Τ Ε Υ Χ Ο Σ 30 N O Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ - ∆ Ε Κ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ 2 0 0 9 Χ Ε Σ Β Α Ν - Κ Ι Σ Λ Ε Β 5 7 7 0
Ê
∆ΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚ∆ΟΣΗ ΤΗΣ
ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΘΗΝΩΝ
ΜΕΛΙ∆ΟΝΗ 8 ΑΘΗΝΑ 105 53
14 ¯ÚfifiÓÓÈ·
¯ˆÚ›˜ ÙÔÓ
ƒ¿ÌÈÓ
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Ε Ι Σ
ΨΗΦΙΣΜΑ
Το ∆.Σ. της Ι.Κ. Αθηνών, µόλις
πληροφορήθηκε τη θλιβερή είδηση της απώλειας των ΓΚΟΥΪΝΤΟ
ΙΩΣΗΦ ΣΑΛΕΜ και ΕΒΕΛΥΝ ΛΕΒΗ,
δραστήριων µελών της Κοινότητάς µας µε µεγάλη και πολυετή
προσφορά σε διάφορους τοµείς,
εξέδωσε ψηφίσµατα που επιδόθηκαν στις οικογένειες των εκλιπόντων και δηµοσιεύθηκαν στον
Εβραϊκό Τύπο.
ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ
Η Ι.Κ. Αθηνών επιθυµεί να προσλάβει υπάλληλο για τη στελέχωση θέσης στα γραφεία της Κοινότητας. Οι ενδιαφερόµενοι υποψήφιοι θα πρέπει να είναι τουλάχιστον απόφοιτοι λυκείου, να έχουν
γνώσεις και εµπειρία στη χρήση
Η/Υ και να γνωρίζουν πολύ καλά
τουλάχιστον αγγλικά. Περαιτέρω
προσόντα όπως πτυχίο ανώτατης
ή ανώτερης σχολής, γνώση της
εβραϊκής γλώσσας κ.λπ. καθώς
και σχετική εµπειρία σε προηγούµενη εργασία είναι επιθυµητά και
θα εκτιµηθούν ανάλογα. Αιτήσεις
στα γραφεία της Κοινότητας, Μελιδόνη 8, 105 53 Αθήνα, υπόψη
του ∆/ντού κ. Αλµπέρτου Φόρτη
µέχρι το τέλος του χρόνου
(31/12/2009).
Η αίτηση θα πρέπει να συνοδεύε2
ται υποχρεωτικά από βιογραφικό
σηµείωµα και αντίγραφα τίτλων
σπουδών.
ΑΚΙΝΗΤΑ
Η Ισραηλιτική κοινότητα Αθηνών
διαθέτει για µίσθωση:
1)Αριστοτέλους 58-60 -Αθήνα διαµέρισµα 112 τ.µ. 2ου ορόφου,
διαµπερές, 4 δωµατίων. 2) Πειραιώς 46–Αθήνα, γραφεία 582 τ.µ.
7ου ορόφου. Νοικιάζονται και
τµηµατικά. Επίσης γραφείο 32
τ.µ. στον 5ο όροφο. 3) Τιµ. Βάσσου 17– πλατεία Μαβίλη. ∆ιαµέρισµα 170 τ.µ. 2ου ορόφου κατάλληλο για γραφεία. 4) Καλαµίδα
4–Ψυρρή. Τρία γραφεία 64 τ.µ.
3ου ορόφου.
Πληροφορίες: κα Κοέν, τηλ.
2103252875 – 3252898.
∆ΙΟΡΘΩΣΕΙΣ
Εκ παραδροµής στο τεύχος 29:
1) Στο άρθρο Μια συναγωγή στην
Αρχαία Αγορά σελ. 5, αναφέρεται
ως
πηγή
η
ιστοσελίδα
www.abravanel.gr, αντί της
http://abravanel.wordpress.com
η οποία είναι η σωστή και αφορά
blog. Επισηµαίνουµε δε ότι το blog
αυτό ουδεµία σχέση έχει µε φυσικό πρόσωπο που φέρει το όνοµα
Αµπραβανέλ. 2) ∆εν περιλήφθηκε
το όνοµα της κας Σολέτας Ελιέζερ
στους συνεργάτες του τεύχους.
¶∂ƒπ∂Ã√ª∂¡∞
02∞¡∞∫√π¡ø™∂π™-¶∂ƒπ∂Ã√ª∂¡∞ 03™À¡∆∞•∏™ ™∏ª∂πøª ∞ ∂ÈÛËÌ¿ÓÛÂȘ.04 -05 ∫√π¡√∆∏∆∞™ ¢π√π∫∏™∏ Àð‡ı˘ÓË
ÛÙ¿ÛË. ∆È Â›Ó·È ÙÔ ÕÏ∂Ê. 0514 ¯ÚfiÓÈ· ¯ˆÚ›˜ ÙÔÓ ƒ¿ÌÈÓ.06-07 √π 100
∂µƒ∞π√π ÿÈÓÚȯ ÿÈÓÂ.08- 09√ Ó¤Ô˜ ƒ·‚‚›ÓÔ˜ °È··Îfi‚ ªÂÓ·¯¤Ì.10
°È·Ù› ÔÊ›ÏÔ˘Ì ӷ ˘¿Ú¯Ô˘ÌÂ Û·Ó ∂‚Ú·›ÔÈ. ∏ ÁÏÒÛÛ· ÎfiÎηϷ ‰ÂÓ ¤-
11- 12∆· °È¿ÓÓÂÓ· ÙÈÌÔ‡Ó. °ÈfiÌ ∫ÈÔ‡Ú ÛÙ· °È¿ÓÓÂÓ·.13¶ÚˆÙÔ14∞Ù˘¯‹Û·ÓÙ˜ ·ÓÙÈÛË̛٘ Â›‰ÔÍÔÈ ‚Ô˘ÏÂ˘Ù¤˜.1516∆Ô ÔÚÙÚ¤ÙÔ ÙÔ˘ ·ÓÙÈÛËÌ›ÙË.17∞¶√º£∂°ª∞ ∫∞π ºø∆√°ƒ∞ºπ∞ ∆∂ÀÃ√À™ 18∂ȉ‹ÛÂȘ Î·È Û¯fiÏÈ·...Â› ÙÔ˘ ÈÂÛÙËÚ›Ô˘.1920∂π¢∏™∂ø¡ ∞¶√∏Ã√π 21∞Û¿Ê ƒ·ÌfiÓ. ∞¡∞°¡ø™∆ø¡
µ∏ª∞ 22∞Ó·›ÚÂÛË ˘fiıÂÛ˘ ¶Ï‡ÚË. µÚÂÙ·Ófi˜ ™›ÓÙÏÂÚ.23ª¿ÚÂÎ ŒÓÙÂÏÌ·Ó. ∏ ¡‡¯Ù· ÙˆÓ ∫Ú˘ÛÙ¿ÏψÓ.24-25¢‡Ô Ê›ÏÔÈ ÁÈ· ÙÔÓ °ÎÔ˘›ÓÙÔ26 ƒ∞µµπ¡ø¡ π™∆√ƒπ∂™ ¡ÂÚfi Î·È Ï¿‰È. ∞ӤΉÔÙÔ.27∆Ô πÛÚ·‹Ï
‰ÂÓ ÂÈÓ·È ·ÏÒ˜ ¤Ó· Û‡Á¯ÚÔÓÔ ÎÚ¿ÙÔ˜.28¡fiÌÂÏ Û πÛÚ·ËÏÈÓ‹ ÂÈÛÙ‹ÌÔÓ·.30-31∫ÏÔÓÙ §Â‚› ™ÙÚÔ˜.
¯ÂÈ...
‚Ô˘Ï›· ÔÏÈÙÒÓ.
∞Ï∂Ê
€ 0,01 ÏÂÙfi
fiÙÙ˘ ∞ıËÓÒÓ.
π¢π√∫∆∏∆∏™: πÛÚ·ËÏÈÙÈ΋ ∫ÔÈÓfi
ªÂÏȉfiÓË 8, ∞ı‹Ó· 105 53 ∞ı‹Ó·, ÙËÏ.: 210 3252 898
fax: 210 3220 761, e-mail: athjcomm@otenet.gr
∂∫¢√∆∏™: √ ¶Úfi‰ÚÔ˜ Ù˘ π.∫.∞. µÂÓÈ·Ì›Ó ∞ÏÌ¿Ï·˜
À¶∂À£À¡√™ ∂∫¢√™∏™-™À¡∆∞•∏™: µ›ÎÙˆÚ ∂ÏȤ˙ÂÚ
fax: 210 4820 057, e-mail: victorel @ otenet.gr
™À¡∆∞∫∆π∫∏ √ª∞¢∞: µ›ÎÙˆÚ ∂ÏȤ˙ÂÚ, ÕÚ˘ ∂ÌÌ·ÓÔ˘‹Ï,
∏Ï›·˜ ¡¿¯Ì·Ó
™Ã∂¢π∞™ª√™-∫∞§§/∫∏ ∂¶πª∂§∂π∞: ƒ·Û¤Ï ª·Ï¤ÛÙÚ·
∂∫∆À¶ø™∏: ∞§º∞µ∏∆√ ∞.∂.µ.∂.
™À¡∂ƒ°∞™∆∏∫∞¡ ™’ ∞À∆√ ∆√ ∆∂ÀÃ√™ (·ÏÊ·‚ËÙÈο):
¡›Ó· ∞ÏηϿË, ∞Ï›ÎË ∞ÚÔ‡¯-ªÔډ¯¿È, µ›ÎÙˆÚ ∂ÏȤ˙ÂÚ, πÛ·¿Î
∂ÏȤ˙ÂÚ, ™ÔϤٷ ∂ÏȤ˙ÂÚ, ÕÚ˘ ∂ÌÌ·ÓÔ˘‹Ï, Œ˙ÂÚ ªˆ˘Û‹˜,
ªˆÚ›˜ ªˆ˘Û‹˜, ƒƠ̂ӷ ªˆ˘Û‹, §¤ˆÓ ¡¿·Ú, ∏Ï›·˜ ¡¿¯Ì·Ó
∏Ï›·˜ ¡ÂÁÚ›Ó, §ÈÏ‹ ÷ÛÈÒÙË.
Επισηµάνσεις
∆
ÚÂȘ ı¿Ó·ÙÔÈ ‰˘ÛÙ˘¯Ò˜ ÛËÌ¿‰Â„·Ó ÙÔ ‰›ÌËÓÔ
ðÔ˘ Ì·˜ ð¤Ú·ÛÂ. ∫¿ı ¤Ó·˜ Ì ÙÔ ‰ÈÎfi ÙÔ˘ Û˘Ì‚ÔÏÈÛÌfi. √ ª¿ÚÂÎ ŒÓÙÂÏÌ·Ó, ËÁ¤Ù˘ Ù˘ ∂‚Ú·˚΋˜ ÂͤÁÂÚÛ˘ ÙÔ˘ °Î¤ÙÔ Ù˘ µ·ÚÛÔ‚›·˜, ¤Ó·˜ ·ÁˆÓÈÛÙ‹˜
Ù˘ ÂÏ¢ıÂÚ›·˜. √ ∞Û¿Ê ƒ·ÌfiÓ, ¤Ó·˜ πÛÚ·ËÏÈÓfi˜ ðÈÏfiÙÔ˜ ðÔ˘ ¤¯·Û ÙË ˙ˆ‹ ÙÔ˘ ÁÈ· ÙËÓ ·ÛÊ¿ÏÂÈ· ÙÔ˘ Ï·Ô‡
ÙÔ˘. ∫·È Ô °ÎÔ˘›ÓÙÔ ™·Ï¤Ì, ¤Ó·˜ ·ðÏfi˜ ÂıÂÏÔÓÙ‹˜ ÛÙËÓ
˘ðËÚÂÛ›· ÙÔ˘ ∂‚Ú·˚ÛÌÔ‡ Ù˘ ¢È·ÛðÔÚ¿˜.
¶ÚˆÙÔ‚Ô˘Ï›· ðÔÏÈÙÒÓ ÛÙ· °È¿ÓÓÂÓ·, ÎÔÓÙ¿ ÛÙËÓ ∂‚Ú·˚΋ ∫ÔÈÓfiÙËÙ·. ¶Ôϛ٘ ÌÈ·˜ ðfiÏ˘ ÔÚÁ·ÓÒÓÔÓÙ·È Î·È
ðÚÔÛð·ıÔ‡Ó Ó· ðÚÔÛٷهÛÔ˘Ó Ù· ðÂÚÈÛÛ‡̷ٷ Ù˘
∂‚Ú·˚΋˜ ÎÏËÚÔÓÔÌÈ¿˜ Ù˘ ðfiÏ˘. ∂Ïð›˙Ô˘Ì fiÙÈ Ë ÛÙ¿ÛË
ÙÔ˘˜ ı· ·ðÔÙÂϤÛÂÈ ð·Ú¿‰ÂÈÁÌ· ðÚÔ˜ Ì›ÌËÛË Î·È Û ¿ÏϘ ðfiÏÂȘ.
ŒÓ·˜ ÌÂÁ¿ÏÔ˜ ÊÈÏfiÛÔÊÔ˜, Ô ∫ÏÔÓÙ §Â‚›-™ÙÚÔ˜, ¤Ê˘ÁÂ
·ðfi ÙË ˙ˆ‹ Î·È Ë ð·ÁÎfiÛÌÈ· ‰È·ÓfiËÛË ¤¯·Û ¤Ó· ·ðfi
Ù· ÛðÔ˘‰·ÈfiÙÂÚ· ð·È‰È¿ Ù˘.
°È· fiÏ· ·˘Ù¿ Î·È ÁÈ· ðÔÏÏ¿ ¿ÏÏ· ÂӉȷʤÚÔÓÙ· ı¤Ì·Ù· ı· ‰È·‚¿ÛÂÙ ÛÙÔ Ù‡¯Ô˜ ÙÔ˘ ÕÏÂÊ ðÔ˘ ÎÚ·Ù¿ÙÂ.
¶¤Ú·Ó ·˘ÙÒÓ fï˜, Ë ÛÙ‹ÏË ÓÔÈÒıÂÈ ÙÔ ÈÂÚfi ηı‹ÎÔÓ Ó·
·ÊÈÂÚÒÛÂÈ Ï›Á˜ ÁÚ·Ì̤˜ ÛÙË 14Ë Âð¤ÙÂÈÔ Ù˘ ‰ÔÏÔÊÔ-
Σ Υ Ν Τ Α Ξ Η Σ Σ Η Μ Ε Ι Ω Μ Α
Ó›·˜ ÙÔ˘ πÙÛ¯¿Î ƒ¿ÌðÈÓ, ηٷÁÚ¿ÊÔÓÙ·˜ ‰˘Ô ¯·Ú·ÎÙËÚÈÛÙÈΤ˜ ÊÚ¿ÛÂȘ ÙÔ˘ πÛÚ·ËÏÈÓÔ‡ ¶ÚÔ¤‰ÚÔ˘ ™ÈÌfiÓ ¶¤Ú˜:
«™ÙÔÓ ·ÁÒÓ· ÁÈ· ÙËÓ ÂÈÚ‹ÓË, ÌËÓ ·Ê‹ÛÂÙ ηӤӷ ðÔÏÈÙÈÎfi Ó· ‰È·Ê‡ÁÂÈ… ÁÈ·Ù› ·˘Ùfi ÙÔÓ ·ÁÒÓ· ðÚ¤ðÂÈ Ó· ÙÔ
ÓÈ΋ÛÔ˘ÌÂ, Û’ ·˘Ùfi ÙÔÓ ·ÁÒÓ· ÔÈ ·ðÔÁÔËÙÂ˘Ì¤ÓÔÈ ‰ÂÓ ÓÈ ÎÔ‡Ó Î·È ÔÈ ÓÈÎËÙ¤˜ ‰ÂÓ ·ðÔÁÔËÙ‡ÔÓÙ·È… Î·È Ô πÙÛ¯¿Î
‹Ù·Ó ÓÈÎËÙ‹˜…».
√ ∞ÌÂÚÈηÓfi˜ ¶Úfi‰ÚÔ˜ ªð·Ú¿Î √Ìð¿Ì·, Û ÂȉÈÎfi Ì‹Ó˘Ì¿ ÙÔ˘ ðÔ˘ ÌÂÙ·‰fiıËΠηٿ ÙË ‰È¿ÚÎÂÈ· ÌÂÁ¿Ï˘ Û˘ÁΤÓÙÚˆÛ˘ ðÚÔ˜ ÙÈÌ‹ ÙÔ‡ ‰ÔÏÔÊÔÓËı¤ÓÙÔ˜ ¶Úˆı˘ðÔ˘ÚÁÔ‡,
·ð¢ı˘ÓfiÌÂÓÔ˜ ðÚÔ˜ ÙÔ˘˜ πÛÚ·ËÏÈÓÔ‡˜ ðÔϛ٘ ·Ó·ÚˆÙ‹ıËÎÂ: «Œ¯Ô˘Ì ÙÔ ı¿ÚÚÔ˜ Ó· ˘ðÂڂԇ̠ÙË ‰˘ÛðÈÛÙ›· ηÈ
ÙË Û˘Ó¯È˙fiÌÂÓË Î·¯˘ðÔ„›·; ¢È·ı¤ÙÔ˘Ì ¿Ú·Á ÙËÓ
·ðÔÊ·ÛÈÛÙÈÎfiÙËÙ· ÙÔ˘ ƒ¿ÌðÈÓ, ÙÔ˘ ÛÙÚ·ÙÈÒÙË Ù˘ ÂÈÚ‹Ó˘, Î·È Ó· ‰È·‚ԇ̠ÙÔ ‰‡ÛÎÔÏÔ ·ÏÏ¿ ·Ó·Áη›Ô ‰ÚfiÌÔ
ÂÓ¿ÓÙÈ· Û ÂΛÓÔ˘˜ ðÔ˘ ÁÓˆÚ›˙Ô˘Ó ÌfiÓÔ ÙË ‚›· Î·È ÙË
ηٷÛÙÚÔÊ‹; ∏ ·ð¿ÓÙËÛË ðÚ¤ðÂÈ Ó· Â›Ó·È Î·Ù·Ê·ÙÈ΋…
√ ƒ¿ÌðÈÓ ¤‚ÏÂð ÙÔÓ ÎfifiÛÛÌÔ fifiððˆ˜ Ô ÎfifiÛÛÌÔ˜ ÌðÔÚ› ηÈ
ðÚ¤ðÂÈ Ó· ›ӷȅ»
∫·Ï‹ ·Ó¿ÁÓˆÛË
µ›ÎÙˆÚ πÛ·¿Î ∂ÏȤ˙ÂÚ
3
Κ Ο Ι Ν Ο Τ Η Τ Α Σ ∆ Ι Ο Ι Κ Η Σ Η
Υπεύθυνη στάση
Αγαπητοί οµόθρησκοι, µέλη της Κοινότητάς µας,
Η συµµετοχή στα κοινά απαιτεί υπεύθυνη
στάση. Υπηρετώντας αυτή την αρχή µε συνέπεια, το Κοινοτικό Συµβούλιο απέφυγε
µέχρι σήµερα να εκφραστεί για το περιεχόµενο ιδιωτικού «περιοδικού» οµοθρήσκου,
το οποίο αποστέλλεται ηλεκτρονικά σε
πολλά µέλη της Κοινότητάς µας και όχι µόνο. Για πρώτη και τελευταία φορά, το Κ.Σ.
αποφάσισε να πάρει θέση µε µοναδικό
στόχο τη σωστή ενηµέρωση των µελών τής
Κοινότητας.
Ο «εκδότης» του «περιοδικού», διαπιστώνουµε µε µεγάλη µας λύπη, έχει αυτοαναγορευθεί σε τιµητή των πάντων. Τόσο δικές
του απόψεις όσο και άλλων, ευτυχώς ελάχιστων, που σπεύδουν να τις παρουσιάσουν
από το «περιοδικό» του, διέπονται από µια
µόνιµη στάση αρνητισµού και εµπάθειας
για ο,τιδήποτε συµβαίνει στην Κοινότητά
µας και στον Ελληνικό Εβραϊσµό γενικότερα. ∆υστυχώς µάλιστα, το ίδιο «περιοδικό»
έφτασε να χρησιµοποιηθεί και ως «δηµοσιογραφική πηγή» από εφηµερίδα που επαγγέλλεται συστηµατικά τον αντισηµιτισµό.
