Γαμώ το!
1,825 τζιαι πόψε!
ΕΝΩΣΙΣ
Tζι ας γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν
Γαμώ το! Έφυεν ο ένας,
ήρτεν ο άλλος! Εν τζιαιρός
μας να φεύκουμεν τζιαι εμείς!
28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013 n TEYXOΣ 2 n ΕΤΟΣ 7ο n B΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ n ΤΙΜΗ ΕΥΡΩ 2.00
KEEP BETRAYING
XOΡΗΓΟΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ JOHNNIE WALKER
2 ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ vasosftohopoullos.wordpress.com
Iδιοκτησία
ΩΣIH ΠIΣΩ ΛTΔ
T.K. 6969
NOMOΣ ΛEYKΩΣIAΣ - EΛΛAΣ
THΛEOMOIOTYΠON: 22346154
yialousa@cytanet.com.cy
Διευθυντής
Bάσος Φτωχόπουλλος
Β΄ Διευθυντής
Αλέκος Μιχαηλίδης
Aρχισυντάκτης
Eλενίτσα Ευτυχίου
Σελιδοποίηση
Σοφία Γεωργίου
Ομαδάρχης Έκδοσης
Στελ. Τρύφωνος
Διορθώσεις
Ιόλη Μιχαηλίδου, Πόπη Ελλαδίτη
Νεολαία
Παρέλλης
Μασκόττα
Ο Φορέας
Συνεργάτες
Ντίνος Μιτσίδης (ζυμαρικά και ποτά),
Μελής Πίττας (χαλλούμια, φέττες και
αναράδες), Πρόδρομος Προδρόμου
(πληροφορίες για κακές συνήθειες
Νίκου Αναστασιάδη), Γιώργος Λιλλήκας
(αντιδιζωνική αρθρογραφία), Ζαχαρίας
Κουλίας (πληροφορίες για ερωτικά
τερτίπια Μάριου Κάρογιαν), Γιώργος
Κολοκασίδης (οικονομική βοήθεια στην
υπόσκαψη του ακελικού ΔΗΚΟ), Ελίτα
Μιχαηλίδου (υλικό για να γράφουμε),
Dave Mills (πληροφορίες για τη
δυσκοιλιότητα του Βρετανού ύπατου
αρμοστή).
Yπεύθυνες κομμωτηρίου
Έρση Χριστόφια, Ερατώ Μαρκουλλή,
Πραξούλλα Αντωνιάδου
Lifestyling
Έρση Xριστόφια, Eρατώ Μαρκουλλή
Oικονομικοί Σύμβουλοι
Έχουν χρεωκοπήσει
Nομικοί Σύμβουλοι
Γιώργος Χριστοδούλου (δύσκολες
υποθέσεις), Λέαντρος Παπαφιλίππου
(φίλος εκλεκτός), Kωστάκης
Aιμιλιανίδης (δωρεάν υποθέσεις),
Πέτρος X’’ Σάββας (τις Kυριακές),
Στέλιος Δρυμιώτης (όταν δεν είναι
μεθυσμένος), Xρήστος Kληρίδης
(όταν κερδίζουμε το Λόττο).
ΠΡΟΣΟΧΗ: Μη χρησιμοποιείτε
δικηγόρους του απορριπτικού χώρου.
Είναι πανάκριβοι.
Δικαστές στην πούγκαν μας
Δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε τα
ονόματά τους για να μην τους κάψουμε.
Χορηγοί
CIA, Χαραυγή, Μακδόναλτς, Νoble
Energy, Αντρέας Πάντζης, ΘΟΚ BOC και
άλλοι δώδεκα ύποπτοι οργανισμοί.
Xρηματοδότες
Κατάρ, Ισραήλ, Ιράν τζιαι η θκεια μας
η Βαλλού που τα Λεύκαρα.
Eπίσημος Λογοκριτής
Aνδρούλλα Γκιούροβα
Επίσημος Πόντιος
Γιώργος Αμπατσίδης
Πόντιος παρά του Πόντιου
Μ.Σ.
GO BACK DOG PUBLICATIONS:
ΗΕCΤOROS 39A, LEFKOSIA, KYPROS.
TEL.: 99696969. All rights reserved.
Nothing appearing in Union (and may
your blood become avladjin) newspaper
may be reprinted, reproduced by sex or
transmitted through viri, either holy or in
sin, by any electronic or mechanical
means without prior written permission
from the dog.
Warning to lawyers: Writs for libels,
slander or wrongdoings will not be
accepted from anyone.
BEWARE OF THE DOG
Σαββάκης Παλαιολόγος ο Tρίτος,
επίσημος σκύλος της «Ένωσις».
Προσοχή, δαγκώνει!
28 Φεβρουαρίου 2013
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ
ΔΙΑΛΕΞΗ
Το επόμενο τεύχος της εφ. ΕΝΩΣΙΣ θα
κυκλοφορήσει στις 30 Μαρτίου, μέρα
Σάββατο, όπως πάντα. Παρακαλούνται οι
συνεργάτες, νέοι και παλαιοί, να αποστείλουν τα κείμενά τους πριν από τις
20 του μηνός.
Εμείς, όπως σας υποσχεθήκαμε, ανήκουμε στην άγρια αντιπολίτευση εναντίον του νέου Προέδρου, του Χριστόφια της δεξιάς, Νίκου Αναστασιάδη.
1.825 τζιαι πόψε!
Την Παρασκευή 8 Μαρτίου, στις 19:30,
στην μπουάτ «Η ΑΧΑΡΙΣΤΗ», ο Μιχαήλ
Χατζημιχαήλ θα
δώσει διάλεξη με
θέμα «Η συμβολή
του τραγουδιού και
της ποίησης σ τον
Αγώνα της ΕΟΚΑ
1955-59».
Θα ακολουθήσει παρουσίαση τραγουδιών της ΕΟΚΑ, όπου ο εισηγητής μαζί
με τη Βασιλική Χατζηαδάμου θα μας
τραγουδήσουν τραγούδια της περιόδου
εκείνης.
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Τα βιβλία του μηνός έχουν
ως θέμα το γλωσσικό ζήτημα. Το πρώτο, ΘΕΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΠΟΙΗΣΗΣ του
Ανδρέα Μακρίδη, και το
δεύτερο, ΓΛΩΣΣΑ
ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
του Λουκή Παπαφιλίππου, θα διανέμονται μαζί με την
εφημερίδα στην τιμή των 8 ευρώ μόνο, σε επιλεγμένα
περίπτερα.
ζί με την εφημερίδα μόνο 10 ευρώ. Μη
χάσετε αυτήν την καλή προσφορά.
ΑΓΟΡΑ ΣΤΟ
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΓΙΑΛΟΥΣΑ
Την Κυριακή 3 Μαρτίου, από τις 10 το
πρωί ως τις 3 το μεσημέρι, έχουμε την
καθιερωμένη αγορά βιβλίου στο Βιβλιοπωλείον Γιαλούσα. Ελάτε να απολαύσετε τα μεζεδάκια μας και την καλή παρέα. Φέρτε και τα παιδιά σας, να παίξουν με τον Σαββάκη και την Έλλη.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΑΝΑΡΡΩΣΗ
Ο Σαββάκης και η
Έλλη εύχονται στον
συνεργάτη μας Τίτο Χριστοδούλου
καλή και ταχεία
ανάρρωση.
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ
ΕΠΟΜΕΝΟΥ ΜΗΝΟΣ
Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ
Τα βιβλία του επόμενου μηνός είναι
τρία και σχετίζονται με τη μουσική μας:
α) ΑΣΜΑΤΑ ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ
β) ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ και γ)
ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ. Τα τρία βιβλία μα-
Κατάρα πάνω του! Φάγαμεν τον έναν
κομμουνιστήν, τώρα θα φάμεν και τον
άλλον κομπουνιστήν. ΚΟΥΡΑΓΙΟ, συναγωνιστές. Όλοι μαζί θα φάμε λάχανο και
τον Φύρερ.
Την Κυριακή 24 Μαρτίου, στην μπουάτ
«Η ΑΧΑΡΙΣΤΗ», μέσα στο ΑΙΓΑΙΟΝ,
στις 11:00 π.μ., η Έφη Κυπριανίδου και
ο Αχιλλέας Αιμιλιανίδης θα παρουσιάσουν το βιβλίο της Ελένης Νικοδήμου
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ, που κυκλοφόρησε
πρόσφατα από τις εκδόσεις μας.
Μετά από την εκδήλωση θα προσφέρουμε μεζεδάκια και ποτά. Ελάτε και
φέρτε και τους φίλους σας.
Η Ελένη Νικοδήμου θα υπογράφει το
βιβλίο της, το οποίο θα πωλείται σε ειδική τιμή.
ΝΕΟΝΑΖΙ ΣΚΑΤENH
TOY MHNOΣ
ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΛΕΥΚΩΣΙΑ
L&A MERX LTD NO 1
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΙΑΟΥΛΗ
ΗILTON HOTEL B/SHOP
ΠΕΡ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΔΗΣ
ΜΙΛΤΗΣ & ΕΥΓΕΝΗΣ
MORE BLUE TRADING LTD
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΡΩ
CHRIS - NIC
ΛΟΪΖΟΣ & ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
ΠΕΡ. ΤΟ ΟΚΤΑΓΩΝΟ ΛΤΔ
MISSEDCALL KIOSK LTD
ΛΕΩΝΙΔΑ ΜΑΡΩ
ΠΑΡΑΡΛΑΜΑ ΛΤΔ - ΑLFA MEGA
ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΔΙΑΣ
ΠΑΡΙΣΣΙΝΟΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛ
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ
AΡΜΕΝΙΑΣ 53 Β-Γ,
ΑΚΡΟΠΟΛΗ
ΛΕΩΦ. ΚΕΝΝΕΝΤΥ 91Β
AΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 98
ΛΕΩΦ. ΟΜΗΡΟΥ 1, ΑΓΑΛΜΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΛΕΩΦ. ΛΕΜΕΣΟΥ 114Α
ΛΑΡΝΑΚΟΣ 119
ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 13Γ,
ΠΑΛ/ΣΣΑ
ΑΙΓΕΩΣ 28Β
ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ 15
ΛΕΩΦ. ΝΙΚΗΣ 32
ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΑΤΣΗ 44
NIΚΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ 3
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ 39,
ΤΣΕΡΙΟΥ 68
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 13Γ, ΚΑΤΩ
ΛΑΚΑΤΑΜΙΑ
ΠΕΡ. ΜΙΡΑΧΗΣ
ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 89,
ΛΥΚΑΒΗΤΟΣ
DELTANIMAR TRADING LTD
ΛΗΔΡΑΣ 205Α
ΠΕΡ. ΜΑΚΡΥΔΡΟΜΟΣ
ΛΗΔΡΑΣ 58
RNIK ENTERPRISES LTD
ΓΡΗΓ. ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ 61
RUNAWAY TRAD. LTD
ΛΕΩΦ. ΛΕΜΕΣΟΥ 190, ΤHE
MALL
ΕΛΛΗΝΑ ΑΡΙΣΤΗ
ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ 1
GRIZZLY BEAR LTD No 1
ΛΕΩΦ. ΡΙΚ 27
ΠΟΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ
ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ 123Γ
C.L.E. ENTERPRISES LTD
KEΡΥΝΕΙΑΣ 134
ΧΡΙΣΤΟΣ & ΠΑΝΙΚΚΟΣ
ΛΟΡΔΟΥ ΒΥΡΩΝΟΣ 26,
ΠΑΛ/ΣΣΑ
CHRIS 1 STOP N301
ΛΕΩΦ. ΑΘΑΛΑΣΣΗΣ 101
ΝΙΚΟΣ Χ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΛΤΔ AΓΙΟΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ 99Α
ΠΕΡ. ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 104
Μ&Τ ΜETOCHIOU KIOSK
ΜΕΤΟΧΙΟΥ 57
BARCINO LTD
ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 131
Κ.Κ. ΤΗ MAGAZINO LTD
ΣΤΑΣΙΝΟΥ 34
GALLOPCA C/STOREA
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ 24Δ,
ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Π.Ι.Μ. ΒΟΥΝΟ ΛΤΔ
ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 35
Κ. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ & ΥΙΟΙ ΛΤΔ
ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 51
ΔΡΑΚΟΥΜΕΛ
ΚΟΥΛΛΗΣ & ΕΥΓΕΝΙΟΣ
FANTASTI PAVILLION LTD
Μ&Τ ΜΕΤΟCHIOU KIOSK-LUCK7
ΠΟΥΡΓΟΥΡΗ ΣΟΥΛΛΑ
L&A MERX LTD NO 2
Χ.Α.Π/ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΜ/ΡΙΚΗ ΛΤΔ
FAST SPACE LTD
Μ. ΤΣΟΥΤΣΟΥΚHΣ
KUOPIO HOLDINGS LTD
CHRIS CASH & CARRY
ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ Α. ΚΟΜΠΟΣ ΛΤΔ
ΛΑΡΝΑΚΑ
MΗΝΑΣ ΤΣΙΑΜΠΑΡΤΑΣ ΛΤΔ
ΠΑΦΙΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΤΔ
ΠΕΡ. ΕΛΕΝΑ & ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
BOROKI ENTERPRISES LTD
ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ
SO EASY KIOSKS LTD - 406
DOXA INVESTMENTS LTD
SO EASY KIOSKS LTD - 401
ΛΕΜΕΣΟΣ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ & ΥΙΟΣ
Τ&Ε MICHAELIDES NEWSAGE
MULTIBREAM LTD
CHRISTODOULOU BROS LTD
KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΠΕΡ. Ν.Τ. EXPRESS LTD
ΠΑΦΟΣ
Χ-PRESS-K&K PATSAL LTD
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΛΑΣ
STOKKOS BROS LTD
Α/ΦΟΙ ΚΟΥΝΤΟΥΡΕΣΙΗ ΛΤΔ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΤΙΟΥ
AMMOXΩΣΤΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ & ΧΡΙΣΤ. ΚΑΛΛΙΚΑ
Α&Μ DOMINO SHOP LTD
ΕΛΑΙΩΝΩΝ 2, ΣΤΡΟΒΟΛΟΣ
ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ 13
ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ 44
28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 70
Ε. ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ 45,
ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΑ
28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 40
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΑΒΑΡΗ 9
ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ 47
ΚΑΝΤΑΡΑΣ 83
ΤΣΕΡΙΟΥ 170
TΣΕΡΙΟΥ 110
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 3Β, ΠΕΡΑ
ΧΩΡΙΟ ΝΗΣΟΥ
ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ 3
ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ 36,
ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ
ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ 9,
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΧΡ/ΛΑΟΥ ΙΑΚΩΒΙΔΗ 26
ΓΡΗΓ.ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 58,
ΛΕΙΒΑΔΙΑ
ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΠΑΥΛΟΥ 35
ΠΕΤΡ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΥ 3,
ΧΟΙΡΟΚΟΙΤΙΑ
Άκου, η αγράμματη, να θέλει
και το Υπουργείο Παιδείας!
ΝΕΟΝΑΖΙ ΣΚΑΤENΟΣ
TOY MHNOΣ
ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ 41
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 218
ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΕΩΣ 65Α
ΓΛΑΣΤΩΝΟΣ 86
ΛΕΟΝΤΙΟΥ Α΄ 159
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 86, ΜΕΣΑ
ΓΕΙΤΟΝΙΑ
AΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 14
ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ 15
EΛΕΥΘ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 64
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 19, ΚΟΝΙΑ
ΛΕΩΦ. ΕΜΠΑΣ 104
ΤΕΥΚΡΟΥ ΑΝΘΙΑ 20, SHOP 4
1ης AΠΡΙΛΙΟΥ 100
Εφανταστήκετε να έβγαινε
ο δικός του Πρόεδρος,
πόσα γκουλάγκ θα άνοιγε;
ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ Η ΕΦ. ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ
vasosftohopoullos.wordpress.com
Μπράβο, ρε Κυπραίοι. Εφκάλατε
πάλε το ΔΗΣΑΚΕΛ στην εξουσία.
Συγχαρητήρια. Μετά που δυο-τρία
μνημόνια, όι να κλαίτε ότι μειώνουν
τους μισθούς σας όμως.
28 Φεβρουαρίου 2013
3
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ και
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ
Έχετε γεια βρυσούλλες...
Πάει η πενταετία του Χριστόφια.
Πάει και αυτός ο –χωρίς αμφιβολία–
χειρότερος Πρόεδρος που έτυχε να
κυβερνήσει αυτήν τη «χώρα». Τρία
πράγματα κρατάμε από τη διακυβέρνηση Χριστόφια:
1) την κατάρρευση της οικονομίας,
2) την τραγωδία στο Μαρί και
3) το γεγονός ότι δεν κατάφερε να
λύσει το Κυπριακό, παρά τις γενναίες του υποχωρήσεις.
Δεν μας ενδιαφέρει να αναλύσουμε
αυτές τις τρεις πτυχές της διακυβέρνησής του. Τις πρώτες δύο τις
ζούμε ακόμα στο πετσί μας και για
την τρίτη ευχαριστούμε ξανά τους
«αδελφούς» Τούρκους, που πάλι μας
έσωσαν.
Τώρα μάς ήρθε νέος Πρόεδρος, ένας
νέος Χριστόφιας της γαλάζιας δεξιάς. Εμείς, όπως σας υποσχεθήκαμε,
είμαστε ξανά άγρια αντιπολίτευση.
1.825 τζιαι πόψε.
Ο Αναστασιάδης είναι ό,τι χειρότερο έχει να παρουσιάσει η κυπριακή κεντροδεξιά. Υπ’ αυτήν την έννοια, είναι ίδιος και απαράλλακτος
ο Χριστόφιας, μόνο που ο Χριστόφιας δεν είχε το άλλοθι μιας εθνικής
παράταξης ούτε μιλούσε εκ μέρους
της εθνικοφροσύνης. Αυτό κάνει τον
Αναστασιάδη πολύ επικίνδυνο και,
με δεδομένη την υποστήριξη και του
ΑΚΕΛ και του ΔΗΚΟ στο εθνικό ζήτημα, είναι ζήτημα χρόνου η εκκίνηση της πορείας προς το τέλος της
Κύπρου όπως την ξέραμε. Ούτε την
ομοσπονδία γλιτώνουμε ούτε την
προτεκτορατοποίηση ούτε την πλήρη εξάρτηση από την Ευρωπαϊκή
Ένωση και την υποδούλωσή μας στο
άρμα των τραπεζιτών και της παγκοσμιοποίησης.
Τώρα αρχίζουν τα πολύ δύσκολα,
διότι δεν θα είναι ένας άθεος κομμουνιστής, βλάκας του χωριού, που
θα μας κυβερνά και θα θέλει να μας
ξεπουλήσει, αλλά ένας αλαζονικός
«δικός μας», «εθνικόφρων», ευρωπαϊστής και φίλος της Μέρκελ, του
Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και
άλλων ευρωπαϊκών φασιστικών καθαρμάτων. Όλα αυτά ρίχνουν άπειρη
στάχτη στα μάτια του πόπολου. Γνωρίζω άτομα με πολύ ψηλή νοημοσύνη που ακόμη πιστεύουν πως η εσωτερική αντίσταση των, έστω αλλοτριωμένων, «εθνικιστών» του ΔΗΣΥ
και του ΔΗΚΟ θα μπορούν να βάλουν φρένο στις ορέξεις των κρυφοεθνομηδενιστών αγγλόφρονων συναγερμικών.
Έλεος, λέω. Είδαμε αυτές τις αντιστάσεις όλα αυτά τα χρόνια και ειδικά κατά τη διακυβέρνηση Κληρίδη, όπου συντελέστηκε και το τελικό
χτύπημα στους γριβικούς ενωτικούς
αγωνιστές της βάσης του Συναγερμού.
Τώρα όλα έχουν αλλάξει. Στην Κύπρο μπορεί όλοι να μιλούν για εθνικό πρόβλημα, αλλά άλλη σημασία
προσδίδουν πια στις λέξεις. Ούτε η
λέξη ελευθερία έχει πια το παλιό της
νόημα. Η Κύπρος πια δεν είναι οι
μανάδες μας και οι γιαγιάδες μας.
Μια άλλη Κύπρος κυριαρχεί στην καθημερινή μας ζωή. Μια κοινωνία του
λάιφσταϊλ, της κατανάλωσης και της
τηλεοπτικής αποβλάκωσης. Μια κοινωνία των υπηρεσιών και των αστι-
3 ΜΑΡΤΙΟΥ:
ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ
ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Οι στίχοι της Κλαίρης Αγγελίδου, από την
ποιητική της συλλογή Λιτανεία, είναι
το καλύτερο μνημόσυνο. Αιωνία του η
μνήμη.
Αστροπελέκια ανίερα
έκαψαν του Μαχαιρά
το κορφοβούνι,
θρήνησε η φωταυγή
και τ’ αγρινά σωπάσαν
κι ένας Σταυραετός
υψώθηκε στα μετερίζια.
Και φώναζε
με μια φωνή καμπάνα:
«Τραβάτε εμπρός,
η ώρα ήρθε.
Κανείς να μη λυγίσει.
Τραβάτ’ εμπρός.
Η Παναγιά μάς παραστέκει.
Το σώμα μου λαμπάδα άναψε
για σας
κι όλους της γης τους σκλάβους.
Τραβάτε εμπρός, αδέλφια
ο Μαχαιράς έγινε Κούγκι».
κών επαγγελμάτων. Πάει πια η αγροτική Κύπρος, πάει πια και η αστική
γειτονιά και ενορία. Πάει πια κι αυτή η ελάχιστη ντόπια παραγωγή. Χωρίς αυτά, η Κύπρος παραμένει ένας
χώρος χωρίς εθνική συνείδηση, χωρίς
αντιστάσεις, χωρίς ταυτότητα. Δεν
ξέρω για πόσον καιρό ακόμη θα αντέξει αυτό το 15% των Ελλήνων να μας
κρατάει σ’ αυτήν τη γη. Δεν ξέρω πια
αν αυτό το 15% των Ελλήνων έχει τα
κότσια ν’ αντισταθεί στη λαίλαπα
των νεοοθωμανών, νεοναζί και νεοεγγλέζων. Ο εχθρός πια δεν είναι και
τόσο ορατός, ούτε χτυπάει αίφνης στο
ψαχνό. Ο εχθρός είναι πια σαν την
αρρώστια: λίγο λίγο μάς ρίχνει κάτω, ώσπου να πέσουμε και να μην
ξανασηκωθούμε ή, αν σηκωθούμε, να
σηκωθούμε μεταλλαγμένοι.
Οι εκλογές τελείωσαν. Το ΔΗΣΑΚΕΛ θριάμβευσε. Ο κόσμος πανηγύρισε την απομάκρυνση του Χριστόφια, αλλά δεν κατάφερε να δώσει μια
άλλη προοπτική σ’ αυτόν τον τόπο.
Επικράτησε η άλλη εκδοχή του Χριστόφια, αυτή που μπορεί να κάνει
εξίσου γενναιόδωρες προσφορές στους
Τούρκους και στους Ευρωπαίους,
τραγουδώντας ταυτοχρόνως και τον
Εθνικό μας Ύμνο. Επικράτησε το άλλο άλογο της βρετανικής επικυριαρχίας. Επικράτησαν οι νεοκύπριοι της
δεξιάς, ανεξαρτήτως αν οι οπαδοί
τους επιμένουν να ντύνονται με την
ελληνική σημαία ως παραταξιακοί
χουλιγκάνοι. Έχει ιδιαίτερη σημασία
να δούμε γιατί ακόμη ο κόσμος του
ΔΗΣΥ δεν μπορεί να αποβάλει την
ελληνική σημαία και τα άλλα σύμβολα του έθνους. Αυτά, όμως, ας τ’ αφήσουμε για μια άλλη φορά.
Η ουσία βρίσκεται αλλού. Πύρρειες είναι οι νίκες του ΔΗΣΑΚΕΛ. Ο
Αναστασιάδης είναι Πρόεδρος από
προδοσία. Αν οι Παπαδοπουλικοί
του ΔΗΚΟ δούλευαν για τον Λιλλήκα και αν οι αποστάτες του Συλλούρη δεν επιθυμούσαν διακαώς να
επιστρέψουν στο μαντρί, σήμερα άλλος θα ήταν Πρόεδρος. Ο Αναστασιάδης και ο Μαλάς, αν τους αφαιρέσουμε τα λευκά, τα άκυρα και την
αποχή, δεν πήραν ο ένας πάνω από
το 40% και ο άλλος πάνω από το
35% του κυπριακού πληθυσμού –
τόσο τους εμπιστεύεται ο κόσμος.
