εβραϊκού τομέα, ετοίμασαν για
φέτος κάτι τελείως διαφορετικό!
Αυτό δεν ήταν μια συνηθισμένη
σχολική γιορτή. Αυτό ήταν ένα
πάρτυ. Πάρτυ για μικρούς και μεγάλους. Παππούδες, γιαγιάδες, μαμάδες, μπαμπάδες και επισκέπτες
βρέθηκαν να χορεύουν ισραηλινούς και ελληνικούς χορούς και
σκοπούς. Ξεφάντωμα!
Αρκετοί πήγαν σε κάποια άλλη
γωνιά της αυλής κι έδειξαν μαζί με
τα παιδιά τους, τις χειροτεχνικές
τους ικανότητες!
Και το επισφράγισμα; Ένας απίθανος μπουφές με ισραηλινές και ελληνικές λιχουδιές, που έφτιαξαν
και πρόσφεραν οι μανούλες των
παιδιών. Απίθανο το «χούμους» και
το «φαλάφελ», αλλά νοστιμότατο
και το παστίτσιο και τα κεφτεδάκια!
Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδάκια
και ένα πιο μεγάλο στις νηπιαγωγούς, την κ. Σωτηρία, την κ. Ζακλίν,
την κ. Δήμητρα, την κ. Σοφία Κατσάμπα, την κ. Ελένη Κρητικάκου,
την τόσο χαριτωμένη Σαρίνα
Σαλώμ, αλλά και σʼ όλους όσους
βοήθησαν γιʼ αυτή τη γιορτή.
εδω δηµοτικο
Παρά τα πείσματα του καιρού μια
να βρέχει και μια να σταματάει, η
γιορτή του σχολείου έγινε τελικά,
στις 13 Ιουνίου.
Η αυλή, ένα απέραντο κηποθέατρο.
Ο κόσμος πολύς, οι επισκέπτες περίμεναν με ανυπομονησία να καμαρώσουν τα «βλαστάρια» τους. Ο
διευθυντής του σχολείου μας, κοιτάζοντας πιο πολύ τον ουρανό και
τα σύννεφα, που λες και του έπαιζαν κρυφτό, μας καλωσόρισε
31
όλους και η παράσταση άρχισε!
«Οι περιπέτειες του Σαλάχ Σαμπάτι». Είμαι σίγουρη ότι πολλά
μάτια βούρκωσαν βλέποντας να
ζωντανεύουν στη σκηνή οι δυσκολίες, οι σκληρές στιγμές που έζησαν οι Εβραίοι που άρχισαν να
συρρέουν τη δεκαετία του ’50 απʼ
όλες τις γωνιές της γης, θέλοντας
να κάνουν μια νέα αρχή στη ζωή
τους, στο «Έρετς Ισραέλ». Δύσκολα τα πράγματα για την επιβίωση. Όμως, μέσα στις ψυχές
όλων, υπήρχε ο σπόρος της θέλησης και της αγάπης. Υπήρχε ακόμη
η δύναμη της τήρησης των ηθών
και των εθίμων που είχαν διδαχθεί
από απʼ τους προγόνους τους. Και
πέτυχαν, όχι μόνο να επιβιώσουν
αλλά και να μετατρέψουν την
έρημο σʼ έναν απέραντο κήπο, που
μοσχομύριζε λεμονανθό και πορτοκάλι. Η παράσταση τελείωσε. Τελείωσε και η σχολική χρονιά με τον
ύμνο του σχολείου.
Μπράβο! Μπράβο στα παιδιά.
Μπράβο στον εβραϊκό τομέα, στην
κ. Λίνα Ερρέρα, στην κ. Ματίλντα
Βιτάλ, στην κ. Ρίτα Λεβή. Κι ένα
μπράβο ακόμη στην κ. Σοφία Κατσάμπα, που καταφέρνει πάντα να
μας μαγεύει με τη μουσική της
αλλά και στην κ. Ελένη Κρητικάκου, που εκτός από γυμνάστρια
αποδεικνύεται και μια τέλεια χορογράφος. Τέλος, ένα μεγάλο
μπράβο στον διευθυντή του σχολείου μας, τον κ. Γιώργο Κανέλλο,
που ξέρει να συντονίζει τα πάντα
με μια αξιοζήλευτη υπομονή και
ηρεμία. Μπράβο σε όσους συνετέλεσαν στην παράσταση της γιορτής.
Καλή συνέχεια και επιτυχία στα παιδιά της Στ΄ τάξης. Καλή αντάμωση,
που αλλού; Στο σχολείο μας.
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
τ. Δ/ντρια Νηπιαγωγείου
και Διοικητικού
ΣΥΜΒΑΛΛΩ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ
Τα παιδιά µας χρειάζονται
την αµέριστη βοήθειά µας
για παροχή
υψηλού επιπέδου παιδείας
στο Σχολείο µας
Η αλληλεγγύη προς τους
αναξιοπαθούντες
οµοθρήσκους µας,
είναι ιερό χρέος µας
Η συνέχιση των παραδόσεων
που διατηρούν
ζωντανό το λαό µας
οφείλουµε να είναι
διαρκές µέληµά µας
ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΙΣΦΟΡΑ ΠΕΤΣΙΑ
ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΝΑΛΟΓΕΙ
Η Επιτροπή Πέτσια

Gnomi politon 68

Τ Ε Υ Χ Ο Σ 3 6 Ν Ο Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ

Ελληνικά Βιβλία Μαγείας Οι απόκρυφες επιστήμες στην

LAY OUT alef 30 - Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών