HematoLog - Türk Hematoloji Derneği

TÜRK HEMATOLOJİ DERNEĞİ
HematoLog
2013: 3■2
Dr. S. Sami Kartı
Yeditepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Hematoloji Bilim Dali, İstanbul, Türkiye
e-posta: sami.karti@yeditepe.edu.tr
Anahtar Sözcükler
Periferal T hücreli lenfomalar, PTHL-BŞS, Anjioimmünoblastik
T hücreli lenfoma, ALK+ lenfoma, ALK- lenfoma
Perİferİk T HÜcrelİ lenfoma (NOS)
Özet
Periferal T hücreli lenfomalar (PTHL) hem biyolojik hem de klinik olarak
heterojen lenfomalar olup, tüm dünyadaki lenfomaların %10-15’ini
oluştururlar. Periferik T-hücreli lenfoma (Başka şekilde sınıflandırılmamış)
periferik T hücreli lenfomaların en sık tipidir. Bütün dünyadaki PTHL’ın
%26’sını oluşturur. DSÖ sınıflamasında belli bir gruba yerleştirilememiş
tipleri kapsar. Tanı anında ortalama yaş 55-60’tır. PTHL-BŞS hastalar için
ideal tedavi henüz belirlenememiştir. CHOP gibi konvansiyonel kemoterapi
rejimlerinin bu hastalardaki sonuçları ALK-pozitif ABHL’lı hastalar ile
karşılaştırıldığında yüz güldürücü değildir.
İlk tanımlandığı yıllarda ‘’disproteinemi ile seyreden anjioimmünoblastik
lenfadenopati’’ olarak tanımlanan anjioimmunoblastik T hücreli lenfoma (AİTL)
T hücreli lenfomaların %18,5’unu oluşturur. Fenotipik ve gen ekspresyon profil
analizine göre T-foliküler helper hücreden köken aldığı anlaşılmaktadır. AİTL
için en iyi tedavi yönteminin ne olduğu bilinmemektedir. Bu nedenle tedavi
taklaşımı ‘bekle-gör’ ile tek başına steroid, sitotoksik ilaçlar ve kombine
kemotrapi rejimleri arasında değişkenlik gösterir. İleri yaşlarda tek başına steroid
iyi bir tedavi seçeneği olabilir. Fakat tek başına steroid alan hastalarda remisyon
süreleri genellikle kısadır ve toplam hastalar ele alındığında kombinasyon
kemoterapilerinin, tek başına steroide göre üstün olduğu gösterilmiştir.
Anaplastik büyük hücreli lenfoma (ABHL), ilk olarak Stein ve arkadaşları
tarafından 1985’te büyük anaplastik CD30 taşıyan lenfositlerden oluşan
lenfoma olarak tanımlanmıştır. Karakteristik translokasyon olan t(2;5)
(p23:q35) nükleoplazmin (NPM)/anaplastik lenfoma kinaz (ALK) (NPM-ALK)
füzyon proteinine ve bunun sonucunda ALK tirozin kinazın aktivasyonuna
yol açarak, kontrolsüz hücre proliferasyonuna neden olur. Kendine özgü
478
Perİferİk T HÜcreli lenfoma (NOS)
GİRİŞ
Periferal T hücreli lenfomalar (PTHL) hem biyolojik hem de klinik olarak
heterojen lenfomalar olup, tüm dünyadaki lenfomaların %10-15’ini
oluştururlar (1). Bu lenfomaların sıklığı coğrafik olarak değişiklik gösterir
ve en yüksek oranda Asya’nın belirli bölgelerinde görülür (2). PTHL’ların
sınıflaması karmaşıktır ve bütün lenfomalarda olduğu gibi, günümüze kadar
çok farklı sınıflamalar yapılmıştır. Eski sınıflamalar 1970 ortalarına kadar
kullanılan Rappaport, 1974’te Kiel ve 1980 ortalarında yayınlanan NCIWF
(National Cancer Institute Working Formulation)’dan oluşmaktadır (3).