Αλλά και αυτά ακόμη τα ποσοστά
τα πήραν εξαιτίας της ΠΟΛΩΣΗΣ
που δημιούργησαν μεταξύ δεξιάς
και αριστεράς και εξαιτίας του ουσιαστικού ΜΙΣΟΥΣ μεγάλης μερίδας του λαού μας προς ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ
και ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ. Δεν είναι λίγοι αυτοί του αντικατοχικού στρατοπέδου που ψήφισαν Αναστασιάδη με το χέρι τους να τρέμει, μόνο
και μόνο για να φύγει το επαίσχυντο ΑΚΕΛ από τη μέση· και δεν είναι λίγοι εκείνοι οι αντικατοχικοί
που ψήφισαν Μαλά, γιατί ακριβώς
γνωρίζουν πόσο επικίνδυνος είναι ο
Αναστασιάδης.
Τώρα εμείς, οι ηττημένοι, οφείλουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας
και να προχωρήσουμε στη σύσταση
ενός ρωμαλέου ελληνικού εθνικοαπελευθερωτικού αντιομοσπονδιακού
κινήματος και, μαζί με τους συναγωνιστές μας στην Ελλάδα, να δώσουμε τη μεγάλη μάχη, για να παραμείνουμε στον τόπο μας και Έλληνες και ελεύθεροι. Όσοι πιστοί...
B.Φ.
Ορυμαγδός και θάνατος.
Πυρπολημένος ουρανός
και προσευχή θυμίαμα.
Η Παναγιά η Μαχαιριώτισσα
δακρύζει
κι ένα φιλί αποθέτει
στο μέρος της καρδιάς του.
Η Παναγιά...
13 ΜΑΡΤΙΟΥ:
ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΥ
ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ
Πάλι με τα λόγια της Κλαίρης Αγγελίδου. Αιωνία του η μνήμη.
Δεύτε λάβετε φως
όλοι της της οι σκλάβοι.
Δεύτε οι ταπεινοί,
οι κατατρεγμένοι.
Δεύτε λάβετε φως.
Αηδονολάλησε ο Όλυμπος.
Ο Πενταδάχτυλος
πυρπόλησε τις στράτες.
Ένας πεθαίνει.
Δέκα γεννιούνται.
Άρτος Ελευθερίας.
4
28 Φεβρουαρίου 2013
ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΗΣΑΚΕΛ – ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ
ME-ΓΑΜΟΥΝ
Ένα από τα πιο ηλίθια προγράμματα που έχω δει
στην τηλεόραση είναι αυτό του ΜΕΓΑ (ή «ΜΕΓΑΜΟΥΝ», που λέει κι ο Καζάκας), το «Μουσικό Κουτί». Τέτοια προγράμματα, που υποτιμούν
εντελώς τη νοημοσύνη του κοινού και είναι κι από
πάνω η αποθέωση του χωρκατισμού και είναι κιόλας αντιψυχαγωγικά, θα έπρεπε να τιμωρούνται
από την ΑΡΧΗ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ.
Η Αρχή Ραδιοτηλεόρασης, όμως, είναι για άλλους λόγους φτιαγμένη: για να λογοκρίνει πολιτικές διαφημίσεις και να ηθικολογεί, σαν ξεκωλιάρα
πόρνη που στα γεράματά της άρχισε να πηγαίνει
στους προσκόπους.
Πάντως, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο
μυαλό, όταν είδα αυτήν την εκπομπή, ήταν μια λύπη για την ανυπαρξία ενός Αστυνομικού Σώματος Αισθητικής, που θα έβαζε τα πράγματα στη θέση τους.
ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ
Ποιος να μας το ’λεγε πως εν έτει 2013 το ΑΚΕΛ
θα διατηρούσε το χαφιεδομάγαζό του, την περιβόητη ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ, ως κόρη οφθαλμού; Ποιος να μας το ’λεγε κιόλας πως από μόνοι τους
θα τα έκαναν θάλασσα και θ’ αυτοπροδίδονταν;
Έτσι όμως έγινε. Ξανά, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, η επαγρύπνηση δεν λειτούργησε σωστά και απέστειλε τις υποδείξεις της όχι
στα στελέχη του ΑΚΕΛ, αλλά σε άλλους απλούς
πολίτες. Όλες οι πληροφορίες, φυσικά, αφορούσαν
τις εκλογές και τους άτακτους ΑΚΕΛικούς που
δεν συμμορφώθηκαν προς τις υποδείξεις του κόμματος. Φανταστήκατε τώρα, που έχασαν την εξουσία, να χάσουν και την ψυχραιμία τους και ν’ αρχίσουν να μας αποστέλλουν αναφορές για τις γκόμενες του Τάκη Χατζηγεωργίου, για τα βίτσια
των νέων ΑΚΕΛικών βουλευτών και για τις επιδόσεις των τριών γκέυ βουλευτών του κόμματος;
Όλα να τα περιμένει κανείς από μια έκφυλη επαγρύπνηση.
EΩΣΦΟΡΙΚΑ
l Πολύ μεγάλο δίλημμα είχα
στον δεύτερο γύρο των Προεδρικών για τον καταλληλότερο τρόπο να ακυρώσω το ψηφοδέλτιό μου. Θετική ψήφος
σε έναν εκ των δύο υποψηφίων
θα σήμαινε, για μένα, μερίδιο ευθύνης για τα δεινά που θα επακολουθήσουν.
l Η νίκη Ανανστασιάδη αναμενόμενη. Επί χρόνια αποκαλούσαμε ειρωνικά τους ψηφοφόρους
του ΑΚΕΛ φυτά, πρόβατα κτλ. Οι συναγερμικοί
ψηφοφόροι αποδεικνύεται ότι δεν διαφέρουν και
πολύ ‒ ίσως, τελικά, είναι φυτά που συνοδεύονται
από τη γλάστρα τους.
l Πολυπολιτισμική Κύπρο υποσχέθηκε ο Ανανστασιάδης μιλώντας σε Κόπτες που ζουν στην Κύπρο. Κατά τ’ άλλα… «Ψηφίστε Ανανστασιάδη,
για να φύγουν οι κομμουνιστές».
l Εμείς πάντως, εις πείσμα όλων, θα αντισταθούμε σε κάθε προσπάθεια ξεπουλήματος της Κύπρου.
l Πολύ το χάρηκα αυτό με τις δημοσκοπήσεις
εξόδου και την παταγώδη αποτυχία τους. Όπως
πολύ εύστοχα παρατήρησε ο Σάββας Παύλου, το
να λες ψέματα στις δημοσκοπήσεις, οι οποίες κατάντησαν εργαλεία του συστήματος και των κομμάτων, είναι πολιτική πράξη αντίστασης.
l Δεν μας τα λέει καθόλου καλά ο Μακαριώτατος τελευταία. Μπορεί μέχρι πρόσφατα να εκφραζόμασταν θετικότατα για τον ρόλο του, αλλά
εμείς δεν χαριζόμαστε σε κανέναν. Έχει στηρίξει
σιωπηρά την υποψηφιότητα Ανανστασιάδη, ενώ
αυτά που ξεστόμισε για τον αγωγό είναι χοντρές
ανοησίες. Το τι κρύβεται πίσω από την αλλαγή
της στάσης του θα το δούμε στην πορεία.
l Αν και δεν μου αρέσουν τα στοιχήματα, ήθελα
να στοιχηματίσω ότι ο Χριστόφιας στο (αποχαιρετιστήριο) διάγγελμά του θα μιλούσε για ΕΟΚΑ
Β, πραξικόπημα κτλ. Δυστυχώς η απόδοση ήταν
πολύ χαμηλή και ασύμφορη. Στοιχήματα υπάρχουν και γι’ αυτά που θα πει στην τελετή παράδοσης της εξουσίας. Ενδεικτικά αναφέρω ότι αναφορά στο πραξικόπημα κτλ. έχει απόδοση 1,20,
το να κλάψει στην τελετή 2,40, να λιποθυμήσει
3,75, να ζητήσει συγγνώμη για τα δεινά που επέφερε 7 εκατομμύρια και να αυτοκτονήσει δημόσια
2 δισεκατομμύρια.
Ο αντιεωσφόρος
Περί προδοσίας
Ο όρος εθνική προδοσία αναφέρεται
σ’ εκείνες τις πράξεις των ατόμων
που συνειδητά βλάπτουν τα εθνικά
συμφέροντα. Η ελληνική Ιστορία
βρίθει από προδότες, οι οποίοι όμως
κατατάσσονταν στο ανάθεμα της
ιστορικής μας μνήμης. Ο Εφιάλτης,
για παράδειγμα, ταυτίστηκε με τα
χειρότερά μας όνειρα.
Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, η
ελληνική κοινωνία –και ιδιαίτερα
αυτή της Κύπρου– απέκτησε μια
ανοχή σ’ αυτό που παραδοσιακά
θεωρούνταν προδοσία. Στα χρόνια
του επικού Αγώνα της ΕΟΚΑ, οι
προδότες κυκλοφορούσαν με κουκούλα, ενώ σήμερα αμείβονται με
ανώτατα αξιώματα. Έγινε αρκετή
συζήτηση για την πρόσφατη απόφαση του Χριστόφια να «αποκαταστήσει» αριθμό εκτελεσθέντων
προδοτών. Οι λόγοι της απόφασής
του είναι γνωστοί, ο ρόλος του ιδίου αλλά και ο διαχρονικός ρόλος
του κόμματός του δεδομένος, συνεπώς η απόφαση δεν εξέπληξε.
Αυτό που θέλω όμως να τονίσω είναι ότι πολλοί από τους προδότες
του Αγώνα μπορεί να ήταν αδύναμα ανθρωπάκια, άνθρωποι χωρίς
ιδανικά ή θύματα της προδοτικής
ηγεσίας του AKEL. Ενώ λοιπόν αυτοί δικαιολογημένα απολαμβάνουν
την εθνική απαξίωση για τις πράξεις τους, εντούτοις δεν συμβαίνει
το ίδιο με πράξεις χειρότερες από
τις δικές τους, οι οποίες προέρχονται από πολιτικά πρόσωπα. Μήπως δεν ήταν προδοσία η εγκατάλειψη της Ένωσης από την πολιτική ηγεσία Κύπρου και Ελλάδας
στο μέσο ενός επιτυχημένου στρατιωτικά αγώνα; Μήπως δεν ήταν
προδοτικές οι συμφωνίες ΖυρίχηςΛονδίνου; Μήπως δεν ήταν προδοσία οι κατευθυνόμενες επιθέσεις
εναντίον της Ελληνικής Μεραρχίας την περίοδο 1964-67 από ανθρώπους του μακαριακού κατεστημένου, συμπεριλαμβανομένου
του Γλαύκου Κληρίδη; Μεγάλη
εθνική προδοσία έγινε σίγουρα και
το 1974. Πραγματικοί προδότες
όμως είναι αυτοί που ενσυνείδητα
οδήγησαν τα πράγματα στα άκρα
και οι οποίοι επεδίωκαν εθνική
συμφορά, για να αποκατασταθεί η
δημοκρατία στην Ελλάδα.
Αυτό που έγινε το 2004 ξεπερνά
κάθε όριο. Ένα άκρως ρατσιστικό
σχέδιο, που ξεκάθαρα παρέδιδε την
Κύπρο στους Τούρκους και τους
Άγγλους, που παραχωρούσε υφαλοκρηπίδα στις Βάσεις, που προσέβαλλε κάθε ίχνος ανθρώπινης
αξιοπρέπειας, τέθηκε σε δημοψήφισμα ενώπιον του λαού. Ήταν το
αποκορύφωμα της, επί τριακονταετία, υιοθετημένης γραμμής επίλυσης του Κυπριακού στη βάση της
διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Δεν θα χαρακτηρίσω προδότες
όσους ψήφισαν ΝΑΙ τότε. Άλλοι το
έπραξαν λόγω βλακείας, άλλοι λόγω παραπλάνησης και άλλοι λόγω
συμφερόντων. Όσοι πολιτικοί όμως
στήριξαν το ΝΑΙ, πολλές φορές χρησιμοποιώντας εκβιαστικά διλήμματα, διέπραξαν εθνική προδοσία.
Γίναμε μια κοινωνία υπερκαταναλωτική και απονευρωμένη από
εθνικά αντανακλαστικά και πολλές
φορές με εθνομηδενιστικές τάσεις.
Συνέπεια αυτού, η έλλειψη αντίδρασης στο διεφθαρμένο αντεθνι-
κό και προδοτικό κατεστημένο που
μας κυβερνά. Όσο απομακρυνόμαστε από τις ρίζες μας, από τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, τόσο περισσότερο θα εδραιώνεται αυτό το
κατεστημένο και τόσο πιο κοντά
στην καταστροφή θα οδηγούμαστε.
Θα ήθελα να τελειώσω υποβάλλοντας ένα ερώτημα προς τους Συνδέσμους Αγωνιστών, που δικαιολογημένα αντέδρασαν στην πρόσφατη απόφαση του Χριστόφια και των
οποίων η πλειοψηφία στήριξε Ανανστασιάδη στις εκλογές, αλλά και
προς κάθε συναγερμικό ψηφοφόρο
που κάποτε στήριξε το ΟΧΙ.
Ποιον, τελικά, πρέπει να καταριόμαστε περισσότερο; Τον αγωγιάτη του Μαχαιρά που από φόβο
κατέδωσε έναν λαμπρό ήρωα ή τον
Ανανστασιάδη, τον Κληρίδη και τον
Χριστόφια, που αγωνίστηκαν για
να περάσει ένα σχέδιο που θα τερμάτιζε με μαθηματική ακρίβεια την
τρισχιλιετή παρουσία του Ελληνισμού στην Κύπρο; Αν ο αγωγιάτης
του Μαχαιρά ζητούσε συγγνώμη για
την πράξη του, δήλωνε δεξιός και
ήθελε να βάλει υποψηφιότητα για
Πρόεδρος, θα τον ψηφίζατε;
Ο Θεός να βάλει το χέρι Του – αλλά και Αυτός κάποτε απελπίζεται.
Ο αμετανόητος
Αυτή η εικόνα είναι φωτομοντάζ και κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο αποσπώντας ποικίλα σχόλια.
Η αλήθεια όμως είναι πολύ κοντά στο ψέμα. Ο εξαθλιωμένος κύριος στα κάγκελα κι αυτοί
που περνούν δίπλα του χωρίς καν να του ρίξουν μια ματιά μπορεί τώρα να είναι ένα ψέμα.
Τέτοιες εικόνες όμως υπάρχουν πολλές στην Ελλάδα. Κάποιοι τις ετοιμάζουν κι εδώ.
Στους δρόμους, αδέλφια, για την αξιοπρέπειά μας και την εθνική μας ανεξαρτησία.
28 Φεβρουαρίου 2013
vasosftohopoullos.wordpress.com
ΣΧΟΛΙA l ΣΧΟΛIA
Σχόλιο και τραγούδι…
Αφιερώνουμε τους πιο κάτω στίχους του Βολφ Μπίρμαν (Wolf Biermann), σε μετάφραση του Δημοσθένη Κούρτοβικ, στους «νικητές»
των εκλογών και σ’ όσους τους ψήφισαν, θεωρώντας ότι έτσι θα έρθει
η σωτηρία του τόπου μας. Το αφιερώνουμε ειδικότερα στους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ και του Μαλά,
που πανηγύριζαν την πρώτη Κυριακή, λες και δεν συνέβαινε τίποτα στο νησί. Όσοι ακόμα πιστεύουν
στο ΔΗΣΑΚΕΛ, θα καταλάβουν πολύ γρήγορα ότι οι ταγοί δεν σώζουν
ποτέ την πατρίδα μας. Αν δεν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια
μας, αν δεν σταματήσουμε να συνθηματολογούμε χωρίς πράξεις κι
αντιστάσεις, τότε είμαστε άξιοι της
δησακελικής μας μοίρας.
«Κι οι ποιητές, με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά
στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα
’χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί…»
Εγιώ ενεκάτσιασα την πρώτη
Κυριακή, όταν είδα τους Ακελικούς
να πανηγυρίζουν σαν να
τζι επιάσαν το Γιούρο. Εσείς;
5
Euskadi Ta Askatasuna
Τα ψευτοδιλήμματα βλάφτουν…
Αυτές οι προεδρικές εκλογές απέδειξαν ότι η πλειοψηφία του κυπριακού λαού ψήφισε με γνώμονα
τη λήθη. Ακούσαμε πολλούς να λένε ότι θα ψηφίσουν
Αναστασιάδη γιατί τα πράγματα είναι επικίνδυνα
και δήθεν μόνο αυτός μπορεί να μας σώσει. Με
ποιο σκεπτικό; Θεωρούν το μνημόνιο σωτήριο ή τη
λύση τύπου σχεδίου Ανάν βιώσιμη; Είναι τρελό το
γεγονός ότι δικοί μας άνθρωποι, που τους βρήκαμε στους δρόμους ενάντια στο σχέδιο Ανάν ή όταν
απαιτήσαμε την παραίτηση του Χριστόφια μετά
την τραγωδία στο Μαρί, επέτρεψαν στον Αναστασιάδη να εκλεγεί πανηγυρικά και στο ΑΚΕΛ να
περάσει στον δεύτερο γύρο, παίζοντας από τώρα
τον ρόλο της δήθεν «αξιωματικής αντιπολίτευσης».
Αν είναι ποτέ δυνατόν. Εμείς κρατάμε το ότι ένα μεγάλο ποσοστό ψήφισε ενάντια στη ΔΔΟ, στο μνημόνιο και στο ΔΗΣΑΚΕΛ, ό,τι και να λένε οι φίλοι.
Αλλά οι ήττες συνεχίζονται…
Θεέ που νάκραν δεν έσιεις ποττέ στην καλοσύνην,
λυπήθου μας τζιαι δώκε πκιον,
χαρά στην Ρωμιοσύνην…
Ο Σύνδεσμος Αγωνιστών ΕΟΚΑ με ανακοίνωση
που εξέδωσε στις 18/2/2013, την οποία παραθέτουμε δίπλα, αποφάσισε να υποστηρίξει τον Νίκο
Αναστασιάδη για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με όλο τον σεβασμό στις θυσίες των
αγωνιστών, θεωρούμε ντροπή και προσβολή του
ονόματος της ΕΟΚΑ να υποστηρίζεται από τον Σύνδεσμο κάποιος από τους δύο υποψηφίους. Είναι
ανίερο και συνάμα καταστροφικό που παρασύρθηκαν από το ψευτοδίλημμα της Κυριακής οι άνθρωποι που έδωσαν τη μάχη για την Ένωση της
Κύπρου με την Ελλάδα. Είναι μεγάλη η συζήτηση
για τον λόγο που τους οδήγησε σε αυτήν την απόφαση, αλλά προς το παρόν δεν θα την κάνουμε. Ας
αφήσουμε τους αγωνιστές να κατανοήσουν μόνοι
τους γιατί ήταν μεγάλο σφάλμα η έκδοση της ανακοίνωσης. Και, φυσικά, εάν νομίζουν ότι οποιοδήποτε σχέδιο τύπου Ανάν θα σώσει την Κύπρο, τότε ας κοιτάξουν
κατάματα τον Αυξεντίου, τον Μάτση, τον Καραολή εκεί
στην Προδρόμου, στον Σύνδεσμο Αγωνιστών. Οι αγωνιστές
της ΕΟΚΑ κατόρθωσαν να πολεμήσουν ενάντια σε μια ολόκληρη αυτοκρατορία, ακριβώς επειδή δεν μπήκαν σε ψευτοδιλήμματα. ΕΝΩΣΙΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΝΩΣΙΝ.
Αλ.Μιχ.
ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ ΚΥΡ-ΓΙΑΝΝΗ
6 Ο ΜΠΛΕ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ
28 Φεβρουαρίου 2013
ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣ l ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣ l ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣ l ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΙΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Ο τρόπος του άστεως: το αστείον
«Κάθεται κανείς εδώ;» μας ρωτά το ζεύγος που θέλουν να καθίσουν στον δερμάτινο καναπέ απέναντί
μας, στην παμπ όπου έχουμε αράξει και, γράφοντας
το βιβλίο Φιλοσοφίας του χιούμορ, που θα δείτε
οσονούπω στα ράφια, προβαίνουμε, με κάθε ευκαιρία, στις εμπειρικές επ’ αυτού μελέτες.
Απαντούμε σοβαρά: «Ναι, κάθεται ένα ζευγάρι...»
Παύση, να προλάβουν να απογοητευθούν: το timing
καίριας σημασίας, να τεντώσει το λάστιχο, πριν από
την εκφόρτιση της έντασης. Και συνεχίζουμε: «Αλλά
είναι αόρατοι!» Προβληματίζονται μια στιγμή, λύουν το «αίνιγμα» και γελούν, καθώς κάθονται. Κι
έρχεται κατακέφαλα η κατακλείδα: «...Διότι, δεν ξέρω για σας, αλλά ίσως να μη θέλουν να τους δούνε
μαζί!»
Αχά! Τo γέλιο συνεχίζει, ο πάγος έχει σπάσει, θρύψαλα.
Αλλά, do not try this at home! Στην Κύπρο δεν είναι όμοιες οι ανοχές στο αστείο. Στο ταμείο βιβλιοπωλείου, κοντά στην έξοδο. Επιστρέφει φουριόζα
πελάτις που έχει ξεχάσει τα σινιέ, μαύρα γυαλιά
ηλίου της.
«Είναι δικά σας;» με ρωτά, δείχνοντάς μου τα στον
πάγκο, ευγενικά, η πωλήτρια.
Δείχνω το μπαστούνι μου: «Όχι, εγώ ζητιανεύω με
το μπαστούνι», μου ξεφεύγει, ετοίμως, το αστείο.
Δεν θα ξαναπώ αστείο, δεν θα ξαναπώ αστείο (δώσε μου χώρο να το γράψω εκατό φορές, κ. Αρχισυντάκτα), γιατί στο τσακ τη γλίτωσα, στην περίπτωση, την τσαντιά!
Ιπποτικές μάσες
O la la! Διπλή μερίδα,
ψάρι, σήμερα το μεσημέρι, στο Νοσοκομείο.
Αλλά, χαμένη πια είναι
η αθωότητα. Κι αν το
ψάρι είναι ιππόκαμπος,
αλογάκι της θάλασσας;
Ή, χειρότερα, του ποταμού; Ιπποπόταμος;
Διότι, τα-τα-ταράτάά! Έφτασε το ιππικό! Σε ένα σούπερ
μάρκετ ή στο εστιατό-
ριο δίπλα σας! Ελέω και της κυπριακής επιχειρηματικότητας, και της πανευρωπαϊκής ενιαίας αγοράς, τα νέα γκουρμέ... horse d’oeuvre.
«Στ’ άλογο, στ’ άλογο, Ομέρ Βρυώνη...» Νέος τροφοτρόμος, food scare, στας Ευρώπας. Οι αστοί,
burghers, δεν πιστεύουν πια τα ιππαστί burgers τους.
Αλλά, τι προς ημάς; Είναι πιο συνταρακτική είδηση εδώ να βρουν βοδινό στο γεύμα, κι ακόμη πιο
απροσδόκητο να διαπιστωθεί παρουσία γεύσης, οποιασδήποτε γεύσης, σ’ αυτό, παρά πάρδος, paard, όπως
τρώγαμε, με ήσυχη συνείδηση, τα αλογάκια μας, ολλανδιστί, φοιτητές τότε στην ιπποφορβό Φλάνδρα,
την Φθία εριβώλακον της νιότης.
Φαγητό νοσοκομείου...
Παροιμιακώς, σαν τους πολιτικούς στις εκλογές, που
βροντούν κι αστράφτουν, λάμπουν και σβήνουν μακριά μας, χωρίς να μπούνε στην καρδιά μας. Άνοστοι, να μην τρώγονται (παρά μόνο μεταξύ τους),
ίδια γεύση.
Έρχεται για πολλούς λόγους κανείς στο νοσοκομείο. Το φαγητό ΔΕΝ είναι ένας από αυτούς. Εκφωνεί κανείς πολλούς λόγους, όταν μπει στην πολιτική. Αλλά το φαΐ είναι ο ΜΟΝΟΣ λόγος για τον οποίο
είναι εκεί. Άλλη αρρώστια αυτή. Δεν γιατρεύεται.
Αδιάφορο, είπαμε, κι ανάλατο, σαν τους πολιτικούς, το φαγητό του νοσοκομείου. Έρχεται στην ώρα
του, φεύγει στην ώρα του. Σαν τα τραίνα. Το μόνο
αξιοπρόσεκτο σ’ αυτό. Κανένα παράπονο. Άλλωστε,
με τον δικό του αμαρτωλό τρόπο, το φαγητό έφερε
τους περισσότερους στο Καρδιολογικό. Είναι η αποκαρδιωτική αλήθεια. Οι «μιλλούες», οι σιεφταλιές…
σε οβελούς πληρώνεται ο Βαρκάρης. Όχι τα άλογα.
Δεν ερχόμαστε ιππήλατοι στο Καρδιοχειρουργείο. Η
παστή δίαιτα είναι η ιππαστί. Κι η ονοφαγία ακόμη
καλύτερη, έστω χωρίς ονόρε.