Επισηµαίνουµε µόνο δύο απλά πράγµατα:
Πρώτο, από την πολλές φορές χωρίς φραγ-
4
µούς, όρια και δεοντολογία στάση του «περιοδικού», ελλοχεύουν κίνδυνοι αυξηµένοι
µάλιστα αφού η ηλεκτρονική διανοµή του
δεν µπορεί να ελέγξει ποιοι είναι οι αποδέκτες του. Ευαίσθητες πτυχές της λειτουργίας της Κοινότητάς µας, θέµατα που
χρειάζονται λεπτούς και υπεύθυνους χειρισµούς µπορούν να φθάσουν παντού. Και
αυτό είναι επικίνδυνο και πολύ πιο σοβαρό
από την «ευκολία» που ο «εκδότης» δυστυχώς αντιµετωπίζει τα πράγµατα.
∆εύτερο, η Κοινότητά µας διοικείται από
εκλεγµένα πρόσωπα που µε αίσθηµα ευθύνης, πρόγραµµα και ρεαλισµό λαµβάνουν
αποφάσεις για το παρόν και το µέλλον της.
Η Κοινότητα διαθέτει θεσµούς, διοικητική
οργάνωση και πλαίσιο επικοινωνίας µέσα
από τα οποία υπάρχει σε κάθε µέλος η δυνατότητα να ασκήσει υπεύθυνα την κριτική
του και να διατυπώσει τις απόψεις του.
∆εν σκοπεύουµε να ανοίξουµε διάλογο ούτε µε το «περιοδικό» ούτε µε τον «εκδότη»
του, όχι γιατί φοβόµαστε κάτι ή γιατί δεν έχουµε απαντήσεις, αλλά γιατί οφείλουµε να
προστατεύσουµε το κύρος και τη σηµασία
της αποστολής µας από οποιαδήποτε προσπάθεια αποπροσανατολισµού και απαξίωσής της.
Το ∆Σ της Κοινότητάς µας
Τι είναι
1. Σκοπός του Άλεφ είναι η
ενηµέρωση των οµοθρήσκων µας και του ευρύτερου κοινωνικού περίγυρου
της Κοινότητάς µας.
2. Σκοπός του Άλεφ είναι η
ελεύθερη διακίνηση ιδεών,
ο σχολιασµός, η κριτική, ο
κόσµιος και επoικοδοµητικός διάλογος βασισµένος σε
επιχειρήµατα –ανεξαρτήτως
εάν ο εκδότης ή η συντακτική οµάδα υιοθετούν τις εκάστοτε εκφραζόµενες απόψεις.
3. Σκοπός του Άλεφ είναι η
καλλιέργεια –κυρίως των
νέων– διαµέσου της γνώσης, διότι θεωρούµε ότι η
γνώση είναι η µόνη µας περιουσία.
4. Σκοπός του Άλεφ, ∆ΕΝ ΕΙΝΑΙ ο λαϊκισµός, βασικό
χαρακτηριστικό του οποίου είναι η απλοποίηση της
σύνθετης πραγµατικότητας σε απλοϊκά σχήµατα, τα
οποία αφ’ ενός µικρή σχέση
έχουν µε την πραγµατικότητα, αφ’ ετέρου απευθύνονται κυρίως στο θυµικό των
ανθρώπων.
5. Σκοπός του Άλεφ ∆ΕΝ ΕΙ-
το ΆλΕφ
ΝΑΙ τα υπονοούµενα, οι ειρωνείες, οι ύβρεις και οι προσβολές, που διχάζουν τους ανθρώπους και τους διακρίνουν σε καλούς και κακούς, σε ικανούς και
ανίκανους.
6. Σκοπός του Άλεφ ∆ΕΝ ΕΙΝΑΙ η
διαστρέβλωση των κειµένων
που δηµοσιεύονται.
7. Σκοπός του Άλεφ ∆ΕΝ ΕΙΝΑΙ
να ενοχοποιεί και να απειλεί
πρόσωπα ή θεσµούς, ούτε να
σχολιάζει άλλα έντυπα που κυκλοφορούν στην Κοινότητά µας.
∆εν παραδίδουµε και γι’ αυτό
δεν δεχόµαστε µαθήµατα εθελοντισµού και προσφοράς στον
Εβραϊσµό. Ο κάθε ένας έχει παρελθόν, παρόν και µέλλον και
κρίνεται εκ των προθέσεων, εκ
της αξιοπρεπούς συµπεριφοράς
και εκ των αποτελεσµάτων, από
τον κόσµο και την ιστορία. Έχουµε ανάγκη από καλόπιστους
κριτές και συνεργάτες.
Το Άλεφ σχεδιάστηκε για να
διακινεί ιδέες και να προάγει το
γόνιµο διάλογο. Ο διάλογος γίνεται πάντα στη βάση αντιπαράθεσης διαφορετικών απόψεων.
Η σύγκρουσή τους και, τελικά,
η σύνθεσή τους παράγει το γόνιµο αποτέλεσµα. Είναι, λοιπόν,
για µας ανεπιθύµητη πολυτέλεια η προσωπική αντιπαράθεση και απολύτως απαραίτητο οξυγόνο ο πολιτισµός, η ευγένεια
και η ανάγκη να διαλεγόµαστε
σεβόµενοι ο ένας τον άλλον.
Βεβαίως, κάθε έργο είναι από
τη φύση του εκτεθειµένο σε κριτική. Η κριτική, όµως, δεν µπορεί να στηρίζεται αποκλειστικά
σε “χαριτωµένες” ατάκες και
τσιτάτα για να δηµιουργήσει
πρόσκαιρους εντυπωσιασµούς.
Πρέπει να έχει ουσία και περιεχόµενο. Πρέπει να είναι εµπλουτισµένη µε όραµα, προτάσεις,
θέσεις, και όχι µε στείρα αντιπαράθεση. Η τέχνη τού να αποδοµεί κανείς τον αντίπαλο µε
φθηνά και εύκολα τεχνάσµατα
είναι γνωστή σε όλους, αλλά ξεπερασµένη (αν και πανταχού
παρούσα). Αν κάποιος επιθυµεί
να εµφανίζεται στη δηµόσια
ζωή µε κάποιο βάρος, θα πρέπει
να έχει ως βασική του επιδίωξη
το να πείθει, και όχι να προκαλεί
µειδιάµατα...
Το ∆Σ της Κοινότητάς µας
14 χρόνια
χωρίς
τον
Ράµπιν
ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. Την 14η επέτειο από τη δολοφονία του µετριοπαθούς ηγέτη της χώρας, Γιτζάκ Ράµπιν τίµησαν την Πέµπτη 29/10 (µε βάση το εβραϊκό ηµερολόγιο) οι Ισραηλινοί. «Ο
Γιτζάκ ήταν σπουδαίος διότι υπήρξε ειλικρινής
εν καιρώ ειρήνης και εν καιρώ πολέµου», τόνισε ο πρόεδρος του Ισραήλ, Σιµόν Πέρες από το
νεκροταφείο του όρους Χερζτλ της Ιερουσαλήµ. «Είµαι περήφανος για όσα πετύχαµε υπό
την ηγεσία του, ακόµα και αν το έργο µας ουδέποτε ολοκληρώθηκε», πρόσθεσε. Ο Ράµπιν θεωρείται εθνικός ήρωας, τόσο για τη µυθική του
σταδιοδροµία στον στρατό, όσο και για τις ειρηνευτικές του προσπάθειες, για τις οποίες
τιµήθηκε µε το Νοµπέλ Ειρήνης.
5
Μ Ο Ρ Φ Ω Ν Ε Ρ Γ Α
Οι 100
Εβραίοι που επηρέασαν τον κόσµο
(1797-1856)
24
Μ
ικρό τον φώναζαν Χάιµ, αργότερα τον φώναζαν Χάρυ και έγινε γνωστός ως Χάινριχ. Θεωρείται ο µεγαλύτερος λυρικός ποιητής
της Ροµαντικής περιόδου και ο πρώτος
µοντερνιστής λογοτέχνης της Γερµανικής γλώσσας. Για τους γερµανόφωνους αναγνώστες είναι ο αγαπηµένος
οικείος ποιητής, σε αντίθεση µε τον
Γκαίτε που είναι απόµακρος.
Ο Χάινε έγινε γνωστός στο αγγλόφωνο
κοινό κυρίως µέσω της µελοποίησης
των ποιηµάτων του από µεγάλους συνθέτες, όπως ο Σούµπερτ, ο Μέντελσον,
ο Σούµαν, ο Λιστ ακόµα και ο Βάγκνερ.
Ο Χάινε επηρέασε γενιές συγγραφέων
και συνθετών. Η ζωή του είναι αντιπροσωπευτική των Εβραίων καλλιτε6
χνών της εποχής του, που δηµιούργησαν σε ένα αυστηρό χριστιανικό περιβάλλον και επηρεάστηκαν από τον
γερµανικό ∆ιαφωτισµό. Την περίοδο
της κατάκτησης της Ευρώπης από τον
Ναπολέοντα, οι Εβραίοι χειραφετήθηκαν από τους φεουδαρχικούς περιορισµούς της υποβαθµισµένης ζωής στα
γκέτο και είχαν την ευκαιρία να βελτιώσουν την ζωή τους και να το δείχνουν προς τα έξω.
Ο Χάινε άλλαξε το όνοµά του όχι µόνο
για να ακούγεται γερµανικό αλλά και
γιατί θεωρούσε τον εβραϊσµό του ως
«συµφορά». Θεωρούσε τις θρησκευτικές τελετουργίες ως σκοταδισµό. Πίστευε ότι ο προσηλυτισµός του στον
Προτεσταντισµό θα του χρησίµευε ως
Μ Ο Ρ Φ Ω Ν Ε Ρ Γ Α
εισιτήριο αποδοχής στον ευρύτερο κόσµο. Κατά τον ίδιο, αυτή
η αλλαγή του έφερε «κακοτυχία».
Παρά τον προσηλυτισµό του, ο Χάινε µέχρι το τέλος της ζωής
του είχε εµµονή µε τον εβραϊσµό του. Σάρκαζε όχι µόνο τους
γενειοφόρους Ταλµουδιστές αλλά και τους νέους ρεφορµιστές
που έκαναν την θρησκευτική λειτουργία στην καθοµιλούµενη
γερµανική γλώσσα και που την συνόδευαν από οργανική µουσική για να µιµηθούν τους αλλόθρησκους. Τα τελευταία χρόνια
της ζωής του ένα αφροδίσιο νόσηµα τον καθήλωσε και αυτοσαρκαζόµενος έλεγε ότι κείτονταν στο «στρώµα τάφο» του. Ο
ίδιος ονόµαζε τον εαυτό του «Εβραίο ασθενή» και έγραψε την
πιο εβραϊκή ποίηση. Το µίσος κατά του εαυτού του ως Εβραίου έγινε παράδειγµα για πολλούς άλλους οµόθρησκους καλλιτέχνες και στοχαστές τής περιόδου αυτής, όπως και του σύγχρονού του Καρλ Μαρξ.
Τα ποιήµατα του Χάινε εµπεριέχουν ονειρικές εικόνες, τραγούδια, έρωτες, σονέτα, λυρικά ιντερµέτζο, παιάνες στην Βόρειο
Θάλασσα, ροµαντικές ιστορίες, θρήνους, έπη και εβραϊκές µελωδίες. Πρώτος αυτός δηµιούργησε µια νέα λογοτεχνική φόρµα, τις µικρές ιστορίες σε συνέχειες, που έγραφε και δηµοσιεύονταν σε γαλλικές και γερµανικές εφηµερίδες και περιοδικά.
Τα πρώτα του ποιήµατα είναι αντιπροσωπευτικά τού Γερµανικού Ροµαντισµού ενώ τα τελευταία είναι προάγγελοι των πειραµατισµών, προς το τέλος του αιώνα, του Βερλέν και των Συµβολιστών (πολλοί εξ αυτών αναγνωρίζουν την επιρροή του).
Το µεγαλύτερο µέρος της ζωής του τον συντηρούσε ένας πλούσιος θείος του, ο Σολοµών, που ήταν τραπεζίτης και φιλάνθρωπος. Ο Χάινε ζούσε ξεπερνώντας το ποσό της ελεηµοσύνης
που δεχόταν, ενώ δεν µπόρεσε να εξασφαλίσει µια θέση δασκάλου στη Γερµανία (παρά τον προσηλυτισµό του) και οι
εκδόσεις του αναστέλλονταν από την καταπιεστική τοπική
κυβέρνηση. Εγκατέλειψε την πατρίδα του το 1831 για το Παρίσι και για την φιλελεύθερη ατµόσφαιρα του βασιλιά Λουδοβίκου Φίλιππου. Με το παρατσούκλι «Γερµανός Απόλλων», ο
Χάινε έγινε βασικό µέρος της εξαιρετικά πλούσιας Παριζιάνικης κουλτούρας µε τον Σαντ, τον Ντελακρουά, τον Μπαλζάκ,
τον Μπερλιόζ. Για κάποιο διάστηµα συγχρωτιζόταν µε άλλους
Γερµανούς εκπατρισµένους που ονόµαζαν την οµάδα τους
«Νεαρή Γερµανία». Αργότερα βρήκε τις διδασκαλίες, τις σχεδόν σοσιαλιστικές, του Σεν-Σιµόν µια ευχάριστη ανάπαυλα από
την µικροαστική τάξη. Οι Γάλλοι πρώτοι αναγνώρισαν την
ιδιοφυία του Χάινε. Η κοινή αντίληψη για τον Χάινε ήταν πώς
είναι ριζοσπάστης και έγινε η ζωή του σύµβολο ελευθερίας.
Σε µικρά τετράστιχα ήταν ικανός να πλάθει τους δικούς του µοναδικούς ποιητικούς κόσµους. Με όλη την οικονοµία έκφρασης
τα ποιήµατά του εκµαιεύουν απέραντο συναίσθηµα.
Πολλά από τα ποιήµατα του είναι ευρύτατα γνωστά στη Γερµανία και στην Αυστρία και έγιναν µέρος της λαϊκής παράδοσης.
Ακόµη και οι Ναζί δεν µπορούσαν να αρνηθούν την σηµαντικότητά του στην Γερµανική παράδοση. Το δηµοφιλές ποίηµα τού
Χάινε, το Λορελέι, συµπεριλαµβανόταν στην ποιητική συλλογή τών Ναζί και το τυποποιούσαν ως δηµοτικό τραγούδι. Ο
Φασισµός φοβόταν την βαθιά συναισθηµατική, ιδιαίτερη και
εβραϊκή κληρονοµιά του Χάινε. Ο Χίτλερ διέταξε να καταστρέψουν τον τάφο του στην Μονµάρτρ.
Αρχικά τον προσέλκυσε η επανάσταση του Ναπολέοντα, όµως,
όπως και ο Μπετόβεν, είδε την τυραννία πίσω από τον απελευθερωτή.
Παρόλο τον ροµαντισµό του στην ποίηση ήταν ωµός ρεαλιστής. ∆εν τον ησύχαζε η νοσταλγία για ένα µεγάλο παν-γερµανικό έθνος, όντας πολίτης του κόσµου, προειδοποιούσε
τους Γάλλους να επαγρυπνούν για τον τευτονικό κίνδυνο στο
µέλλον. Ανησυχούσε επίσης για τα όνειρα του Μαρξ, προβλέποντας ότι ο κοµµουνισµός ενδιαφερόταν περισσότερο για τον
απόλυτο έλεγχο παρά για να συνδράµει τον λαό. Σοκαρισµένος από την «συνοµωσία του αίµατος» στη ∆αµασκό το 1841,
τα τελευταία του χρόνια αποσύρθηκε σε ένα ιδιωτικό εβραϊσµό. Υποστήριζε ότι µόνο όταν οι Χριστιανοί θα έµεναν πιστοί
στο µήνυµα ειρήνης τού Μεσσία τους, όλη η ανθρωπότητα και
όχι µόνο οι Εβραίοι θα σταµατούσαν να υποφέρουν.
Από το οµότιτλο βιβλίο του
MICHAEL SAPIRO
µετάφραση Αλίκη Αρούχ-Μορδεχάι
7
Ο νέος Ραββίνος Γιαακόβ
συζητά
µαζί µας
Μεναχέµ
Ροµίνα Μωυσή, Λιλή Χασιώτη, Ισαάκ Ελιέζερ
Πως ξεκινήσαµε
Σάββατο, 11.30, µετά τη λειτουργία του Σαµπάτ, πάµε για καφέ µε το νέο Ραββίνο.- Τι να το ρωτήσουµε, ρε Βίκτωρα; (Το «ρε» απαραίτητη προϋπόθεση οικειότητας). Η απάντηση κάθετη: - Ότι θέλετε, χωρίς κανένα δισταγµό, χωρίς καµιά αναστολή. Τώρα µας φώτισε! Ανεβαίνουµε την οδό
Αδριανού, καθόµαστε σε ένα καφέ, εκεί έξω στο πεζόδροµο, κάτω από µια υπαίθρια σόµπα.
¶√π√™ ∂π¡∞π
∆ιάχυτη η αµηχανία, ο Ραββίνος σπάει τη σιωπή.
Με λένε Γιακόβ Μεναχέµ, είµαι πτυχιούχος στη ∆ιοίκηση Επιχειρήσεων, είµαι Ραββίνος και κατάγοµαι από τη πόλη Ασντόντ του Ισραήλ. Έχω µια πανέµορφη σύζυγο που και εκείνη τελείωσε ∆ιοίκηση Επιχειρήσεων και τρία παιδιά: Τον
Ντανιέλ, 21 χρονών, που τελειώνει τη στρατιωτική του θητεία και ξεκινάει σπουδές, τον Γιονατάν, 19 χρονών που
υπηρετεί τώρα στο στρατό και την κόρη µου Έστερ, 15 χρόνων, µαθήτρια Λυκείου.
Καλά, τελειώσατε ∆ιοίκηση Επιχειρήσεων και γίνατε Ραββίνος! Αυτό ήταν το όνειρο σας να γίνετε Ραββίνος για να
έρθετε στην Ελλάδα; Καταγράφοντας την συζήτηση, ανακαλύπτουµε και το θράσος µας.
Όταν είσαι παιδί δεν ονειρεύεσαι να γίνεις Ραββίνος. Ποιό
παιδί άλλωστε θέλει να γίνει Ραββίνος; Μεγάλωσα σε ένα
θρησκευτικό περιβάλλον, οι φίλοι µου είναι θρήσκοι. Αποφάσισα να γίνω Ραββίνος, γιατί θεώρησα ότι µε την πίστη
µου µπορώ να αλλάξω εκείνα τα πράγµατα που θεωρούσα
ότι έπρεπε να αλλάξουν, µέσα από την άσκηση των Ραββινικών µου καθηκόντων.
Και γιατί αλλάξατε τόπο διαµονής; Γιατί φύγατε από το Ισραήλ και ήρθατε στην Ελλάδα; επιµένουµε στο ερώτηµά
µας.
8
Γιατί µε κάλεσαν, να αναλάβω αυτά τα καθήκοντα εδώ.
Ακούστε, είµαι και εγώ ένας άνθρωπος που έχει ένα επάγγελµα, και που ταυτόχρονα είναι και Ραββίνος. Ο Ραββίνος
έχει καθήκον να ηγείται, να οδηγεί. Σας παρακαλώ να είστε
κοντά στο Ραββίνο. Είναι ένας απλός άνθρωπος...
Και πώς σας βρήκαν ή πώς µας βρήκατε;
Α να σας πω, ήταν µια σύµπτωση. Εγώ έψαχνα να βρω τι να
κάνω στη ζωή µου, αυτό συµβαίνει και σε ηλικία 49 χρόνων,
κάποιος από την Κοινότητα µου τηλεφώνησε αφού άκουσε
για µένα, και έτσι απλά επισκέφθηκα την κοινότητά σας πριν
από ένα περίπου χρόνο, συζήτησα, έµαθα και για µένα πλέον η παραµονή µου είναι µια πρόκληση.
Επιµένουµε, ή περιέργεια µας αντί να µειώνεται αυξάνεται.
Ένας νεαρός, από το Πακιστάν µάλλον, έρχεται να µας προσφέρει λουλούδια, ενώ ταυτόχρονα µια µπάντα µουσικών
από τη Ρωσία προσπαθεί να τραγουδήσει, υπενθυµίζοντας
την πολυπολιτισµική όµορφη Αθήνα.