Uluslararası Lenfoma Çalışma Grubu 1994’te B ve T hücreli lenfomalar ve
Hodgkin lenfomaların majör histolojik, immünolojik ve genetik özelliklerini
dikkate alan REAL (Revised Eurıpean-American Classification of Lymphoid
Neoplasms) sınıflamasını önerdi (4). Son olarak PTHL’lar Dünya Sağlık Örgütü
(DSÖ) tarafından lösemik, nodal, ekstranodal ve kütanöz olmak üzere 4 ana
gruba ayrilmıştır (5). Eski ve yeni DSÖ sınıflaması Tablo 1’de gösterilmiştir.
Tablo 1. PTHL’lar için eski ve yeni DSÖ sınıflaması
Eski DSÖ sınıflaması
Yeni DSÖ sınıflaması
Prekürsör T hücreli lenfoma
T-hücreli prolenfositik lösemi
T-lenfoblastik lenfoma/lösemi
T-hücreli büyük granüler lenfositik lösemi
T-hücreli prolenfositik lösemi
Indolan büyük granüler NK hücreli
lenfoproliferatif hastalık
Matür T-hücreli lenfomalar
T-hücreli granüler lenfositik lösemi
Agresif NK-hücreli lösemi
Erişkin T-hücreli lösemi (HTLV1+)
Ekstranodal NK-/T-hücreli lenfoma,
nazal tip
Enteropati tipi T-hücreli lenfoma
Hepatosplenik T-hücreli lenfoma
Subkutanöz pannikülit benzeri
T-hücreli lenfoma
Agresif NK-hücreli lösemi
Erişkin T-hücreli lösemi
Ekstranodal NK-/T-hücreli lenfoma, nazal
tip
Enteropati ilişkili T-hücreli lenfoma (EATL)
Hepatosplenik T-hücreli lenfoma
Subkutanöz pannikülit benzeri T-hücreli
lenfoma (yalnız αβ)
Mikoziz Fungoides /Sezary sendromu
Anaplastik büyük hücreli lenfoma: ALK+
Mikoziz Fungoides /Sezary
sendromu
PTHL, sınıflandırılmamış
sistemik veya kütanöz
Primer kütenöz CD4+ küçük/orta
T-hücreli lenfoma
Anaplastik büyük hücreli lenfoma,
PTHL, sınıflandırılmamış
Anjioimmünoblastik T-hücreli
lenfoma
Anjioimmünoblastik T-hücreli lenfoma
Primer kütenöz CD30+ T-hücreli LPH
Primer kütenöz CD8+ agresif
epidermotropik sitotoksik T-hücreli
lenfoma
TÜRK HEMATOLOJİ DERNEĞİ
klinikopatolojik özelliklerinden dolayı ALK-pozitif ABHL, DSÖ sınıflamasında
ALK-negatif ABHL’den ayrı olarak kabul edilmiştir. ALK-pozitif ABHL
kemosensitiftir ve antrasiklin içeren kombinasyon tedavilerine, en az yaygın
büyük B-hücreli lenfoma kadar iyi yanıt verir.
479
480
HematoLog
2013:3•2
Kaynaklar
1. A clinical evaluation of the International Lymphoma Study Group classification of
non-Hodgkin’s lymphoma. The Non-Hodgkin’s Lymphoma Classification Project.
Blood. 1997;89:3909-18.
2. Anderson JR, Armitage JO, Weisenburger DD. Epidemiology of the non-Hodgkin’s
lymphomas: distributions of the major subtypes differ by geographic locations.
Non-Hodgkin’s Lymphoma Classification Project. Ann Oncol. 1998;9:717-20.
3. National Cancer Institute sponsored study of classifications of non-Hodgkin’s
lymphomas: summary and description of a working formulation for clinical
usage.The Non-Hodgkin’s Lymphoma Pathologic Classification Project. Cancer.