Δεν φοβόμαστε. Ιπποτικά δεχόμαστε ό,τι μπει στο
πιάτο. ΟΧΙ εδώ οι θρησκευτικές προκαταλήψεις του
Μωυσή ενάντια στα «μόνοπλα», τα ζώα με μία οπλή.
Και καμήλες, και κουνέλια, και γάτους ακόμη ‒ γερμανική κατοχή έρχεται. Ό,τι φέρουν στο πιάτο οι
καιροί. Κι ό,τι δείξει. Άοπλοι και στα μόνοπλα.
Κι όξω καρδιά. Open heart surgery. Τα εισερχόμενα, ω πολιτικοί, δεν βλάφτουν όσο τα εξερχόμενα...
l «Τη Δευτέρα θα
γίνεις καινούργιος
άνθρωπος», υπόσχεται για την εγχείριση ο καρδιοχειρουργός. «Όπως όταν
παίρνεις το αυτοκίνητο στον μηχανικό»,
υπογραμμίζει.
Άλλο παράδειγμα,
γιατρέ! Οπωσδήποτε
άλλο παράδειγμα!
Τα εξερχόμενα, που λέγαμε. Γιατί έχουμε ακούσει
πολλές λαφαζανιές για τη Δευτέρα. Για καινούργιες
Κύπρους, καινούργιες αυτοπεποιθήσεις, οικονομίες,
περηφάνιες, νέες μέρες, ξεκινήματα, συμμαχίες με
τους «δυνατούς φίλους» μας, προοπτικές για τον
τόπο, δυναμικές διεκδικήσεις, νέους ανθρώπους ‒
όλα νέα, στις ίδιες παλιές υποσχέσεις. Χρυσά όνειρα, από τους χρυσοθήρες των ονείρων.
l Κι όπως αι ηπατημέναι νεάνιδες, το είπαμε, ξέρουμε πού καταλήγουν τα χρυσά όνειρα μετά τον
γάμο: στον ονειροχύτη!
l Fool's gold. Πρωκτός και χρυσός, την αυτήν ψήφον έχουσιν. Ταύτ’ εύρεν ψηφίζων ο ποιητής της Παλατινής.
Θυμίζοντας και τους ευρύπρωκτους του Αριστοφάνη, όπως αποκαλεί τους δικηγόρους και τους πολιτικούς, στις Νεφέλες.
l «Από τη Δευτέρα, τέλος στη φτώχεια!» λαφαζάνει
ενθουσιώδης, στην τηλεόραση, ο Λευτέρης Χριστοφόρου.
Τα εξερχόμενα, είπαμε, κύριε βουλευτά. Όχι με πισινή στον κύριο δρόμο!
l Γι’ αυτό, σου λέω, γιατρέ. Πολλά τα εκλογαλόγατα των ημερών, περισσεύουν οι λαφαζανιές. Κόψε
κάτι (πολλά, το ξέρουμε, θα κόψεις τη Δευτέρα).
l Του όξω καρδιά, αυτό είναι σίγουρο. Το όξω φτώχεια, αυτό, φίλε μου Λευτεράκη, σαν μιράκολο ακούγεται... Βγάλε, καλύτερα, κουνέλια, από το καπέλο.
Ή γάτες. Πείνες έρχονται, ό,τι κι αν πεις.
l «Η πίκρα σήμερα, δεν έχει σύνορα», θρηνεί κι Αυτός που φεύγει. Πίκρα, λέει, που αφήνει σύνορα στον
τόπο. Κι άλλα πολλά όμως αφήνει, που δεν είχε ματαδεί ο τόπος. Ερείπια, διεθνή κατατρεγμό, κατεστραμμένη οικονομία, ανέργους, εξαθλιωμένους πολίτες, μαύρες προοπτικές για τον λαό και τον τόπο.
Αλλά φεύγει… «με το κεφάλι ψηλά»!
Αυτονομία ή αυτοϊκανοποίηση; [κοινώς α(υ)νανισμός]
Δέκα χιλιάδες μέλισσες έστειλε ο Ονήσιλος
κι όλες ψοφήσανε απάνω στο παχύ μας δέρμα
χωρίς τίποτα να νιώσουμε. […]
Άλλο δεν άντεξε.
Άρπαξε το καύκαλό του
και το θρυμμάτισε απάνω στο κεφάλι μου.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
Δύο φορές μάς δόθηκε η ευκαιρία να
σπάσουμε τον δικοματισμό σ’ αυτό το
νησί και τα καταφέραμε και τις δύο φορές να τα κάνουμε σκατά (με το συμπάθιο)! Δύο φορές είχαμε την ευκαιρία μετά το δημοψήφισμα να πούμε ακόμα ένα βροντερό ΟΧΙ σε αυτούς που είτε θέλουν την άμεση τουρκοποίηση του
τόπου μας είτε θα ’θελαν να την τσιμεντώσουν πρώτα (για σιγουριά). Μα εξαιτίας των συμπλεγμάτων μας ως αυτόνομοι, ακομμάτιστοι ή ό,τι στ’ ανάθεμα
είναι αυτό που είμαστε, καταφέραμε να
δώσουμε δύο μεγάλες νίκες στον Δησακελισμό!
Η πρώτη ήταν το 2008 με την υποψη-
φιότητα του Τάσσου Παπαδόπουλου, του
ανθρώπου που ζήτησε το ΟΧΙ από τον
κυπριακό Ελληνισμό ενάντια στον ΔηΣυ
του “ναι” και στο ΑΚΕΛ του “τσιμεντώματος”. Τότε φοβηθήκαμε μη μας
πουν Δηκοϊκούς και με ελάχιστες εξαιρέσεις απείχαμε από την εκλογική διαδικασία. Το αποτέλεσμα ήταν μια πενταετία καταστροφικής διακυβέρνησης
από τον Δημήτρη Χριστόφια, στην οποία
τα είδαμε όλα: κατάρρευση της οικονομίας, άδικες συλλήψεις και δεκατρείς νεκροί ήταν το αποτέλεσμα αυτής της θητείας που “τσιμέντωσε” την εκλογή του
έτερου ναινέκου, Νίκου Αναστασιάδη.
Πέντε χρόνια αργότερα ο Θεός μάς λυπήθηκε πάλι και είπε να μας δώσει μια
δεύτερη ευκαιρία, μπας και καταφέρουμε να κρατήσουμε αυτόν τον τόπο
ελληνικό και ικανό να αναγιώσει τα παιδιά μας στο μέλλον. Αυτή τη φορά, ανάμεσα στους υποψηφίους του Δησακελισμού και της ομοσπονδίας, ξεπετάχτηκε ένας υποψήφιος ο οποίος, αν και προ-
ερχόταν από τον ομοσπονδιακό χώρο,
μας είπε ότι μετάνιωσε και αποδέχτηκε
τη θέση μας για απεμπλοκή από τις συμφωνίες υψηλού επιπέδου για ΔΔΟ. Αυτός
ήταν ο Γιώργος Λιλλήκας, του οποίου η
υποψηφιότητα, όσο κι αν ξένιζε κάποιους του χώρου μας, προήγαγε αρκετές
από τις ιδέες μας ενάντια στον Δησακελισμό.
Πιστοί στην αυτονομία τους ‒αλλά, κυρίως, στα συμπλέγματά τους‒ οι “συναγωνιστές” μας αποφάσισαν για ακόμα
μία φορά να καταστήσουν εαυτούς Άκυρους. Άκυρους μπροστά σε ένα σταυροδρόμι το οποίο μπορεί να μας φέρει
ακόμα και Τούρκο πρόεδρο, αν περάσουν τα σχέδια του Νίκου Αναστασιάδη για ΔΔΟ. Άκυρους μπροστά στο Μνημόνιο, το οποίο οι πλείστοι το ζουν στις
πόλεις της Ελλάδας όπου φοιτούν. Άκυρους, πιθανότατα, στην τελευταία ευκαιρία που μας δίνεται να απαλλαγούμε, ως κυπριακός Ελληνισμός, από την
κομματοκρατία.
Οι “συναγωνιστές” μας, λοιπόν, αποφάσισαν να μη στηρίξουν έναν ανεξάρτητο υποψήφιο ενάντια στους υποψηφίους του ΔηΣυ και του ΑΚΕΛ. Είτε γιατί δεν τους άρεσε η φάτσα του είτε γιατί δεν τον πίστεψαν είτε, απλώς, γιατί
δεν κατάλαβαν ότι βρισκόμασταν μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Με γεια τους, με
χαρά τους!
Προσωπικά συμμετείχα για πρώτη φορά σε εκλογική διαδικασία και νιώθω
ότι έκανα το χρέος μου απέναντι σε
όλους εκείνους στους οποίους μιλούσα
τόσα χρόνια ενάντια στη ΔΔΟ. Εγώ πίστεψα ότι με την ψήφο μου μπορούσα
να αλλάξω κάτι σ’ αυτόν τον τόπο. Αυτοί οι “συναγωνιστές”, όμως, θα ήθελα
να απαντήσουν στο ερώτημα που μου
έθεσαν κάποιοι άλλοι συναγωνιστές,
όταν, μετά τα εκλογικά αποτελέσματα,
τους είπα «Καλά να πάθουμε, πήραμε
αυτό που αξίζαμε ως λαός...»: «Εμείς,
όμως, τι φταίμε;»
Γιώργος Αμπατσίδης
28 Φεβρουαρίου 2013
Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΑ ΠΙΣΚΑΟΥΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ
7
Πατρίδα, καληνύχτα…
«Είμαι από το Ανεμούρι!» Υπόκωφα
βροντερή βγαίνει η φωνή απ’ το βουλιαγμένο του γέροντα πλεμόνι. Στο τέλος μου, η αρχή μου. Μόλις είχαν φέρει
τον γέροντα, ενενήντα δύο χρόνων λυγισμένο πλάτανο, στο κρεβάτι απέναντί
μου. Πληγωμένου ζώου μουγκρητό η
φωνή του κατάκοιτου γέροντα. Το βλέμμα αστραπή, ψάχνει και στυλώνεται
στο δικό μου, επίμονα, ερωτηματικά,
ψάχνοντας να αρπαχτεί από ό,τι κοντά
του ζωντανό, τις τελευταίες του να εναποθέσει αλήθειες.
«Είμαι από το Ανεμούρι, πρόσφυγας»,
συστήνει το είναι του, με στόχο τώρα
πια, επίμονο, τα μάτια μου. «Πήγα στην
Ελλάδα το ’22, δεν χώραγε άλλους,
ήμουν Κύπριος, μ’ έστειλαν στην Κύπρο...» Δεν είν’ φωνή ανθρώπου αυτή,
δεν είν’ αχός ανθρώπινος. Ακούγεται
να φτάνει, μέσα στα βάθη της νυκτός,
σαν η φωνή... πατρίδας που αρνείται
να πεθάνει! (με τις συγγνώμες του Καρυωτάκη).
Το Ανεμούριο, ακρωτήρι απέναντι από
την Κύπρο, στο σαντζάκιο των Αδάνων.
Πολλοί Κύπριοι ήρθαν πρόσφυγες από
’κεί, ιστορία έγραψε ο Καζινιέρης, δήμαρχος της Κερύνειας. Διπλές προσφυγιές, της προσφυγιάς πατρίδα...
«Καλώς ήρθες, γέροντα», του απαντώ.
«Πατρίδα κι εγώ, Καλλίπολη. Ζεϊμπέκης ο παππούς, Σπάρτη, Πισιδία, η γιαγιά – πέρασε Ρόδο αυτή».
Έμεινε καρφωμένο πάνω μου, με
άγρια ένταση, το μάτι του γερόντου,
Μνήμη Ιάκωβου Χαραλάμπους
ντρά που ’χε στον κόσμο αναγιωμένα,
γιους, κόρες, εγγόνια... Το δασκαλίκι,
εγώ, έπιασα να φιλοσοφώ το νόημα του
ωραίου και τη συμμετρία του λόγου, με
την αισθητικό εγγονή... Ώσπου ήρθε, χαρά των ματιών, το δικό μου, καραβιώτικο, αγκωνάρι της προσφυγιάς. Κι έφυγεν η ώρα.
Νύχτωσε βαθιά στην οικουμένη, σαν
χαρταετός πετά η ψυχή, τραγουδά τα
μάτια βουρκωμένα, η προσφυγοπούλα
των πόνων της φυλής και του ανθρώπου. Κι η ζοφερή Νύχτα ζητεί τους γερόντους της. Τσακίζει ο γέρων, αγωνία
η ανάσα, τον πνίγουν τα πλεμόνια. Τρέχουν οι νοσοκόμοι να σώσουν τη ζωή,
οξυγόνα, ενέσεις, μετρήσεις. Όξω αχάει, ακούω, ο άνεμος, δυσοίωνα προμηνύοντας τον αγώνα της ζωής: «Απού σ’
άνεμο βροχή, απού πρήσμα θάνατος».
Δακρυσμένες έρχονται οι κόρες, τον κατεβάζουν στην εντατική.
❧
άγκυρα αφήνοντας στη ζωή που –το ξέρει, λες– αφήνει. Το αγκωνάρι, σαν να
ζητεί να απιθώσει, της μνήμης της πατρίδας, μαζί του να μη σβήσει.
«Δούλεψα εβδομήντα χρόνια». Σ’ έναν
αριθμό στρογγυλεύοντας τη σούμα μιας
ζωής, στο τέλος της λογίζοντας το ίσο
της. «Από το Ανεμούρι, έρχομαι από το
Ανεμούρι».
Δυο χρόνων θα ’τανε ο γέρος, όταν
ανάστροφα θα μετρούσε, στη φυγή, το
βήμα απ’ την πατρίδα. Και θ’ άκουγε
τη μάνα (γιατί ο πατέρας θα ’ταν στα
περιβόητα Τάγματα Εργασίας, που
Τάγματα Θανάτου λογίζονταν) να δηλώνει την ταυτότητα, το φευγιό της προσφυγιάς. «Είμαι από τ’ Ανεμούρι».
Γέμισε, σε λίγο, ο θάλαμος απ’ τα δε-
Γέροντα από τ’ Ανεμούρι, ήσυχα μην πας
σ’ εκείνη τη Μεγάλη Νύχτα. Oh, do not
go gently, into that big night... Πολέμησε,
στα Μαρμαρένια Αλώνια σου. Κι αν η
χόρταση πια απ’ τη ζωή, ώριμο πια έφερε καιρό για θάνατο, satietas vitae tempus
maturus mortis affert, κοιμήσου ήσυχα. Θα
το σηκώσουμε εμείς της πατρίδας τ’
αγκωνάρι, δεν θα σβήσει αυτή...
Καλή σου νύχτα, γέροντα. Πατρίδα,
καληνύχτα...
Τίτος Χριστοδούλου
ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ
Το ΔΗΣΑΚΕΛ σε όλο του το μεγαλείο
Το ντοκουμέντο που παραθέτουμε είναι φωτοαντίγραφο
του γράμματος που έστειλε ο
ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ κύριος Παναγιώτης Δημητρίου
στον αρχηγό του Συνασπισμού
της Ομάδας του Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο.
Η επισ τολή είναι γραμμένη
τέσσερις μέρες μετά την εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια το
2008 και προορίζεται για την
ενημέρωση του EPP-ED group.
ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ
ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΑΓΓΛΙΚΑ
1) Ο Δημητρίου παραδέχεται την ήττα του Κασουλίδη, ρίχνοντας το φταίξιμο στο ΔΗΚΟ, το οποίο, λέει, την
τελευταία στιγμή έκανε στροφή και
υποστήριξε Χριστόφια. Δεν παραπονιέται, όμως. Μάλιστα καυχιέται πως
το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό για
τον Κασουλίδη και πως ο ΔΗΣΥ βγήκε από την αναμέτρηση πιο δυνατός.
2) Περί Χριστόφια ενημερώνει πως
ο τελευταίος δεν έχει καμιά σχέση με
τις διακηρύξεις του περί κομμουνισμού και μαρξισμού-λενινισμού και
πως εδώ και είκοσι χρόνια μόνο θεωρητικά υποστηρίζει αυτές τις θεωρίες.
Μετά καθησυχάζει τους Ευρωπαίους
πως το πρόγραμμά του Χριστόφια δεν
έχει καμιά σχέση με τον κομμουνισμό
και πως Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙ ΣΤΟ ΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ Η ΙΔΙΑ
ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΟΥ ΔΗΣΥ! (Δηλαδή διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, δηλαδή εκτουρκισμός της Κύπρου.) Μάλιστα, τονίζει ο Δημητρίου, ο Χριστό-
φιας έχει δώσει διαβεβαιώσεις πριν
και μετά τις εκλογές πως θα σεβαστεί την οικονομία της αγοράς και θα
προσπαθήσει να λύσει το κυπριακό
πρόβλημα. Τελειώνει ο Παναγιώτης
Δημητρίου λέγοντας ότι, συμπερασματικά, τίποτα δεν θα αλλάξει με το
πολιτικό και οικονομικό σύστημα του
τόπου.
3) Τέλος, ο Δημητρίου, αφού διαπιστώνει πως το κόμμα του βγήκε ενδυναμωμένο από την εκλογική αναμέτρηση, ευχαριστεί το EPP-ED (Λαϊκό Κόμμα) για τη στήριξη και την αλληλεγγύη των Ευρωπαίων ευρωβουλευτών.
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ
ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΧΟΛΙΟ
Η ευκολία με την οποία οι δικοί μας
αντιπρόσωποι «καρφώνουν» στους
Ευρωπαίους κάθε κίνησή μας εδώ,
πρέπει όχι μόνο να μας προβληματίσει, αλλά και να μας βάλει σε υποψίες. Όσοι αρνούνται τον όρο
ΔΗΣΑΚΕΛ και επιμένουν να στηρίζουν τον Αναστασιάδη, με τη λογική
μάλιστα πως «με τον Νίκο Πρόεδρο
θα ξεφορτωθούμε την πολιτική του
ΑΚΕΛ όσον αφορά στο Κυπριακό»,
ας διαβάσουν ξανά και ξανά την υπογραμμισμένη παράγραφο (υπογράμμιση και αστερίσκος Δημήτρη Συλλούρη). Όσοι επιμένουν να μην κατανοούν ότι το ΔΗΣΑΚΕΛ είναι τα δύο
ομόσταβλα άλογα του ιμπεριαλισμού
και της τουρκοποίησης της Κύπρου,
ας μελετήσουν ξανά και ξανά αυτό το
έγγραφο, που δεν είναι κάποιου κατώτερου στελέχους του ΔΗΣΥ, αλλά
ενός από τους ιδρυτές του, ευρωβουλευτή του και αντιπροέδρου του.
Όσον αφορά σ τους λεβέντες του
ΔΗΚΟ, το ντοκουμέντο δείχνει ξεκά-
θαρα πως το κόμμα αυτό δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο και πως μόνη του
έγνοια είναι η συνουσία με την εξουσία, η άσκηση της εξουσίας και η εξασφάλιση καρεκλών.
Προσέξτε και κάτι άλλο. Το ντοκουμέντο αυτό το άφησε να διαρρεύσει ο ίδιος ο Δημήτρης Συλλούρης
προτού περάσει και αυτός στο στρατόπεδο του Ανανά Αναστασιάδη. Μάλιστα αυτός, ο ίδιος ο Δημήτρης Συλλούρης, υπογράμμισε τα επίμαχα σημεία (υπογράμμιση και αστερίσκος)
για να δείξει την αθλιότητα του
ΔΗΣΑΚΕΛ ή του ΔΗΣΥ.
Ο Θεός να φυλάει την Κύπρον.
8
Εγιώ έθελα να ’ξερα τι εκαταλάβαν
τούτοι ούλλοι οι μιτσιοί υποψήφιοι που εκατεβήκαν στις εκλογές. Απλώς εκαταφέραν να
περάσει το ΑΚΕΛ δεύτερο γύρο.
vasosftohopoullos.wordpress.com
28 Φεβρουαρίου 2013
TA ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΦΟΔΟΥ ΕΤΟΙΜΑ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ
ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ
ΤΙΤΟΣ ΚΡΕΒΑΤΩΜΕΝΟΣ
ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ
ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ
ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ 1897
ΩΣ ΤΟ 2012
Ένα σπουδαίο ντοκουμέντο
της Ιστορίας της Κύπρου
από τη σκοπιά
των ανώνυμων
συνθηματογράφων
ΧΑΡΑ ΝΤΑΟΥΝΕΡ
Να και μια ωραία αφισούλα που μας ήρθε από τη μακρινή Αυστραλία!
Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των
εκλογών έστειλε τον αγαπητό μας συνεργάτη Τίτο Χριστοδούλου στην Εντατική. Του ευχόμαστε καλή ανάρρωση
και καλές νοσοκόμες παρά τω πλευρώ
του. Από την εμπειρία μας με άλλους
πάσχοντες, πρέπει να τον προειδοποιήσουμε να προσέχει (από) τις νοσοκόμες
με μεγάλα βυζιά. Μπορεί να του βγάλουν το μάτι!
Αγαπητέ φίλε, σου ευχόμαστε όλοι
εδώ στην εφ. ΕΝΩΣΙΣ να γίνεις δυνατός ξανά, για να συνεχίσουμε τον αγώνα εναντίον του ΔΗΣΑΚΕΛ.
Η Αντρούλλα Γεωργίου, νοσοκόμα
του Τίτου Χριστοδούλου.
28 Φεβρουαρίου 2013
ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΨΕΥΤΟΔΙΛΗΜΜΑΤΑ
Πανούκλα και στους δύο οίκους σας!
Δημοσιεύτηκε την μεθεπόμενη του πρώτου γύρου των εκλογών
στο ιστολόγιο vasosftohopoullos.wordpress.com
A plaque o’ both your houses!
They have made worms’ meat of me.
Mercutio
(ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα)
Δεν υπάρχει κανένα δίλημμα για το τι θα ψηφίσουμε την Κυριακή. Αναστασιάδης ή Μαλάς σημαίνει καρκίνος ή καρκίνος.
Έχουμε υποστεί μια μεγάλη ήττα. Οι εκλογές ανέδειξαν το
πραγματικό ποιόν του λαού μας,
αυτού του λαού του 85%, του ελεεινού εμπόρου, φοινικίζοντα λαού,
που εδώ και χιλιάδες χρόνια ζει εις
βάρος των Ελλήνων του 15%, που
τυγχάνει κιόλας να είναι αυτοί που
κάθε φορά καταφέρνουν να σώσουν
αυτόν τον τόπο. Τώρα αναμένουμε
να δρέψουμε τα «αγαθά» του προχθεσινού εκλογικού αποτελέσματος.
Τώρα τα μνημόνια, οι απειλές των
Τούρκων, οι πιέσεις των Ευρωπαίων και η «καλή θέληση» των Κυπρίων κρετίνων, που καθοδηγούν
αυτόν τον λαό, θα κουρελιάσουν
σταδιακώς την αξιοπρέπειά μας,
την εθνική συνείδησή μας και πρωτίστως θα μας οδηγήσουν στην οικονομική εξαθλίωση, ώστε δικαιολογημένα πια το πόπολο να θέλει
να τα δώσει όλα και στους Τούρκους και στους τραπεζίτες, μόνο και
μόνο για να μη χάσει το γεμάτο με
σκουπίδια ψυγείο του.
Το 75% που ψήφισαν Αναστασιάδη και Μαλά έχουν την εντύπωση
πως το αγγούρι που μας έρχεται δεν
αφορά τον δικό τους κώλο. Νομίζουν πως οι τρόικες με τα μνημόνιά τους είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα που προσπαθούν με
μεγάλη αγωνία να σώσουν τους λαούς του κόσμου. Νομίζουν πως
όσο πιο κάτω κατεβάζει κανείς το βρακί, τόσο πιο πάνω ανεβαίνει η πιθανότητα ο εχθρός να μη σου το κάνει το κακό. Το
75% ας ζει με τις ψευδαισθήσεις του. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει
το 75%, μας ενδιαφέρει αυτό το 25% που επέλεξε συνειδητά, χωρίς καιροσκοπισμούς και ιδιοτέλειες, να στηρίξει τον Γιώργο
Λιλλήκα, με γνώμονα όχι μόνο το Κυπριακό, αλλά και την ελπίδα για μια νέα αρχή στα πολιτικά δρώμενα του νησιού.