Προηγουµένως πού ήσασταν Ραββίνος, σε ποιά κοινότητα;
Είµαι µέλος µίας κοινότητας στο Ισραήλ, και ταυτόχρονα διοικούσα µια επιχείρηση. Πρέπει να σας πω ότι το να είσαι
Ραββίνος στο Ισραήλ δεν είναι όπως ένας Ραββίνος της ∆ιασποράς. Στο Ισραήλ υπάρχουν θρησκευτικές υποδοµές και ένας Ραββίνος εκεί δεν αντιµετωπίζει τα ίδια θέµατα µε την
διασπορά. ∆εν έχει θέµατα εξεβραϊσµού για παράδειγµα η θέ-
µατα εβραϊκής παιδείας η Κασρούτ, γιατί υπάρχουν οι ανάλογοι κρατικοί θεσµοί, ενώ εδώ υφίστανται όλα τα θέµατα που
σας προανέφερα και που ο Ραββίνος πρέπει να φροντίζει.
∆ε σας λείπει ή πατρίδα σας, οι φίλοι σας;
Φυσικά και µου λείπουν. Σε επτά µήνες, µε την υποστήριξη
τη δική σας των νέων ανθρώπων, αλλά και ολόκληρης της
κοινότητας ελπίζω να είµαστε οριστικά πλέον σε θέση να
εγκατασταθούµε στην Αθήνα οικογενειακώς. Σε αυτό το σηµείο όµως, και επειδή µε ρωτήσατε για τους φίλους µου, θέλω να καλέσω όλους τους αναγνώστες του Άλεφ να µην διστάσουν να επικοινωνήσουν µαζί µου. Το σπίτι µου είναι
ανοικτό για όλους και είµαι έτοιµος να ανταποκριθώ σε
οποιαδήποτε πρόσκληση.
¶∂ƒπ ∂ µƒ∞´™ª√À
Τι είναι για σας Εβραίος, τι είδους Εβραίος είστε εσείς;
Ρωτάµε τον Ραββίνο Μεναχέµ που εν τω µεταξύ ο πάγος
έσπασε και αισθανθήκαµε µια ιδιαίτερη άνεση για να συζητήσουµε και σηµαντικά θέµατα που µας απασχολούν.
Εβραίος καταρχήν είναι αυτός που πιστεύει στο θεό. Είναι
αυτός πού σέβεται το συνάνθρωπο του. Είναι αυτός που κάνει τσεντακά, (ελεηµοσύνη). Είναι αυτός που είναι αλληλέγγυος προς το συνάνθρωπό του. Είναι αυτός πού σέβεται το
περιβάλλον.
Μα αυτό το υιοθετούν όλες οι θρησκείες.
Ο Εβραϊσµός, όµως, όχι µόνο το υιοθετεί αλλά το επιτάσσει
και διδάσκει και τους τρόπους υλοποίησης. Εβραϊσµός είναι
πίστη, είναι παράδοση, είναι ήθη και έθιµα, είναι θρησκεία,
είναι ιστορία, είναι γλώσσα είναι ο άρρηκτος δεσµός µε
το θεό.
Η παρουσία µας στην συναγωγή είναι ή έκφραση της πνευµατικής µας σχέσης µε το θεό. Και διαβάζουµε τη Τορά ή
οποία συνδέει το πνεύµα µε την ύλη. Θεωρείστε για παράδειγµα ότι ύλη είναι τα χρήµατα τα οποία κερδίζουµε. Η Τορά µάς υποδεικνύει λοιπόν ότι µε τα χρήµατα αυτά πρέπει να
ζήσουµε όχι µόνο εµείς αλλά και ο συνάνθρωπος µας που τα
έχει ανάγκη.
Μα υπάρχει θεός; Υπάρχουν επιστήµονες που θεωρούν
ότι ή δηµιουργία τού κόσµου είναι αποτέλεσµα φυσικών
φαινοµένων. Εσείς τι γνώµη έχετε; Φανερή η έκπληξή του.
Θα σας πω εγώ µια άλλη επιστηµονική ερµηνεία. Υπάρχει
βεβαίως και ραββινική-φιλοσοφική ερµηνεία, αλλά επειδή
αναφερθήκατε σε επιστήµονες εγώ θα σας πω τι είπε ο Αϊνστάιν. Ο Αϊνστάιν λοιπόν είπε,ότι είναι βέβαιος ότι υπάρχει
µια υπέρτατη δύναµη που δηµιούργησε το σύµπαν και την
αρµονία του. Εγώ θα σας πω, ότι το φως του θεού είναι µέσα στη ψυχή µας και µας οδηγεί στον καλό δρόµο. Όταν ο
λαός του Ισραήλ έφυγε από την Αίγυπτο, ο Μωυσής µε την
πίστη του στο θεό τούς οδήγησε στην ελευθερία, µε θεϊκά
θαύµατα. Όταν έφυγε στο όρος Σινά, έχασαν την πίστη τους
και πίστεψαν ότι θα τους οδηγήσει ένα µοσχάρι. Οι ∆έκα
εντολές που παρέλαβε ο Μωυσής από το θεό ήταν το φως
που οδήγησε τους Εβραίους στην ελευθερία, και ταυτόχρονα
“hor la goim”, φως στους αλλόθρησκους της εποχής εκείνης, δηλαδή στους ειδωλολάτρες.
Μη ξεχνάτε επίσης και µε όλο το σεβασµό στις άλλες θρησκείες, ότι τόσο το Κοράνι όσο και ή Καινή ∆ιαθήκη αντλούν
πολλά διδάγµατα από το τη Παλαιά ∆ιαθήκη.
¶ ∂ƒπ ™ à ∂ ™ ∂ ø ¡
Αλήθεια τι γνώµη έχετε για τους µικτούς γάµους; Τον
διακόπτουµε ακριβώς εκεί που αναφέρεται στις άλλες
θρησκείες.
Αντιλαµβάνοµαι τη σοβαρότητα τις ερώτησής σας. Πρέπει να
ενισχύσουµε την εβραϊκή µας ταυτότητα. ∆εν είναι εύκολο,
χρειάζεται κόπος και αφοσίωση. Φυσικά και κανένας δεν θα
µπορούσε να ενθαρρύνει τους µικτούς γάµους. Η αγκαλιά
τής Κοινότητας όµως πρέπει να είναι ανοικτή διότι προτιµώ
να κερδίσω µισό Εβραίο παρά να χάσω ένα Εβραίο. Και πάλι
καλώ εσάς τους νέους να συζητήσουµε και να δηµιουργήσουµε µαζί προοπτικές για το µέλλον της κοινότητας. Αλλά
όπως ξέρετε το ταγκό χρειάζεται δύο χορευτές. Εγώ είµαι
εδώ, και θα κάνω ότι είναι δυνατόν για να χορέψουµε µαζί
αυτό το χορό.
συνέχεια στη σελίδα 29
9
Γιατί οφείλουµε να υπάρχουµε
σαν κοινότητα
και σαν Εβραίοι
Η
Παγκοσµιοποίηση σήµερα,
τείνει να εξαλείψει τις ιδιαιτερότητες των πολιτισµών και να οµογενοποιήσει τους
ανθρώπους.
Όµως στην πνευµατική αλλά και
στην επιστηµονική πρόοδο της ανθρωπότητας, συνέβαλλαν ουσιαστικά οι αλληλοεπιδράσεις των πολιτισµών, µε την διαφορετικότητά τους.
∆εν είναι τυχαίο, το ότι πόλεις
όπως Αθήνα-Ιερουσαλήµ που ήταν
σταυροδρόµια της συνάντησης
των λαών, εξελίχθηκαν σε µεγάλα
κέντρα διανόησης.
Η Εβραϊκή φιλοσοφία, µέσα από
την λιτότητα και την αφαιρετική
της κοσµοθεωρία, όπως και ο Ελληνικός πολιτισµός µε το µέτρο
και την αρµονία, συνέβαλαν ουσιαστικά στην διαµόρφωση θεµελιωδών σηµερινών αξιών.
Ο Εβραϊκός λαός, επωµίστηκε την
ευθύνη να µεταφέρει σαν όχηµα
τις δικές του αξίες στους αιώνες,
µέσα από την παράδοση σαν απαραίτητη προσφορά για την πρόοδο του γενικού συνόλου.
10
Μπολιάζοντας συνεχώς την σύγχρονη σκέψη και επιστήµη, δεν παύει
να δίνει φώτα ακόµη και σήµερα.
∆ιανοητές όπως οι Μαϊµονίδης,
Σπινόζα, Φρόυντ και επιστήµονες
όπως ο Αϊνστάιν συνέβαλαν σ’ αυτό.
Η τήρηση της παράδοσης, εκτός
από την προσωπική ευχαρίστηση
που προσφέρει στο άτοµο, συµβάλει ποικιλόµορφα και στην εξέλιξη
τού σύγχρονου πολιτισµού.
Είναι σπουδαία και σηµαντική η
ύπαρξη των Εβραϊκών κοινοτήτων
και των Εβραίων, διότι είναι οι θεµατοφύλακες µιας σπουδαίας φιλοσοφίας, που πέρασε από πολλές αντιξοότητες και προσπάθειες
αφανισµού της µέσα στους αιώνες
και επιβίωσε.
Οφείλουµε λοιπόν, ως Εβραίοι, να
διασφαλίσουµε και να στηρίξουµε
την διατήρηση των κοινοτήτων
µας, ώστε οι αξίες µας να περάσουν στις επόµενες γενιές, µε όλα
αυτά που σαν διαφορετικότης θα
βοηθούν στην ατοµική και πολιτιστική άνοδο.
Ηλίας Νεγρίν
∏ ÁÏÒÛÛ· ÎfiÎηϷ
‰ÂÓ ¤¯ÂÈ…
επαναστάτης (ο) 1. πρόσωπο που συµµετέχει σε επανάσταση ΣΥΝ. στασιαστής 2.
υποστηρικτής και οπαδός ριζοσπαστικών ιδεών: πνευµατικός/κοινωνικός ~ 3. πρόσωπο απείθαρχο, που διαρκώς προβάλλει αντιρρήσεις ή αµφισβητεί τα πάντα: δεν ακούει κανέναν αυτός, είναι ~ ΣΥΝ. αντάρτης, απείθαρχος. επαναστάτρια κ. επαναστάτισσα (η) [ΕΤΥΜ. Η λ. µαρτυρείται από το 1856]. (Γ. Μπαµπινιώτης, Λεξικό Νέας
Ελληνικής Γλώσσας)
Γιατί οι άνθρωποι γίνονται επαναστάτες, αναρωτιέται ο Βρετανός ιστορικός Έρικ Χοµπσµπάουµ. Γιατί πιστεύουν πως αυτό που θέλουν απ’
τη ζωή δεν µπορούν να το αποκτήσουν χωρίς θεµελιακή αλλαγή σ’ όλη την κοινωνία. Όλοι οι άνθρωποι, όσο κυνικοί κι αν είναι, µπορούν να
συλλάβουν την ιδέα µιας κοινωνίας που δεν θα
ήταν ατελής. Στις µεγάλες επαναστάσεις, οι περισσότεροι άνθρωποι όντως θεωρούν ότι έχει γίνει κατορθωτό το τέλειο, ότι τώρα χτίζεται η Νέα
Ιερουσαλήµ και ότι ο επίγειος παράδεισος πλησιάζει. Αυτό που ωθεί τον άνθρωπο στην επαναστατική στάση δεν είναι η φιλοδοξία του σκοπού
του, αλλά η αποτυχία όλων των εναλλακτικών
τρόπων για την επίτευξή του. Αν κλειδωθούµε έξω από το σπίτι µας, κατά κανόνα υπάρχουν αρκετές δυνατότητες να ξαναµπούµε µέσα µε οµαλό τρόπο. Μόνον όταν έχουµε εξαντλήσει όλα τα
περιθώρια, αρχίζουµε να κοπανάµε την πόρτα, έχοντας προηγουµένως πειστεί ότι είναι ο µόνος
τρόπος για να υποχωρήσει. Το να γίνει κάποιος
επαναστάτης χρειάζεται κάµποση απελπισία και
κάµποση ελπίδα… (Ρίτσα Μασούρα, Καθηµερινή, 3.5.2009)
Τα Γιάννενα
τιµούν
Η Ισραηλιτική Κοινότητα Ιωαννίνων τίµησε
στις 28 Σεπτεµβρίου τρείς ξεχωριστές προσωπικότητες. Όπως είπε ο Πρόεδρος Μωυσής Ελισάφ τιµώντας «Γιαννιώτες που ζουν
στην Αθήνα, αλλά ποτέ δεν ξέχασαν τις ρίζες
τους, δεν ξέκοψαν από τον οµφάλιο λώρο
της πατρικής τους γης, λατρεύουν τα Γιάννενα, υποστηρίζουν τις προσπάθειές µας να
διατηρηθεί ζωντανή η ιστορία τής Κοινότητάς µας και συνάµα του Ρωµανιώτικου
Εβραϊσµού.
Οι τρείς Εβραίοι Γιαννιώτες που τιµήθηκαν
ήταν ο Σαλβατώρ Μπακόλας για τη προσφορά του στην Εθνική Αντίσταση, η Ευτυχία Νάχµαν γνωστή για το βιβλίο της «Γιάννενα, ταξίδι στο παρελθόν», και ο Ισαάκ
Μορδεχάι, πρώην Πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών γνωστός για το φιλανθρωπικό του έργο.
Είναι χαρακτηριστική η αναφορά της Ευτυχίας Νάχµαν στην εκδήλωση:
«Τι είναι αυτό που κατευθύνει τη ζωή
µας; Τι µας δίνει τη δύναµη να ασχοληθούµε για πρώτη φορά, µε κάτι που ποτέ δεν είχαµε φανταστεί; Πως βρέθηκα
εγώ να γράφω και χωρίς να το επιδιώξω, τα βιβλία µου έρχονται σε µια απρό-
βλεπτη αλληλουχία γεγονότων. Η µόνη
ένδειξη γι’ αυτή την ωραία περιπέτεια,
ήταν µια πρόβλεψη, ότι θα ανακάλυπτα
την τέχνη του γραψίµατος και θα έγραφα τουλάχιστον 4 βιβλία. Όλα ξεκίνησαν µε ένα διήγηµα, που αφηγείται τα
λίγα πολύτιµα παιδικά χρόνια που έζησα στα Γιάννενα. Σαν να’ ναι κάτι δικό
µου, σαν κάτι που µου ανήκει. Λες και
τα ανασύρω από κάποιο σεντούκι της
ψυχής µου και τα αραδιάζω πάνω στο
χαρτί, ζωντανεύοντας το παρελθόν,
όπως το έζησε και το αγάπησε το παιδί που ήµουν τότε. Τότε που ο ήλιος
κατρακυλούσε από το βουνό για να µε
συναντήσει. Ο ήλιος βούτηξε στη λίµνη
και η ζωή µου µοιράστηκε στα δυο. Τα
τραγικά γεγονότα του πολέµου, έστρεψαν την αφήγησή µου προς τα εκεί.
Πως καταφέραµε να επιζήσουµε τις
τραγικές µέρες που ακολούθησαν και
να σωθούµε από τη µεγάλη καταστροφή – τη Shoah, που της έδωσαν το όνοµα Ολοκαύτωµα. Όσοι γλιτώσαµε, χάσαµε έναν κόσµο ολόκληρο που αφανίστηκε. Αυτή η τραγωδία άφησε ένα µεγάλο κενό γύρω µας και µέσα στην ψυχή µας. Είναι µαζί θλίψη και οργή. Στε-
ρήθηκαν ακόµα και το ξόδι, που συνοδεύει τον κάθε χαµό. Μα κι’ αν το ξόδι
αντηχούσε από τη γη ως τον ουρανό,
δεν θάφτανε να θρηνήσει τόσες ψυχές
µαζί, τόσες πικρίες, τόσες απορίες, τόσα γιατί, τόσα κατηγορώ... Και το διήγηµα προχωράει και προχωράει και γίνεται βιβλίο.
Μα έµεινε ένας µεγάλος καηµός, που
ζητάει Έλεος από την ανθρωπότητα.
Για να κυριαρχήσει στ’ αλήθεια ο Λόγος
του πνεύµατος, πρέπει να συγκλονιστεί
ως τα κατάβαθα της ψυχής του, ο άνθρωπος που σηµαδεύτηκε από κάτι
τροµερό. Συγκλονίστηκα στα παιδικά
µου χρόνια κι’ ακόµα δεν το ξεπέρασα.
Είναι σαν η ίδια η ζωή να µε προετοίµασε, για να ταρακουνήσω τις ανθρώπινες καρδιές. Κι’ έτσι, βάλθηκα να ανιχνεύσω την αρµονία στα Μονοπάτια
των Πολιτισµών. Αν µίκρυνα, αν γεφύρωσα κάπως το κενό, που γίνεται
αφορµή για διωγµούς, άραγε θα επηρεάσω τους ανθρώπους; Αν στηριχθούµε στις οµοιότητες και αποδεχτούµε τις
διαφορές και τον κόσµο του “άλλου”,
θα δούµε µε καλύτερη διάθεση τον άνθρωπο όποιος κι’ αν είναι; Έβαλα ένα
11
στόχο που φαινόταν ακατόρθωτος, αλλά κάτι µέσα µου έµοιαζε να πάλλεται, σαν να µου έδινε δύναµη ν’ αποτολµήσω. Άλλωστε, όλοι οι άνθρωποι
έχουν κοινή καταγωγή,
όλοι περικλείουν µέσα
τους την “εικόνα” και το
“οµοίωµα” του Θεού. Ένοιωθα, λες κι’ ακούµπαγα
την ψυχή µου ανάµεσα στις
αράδες, όσο καταπιανόµουν µ’ αυτό το θέµα και
κάτι που δεν προσδιορίζεται µε λόγια µε κατέκλυζε.
Αλλά έπρεπε να γίνει βιβλίο και έγινε. Ήταν κάτι
πέρα από τις δυνατότητές
µου κι’ όµως είναι, υπάρχει, είναι τα “Μονοπάτια”
µου.
Για να αφυπνίσω τους λαούς, πως θα ‘θελα να συναντήσω ένα πουλί, που
κάνει το γύρω του κόσµου
και να του δώσω το “µήνυµα” του βιβλίου, για να το
µεταφέρει στα πέρατα της
γης. Και πρώτα, πρώτα
στα ωραία Γιάννενα, την
αγαπηµένη µου πατρίδα.
Κι όπως λέει ο Ποιητής:
“Να είχαν όλοι οι άνθρωποι, µια αγάπη όπως κι’
εγώ, θα είµαστε όλοι στη
γη, φίλοι κι’ αδελφοί.
12
Γιόµ Κιπούρ
στα Γιάννενα
Η πρόσκληση του προέδρου της Κοινότητας
Ιωαννίνων Μωυσή Ελισάφ για τη γιορτή του
Γιοµ Κιππούρ οδήγησε πολλούς Εβραίους από
Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά και από το Ισραήλ και την Αµερική στην πανέµορφη πόλη
που –για καλή µας τύχη– µας υποδέχτηκε µε
ανοιξιάτικο καιρό. Έκφραση αλληλεγγύης
προς µία από τις παλαιότερες κοινότητες του
ελληνικού εβραϊσµού η οποία δοκιµάστηκε
από αντισηµιτικές ενέργειες µέσα στους τελευταίους µήνες; Ένδειξη υποστήριξης στο
έργο του Χαΐµ Ισχακή ο οποίος τα τελευταία
χρόνια εξασφαλίζει µε την παρουσία του (και
µε τη συµβολή των µελών της κοινότητας Ιωαννίνων) την άψογη τέλεση της εορταστικής
λειτουργίας; Παρουσία προς τιµήν των τριών
ανθρώπων µε Γιαννιώτικη καταγωγή οι οποίοι βραβεύτηκαν στο δείπνο που φιλόξενα
πρόσφερε η Κοινότητα στο Hotel Du Lac;
Προσκεκληµένα και όλα τα µέλη της τοπικής
κοινωνίας που µε τη συµπαράσταση και τη
δράση τους αποδεικνύουν ότι οι δεσµοί Χριστιανών και Εβραίων σε αυτή την πόλη είναι
στενοί και ουσιαστικοί. Τα τιµώµενα πρόσωπα: Ο Σαλβατώρ Μπακόλας, σύµβολο της
αντίστασης του ελληνικού εβραϊσµού και πάντα νέος στην ψυχή, η Ευτυχία Νάχµαν το βιβλίο της οποίας «Γιάννενα ταξίδι στο παρελθόν» αποτυπώνει νοσταλγικά το εβραϊκό πα-
της ΝΙΝΑΣ ΑΛΚΑΛΑΗ
ρελθόν της πόλης και ο Ισαάκ Μορδεχάι πρώην Πρόεδρος της Κοινότητας Αθηνών, που µε
το έργο του εκφράζει την προσπάθεια της νεώτερης γενιάς να συµβάλλει στην υποστήριξη
της κοινότητας και τη διαφύλαξη των εβραϊκών αξιών.