1982;49:2112-35.
4. Harris NL, Jaffe ES, Stein H, Banks PM, Chan JK, Cleary ML, Delsol G, De WolfPeeters C, Falini B, Gatter KC, et al. A revised European-American classification of
lymphoid neoplasms: a proposal from the International Lymphoma Study Group.
Blood. 1994;84:1361-92.
5. Campo E, Swerdlow SH, Harris NL, Pileri S, Stein H, Jaffe ES. The 2008 WHO
classification of lymphoid neoplasms and beyond: evolving concepts and practical
applications. Blood. 2011;117:5019-32.
Perİferİk T-hücrelİ Lenfoma
(Başka Şekİlde Sınıflandırılmamış)
(PTHL-BŞS) (PTCL-NOS)
Periferik T hücreli lenfomaların en sık tipidir. Bütün dünyadaki PTHL’ın
%26’sını oluşturur (1). DSÖ sınıflamasında belli bir gruba yerleştirilememiş
tipleri kapsar.
Klinik olarak agresif lenfomalardır. Erkeklerde kadınlara nazaran daha sık
görülür. Tanı anında ortalama yaş 55-60’tır (2). Genellikle ileri evrelerde
tanı konur. PTHL-BŞS’ları ALK-negatif ABHL’lardan ayırmak güçtür. Genetik
testlerle ayırıcı tanı yapılabilir. ALK-negatif ABHL’da 1q ve 3p kromozom
kazanımları, 6q kromozom kayıpları görülürken, bazı PTHL-BŞS olgularında
NF kappa B sinyal yolağında değişiklikler ve PDGFR alfa ekspresyonları
gösterilmiştir (3).
T-hücreli lenfomalar için ileri yaş, kötü performans skoru, artmış laktat
dehidrogenaz düzeyi ve kemik iliği tutulumunu içeren bir prognostik
indeks tanımlanmıştır. Bu prognostik indekse göre 5 yıllık toplam sağkalım
4 faktörün pozitif olduğu grupta %18, sadece bir faktörün pozitif olduğu
grupta %62 bulunmuştur (4).
PTHL-BŞS hastalar için ideal tedavi henüz belirlenememiştir. CHOP gibi
konvansiyonel kemoterapi rejimlerinin bu hastalardaki sonuçları ALK-pozitif
ABHL’lı hastalar ile karşılaştırıldığında yüz güldürücü değildir. Bu nedenle
CHOP rejimine değişik ajanlar eklenerek yapılan çalılşmalar vardır. Örneğin
CHOP kombinasyon tedavisine etoposid eklenerek yapılan çalışmada
sonuçların sadece CHOP alan hastalara göre daha iyi olduğu gözlenmiştir (5).
CHOP artı etoposid dışında, CHOP artı alemtuzumab (6), CHOP artı denileukin
Perİferİk T HÜcreli lenfoma (NOS)
Bazı gruplar yüksek riskli PTHL-BŞS hastalarda, periferik kök hücre destekli
yüksek doz kemoterapi ile konsolidasyon sonuçlarının iyi olduğu bildirilmiştir
(11). Bu nedenle yüksek riskli hastalarda birinci basamak tedavide otolog otolog
kök hücre nakli yapılabilir. Nüks ve tedaviye cevapsız olgularda ise uygun
hastalarda allojeneik kök hücre nakilleri düşünülebilir veya yürüyen herhangi
bir güncel tedavi koluna alınabilirler. Çalışmaları devam eden güncel tedaviler
histon deasetilaz inhibitörleri, anti-CD25, denileukin fiftitox, praletreksat,
lenalidomid, mTOR inhibitörleri, anti-CD4 ve bortezomibtir (12).
Kaynaklar
1. Vose J, Armitage J, Weisenburger D; International T-Cell Lymphoma Project.
International peripheral T-cell and natural killer/T-cell lymphoma study: pathology
findings and clinical outcomes. J Clin Oncol 2008;26:4124-4130.