Έφτασε η ώρα να τελειώνουμε κι εμείς με τις ψευδαισθήσεις μας και τις εθελοτυφλίες μας. Τώρα θα ιδρώσουμε πολύ
για να σωθούμε. Το αποτέλεσμα των εκλογών δείχνει σαφέστατα πως ο κυπριακός Ελληνισμός επέλεξε τη συνθηκολόγηση. Το ΔΗΣΑΚΕΛ θριάμβευσε. Το ΔΗΚΟ μπορεί ξανά να καυχιέται πως σε αυτό ανήκει αυτή η μεγάλη νίκη. Και θα έχει
δίκιο, εφόσον αυτό το κόμμα έπαιξε ξανά τον πιο βρόμικο ρόλο. Όπως έβγαλε το ΑΚΕΛ στην εξουσία το 2008, έτσι τώρα θα
βγάλει πάλι, εις βάρος του λαϊκού αντικατοχικού κινήματος,
τον ανανιστή Αναστασιάδη. Μα δεν είναι μόνο το ΔΗΚΟ του
Κάρογιαν που φταίει γιατί αύριο θα μας κυβερνά το Γ’ Ράιχ
του Βερολίνου, αλλά και το ΔΗΚΟ του Τάσσου Παπαδόπουλου,
όχι μόνο διότι πολλοί υπουργοί, φίλοι και συνεργάτες του ταυτίστηκαν με τους κυπροναζί (Πασιαρδής, Μιχαηλίδης, Πάλμας
κτλ.), αλλά επειδή και το άλλο ΔΗΚΟ (Παπαδόπουλος, Κολοκασίδης κτλ.) με το στανιό υποστήριξαν τον Λιλλήκα ‒ αν δηλαδή τον ψήφισαν, τελικά. Με το ΔΗΚΟ συντάχθηκε και η ηγεσία του ΕΥΡΩΚΟ, ενώ οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ, ως παράρτημα των άλλων κομμάτων, επέλεξαν τη λογική τής κατά συνείδηση ψήφου, σαν να υπάρχει και η ασυνείδητη ψήφος.
Ο λεγόμενος ενδιάμεσος χώρος ‒το κέντρο ή όπως αλλιώς θέλετε να πείτε τον χώρο που βρίσκεται έξω από το ΔΗΣΑΚΕΛ‒
τα έκανε πάνω του και πάνω μας, οδηγώντας μας στην αφάνεια
και στο περιθώριο. Τώρα θα κυβερνούν οι ΝΑΖΙ με τους
ΚΟΚΚΙΝΟΦΑΣΙΣΤΕΣ αντιπολίτευση, ενώ τα άλλα κόμματα
(ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟ και ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ) θα αυτοδιαλύονται ή θα
φυτοζωούν μέσα στο μαζικό φασιστοειδές κίνημα του Νίκου
Αναστασιάδη. Η ΕΔΕΚ στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει τη
μικρότερη ευθύνη. Παρότι υποστήριξε τον Λιλλήκα σχεδόν με το
ζόρι, στην προεκλογική εκστρατεία στάθηκε έντιμα υπέρ της
υποψηφιότητάς του και πάλεψε με τα πενιχρά της μέσα για
την επικράτησή του. Δεν γνωρίζουμε τι θα κάνει η ΕΔΕΚ στον
δεύτερο γύρο ούτε τι θα απομείνει από την ΕΔΕΚ μετά από
τον δεύτερο γύρο. Γνωρίζουμε μόνο πως τώρα η Κύπρος, όποιο
και αν είναι το αποτέλεσμα της Κυριακής, θα είναι χωρίς ουσιαστική κομματική αντιπολίτευση.
Τα κόμματα δεν πείθουν πια κανέναν σκεπτόμενο άνθρωπο.
Πείθουν τα αρνιά και όλους αυτούς που έχουν ως γνώμονα
σε κάθε πράξη τους το ιδιωτικό τους συμφέρον. Τώρα είναι η
ώρα της δικιάς μας αυτοκριτικής. Έφτασε η ώρα αυτό το μικρό ποσοστό ‒όχι ακριβώς το 25% που πήρε ο Λιλλήκας, αλλά ένα μέρος από αυτό, δηλαδή το 15% του κυπριακού Ελληνισμού‒ να θέσει τις βάσεις για ένα άλλο όραμα γι’ αυτόν τον
τόπο. Αυτό το 15% ας αποτελέσει τον πόλο για ένα νέο εθνικό, δημοκρατικό, αντικατοχικό, απελευθερωτικό κίνημα, ενάντια στα εύηχα αλλά αποπροσανατολιστικά συνθήματα περί
εκσυγχρονισμού, ανάπτυξης και εξυγίανσης της δημόσιας ζωής. Το κίνημα αυτό πρέπει να πάει κόντρα σε όλα αυτά τα
συνθήματα, γιατί είδαμε τι έφεραν στην Ελλάδα μας αυτές οι
λογικές. Έφεραν πιο κοντά και την Ελλάδα και την Κύπρο
στην υποδούλωσή μας και στους Τούρκους και στους Ευρωπαίους.
Εμείς θέλουμε έναν ΕΛΛΗΝΙΚΟ τρόπο βίου και πολιτείας, θέλουμε ως Έλληνες να αποφύγουμε την κρίση και ως Έλληνες να
παραμείνουμε στον τόπο μας ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ και ΩΡΑΙΟΙ. Όλα
τα άλλα είναι κουραφέξαλα και λόγια των πολιτικών και των
πολιτικάντηδων. Θέλουμε ένα κίνημα που θα στηρίζεται στις ελληνικές μας παραδόσεις και στην ελληνική μας ιδιομορφία. Θέλουμε ένα κίνημα που δεν θα μας αναγκάζει συνεχώς να παζαρεύουμε την ελευθερία μας για ένα πιάτο φαΐ, ένα κίνημα που
δεν θα μας θέτει ψευτοδιλήμματα τύπου το τουρκικό φέσι ή την παπική
τιάρα. Ως Έλληνες θέλουμε την απελευθέρωση όλων των κατεχόμενων
εδαφών μας και αυτό δεν μπορεί να
γίνει πια με τις ζυριχικές λογικές των
δύο ελληνικών κρατών. Είναι καιρός
να το πάρουμε απόφαση πως η ενοποίηση του ελληνικού χώρου πρέπει
να αρχίσει με την ενοποίηση των ενόπλων δυνάμεων Κύπρου και Ελλάδας. Πόλεμος στη Θράκη σημαίνει πόλεμος και στην Κύπρο, πόλεμος στα
Ιωάννινα σημαίνει πόλεμος και στην
Κύπρο. Δεν μπορούμε να ζητάμε από
την Ελλάδα να πολεμήσει για μας,
όταν εμείς δεν είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε για όλον τον Ελληνισμό.
Η οικονομική ενοποίηση και οι κοινές οικονομικές επιλογές και πολιτικές θα ανοίξουν δρόμους για μια άλλη οικονομία, μια εθνική οικονομία
που θα στηρίζεται στις ανάγκες μας
και όχι στις ανάγκες των ξένων και
ντόπιων τραπεζιτών. Οφείλουμε να
δημιουργήσουμε δική μας δυνατή οικονομία. Να τρεφόμαστε και να ντυνόμαστε μόνο με ελληνικά προϊόντα
και, επιτέλους, να παράγουμε δικά μας προϊόντα. Είναι αδιανόητο τα υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού να λειτουργούν
μόνο αυτόνομα και να μην υπάρχουν κοινές συνιστάμενες, ειδικά στα εθνικά και θρησκευτικά ζητήματα. Δεν χρειαζόμαστε
καμιά μεταμοντέρνα μεταρρύθμιση στην παιδεία. Χρειαζόμαστε ελληνική παιδεία ‒ τελεία και παύλα.
Είναι καιρός να μιλήσουμε ουσιαστικά και για τις Βάσεις
των Άγγλων. Δεν νοείται «ανεξάρτητο» νησί και να εκχωρεί
εθνική κυριαρχία στους Άγγλους. Πρέπει, επιτέλους, να φύγουν οι Βάσεις χτες.
Τώρα έφτασε ο καιρός οι πολίτες, με τρόπους διάφανους και
δημοκρατικούς, να αρχίσουν τις συζητήσεις για ένα κίνημα
αντίστασης κατά του κομματικού κατεστημένου του ΔΗΣΑΚΕΛ
και των χαραμοφάηδων του ΔΗΚΟ και των άλλων κεντρώων χώρων. Οι πολίτες πρέπει να μιλήσουν ανεξαρτήτως τού τι θα
κάνει ο Γιώργος Λιλλήκας μετά από το αποτέλεσμα της Κυριακής. Η ΕΛΛΑΔΑ και η ΚΥΠΡΟΣ κινδυνεύουν με σοβαρές
απώλειες της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι για κάθε αντίσταση. Όλα φαντάζουν μαύρα, όλα
δείχνουν πως οι εθνικές φωνές έχουν υποστεί άλλη μία ήττα.
Κούνια που μας κούναγε. Αυτό το έθνος ‒και ειδικά αυτό το
κομμάτι του έθνους, η Κύπρος‒ μέσα από το πουθενά ξεπετάει
τους Αυξεντίου, τους Παλληκαρίδηδες και τους Σολωμού. Εκεί
που δεν υπάρχει ελπίς, άγγελοι εκ των πεντακάθαρων ελληνικών ουρανών ξεπετάγονται και για λίγο μας δίνουν το κουράγιο να ανατρέψουμε το χάος και να δοξάσουμε την οικουμένη.
Η νίκη τους θα είναι και ο τάφος τους. Οι γάροι αυτό το 34% του αντιστασιακού μας λαού το έκαναν, άιντε να μην πω
25%, λέω μόνο 15%. Τους ευχαριστούμε, το είπε πριν από πολλά χρόνια και ο Βασίλης Μιχαηλίδης:
Το ’νιν αντάν να τρώ’ την γην τρώει την γην θαρκέται,
μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται.
Αν δεν πιστεύετε τον Μιχαηλίδη, διαβάστε τι λέει ο γιος του,
ο Κώστας Μόντης:
Χρόνια σκλαβκιές ατέλειωτες, τον πάτσον τζιαι τον κλώτσον
τους,
εμείς τζιαμαί, ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στον ρότσον τους.
Και αν δεν πιστεύετε ούτε τον Μιχαηλίδη ούτε τον Μόντη, δείτε τι λέει ο εγγονός του Μιχαηλίδη, ο Μιχάλης Πασιαρδής:
Η γη πάντα εν το κράτημαν, στη γη να κρατηθούμεν
τζι ό,τι τζι αν λάχει να μας πουν, εμείς τούτο να πούμεν:
πως σίλια γρόνια να θκιαβούν, όσοι τζιαιροί τζι αν πάσιν,
η Τζιύπρου εν για λλόου μας π’ Ακάμαν ως Καρπάσιν.
Με αυτά τα δεδομένα, εμείς πάμε την Κυριακή στις κάλπες
με το σαιξπηρικό «Πανούκλα και στους δύο οίκους σας». Λέμε ΟΧΙ στους προδότες της δεξιάς, λέμε ΟΧΙ και στους προδότες της αριστεράς. Καλούμε, τέλος, όλους όσους ψήφισαν
Λιλλήκα ή εναντιώθηκαν στο ψευτοδίλημμα Αναστασιάδης ή
Μαλάς να είναι έτοιμοι για τις οδομαχίες. Το ξεπούλημα
στους Τούρκους και τους Γερμανούς δεν θα περάσει... ΠΑΙΔΙΑ,
ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ, ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
Βάσος Φτωχόπουλλος
Ένωσις τζι ας γινεί το γαίμαν σας αυλάτζιιν
9
MIKΡΑ ΚΙ ΑΣΗΜΑΝΤΑ
ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
l Το καλύτερο βάψιμο μαλλιών το έκανε
ο Καρεκλάς του ΡΙΚ.
l Ο Λουκαΐδης του ΑΚΕΛ, σε μια φάση
που η κάμερα έδειχνε τον Καρεκλά, έδειξε με το αριστερό του χέρι το δεξί του
αρχίδι και, προφανώς, αυτό εκνεύρισε τον
Καρεκλά.
l Ο Καρεκλάς, στη διαμάχη του με τον
Λουκαΐδη τη νύχτα του πρώτου γύρου οφ
δε έαρ, αποκάλεσε τον Λουκαΐδη «σταλινικό». Και όταν ο Λουκαΐδης τού ζήτησε να πει συγγνώμη, ο Καρεκλάς είπε
«το συγγνώμη εν μισό σιέσιμο, ήνταμπου
θέλεις, να σου σιέσω λλίον;»
l Ο Τάκης Χατζηγεωργίου, προτού πάει
στο στούντιο, εράντισε τα αρχίδια του με
κολόνια (κυπριακή) και κάθισε μπροστά
από τη σόμπα του σπιτιού του να τα ζεστάνει για καλή τύχη.
l Ο Στυλιανίδης του ΔΗΣΥ, όταν έχασε
την ψυχραιμία του με τον καλαμαρά που
δεν τον άφηνε να μονοπωλήσει τη συζήτηση, έκλασε ένα δυνατό πόρτο που ευτυχώς δεν ακούστηκε, επειδή ο Τσουρούλλης κατάφερε να τον προβλέψει και
άρχισε να βήχει.
l Το κοστούμι του Τσουρούλλη που φορούσε κατά την προεκλογική περίοδο εν
κυπριακό και του εστοίχισε 125 λίρες, τότε που είχαμε λίρες αντί ευρώ.
l Το μισό ΣΙΓΜΑ εψήφισεν Αναστασιάδη και το άλλο μισό Μαλά.
l Όλα τα κανάλια έφεραν και από έναν
καλαμαρά για να καλύψουν τις εκλογές
τη νύχτα της 17ης Φεβρουαρίου, πλην της
ΕΛΤΙΒΙ, που δεν ασχολήθηκε με τις εκλογές.
l Τελικά και οι καλαμαράδες είναι γελοίοι όταν παριστάνουν τους έξυπνους
στους εξυπνόβλακες Κυπραίους. Μάλλον
είναι τόσο γελοίοι, όσο και οι Κυπραίοι
συνάδελφοί τους. Το κοστούμι του Νίκου
Ευαγγελάτου ήταν πιο ακριβό από το κοστούμι του Ηλία Νικολακόπουλου κατά
300 μονάδες.
l Αν βάλει ο Αναστασιάδης Υπουργό Παιδείας τον Τορναρίτη, σημαίνει πως τα μωρά στο σχολείο θα απελαύνονται αν δεν
μιλούν με στόμφο.
l Ο Τορναρίτης, προτού βγει στον αέρα,
πίνει ένα τζιν με τόνικ και κάνει ασκήσεις με τα χείλη του φυσώντας και κάνοντας τον θόρυβο που έκαναν οι παππούδες μας όταν καλούσαν τους γαϊδάρους.
l Τι συνέβη και τελικά όλοι οι ακελικοί
άρχισαν να υμνούν τον σύντροφο Λιλλήκα; Δεν έχω καταλάβει ακόμη. Εγώ έμεινα εκεί που έλεγαν ότι στεγάζει το ΕΛΑΜ
και τους ακροδεξιούς εθνικιστές κτλ. κτλ.
l Η Κενεβέζου είναι έξυπνη ή προσπαθεί
να παριστάνει την έξυπνη; Πάντως καλά
τα πήγε στον μαραθώνιο της Κυριακής, αν
και κάποια στιγμή η κάμερα την έπιασε
να ξύνει τον ποπό της.
l Φήμες λένε ότι ο Ευαγγελάτος άλλαξε
γραβάτα με τον Τσουρούλλη πριν από
τον μαραθώνιο της πρώτης Κυριακής για
γούρι.
l Στην τηλεμαχία (κοινώς ντιμπέιτ), πριν
από τη δεύτερη Κυριακή, όταν ο Μαλάς
είπε για τα παιδιά που θα σκοτώνονται
στο Ιράκ μετά την ένταξη στο ΝΑΤΟ, ο
Αναστασιάδης, με άψογη ηθοποιία, απάντησε ότι τα παιδιά μας σκοτώνονται στο
Μαρί, δεν χρειάζεται να πηγαίνουν στο
Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Αμέσως μετά,
ο Ιωάννου (του ΘΟΚ) πήρε τηλέφωνο στο
ΔΗΣΥ και απαίτησε να συναντηθεί τις
επόμενες μέρες με τον Αναστασιάδη για
να του προσφέρει ένα ρόλο.
l Ακούστηκε ότι, λίγα λεπτά μετά την
ανακοίνωση του τελικού αποτελέσματος
της πρώτης Κυριακής, ο Αναστασιάδης
δέχτηκε το πρώτο συγχαρητήριο τηλεφώνημα από τον Ερντογάν και το δεύτερο από τον Μακάριο Δρουσιώτη.
l Ο Χριστόφιας, λίγα λεπτά μετά το έξιτ
πωλ της δεύτερης Κυριακής, άνοιξε σαμπάνια στο σπίτι του και ζητωκραύγαζε, διότι είναι ακόμα ο μόνος Πρόεδρος
που έβγαλε το ΑΚΕΛ.
10
Τωρά πού εν να πάει ο Χριστόφιας;
Αγγλία, Αμερική, Ισραήλ ή σε κανένα
εξοχικό του Αναστασιάδη, για να περάσει την υπόλοιπη ζωή του;
vasosftohopoullos.wordpress.com
28 Φεβρουαρίου 2013
Ο κώλος
της όρνιθας
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΟ ΠΡΟΕΔΡΟ
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Τι έχετε να πείτε στον απερχόμενο Πρόεδρο, κύριο Δημήτρη Χριστόφια, τώρα που
θα φεύγει από το Προεδρικό;
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ (Βάζει ένα ουισκάκι.): Εις υγείαν.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Εις την υγείαν σου, Πρόεδρε.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Θα του πω: «Άησ’ τες κουρτίνες,
ρε Δημήτρη. Ανήκουν στο κράτος».
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Τζόνυ γουόρκερ οξά φέιμους γκράους;
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Εξαρτάται από την ώρα τζιαι την
εκδήλωση όπου το καταναλώνεις.
Το πρωί που ξυπνώ προτιμώ το φέιμους, στο Εθνικό Συμβούλιο πάει καλύτερα το τζόνυ γουόλκερ ‒όι γουόρκερ,
όπως το είπες, με όλο
το σέβας φυσικά‒ τζιαι το βράδυ προτιμώ
κάτι πιο σμουθ.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ:
Ξέρεις και ’συ εγγλέζικα;
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Τι νομίζετε, ότι μόνο ο Χριστόφιας
ξέρει αγγλικά;
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ποιες είναι οι προτεραιότητές σας, κύριε Πρόεδρε; Το Κυπριακό, η οικονομία
οξά η αποτρίχωση της ερωμένης σου στο Λονδίνον την
Παρασκευήν;
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Όπως καταλαβαίνετε τζι εσείς τζιαι οι αναγνώστες σας, τώρα που θα είμαι Πρόεδρος
δεν πρέπει να δείχνουν ότι έχω ερωμένες. Εξάλλου η
………..… (συμπληρώστε το μόνοι σας) μπορεί να πάει Λονδίνο τζιαι μόνη της τζιαι με τη σύζυγό μου.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Το Κυπριακό είναι μια προτεραιότητα;
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Ναι, το Κυπριακόν έχω το μέσα
μου. Έναν να πιω έρχεταί μου στον νουν τζιαι βασανίζει με, αλλά πρώτα θα ασχοληθώ με τους προδότες.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Μα τους ΑΚΕΛικούς;
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Μην ακούτε πελλάρες. Δεν πρόκειται ν’ αρχίσει πογκρόμ εναντίον των ΑΚΕΛικών,
εξάλλου είμαι Πρόεδρος όλων των Κυπρίων.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ποιους προδότες τότε;
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Τον Πρόδρομον, την Θεοχάρους,
τον Ρίκκον, τον Συλλούρην… Μάνα μου, μάνα μου, είντα μπου να τους κάμω; Εν σταγόναν σταγόναν που εν
να πίννω το γαίμαν τους.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Μα κάποιους απ’ αυτούς
θα τους δώσετε οφίτσια, τουλάχιστον έτσι λεν οι ψίθυροι.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Καμιά φορά, αν δεν το ξέρεις, τα
οφίτσια είναι η μεγαλύτερη τιμωρία που μπορεί να
επιβάλεις σε κάποιον.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, κάποιοι σε
αποκαλούν τζιαιιστήν.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Τι είναι πάλι αυτό;
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Τζιαιιστές είναι αυτοί που
χρησιμοποιούν στον δημόσιο λόγο τους μόνο το ΤΖΙΑΙ
από όλη την κυπριακή διάλεκτο.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Μάνα μου, μάνα μου, τούτη πρέπει να εν δουλειά του Πρόδρομου. Μάνα μου, εν θα
τον εύρω μόνον του; Εν να τον πιάω που τον λαιμόν τζιαι εν να πιω το γαίμαν του, όπως πίννω το ουίσκιν
άμαν εν με θωρεί ο Αβέρωφ. Εν να τον πατώ μες στον
λαιμόν ώσπου να πει ττοπέ!
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ηρέμησε, κύριε Πρόεδρε, εν
να πάθεις τίποτε.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ (Ρίχνει πρώτα ένα τασάκι πάνω
στην πόρτα και ύστερα δαγκώνει το ποτήρι του ουισκιού και μασά τα γυαλιά. Τρέχουν τα αίματά του.):
Μάνα μου, μάνα μου, εν να πιω το γαίμαν του!
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Πρόσεχε, κύριε Πρόεδρε,
διότι τώρα πίνεις το δικό σου.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Ναι, σήμμερα το δικόν μου, αλλά
αύριον εν το δικόν σας που εν να πίννω, ούλλων σας!
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Μα και του Χριστόφια;
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Μα εν τζι επέλλανα! Τι δηλαδή,
θέλεις να κολλήσω νεφρικήν ανεπάρκειαν; Άτε κανεί
σε, διότι πρέπει να πάω να νιφτώ. Σε είκοσι λεπτά
έχω ουίσκι tasting στο Χίρτον.
28 Φεβρουαρίου 2013
ΑΝΕΛΕΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΣΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ
11
ΤΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ Ο ΝΙΚΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ;
Θα χτίσει ένα μίνι μπαρ μέσα στο
αποχωρητήριο.
Ελπίζω να μεν πειράξει τους πίνακες
που μου εδώρισαν οι αριστεροί
καλλιτέχνες, εν αντροπή.
Κανονικά πρέπει να αλλάξει τα σεντόνια και το σελλίν της τουαλέτας, μην
τυχόν και κολλήσει καμιά ασθένεια.
Αν κόφκει ο νους του, θα ’ταν καλά
να μου έχτιζεν έναν δωμάτιον κοντά
στο δικόν του, να τον συμβουλεύκω
εγώ παρά ο Κούρος.
ΘΑ ΓΑΜΗΣΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ;
Γιατί, ο παλιός εγάμησεν
τζιαι εν να γαμήσει ο καινούργιος;
Την γυναίκαν του αποκλείεται.
Τους κατά καιρούς αποστάτες του
κόμματος οπωσδήποτε.
Να ρωτήσω πρώτα την επαγρύπνηση
και μετά να σας πω και ποιαν.
ΠΟΙΟΙ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ – ΕΦΑΑΝ ΤΖΙΑΙ ΨΟΥΜΙΝ ΤΖΙ ΕΛΙΑΝ ΜΑΖΙΝ ΤΟΥ
Εγώ, εγώ!
Κι εγώ κι εγώ!
Κι εγώ κι εγώ!
Γιατί, εγώ εν λλίον που επρόδωσα;
Άλλαξε ρούχα ο Μανωλιός και βγήκε ο Συναγερμός…
Ο Μανώλης Μπατίνος ζούσε στην
Αθήνα επί Όθωνα. Ήταν κάτι σαν
τον τρελό του χωριού, ο οποίος
έχαιρε της συμπάθειας όλων των
συμπολιτών του. Κουρελιάρης, πάντα ντυμένος με την ίδια ενδυμασία, δεν δεχόταν ποτέ τα ρούχα
που του δώριζαν οι συμπολίτες
του, ισχυριζόμενος ότι δεν ήταν ζητιάνος, αλλά ποιητής και φιλόσοφος.
Ήταν σύνηθες για τους Αθηναίους της εποχής εκείνης να βλέπουν
τον Μανώλη, όρθιο σε κάποια πλατεία, να ρητορεύει γύρω από διάφορα θέματα. Μια μέρα, όταν περνούσε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και ιδρυτής του Γαλλικού κόμ-
ματος, Ιωάννης Κωλέττης, από έναν
κεντρικό δρόμο, τον πλησίασε ο
Μανώλης και ζήτησε την άδειά του
για να εκφωνήσει λόγο στη Βουλή
των Ελλήνων.
Εκείνη την περίοδο η πολιτική
προτεραιότητα του Κωλέττη, και
όχι μόνο, ήταν ο εξευρωπαϊσμός
των Ελλήνων και της Ελλάδας. Ο
Κωλέττης, λοιπόν, αστειευόμενος
και ταυτοχρόνως θέλοντας να δώσει πολιτική χροιά στην απόκρισή
του προς τον Μανώλη –κάτι σαν
επικοινωνιακή απάντηση, δηλαδή–,
του είπε πως πρέπει να αλλάξει
ενδυμασία, να βάλει ρούχα ευρωπαϊκά, όπως όλη η χώρα, και τότε
θα μπορέσει να μιλήσει στη Βουλή.