Τι µας συγκίνησε περισσότερο:
= Η διαχρονική οµορφιά της πόλης. Σε ορισµένα σηµεία και ειδικά γύρω από τη λίµνη
και µέσα στο Κάστρο δηµιουργείται η εντύπωση ότι ο χρόνος δεν έχει περάσει.
= Η οικογενειακή θαλπωρή στους µικρούς
παραδοσιακούς ξενώνες (Ξενώνας Μάτσα,
Ξενώνας ∆άφνη).
= Η ήρεµη γαλήνη που αποπνέει η παλιά συναγωγή µέσα στο κάστρο. Άντρες και γυναίκες
καθισµένοι απέναντι και στο ίδιο επίπεδο στους
ξύλινους ανοιχτόχρωµους πάγκους. Τα κείµενα
της λειτουργίας µεταφρασµένα από τον Χαΐµ
Ισχακή (πρώτη φορά κατάλαβα τι ακούω).
= Το φιλόξενο δείπνο της γιορτής µε την παρουσία όλων αυτών που έµπρακτα στηρίζουν
την εβραϊκή κοινότητα Ιωαννίνων(και είναι
πολλοί).
= Τέλος η επίσκεψη στο παλιό και επιβλητικό εβραϊκό νεκροταφείο. Τα αχνάρια του
χρόνου πάνω στους παλιούς τάφους και τα
πανύψηλα πυκνά δέντρα δίπλα στην πολύβουη πόλη.
Πρωτοβουλία πολιτών
συνέντευξη στον ΗΛΙΑ
ΝΑΧΜΑΝ
ªÂÙ¿ ÙËÓ ÔÏÏÔÛÙ‹ ‚‚‹ÏˆÛË ÙÔ˘ ‚ڷ˚ÎÔ‡ ÓÂÎÚÔÙ·Ê›Ԣ ÛÙ· πˆ¿ÓÓÈÓ·, ÁÂÓÓ‹ıËΠÌÈ·
ÚˆÙÔ‚Ô˘Ï›· ÔÏÈÙÒÓ. ∆Ô˘˜ ÛÎÔÔ‡˜ Ù˘ ÂÚÈÁÚ¿ÊÔ˘Ó ÛÙÔ Blog ÙÔ˘˜: polites1.blogspot.com
Μια πρωτοβουλία πολιτών των Ιωαννίνων ενάντια στο ρατσισµό
και υπέρ της ανάδειξης του εβραϊκού νεκροταφείου των Ιωαννίνων ως αναπόσπαστο τµήµα της ιστορικής µνήµης της πόλης».
Το Αλεφ µίλησε µε τον κ. Χρήστο Γρίβα εκ των πρωτεργατών
αυτής της ασυνήθιστης και αξιέπαινης κίνησης.
Πώς ξεκίνησε η «Πρωτοβουλία Πολιτών» κ. Γρίβα;
Οι επαναλαµβανόµενες βεβηλώσεις στο χώρο του εβραϊκού
νεκροταφείου συγκλόνισαν την κοινή γνώµη της πόλης µας.
Συζητώντας το µε συµπολίτες, κοινός τόπος ήταν η αναγκαιότητα αντίδρασης µε στόχο την περιφρούρηση του ιερού χώρου όχι µε όρους αστυνοµικούς, αλλά µε την κοινωνική αποµόνωση και καταδίκη των ιερόσυλων βανδάλων.
Ταυτόχρονα έπρεπε ως πόλη να στείλουµε µήνυµα πως οι
ενέργειες αυτές δεν στρέφονται εναντία µονό στην εβραϊκή
κοινότητα, αλλά και στην συλλογική συνείδηση, στην ιστορία, στην πολυπολιτισµικότητα και στην εδραιωµένη κουλτούρα µιας ανοιχτής και ανεκτικής κοινωνίας.
Τι σας κινητοποίησε προσωπικά; Πείτε µας δυο λόγια για σας.
Ο χώρος που βρίσκεται το νεκροταφείο είναι η γειτονιά µου.
Οι εικόνες των βεβηλωµένων µνηµείων ήταν σοκαριστικες.
Θεώρησα πως ο θυµός και η αγανάκτηση έπρεπε άµεσα να
µετουσιωθεί σε έµπρακτη αλληλεγγύη στην πολύπαθη εβραϊκή κοινότητα. Είναι δύσκολο να µιλώ για µένα.
Συµµετέχουν πολίτες από όλα τα πολιτικά ρεύµατα;
Ναι. Και αυτό συµβαίνει για πρώτη φορά στην πόλη µας σε
τέτοια έκταση. Θεωρώ πως είναι ελπιδοφόρο για την κοινωνία των πολιτών.
Πώς αντιµετωπίστηκε από τους συµπολίτες σας, τα κόµ-
µατα και τις αρχές;
Έτυχε σχεδόν καθολικής αποδοχής. Αξίζει να αναφερθεί η
συµµετοχή στην πρωτοβουλία, όλων όσων έχουν διατελέσει
∆ήµαρχοι της πόλης. Έχει ιδιαίτερη σηµασία να τονίσω την
πολύτιµη συµβολή των τοπικών µέσων µαζικής ενηµέρωσης.
Είναι διαδεδοµένες οι ρατσιστικές πρακτικές στην περιοχή
σας; Ποιοι πρωταγωνιστούν και τι επιδιώκουν; Ποιους
έχουν στόχο;
∆εν έχουν καταγραφεί στο πέρασµα του χρόνου κρούσµατα
ρατσιστικών συµπεριφορών. ∆ιαχρονικά στόχος είναι ο ιερός χώρος του εβραϊκού νεκροταφείου, όπου εκτός της καταστροφής των µνηµείων έχουν αναγραφεί και σύµβολα του
ναζισµού. Στον χώρο αυτό µπορεί να αναζητηθούν οι πρωταγωνιστές. Είναι ενθαρρυντικό όµως και ελπιδοφόρο συνάµα το ότι ο χώρος αυτός στην τελευταία εκλογική αναµέτρηση στον Νοµό µας κατέγραψε από τις χειρότερες πανελλαδικά επιδόσεις του.
Από πού πηγάζει ο αντισηµιτισµός, σε µια πόλη µε µια τόσο µικρή εβραϊκή κοινότητα;
Οι ελάχιστοι θύλακες αντισηµιτισµού που δρουν δεν έχουν σχέση µε την ταυτότητα της πόλης και θέλω να πιστεύω πως γρήγορα θα αντιµετωπιστούν, τουλάχιστον στο επίπεδο της πράξης.
Τι σχεδιάζετε για το µέλλον; Υπάρχουν οι προϋποθέσεις
για µια πανελλαδική δικτύωση των δραστηριοτήτων σας;
Το ∆εκέµβριο είναι στις προθέσεις µας να διοργανώσουµε λογοτεχνική εκδήλωση, αφιερωµένη στην εβραϊκή κοινότητα. Είµαστε σε επαφή µε όσους έχουν γράψει κατά καιρούς βιβλία µε
επίκεντρο την κοινότητα για να οριστικοποιήσουµε την ηµεροµηνία. Στην εκδήλωση αυτή µε χαρά µας σας προσκαλούµε.
13
Ατυχήσαντες αντισηµίτες
επίδοξοι βουλευτές
Σ
τις βουλευτικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009, επιχείρησαν να εκλεγούν συµπολίτες µας που έχουν δηµοσιοποιήσει σαφείς αντισηµιτικές απόψεις. ∆υο από
αυτούς αποσύρθηκαν πριν την οριστική ανακοίνωση των
ψηφοδελτίων, ενώ ένας τρίτος δεν εξελέγη.
Η εξέλιξη είναι ευχάριστη αλλά και διδακτική καθώς αποδεικνύει πως η δηµοσιότητα και η δηµόσια παρέµβαση στην κατάλληλη συγκυρία φέρνει αποτελέσµατα.
Πρώτος, ο πρώην χρυσαυγίτης κ. ∆ηµήτρη Ζαφειρόπουλος
εκδότης του «Ελεύθερου Κόσµου» που προαναγγέλθηκε ως
υποψήφιος του ΛΑ.Ο.Σ. στην Αχαΐα τόσο στην εφηµερίδα
του (6.9.2009) όσο και από την εφηµερίδα του ΛΑ.Ο.Σ. «Άλφα Ένα» (5.9.2009).
Την υποψηφιότητα επεσήµανε µε email το ΕΠΣΕ (Ελληνικό
Παρατηρητήριο των Συµφωνιών του Ελσίνκι)(5.9.2009) παρατηρώντας πως ο κ. Ζαφειρόπουλος µαζί µε τον κ. Χατζηγώγο είναι οι µόνοι αµετάκλητα καταδικασµένοι µε τον αντιρατσιστικό νόµο 927/79 για αντισηµιτικό δηµοσίευµα (Σεπτέµβριος 2008).
Αυτά ήταν τα δεδοµένα την ώρα που πήγαινε στο πιεστήριο
το προηγούµενο «Άλεφ» όπου επισηµάναµε πως «Εφ’ όσον
οριστικοποιηθεί η υποψηφιότητα, το κόµµα του κ. Γ. Καρατζαφέρη εµπλουτίζεται και µε άλλους «πιστοποιηµένους»
πλέον οπαδούς του αντισηµιτισµού…»
Καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις έπαιξε η «Αντιναζιστική
Πρωτοβουλία» («Α.Π.»), η οποία µε ανακοίνωση της
(7.9.2009) κατήγγειλε την υποψηφιότητα ∆. Ζαφειρόπουλου µε το ΛΑ.Ο.Σ. όπου επισήµανε πως ο αυτός υπήρξε
«…υπαρχηγός για πολλά χρόνια και έως πρόσφατα της ναζιστικής "Χρ. Αυγής"…» και πως το 2006 ήταν υποψήφιος
14
του ΗΛΙΑ ΝΑΧΜΑΝ
inachman@grmail.com
της Χρυσής Αυγής για τη θέση του δηµάρχου της Αθήνας.
Αυτήν την είδηση-καταγγελία δηµοσίευσε η «Ελευθεροτυπία» (10.9.2009) και ορισµένα µπλογκ αλλά όχι τα ραδιοτηλεοπτικά µέσα. Την υπόθεση ανέδειξαν το ιντερνετικό τηλεοπτικό κανάλι TVXS (11.9.2009) και ο ραδιοσταθµός «105,5 Στο Κόκκινο» που φιλοξένησαν συνέντευξη της κ. Άννας
Στάη της «Α.Π.» (video στο : www.tvxs.gr/v20424), ενώ λίγο
αργότερα ρωτήθηκε για την υποψηφιότητα από το ραδιοσταθµό Σκάι ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης.
Όπως πληροφορηθήκαµε χάρις στην επιµονή της γενναίας
και ακάµατης κ. Άννας Στάη, η είδηση µεταδόθηκε και στο
βραδινό δελτίο του Mega παίρνοντας ευρύτερη δηµοσιότητα.
∆υο µέρες αργότερα την Κυριακή το πρωί 13/9, ο κ. Καρατζαφέρης απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Mega δήλωσε πως
ο κ. ∆. Ζαφειρόπουλος δεν θα είναι υποψήφιος του ΛΑ.Ο.Σ.
Ο δεύτερος, ήταν ο κ. Στάθης Σταυρόπουλος. Προαλειφόταν
για επικεφαλής τού ψηφοδελτίου επικρατείας του
«ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ», θέση µε αυξηµένο συµβολισµό. Είναι γνωστός από
τις αντισηµιτικές του γελοιογραφίες και σχόλια που υπογράφει ως «Στάθης». Όπως πληροφορούµαστε καθοριστικές ήταν
οι αντιρρήσεις που διατύπωσε η ανανεωτική πτέρυγα του
κόµµατος κυρίως για τις άκρα εθνικιστικές τοποθετήσεις
του, αλλά και από τις φεµινίστριες του χώρου αυτού για τη
στάση του απέναντι στη γυναίκα. Αντιρρήσεις για την υποψηφιότητα αυτή διατυπώθηκαν και ευρύτερα ανάµεσα σε
αυτές και από µέλος της κοινότητάς µας που πληροφόρησε
την ηγεσία του «ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ» µε ντοκουµέντα και επιχειρήµατα
για την αντισηµιτική του στάση.
Στον κ. «Στάθη» αντιπροτάθηκε µια άλλη θέση στο ψηφοδέλτιο, την οποία δεν αποδέχτηκε. Επικεφαλής του ψηφο-
συνέχεια στη σελίδα 29
Το πορτρέτο του αντισηµίτη
[…] Στο όνοµα των δηµοκρατικών θεσµών, στο όνοµα της ελευθερίας της
γνώµης, ο αντισηµίτης αξιώνει το δικαίωµα να κηρύττει παντού την αντιεβραϊκή του σταυροφορία.[…]
Ένας άνθρωπος µπορεί να είναι καλός
πατέρας και καλός σύζυγος, ενθουσιώδης πολίτης, εκλεπτυσµένος λόγιος,
φιλάνθρωπος και, από την άλλη, αντισηµίτης. Μπορεί να αγαπάει το ψάρεµα
και τις χαρές του έρωτα, να είναι ανεκτικός σε ζητήµατα θρησκείας, γεµάτος
γενναιόδωρες ιδέες αναφορικά µε την
κατάσταση των ιθαγενών της Κεντρικής Αφρικής και, από την άλλη, να µισεί τους Εβραίους.[…]
Αρνούµαι να ονοµάσω άποψη ένα δόγµα που στρέφεται ρητά εναντίον συγκεκριµένων ατόµων και το οποίο οδηγεί στην κατάργηση των δικαιωµάτων
τους ή στην εξολόθρευσή τους. […] Ο
αντισηµιτισµός δεν εντάσσεται στην κατηγορία των σκέψεων που προστατεύει
το ∆ίκαιο της ελευθερίας της γνώµης.
Εξάλλου, είναι κάτι διαφορετικό από
µια σκέψη. Είναι αρχικά ένα πάθος.
Αναµφίβολα µπορεί να παρουσιαστεί
µε τη µορφή θεωρητικής πρότασης. Ο
«µετριοπαθής» αντισηµίτης είναι ένας
αβρός άνθρωπος που θα σας πει µε
προσήνεια: «Εγώ δεν απεχθάνοµαι
τους Εβραίους. Απλώς εκτιµώ πως είναι προτιµότερο, για τους τάδε και τάδε λόγους, να είναι µειωµένη η συµµετοχή τους στις δραστηριότητες του
έθνους». Όµως, την επόµενη ακριβώς
στιγµή, αν κερδίσετε την εµπιστοσύνη
του, θα προσθέσει µε µικρότερη επιφύλαξη: «Βλέπετε, έχουν “κάτι” αυτοί οι
Εβραίοι: και από φυσικής απόψεως µε
ενοχλούν». Το επιχείρηµα αυτό υπάγεται στη λογική του πάθους. ∆ιότι ας δοκιµάσουµε να φανταστούµε κάποιον
που θα έλεγε µε σοβαρότητα: «έχει κάτι η ντοµάτα, µιας και σιχαίνοµαι να τη
φάω». […]
Το πάθος είναι µια δέσµευση της ψυχής, τόσο βαθιά όµως και τόσο ολοκληρωτική που απλώνεται ως το σώµα,
όπως συµβαίνει µε την υστερία. Η δέσµευση αυτή δεν γεννιέται από την
εµπειρία. […] ∆εν είναι η εµπειρία που
συγκροτεί την ιδέα τού Εβραίου, αλλά
αντιθέτως, είναι η ιδέα τού Εβραίου
αυτή που φωτίζει την εµπειρία . αν ο
Εβραίος δεν υπήρχε, ο αντισηµίτης θα
τον επινοούσε. […]
Είναι προφανές πως κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν µπορεί να εµφυσήσει στον αντισηµίτη τον αντισηµιτισµό
του. Ο αντισηµιτισµός είναι µια ελεύθερη και συνολική επιλογή του εαυτού
µας, µια σφαιρική στάση που υιοθετούµε όχι µόνο έναντι των Εβραίων, αλλά
έναντι των ανθρώπων εν γένει, της
ιστορίας και της κοινωνίας. είναι ένα
πάθος αλλά και µια κοσµοαντίληψη.
[…]
Πρόκειται για ένα πάθος µίσους ή οργής. Σε µια φυσιολογική κατάσταση, το
µίσος και ο θυµός προκαλούνται: µισώ
αυτόν που µε έκανε να υποφέρω, αυτόν που µε βρίζει ή µε προσβάλλει. Το
αντισηµιτικό πάθος δεν µπορεί να έχει
έναν τέτοιο χαρακτήρα: προηγείται
των γεγονότων που θα έπρεπε να το
γεννήσουν. […] Έτσι, µόλις µιλήσουµε
σε έναν αντισηµίτη για έναν Εβραίο, θα
παρουσιάσει όλα τα σηµάδια ενός έντονου εξερεθισµού. […] Τότε αντιλαµβανόµαστε πως ο αντισηµίτης επέλεξε
να ζήσει ένα θυµικό βίο. ∆εν είναι σπάνιο να προτιµάµε µια ζωή κυριαρχηµένη από τα πάθη αντί για µια έλλογη
ζωή. […]
Ο νοήµων άνθρωπος αναζητά µε πόνο,
γνωρίζει πως οι συλλογισµοί του είναι
απλώς πιθανολογικοί, πως άλλοι συλλογισµοί θα µπορούσαν να τους θέσουν
εν αµφιβόλω . δεν γνωρίζει ποτέ µε
15
ασφάλεια πού ακριβώς πηγαίνει. είναι
«ανοιχτός». θα µπορούσε να φανεί διστακτικός. Υπάρχουν, όµως, άνθρωποι
που νιώθουν να ελκύονται από την αµετάλλαχτη διάρκεια της πέτρας. Γυρεύουν να είναι συµπαγείς και αδιαπέραστοι, δεν θέλουν να αλλάξουν:
πού θα τους οδηγούσε άραγε η αλλαγή; Πρόκειται για έναν πρωταρχικό
φόβο του εαυτού και για έναν φόβο
της αλήθειας. […]
Έχουµε εδώ να κάνουµε µε το πάθος.
Μόνο ένα ισχυρό συναισθηµατικό τράνταγµα µπορεί να δώσει µια ακλόνητη
βεβαιότητα, µόνο αυτό µπορεί να κρατήσει στο περιθώριο τη λογική, µόνο
αυτό µπορεί να αψηφήσει την εµπειρία
και να παραµείνει ασάλευτο για µιαν ολόκληρη ζωή. Ο αντισηµίτης επέλεξε το
µίσος γιατί το µίσος είναι µια πίστη. […]
Κανείς δεν γνωρίζει σε τι είδους ακρότητες θα τον οδηγήσουν οι παροξυσµοί
τού πάθους του, αυτός όµως το γνωρίζει: διότι αυτό το πάθος δεν προκαλείται απέξω. Το κρατάει σφιχτά στα χέρια του, το αφήνει να ξεχυθεί όποτε το
θελήσει, άλλοτε χαλαρώνει και άλλοτε
σφίγγει τα χαλινάρια. ∆εν φοβάται τον
εαυτό του: όµως στα µάτια των άλλων
βλέπει µια εικόνα που προκαλεί ταραχή, τη δική του εικόνα, και προσαρµόζει τα λόγια του, τις χειρονοµίες του
στην εικόνα αυτή. Αυτό το εξωτερικό
µοντέλο τον απαλλάσσει από την αναζήτηση της προσωπικότητάς του µέσα
στον ίδιο του τον εαυτό. διάλεξε να είναι όλος έξω, να µην επιστρέφει ποτέ
16
στον εαυτό του, να µην είναι τίποτε άλλο πέρα από το φόβο που προκαλεί
στους άλλους. […]
Για τον αντισηµίτη, όσο πιο πολλές
αρετές έχει ένας Εβραίος τόσο πιο επικίνδυνος είναι. Όσο για τον ίδιο, δεν
έχει αυταπάτες για το ποιος είναι. Θεωρεί τον εαυτό του άνθρωπο του µέσου
όρου, του χαµηλού µέσου όρου, κατά
βάθος θεωρεί τον εαυτό του µια µετριότητα. […] Υπάρχει µια παθιασµένη αλαζονεία των µετρίων και ο αντισηµιτισµός είναι µια απόπειρα να δοθεί αξία
στη µετριότητα ως τέτοια, να δηµιουργηθεί µια ελίτ των µετρίων. Για τον
αντισηµίτη, η ευφυΐα είναι εβραϊκή,
µπορεί λοιπόν να την περιφρονεί µε
άνεση, όπως και κάθε άλλη αρετή που
διαθέτει ο Εβραίος. […] Έτσι ο αντισηµίτης συντάσσεται αρχικά µε έναν εκ
των πραγµάτων ανορθολογισµό. Αντιτάσσεται στον Εβραίο όπως το αίσθηµα
στη διάνοια, όπως το επιµέρους στο
καθολικό, όπως το παρελθόν στο παρόν, όπως το συγκεκριµένο στο αφηρηµένο, όπως ο ιδιοκτήτης έγγειας περιουσίας στον ιδιοκτήτη κινητών αξιών.