2. Abouyabis AN, Shenoy PJ, Lechowicz MJ, Flowers CR. Incidence and outcomes of
the peripheral T-cell lymphoma subtypes in the United States. Leuk Lymphoma
2008;49:2099-2107.
3. Nelson M, Horsman DE, Weisenburger DD, Gascoyne RD, Dave BJ, Loberiza FR,
Ludkovski O, Savage KJ, Armitage JO, Sanger WG. Cytogenetic abnormalities and
clinical correlations in peripheral T-cell lymphoma. Br J Haematol 2008;141:461469.
4. Gallamini A, Stelitano C, Calvi R, Bellei M, Mattei D, Vitolo U, Morabito F, Martelli M,
Brusamolino E, Iannitto E, Zaja F, Cortelazzo S, Rigacci L, Devizzi L, Todeschini G,
Santini G, Brugiatelli M, Federico M; Intergruppo Italiano Linfomi. Peripheral T-cell
lymphoma unspecified (PTCL-U): a new prognostic model from a retrospective
multicentric clinical study. Blood 2004;103:2474-2479.
5. Schmitz N, Trümper L, Ziepert M, Nickelsen M, Ho AD, Metzner B, Peter N, Loeffler
M, Rosenwald A, Pfreundschuh M. Treatment and prognosis of mature T-cell
and NK-cell lymphoma: an analysis of patients with T-cell lymphoma treated in
studies of the German High-Grade Non-Hodgkin Lymphoma Study Group. Blood
2010;116:3418-3425.
6. Gallamini A, Zaja F, Patti C, Billio A, Specchia MR, Tucci A, Levis A, Manna
A, Secondo V, Rigacci L, Pinto A, Iannitto E, Zoli V, Torchio P, Pileri S, Tarella C.
Alemtuzumab (Campath-1H) and CHOP chemotherapy as first-line treatment of
peripheral T-cell lymphoma: results of a GITIL (Gruppo Italiano Terapie Innovative
nei Linfomi) prospective multicenter trial. Blood 2007;110:2316-2323.
7. Foss FM, Sjak-Shie N, Goy A, Jacobsen E, Advani R, Smith MR, Komrokji R,
Pendergrass K, Bolejack V. A multicenter phase II trial to determine the safety and
efficacy of combination therapy with denileukin diftitox and cyclophosphamide,
doxorubicin, vincristine and prednisone in untreated peripheral T-cell lymphoma:
the CONCEPT study. Leuk Lymphoma 2013;29.
8. Kim SJ, Yoon DH, Kang HJ, Kim JS, Park SK, Kim HJ, Lee J, Ryoo BY, Ko YH, Huh J,
Yang WI, Kim HK, Min SK, Lee SS, Do IG, Suh C, Kim WS; Consortium for Improving
Survival of Lymphoma (CISL) investigators. Bortezomib in combination with CHOP
as first-line treatment for patients with stage III/IV peripheral T-cell lymphomas: a
multicentre, single-arm, phase 2 trial. Eur J Cancer 2012;48:3223-3231.
9. Escalón MP, Liu NS, Yang Y, Hess M, Walker PL, Smith TL, Dang NH. Prognostic
factors and treatment of patients with T-cell non-Hodgkin lymphoma: the M. D.
Anderson Cancer Center experience. Cancer 2005;103:2091-2098.
TÜRK HEMATOLOJİ DERNEĞİ
diftitox (7), CHOP artı bortezomib (8) denediği gibi, bu hastalara ACVBP (9) ve
hyper-CVAD (10) gibi daha ağır rejimler bu hastalarda kullanılmıştır.