Την επόμενη μέρα ο Μανώλης
Μπατίνος εμφανίστηκε ενώπιον των
συμπολιτών του με την ίδια φορεσιά
που είχαν συνηθίσει να τον βλέπουν,
την οποία όμως είχε… φορέσει ανάποδα! Στάθηκε στη μέση της πλατείας έξω απ’ τη Βουλή και εκφώνησε με στόμφο κοινοβουλευτικού
ρήτορα τον παρακάτω λόγο:
«Άλλαξε η Αθήνα όψη
σα μαχαίρι δίχως κόψη,
πήρε κάτι απ' την Ευρώπη
και ξεφούσκωσε σαν τόπι.
Άλλαξαν χαζοί και κούφιοι
και μας κάναν κλωτσοσκούφι.
Άλλαξε κι ο Μανωλιός
κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς!»
Εγιώ σηκώνω τα χέρια ψηλά.
Εν εξαναείδα έτσι λαό, να ψηφίζει
έναν Χίτλερ τζι έναν που έβαλεν
το ΑΚΕΛ για να χάσει. Έλεος!
12
ΤΙΚΟ
ΑΠΟΚΛΕΙΣ
vasosftohopoullos.wordpress.com
28 Φεβρουαρίου 2013
Συμφωνία προπώλησης γαϊδουρινού κρέατος
Σε προχωρημένο στάδιο βρίσκονται οι
διαδικασίες προπώλησης γαϊδουρινού
κρέατος από την Κύπρο στην Ευρώπη.
Η είδηση αυτή προέρχεται από τα ανώτερα κλιμάκια του Υπουργείου Οικονομικών, τα οποία τις τελευταίες βδομάδες επεξεργάζονται πυρετωδώς τους
όρους εξαγωγής του κυπριακού γαϊδουρινού κρέατος. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί ιδιαίτερα θετική είδηση, καθώς,
σύμφωνα με όλα τα σενάρια τα οποία
βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αναμένεται να οδηγήσει στην οριστική έξοδο της Κύπρου από την οικονομική κρίση εντός του 2013 και στην ενδεχόμενη
αποφυγή της εφαρμογής των οικονομικών όρων του Μνημονίου.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από
την αρχή. Η κατανάλωση κρέατος αλόγου στην Ευρώπη οδήγησε τους τελευταίους μήνες τις ευρωπαϊκές αγορές
στην αναζήτηση ανάλογων πηγών κρέατος. Συγκεκριμένα, κατά τη Σύνοδο
του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στη
Λεμεσό, τον περασμένο Δεκέμβριο, η
Άγκελα Μέρκελ βολιδοσκόπησε τον Νίκο Αναστασιάδη για το ενδεχόμενο ενδιαφέρον της Κύπρου για εξαγωγή κυπριακού γαϊδουρινού κρέατος, ως ένα
μέτρο το οποίο θα επιφέρει άμεση εισροή κεφαλαίων στο νησί. Η Γερμανίδα
καγκελάριος δεσμεύτηκε μάλιστα για
την προώθηση του κυπριακού γαϊδουρινού κρέατος στις αγορές στις οποίες
ο γαλλο-γερμανικός άξονας έχει ισχυρή
επίδραση.
Ο Νίκος Αναστασιάδης, με τη σειρά
του, μετέφερε τις πληροφορίες στον
Υπουργό Οικονομικών Βάσο Σιαρλή, ο
οποίος ανέθεσε σε τεχνοκράτες του
Υπουργείου του τη διερεύνηση αυτού
του ενδεχομένου. Αποκλειστικές πληροφορίες της εφημερίδας Ένωσις αναφέρουν ότι οι τεχνοκράτες του Υπουργείου Οικονομικών δεν πίστευαν στα
μάτια τους, καθότι ακόμη και με τα
πλέον απαισιόδοξα σενάρια εξαγωγής
γαϊδουρινού κρέατος, η έξοδος από την
κρίση εντός του 2013 και η αποφυγή
του δανεισμού από την Τρόικα φαντά-
ζει εφικτή. Ο τέως εκπρόσωπος τύπου
της Κυβέρνησης Στ. Στεφάνου ανέφερε
σε δημοσιογραφικούς κύκλους ότι «ο
Θεός μάς ευλόγησε, στέλνοντάς μας
έναν τεράστιο φυσικό πλούτο: σημαντικά αποθέματα γαδάρων, η αξιοποίηση των οποίων θα μας οδηγήσει άμεσα εκτός της κρίσης».
Στα χέρια του Υπουργού Οικονομικών
βρίσκεται ήδη επιστολή από αραβική
Τράπεζα, με την οποία εκδηλώνεται
έμπρακτο ενδιαφέρον, καθώς επίσης
και συγκεκριμένοι οικονομικοί όροι για
προπώληση γαϊδουρινού κρέατος από
συγκεκριμένα Δηκοϊκα στελέχη. Καλά
ενημερωμένες πηγές κάνουν λόγο για
αίτημα προπώλησης του Κυριάκου Κενεβέζου και του Αλέκου Τρυφωνίδη. Τα
δύο κεντρώα στελέχη χαρακτηρίζονται
από τους τεχνοκράτες του Υπουργείου
Οικονομικών ως «το οικόπεδο 12» του
γαϊδουρινού κρέατος στην Κύπρο. Η
ακριβής ποσότητα γαϊδουρινού κρέατος επί των δύο στελεχών δεν μπορεί
να καθοριστεί στο παρόν στάδιο με
απόλυτη ακρίβεια, καθότι, λόγω της μεγάλης ποσότητας, χρειάζονται επιβεβαιωτικές μετρήσεις, η πραγματοποίηση των οποίων τοποθετείται στα τέλη
του έτους. Εντούτοις, ασφαλείς πληροφορίες κάνουν λόγο για εισροή στα ταμεία του κράτους αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ από την αξιοποίηση Κενεβέζου-Τρυφωνίδη.
Το Υπουργείο Εμπορίου, στην προσπάθειά του να εμπλέξει στην όλη διαδικασία τους παραδοσιακούς στρατηγικούς συμμάχους της Κύπρου, βολιδοσκόπησε και τη ρωσική κυβέρνηση, η
οποία ανταποκρίθηκε άμεσα θετικά.
Συγκεκριμένα, η Μόσχα ζήτησε αξιοποίηση των Νίκου Κατσουρίδη και Πανίκου Σταυριανού.
Όπως αναμενόταν, η τουρκική κυβέρ-
νηση έχει αντιδράσει έντονα, καθότι ενδεχόμενη εξαγωγή κυπριακού γαϊδουρινού κρέατος αναμένεται να επιφέρει
σημαντική μεταβολή των ισοζυγίων στην
περιοχή. Η επίσημη γραμμή της Άγκυρας αναφέρει ότι τα γαϊδούρια της Κύπρου (Κενεβέζος, Τρυφωνίδης, Κατσουρίδης, Σταυριανός) είναι περιουσία ολόκληρου του Κυπριακού λαού,
Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Συνεπώς, οποιαδήποτε οικονομικά οφέλη αναμένεται να προκύψουν από την
πώληση μέρους ή όλων των γαϊδάρων
θα πρέπει να διατεθούν ισόποσα στα
δύο συνιστώντα κράτη. Τη θέση αυτή
φαίνεται να ενστερνίζεται και η Πινδάρου, η οποία έχει ήδη ετοιμάσει σχετικό νομοσχέδιο, το οποίο αναμένεται να
υπερψηφιστεί στη Βουλή, καθότι φαίνεται να στηρίζεται, πέραν του ΔΗΚΟ,
τόσο από το ΑΚΕΛ όσο και από τον
Δημήτρη Συλλούρη. Ανεπιβεβαίωτες
πληροφορίες αναφέρουν ότι η τουρκική κυβέρνηση προτίθεται να προχωρήσει άμεσα σε διερεύνηση των ποσοτήτων
γαϊδουρινού κρέατος στους Ρίκκο Ερωτοκρίτου και Χρίστο Πουργουρίδη.
Η ανακάλυψη μεγάλων ποσοτήτων
γαϊδουρινού κρέατος στην Κύπρο αναμένεται να προκαλέσει τους προσεχείς
μήνες ραγδαίες εξελίξεις. Συγκεκριμένα, αναμένεται ολική αντιστροφή του
αρνητικού κλίματος στην οικονομία, δημιουργία χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας στον τομέα της επεξεργασίας και
εξαγωγής γαϊδουρινού κρέατος, αλλά
και δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης.
Οι περισσότερο αισιόδοξοι κάνουν λόγο ακόμη και για επίλυση του Κυπριακού, με την παραχώρηση μέρους των
αποθεμάτων γαϊδουρινού κρέατος στην
τουρκοκυπριακή κοινότητα. Κύκλοι της
απερχόμενης κυβέρνησης θεωρούν ως
τεράστια επιτυχία την ανάδειξη και
προώθηση του συγκεκριμένου θέματος
και το ανάγουν ως την ουσιαστική παρακαταθήκη της διακυβέρνηση Χριστόφια στον τόπο.
Εύρος Λυριτζής
Οικονομικός Συντάκτης Εφ. Ένωσις
N T O KOY M E N T O
Παρουσίαση του βιβλίου την Κυριακή 24 Μαρτίου και ώρα 11 το πρωί,
στην μπουάτ «Η ΑΧΑΡΙΣΤΗ» (μέσα στο ΑΙΓΑΙΟΝ). Μετά την παρουσίαση θα προσφέρουμε
μεζεδάκια και ποτά. Φέρτε και την οικογένειά σας και τους φίλους σας.
Tώρα σε βιβλίο οι πίνακες της Ελένης Νικοδήμου, από την πρόσφατη έκθεσή της για την έκρηξη στο Μαρί. Ένα άλλου είδους
ντοκουμέντο, για να μην ξεχνάμε τους ενόχους που έστειλαν 13 άτομα στον τάφο και σακάτεψαν δεκάδες άλλους.
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ l ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ
ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΓΙΑΛΟΥΣΑ» l ΓΙΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ, ΤΗΛ.: 99541221
Οι Κυπραίοι δεν ξεγέλασαν τα έξιτ-πωλ.
Απλώς είναι φοβιτσιάρηδες, ψεύτες και
ντρέπονται να πουν τι ψήφισαν!
28 Φεβρουαρίου 2013 vasosftohopoullos.wordpress.com
13
Χρυσοπράσινος Φίλλος
l Όπως είπε και ο Μαρξ (και δεν είμαι
καθόλου μαρξιστής), η Ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα.
l Με λίγα λόγια, σκατά. Το ίδιο δίλημμα πάλι…
l Δεν θεωρώ ότι ψήφισα Λιλλήκα. Μπορεί και να μην τον ξαναψηφίσω ποτέ
μου, δεν ξέρω.
l Βασικά, ο Γιώργος Λιλλήκας προέκυψε αυτόφωτα μετά από την αποτυχία
της υλοποίησης της απόφασης του
Αντώνη Σαμαρά να βρεθεί ένας υποψήφιος από τη δεξιά, που όμως να είναι αντίθετος στο Σχέδιο Ανάν και στη
φιλοσοφία Αναστασιάδη, δεδομένης της
ατολμίας (τουλάχιστον) της Ελένης και
των μηχανορραφιών Συλλούριου και
Καρέκλογιαν.
l Ψήφισα μια επιλογή που στη δεδομένη στιγμή, υπό τις δεδομένες συνθήκες,
έκρινα ότι ίσως μου επέτρεπε να ταράξω κάπως τα λιμνάζοντα νερά του βούρκου της κυπριακής πολιτικής ζωής.
l Ψήφισα μια επιλογή που έκρινα ότι
ίσως έδινε ελπίδες για μη καταστροφή
της οικονομίας και της κοινωνίας, για
μη δέσιμο στο βρακί της κυρίας Μέρκελ,
για μη ξεπούλημα της Ελληνικής Κύπρου μέσω ενός τουρκοπροδοτικού Σχεδίου Ανάν.
l Είχα δίκιο;
Δεν θα το μάθω ποτέ μου! Μπορεί να
έκανα και λάθος.
l Με την ψήφο μου μπορώ να επιβρα-
βεύω, αλλά μπορώ και να τιμωρώ συνάμα.
l Δεν πιστεύω σε μαλακίες τύπου «ενδιάμεσος χώρος»… Δεν πιστεύω στο
«Κέντρο», γιατί, αν πίστευα, θα πίστευα και στο πλασματικό δίπολο «Δεξιά» και «Αριστερά» και θα αυτοαναιρούμουν ιδεολογικά. Ποτέ μου δεν
πίστεψα στην πολιτική ταμπελογραφία.
l Ψήφισα εναντίον του δικέφαλου κόμματος με την κόκκινη και την μπλε κε-
φαλή, του ΔΗΣΑΚΕΛ.
l Ψήφισα εναντίον της απροσμέτρητης καφρίλας που βίωσα αυτήν την περίοδο.
l Χαίρομαι όμως που ψήφισα μαζί με
όλους τους ανθρώπους που απέδειξαν
ότι σκέφτονται.
l Αυτό μόνο ζητώ από τους συμπολίτες
μου: να ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ σαν άνθρωποι
και να μη συμπεριφέρονται σαν γαδάροι. Έστω και αν η σκέψη τούς οδηγεί
σε συμπεράσματα διαφορετικά από τα
δικά μου.
l Δεν είμαι δεδομένος για κανέναν…
l Είμαι δεδομένος μόνο για τις Ιδέες
και τις Αρχές μου, και τίποτε άλλο. Για
τον Ελληνικό μου Έρωτα.
l Γι’ αυτό και είμαι Ωραίος Έλληνας.
Προσπαθώ, τουλάχιστον… Προσπαθώ
να μην ξεπουλήσω την ψυχή μου στον
βωμό της ψυχολογίας του όχλου…
l Το μόνο θετικό είναι πως για πρώτη
φορά στην Ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας υποψήφιος εναντίον της Διζωνικής (έστω) Ομοσπονδίας πήρε ποσοστό της τάξεως του 25%.
l Και αυτοί που αγχώνονται για την
εκλογή του Μαλά, γιατί τον πριμοδότησαν τότε με πέντε, έξι χιλιάδες ψήφους; Τς, τς…
l Κόκκινο δεν είναι μόνο το σφυροδρέπανο, αλλά και η ημισέληνος. Και η
δεύτερη, σε αντίθεση με το πρώτο, είναι
πέρα για πέρα πραγματική. Και απέναντί μας…
l Καλή αντάμωση στα πεζοδρόμια του
Αγώνα, αδέλφια… Κοψοχέρηδες και μη.
Εγώ σας αγαπάω όλους.
l Παραπάνω όμως αγαπάω τον εαυτό
μου, γι’ αυτό τον απάλλαξα από τις τύψεις για τα επόμενα πέντε χρόνια.
l Είπαμε, μετά την απομάκρυνση από
την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
l Χρυσοπράσινος Φίλλος ριγμένος στο
πέλαγο…
Μάριος Ρέπουσος
ΔΙΑΛΕΞΗ ΜΕ ΘΕΜΑ:
«Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ 1955-’59»
8 του Μάρτη - ώρα 7:30 μ.μ.
στην μπουάτ «Η ΑΧΑΡΙΣΤΗ» (μέσα στο «Αιγαίον»)
Διάρκεια εκδήλωσης: 60 λεπτά
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ
Mελετητής-ερευνητής και ερμηνευτής
της κυπριακής μουσικής παράδοσης
Θα ακολουθήσει παρουσίαση τραγουδιών της ΕΟΚΑ
Τραγουδούν: Μιχαήλ Χατζημιχαήλ, Βασιλική Χατζηαδάμου
Βιολί: Σάββας Στεφάνου
25η Μαρτίου - Γλέντι στο ΑΙΓΑΙΟΝ
με κυπριακά, μικρασιατικά και κλέφτικα τραγούδια
Tραγουδούν: ο Μιχαήλ Χατζημιχαήλ με το συγκρότημά του
Κλείστε τραπέζι εγκαίρως - Tηλ.: 99541221
14 Ο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ ΕΒΓΑΛΕ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ ΠΡΟΕΔΡΟ
Σ
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕ
Ν
ΑΝΑΓΝΩΣΤΩ
Τριάντα εννιά χρόνια μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο,
επιτέλους ξανακούσαμε κάτι διαφορετικό, το οποίο μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για την αφύπνιση των Ελλήνων της Κύπρου και
ίσως λειτουργήσει ως σπιράλ, παρασύροντας και τον Ελλαδικό
Ελληνισμό σε πορεία ανάκαμψης.
Ξανακούσαμε έναν λόγο που θυμίζει λίγο από τους λόγους που
ακούγαμε τα πρώτα χρόνια μετά
την τουρκική εισβολή: Να σταθούμε στα πόδια μας, να χρησιμοποιήσουμε τις δικές μας δυνάμεις, να
αξιοποιήσουμε με δικές μας πρωτοβουλίες τον δικό μας φυσικό
πλούτο, να κλείσουμε τα οδοφράγματα, να στείλουμε από ’κεί
που ήρθαν την Τρόικα και το Μνημόνιό της…
Όλα αυτά είναι σωστά, αλλά, για
να γίνουν πράξη και να έχουν μακροχρόνιο ορίζοντα, χρειάζονται,
κατά τη γνώμη μου, ένα προαπαιτούμενο: ισχυρή ελληνοκεντρική
παιδεία. Από την παιδεία ξεκινάνε και τελειώνουν όλα. Αν ξέρεις
να μιλάς σωστά, να συμπεριφέρεσαι σωστά, να οδηγείς σωστά, να
σιωπάς εκεί που πρέπει να σιωπάς και να συμμετέχεις εκεί που
πρέπει να συμμετέχεις. Με άλλα
λόγια, μόνον όταν επιστρέψουμε
στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό,
που έδωσε στην οικουμένη επιστήμες, τέχνες, γράμματα και αθλητισμό, θα μπορούμε να λέμε ότι
χτίζουμε σε γερά θεμέλια και όχι
πύργους στην άμμο.
Το 1974, μετά την τουρκική εισβολή, τα καταφέραμε οικονομικά γιατί δεχτήκαμε να πουλήσουμε τη μισή μας ελληνική ψυχή προκειμένου να έχουμε εύκολο και
γρήγορο χρήμα από τις στερλίνες
που έρεαν στο νησί μέχρι πρόσφατα και πριν μας “πιάσει” η
κρίση για τα καλά. Αν τώρα κάνουμε το ίδιο, όχι υποκλινόμενοι
28 Φεβρουαρίου 2013
Έλλειμμα παιδείας
στους τουρίστες-Εγγλέζους αλλά
στα δισεκατομμύρια ευρώ που
φαίνεται να έρχονται από την εξόρυξη και την εκμετάλλευση του
φυσικού αερίου και (ενδεχομένως)
του πετρελαίου που κρύβονται κάτω από τον βυθό της κυπριακής
ΑΟΖ, τότε και πάλι τα οφέλη θα
είναι πρόσκαιρα, θα θρέψουν πιθανόν άλλη μια γενιά για άλλα
τριάντα χρόνια, αλλά μπορεί να
αποτελέσουν και το κύκνειο άσμα
του κυπριακού Ελληνισμού, όπως
τον γνωρίζαμε.
Ακριβώς τα ανάλογα ισχύουν για
ολόκληρο τον Ελληνισμό. Αξίες
όπως η δικαιοσύνη, η σύνεση, η σωφροσύνη και η ανδρεία, όπως τις
όρισε πριν από χιλιετίες ο Αριστοτέλης, δεν φτιάχνονται ούτε με αύξηση του τουριστικού ρεύματος,
ούτε με αξιοποίηση του φυσικού
αερίου, ούτε με μείωση της ανεργίας και αύξηση του Ακαθάριστου
Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ). Δεν
λέω ότι τα πιο πάνω δεν πρέπει
να επιδιωχθούν. Τονίζω απλώς ότι
χωρίς τη δημιουργία ανθρώπων με
αξίες και αρχές, αργά ή γρήγορα
το τέλος του Ελληνισμού με τις πα-
ραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμά του,
δυστυχώς, θα έρθει. Μόνο με ισχυρή ελληνοκεντρική παιδεία, από
την Αλεξανδρούπολη ως το Παραλίμνι, θα μπορέσει ο απανταχού
Έλληνας να μάθει να ξεχωρίζει το
σωστό και δίκαιο από το κακό και
το άδικο, το ηθικό και πρέπον από
το ανήθικο και βρόμικο, την αντίσταση και τη διαρκή προκοπή από
την υποδούλωση και την προσωρινή καλοπέραση, το χρέος και την
πατρίδα από την “αρπαχτή και την
καρέκλα”, την εργασία και τον μόχθο από τη μίζα και το άραγμα ή,
όπως θα λέγαμε σήμερα (είμαστε
ακόμη πριν από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση στην Κύπρο), τον
Ανα(ν)στασιάδη από τον Λιλλήκα.
Αν αυτές οι εκλογές, δυστυχώς,
έχουν και Ανα(ν)στασιάδη μέσα
στις επιλογές ‒και μάλιστα ως φαβορί, τουλάχιστον για τον πρώτο
γύρο των εκλογών‒, είναι ακριβώς
λόγω μεγάλου ελλείμματος στη δημόσια και ιδιωτική παιδεία και όχι
λόγω δημοσιονομικού ή άλλου είδους χρηματοοικονομικού ελλείμματος…
Στέφανος Μανώλης
Oι ναζί
EΞIT-ΠΩΛ
Ποτέ δεν μου άρεσαν οι δημοσκοπήσεις – ο παρπέρης μου
πάντα τις παρομοίαζε με το σεξ με προφυλακτικό. Μπήκαν όμως στη ζωή μας και, είτε το θέλουμε είτε όχι, παίζουν έναν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των αποτελεσμάτων όλων των εκλογικών αναμετρήσεων. Πολλοί μάλιστα σοβαροφανείς αναλυτές, απ’ αυτούς που βλέπουμε
να στέκονται δίπλα στους αρχηγούς των κομμάτων, τους
λεγόμενους επιτελάρχες, ισχυρίζονται πως οι δημοσκοπήσεις είναι αναγκαίες για τη δημοκρατική λειτουργικότητα
των εκλογών!
Το λεγόμενο έξιτ πωλ του πρώτου γύρου ήρθε για να
επιβεβαιώσει πως οι δημοσκοπήσεις είναι επικίνδυνες και
για τη δημοκρατία και για την ομαλότητα του πολιτικού
μας βίου. Μετά από τέτοιο ρεζιλίκι, οι εταιρείες των έξιτ
πωλ έπρεπε να επιστρέψουν τα χρήματα που έλαβαν από
τους σταθμούς και να πάνε σπίτι τους οικειοθελώς. Κανονικά θα έπρεπε η κυβέρνηση να τους απαγορεύσει να ξανακάνουν έξιτ πωλ. Γιατί, δηλαδή, τα κόμματα πρέπει να
ξέρουν από το μεσημέρι ποιες είναι οι τάσεις του εκλογικού σώματος; Και ποιος σταματά τα ρεμάλια αυτά, αφού
γνωρίζουν αυτές τις τάσεις, από το να πριμοδοτήσουν τον
έναν ή τον άλλον υποψήφιο που τους βολεύει. Γιατί να
υπάρχουν αυτά τα παράθυρα για παραβιάσεις της θέλησης του εκλογικού σώματος;
Εδώ είναι το πρόβλημα και όχι εάν οι εταιρείες έπεσαν
έξω, επειδή οι πολίτες είπαν ψέματα στους εξιτπωλιστές.
Για να πουν ψέματα, εάν όντως έτσι έγινε, σημαίνει πως
οι πολίτες έχουν ακόμη τις αντιστάσεις τους έναντι του
συστήματος που τους θέλει κατεψυγμένα αρνιά. Σημαίνει, επίσης, ότι κάποιοι πολίτες τουλάχιστον, όπως προφανώς και κάποιοι πολιτικοί, γνωρίζουν πολύ καλά πως τα
αποτελέσματα μπορούν ανά πάσα στιγμή να «μαγειρευτούν».
Τα έξιτ πωλ πρέπει να καταργηθούν και οι δημοσκοπήσεις να καταστούν αχρείαστες, με το να μην απαντάμε
καθόλου στις ερωτήσεις τους. Πρέπει κάποιος να μας λυπηθεί κι εμάς τους τηλεθεατές. Γιατί, δηλαδή, εγώ που
πληρώνω φόρους, να τρώω στη μάπα τον Δαμιανού και
τον Γεωργιάδη πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Γιατί πρέπει
να βλέπω το ττουίν παρολί Χατζηγεωργίου και Τορναρίτη σε ώρες που είναι δύσκολο να είναι κοντά η γιάτραινά
μου να με προσέχει από τους εμετούς που κάνω; Γιατί
πρέπει να είμαι στην πρίζα, όταν ακούω όλες τις βλακείες και τα γλειψίματα και τις αεροσοβαρολογίες του Καρεκλά; Γιατί δεν γίνεται και μια δημοσκόπηση για να δούμε πόσοι από τους δημοσιογράφους μας που αναλύουν
όλες αυτές τις δημοσκοπήσεις έχουν IQ πάνω από αυτό που
έχει ένα έξυπνο Λαμπραντόρ (π.χ. ο Σαββάκης);
Ο Μαυρής, ο Φαναράς, ο Παναγιωτόπουλος και ο Ηλίας
Νικολακόπουλος όφειλαν να ζητήσουν μια συγγνώμη. Δεν
το έκαναν. Να υποψιαστούμε ότι και αυτοί είναι σικέ;
1.825 και ΠΟΨΕ
28 Φεβρουαρίου 2013 vasosftohopoullos.wordpress.com
Όσοι αφελείς εψήφισαν τη δεύτερη
Κυριακή, επειδή ο ένας εν νεοφιλελεύθερος τζι ο άλλος ένενι, τότε εν άξιοι της
μοίρας τους. Κανεί με τα ψευτοδιλήμματα, ρε Κυπραίοι γάροι.