Βέβαια, πάρα πολλοί αντισηµίτες –ίσως
η πλειονότητα– ανήκουν στη µικροαστική τάξη των πόλεων. Είναι δηµόσιοι υπάλληλοι, εργαζόµενοι, µικροέµποροι που
δεν έχουν τίποτα. Όµως ακριβώς µε το
να ορθώνονται ενάντια στον Εβραίο,
συνειδητοποιούν ξαφνικά πως είναι ιδιοκτήτες: σχηµατίζοντας την εικόνα του
Εβραίου ως κλέφτη, βάζουν τον εαυτό
τους στην αξιοζήλευτη θέση των αν-
θρώπων που θα µπορούσαν να πέσουν
θύµατα κλοπής. εφόσον ο Εβραίος θέλει να τους υφαρπάξει τη χώρα τους,
τούτο σηµαίνει πως η χώρα τους τούς
ανήκει. Επέλεξαν έτσι τον αντισηµιτισµό ως ένα µέσο για να καταστούν
ιδιοκτήτες. […] Θα ονοµάσω τον αντισηµιτισµό σνοµπισµό του φτωχού. […]
Άνθρωπος µε αποστολή του την καταστροφή, σαδιστής µε αγνή καρδιά, ο
αντισηµίτης είναι στο βάθος της καρδιάς του, ένας εγκληµατίας. Αυτό που
εύχεται, αυτό που ετοιµάζει, είναι ο θάνατος του Εβραίου.
Ασφαλώς, δεν ζητάνε όλοι οι εχθροί
του Εβραίου ανοιχτά το θάνατό του,
αλλά τα µέτρα που προτείνουν και τα
οποία, χωρίς εξαίρεση, στοχεύουν στην
ταπείνωσή του, στον εξευτελισµό του,
στην εκδίωξή του, είναι υποκατάστατα
της δολοφονίας που συλλογίζονται στα
κρυφά: είναι συµβολικοί φόνοι. […]
Το πορτρέτο ολοκληρώθηκε.
ΖΑΝ-ΠΩΛ ΣΑΡΤΡ
Στοχασµοί για το εβραϊκό ζήτηµα*
εκδ. ΕΣΤΙΑ
επιλογή-σύνθεση: Άρης Εµµανουήλ
---------------------------------------
Ο Σαρτρ ανέλαβε να γράψει τους Στοχασµούς
(1944) µε την ελπίδα ηθικής και κοινωνικής ανανέωσης της Γαλλίας, µετά από τέσσερα
χρόνια γερµανικής Κατοχής και την εµπειρία
Πεταίν, του στρατάρχη αρχηγού του δωσίλογου γαλλικού κράτους. Οι Σύµµαχοι δεν είχαν
ακόµη ανακαλύψει το Άουσβιτς και το
Μπούνχεβαλντ.
Πολύ συχνά
απολαµβάνουµε την άνεση
της γνώµης
χωρίς τη στεναχώρια
της σκέψης
Ειδήσεις και σχόλια… επί του πιεστηρίου
ΡΩΜΗ Εκστρατεία Εβραϊκής ενηµέρωσης
Η Ένωση Εβραϊκών Κοινοτήτων Ιταλίας, το αντίστοιχο ΚΙΣ, εξέδωσε το περασµένο Οκτώβριο τη πρώτη εβραϊκή εφηµερίδα
που θα διανέµεται από κεντρικά πρακτορεία τύπου σε όλη την
Ιταλία και δηµιούργησε ένα on-line κέντρο εβραϊκής ενηµέρωσης, στα πλαίσια ενός γενικότερου σχεδίου που στόχο έχει την
ανάδειξη εβραϊκών αξιών και το διάλογο Εβραίων και µη Εβραίων της χώρας.
Ταυτόχρονα στη κρατική τηλεόραση RAI, προβάλλεται ανά δεκαπενθήµερο εβραϊκό πρόγραµµα µε τίτλο «Πηγή ζωής», το
οποίο παρακολουθούν 200.000-400.000 τηλεθεατές.
Στην Ιταλία των 60.000.000 κατοίκων ζουν σήµερα 30.000
Εβραίοι, ποσοστό πολύ χαµηλότερο του 1%. Και όµως αποδεικνύεται ότι όταν µια ηγεσία έχει στόχο, στρατηγική και επιχειρησιακό σχέδιο, µπορεί να µετατρέψει αυτό που κάποιοι θεωρούν ουτοπία και όνειρο σε µια ζωντανή πραγµατικότητα που
αλλάζει, ανατρέπει προκαταλήψεις, και αναπτύσσει τις σχέσεις
µεταξύ Εβραίων και µη Εβραίων, γιατί απλά οι µεν γνωρίζουν
καλύτερα τους δε.
ΑΘΗΝΑ Αιµοδοσία το Σάββατο
Και ενώ αυτά εξελίσσονται στη Ρώµη, στην Ελληνική πρωτεύουσα επικρατεί αναβρασµός. ∆ηµόσια αντιπαράθεση µεταξύ της
πολιτικής και της θρησκευτικής ηγεσίας της τοπικής Ισραηλιτικής Κοινότητας, στη Συναγωγή, µε πρωτοβουλία της θρησκευτικής ηγεσίας, γιατί νοµίζετε; Για την αιµοδοσία το Σάββατο!!!
Εάν είναι δυνατόν! Ραββίνος και Πρόεδρος να αντιπαρατίθενται
δηµοσίως, στα πλαίσια Καµπαλάτ Σαµπάτ (υποδοχής του Σαββάτου), από το Ιερό της Συναγωγής, για την αιµοδοσία!
Ένα θέµα που έπρεπε να ενώνει τη Κοινότητα µας, µια πράξη
που σώζει ζωές, αποτελεί αίτιο και αφορµή για επίδειξη πυγµής
και ισχύος.
Συγχωρέστε µε κ. Ραββίνε, αλλά εσείς µου διδάξατε τις βασικές
αρχές και αξίες της Εβραϊκής θρησκείας, τις οποίες προσπαθώ
τουλάχιστον να υπηρετώ. Οι γονείς µου κ. Ραββίνε, επειδή και
18
του ΒΙΚΤΩΡΑ ΙΣΑΑΚ ΕΛΙΕΖΕΡ
οι ίδιοι σώθηκαν από συνανθρώπους τους, µε δίδαξαν µια πανανθρώπινη αξία που αποτελεί ταυτόχρονα ηθικό χρέος κάθε
Εβραίου: να κάνει ότι µπορεί για να διασωθεί µια ζωή. Και εάν
η αιµοδοσία το Σάββατο επιτρέπεται σε ένα άτοµο για να σωθεί
η ζωή ενός ανθρώπου που κινδυνεύει, γιατί δε µπορεί να επιτραπεί σε ένα οργανωµένο σύνολο ανθρώπων να συµβάλλουν
στη διάσωση της ζωής πολλών άλλων ανθρώπων, και εάν χρειάζεται ακόµη και την ηµέρα του Σαββάτου;
Σεβαστέ µου Ραββίνε, και ο σεβασµός δεν είναι σχήµα λόγου
αλλά ειλικρινές συναίσθηµα, ακούω πάντα µε προσοχή τις απόψεις σας, αλλά αυτό δε σηµαίνει ότι πρέπει πάντα να συµφωνούµε. Αναγνωρίζω τη γνώση και τη σοφία σας στα θρησκευτικά µας θέµατα και οι συµβουλές σας είναι πάντα πολύτιµες.
Ακόµη όµως και εάν πιστεύετε ότι κάνω λάθος, από το θρησκευτικό ηγέτη προσδοκώ στο διάλογο, στον ενωτικό του λόγο
και όχι στη δηµόσια αντιπαράθεση από το βήµα της συναγωγής.
Και στο Πρόεδρο της Κοινότητας αναγνωρίζω το σηµαντικό έργο που εθελοντικά επιτελεί, προσδοκώ όµως σε περισσότερη
ψυχραιµία την ώρα που άλλοι τη χάνουν.
Τα διδάγµατα σας, σεβαστοί µου Ραββίνοι είναι πολυσήµαντα,
και αναγνωρίσιµα, έστω και εάν πολλοί από µας κακώς τα λησµονούµε. Οι ευθύνες που πέφτουν στους ώµους σας είναι µεγάλες, για το µέλλον αυτής της Κοινότητας. Ο λόγος σας λοιπόν
οφείλει να ενώνει και όχι να διχάζει, ακόµη και όταν θεωρείτε
ότι εσείς έχετε απόλυτο δίκιο και οι άλλοι άδικο, παραµερίζοντας εµπάθειες και φήµες που µόνο αρνητικές συνέπειες έχουν
για όλους µας. Γιατί εσείς είστε οι Ραββίνοι!
ΑΘΗΝΑ Εκλογές στο ΚΙΣ
Το Τακτικό Συνέδριο Κοινοτήτων συνέρχεται στην Αθήνα το
προσεχή Γενάρη για την εκλογή νέου ∆.Σ του ΚΙΣ. Κρίσιµες
εκλογές για το µέλλον του Ελληνικού Εβραϊσµού. Τα παρασκήνια και οι διαβουλεύσεις εντείνονται ώστε να βρεθούν τα κατάλληλα πρόσωπα που θα συνθέσουν τη νέα ∆ιοίκηση του ΚΙΣ.
Ένα µικρό αλλά σηµαντικό σχόλιο που υπενθυµίζει ένα ξεχασυνέχεια στη σελίδα 29
Επιµέλεια : Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ
Μετάφραση: Έζερ Μωυσής, Ισαάκ Β. Ελιέζερ, Λέων Νάαρ, Μωρίς Μωυσής
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΕΒΡΑΪΣΜΟΣ
ΡΩΜΗ, 8/9/09, WJC PRESS
Ηµέρα εβραϊκού πολιτισµού
Στην Ιταλία γιόρτασαν τη δέκατη επέτειο
της Ευρωπαϊκής Ηµέρας Εβραϊκού Πολιτισµού, αφιερωµένη στην πλούσια εβραϊκή κληρονοµιά στην Ευρώπη. Πενήντα
εννέα πόλεις και κωµοπόλεις άνοιξαν τις
συναγωγές τους, τα κοινοτικά τους κέντρα και άλλους εβραϊκούς χώρους στο
κοινό. Οι επισκέπτες µπορούσαν να απολαύσουν παραστάσεις, συναυλίες, εικαστικές εκθέσεις, διαλέξεις και πολλά άλλα µοναδικά γεγονότα που σχετίζονται
µε τα χίλια χρόνια εβραϊκής παράδοσης
στη χώρα. To Τράνι, µια πόλη στη νότια
επαρχία της Απουλίας, όπου µια µικρή
εβραϊκή κοινότητα εξακολουθεί να υπάρχει 500 χρόνια µετά την εκδίωξη των
Εβραίων από το ισπανικό Βασίλειο της
Νάπολης, επιλέχθηκε να είναι ο κύριος
ιταλικός τόπος για την Ευρωπαϊκή Ηµέρα.
ΒΑΡΣΟΒΙΑ, 16/10/09, EJP
Βιβλίο απο ραββίνο και καθολικό ιερέα
Για πρώτη φορά στην ιστορία της Πολωνίας, ένα νέο βιβλίο, γραµµένο από έναν
Πολωνό ραββίνο και έναν καθολικό ιερέα, µε τίτλο «Εισαγωγή στην Εβραϊκή
Λογοτεχνία και η Βιβλική Εξέγερση»,
γράφτηκε στα Πολωνικά και κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον επίσηµο εκδοτικό οίκο της Καθολικής εκκλησίας. Η ιδέα που οδήγησε στην δηµιουργία αυτού
του βιβλίου προήλθε από τον καθηγητή
Μαριούζ Ρόσικ, έναν Πολωνό ιερέα στη
πόλη Wroclaw, ο οποίος προσέγγισε τον
ραββίνο Γιτσχάκ Ράποπορτ. Στο βιβλίο, ο
ραββίνος Ράποπορτ, σχολιάζει τις παραδόσεις που αφορούν στην αποδοχή της
Τορά στο Όρος Σινά, εξηγεί τη δοµή και
τη λειτουργία του Ταλµούδ και της εξέγερσης στην εβραϊκή παράδοση και σκέψη, όπως και στο σχολιασµό της Βίβλου.
«Αυτό το βιβλίο είναι πολύ µεγάλης σηµασίας. Μέχρι τη στιγµή που γράφτηκε,
όλοι οι Πολωνοί καθολικοί ήξεραν για
τους Εβραίους ότι τους είχε πει η εκκλησία. Για πρώτη φορά στην ιστορία, αποκαλύπτεται τι πραγµατικά πιστεύουν οι ίδιοι οι Εβραίοι για τον εαυτό τους και τον
Ιουδαϊσµό και αυτό είναι που κάνει αυτό
το βιβλίο ξεχωριστό,» είπε ο ραββίνος.
Το βιβλίο αντιπροσωπεύει «ένα πολύ
δραµατικό αλλά ταυτόχρονα σηµαντικό
βήµα σε µία διαδικασία, που εξελίσσεται
στη Πολωνή Καθολική εκκλησία τα τελευταία χρόνια, µια διαδικασία κατά την
οποία η εκκλησία γίνεται πιο ανοιχτή
και πιο ανεκτική προς τους Εβραίους»,
πρόσθεσε.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, 1/11/09, AJC
Ο αντισηµιτισµός υποχωρεί στις ΗΠΑ
Τα φαινόµενα αντισηµιτισµού στις ΗΠΑ
βρίσκονται στο χαµηλότερο σηµείο από
το 1945, καθώς µόλις το 12% του πληθυσµού φέρεται να διακατέχεται από προκαταλήψεις κατά των Εβραίων. «Πρόκειται αναµφίβολα για δείγµα προόδου,
πλην όµως, ουδείς µπορεί να εφησυχάζει
όταν τριάντα εκατοµµύρια Αµερικανοί
Ε Ι ∆ Η Σ Ε Ω Ν Α Π Ο Η Χ Ο Ι
ασπάζονται αντισηµιτικές απόψεις», τόνισε ο διευθυντής της οργάνωσης AntiDefamation League, Αµπράαµ Φόξµαν, ο
οποίος επιµελήθηκε της νέας έρευνας. Η
δηµοσκόπηση πραγµατοποιήθηκε σε
δείγµα 1.200 ενήλικων Αµερικανών από
τις 26 Σεπτεµβρίου µέχρι τις 4 Οκτωβρίου. Ένα από τα στοιχεία της έρευνας που
προκαλούν αίσθηση, πάντως, είναι ότι οι
αντισηµιτικές τάσεις είναι πολύ πιο έντονες στους µαύρους Αµερικανούς.
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
ΤΕΛ ΑΒΙΒ, 2/9/09 GUYSEN NEWS
Μαντόνα
Η Μαντόνα έκανε την πρώτη από τις δύο
συναυλίες της στο Χαγιαρκόν Πάρκ στο
Τελ Αβίβ µπροστά σε 50.000 θαυµαστές
της. Ήταν η πρώτη της παράσταση στο
Ισραήλ µετά από 16 χρόνια. Επισκέφθηκε
το Τείχος των ∆ακρύων και δείπνησε µε
την αρχηγό της αντιπολίτευσης Τζίπι Λίβνι που βρήκε την παρουσία τής Μαντόνα
πολύ ενδιαφέρουσα.
"∆εν θα έπρεπε να έχω µείνει µακριά σας
τόσο καιρό," είπε η Μαντόνα στο ενθουσιώδες πλήθος, καθώς ξέφυγε από το
σενάριο της παράστασης για να εκφράσει την αγάπη της για τη χώρα. "Κάθε
φορά που έρχοµαι εδώ, γεµίζω µ’ ενέργεια», είπε. "Πιστεύω ειλικρινά ότι το Ισραήλ είναι το κέντρο ενέργειας του κόσµου. Αν µπορέσουµε να ζήσουµε όλοι
µαζί αρµονικά σ’ αυτό το µέρος, τότε
µπορούµε να ζήσουµε µε ειρήνη σ’ όλο
19
Ε Ι ∆ Η Σ Ε Ω Ν Α Π Ο Η Χ Ο Ι
τον κόσµο".
ΡΑΜΑΤ ΓΚΑΝ, 25/9/09, GUYSEN NEWS
Ο Λέοναρντ Κόεν στο Ισραήλ
50.000 θεατές, ρεκόρ εισιτηρίων για το
Ισραήλ, χειροκρότησαν θερµά το βετεράνο τραγουδιστή Λέοναρντ Κόεν στο
στάδιο του Ραµάτ Γκαν.
Ο Κόεν είχε ανακοινώσει δύο µήνες πριν
ότι τα έσοδα της εµφάνισής του στο Ισραήλ θα πήγαιναν κατευθείαν σε Ισραηλινές και Παλαιστινιακές οικογένειες οι
οποίες έχασαν αγαπηµένα τους πρόσωπα
στις διαµάχες µεταξύ των δύο λαών.
Η συναυλία υπολογίζεται ότι είχε έσοδα
ύψους 1,5 εκατοµµυρίου ευρώ. Ο νοµπελίστας συγγραφέας Ντάβιντ Γκρόσµαν,
του οποίου ο γιός Ούρι, 20 ετών, σκοτώθηκε στον δεύτερο πόλεµο του Λιβάνου
τον Αύγουστο του 2006, είπε ότι «φαίνεται τόσο εύκολο να πιστεύεις ότι ο πόλεµος είναι η µόνη λύση και ότι Ισραηλινοί
και Παλαιστίνιοι σκοτώνονται µεταξύ
τους, αλλά αυτοί που µαζεύτηκαν εδώ
σήµερα ξέρουν τι έχουµε περάσει και το
τίµηµα που έχουµε πληρώσει». Ο Αλί
Αµπού Αγουάντ, ένας ακτιβιστής στην
οργάνωση «Κύκλος των Γονέων» από το
χωριό Μπέιτ Ουµάρ, του οποίου ο αδερφός σκοτώθηκε από τον Ισραηλινό στρατό, είπε ότι «ο κοινός δεσµός της συγκέντρωσης αυτής ήταν ένα σύνολο ραγισµένων καρδιών». Μιλώντας για πίεση
από τους Παλαιστίνιους, o Αγουάντ είπε,
«∆εν µπορώ να µποϊκοτάρω µια καρδιά
τόσο µεγάλη όσο του Λέοναρντ Κόεν».
ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ 6/10/09, ISRAEL GUYSEN NEWS
20
Mίκβε 2000 χρόνων
Ένα µίκβε, ιερή µπανιέρα, που εκτιµάται
ότι είναι 2000 χρόνων, ανακαλύφθηκε
και ανασύρθηκε µόνο 20 µέτρα από το
Κότελ, το ∆υτικό τείχος. Η αρχαιολογική
οµάδα πιστεύει ότι χρησιµοποιούνταν
από χιλιάδες Εβραίους πριν µπουν στον
Ναό, και θεωρείται ότι είναι ένα από τα
πιο ιερά µίκβε που ανακαλύφθηκαν ποτέ
στην Ιερουσαλήµ.