481
482
HematoLog
2013:3•2
10. Gisselbrecht C, Gaulard P, Lepage E, Coiffier B, Brière J, Haioun C, Cazals-Hatem D,
Bosly A, Xerri L, Tilly H, Berger F, Bouhabdallah R, Diebold J. Prognostic significance
of T-cell phenotype in aggressive non-Hodgkin’s lymphomas. Groupe d’Etudes
des Lymphomes de l’Adulte (GELA). Blood 1998;92:76-82.
11. d’Amore F, Relander T, Lauritzsen GF, Jantunen E, Hagberg H, Anderson H, Holte
H, Österborg A, Merup M, Brown P, Kuittinen O, Erlanson M, Østenstad B, Fagerli
UM, Gadeberg OV, Sundström C, Delabie J, Ralfkiaer E, Vornanen M, Toldbod HE.
Up-front autologous stem-cell transplantation in peripheral T-cell lymphoma:
NLG-T-01. J Clin Oncol 2012;30:3093-3099.
12. Alacacıoğlu İ. Periferal T Hücre/NK Hücreli Lenfomalar. Türkiye Klinikleri Hematoloji
Onkoloji Dergisi Cilt:5 Sayı:3 2012;43-52.
Anjİoİmmunoblastİk T Hücrelİ Lenfoma
İlk tanımlandığı yıllarda ‘’disproteinemi ile seyreden anjioimmünoblastik
lenfadenopati’’olarak tanımlanan anjioimmünoblastik T hücreli lenfoma
(AİTL) T hücreli lenfomaların %18,5’unu oluşturur (1). Fenotipik ve gen
ekspresyon profil analizine göre T-foliküler helper hücreden köken aldığı
anlaşılmaktadır (2). Sıklıkla 6. ve 7. dekadda görülür (ortalama yaş 5964) (2). Hastalar B-semptomları (ateş, gece terlemeleri, kilo kaybı) ve
yaygın lenfadenopati ile başvururlar. Bu durum kolaylıkla enfeksiyonlarla
karıştırılabilir (2). Laboratuvar testlerinde anemi, hipergamaglobulinemi
ve artmış laktat dehidrogenaz saptanır. Hastaların çoğunda dolaşan oto
antikorlar kendilerini pozitif direkt antiglobulin testi, soğuk aglutininler
veya dolaşan immün kompleksler şeklinde belli eder (2). Bu nedenle AİTL’ya
otoimmün hemolitik anemi, romatoid artrit, otoimmün tiroidit gibi ottoimmün
hastalıklar eşlik edebilir. Klinik seyir genellikle değişkendir, bazı hastalarda
spontan remisyonlar görülmekle beraber hastaların bütünü ele alındığında
prognoz genellikle kötüdür.
AİTL’nın patogenezi iyi anlaşılamamıştır. Sitogenetik çalışmalarda AİTL’lı
hastalarda tekrarlayan 3q, 5q ve 21. kromozomlrın kazanımları gösterilmiş
olmakla birlikte, bu değişikliklerin etkilediği genler bilinmemektedir (3).
Yakın zamanda gen ekspresyon profil analizleri, AİTL patogenezinde, tümör
mikroçevresinin rolü olabileceğini göstermiştir (4). EBV ve insan herpesvirüs
6’nın AİTL ile ilişkisi uzun yıllar sorgulansa da şimdiye kadar hastalıkla
herhangi bir virüs arasında kesin ilişki kurulamamıştır (2). AİTL için en iyi
tedavi yönteminin ne olduğu bilinmemektedir. Bu nedenle tedavi taklaşımı
‘bekle-gör’ile tek başına steroid, sitotoksik ilaçlar ve kombine kemotrapi
rejimleri arasında değişkenlik gösterir. İleri yaşlarda tek başına steroid iyi bir
tedavi seçeneği olabilir. Fakat tek başına steroid alan hastalarda remisyon
süreleri genellikle kısadır ve toplam hastalar ele alındığında kombinasyon
kemoterapilerinin, tek başına steroide göre üstün olduğu gösterilmiştir
(5). CHOP (siklofosfamid, doksorubisin, vinkristin, prednizon), ve CVP
(siklofosfamid, doksorubisin, prednizon) gibi kombinasyon kemoterapileri
%50’ye varan tam yanıt oranlarına ulaşmakla beraber, nüks oranları
yüksekltir(5). Diğer tedavi yaklaşımları bozulan immüniteye yöneliktir;
siklosporin, metotreksat, interferon-alfa, talidomid, rituksimab ve
alemtuzumab bu ilaçların başında gelmektedir. Ancak bu ilaçlardan herhangi
birinin konvansiyonel kemoterapiye üstünlüğü gösterilememiştir (6). Kök
hücre destekli yüksek doz kemoterapi ilk tam remisyonda veya kemosensitif
nüks uygun hastalarda düşünülebilir. EBMT’nin verilerine göre değişik
Perİferİk T HÜcreli lenfoma (NOS)