15
ΜΙΚΡΑ ΚΙ ΑΣΗΜΑΝΤΑ l ΜΙΚΡΑ ΚΙ ΑΣΗΜΑΝΤΑ l ΜΙΚΡΑ ΚΙ ΑΣΗΜΑΝΤΑ
l Η εκκωφαντική αποτυχία των δημοσκοπήσεων εξόδου, κοινώς exit-poll, ήταν
το πραγματικό κέρδος αυτών των εκλογών. Το πρώτο πιστόνι στη σαραβαλιασμένη μηχανή της τηλοψίας ξεχαρβαλώθηκε. Ο αδούλωτος κυπριακός λαός, αφού
δεν ήθελε να τιμωρήσει τους υπαίτιους
της φαντασιακής κακοδαιμονίας του κατά την παραμονή του στα εκλογικά κέντρα, αποφάσισε να τιμωρήσει τους πρωταίτιους της αληθινής κακοδαιμονίας του
κατά την έξοδο από αυτά. Προσδοκούμε
σε μελλοντικά θεσπέσια ψεύδη που θα
άπτονται κρισιμότατων θεμάτων, όπως,
φέρ’ ειπείν, οι ακροαματικότητες των τηλεοπτικών εκπομπών και οι αναγνωρισιμότητες των παρουσιαστών.
l Τα πιο πάνω λόγια ανήκουν στον Τίμαιο, ο οποίος εμφορείται ακόμη από
τον γλυκόπικρο ιδεαλισμό των δεύτερων
-άντα. Ο Κριτίας, ο οποίος διαθέτει τον
σώφρονα κυνισμό των τρίτων -ήντα, γνωρίζει πως η αστοχία των δημοσκοπήσεων
εξόδου οφείλεται σε σύρμα που έπεσε
ανάμεσα στους ψηφοφόρους Λιλλήκα να
δηλώνουν ότι ψήφισαν Αναστασιάδη,
ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση πως
βγαίνει από τον πρώτο γύρο και να πάψει να στέλνει κόσμο ο ΔΗΣΥ να ψηφίσει Μαλά, προκειμένου να περάσει αυτός
στον δεύτερο γύρο με τον Αναστασιάδη.
l «Σε δύο κατηγορίες ανθρώπων οφείλεις να λες ψέματα», είχε προτείνει ο
Τζακ Νίκολσον. «Στο έτερό σου ήμισυ
και στους μπάτσους». Και στους exitpollers, συμπληρώνει ο Τίμαιος.
l Και μια και μιλάμε για μπάτσους: Η
ολοφάνερη εμπάθεια του Πολίτη δεν θα
μας ήταν αντιπαθής, αν η εφημερίδα δεν
ήταν τόσο υποτελής προς οποιονδήποτε
επιλέγει να της είναι συμπαθής.
l Αγνώριστος ο Νίκος Τορναρίτης. Η
αντικατάσταση των γυαλιών οράσεως με
φακούς επαφής, σε συνάρτηση με το ξαφνικό γκριζάρισμα των μαλλιών, έχουν μετατρέψει το πάλαι ποτέ ακίνδυνο σοκολατόπαιδο σε φασαριόζικο τρελο-πενηντάρη. Ο Κριτίας θεωρεί πως μόλις
ο –πάντοτε καλοραμμένος– βουλευτής
αναλάβει το Υπουργείο Παιδείας θα ηρεμήσει. Ο Τίμαιος, πάλι, τρομάζει στη σκέψη πως κανένα υπουργείο δεν μπορεί να
αποτελεί το ζενίθ των φιλοδοξιών ενός
Νίκου Τορναρίτη.
l Ο έτερος γόης του Συναγερμού, ο ωραίος Μπρούμελ της πολιτικής σκηνής, ο ψαρομάλλης-γενειοφόρος-μετριοπαθής-γλυκομίλητος οδοντίατρος-πολιτικός αναλυτής-anything Χρίστος Στυλιανίδης, σε μια
σπάνια στιγμή τηλεοπτικής αδυναμίας,
εξεμάνη κατά του κατά τι ιταμού Νίκου
Ευαγγελάτου, λέγοντάς του λίγο-πολύ:
«Άσε με να λέω ό,τι μου καπνίσει, εδώ
δεν είναι Ελλάδα για να μου θες και αντίλογο!». Ο –ολίγον κρεμανταλάς– Νίκος
Ευαγγελάτος, σε μια σπάνια στιγμή τηλεοπτικής αμηχανίας, σάστισε ελαφρώς,
ψέλλισε κάτι καλαμαρίστικα και μετά
από κανένα μισάωρο παρέδωσε τα ηνία
της εκπομπής στην ολοκαίνουργια κοιλιά του Χρύσανθου Τσουρούλλη και στο
σεβάσμιο προγούλι του Νικήτα Κυριάκου, οι οποίοι έκαναν το παν ώστε να
μην εκνευριστεί ξανά κανένας Κύπριος
πανελίστας ως το τέλος της εκπομπής.
l Η ιστορία θα γράψει ότι την Κυριακή
17η Φεβρουαρίου 2013, η δημοσιογράφος (και, τελευταίως, συλφίδα) Αιμιλία
Κενεβέζου ήταν καλύτερη δημοσιογράφος από την Έλλη Στάη. «Κι όμως, κι
όμως…» αναγκάζεται να παραδεχθεί ο
κάργα φιλοσταϊκός Κριτίας και αναρωτιέται πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πέσει
το ελλαδίτικο φρόνημα.
l «Μα… με προσβάλλετε…» μυξόκλαιγε ένα πρωινό ο μισοκοιμισμένος Σταύρος Κυπριανού. Αιτία του παραπόνου,
σχόλιο του καλεσμένου στην εκπομπή,
βουλευτή του ΑΚΕΛ, Γιώργου Γεωργίου, ο οποίος δεν έχει τίποτα το συνηθισμένο εκτός απ’ το όνομά του. Ο μονίμως
κατηφής βουλευτής, με το ανατριχιαστικά διαπεραστικό –αλά Νίκος Γκάλης–
βλέμμα, την παγερή –αλά HAL 9000–
φωνή και τις χαμηλοβλεπούσες –αλά κιστιμένη νοικοκυρούλα απ’ το Πελέντρι–
μπηχτές, έχουμε παρατηρήσει πως σκορπίζει –αβίαστα και κάπως αναίτια, για
να είμαστε ειλικρινείς– έναν κάποιο τρόμο στα πάνελ, αφού δεν χρειάζεται παρά μισό λοξοκοίταγμα και καμιά δυο λέξεις για να ψαρώσει το τηλεοπτικό σύμπαν. Κοίτα να δεις… Εκεί που το ΑΚΕΛ
έψαχνε διάδοχο του Άντρου Κυπριανού,
βρήκε τον διάδοχο του Νίκου Κατσουρίδη.
l Έχεις δίκιο, αγαπητέ μου Τίμαιε. Δεν
υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς
τον Γιάννη Καρεκλά. Διατελώ, Κριτίας.
l Έχεις δίκιο, αγαπητέ μου Κριτία. Υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς τον
Βίκτωρα Παπαδόπουλο. Αλλά ποιος ο
λόγος; Με εκτίμηση, Τίμαιος.
l Ο Σταύρος Μαλάς έχει τα σγουρά μαλλιά ενός Φώτη Φωτίου, τα μάτια ενός σήριαλ κίλερ, τη φωνή ενός αυτόματου τηλεφωνητή και τα χείλη της Μόνα Λίζα.
Τούτων λεχθέντων, δεν αποκλείεται να
είναι καλός άνθρωπος.
l Η καλύτερη τηλεοπτική σειρά στην κυπριακή τηλεόραση είναι το «Εγώ κι
Εσύ» – με εξαίρεση την περίοδο κατά
την οποία το γράψιμο είχαν αναλάβει η
Αρτεμίου και ο Τρύφωνος (αυτό το γράφει ο Τίμαιος και ο Κριτίας). Η πιο όμορφη φάτσα στο γυαλί είναι της Στέλλας
Στυλιανού (αυτό το γράφει ο Τίμαιος). Η
πιο άσχημη φάτσα αρχίζει εκεί όπου τελειώνει ο λαιμός του Γιάννη Νικολάου
(αυτό το γράφει ο Κριτίας). Ο πιο βαρετός παρουσιαστής είναι ο Πάρης Ποταμίτης (αυτό γιατί δεν το γράφει κανένας;).
l Την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013, ο
Γιώργος Λιλλήκας μπήκε γύρω στις 11
το πρωί στο παραβάν μαζί με τον προέφηβο γιο του, Ορφέα. Ο Ορφέας φορούσε ένα άσπρο, κοντομάνικο μπλουζάκι και ο υδράργυρος έδειχνε 20° Κελσίου. Ο Γιώργος Λιλλήκας ξαναεμφανίστηκε γύρω στις 10 το βράδυ, μετά το
αποτέλεσμα των εκλογών. Στα δεξιά του,
στεκόταν η Βαρβάρα περιχαρής, ντυμένη με ζιβάγκο και τουίντ ταγιέρ. Ο Γιώργος, πανευτυχής, φορούσε μάλλινο κο-
ΤΡΕΙΣ ΝΕΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΙΓΑΙΟΝ
ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΑΝ - TIMH: 5 EYΡΩ ΕΚΑΣΤΟΝ
στούμι, πουκάμισο και γραβάτα. Ο
υδράργυρος έδειχνε 9° Κελσίου. Στα αριστερά του, στεκόταν ο Ορφέας. Ο Ορφέας φορούσε ένα άσπρο, κοντομάνικο
μπλουζάκι.
l Μιλώντας για παιδιά: Όποιος είδε τον
Αβέρωφ Νεοφύτου αγκαλιά με τον τετράχρονο γιο του (Περικλή) μέσα και έξω
από το εκλογικό κέντρο την ημέρα του
πρώτου γύρου, θα έπαιρνε όρκο πως οι
δυο τους συστήθηκαν καμιά ώρα πριν
βγουν στην τηλεόραση.
l Συγγνώμη, και ελπίζουμε να μην τριβόμαστε στη βέργα της Επιτρόπου Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού, αλλά
τα εγγόνια του Νίκου Αναστασιάδη είναι –εκ πρώτης όψεως– πιο εκνευριστικά κι απ’ τις κόρες του. «Σκέψου να
μπορούσαν να μιλήσουν κιόλας…» παρηγορήθηκε ο Τίμαιος. «Αναφέρεσαι στα
εγγόνια», διερωτήθηκε ο Κριτίας, «ή στις
κόρες;».
l Μιλώντας για την κυρία Κουρσουμπά:
Δεν θα έπρεπε η ακτιβίστρια Επίτροπος
να πει δυο λέξεις για τον διασυρμό που
υφίστανται ανήλικοι όταν τους κωλοσέρνουν οι ανιόντες τους στα εκλογικά
κέντρα, τους κουβαλάνε μέσα στο παραβάν, τους δίνουν να ρίξουν το ψηφοδέλτιο στον τενεκέ, τους στήνουν μπροστά στους φωτογράφους, τους μοστράρουν στις κάμερες; «Α, ξέχασα», συνήλθε αίφνης ο Τίμαιος. «Το ιερό δικαίωμα
των πολιτικών στον λαϊκισμό δεν υφίσταται περιορισμούς».
l Ήταν η καλύτερη στιγμή του Άντρου
Κυπριανού τα τελευταία χρόνια – ίσως,
δε, στη ζωή του όλη. Η κάμερα τον έδειχνε να ρίχνει το ιερό ψηφοδέλτιο στην
ηρωική κάλπη και ακολούθως να κατευθύνεται προς μια γηραιά κυρία που καθόταν δίπλα από την εφορευτική επιτροπή. «Θέλεις βοήθεια;» τον ακούσαμε
να τη ρωτάει. «Όι, όι», είπε η συμπαθέστατη γιαγιά και στάθηκε όρθια με εμφανώς ελάχιστες δυνάμεις να συρθεί ως
το παραβάν. Με το που άρχισε να βηματίζει και προτού σωριαστεί, κάποια
προνοητική κοπέλα από την επιτροπή
την άρπαξε από το μπράτσο και, έτσι
υποβασταζόμενη και με πολύ κόπο, απομακρύνθηκε από το πλάνο. «Είναι η μητέρα μου», πρόλαβε να πει στα μικρόφωνα ο Άντρος Κυπριανού. Και αμέσως
τής γύρισε την πλάτη και έσπευσε να
βρει τους δημοσιογράφους που περίμεναν
εναγωνίως δηλώσεις.
l Δεν έχεις άδικο, αγαπητέ μου Τίμαιε.
Ο Τάκης Χατζηγεωργίου έχει τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, που αν μάθαινε πώς πραγματικά ακούγονται αυτά
που λέει, δεν θα έκοβε το αυτί του. Διατελώ, Κριτίας.
l Δεν έχεις άδικο, αγαπητέ μου Κριτία.
Θα έπρεπε να απαγορεύεται να βλέπεις
πλάι-πλάι τον Χάρη Γεωργιάδη και τον
Άριστο Δαμιανού προτού τα ρολόγια δείξουν μεσάνυχτα. Με εκτίμηση, Τίμαιος.
l Η Καθημερινή (έκδοση Κύπρου) έπασχε πάντα από μικρομεγαλισμό και σπουδαιοφάνεια. Επ’ εσχάτοις, την έπληξε και
μια σπουδή για πρωτοπορία. Τα tweets
των συντακτών της κατά τη διάρκεια των
εκλογών ψιλοτρώγονταν ως ιδέα, αλλά
ως αποτέλεσμα απλώς τους εξέθεσαν.
«Εδώ έχουν μια ολόκληρη εβδομάδα να
γράψουν μια στήλη της προκοπής και δεν
τα καταφέρνουν, ο ατακαδόρικος αυτοσχεδιασμός τούς μάρανε», μουρμούρισε ο
Τίμαιος. Από όλο το δυναμικό της Κ, εξαιρείται ο Μιχάλης Περσιάνης, ο οποίος
αρέσει αρκετά στον Τίμαιο αλλά λιγότερο στον Κριτία, ο οποίος πιστεύει πως ο
νεαρός συντάκτης μπορεί να προσφέρει
πραγματικά ωραία άρθρα, αν πάψει για
λίγο να σκέφτεται στα αγγλικά και να
γράφει στα ελληνικά.
l Αγαπητέ Τίμαιε, τι είναι tweet; Διατελώ, Κριτίας.
l Αγαπητέ Κριτία, δεν χρειάζεται να ξέρεις. Με εκτίμηση, Τίμαιος.
Τίμαιος και Κριτίας
16
28 Φεβρουαρίου 2013
ΣΕΙΣΜΟΣ-ΣΕΙΣΜΟΣ-ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ! ΓΙΑ ΔΕΣΤΕ ΠΩΣ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ!
Η ΚΛΕΙΤΟΡΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤOΣ
Η στήλη επεδίωξε, τα τελευταία τρία
με τέσσερα χρόνια, να προσφέρει μια
εναλλακτική μορφή σάτιρας της κυπριακής πολιτικής και κοινωνικής ζωής, σκιαγραφώντας κυρίως καρικατούρες. Με χαρακτήρες δυσδιάστατους και
με σουρεαλιστικές ιστοριούλες καθημερινής τρέλας, προσπάθησε να δημιουργήσει έναν φανταστικό, απλοϊκό και
άκακο κόσμο, όπως αυτός των κινουμένων σχεδίων, μακριά από τη σοβαρότητα και τη σοβαροφάνεια, όπου όλα
είναι πιθανά αλλά και όλα απίθανα.
Σταδιακά το εγχείρημα εκφυλίστηκε. Κάτω από το βάρος της αυξανόμενης γελοιότητας της επικαιρότητας
του τόπου και της ανέλιξης του Προέδρου σε γραφικό ήρωα περιοδικού κόμικς, η στήλη κατέληξε να καταπιάνεται σχεδόν αποκλειστικά με τον βίο
και την πολιτεία του, πράγμα για το
οποίο οφείλουμε να απολογηθούμε στο
φιλάρετο αναγνωστικό μας κοινό.
Ωστόσο, αν και δικαιολογία για το ολίσθημά μας, αφήστε μας να το εξηγήσουμε λίγο καλύτερα.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας θα σύρει
εντός των ημερών τα καταπονημένα
βήματά του ως το κατώφλι του Προεδρικού, θα καθίσει με δυσκολία στο
πίσω κάθισμα της θωρακισμένης λιμουζίνας που θα τον περιμένει βαριεστημένη στο προαύλιο και θα απομακρυνθεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα στη
σκοτεινή λεωφόρο των χαμένων ονείρων. Πίσω του θα αφήσει πυκνή σκόνη και μια θλιβερή πενταετία παταγώδους αποτυχίας.
i
Ναι, μέσα σε πέντε χρόνια κατορθώσαμε να μετατρέψουμε το οικονομικό
θαύμα σε χρεοκοπία, αγαπητοί. Το
μέλλον των παιδιών μας βρίσκεται πια
στη μετανάστευση, η ανεργία καλπά-
ζει σαν αφηνιασμένο άλογο και έχουμε μείνει μόνοι κι έρημοι να ζητιανεύουμε, σαν παρείσακτοι γύφτοι στα ευρωπαϊκά πεζοδρόμια.
Ασφαλώς και η κρίση ξεκίνησε στο
εξωτερικό. Η διαχείρισή της όμως ήταν
θέμα εγχώριο, πράγμα που ο κ. Χριστόφιας δεν μπόρεσε να αντιληφθεί.
Εγκλωβισμένος σε συμπλέγματα και
ιδεοληψίες, έμεινε να παρακολουθεί
τις εξελίξεις και να επιρρίπτει ευθύνες. Προτίμησε να αναζητεί και να επικαλείται άλλοθι. Κατέφυγε στην επίκληση δογμάτων, λες και είμαστε η
Κούβα της δεκαετίας του ’60. Έβρισε
ξεδιάντροπα αυτούς που κάλεσε να
μας δανείσουν, αποκαλώντας τους συνωμότες, λήσταρχους των λαών. Ανέβηκε στο βήμα του Ευρωπαϊκού Κοι-
νοβουλίου, με ύφος Βορειο-Κορεάτη
κιστιμένου διπλωμάτη, για να πει σε
όλους κατάμουτρα πως «ναι, εγώ είμαι
κομμουνιστής, το καυχιέμαι και, αν δεν
σας αρέσει, μπορείτε να πάτε να πηδηχτείτε».
Ο απερχόμενος Πρόεδρος δεν περιορίστηκε στην οικονομική εξαθλίωση του τόπου. Έκανε κι άλλα. Ανέλαβε τάχα τη διαχείριση του πάλαι
ποτέ εθνικού μας προβλήματος, αλλά
ούτε κατάλαβε τι ήθελε να κάνει, ούτε βέβαια και έκανε τίποτα. Δειλός
και διστακτικός, αβάσταχτα διχασμένος μεταξύ του τσιμεντώματος του
«Ναι» και της αξιοποίησης του «Όχι»,
ακολούθησε μια ακατανόητη και αδιέξοδη πορεία, που έχει οδηγήσει το θέμα μας στην ανυπαρξία.
Ο Αναγνώστης και η Στήλη του εκτρέπονται
Η στήλη θα αντισταθεί στον πειρασμό
να επιλέξει κείμενα τα οποία θα μπορούσαν να έχουν σχέση με τις προεδρικές εκλογές.
Ανθολογεί ένα απόσπασμα από το
βιβλίο της ιστορικού Averil Cameron Οι
Βυζαντινοί (εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα
2009 – μετάφραση Γιώργος Τζήμας,
σσ.: 279-280). Τη σύγχρονη Ευρώπη
απασχολούν ζητήματα ταυτότητας, το
Ισλάμ, τα Βαλκάνια και η Μέση Ανατολή. Οι σύγχρονοι Έλληνες στέκονται
ακόμη αμήχανοι απέναντι στους δέκα
αιώνες του βυζαντινού παρελθόντος…
Η ιστορία της δύσκολης πρόσληψης του
βυζαντινού παρελθόντος στο νέο ελληνικό κράτος του 19ου αιώνα έχει συχνά
ειπωθεί. Απέναντι στις ιδέες του Διαφωτισμού, με τις οποίες είχε επενδυθεί
το αίτημα της ελληνικής ανεξαρτησίας,
το Βυζάντιο έμοιαζε ν’ ανήκει σε μια
παράδοση σκοταδισμού και μεσαιωνισμού. Έμοιαζε ακόμη να σχετίζεται σ’
επικίνδυνο βαθμό, ιδιαίτερα μέσω της
Εκκλησίας, με την οθωμανική κυριαρχία
ή αλλιώς την επονομαζόμενη Τουρκοκρατία – κι αυτό, παρά το γεγονός ότι
ο πλέον απίθανος τόπος, δηλαδή το Άγιο
Όρος, φιλοξένησε, παραδόξως, μια Αθωνική Ακαδημία, η οποία συμμετείχε στο
κίνημα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού.
Το ζήτημα της ελληνικής ταυτότητας
ήταν φλέγον και η αμφισβήτησή της απ’
τον Jakob Fallmerayer υπήρξε διαβόητη.
Ο Γερμανός μελετητής απέδιδε μεγάλη έμφαση στην έκταση των σλαβικών
εγκαταστάσεων κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα και φαινόταν να θέτει εν αμφιβόλω το κύρος της Ελλάδας στους βυζαντινούς χρόνους. Οι απόψεις του προκάλεσαν μια έντονα εθνικιστική αντίδραση, που διακήρυττε τη δημογραφική και την πολιτιστική συνέχεια του ελληνισμού. Η απάλειψη, εντούτοις, του
Βυζαντίου χάριν του κλασικού παρελθόντος άφηνε πίσω της ένα ενοχλητικό
κενό στην ελληνική ιστορία, με αποτέλεσμα ένα άλλο ρεύμα σκέψης του 19ου
αιώνα να διεκδικήσει και να εντάξει το
Βυζάντιο σ’ ένα παρελθόν που ήταν
εθνικιστικό και ταυτόχρονα ορθόδοξο.
Όπως και άλλες βαλκανικές χώρες διατηρούσαν τις δικές τους μνήμες για τον
εθνικό τους αγώνα εναντίον των Οθωμανών, έτσι και οι Έλληνες θυμούνταν
το 1453. […]
Τέλος, η εξέταση του Βυζαντίου σε
σχέση με την Ευρώπη εγείρει το ζήτημα του οριενταλισμού. Ο πυρήνας της
συζήτησης περί οριενταλισμού δομείται
γύρω απ’ τη διμερή αντίθεση ανάμεσα
στην Ανατολή και τη Δύση και, σε καθοριστικό βαθμό, ανάμεσα στη Δύση
και το Ισλάμ, ενώ το «Άλλο» που αντιπροσωπεύει η νοτιοανατολική Ευρώπη
αποτελεί επίσης ζήτημα διαχωριστικών
γραμμών εντός της Χριστιανοσύνης.
Στην περίπτωση του Βυζαντίου, ωστόσο, έχουμε να κάνουμε με μια οντότη-
Φέρει καίρια την ευθύνη για την καταστροφή στο Μαρί ‒ την ευθύνη την
πολιτική, τουλάχιστον. Ουδέποτε κατανόησε πως, όσο σοβαρή ήταν η συμφορά, άλλο τόσο σοβαρή ήταν η ανάγκη για ανάληψη των ευθυνών του. Δεν
τις ανέλαβε. Προτίμησε να αφήσει τους
υφισταμένους του να σύρονται στα δικαστήρια. Επέλεξε να διατάξει έρευνα για το φιάσκο. Όταν το πόρισμα
του καταλόγισε ασήκωτες ευθύνες, η
απόφασή του ήταν να μας δείξει το
μεσαίο του δάχτυλο.