ΜΠΟΥΡΓΚΙΝΑ ΦΑΣΟ, 19/10/09 GUYSEN NEWS
Ανθρωπιστική βοήθεια
Το Ισραήλ έστειλε ένα πλοίο µε ανθρωπιστική βοήθεια στο Μπουρκίνα Φάσο, που
πρόσφατα πλήγηκε από µαζικές πληµµύρες. Σε συνεργασία µε την Joint
Distribution Committee, το Ισραήλ έστειλε χιλιάδες σκηνές, κουβέρτες, ιατροφαρµακευτικό υλικό και προµήθειες τροφίµων για τα παιδιά.
ΛΙΒΑΝΟΣ 22/10/09, GUYSEN NEWS
Εβραίοι στη Παλαιστίνη
Ένας αρθρογράφος της Daily Star του Λιβάνου πρότεινε µια ισραηλινο-παλαιστινιακή συµφωνία σύµφωνα µε την οποία
οι Εβραίοι που αρνούνται να εγκαταλείψουν τη ∆υτική Όχθη, θα µπορούν να γίνουν πολίτες της Παλαιστίνης, µε το δικαίωµα να φύγουν και να µεταναστεύσουν στο Ισραήλ όποτε το επιλέγουν. Αυτοί οι έποικοι που θα επέλεγαν να συνεχίσουν να ζουν στη ∆υτική Όχθη θα µπορούσαν να διατηρήσουν την Ισραηλινή
υπηκοότητα, µε ανοιχτή πρόσκληση να
επιστρέψουν στο Ισραήλ, αλλά θα γίνονταν Παλαιστίνιοι πολίτες, υπαγόµενοι
στους νόµους και τις αξίες του κράτους
τους.
∆εδοµένου ότι η Παλαιστίνη θα πρέπει να
δεχτεί το δηµοκρατικό πολίτευµα, όπως
το Ισραήλ, ο αρθρογράφος γράφει πως
δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίον οι µειονότητες να µην µπορούν να ζήσουν εκεί. Στην πραγµατικότητα, θα
µπορούσε να βοηθήσει την Παλαιστίνη
να νιώθει σαν µια φυσιολογική χώρα. Ο
Παλαιστίνιος πρωθυπουργός Σαλάµ Φαγιάντ δήλωσε στην Aspen Ideas Festival
τον περασµένο Ιούλιο, ότι οι Εβραίοι θα
ήταν ευπρόσδεκτοι σε ένα µελλοντικό
παλαιστινιακό κράτος.
ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ, 25/10/09, MAARIV
Παιδεία και στο σιδηρόδροµο
Οι Ισραηλινοί σιδηρόδροµοι προτείνουν:
Καθηγητές του Εβραϊκού Πανεπιστηµίου
του Ισραήλ θα δίνουν διαλέξεις στα τραίνα κατά τη διάρκεια των διαφόρων διαδροµών! Τα δίδακτρα συµπεριλαµβάνονται στη τιµή του εισιτηρίου!
Τα θέµατα τα οποία θα παρουσιάζονται
θα ποικίλουν από την υπερθέρµανση της
γης και τις ανανεώσιµες πηγές ενέργειας
µέχρι τις ερωτικές επιστολές τού Άλµπερτ Αϊνστάιν, και από τα µυστικά του
ανθρώπινου εγκεφάλου µέχρι τα µυστικά
της δηµιουργίας του κόσµου. Η κάθε
διάλεξη θα διαρκεί 20 λεπτά και στη συνέχεια ο καθηγητής θα απαντά σε ερωτήσεις των επιβατών. Το πρόγραµµα
αυτό γεννήθηκε από τη συνεργασία του
Εβραϊκού Πανεπιστηµίου της Ιερουσαλήµ και του Οργανισµού Ισραηλινών σιδηροδρόµων.
Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Ω Ν Β Η Μ Α
Από την Απόφαση του Εφετείου γιά
το βιβλίο τού Πλεύρη
Ασάφ
Ραµόν
Ολόκληρο το Ισραήλ, θρήνησε
το θάνατο του Σµηναγού
Ασάφ Ραµόν, 21 ετών,
κατά τη διάρκεια δοκιµαστικών
αεροµαχιών το περασµένο Σεπτέµβρη.
Μόλις προ έξι ετών η οικογένεια του
θρήνησε τον αστροναύτη Ιλάν Ραµόν,
πατέρα του Ασάφ,
όταν το 2003 το διαστηµόπλοιο
της ΝΑΣΑ Κολούµπια στο οποίο
ήταν ένας εκ των κυβερνητών,
καταστράφηκε ολοσχερώς.
Ανήκω σ’ αυτούς που δεν ήταν σύµφωνοι µε την δικαστική οδό µε την
υπόθεση του εµετικού αυτού βιβλίου
και του συγγραφέα του. Και αυτό για
δύο λόγους: Πρώτον, αν και δεν µε
συγκινεί ιδιαίτερα η ελευθερία του
λόγου αυτού που αφενός δεν αποδέχεται την αρχή αυτής της ελευθερίας
και αφετέρου µε θεωρεί υπάνθρωπο,
έκρινα πως τέτοια δίκη µάλλον τον
εξυπηρετεί – όπως άλλωστε διακήρυξε επανειληµµένα ο ίδιος. Και δεύτερον, δυστυχώς ο πολύς κόσµος που
συναισθηµατικά αποζητάει δικαιοσύνη σε δικαστήρια, σε τέτοιες υποθέσεις δεν καταλαβαίνει πως ένα δικαστήριο ∆ΕΝ κρίνει µε βάση το αίσθηµα του κοινού γιά δικαιοσύνη αλλά
µε βάση συγκεκριµένους νόµους που
πολλές φορές δεν εκφράζουν επακριβώς αυτό το αίσθηµα. Γι’ αυτό άλλωστε αν το δικαστήριο είχε απλώς αθωώσει τον Πλεύρη µε το σκεπτικό πώς
ανεξάρτητα µε το περιεχόµενο του βιβλίου αυτού, σε ένα δηµοκρατικό
κράτος η αρχή της ελευθερίας τού λόγου προστατεύει το δικαίωµά να εκφράζεται η γνώµη του καθενός, θα είχα µεν δυσαρεστηθεί αλλά θα καταλάβαινα την θέση και την απόφαση
των δικαστών.
Αυτό που µε απογοητεύει όµως είναι
διάφορα άλλα που συνδέονται µε αυτή την δίκη. Αρχίζοντας από την εικόνα δικαστηρίου – και µάλιστα πενταµελούς εφετείου– στο οποίο ο/η ει-
σαγγελέας ξεπερνάει τον ενθουσιασµό στην υπεράσπιση του κατηγορουµένου τον συνήγορο της υπεράσπισης ενώ οι δικαστές –πέντε (έστω
τέσσερεις χωρίς αυτόν που εξέφρασε
κάποιες αντιρρήσεις) και εφέτες – ξεπερνούν και τον συνήγορο υπεράσπισης και το(η)ν εισαγγελέα.
Την απόφαση για το βιβλίο του Πλεύρη µπορεί κανένας να διαβάσει ή
στην ιστοσελίδα του e-lawyer ή να
την πάρει δωρεάν από τις εκδόσεις
ΗΛΕΚΤΡΟΝ (ένα πάτωµα κάτω από
τα γραφεία των Κ & Α Πλεύρη) – που
περιέχει όµως µόνο την απόφαση (και
όχι τα πρακτικά της δίκης, τις καταθέσεις µαρτύρων, την απολογία του
Πλεύρη και αίτησή του να κριθεί ο
νόµος αντισυνταγµατικός). Εµένα
µου δόθηκε έµµεσα από την Άντρεα
Τζίλµπερτ.
Μια χαρακτηριστική φράση από τα
πρακτικά –ο κ. Ρεϊτάν εµφανίζεται
σαν «γενικός γραµµατέας του κεντρικού ΙσραηλΙΝΟΥ συµβουλίου».
–Πρόκειται, µια και είναι αδύνατο να
παραδεχτεί κανείς πως ο κ. Ρεϊτάν είπε ποτέ κάτι τέτοιο, µάλλον περί
απροσεξίας του γραφέα των πρακτικών – αλλά µήπως γεννάται το ερώτηµα αν µε την υπογραφή τους στο
έγγραφο της απόφασης παραδέχονται
το ότι υπάρχει και σ’ αυτούς σύγχυση
ανάµεσα στις έννοιες ΙσραηλιΝΟΣ
και ΙσραηλΙΤΗΣ;
Ενδιαφέρον και µέρος της απολογίας
του Πλεύρη που διατείνεται πως οι
Εβραίοι έχουµε πάρει από το γερµανικό δηµόσιο (σ.51) αποζηµιώσεις
συνέχεια στη σελίδα 29
21
Ο Άρειος Πάγος συζητεί την αναίρεση υπόθεσης Πλεύρη
Στις 15 Οκτωβρίου συνεδρίασε η ολοµέλεια του Αρείου Πάγου για να συζητήσει την αναίρεση της απόφασης µε την
οποία αθωώθηκε από το πενταµελές Εφετείο ο κ. Κ. Πλεύρης. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Τέντες πρότεινε να
γίνει δεκτή η αναίρεση υπέρ του νόµου που άσκησε την 1.7.2009 ο αντιεισαγγελέας τού Αρείου Πάγου κ. Φ. Μακρής
µε το σκεπτικό ότι η αθωωτική απόφαση έχει ελλιπή και εσφαλµένη αιτιολογία. Ο κ. Τέντες παρέθεσε αποσπάσµατα
του επίµαχου βιβλίου Πλεύρη τα οποία θεωρεί πως παραβιάζουν τον αντιρατσιστικό νόµο 927/79, που µπορούν δηλαδή να προκαλέσουν βία, µίσος ή διακρίσεις κατά προσώπων λόγω της εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής τους καταγωγής, ή να προσβάλλουν τα πρόσωπα αυτά. Ο κ. Πλεύρης παρενέβη ισχυριζόµενος πως τα παρατιθέµενα αποσπάσµατα του βιβλίου του είναι είτε ανύπαρκτα ή παραποιηµένα και ζήτησε να παρασταθεί.
Το δικαστήριο αποφάσισε πως δεν δικαιούται να παρασταθεί, διότι δεν έχει έννοµο συµφέρον, καθώς η αναίρεση υπέρ
του νόµου ακόµη και αν γίνει δεκτή δεν µπορεί να τον ξαναστείλει να δικαστεί, µπορεί µόνο να τροποποιήσει τη νοµολογία αποτρέποντας να χρησιµοποιηθεί η αθώωση ως νοµική βάση για µελλοντικές όµοιες δίκες. Μένει να αποφανθεί
η Ολοµέλεια του Αρείου πάγου.
Η.Ν.
Βρετανός Σίντλερ
Η ιστορία ενός Βρετανού Σίντλερ αποκαλύφθηκε από την Έλεν Λονγκ στους Reuters, τον περασµένο Σεπτέµβριο όταν ο Νίκολας Γουίντον αποφάσισε να συναντήσει τα Εβραιόπουλα που τότε διέσωσε από τα Χιτλερικά στρατόπεδα θανάτου.
Ο Γουίντον, που φέτος έκλεισε τα εκατό του χρόνια, εργαζόταν ως έµπορος στο Λονδίνο, επισκέφθηκε το 1938 ένα φίλο του
στη Πράγα και τότε αναγνώρισε τον άµεσο κίνδυνο της Ναζιστικής εισβολής. Αφού οργάνωσε µια οµάδα «ταξιδιωτών», ο
Γουίντον επέστρεψε στη Βρετανία και ετοίµασε οικογένειες που θα φιλοξενούσαν όσα περισσότερα παιδιά µπορούσαν. Η επιχείρηση ονοµάστηκε Czech Kindertransport, Τσεχική µεταφορά παιδιών.
Κατόρθωσε το 1939 να µεταφέρει 669 παιδιά, κυρίως Εβραιόπουλα, µε οκτώ τραίνα, από τη Τσεχία µέσω Γερµανίας στη
Βρετανία, αλλά το ένατο τραίνο µε 250 παιδιά δεν έφυγε ποτέ από τη Πράγα γιατί είχε ήδη ξεσπάσει ο πόλεµος. Από τα 250
αυτά παιδιά κανένα δεν εντοπίστηκε µετά.
Η δράση του Γουίντον ωστόσο ήταν για πολλά χρόνια άγνωστη ακόµη και στην ίδια του τη γυναίκα, µέχρι που εκείνη ανακάλυψε το 1988 ένα χειρόγραφο τετράδιο του όπου είχε καταγράψει αναλυτικά την επιχείρηση διάσωσης.
Ερωτόµενος από τους Reuters για τη πολύχρονη σιωπή του, ο Γουίντον απάντησε µε απλότητα «τι θέλατε να σηκωθώ ένα
πρωί και να πω ξέρεις τι έκανα εγώ στο πόλεµο;» Ο Γουίντον, το περασµένο Σεπτέµβρη συνάντησε µερικά ενήλικα «παιδιά
του Γουίντον» στο Λονδίνο αφού επανέλαβαν το ταξίδι µε τραίνο, το ίδιο ταξίδι που είχαν κάνει πριν από 70 χρόνια.
«Μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν γνώριζα την ύπαρξη του Νίκολας Γουίντον, του είµαι ευγνώµων γιατί σήµερα είµαι ζωντανός»,
είπε ο Τοµ Γκρόουµαν που σήµερα ζει στο Ντένβερ του Κολοράντο.
22
Ο
Έφυγε ο τελευταίος
ηγέτης της εξέγερσης
του Γκέτο της Βαρσοβίας
Μάρεκ Έντελµαν
Έντελµαν και ο Μορδεχάι
Ανιέλεβιτς πολέµησαν λυσσαλέα τους Ναζί όταν εισέβαλλαν στο Γκέτο. Επικεφαλής 220
νεαρών Εβραίων, ελαφρά οπλισµένων, αντιστάθηκαν και έπληξαν τα
Γερµανικά στρατεύµατα επί τρείς
εβδοµάδες µέχρι την ολοκληρωτική
καταστροφή του Γκέτο.
Ο Έντελµαν επιβίωσε και παρέµεινε
στη Πολωνία. ∆ιακεκριµένος καρδιολόγος, συνέχισε να µάχεται στο
πλευρό του συνδικάτου Αλληλεγγύης και γι’ αυτό άλλωστε ο πρώην
Πρόεδρος της Πολωνίας και ηγέτης
του συνδικάτου Λεχ Βαλέσα χαρακτήρισε τον Έντελµαν ως ήρωα.
«Η Βαρσοβία είναι η πόλη µου. Εδώ
έµαθα πολωνικά, γίντις και γερµανικά. Είναι εδώ που πήγα σχολείο και
έµαθα ότι ο ένας πρέπει να φροντίζει
τον άλλο. Είναι εδώ που µε χαστούκισαν στο πρόσωπο επειδή ήµουν
Εβραίος», είχε πει ο Έντελµαν το
2001 όταν τιµήθηκε από τη πόλη της
Βαρσοβίας.
Το όνοµα του βρίσκεται σε όλα τα
βιβλία που αναφέρονται στην ιστορία της πόλης όπου 400.000 Εβραίοι
εξαναγκάστηκαν να µείνουν εγκλωβισµένοι στα 8 τετραγωνικά χιλιόµετρα του Γκέτο. Μέχρι τον Απρίλιο
του 1943, είχαν µείνει µόνο 60.000.
Οι υπόλοιποι είχαν µεταφερθεί στα
στρατόπεδα θανάτου Τρεµπλίνκα,
Μαϊντάνεκ και Σόµπιµπορ.
Στις 19 Απριλίου, παραµονή του Πέσαχ, οι Ναζί εισβάλλουν στο Γκέτο
για να συλλάβουν και τους εναποµείναντες ζωντανούς. Η εξέγερση
ξεκίνησε, «γνωρίζαµε ότι δεν θα
τους νικούσαµε ποτέ, ήµασταν 220
νέοι σχεδόν άοπλοι εναντίον ενός
µεγάλου και δυνατού στρατού», είπε
ο Έντελµαν το 2007, ο οποίος ανέλαβε την ηγεσία της εξέγερσης µετά
που σκοτώθηκε ο Ανιέλεβιτς.
Σχολιάζοντας το θάνατο του Έντελµαν, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών είπε χαρακτηριστικά: «Η Γαλλία έχασε έναν ήρωα… ήταν ένας
άνθρωπος που σκεπτόταν και έκανε
πράξη αυτό που οι άλλοι δεν µπορούσαν να φανταστούν».
Η Νύχτα
των
Η
Κρυστάλλων
Νύχτα των Κρυστάλλων σηµατοδοτεί την απαρχή της
φρικωδίας του Ολοκαυτώµατος, το οποίο 10 χρόνια αργότερα θα σηµάνει και τον
τερµατισµό της µακραίωνης εξορίας των
Εβραίων, µε την ίδρυση του κράτους του
Ισραήλ. Εβδοµήντα ένα χρόνια πριν, στις 9
Νοεµβρίου 1938, ανακοινώνεται ότι ο Ερνστ φον Ρατ, γραµµατέας του Γερµανού
πρέσβη στο Παρίσι, είναι νεκρός από πυροβολισµό. Ο άνθρωπος που πάτησε τη σκανδάλη, ο 17χρονος Χέρσελ Γκρίνσπαν, είναι
Εβραίος. Για αυτή τη µεµονωµένη πράξη οι
Εβραίοι θα αναγκαστούν να πληρώσουν
ένα βαρύτατο τίµηµα. Με τα σπίτια τους.
Τις επιχειρήσεις τους. Την ελευθερία τους.
Και, κυρίως, µε τη ζωή τους.
Την ίδια κιόλας νύχτα, σε ολόκληρο το
Ράιχ σπάνε παράθυρα σπιτιών. Συναγωγές
λεηλατούνται σε ένα άνευ προηγουµένου
πογκρόµ καταστροφής. Το µήνυµα για
τους Εβραίους της χώρας είναι απόλυτα
σαφές. Η µέρα που ξηµερώνει φέρνει έναν
καινούργιο κόσµο. Οι πολίτες αντιδρούν µε
απέχθεια αλλά δεν κάνουν τίποτα.
Έτσι αρχίζει το Ολοκαύτωµα.
23
∆υο φίλοι για τον Γκουίντο
Αγαπηµένε µου φίλε,
Από τις γειτονιές της Θεσσαλονίκης ξαναβρισκόµαστε στην Αθήνα. Κι όµως η
µοίρα παίζει άσχηµα παιχνίδια. Και έτσι
έλαχε σε µένα ο κλήρος να σε αποχαιρετήσω φίλε µας Γκουίντο.
Ακολουθώντας τ’ αχνάρια του πατέρα
σου, πιστός στις παραδόσεις του λαού
σου, πρόσφερες πάντα µε ανιδιοτέλεια.
Για πολλά χρόνια σαν Αντιπρόεδρος
του Συλλόγου µας «Απόγονοι Θυµάτων
Ολοκαυτώµατος 2η Γενιά», αλλά και
σαν απλό µέλος του Συλλόγου, διέθεσες αµέτρητες ώρες της προσωπικής
αλλά και της οικογενειακής σου ζωής
στην καταγραφή των Θυµάτων του
Ολοκαυτώµατος από την Ελλάδα που
είχε αναδειχθεί για σένα έργο ζωής.
[…]
Θα αναφέρω µερικά από τα λόγια που
έγραψε ένας παλιός, κοινός µας φίλος,
ο Ιακώβ Σιµπή, όταν πληροφορήθηκε
τον τόσο απρόσµενο χαµό σου: «Ο
Γκουίντο προστάτευε τη µνήµη µιας γενιάς, της γενιάς των παππούδων µας
και µερικές φορές των πατεράδων και
των µανάδων µας. Προστάτευε τη µνήµη, την τόσο ακριβή, που πολλοί γύρω
µας έκαναν και κάνουν το παν για να τη
σβήσουν. Η συλλογική µνήµη είναι το
µόνο στοιχείο που διαιωνίζει την εβραϊ24
κή ιδιότητα. Ο θάνατος του Γκουίντο είναι και ένα σηµάδι για την γενιά των
παιδιών που αρχίζει και αυτή να φεύγει. Με την αποχώρηση και της γενιάς
του Γκουίντο φοβάµαι πως θα εξαφανιστεί τελείως και εκείνο το λίγο της µνήµης που εκείνος προστάτευε και εκπροσωπούσε».