Kaynaklar
1. Vose J, Armitage J, Weisenburger D; International T-Cell Lymphoma Project.
International peripheral T-cell and natural killer/T-cell lymphoma study: pathology
findings and clinical outcomes. J Clin Oncol 2008;26:4124-4130.
2. de Leval L, Gisselbrecht C, Gaulard P. Advances in the understanding and
management of angioimmünoblastic T-cell lymphoma. Br J Haematol
2010;148:673-689.
3. Nelson M, Horsman DE, Weisenburger DD, Gascoyne RD, Dave BJ, Loberiza FR,
Ludkovski O, Savage KJ, Armitage JO, Sanger WG. Cytogenetic abnormalities and
clinical correlations in peripheral T-cell lymphoma. Br J Haematol 2008;141:461469.
4. Iqbal J, Weisenburger DD, Greiner TC, Vose JM, McKeithan T, Kucuk C, Geng H,
Deffenbacher K, Smith L, Dybkaer K, Nakamura S, Seto M, Delabie J, Berger F,
Loong F, Au WY, Ko YH, Sng I, Armitage JO, Chan WC; International Peripheral
T-Cell Lymphoma Project. Molecular signatures to improve diagnosis in peripheral
T-cell lymphoma and prognostication in angioimmunoblastic T-cell lymphoma.
Blood 2010;115:1026-1036.
5. Pautier P, Devidas A, Delmer A, Dombret H, Sutton L, Zini JM, Nedelec G,Molina T,
Marolleau JP, Brice P. Angioimmunoblastic-like T-cell non Hodgkin’slymphoma:
outcome after chemotherapy in 33 patients and review of the literature. Leuk
Lymphoma 1999;32:545-552.
6. Phillips AA, Owens C, Lee S, Bhagat G. An update on the management of peripheral
T-cell lymphoma and emerging treatment options. J Blood Med. 2011;2:119-129.
Anaplastİk Büyük Hücrelİ ALK+ ve
ALK - Lenfoma
Anaplastik büyük hücreli lenfoma (ABHL), ilk olarak Stein ve arkadaşları
tarafından 1985’te büyük anaplastik CD30 taşıyan lenfositlerden oluşan
lenfoma olarak tanımlanmıştır. (1). O tarihten beri ABHL’nin sınıflamasında
önemli değişiklikler oldu. Karakteristik translokasyon olan t(2;5) (p23:q35)
nükleoplazmin (NPM)/anaplastik lenfoma kinaz (ALK) (NPM-ALK) füzyon
proteinine ve bunun sonucunda ALK tirozin kinazın aktivasyonuna yol açarak,
kontrolsüz hücre proliferasyonuna neden olur (2). NPM-ALK translokasyonları
sistemik ABHL’ların %60-85’inde görülürler(3,4). Kendine özgü klinikopatolojik
özelliklerinden dolayı ALK-pozitif ABHL, DSÖ sınıflamasında ALK-negatif
ABHL’den ayrı olarak kabul edilmiştir (4). ALK-pozitif hastaların ortalama yaşı
34, ALK-negatif ABHL’lı hastaların ortalama yaşı 58’dir (4).