Ένας μικρός, εν πολλοίς ανίκανος
άνθρωπος, μια καρικατούρα σύγχρονου Ευρωπαίου πολιτικού, κυβέρνησε
(;) τον τόπο για πέντε χρόνια. Κατάφερε να τα κάνει θάλασσα. Και εδώ
και στο εξωτερικό, όπου μας έκανε
ρεντίκολο με το ανεκδιήγητο στυλ του
Σοβιετικού κομισάριου του Ιρκούτσκ,
με τη βλακώδη πεποίθησή του πως θα
κερδίσει τους Ευρωπαίους με τη συμπεριφορά του θρασύ και φιλόξενου
χωρκάτη, με την εμμονή του να ομιλεί την αγγλική στο επίπεδο του κούλλουφου από το Παραλίμνι, που προσπαθεί να φλερτάρει Νορβηγίδα τουρίστρια, εξηγώντας της στ’ αγγλικά
πώς στήνουν τα βερκά.
Νομίζω πως αυτά παθαίνεις όταν
επιλέγεις έναν Ακελικό Δικωμίτη, με
εξοχικό στο Κελλάκι, να σε εκπροσωπεί στις Βερσαλλίες. Γι’ αυτό ίσως και
να μας αξίζει η σουρεαλιστική διακυβέρνηση Χριστόφια. Έχει όμως φτάσει
στο τέλος της, σηματοδοτώντας και το
τέλος της σουρεαλιστικής μας στήλης,
που θαρρώ πως, ταυτισμένη πια με τον
Χριστόφια, έχει ξεπεράσει την ωφέλιμη ζωή της. Ας πάμε κι οι δυο στο καλό, μπας και δούμε άσπρη μέρα. Αντίο,
αγαπητοί. Αντίο και σε σένα, Δημήτρη.
Μη μας γράφεις. Ούτε κι εμείς θα σου
γράφουμε.
Πορφύριος Ρουπιρόζα
Επιμέλεια: Χάρη Ν. Σπανού
τα, που ακόμη και αν ειδωθεί από γεωγραφική μόνο σκοπιά, υπήρξε μέρος
της ιστορίας τόσο της Ανατολής, όσο
και της Ευρώπης. Το Βυζάντιο εμπλέκεται συνεπώς στις συζητήσεις περί Ευρώπης και ταυτόχρονα πέφτει θύμα
οριενταλιστικών συνδηλώσεων οπισθοδρομικότητας, εξωτισμού και δεσποτισμού. Αν η βυζαντινή τέχνη θεωρείται
ότι εμπίπτει στην ανατολίζουσα σφαίρα, τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι, σε
αντίθεση με τις κλασικίζουσες αναγνώσεις της βυζαντινής λογοτεχνίας, δεν
έγινε αντιληπτή ως κλασική τέχνη. […]
Κατά μεγάλο μέρος, η βραδύτητα με
την οποία αναπτύχθηκαν οι βυζαντινές
σπουδές ως ακαδημαϊκός κλάδος οφείλεται στην περίοπτη θέση που καταλάμβαναν οι κλασικές σπουδές στις περισσότερες δυτικοευρωπαϊκές χώρες.
Επιπρόσθετα αίτια αυτής της βραδύτητας ήταν η εμφάνιση του κλασικισμού
και του ρομαντικού ελληνισμού κατά
τον 18ο αιώνα. […]
Ως προς το ζήτημα της σχέσης Βυζαντίου και Ευρώπης, ο ρόλος της Ελλάδας συνιστά παραδοξότητα σε ποικίλα
επίπεδα: η χώρα, επειδή ακριβώς θεωρείται το λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού και επομένως η έδρα των πλέον πολύτιμων αξιών, είναι συγχρόνως
ο τόπος όπου η κληρονομιά του Βυζαντίου γεννά τις μεγαλύτερες αντιγνωμίες.
28 Φεβρουαρίου 2013
vasosftohopoullos.wordpress.com
Πιάνει με ο θκιάολος ο μαύρος άμα
θωρώ τον Αναστασιάδη να μιλά σαν βασιλιάς. Αθθυμάστε τον Χριστόφκια πριν τις
εκλογές του 2008; Φανταστείτε τι έχουμε
να τραβήσουμε…
Τα χρυσόμηλα μας μάραναν...
Ένας φίλος μου, οικολόγος, μου έφερε
δώρο ένα κουτάκι με αποξηραμένα χρυσόμηλα. Δεν ήταν σπουδαία και μάλλον ολίγον σκούρα μού φάνηκαν, οπότε αυτό μου κίνησε την περιέργεια να
διαβάσω τα σχετικά στο κουτάκι. Τα
οικολογικά χρυσόμηλα ήταν από τη Γερμανία, επεξεργασμένα στη Γερμανία ‒
χωρίς να αναφέρουν ποιας επεξεργασίας έτυχαν. Έκανα και ένα πικρόχολο
σχόλιο στον φίλο μου, λέγοντάς του ότι
τίποτα το οικολογικό δεν μπορεί να
φτάσει σε εμάς από τη Γερμανία. Και
αυτός, για να με αποστομώσει, είπε πως
οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ είναι δημιούργημα του
γερμανικού κινήματος. Εκεί τα ’παιξα
και του είπα πως οι Γερμανοί, αφού
δεν έχουν χρυσομηλιές, πώς κι έχουν
χρυσόμηλα και πώς ξέρουν να τα αποξηραίνουν; Του είπα κιόλας πως μάλλον
οι Ναζί τα παίρνουν από εμάς, τους βάζουν τίποτα ενέσεις απ’ αυτές που έβαζε ο Μέγκελε και μετά τα στέλλουν σε
εμάς, για να παθαίνουμε διάφορες αρρώστιες, όπως είναι η ανικανότητα να
διακρίνουμε το αληθινό και το φρέσκο
και το οικολογικό, από το βιομηχανοποιημένο και επεξεργασμένο και βλαβερό για την υγεία μας ‒ και ησύχασα.
Την άλλη μέρα, σε ένα περίπτερο, είδα πακέτα με αποξηραμένα χρυσόμηλα γνωστής κυπριακής μάρκας τροφίμων και χάρηκα ιδιαιτέρως. Λέω στον
εαυτό μου «τώρα θα φάω τα ένδοξα
κυπριακά χρυσόμηλα και θα χαρεί η
ψυχή μου». Έφαγα ένα δυο στο πόδι,
αλλά καμιά διαφορά από τα γερμανικά.
Κοίταξα να δω στο πακέτο κάποια πληροφορία που να προσδιορίζει από πού
είναι τα χρυσόμηλα, αλλά τίποτα. Ρώτησα κάποιον φίλο μου που δουλεύει
στην εν λόγω εταιρεία και μου είπε πως
τα χρυσόμηλα τα εισάγουν από την
Ελλάδα. Ωραία, λέω, τουλάχιστον ενι-
σχύουμε τον Ελλαδίτη αγρότη αδελφό
μας.
Σήμερα το πρωί πήγα να πάρω σουτζιούκο από γνωστό μαγαζί της πρωτεύουσας κι εκεί είδα χύμα τα αγαπημένα μου χρυσόμηλα. Στη θήκη έγραφε
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΒΕΡΙΚΟΚΑ. Είπα στον
μπακάλη να μου βάλει ένα κιλό και τον
ρώτησα αν έχει και κυπριακά χρυσόμηλα. «Τελευταία φορά που είχα κυπριακά χρυσόμηλα ήταν πριν από είκοσι χρόνια», μου λέει. «Δεν πειράζει»,
του λέω, «ευτυχώς που έχουμε και τα
ελληνικά». «Τι ελληνικά;» μου λέει.
«Αυτά τα εισάγουν οι καλαμαράδες
από την Τουρκία και τα εξάγουν σε μας
ως ελληνικά».
Γι’ αυτό, αν θέλετε να είστε οικολόγοι,
φυτέψτε χρυσομηλιές –και μάλιστα ποικιλίες κυπριακές– και φτιάξτε τα δικά
σας αποξηραμένα χρυσόμηλα.
KYKΛΟΦΟΡΗΣΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΙΓΑΙΟΝ
ΡΩ
10 ΕΥ
ὁ Κόσμος τῆς Κύπρου
Ἄλλοι λαλοῦσιν τό κλειδίν, ἐμεῖς τό ἀννοιχτάρι
ὁ κόσμος τοῦτος τούν’ τῆς γῆς παίρνει π’ ἀλλοῦ τήχ χάρη·
κρατεῖ πού ρίζαν πόν βαθκιά – αἰῶνες τῶν αἰώνω
τζιαί τό ψουμίν του γιά θεόν τό δίτζιον ἔσιει μόνο.
ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΓΙΑΛΟΥΣΑ
Τώρα κλαις, γιατί κλαις; Συ δεν είσαι που ψήφισες χθες;
(Πάνω σε μια ιδέα της κυρίας Φεγγουδάκη)
17
18 ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΤΟΥ 2004 – ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ
Η άλλη
28 Φεβρουαρίου 2013
Ένωσις
Αφιέρωμα: ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΣΤΕΛΛΑΣ
Πριν από λίγες μέρες κηδεύσαμε έναν
από τους πιο σημαντικούς Έλληνες
ποιητές, έναν από τους πιο σημαντικούς ποιητές του έθνους μας. Ο
Ανδρέας Παστελλάς, με δύο μόνο ποιητικές συλλογές, κατάφερε να δώσει
το στίγμα της πρόσφατης Ιστορίας
της Κύπρου καλύτερα από πολλούς
άλλους ποιητές και λογοτέχνες. Είχα
την τιμή να εκδώσω και τα δύο αυτά
βιβλία. Το Μεταθανατίως αποσχηματισθείς σε πρώτη έκδοση και τον
Χώρο Διασποράς σε δεύτερη (η πρώτη, από τις εκδόσεις «Ιωλκός»).
Ο Ανδρέας Παστελλάς υπήρξε υπόδειγμα διανοούμενου. Δεν έγινε τσογλάνι κανενός. Είχε πάντα στον νου
του το έθνος μας και τον λαό μας.
Πάλεψε για τα δίκαιά του σε δεκάδες
αγωνιστικές επάλξεις. Δεν συνανα-
στράφηκε με αυλικούς ούτε έκανε δημόσιες σχέσεις, δεν επεδίωξε ποτέ
αξιώματα και επιβραβεύσεις. Μοναχικός και ατρόμητος, πορεύτηκε με γνώμονα το εθνικό συμφέρον.
Ο Ανδρέας Παστελλάς ήταν στενός
μας συνεργάτης, όχι μόνο στις εκδόσεις «Αιγαίον» με τις ιδέες του και τις
εύστοχες πάντα παρατηρήσεις του,
αλλά και στην εφημερίδα ΕΝΩΣΙΣ, με
κείμενα και φωτογραφίες που μας
έστελνε, ιδέες και παρατηρήσεις και,
προπαντός, υποδείξεις για τη βελτίωσή της. Κανείς από εμάς δεν θα ξεχάσει το γλυκό του χιούμορ και την
απίστευτη αντισεμνοτυφία του. Χαρακτηριστική του φράση ήταν: «Αγαπητέ μου Βάσο, λίγα του έγραψες, λίγα της είπες».
Κι αυτό, σε περιπτώσεις όπου εγώ ο
ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΣΤΕΛΛΑ
Τοπίο παραλιακῆς πόλης
(ὁδὸς Προμάχων Ἐλευθερίας)
Φωτισμένα παράθυρα πολυκατοικιῶν
σὲ δρόμο φαρδύ καὶ σίγουρο
σημαιοστολισμένα μπαλκόνια
ἀραβικὲς κελεμπίες ν’ ἀνεμίζουν θριαμβικὰ
νιαγάρες ἐργάζονται πυρετωδῶς
γεμίζουν βόθρους καὶ παραδεξάμενα
φουκοῦδες μετὰ μπαταρίας
σ’ ἀναπεπταμένο πεδίο μάχης
μασέλες ὀκτακύλινδρες
σὲ ρυθμὸ
πιστονιῶν ἀερόψυκτων μηχανῶν
ρεψίματα καὶ πορδὲς
ἡ πολιτεία ἀγκομαχώντας
καταβροχθίζει τὴν εὐτυχία της.
Τὸ αὐτοκέφαλον
Ἀπ’ τὸν καιρὸ ποὺ γίναμε αὐτοκέφαλοι
θρίαμβος τῆς βυζαντινῆς διπλωματίας μας
τρομάρα τοῦ θεοσεβοῦς αὐτοκράτορα
Ζήνωνα
μιὰ ὥρα ἀρχύτερα νὰ μᾶς ξεφορτωθεῖ
γίναμε ξεροκέφαλοι
κι ὅλο τοῦ κεφαλιοῦ μας κάναμε,
ἀλλὰ κάθε φορὰ τὸ κάθε μας μοιραῖο
σφάλμα
ἀνάθεμα φορτώναμε τὴν τύφλα μας
σ’ ἄλλων ἀνύποπτων κεφάλια.
Mέτρον μετριοτήτων
Ἡ Ἀλειβαθώ, ἡ Ἀμαθὼ καὶ Ἡμιμαθὼ
τρεῖς μοῖρες πλάθουνε στ’ ἀδράχτι τους
τὴ μοίρα μας.
Κι ἐμεῖς ἐνεοὶ στὰ παραμύθια τους.
Στὰ ἀζήτητα
Διαμοιράζω καθημερινὰ τὰ ἱμάτιά μου
χωρὶς νὰ βρίσκεται κανεὶς νὰ τὰ ζητήσει.
ίδιος ένιωθα πως το είχα παρακάνει.
Σε αυτό το μικρό αφιέρωμα δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα του επικήδειου λόγου του Ανδρέα Μακρίδη, ένα
κείμενο του Νίκου Ορφανίδη και ένα
μικρό απόσπασμα από ένα ανέκδοτο
κείμενό του από την Εισαγωγή που
έγραψε για το βιβλίο του μακαρίτη
Γιάννη Παπαδόπουλου, που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις
«Αιγαίον». Η εικονογράφηση με γαϊδούρια είναι σκόπιμη. Κάθε φορά που
αντί για τη φωτογραφία κάποιου έβαζα έναν γάιδαρο, ενθουσιαζόταν σαν
μικρό παιδί και με έπαιρνε τηλέφωνο,
για να μου πει πόσο έμοιαζε το γαϊδούρι στον πολιτικό που σατιρίζαμε.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον
σκεπάζει.
Β.Φ.
Εισαγωγή στην ανέκδοτη ποιητική συλλογή
του Γιάννη Παπαδόπουλου, Άπω Αγάπη
Ο χαρακτηρισμός του λυρισμού του ως πολυθεματικού
μας υποχρεώνει να επανέλθουμε στο ποίημα για το
οποίο έγινε αναφορά πιο πάνω «Άπω Αγάπη». Σ’ αυτό μας παραπέμπει και το τιτλοφορούμενο «Άουσβιτς»
(σ. 78). Θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος ότι το περιεχόμενό τους σηματοδοτεί μια διεύρυνση των θεματικών επιλογών του
ποιητή, προεκτείνοντάς τις
σ’ ένα ευρύτερο χώρο
μιας παγκόσμιας αλληλεγγύης που δεν αποκλείεται όμως να συναντάται
με τη γνήσια ευαισθησία
που εκδηλώνεται απέναντι σε γεγονότα με έντονα χαρακτηριστικά εντοπιότητας με μείζονα ανθρώπινη σημασία. Αυτό
βέβαια δεν έχει καμμιά
σχέση με τον λεγόμενο
«κοσμοπο λι τισμό», μια
πολύ παρεξηγημένη έννοια –εσκεμμένα ίσως από
τους σημερινούς χρήστες
της– στον οποίο επιχειρείται να χωρέσουν ανίερα υλικά και μεθοδεύσεις,
όπως π.χ. ο εθνομηδενισμός υπό τον μανδύα μιας δήθεν «αριστερής ιδεολογίας». Σ’ αυτή την κατεύθυνση της θεματικής διεύρυνσης συμβάλλουν και συνεισφέρουν τα ταξίδια, οι περιηγήσεις του ποιητή σε διάφορες χώρες. Θέμα για το
οποίο θα επανέλθουμε πιο κάτω. Περιοριζόμαστε να
παρατηρήσουμε ότι εκφράζει πλάι στην εθνική και μια
ευρύτερη δοκιμασμένη κοινωνική συνείδηση.
Αν εξαιρέσουμε τα ποιήματα της κατηγορίας που θα
ονομάζαμε «αντιστασιακά» και τα οποία κατέχουν σημαντική θέση στην προηγούμενή του συλλογή, οι θεματικές του επιλογές και σ’ αυτή τη σειρά των ποιημάτων
δεν αφίστανται αισθητά των προηγουμένων. Δεν συναντάμε, όπως θα περίμενε κανείς, στίχους που να ανακαλούν στη μνήμη οδυνηρές καταστάσεις δοκιμασιών
την περίοδο της παρανομίας που έζησε ή εξάρσεις ψυχικού μεγαλείου στην εθελούσια θυσία των μαχητών,
όμως κάποιες απηχήσεις της περιόδου αυτής είναι ανιχνεύσιμες σε ποιήματα με διαφορετικό θεματικό περιεχόμενο. Στίχοι που αποπνέουν μια ελαφρά μελαγχολία κι ένα αίσθημα ματαίωσης.
Κάποτε τραγουδήσαμε τους εφήβους μας
που ξέρανε την ώρα του θανάτου,
πότε θ’ ανοίξει η καταπακτή να πηδήσουν
Ισάγγελοι στα περιβόλια του παραδείσου.
«Φάκελος ανοιχτός»
Εκεί όμως που βρίσκει πλούσια πηγή εμπνεύσεων και
εμβολιάζει την ποίησή του με νέες θεματικές απόψεις
είναι στα ταξίδια του, στις αποδημίες και στις περιη-
γήσεις του, στα οποία αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο
του. Αφοσιωμένος κι αξεδίψαστος ταξιδευτής, ακολουθώντας το αρχαίο απόφθεγμα «νει ή αναπνείν», που
διαβάζαμε σαν περνούσαμε την είσοδο των ναυτιλιακών
γραφείων της ΕΛΜΕΣ (Ελληνικές Μεσογειακές Γραμμές),
γωνία Σταδίου και Αιόλου, σε κάποιο μακρινό
χρόνο, θεωρώντας το ταξίδι όχι ως μια συμβατική
μετάθεση από ένα σημείο
του γεωγραφικού χώρου
σε κάποιο άλλο, αλλά ως
προέκταση ζωής, διευρύνει τον κύκλο των εμπνεύσεών του. Μας μεταφέρει
με την ποίησή του μια άλλη εκδοχή εμπειριών και
αποτυπώσεων, που αντλεί
με τη δίψα τυφλού που
ανέβλεψε. Γίνεται ο δέκτης σπάνιων κραδασμών
από χώρους πολύ γνωστούς καλλιτεχνικού και
ιστορικού ενδιαφέροντος.
Ιδωμένους μέσα από το
βλέμμα του σημαδεμένου
από σύγχρονα οδυνηρά
συμβάντα νεοέλληνα παρατηρητή. Υποψιασμένου
όμως και πολλά παθόντος. Που ξέρει να αποσπά από
τις γενικές εντυπώσεις, τη γενική περιρρέουσα ατμόσφαιρα, το ιδιαίτερο εξέχον ουσιαστικό στοιχείο, φορτισμένο με ιστορικές ή οικείες παραδοσιακές μνήμες. Όταν
συμβεί να βρεθεί σε χώρους κοινής ιδιοσυγκρασίας, οικείας ευαισθησίας, όπως συμβαίνει με το ποίημά του
«Στροφές μοτοποδηλάτου» (σ. 83). Εδώ λειτουργεί η
εσωτερική αίσθηση με φόντο το Αιγαίο, ακούμε να ζει και
να αναπνέει το Αιγαίο, όπου βασιλεύει ο μυστικός και
φανερός «μέγας κόσμος» του Οδυσσέα Ελύτη, αθέατος
στον αμύητο και παροδικό τουριστικό επισκέπτη. Ο ποιητής ζει βιώνοντας τον πανάρχαιο κόσμο που διασώζεται μέσα από τις διαδοχές των γενεών ως λαϊκή παράδοση, ως διαδοχικό βίωμα γενεών, ως διαφεύγον στην
όραση των αμύητων. Ως αποκρυπτόμενο υπέδαφος πολλών στρωματοστρώσεων εσωτερικού πολιτισμού. Για να
καταλήξει εν τέλει ένα ταξίδι σε χώρο που δεν ορίζεται
με γεωγραφικές συντεταγμένες ή σε χρόνο με ακαθόριστα όρια, αλλά σε ένα ταξίδι ψυχής.
Όταν αφήνω ανοιχτό το παράθυρο
μπαίνουνε μέσα τα πουλιά
όταν ακούω ανάσα ξέρω
πως ένας μαρμαρωμένος κούρος
κοιμάται στο περιβόλι,
όταν με πληγώνουν τα αγκάθια
δεν τα συνερίζομαι.
Μπορεί να ’ναι σκαλισμένα κιονόκρανα
κι οι πέτρες σπόνδυλοι, σταματημένες
μυλόπετρες του χρόνου.
28 Φεβρουαρίου 2013
ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΟΙ ΣΥΝΑΓΕΡΜΙΚΟΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΡΙ;
Η άλλη
19
Ένωσις
Επικήδειος λόγος στον Ανδρέα Παστελλά
του Ανδρέα Μακρίδη
Να αναφέρω, αρχίζοντας, ότι μιλώ
πρωτίσ τως ως σ τενός φίλος του
Ανδρέα Παστελλά, αλλά ταυτοχρόνως
εκπροσωπώντας και τρεις από τις
Οργανώσεις στις οποίες συνανήκαμε:
την Επιτροπή Τυποποίησης Γεωγραφικών Ονομάτων, τον Γλωσσικό Όμιλο
Κύπρου και την ΕΜΕΘ (Εταιρεία Μελέτης Ελληνικών Θεμάτων).
Έζησα για πολλές δεκαετίες, εκ του
συστάδην, τον Ανδρέα Παστελλά, ανήκαμε στις ίδιες οργανώσεις, στην ίδια
σχολή σκέψης. Δουλέψαμε μαζί αναρίθμητες ώρες σε συνεδριάσεις και συζητήσεις, ετοιμάζοντας ή διορθώνοντας
κείμενα. Ήταν ο συνοδηγός μου σε
εκατοντάδες ταξίδια. Γνωρίζω απόλυτα τις ιδέες, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τις αγωνίες του. Με
όλην αυτήν τη βιωματική εμπειρία, αν
εκαλούμουν να αποτιμήσω με μια φράση την προσωπικότητά του, θα έλεγα
πως ήταν ένας αυθεντικός Έλληνας.
Δημιουργός, ιδεολόγος, ποιητής, λόγιος,
δάσκαλος, ενεργός πολίτης ή ζωντανό
μέλος της κοινωνίας των πολιτών, πάνω απ’ όλα όμως ο Ανδρέας υπήρξε
ακούραστος οικοδόμος, οικοδόμος πολιτισμού.
Ανάλωσε ολόκληρη τη ζωή του οικοδομώντας τον ελληνικό πολιτισμό στη
μικρή μας Κύπρο. Υπηρέτησε την παιδεία, εξέδωσε λογοτεχνικά περιοδικά,
έγραψε ποιητικές συλλογές και δοκίμια, διοργάνωσε γλωσσικά συνέδρια,
ίδρυσε ή συμμετείχε αδιάλειπτα σε
πνευματικές και πολιτικές οργανώσεις.
Υπήρξε δραστήριο μέλος της Επιτροπής Δημοτικής Βιβλιοθήκης, αυτής
που ουσιαστικά έστησε τη Δημοτική
Βιβλιοθήκη Λεμεσού. Βασικός συντελεστής του περιοδικού Επιθεώρηση
Τέχνης και Λόγου. Από τους ιδρυτές
του Πνευματικού Ομίλου Λεμεσού.
Ήταν ο ιδρυτής και η ψυχή του Γλωσσικού Ομίλου Κύπρου. Επιτέλεσε μέγα εθνικό έργο στην Επιτροπή Τυπο-
ποίησης. Έδωσε όλες του τις δυνάμεις
στην Επιτροπή Πρωτοβουλίας, στην Κίνηση Πολιτών για εθνικά θέματα, στην
ΕΜΕΘ και σε πολλές άλλες Οργανώσεις.
Παράλληλα, ήταν ο εμπνευστής και
ο κύριος συντελεστής δύο μεγάλων συνεδρίων για την ελληνική γλώσσα και
του τόμου Ελλάδος φθόγγον χέουσα
(Πρακτικών του Πρώτου Συνεδρίου της
Κίνησης Πολιτών για την ελληνική
γλώσσα).
Η ψυχή του Ανδρέα ήταν ασφυκτικά
γεμάτη με πνεύμα, πατρίδα και γλώσσα. Λάτρευε κυριολεκτικά την ελληνική γλώσσα, που τη θεωρούσε το λαμπρότερο επίτευγμα του ελληνικού πολιτισμού, και όλοι οι αγώνες του συνέκλιναν σε μιαν εναγώνια προσπάθεια υπεράσπισής της από τη φθορά
των αγγλισμών και των ξένων αναφομοίωτων στοιχείων. Δεν ήταν λίγες οι
φορές που, ακούοντας εκφωνητές του
ραδιοφώνου ή της τηλεόρασης να ασελγούν γλωσσικώς, έπαιρνε τηλέφωνα
για να διορθώσει το κακό. Πόσους δεν
παρατήρησε για το αγγλόφερτο «απο-
λογούμαι» αντί «ζητώ συγγνώμην» ή
για το κωμικό «να εξάξουμε» αντί
«εξαγάγουμε» κτλ.