Ελπίζω µόνο, εµείς που µείναµε, να συνειδητοποιήσουµε τη σηµασία αυτής
της µνήµης, του πιο διαπλαστικού στοιχείου της ταυτότητάς µας και να παλέψουµε και για τη διατήρησή της αλλά
και εναντίον όσων την πολεµούν. […]
Θα σε θυµόµαστε πάντα Γκουίντο µε αγάπη για την ικανότητά σου να προσφέρεις στη διατήρηση και ενίσχυση της
αδύναµης µνήµης της κοινωνίας µας,
για τις γνώσεις σου, για την αγάπη σου
στην προσφορά. […]
Εκ µέρους του Συλλόγου µας, εκφράζουµε τα ειλικρινή µας συλλυπητήρια
στην οικογένειά σου.
Αντίο Φίλε µας,
(αποσπάσµατα από τον επικήδειο λόγο τού
κ. Σολοµών Ερέρα)
Γκουίντο µου,
Όπως έκανα πάντα τηλεφώνησα το
Σάββατο για να ευχηθώ «Σανά τοβά»,
στην οικογένειά σου. Μίλησα µε τον Ιω-
σήφ, µίλησα µε τη Σάρα, είχαµε αρκετό
καιρό να µιλήσουµε, λόγω των καλοκαιρινών διακοπών. Θαρρώ πως άκουσα τη φωνή σου όταν σου είπαν: είναι η
κυρία Ιφιγένεια… Έµαθα το περιστατικό
σου και ήµουν σίγουρη ότι ΕΣΥ ο δυνατός, ο ζωηρός Γκουίντο θα το ξεπεράσεις. Στο πρόγραµµα της ερχόµενης
εβδοµάδας µου, έβαλα µια επίσκεψη
στο φίλο µου, ήξερα ότι θα το ‘θελες.
Έτσι, να µιλήσουµε για διάφορα να
πούµε κάποιο ανέκδοτο, να δώσουµε
κουράγιο ο ένας στον άλλο για τα
άσχηµα που συµβαίνουν στη ζωή µας.
Και ξαφνικά ένοιωσα σαν να µε χτύπησε κεραυνός όταν τη Τρίτη το πρωί
έµαθα…, ανάµεσα σε λυγµούς, µπόρεσα να εξηγήσω στους δικούς µου το ξέσπασµά µου: «Ο Γκουίντο έφυγε».
Στο νου µου ήρθαν 10 χρόνια υπέροχης
συνεργασίας στη σχολική επιτροπή. Ήσουν κάθετος και αυστηρός εκεί που
έπρεπε, αλλά πάντα τελείωνες µ’ ένα
γλυκό χαµόγελο ενώ τα µάτια σου λαµπύριζαν πίσω απ’ τα χαριτωµένα γυαλάκια σου. Ήσουν σωστός, δίκαιος,
ΥΠΕΡΟΧΟΣ!
Κι όταν έφτανε η στιγµή της µείωσης διδάκτρων, ενώ εµείς οι άλλοι βγάζαµε
τα κοµπιουτεράκια µας για να υπολογίσουµε το ποσόν, εσύ (µυαλό ξυράφι)
µας είχες δώσει κιόλας την απάντηση!
ΓΚΟΥΪΝΤΟ ΣΑΛΕΜ
Γεννιέται στην Θεσσαλονίκη το 1947. = Αποφοιτά από το Αµερικάνικο Κολέγιο Ανατόλια
το 1965. = Πτυχίο Χηµείας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσ/νίκης το 1970. Κατατάσσεται 3ος από 101 συµφοιτητές και λαµβάνει υποτροφία από το ΙΚΥ (Ίδρυµα Κρατικών Υποτροφιών). = Μάστερ Θετικών Επιστηµών στη Χηµεία από το Ινστιτούτο Επιστηµών Weizman το 1973. Θέµα διατριβής: "X-Ray Structural Investigations of Collagen's
from Various Sources". = ∆ιδακτορικό από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θες/νίκης και
Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών ∆ηµόκριτος το 1982. Θέµα διατριβής: "Η Κρυσταλλική και Μοριακή ∆οµή τριών
παραγώγων της Βενζοθειφαινόνης, της Βενζοθειαζινόνης και Βενζοθειαζεπινόνης". = Εργάζεται για το διυλιστήριο της ΕΚΟ στην Θεσ/νίκη (1969), τα εργοστάσια παραγωγής Φαρµάκων στην Αθήνα (1975), και κατόπιν
στον Εθνικό Οργανισµό Φαρµάκων (ΕΟΦ) από το 1976 στον οποίο υπηρετεί διαδοχικά από διάφορες θέσεις
ανεβαίνοντας τα σκαλιά της ιεραρχίας και διατελώντας προϊστάµενος σε διάφορα τµήµατα. Τελευταία
προΐστατο του Εργαστηρίου Χηµικών Αναλύσεων Καλλυντικών και Ιατρο-Τεχνολογικών προϊόντων µε ταυτόχρονη συµµετοχή στις αντίστοιχες Επιτροπές της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως για τον εργαστηριακό έλεγχο και
την επιτήρηση αγοράς των καλλυντικών και των Ιατρο-τεχνολογικών προϊόντων.= Συµµετέχει σε πολλά συνέδρια, διατελεί µέλος σε οµάδες εργασίας και επιτροπές, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, δίνει διαλέξεις
και αφήνει πλούσιο συγγραφικό επιστηµονικό έργο. = Αναπτύσσει έντονη και πολυσχιδή κοινοτική δραστηριότητα συµµετέχοντας στον Γυµναστικό Σύλλογο Μακαµπί Αθήνας, στον κοινοτικό συνδυασµό της οµάδας Συνεργασίας, στην Σχολική Επιτροπή για 9 χρόνια και στο Σύλλογο Β-Γενεάς Ολοκαυτώµατος για 3 χρόνια.
Η πρόωρη απώλειά του θα µας στερήσει όλους από την τόσο αθόρυβη αλλά τόσο ουσιαστική του παρουσία.
Η κηδεία του έγινε την Τρίτη 22 Σεπτεµβρίου στο Νεκροταφείο µας. Φίλοι και συνάδελφοι τον τίµησαν µε την
παρουσία τους ως µια ελάχιστη αναγνώριση για έναν άνθρωπο που τόσα πρόσφερε και τίποτε δεν ζήτησε.
Ας είναι ελαφρύ το χώµα που τον σκέπασε.
Μας ξάφνιασες Γκουίντο µε το φευγιό
σου, µας την «έσκασες» κι ήταν κάτι
που δεν συνήθιζες. Λαβωµένη µένει η
υπέροχη οικογένεια σου, η γυναίκα
σου, τα παιδιά, οι αδελφές σου.
Ξαφνικά φτωχύνανε στο πνεύµα και
στο συναίσθηµα, η Κοινότητα και οι
φίλοι σου.
Μας λείπεις. Α! Και να µη ξεχάσω να
σου πω, Γκουίντο, ότι για το σχολείο
µας που τόσο αγαπήσαµε, µην ανησυχείς καθόλου, πάει µια χαρά είναι
σε καλά χέρια. Και πού ξέρουµε, ίσως
να µπορείς να το καµαρώνεις και από
εκεί ψηλά.
Καλό ταξίδι Γκουίντο, είθε ο Θεός να σε
βάλει σε καλή µεριά. Θα σε θυµόµαστε
πάντα…
Ιφιγένεια Αντωνίου
τ. ∆ιευθύντρια Εβραϊκού Σχολείου
25
Ρ Α Β Β Ι Ν Ω Ν Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Ε Σ
∞¡∂∫¢√∆∞
ΣΥΝΤΑΓΗ : Κοτόπουλο µε Ουίσκι
Νερό και
λάδι
Τρεις σταγόνες λάδι
ζητούν την άδεια να µπουν
σε ένα βάζο µε νερό.
Το νερό αρνείται επειδή, λέει,
αν µπείτε δεν θα αναµιχθείτε,
θα ανεβείτε στην επιφάνεια και
ό,τι κι αν κάνουµε στη συνέχεια
για να καθαρίσουµε το βάζο,
αυτό θα παραµείνει λαδωµένο...
Ταλµούδ
26
Αγοράζετε ένα κοτόπουλο 1.200 γρ. και ένα µπουκάλι Ουίσκι
Προβλέψτε, αλάτι, πιπέρι, ελαιόλαδο, και µπέικον σε λωρίδες
Για καλό και για κακό βεβαιωθείτε ότι έχετε και ένα βάζο µαγιονέζα
Τυλίξτε το κοτόπουλο µε τις λωρίδες, αλατοπιπερώστε, και ρίξτε µία υποψία ελαιόλαδου
Προθερµάνετε τον φούρνο σε µεσαία θερµοκρασία, (220 βαθµοί ή θερµοστάτης στο 5) για 10 λεπτά
Σερβιριστείτε ένα ποτήρι Ουίσκι και πιείτε το
Βάλτε το κοτόπουλο στον φούρνο αφού πρώτα το τοποθετήσετε σε κατάλληλο σκεύος
Βάλτε και πιείτε ακόµα ένα ποτήρι Ουίσκι
Επαναλάβατε αυτό το βήµα άλλες δυο φορές
Μετά από ένα τέπαρτο φουρνίστε το άνοιγµα για να επιγλέψετε το κλείσειµο του ψοτόπουλου
Λιάστε ξανά το ουικάλι του Μπίσκη και καπιατήτε µια καλή λουγία
Μετά από ένα κετα.. οχι πέταρτο της ώρας, αργότερα τέλος πάτνων....
κλιτρίστε µέχρι τον µπούρνο
ανοίφτε την χόρτα, ξεγυρνίστε, απαναδονήστε
βάλτε τέλος πάντων το φωτόπουλο απ την άλλη
καφήστε σε µια λωκο καλέκρα και καβετάστε κανα δυό φατήρια Κίσκη
αµόκα
Νυστε, λυστε ψήστε το κουφόλουπο για µισή φώρα ακόµα .
3 λοτήρια αρφότερα....
Ζαµέψτε το γατόπουλο από χάµω, ( έπεσε το µακαλισµένο), καφαρίστε
το, και γάλτε το σε µιάτο
Φτάτε τα κούτρα σας από το νέσιµο στο κάτωµα απ τα γάδια που µύθικαν στα κλαπάκια της µουζινας
µην αποχειραθητε να κησωθειτε, µια φαρά ειµαστε εδω µάτω
αποµελειώστε το δουκάλι του Ρίσκι
αργόµπερα σαρθήτε ως το κρεµάτι και κοιθωµητε ως το χρωί
Την επόµενη µέρα , πάρτε ένα άλκα σέλτζερ
Πηγαίνετε να φάτε κρύο κοτόπουλο µε µαγιονέζα
και καθαρίστε το χάος που δηµιουργήσατε στην κουζίνα…
Την άλλη βδοµάδα θα δοκιµάσουµε την Κρητική συνταγή: Κατσικάκι µε
τσικουδιά !!!
To Ισραήλ δεν είναι απλώς
ένα σύγχρονο
κράτος
του RICH COHEN
∏ ‡·ÚÍË ÙÔ˘ ∂‚Ú·˚ÎÔ‡ ÎÚ¿ÙÔ˘˜ Â›Ó·È ¤Ó· Û˘Ó¯¤˜ ÈÛÙÔÚÈÎfi ·Ê‹ÁËÌ· ·ÈÒÓˆÓ
Για τους περισσότερους το κράτος του Ισραήλ αποτελεί το
δίδυµο του Ολοκαυτώµατος επειδή αναδύθηκε από το Ολοκαύτωµα σαν το πουλί της ερήµου που πετάει µακριά από τα
φλεγόµενα ερείπια. Αυτό προσδιορίζει πώς ο καθένας βλέπει τη σύγκρουση και το ίδιο το Εβραϊκό κράτος: σαν ένα τυχαίο συµβάν της Ιστορίας, ένα προσωρινό καταφύγιο, ένα
φραγµό έναντι µελλοντικής καταστροφής.
Αλλά όπως πολλές δηµοφιλείς αντιλήψεις, έτσι και αυτή είναι εσφαλµένη. Περιστέλλει µια ποικίλη ιστορία η οποία
µπορεί να διαβαστεί όπως ένα καλό βιβλίο, µε µια και µοναδική πλοκή: το Ολοκαύτωµα και τα επακόλουθά του, όπου οι
Εβραίοι αποζηµιώνονται για τα βάσανά τους µε Αραβική γη.
Το Εβραϊκό έθνος καθίσταται είδος εξόφλησης χρέους, αιτιολογηµένο από ένα γεγονός το οποίο οι εχθροί του όλο και
περισσότερο αρνούνται.
Όχι ότι η άρνηση αυτή δεν είναι κακή και παράλογη, αλλά
γιατί πρέπει οι Ισραηλινοί να αφήσουν την νοµιµότητά τους,
να παραµένει συνδεδεµένη µε τις µνήµες των ανθρώπων που
τους µισούν;
Αυτό που ποτέ δεν µου άρεσε στη φράση "Ποτέ ξανά" είναι
ότι οι άνθρωποι όντως ξεχνάνε, και µερικές φορές σκόπιµα.
Εποµένως τι συµβαίνει όταν ένα σύγχρονο γεγονός γίνεται
ιστορία και ο τελευταίος επιζών πεθαίνει; Ο Αχµαντινετζάντ
αµφισβητεί το Ολοκαύτωµα διότι γνωρίζει ότι αν αλλάξεις το
παρελθόν, αλλάζεις το µέλλον.
Ως εκ τούτου αυτοί που ενδιαφέρονται για το Ισραήλ θα πρέπει να εντάξουν εκ νέου στην ιστορία, ανακαλώντας στη µνήµη και ξαναζωντανεύοντας, ένα αφήγηµα που κατανοούσε ο
Θεόδωρος Έρτσελ, ο πατέρας του σύγχρονου Σιωνισµού,
που παρασύρθηκε και χάθηκε στον µεγάλο κατακλυσµό των
Ευρωπαϊκών πολέµων. Ο Σιωνισµός, που απλά είναι η Εβραϊκή επιθυµία να κτίσουµε ένα νέο κράτος στους Αγίους Τόπους, είναι προγενέστερος της Αγγλίας ή Γαλλίας ή του Μωάµεθ. (Ποιός αµφισβητεί την µονιµότητα της Γαλλίας;)
Ο Έρτσελ δεν ήρθε σαν διάλειµµα στην ιστορία ή σαν υπέρµαχος σύγχρονων ιδεών, αλλά σαν ο τελευταίος σε µια µακρά σειρά ηγετών, οι οποίοι, σε κάθε γενεά, καλούσαν τους
Εβραίους να γυρίσουν και να ξανακτίσουν.
Με αυτή την ανάλυση το Ισραήλ µπορούµε να το δούµε όπως
είναι: όχι σαν µια παραφυάδα του Ολοκαυτώµατος –κατά συνέπεια µόνον µαχόµενο– αλλά ως το αποκορύφωµα µιας
ιστορίας που άρχισε µια γενεά µετά από τότε που κήρυττε ο
Ιησούς στο Όρος.
Γιατί έπρεπε η ανθρωπότητα να περιµένει τόσο πολύ για το
Πολιτικό Σιωνισµό; Γιατί µετά από µια καταστροφή, τις υποχρεωτικές ταπεινώσεις ή τα πογκρόµ, γιατί µετά από όλα
αυτά οι Εβραίοι δεν τα µάζεψαν για να επιστρέψουν; Λοιπόν
γεγονός είναι ότι παρ' όλα τα εµπόδια πράγµατι προσπάθησαν να επιστρέψουν. Ποτέ δεν σταµάτησαν να προσπαθούν.
Περισσότερο από κάθε τι, αυτό είναι που διαφύλαξε τον λαό
σαν λαό: Στη παρακµή και πτώση ο Gibbon θεωρεί ως ένα
καθοριστικό χαρακτηριστικό, την "επιθυµία να ξανακτίσουν
τον Ναό που υπήρξε σε κάθε εποχή ο κυρίαρχος πόθος των
παιδιών του Ισραήλ".
Η ιστορία του Σιωνισµού, µε άλλα λόγια, δεν είναι ούτε µια
παρεκτροπή ούτε µια εφαπτόµενη –είναι ένα συνεχές µονοπάτι που αρχίζει από τα ερείπια του Ναού και συνεχίζει
αδιάκοπα ως τις µέρες µας, όταν εµφανίζεται µε τον Νετα27
νιάου να δείχνει την πυγµή του στη Κνέσετ. Το
Ολοκαύτωµα κατέδειξε την ανάγκη ενός κράτους, και επαύξησε την άµεση επιτακτικότητά
του, αλλά κάτω από αυτή την τραγωδία υπήρχε
πάντα η παλιότερη ιστορία, που δεν µπορεί να
εξαλειφθεί ή να αποκηρυχθεί διότι είναι το DNA
τού λαού.
Η κατανόηση του Εβραϊκού συνδέσµου µε την γη
είναι το κλειδί στο να επιλύσεις την σηµερινή διαµάχη. Μόνον όταν ο µουσουλµανικός κόσµος αποδεχθεί το Εβραϊκό παρελθόν, θα µπορέσει να αναγνωρίσει την µαταιότητα του Σχεδίου Α (την καταστροφή του Ισραήλ) και την αναγκαιότητα του
Σχεδίου Β (δύο κράτη). Οι Ισραηλινοί δεν είναι οι
σταυροφόροι –το κράτος δεν θα µετακινηθεί.
Όσο για τους Εβραίους, η γνώση του παρελθόντος θα τους βοηθήσει να πιστέψουν στην µονιµότητα του Έθνους τους. Ως ένα βαθµό η Ισραηλινή πολιτική και οι υπερβολές της πηγάζουν από
έναν φόβο που αντανακλά –την Αραβική ελπίδα:
ότι το Εβραϊκό κράτος δεν έχει ρίζες, άρα δεν
έχει µέλλον. Γι' αυτό κάθε πόλεµος µοιάζει µε τον
προηγούµενο πόλεµο, κάθε απειλή την νοιώθουν
ως υπαρξιακή. Οι Ισραηλινοί σε κάποιο βαθµό
δεν είναι πεπεισµένοι για την δική τους επιβίωση.
Τίποτε από όλα αυτά δεν µπορεί να µειώσει τις
πραγµατικές απειλές που αντιµετωπίζει το
Έθνος, αλλά αν το Ισραήλ καταφέρει να απελευθερωθεί από το πρόσφατο παρελθόν και να
συνδεθεί µε το µακρινό παρελθόν, οι Εβραίοι θα
µπορούν να κοιτάνε πέρα από τα σύνορα τους
µε µεγαλύτερη εµπιστοσύνη στο µέλλον τους και
να αναλάβουν τα ρίσκα που πρέπει για να αποκτήσουν την ειρήνη.
Jewish Chronicle, 8.10.2009
µετάφραση Σολέτα Ελιέζερ
28
Ισραηλινή Επιστήµονας
κερδίζει
Η
το βραβείο Νοµπέλ
Ισραηλινή επιστήµονας,
Άντα Γιόνατ, διακεκριµένη
ερευνήτρια στον τοµέα της
δοµικής βιολογίας, κέρδισε το Βραβείο Νοµπέλ Χηµείας, σύµφωνα µε
ανακοίνωση της επιτροπής Νοµπέλ
στη Στοκχόλµη. Η Γιόνατ µοιράζεται το Βραβείο µε τον Βενκάτραµαν
Ραµικρισνάν από την Μεγάλη Βρετανία και τον Αµερικανό Τόµας Α.
Στάϊνιτς για την έρευνά που έκανε
σχετικά µε την δοµή και την λειτουργία των ριβοσωµατων.
Η Γιόνατ, επικέντρωσε την έρευνά
της στην δοµή των ριβοσωµάτων,
ένα µέρος των κυττάρων που συνθέτει τις πρωτεΐνες και µετατρέπει
τον γενετικό κώδικα στην παραγωγή των πρωτεϊνών.
Η Γιόνατ ήταν η πρώτη ισραηλινή
βιολόγος που εργάστηκε για την
NASA µε την αποστολή ερευνητικού υλικού στο διάστηµα. Έχει
συνεργαστεί µε τη NASA σε 12
αποστολές. Η έρευνές της συνέβαλαν τα µέγιστα στην ανάπτυξη
αποτελεσµατικότερων αντιβιοτι-
Χηµείας
κών, που µπορούν να αντιµετωπίσουν το φαινόµενο των ανθεκτικών στα φάρµακα µικροβίων.