Lenf nodu histolojsinde T bölgesi ve parakortikal alanlarda lenfoid infiltrasyon
gözlenir. Kapsül kalınlaşması ve fibröz doku birikimi sıklıkla görülür.
Morfolojik olarak ABHL heterojendir. Tipik morfolojik özellik bazen çoklu
çekirdekli, Reed-Sternberg hücrelerine benzeyen çok büyük lenfositlerin
gözlenmesidir. ABHL’ların birkaç morfolojik tipi tanımlanmıştır: monomorfik,
TÜRK HEMATOLOJİ DERNEĞİ
durumlarda (nüks, refrakter, ilk tan remisyon) yapılan otolog kök hücre nakli
sonrası 24. ayda toplam sürvi %67, 48. ayda %59 bulunmuştur. Ortalama
yaşı 48 olan daha genç hastalarda allogeneik nakil sonuçları cesaret verici
olmakla birlikte, hasta gurupları sınrlıdır.
483
484
HematoLog
2013:3•2
Hodgkin benzeri, lenfohistiyositik ve küçük hücreli. Bütün bu morfolojik
farklılığa rağmen bütün ALK-pozitif ABHL’lar CD30, t(2;5) ve varyantlarını
eksprese ederler. Bunların çoğunda epitelyumyal membran antijeni (EMA)
pozitiftir. CD3 negatif bulunurken diğer T hücre belirteçleri pozitiftir. ReedSternberg hücrelerinden farklı olarak ABHL hücreleri CD15 negatiftirler. Bu
özellik, Hodgkin hastalığı ile ayırımında önemeli rol oynar.
Hastaların yarısından fazlasına evre IV’te tanı konur. B semptomları sık
görülür. Lenf nodlarının yanında ekstranodal bölgeleri de tutabilir. Sıklıkla
cilt, kemik, akciğer, kemik iliği ve karaciğer tutulabilir.
ALK-pozitif ABHL kemosensitiftir ve antrasiklin içeren kombinasyon
tedavilerine, en az yaygın büyük B-hücreli lenfoma kadar iyi yanıt verir (5).
Sadece ABHL’lı hastaları içeren çalışma sayısı kısıtlı olmakla birlikte, bir seride
tam yanıt oranı %77 olarak rapor edilmiştir (6). Erken evrede yakalanma
oranları düşük olmakla birlikte, erken evrelerde (I/II) tedavi başarısı ileri
evrelere (III/IV) göre oldukça yüksektir. Birinci basamakta otolog kök hücre
nakli endikasyonu yoktur, ancak nüks vakalarda otolog kök hücre nakli
yapılabilir.
NPM-ALK ALK-pozitif ABHL’nın patogenezinde önemli rol oynaması nedeni
ile, bu kimerik protein bu hastalıkta terapötik hedef olarak değerlendirilebilir.
ALK tirozin kinaz inhibitörü olan crizotinibin, ALK taşiyan küçük hücre dışı
akciğer kanserlerinde etkili olduğu gösterilmiştir (7). İki nüks, ileri evre ALKpozitif ABHL vakasında crotinibe yanıt bildirilmiştir. (8). CD30’u hedefleyen
immünoterapiler de ALK-pozitif ABHL tedavisinde şu anda revaçta
konulardandır. Bir antitubulin ajan olan monometil auristatin E (MMAE) CD30’a bağlanarak bir antikor-ilaç bileşiği olan brentuximab vedotin (SGN-35)
oluşturulmuştur (9). Bu ilaçla nüks ve refrakter bütün CD30+ lenfomalarda
çok iyi klinik yanıtlar elde edilmiş ve bu iyi yanıt oranları bu ilacın FDA
tarafından hızla onaylanmasına yol açmıştır (9).