Η Γιόνατ είναι Καθηγήτρια και ∆ιευθύντρια Ερευνών στο τοµέα της
δοµικής βιολογίας και της βιοχηµείας στο Επιστηµονικό Ινστιτούτο
Βάϊσµαν στην πόλη Ρεχόβοτ. Έχει
κερδίσει πολλά βραβεία για τις
έρευνές της τα τελευταία χρόνια,
µεταξύ των οποίων και το Βραβείο
του Ισραήλ και το Βραβείο Γούλφ
στη Χηµεία.
Και οι τρείς βραβευθέντες φέτος
κατασκεύασαν τρισδιάστατα µοντέλα που παρουσιάζουν τον τρόπο µε τον οποίο διάφορα αντιβιοτικά επικολλούνται στα ριβοσώµατα.
«Αυτά τα µοντέλα χρησιµοποιούνται τώρα από επιστήµονες για
την ανάπτυξη νέων αντιβιοτικών,
βοηθώντας στην διάσωση ζωών
και την µείωση της οδύνης των
ανθρώπων,» δήλωσε σε ανακοίνωσή της η ακαδηµία.
πηγή: Χαάρετς, 7.10.2009
συνέχεια από τη σελίδα 9
Μα ήρθατε στην Ελλάδα, συναντήσατε δύο Ραββίνους που είναι
στη Κοινότητα για πάνω από 40
χρόνια και που γενικά τη διοικούν µεγάλοι άνθρωποι µε έντονο συντηρητισµό! Πήραµε φόρα,
σα να είµαστε έτοιµοι για την επανάστασή µας.
Ακούστε να σας πω, συνάντησα
δύο αξιοθαύµαστους Ραββίνους
που τους οφείλουµε σεβασµό και
ευγνωµοσύνη γιατί διατήρησαν
ζωντανή µια µικρή Κοινότητα
όπως η δική σας.
Σε σχέση όµως µε το συντηρητισµό, σας προκαλώ να είστε έτοιµοι, εσείς οι νέοι άνθρωποι, να εφοδιαστείτε µε όλα τα πνευµατικά
εφόδια και την απαιτούµενη θέληση για να οδηγήσετε τη κοινότητα
σε ακόµη καλύτερους δρόµους.
Και τότε µη διστάσετε να παραµερίσετε το συντηρητισµό.
Εγώ πάντως δε σκοπεύω να σας
κουράσω για πάνω από 15 χρόνια…
Η συζήτηση πλησιάζει στο τέλος
της. Ο Ραββίνος Μεναχέµ µας χαιρετά και υπογραµµίζει: σας ζητώ
να επικοινωνήσετε µαζί µου, το
τηλέφωνο µου είναι στη διάθεση
όλων σας. Η πόρτα του σπιτιού
µου είναι ανοικτή για όλους και επιθυµία µου είναι να γνωριστούµε,
γιατί πιστεύω πλέον ότι ανήκω σε
αυτή τη Κοινότητα, γιατί πιστεύω
ότι είναι η Κοινότητά µας.
συνέχεια από τη σελίδα 14
δελτίου επικρατείας του «ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ» τοποθετήθηκε και εξελέγη ο δηµοσιογράφος κ. Βασίλης Μουλόπουλος, που δεν
είναι αντισηµίτης.
Τρίτος, ο απόστρατος σµήναρχος κ. Θωµάς Βρακάς που ήταν υποψήφιος της
Ν.∆. στην Β’ Αθηνών. Όπως επεσήµανε ο
«Ιός» της «Ελευθεροτυπίας» (19.9.2009)
είναι «Γνωστός από τον οπερετικό «ηρωισµό» του να πετάξει τον Αύγουστο του
1994 µε ψεκαστικό αεροπλάνο πάνω από
εδάφη της Αλβανίας και να ρίξει τρικάκια
που έγραφαν «Μπερίσα και Μέξι, θα φύγετε µέχρι να φέξει».
Το δηµοσίευµα παραθέτει αποσπάσµατα
συνέντευξης του κ. Θ. Βρακά («Τηλεάστυ»
«Λαός και Εξουσία», 30.5.2002) µε τις αντικαραµανλικές, φιλοβασιλικές και φιλοχουντικές του θέσεις και µια αντισηµιτική αποστροφή:
- «Πώς µπήκε η Ρωσία στο ΝΑΤΟ; Και
γιατί ο Πούτιν υπετάχθη;»
ΒΡΑΚΑΣ: «∆εν έχει υποταχθεί. Είναι Εβραίος».
- «Μήπως οι σύµβουλοί του είναι Εβραίοι και τον κατευθύνουν;»
ΒΡΑΚΑΣ: «Όλοι είναι Εβραίοι. Και ο ίδιος
είναι Εβραίος. Όπως και αυτοί που κυβερνούν σήµερα την Κίνα είναι Εβραίοι. Η µόνη ελεύθερη χώρα είναι η Μαύρη Ήπειρος,
η Αφρική και ένα κοµµάτι της Ινδίας. Όλα
τα άλλα έχουν καταληφθεί από τον διεθνή
σιωνισµό και την παγκοσµιοποίηση».
Ο κ. Βρακάς δεν εξελέγη, πήρε µόνο
3.075 σταυρούς ήλθε 30ός όταν ο τελευταίος εκλεγείς βουλευτής της Ν.∆. ο 11ος
έλαβε 33.353. Στην Β’ Αθηνών η Ν.∆.
έλαβε 270.673 ψήφους.
συνέχεια από τη σελίδα 18
σµένο γεγονός. Η Κοινότητα της Αθήνας αποτελεί το 65% του Εβραϊκού πληθυσµού στην Ελλάδα. Η Κοινοτική Συνέλευση της Ισραηλιτικής Κοινότητας
θα εκλέξει 4 εκλέκτορες για το Συνέδριο Αντιπροσώπων του ΚΙΣ οι οποίοι
µαζί µε άλλους 9 από τις άλλες κοινότητες θα εκλέξουν το νέο Συµβούλιο. Είναι ευνόητο λοιπόν ότι χωρίς την αποδοχή του από την Ισραηλιτική Κοινότητα
της Αθήνας, ο νέος Πρόεδρος του ΚΙΣ
δεν θα εκφράζει παρά µόνο τη µειοψηφία του Εβραϊκού πληθυσµού της Ελλάδας. Και αυτό δεν είναι έκφραση αλαζονείας αλλά η απεικόνιση µιας αµείλικτης
αριθµητικής πραγµατικότητας.
συνέχεια από τη σελίδα 21
συνολικού ποσού 163 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ µάρκων!!! Φυσικά ξέρουµε πως το
τελευταίο χρόνο τα τρισεκατοµµύρια έχουν
γίνει πασατέµπος, αλλά σκεφτείτε πόσο
πλούσιοι είµαστε – αν υπάρχουν 12 εκ.
Εβραίοι σήµερα, αυτό δίνει στον καθένα µας
14 εκ. µάρκα, ή 7 εκ. ευρώ. Πόσες τετραµελείς οικογένειες ξέρετε µε 28 εκ. ευρώ; Επίσης, µε 40.000 ευρώ κατά κεφαλήν εισόδηµα, θα πει πώς επί 25 έτη (στα 60 έτη της µεταπολεµικής Γερµανίας) οι Γερµανοί δεν
τρώνε, δεν πίνουνε, δεν κτίζουνε σπίτια παρά
δουλεύουνε αποκλειστικά για να µάς πληρώνουν αποζηµιώσεις. Αυτά από «επιστήµονα»
που έχει και το θράσος να κατηγορεί τους
Εβραίους πώς φουσκώνουµε τον αριθµό των
θυµάτων του Ολοκαυτώµατος...
Σαµ Χασσίδ
29
ΚΛΟΝΤ ΛΕΒΙ ΣΤΡΟΣ
«√ ÎfiÛÌÔ˜ ı· ÙÂÏÂÈÒÛÂÈ ¯ˆÚ›˜ ÙÔÓ ¿ÓıÚˆÔ»
Έναν αιώνα ζωής συµπλήρωσε στις 28 Νοεµβρίου 2008, ο Κλοντ Λεβί-Στρος. Ένα
χρόνο αργότερα, στις 3 Νοεµβρίου 2009, άφησε τη τελευταία του πνοή. Η Γαλλία
τίµησε το κορυφαίο ανθρωπολόγο της µε µια σειρά εκδηλώσεων και ο διεθνής
Τύπος έκανε πολυσέλιδα αφιερώµατα στο «τελευταίο των γιγάντων». Έναν οξυδερκή διανοητή, που δεν ενοχλήθηκε όταν τον χαρακτήρισαν «αντιουµανιστή»,
αλλά δεν θέλησε ποτέ να τον αποκαλούν «πατέρα του στρουκτουραλισµού».
Το ΑλΕφ λοιπόν τιµώντας την κορυφαία αυτή προσωπικότητα αναδηµοσιεύει
αποσπάσµατα ένός εξαιρετικού άρθρου του Περικλή ∆ηµητρολόπουλου που δηµοσιεύθηκε στην εφηµερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 28/11/08.
Ήταν µια Κυριακή απόγευµα, το φθινόπωρο του 1934, όταν ο Κλοντ ΛεβίΣτρος, καθηγητής σε ένα Λύκειο του
Παρισιού, δέχθηκε ένα τηλεφώνηµα
στο σπίτι του. Από την άλλη άκρη της
γραµµής, ο διευθυντής της Εcole
Νormale Superieure τού πρότεινε να διδάξει Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήµιο
του Σάο Πάολο. Κάπως έτσι- «τυχαία»,
έχει πει ο ίδιος-, άρχισε το ταξίδι του
κορυφαίου ανθρωπολόγου σε ένα πεδίο που εκείνη την εποχή δεν θεωρούνταν ακόµη επιστήµη. Από τη Βραζιλία
επέστρεψε τέσσερα χρόνια αργότερα,
µε µπόλικες σηµειώσεις από την επαφή
του µε τις φυλές του Αµαζονίου και µε
την πρόθεση να γράψει ένα µυθιστόρηµα µε τίτλο «Θλιµµένοι Τροπικοί». Ο
Κλοντ Λεβί- Στρος πίστεψε πολύ γρήγο30
ρα ότι ως µυθιστοριογράφος δεν θα ήταν παρά ένας «απαίσιος Κόνραντ». Από
εκείνη την απόπειρα έµεινε µόνο η περιγραφή του ηλιοβασιλέµατος («...αυτοί οι υπερφυσικοί κατακλυσµοί...»)
και ο τίτλος. Οι «Θλιµµένοι Τροπικοί»
εκδόθηκαν το 1955. Επρόκειτο για µια
δοκιµιακή ταξιδιωτική εµπειρία ανάµεσα στην εθνογραφική ανάλυση και τον
φιλοσοφικό στοχασµό, που γνώρισε
πρωτοφανή υποδοχή. Το πιο γνωστό
βιβλίο του άρχιζε µε µια προσωπική
εξοµολόγηση: «Μισώ τα ταξίδια και
τους εξερευνητές». Και τελείωνε µε µια
απαισιόδοξη πρόβλεψη: «Ο κόσµος ξεκίνησε χωρίς τον άνθρωπο και θα τελειώσει χωρίς αυτόν».
Αυτή η κατακλείδα δεν ήταν ο µοναδικός λόγος για τον οποίο ο επιφανής αν-
∞Ó Ô ¿ÓıÚˆÔ˜ η٤¯ÂÈ ÂÍ ·Ú¯‹˜
‰ÈηÈÒÌ·Ù· ˆ˜ ¤Ì‚ÈÔ ÔÓ, ÚÔ·fiÙ
ÙÈ ·˘Ù¿ Ù· ‰ÈηÈÒÌ·Ù·, Ô˘
ÙÂÈ fi
fiÛ
ÛÔ ÛÙË Ó ·Ó ·Ó·ÁÓˆÚ›˙ÔÓÙ·È Ùfi
fiÙ
ÙËÙ· fi
fiÛ
ÛÔ Î·È ÛÙÔ Â›‰Ô˜, Û˘ıÚˆfi
fiÚ
ÚÈ· ÛÙ·
Ó·ÓÙÔ‡Ó Ù· Ê˘ÛÈο ÙÔ˘˜ fi
‰ÈηÈÒÌ·Ù· ÙˆÓ ¿ÏÏˆÓ ÂȉÒÓ. ∆·
fiÙ
ÙËÙ·˜
‰ÈÎ ·ÈÒÌ ·Ù· ٠˘ ·Óı Úˆfi
fi
Ô˘ Ë ¿ÛÎËÛ‹
ÛÙ·Ì·ÙÔ‡Ó ÂΛ fi
ÙÔ˘˜ ı¤ÙÂÈ Û ΛӉ˘ÓÔ Ù· ‰ÈηÈÒ Ì·Ù· ÙˆÓ ¿ÏÏˆÓ ÂȉÒÓ».
(απόσπασµα από οµιλία του
σε τελετή βράβευσής του το 2005)
θρωπολόγος δέχθηκε την κριτική των ουµανιστών. Ο Κλοντ
Λεβί-Στρος διέτρεξε ολόκληρο τον 20ό αιώνα και στο κατώφλι του 21ου παρατηρεί από το σπίτι του στο 16ο ∆ιαµέρισµα
του Παρισιού έναν κόσµο που δεν του αρέσει: «Παρατηρώ
την τροµακτική εξαφάνιση ειδών της πανίδας και της χλωρίδας. Το ανθρώπινο είδος ζει σε ένα καθεστώς εσωτερικής
δηλητηρίασης. Σκέφτοµαι τον κόσµο στον οποίο τελειώνω
τις ηµέρες µου. Και δεν αγαπώ αυτόν τον κόσµο», εξοµολογήθηκε σε συνέντευξή του στη «Μonde» το 2005. Αλλά πολύ
πριν από αυτή τη συνέντευξη, ο Λεβί-Στρος είχε επικρίνει
εκείνους τους θεωρητικούς του ουµανισµού που θεµελίωναν
τα δικαιώµατα του ανθρώπου στα προνόµια ενός κυρίαρχου
είδους- του ανθρώπινου.
«Βρώµικος Εβραίος»
Με τον ίδιο τρόπο ανέτρεψε την ιδέα ότι ο δυτικός είναι ένας
ανώτερος πολιτισµός. «Αυτές οι κοινωνίες δεν αντιπροσωπεύουν ένα παιδικό ή κατώτερο στάδιο της ανθρωπότητας,
αλλά σύνθετους οργανισµούς που δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τον δικό µας σε επίπεδο ανάπτυξης σκέψης και
κουλτούρας», έγραφε. Ο Ντιντιέ Εριµπόν, συγγραφέας του
βιβλίου «De pres e de loin, entretiens avec Claude LeviStrauss», συµπυκνώνει την κληρονοµιά του Λεβί- Στρος στην
αναγνώριση και τον σεβασµό του Άλλου. Σε αυτή την υποδοχή που επιφύλαξαν οι Αζτέκοι στους Ισπανούς κονκισταδόρες, για να γνωρίσουν από τον «Άλλον» τον αφανισµό.
Τον Σεπτέµβριο του 1940, έναν χρόνο µετά την επιστροφή
του από τη Βραζιλία, ο Κοντ Λεβί-Στρος αναζήτησε τη θέση
του καθηγητή που είχε στο Λύκειο Ηenri ΙV του Παρισιού.
«Με το όνοµα που έχετε θέλετε να πάτε στο Παρίσι; ∆εν το
ξανασκέφεστε;», τον ρώτησε ο υπάλληλος του Βισί που εξέτασε τον φάκελό του. Ο Λεβί- Στρος είχε χλευαστεί ως «βρώµικος Εβραίος» όταν ήταν µαθητής και είχε αντιδράσει µε τις
γροθιές του. Στο κατεχόµενο Παρίσι δεν είχε κανένα περιθώριο αντίδρασης. Κατέφυγε µε ένα παλιό ιστιοφόρο στη
Νέα Υόρκη όπου τον περίµενε µια θέση στη Νew School for
Social Research. Και εκεί το επίθετό του αποδείχθηκε «προ-
βληµατικό», αλλά αυτή τη φορά για έναν εντελώς διαφορετικό λόγο. Οι συνάδελφοί του στη σχολή τον συµβούλευσαν
να το αλλάξει γιατί «οι φοιτητές θα έβρισκαν αστείο» ένα
όνοµα που θύµιζε τα διάσηµα µπλουτζίν. Η εξορία τού ΛεβίΣτρος στις Ηνωµένες Πολιτείες ξεκίνησε µε ένα χαριτωµένο
επεισόδιο και συνεχίστηκε µε µια σηµαντική γνωριµία: ο
γλωσσολόγος Ρόµαν Γιάκοµπσον τον έφερε σε επαφή µε τον
στρουκτουραλισµό- «µου αποκάλυψε το σώµα µιας θεωρίας
που ήδη εφάρµοζα χωρίς να το γνωρίζω», όπως είχε πει ο
ίδιος. Επέστρεψε στο Παρίσι το 1945 και τις επόµενες δεκαετίες θα αναγνωριζόταν ως «ο πατέρας του στρουκτουραλισµού». Ο ίδιος δεν θέλησε ποτέ να τον αποκαλούν έτσι. «Πίσω από τον όρο στρουκτουραλισµός υπάρχει η θέληση να
µετατραπεί σε φιλοσοφική σχολή κάτι που ξεκίνησε ως µέθοδος εργασίας. Στη διάρκεια της έρευνάς µου ήταν πολύ
σηµαντικό να µπει µια τάξη στις επιστήµες του ανθρώπου»,
έλεγε.
ΓΙΟΣ ΓΑΛΛΟΕΒΡΑΙΟΥ ζωγράφου, ο Κλοντ Λεβί-Στρος
γεννήθηκε στις Βρυξέλλες το 1908 ΣΠΟΥ∆ΑΣΕ ΝΟΜΙΚΑ και Φιλοσοφία στη Σορβόννη από όπου αποφοίτησε το
1931 ΤΟ 1935 φεύγει για τη Βραζιλία, για να διδάξει Φιλοσοφία στο Πανεπιστήµιο του Σάο Πάουλο ΤΟ ∆ΙΑΣΤΗΜΑ 1935-38 µελετά τους γηγενείς πληθυσµούς στο δάσος
του Αµαζονίου και το Μάτο Γκρόσο ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ στη
Γαλλία το 1939 και ένα χρόνο αργότερα καταφεύγει στις
ΗΠΑ προκειµένου να αποφύγει τη δίωξη λόγω της εβραϊκής
καταγωγής του ΤΟ 1950 αναλαµβάνει διευθυντής σπουδών
στο Εcole Ρractique des Ηautes Εtudes του Πανεπιστηµίου
του Παρισιού ΤΟ 1955 κυκλοφορεί το βιβλίο του «Θλιβεροί Τροπικοί», µε το οποίο γίνεται γνωστός στο ευρύ κοινό
ΤΟ 1973 εκλέγεται µέλος της Γαλλικής Ακαδηµίας ΕΧΕΙ
ΑΝΑΚΗΡΥΧΘΕΙ επίτιµος διδάκτωρ σε 11 πανεπιστήµια
από όλο τον κόσµο, µεταξύ των οποίων τα Χάρβαρντ, Οξφόρδη και Γέιλ.
31
ΣΥΜΒΑΛΛΩ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ
Τα παιδιά µας χρειάζονται
την αµέριστη βοήθειά µας
για παροχή
υψηλού επιπέδου παιδείας
στο Σχολείο µας
Η αλληλεγγύη προς τους
αναξιοπαθούντες
οµοθρήσκους µας,
είναι
ιερό χρέος µας
Η συνέχιση των παραδόσεων
που διατηρούν
ζωντανό το λαό µας
οφείλουµε να είναι
διαρκές µέληµά µας
Το πολιτιστικό έργο µας
αποτελεί το βασικό µοχλό
τής διατήρησης τής
αδελφικής µας
συνοχής
ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΙΣΦΟΡΑ ΠΕΤΣΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΝΑΛΟΓΕΙ
Η Επιτροπή Πέτσια

Τ Ε Υ Χ Ο Σ 3 6 Ν Ο Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ

Κραυγή αγωνίας - Φωνή της Πάρου

23/3/2012 ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Κατεβάστε το άρθρο

τ ε υ χ ο σ 4 9 μ α ϊ ο σ - Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών

∆ΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ Αφιέρωµα στον Κώστα Γαβρά

Ελληνικά Βιβλία Μαγείας Οι απόκρυφες επιστήμες στην

τεύχη - Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών

πρακτικα σεμιναριου - Jewish Museum of Greece