Kaynaklar
1. Stein H, Mason DY, Gerdes J, O’Connor N, Wainscoat J, Pallesen G, Gatter K, Falini
B, Delsol G, Lemke H, et al. The expression of the Hodgkin’s disease associated
antigen Ki-1 in reactive and neoplastic lymphoid tissue: evidence that ReedSternberg cells and histiocytic malignancies are derived from activated lymphoid
cells. Blood 1985;66:848-858.
2. Rimokh R, Magaud JP, Berger F, Samarut J, Coiffier B, Germain D, Mason DY.
A translocation involving a specific breakpoint (q35) on chromosome 5 is
characteristic of anaplastic large cell lymphoma (‘Ki-1 lymphoma’). Br J Haematol
1989;71:31-36.
3. Bitter MA, Franklin WA, Larson RA, McKeithan TW, Rubin CM, Le Beau MM, Stephens
JK, Vardiman JW. Morphology in Ki-1(CD30)-positive non-Hodgkin’s lymphoma
is correlated with clinical features and the presence of a unique chromosomal
abnormality, t(2;5)(p23;q35). Am J Surg Pathol 1990;14:305-316.
4. Savage KJ, Harris NL, Vose JM, Ullrich F, Jaffe ES, Connors JM, Rimsza L, Pileri
SA, Chhanabhai M, Gascoyne RD, Armitage JO, Weisenburger DD; International
Peripheral T-Cell Lymphoma Project. ALK- anaplastic large-cell lymphoma is
clinically and immunophenotypically different from both ALK+ ALCL and peripheral
T-cell lymphoma, not otherwise specified: report from the International Peripheral
T-Cell Lymphoma Project. Blood 2008;111:5496-5504.
Perİferİk T HÜcreli lenfoma (NOS)
6. Falini B, Pileri S, Zinzani PL, Carbone A, Zagonel V, Wolf-Peeters C, Verhoef G,
Menestrina F, Todeschini G, Paulli M, Lazzarino M, Giardini R, Aiello A, Foss HD,
Araujo I, Fizzotti M, Pelicci PG, Flenghi L, Martelli MF, Santucci A. ALK+lymphoma:
clinico-pathological findings and outcome. Blood 1999;93:2697-2706.
7. Kwak EL, Bang YJ, Camidge DR, Shaw AT, Solomon B, Maki RG, Ou SH, Dezube
BJ, Jänne PA, Costa DB, Varella-Garcia M, Kim WH, Lynch TJ, Fidias P, Stubbs H,
Engelman JA, Sequist LV, Tan W, Gandhi L, Mino-Kenudson M, Wei GC, Shreeve SM,
Ratain MJ, Settleman J, Christensen JG, Haber DA, Wilner K, Salgia R, Shapiro GI,
Clark JW, Iafrate AJ. Anaplastic lymphoma kinase inhibition in non-small-cell lung
cancer. N Engl J Med 2010;363:1693-1703.
8. Gambacorti-Passerini C, Messa C, Pogliani EM. Crizotinib in anaplastic large-cell
lymphoma. N Engl J Med 2011;364:775-776.
9. Younes A, Bartlett NL, Leonard JP, Kennedy DA, Lynch CM, Sievers EL, ForeroTorres A. Brentuximab vedotin (SGN-35) for relapsed CD30-positive lymphomas.
N Engl J Med 2010;363:1812-1821.
TÜRK HEMATOLOJİ DERNEĞİ
5. Savage KJ, Harris NL, Vose JM, Ullrich F, Jaffe ES, Connors JM, Rimsza L,Pileri
SA, Chhanabhai M, Gascoyne RD, Armitage JO, Weisenburger DD; International
Peripheral T-Cell Lymphoma Project. ALK- anaplastic large-cell lymphoma is
clinically and immunophenotypically different from both ALK+ ALCL and peripheral
T-cell lymphoma, not otherwise specified: report from the International Peripheral
T-Cell Lymphoma Project. Blood 2008;111:5496-5504.
485