Ακόμα και τώρα που μιλώ, έχω μέσα
μου τον φόβο ότι... ξαφνικά θα ανασηκωθεί μέσα απ’ το φέρετρό του και
θα με ψέξει για κάποιον βαρβαρισμό ή
άλλο γλωσσικό μου λάθος.
Ο Ανδρέας Παστελλάς ήταν γνήσιος
γόνος του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και του «ουδέν γλύκιον πατρίδος».
Διακατεχόταν από συνεχή αγωνία για
την τύχη της Κύπρου και η ψυχή του
αιμορραγούσε, βλέποντας να πλήττεται
από παντού η ελληνικότητά μας.
Πήγαμε μαζί στον ραδιοφωνικό σταθμό «Λόγος», όπου ο Νίκος Ορφανίδης
ηχογράφησε τον Ανδρέα και συνομίλησε μαζί του για την ποίηση. Έσφυζε από ζωντάνια και ποιητική έξαρση.
Και ποιος να μας το έλεγε ότι, ακριβώς
την επομένη, του συνέβη το κακό – τον
χτύπησε η ασθένεια για πρώτη φορά
φωναχτά. Μου τηλεφώνησε, κατέβηκα
στο σπίτι του και μου ανακοίνωσε τα
δυσάρεστα νέα. Παρ’ όλο το κακό,
ήταν γεμάτος ζωή. Διακατεχόταν από
μιαν απίστευτη δυναμικότητα και ξεδίπλωνε μπροστά μου, ακατάπαυστα,
σχέδια και οράματα. Μόλις με ενημέρωσε για τα κακά νέα, μου λέει: «Ας
τα αφήσουμε τώρα αυτά, Ανδρέα...
Πρέπει να συγκαλέσουμε την Κίνηση
Πολιτών. Θα μας φέρουν νέο σχέδιο
για το κυπριακό, πρέπει να δραστηριοποιήσουμε την ΕΜΕΘ. Σε παρακαλώ να μου φέρεις την κριτική του
Ανδρέα Καραντώνη για τον Πυθαγόρα Δρουσιώτη, τη χρειάζομαι για το
νέο μου βιβλίο...»
Σε λίγα λεπτά ανέπτυξε με άπειρο
ενθουσιασμό όλα τα σχέδια και τα
οράματά του, ως να μη συνέβαινε τίποτε. Αυτός ήταν ο Ανδρέας Παστελλάς: ακόμη και όταν τον χτύπησε το
μη αναστρέψιμο κακό, αυτός ερωτοτροπούσε με τη ζωή, τον αγώνα και τη
δημιουργία.
Κάθε 1η Απριλίου γιόρταζε μαζί με
την ΕΟΚΑ και η ψυχή του Ανδρέα. Καλούσε στο μικρό κτήμα που είχε φτιάξει με κόπο και θυσίες στις Κυβίδες,
στο καταφύγιό του, παλαιούς αγωνιστές της ΕΟΚΑ και φίλους κι εκεί
γιορτάζαμε την επέτειο του Αγώνα.
Κάναμε και έπαρση της σημαίας. Ήταν
τόσο έκδηλη η χαρά του ενώ η γαλανόλευκη υψωνόταν, που νόμιζες πως
έβλεπες την ίδια την ψυχή του να ανεβαίνει ψηλά στους ουρανούς του αγνού
πατριωτισμού.
Για μας, τους φίλους του, ο Ανδρέας
δεν έφυγε. Το πνεύμα του θα κάθεται
πάντα μαζί μας στο ίδιο τραπέζι, όπου
θα συνεδριάζουμε και θα συζητούμε
για την υπεράσπιση της Ελληνικής
γλώσσας, για το καλό της πατρίδας
μας, για το μέλλον του Ελληνισμού. Ο
Ανδρέας δεν αφήνει πίσω του «άδεια
θρανία». Το όνομά του χάραξε βαθιά
την Ιστορία και τον πολιτισμό μας.
Στο μακρινό του ταξίδι τον χαιρετώ
με την ίδια λέξη που μου έγραφε, ως
μέγιστη καταξίωση, στις αφιερώσεις
των βιβλίων του...
Συνέλληνα, στο καλό!
Αποχαιρετώντας τον Ανδρέα Παστελλά
του Νίκου Ορφανίδη
Έτσι απροσδοκήτως και ταχέως έφυγε από τον κόσμο τούτο ο ποιητής Ανδρέας Παστελλάς. Αυτός ο
κορυφαίος ποιητής της Κύπρου, καθώς και του μείζονος, του οικουμενικού και θάλλοντος στον τόπο της
Ιστορίας ελληνισμού. Προτού προλάβουμε να αποδεχτούμε ή να κατανοήσουμε και να αφομοιώσουμε την
επελαύνουσα ραγδαίως εκδημία και αποδημία του,
πήρε τους δρόμους του ουρανού. Τους δρόμους του θανάτου. Τους δρόμους του άλλου φωτός. Έτσι τον πήρε ο καιρός, έτσι έφυγε ο Ανδρέας, εκεί που στεκόταν
όρθιος, ευθυτενής, σταθερός και γενναίος, υπερασπιζόμενος, μέχρι τέλους, την ευπρέπεια και την εντιμότητα και τη δικαιοσύνη, πολεμώντας πεισματικά με τα
όπλα του και προασπίζοντας τη δοκιμαζόμενη πατρίδα μας, αυτήν της εξορίας και του καημού και της
νέας, επελαύνουσας τουρκοκρατίας. Υπερασπιζόμενος τον δοκιμαζόμενο ελληνισμό. Προασπίζοντας πεισματικά τη γλώσσα και την Ιστορία του και την ελληνική φωνή του.
Ο Ανδρέας Παστελλάς υπήρξε μαχητής ανυποχώρητος, ως το τέλος. Χωρίς εκπτώσεις. Χωρίς επιείκεια.
Χωρίς συμβιβασμούς. Γόνος εκείνης της υπέροχης γενεάς των αγωνιστών, αποσύρθηκε και αυτός τελικά,
καθώς εξέλιπε ο χρόνος γι’ αυτόν. Ως ωραίος έφηβος
στεκόταν όρθιος ο Ανδρέας, κι ας είχε εισέλθει στην
περιοχή του γήρατος, ακάματος και πείσμων. Όπως
εκείνος ο σκαντζόχοιρος του αλληγορικού ποιήματός
του της συλλογής Μεταθανατίως Αποσχηματισθείς,
που επέζησε μέσα από τους κατατρεγμούς, τους διωγμούς, την αδικία.
Σκέφτομαι, λοιπόν, τώρα, πως το ποιητικό αρι-
στούργημά του «Ο σκαντζόχοιρος που επέζησε», συνιστά μιαν άλλη βιογραφία ή μια αυτοβιογραφία του
ελληνισμού της εξόριστης Κύπρου, ενός ελληνισμού
που παραμένει πεισμόνως όρθιος και υπερήφανος,
όταν γύρω του όλα καταρρέουν και χάνονται:
Εκεί που όλοι τον είχαν για ξεγραμμένο
τον εύχονταν για ξεγραμμένο
ερχόταν μόνος.
Μέσα από λοιμούς, λυγμούς
ισοπεδώσεις
εκχερσώσεις
επιχωματώσεις
αργά διέσχιζε το δρόμο κουτσαίνοντας.
Λάτρεις κρανοφόροι του μετάλλου τον παραμόνευαν.
Μελανηφόροι πεφυσιωμένοι επιβήτορες των μηχανών
επίβουλοι τον περίμεναν
βαθιά μέσα τους πονώντας για τη χαμένη ηδονή
― Να τον θα πέσει!
Μέσα σε πανδαιμόνιο χαρούμενων κλάξον τον περίμεναν.
Εκείνος προχωρούσε ανέγγιχτος
με χείλι μισάνοιχτο
γκριμάτσα πόνου ή χαμόγελο
κάπνιζε το τσιγάρο του
φρενοβλαβής, ίσως, και περήφανος.
«Ο σκαντζόχοιρος που επέζησε»
Έτσι πικρά και στυφά αποτυπώνει ο Ανδρέας Παστελλάς τον καημό και την πίκρα του εξόριστου ελληνισμού της Κύπρου. Τον διωγμό και τον κατατρεγμό, που βιώσαμε.
Ο Παστελλάς υπήρξε ποιητής του οράματος. Αλλά
και της δοκιμασίας και των παθών και της ιστορικής
ματαίωσης. Ποιητής ακαριαίος, κατά τον καβαφικό
τρόπο, ολιγογράφος, με μια πικρή κι όμως διάχυτη
ειρωνεία, καθίσταται ποιητής εξόχως εθνικός. Διαβάζουμε, έτσι, στον Χώρο Διασποράς, μαζί με το σπουδαίο ποίημα «Άδεια θρανία» της εθνικής ανάτασης
και υπερηφάνειας και εκείνο το πικρό, με τίτλο
«Εμπορεία φοινικικά», που συνιστούν τον άξονα και
το μέτρο της αυτοσυνειδησίας μας, αλλά και μια επώδυνη κατάθεση του αλλοτριωμένου ελληνισμού, τον
οποίο ο ποιητής επιχειρεί να αφυπνίσει:
Στην πατρίδα μου πλήθυναν οι Φοίνικες
την πατρίδα μου πουλούν καθημερινά μεσοτιμής
οι Φοίνικες
σε κάθε γωνιά εμπορείο φοινικικό
εκεί που άλλοτε βλάσταινε μονάχα
η δάφνη η ελληνική
για τους γενναίους.
Με την αναχώρηση του Ανδρέα Παστελλά, αισθανόμαστε πως έφυγε ακόμα ένας μεγάλος ποιητής. Μαζί με όλους τους μεγάλους ποιητές του έθνους, που
έφυγαν εσχάτως. Και που τους μνημονεύουμε περίλυποι. Με τον θάνατο του Ανδρέα Παστελλά έχει σιγήσει μια κορυφαία ποιητική φωνή της ελληνικής περιφέρειας, μια ελληνική φωνή της εξορίας, πεισμόνως
και επιμόνως Ελλάδος φθόγγον χέουσα.
Ήδη πια ο Ανδρέας ευρίσκεται στον δικό του «Χώρο διασποράς», αυτός που υπήρξε ένας «ωραίος
Έλλην», εγκαταλείποντας τα μάταια, αλλά και τη δοκιμασία του κόσμου τούτου. Εμείς τον αποχαιρετούμε, υποκλινόμενοι στο ποιητικό ύψος και μεγαλείο του.
20
Σύντροφοι Κύπριοι, έχουμε υποστεί
άλλη μια συντριπτική ήττα. Ας μην
τους αφήσουμε να χαρούν τη νίκη τους.
Αντίσταση τώρα!
Η άλλη
ΑΡΤΙ ΑΦΙΧΘΕΙΣΑ ΕΞ ΕΛΛΑΔΟΣ
Απολογισμός
Ένα χρόνο τώρα γκρινιάζω για τα στραβά: τις ελλείψεις στις δημόσιες συγκοινωνίες, τα λάθη στην
εκφορά της γλώσσας, τον έρωτα των Κυπρίων για
τα αυτοκίνητα, την απουσία ανθρώπων στους δρόμους και άλλα παρόμοια. Τώρα, που κλείνω ένα
χρόνο, χρωστάω και έναν απολογισμό των θετικών. Γιατί, αν δεν υπήρχαν, θα ήταν ώρα να επιστρέψω. Και δεν προτίθεμαι να το κάνω.
Καταρχάς, όμως, μια εξομολόγηση. Όταν Κύπριοι φίλοι με ρωτούσαν, εδώ και χρόνια, πώς έγινε κι αγαπάω έτσι αυτόν τον τόπο, δυσκολευόμουν. Το όφειλα, τάχα, στον πατέρα μου; Γιατί
εκείνος, στα χρόνια της χούντας, μας ησύχαζε πάντα με την ίδια φράση: «Αν παραστραβώσουν τα
πράγματα, θα πάμε στην Κύπρο». Κι έτσι, για
εφτά χρόνια, από τα δέκα μου ως τα δεκαεφτά
μου, η Κύπρος ήταν το σεντονάκι που έπαιρνα
αγκαλιά για να κοιμηθώ. Πώς, λοιπόν, να μην την
αγαπώ; Ας αρχίσω, όμως, να απαριθμώ τα καλά:
l Πρώτα και κύρια η γλώσσα. Που πέρα από
την προσωδία της λαλιάς, με τους ήχους των φωνηέντων να διατηρούν τη μακρά και τη βραχεία
τους ποιότητα, έχει όλα εκείνα τα διπλά σύμφωνα, που εκφέρονται μελωδικά, σαν τα στολίδια
που κρεμάμε για να ηχούν με το φύσημα του ανέμου. Και ηχούν έτσι, που ζωγραφίζουν θαρρείς τις
λέξεις με τον αρχαίο τρόπο, αυτόν που οι Ελλαδίτες των μεγαλουπόλεων απόλεσαν διά παντός.
Κι ύστερα είναι και οι ίδιες οι λέξεις. Αν έχω να
διαλέξω ανάμεσα σε έναν τσέστο με χρυσόμηλα,
μέσπιλα και κιτρόμηλα, κι ένα πανέρι με βερίκοκα, μούσμουλα και νεράντζια, ασυζητητί διαλέγω
το πρώτο! Για… αισθητικούς κυρίως λόγους! Άσε
που τα αγρέλια είναι πολύ πιο νόστιμα από τα
σπαράγγια, και οι λαψάνες από τις βρούβες…
l Μετά, είναι η σημαία. Η γαλανόλευκη, εννοώ.
Στην Ελλάδα είναι η κρατική σημαία. Την έχει στο
μπράτσο του ο μπάτσος που σε δέρνει, την έχει
στο γραφείο του ο πολιτικός που σε κοροϊδεύει,
την έχει στην έδρα του ο δικαστής που σε αδικεί.
Εδώ την έχουν τα σχολεία, οι εκκλησίες και ο νους
των ανθρώπων. Κι εδώ είναι εθνική, όχι κρατική σημαία. Και πολύ μου άρεσε που πλακώθηκα με
έναν ταξιτζή γι’ αυτήν (που απορούσε, δήθεν, αφού
εδώ είναι Κύπρος, τι δουλειά είχε η ελληνική και
όχι η κυπριακή σημαία στα χέρια κάποιων μαθητών). Κι ακόμα είναι μια κουβέντα του γιου μου,
ένα βράδυ στην Αγία Βαρβάρα, στο Καϊμακλί,
όταν του εξομολογήθηκα ότι εδώ κάτι μου κάνει η
ελληνική σημαία*. «Φυσικά», μου απάντησε. «Σε
όλα τα σύνορα η σημαία κάτι σου κάνει. Κι όλη η
Κύπρος ένα σύνορο είναι. Η σημαία ορίζει το φίλιον έδαφος. Κι εγώ έτσι την έβλεπα όταν ήμουν
φαντάρος στο φυλάκιο, στις Καστανιές του Έβρου:
από εδώ είναι οι φίλοι».
l Τέλος, οι άνθρωποι, οι φίλοι (παλιοί και καινούργιοι), οι γείτονες. Που μου λένε στο δρόμο
«καλημέρα». Που με ρωτούν στην υπεραγορά, χωρίς καν να ξέρουν το όνομά μου (αλλά έχοντας
εντοπίσει ότι δεν οδηγώ), αν θέλω να με περιμένουν
να γυρίσουμε μαζί, μιας και μένουμε στον ίδιο
δρόμο (μου συνέβη!). Που μου λένε να κόβω λεμόνια από τις λεμονιές τους. Και φύλλα από τα
αμπέλια τους, αφού έμαθα να φτιάχνω κουπέπια.
Και μου στέλνουν το… λάδι μου, γιατί ένα Σάββατο
πρωί πήγαμε παρέα και μαζέψαμε ελιές (κι αυτό
μού συνέβη). Γιατί η Θεοδώρα λέει πως έχει ανάγκη κάθε τόσο να πηγαίνει στην Ελλάδα. Γιατί ο
κύριος Μιχάλης απαγγέλλει δίπλα στη φωτιά ποιήματα. Γιατί ο Ρένος μού εμπιστεύτηκε ένα κομμάτι της ζωής του. Γιατί η Χριστιάνα με έμαθε να
βάφω τα πασχαλινά αυγά με ριζάρι. Γιατί ο Παναγιώτης είναι ο δάσκαλος που θα ήθελα να είχα
(και ήταν κι αυτός που με πρωτοέφερε στην Κύπρο). Γιατί ο Γιώργος βρίσκει και φωτογραφίζει ένα
μανιταράκι που φύτρωσε στο μισό τσόφλι ενός
καρυδιού. Γιατί ένας βοσκός απήγγειλε σε μια ταβέρνα ένα βράδυ τον όρκο των Αθηναίων εφήβων
(Ου καταισχυνώ τα όπλα τα ιερά…). Γιατί ο Τίτος θα μπερδεύει πάντα τον Όμηρο στις κουβέντες του. Γιατί η Κλαίρη θα τηγανίζει κεφτεδάκια
για τους άλλους, ακόμα και τη μέρα που πρόκειται να ταξιδέψει. Και γιατί ο Βάσος είναι ο Βάσος!
* Εξαιρουμένων των περιστάσεων όπου την κρατούν φασιστοειδή του ΕΛΑΜ ή πανηγυρίζοντες χουλιγκάνοι του ΔΗΣΥ (το είδα κι αυτό!).
vasosftohopoullos.wordpress.com 28 Φεβρουαρίου 2013
Ένωσις
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Δύο κειμενάκια του Δημήτρη Kοσμόπουλου
Ι
SOMNIATIO SUB LUCE*
Στο καφφενείο “Πανελλήνιον”, στην παραλία της Πύλου όμως, με βορηά και κρύο. Κάθομαι σε γωνιακό τραπέζι, δίπλα στην τζαμαρία. Φυσάει. Τεράστια κύματα
σπάνε στην αποβάθρα, τα τζάμια γεμίζουν αφρούς κι
αλισάχνη. Μπαίνει ο Χρήστος μουσκεμένος, στάζοντας.
Φοράει μαύρα γυαλιά, δίχως παλτό, γκρίζο σακκάκι.
Τεράστια κύματα και βρυχηθμός θαλάσσης, ρόχθος σκεπάζει τις φωνές μας. Κάθεται, βγάζει τα γυαλιά, με κοιτάζει με έντονο, μα κουρασμένο βλέμμα. “Τί τα θες τα
γυαλιά ηλίου”, του λέω, “δεν βλέπεις τί γίνεται έξω;”.
Σταλάζει θαλασσόνερο στο μάρμαρο του παληού τραπεζιού. Ξαναβάζει τα γυαλιά και μου λέει: “Θα δεις”.
Αίφνης, αρχίζει να απαγγέλλει λαχανιαστά, με την χνουδάτη φωνή του, παίρνοντας βαθειές ανάσες “εδώ είναι
ζωή, δι' ευχών των Αγίων Πατέρων, κάνε τον σταυρό
σου, κι άσ' τους να λένε ότι είναι αίσχος και υποκρισία
και μαλακία”, ακούγεται η φωνή του, όπως στην τελευταία εκπομπή που κάναμε μαζί, λίγες μέρες πριν
πέσει στους πυρετούς, παραμονές Χριστούγεννα, 23 Δεκεμβρίου του '92, κι ενώ εκφώνως απαγγέλλει από στήθους, καταλαβαίνω ότι είμαστε ολομόναχοι στο βαθύ
θαλασσινό καφφενείο, και μόνο ένας μεγάλος κόκκινος
λαμπτήρας, όπως στο studio το οn air ανάβει και σβήνει σαν φάρος, στο βάθος, πάνω από τα ράφια με τα
παληά μπουκάλια και τις φιάλες.
Λαχανιάζει πολύ και σταματά. “Χρήστο, τώρα είσαι μικρότερος, αλλά θα μ' αφήνεις να σε λέω μεγαλύτερο
αδερφό”, θέλω να του πω, όμως αστράφτει έξω και βροντά
κι αίφνης
Η θάλασσα λάδι στην παντοκρατορία του πρωινού φωτός, είναι ώρα θερινού πρωινού κι ο Χρήστος λαχανιάζει και μπαίνει θορυβωδώς ο Λάγιος και διατάζει
“Σήκω να πάμε στου Ζωγράφου, του Χρήστου ο τάφος
είναι θολωτός
Κι έχει κτερίσματα μυκηναϊκά κι ένα χρυσό στεφάνι
για μένα και για σένα ένα λυχνάρι από αρχαίο πηλό”
Του κάνω νοήματα, “Νά τος ο Χρήστος”, ψιθυρίζω.
“Σού 'στριψε”, μου απαντά ο Λιάκος, ενώ σπάει στις
τζαμαρίες κύματα, το φως.
†20.1.2003
ΙΙ
Με τον Ηλία πηγαίναμε τα πρώτα χρόνια κάθε Σάββατο στο κοιμητήρι, στου Ζωγράφου. Ο Ηλίας έπεφτε ολόκορμος πάνω στον τάφο του Χρήστου κι έκλαιγε.
“Χρήστο μου, Χρήστο μου, αδερφέ...”, φώναζε. Έτσι κι
αυτό το πρωινό είμαστε ’κεί, αλλά ο Ηλίας έχει τρία
χρόνια πεθαμένος. Ωστόσο πάμε στον τάφο με κερί. Παραδόξως, ο Λάγιος δεν κλαίει. Φτάνουμε, βάζουμε τα
κεριά και ενώ το φως τυφλώνει περισσότερο κι από μεσημέρι Ιουλίου, μου λέει ψιθυριστά:
“Καθένας έχει την δική του Πάτμο. Έλα τώρα να σου δείξω το δικό μου κυπαρίσσι”.
Και παίρνουμε τον δρόμο για τον δικό του τάφο, ανάλαφροι μέσα στο μεσημεριανό θάμβος.
†14.1.2007
* Ο Χρήστος Βακαλόπουλος και ο Ηλίας Λάγιος σε δύο ποιήματα του Δημήτρη Κοσμόπουλου, από την ποιητική συλλογή του
Ο Λάκκος του Άδειν, η οποία πρόκειται να κυκλοφορήσει από
τις εκδόσεις «ΑΙΓΑΙΟΝ», εντός του 2013.
ΚΡΑΝΙΟΥ ΤΟΚΟΣ
Βικτώρια
Ψηλαφώντας τα λεξικά μου, “you
just keep me hangin' on'' και δεν βρίσκω κανέναν λόγο ν' αμφισβητήσω
τον Lou Reed, ομορφιά μου. Νίκη
σημαίνεις με τ' όνομά σου και το
“Perfect day'' κουβαλάει δεκαετίες
σιγουριάς. Γιατί να το ενοχλήσω;
Όχι. Δεν μιλώ για τα θλιβερά κνώδαλα της εποχής τού τίποτε που
ζούμε.
Μιλώ για σας. Για τα θηλυκά που
ξέρουν πως το αρσενικό σάς έχει
ανάγκη για να προσδιορίζει κάθε
μέρα την λειψή ύλη του. Για σας
που γνωρίζετε πως για να συνεχίσει
το σύμπαν να κατρακυλάει, το Θηλυκό οφείλει τις αχανείς αγκαλιές
του μόνον στο Αρσενικό. Μου δείχνεις τον δύσκολο δρόμο με τα πρώτα σου ραντεβουδάκια. Κι είναι σαν
να σε βλέπω ν' αρπάζεις τον ευγενικό κατακτητή σου στο δεύτερο και
να τον φιλάς παθιασμένα.
Μυρίζω κανέλλα και δυόσμο και
βασιλικό όσο μιλάς κι ονειρεύομαι
μιαν γυναίκα σαν εσένα που θα
μπορούσε –ή μάλλον θα έπρεπε– να
είναι κόρη σου, μα φοβάμαι πως δεν
υπάρχει. Να αναδίδει αυτό που
αναδίδεις και να γελά όπως γελάς
μπας κι υποτάξει τα σιωπηλά κύτταρά μου σ' αυτό το παλιομοδίτικο
άρωμα που μόνον ο Χρόνης Μίσσιος κατάφερε να χαράξει στο χαρτί σκλαβώνοντας για πάντα το είναι μου. Να θέλει τον Καζαντζάκη
αγκαλιά με τον Ελύτη με τις νότες
τού Ξαρχάκου να περιχαρακώνουν
τις λύπες μου, που άνυδρες και πειναλέες χαράσσουν περιπαθή σημειώματα με κάθε ευκαιρία, θηλυκωμένες σ' ένα πείσμα αντάρτικο, που
ακόμη διαλαλεί πως υπάρχετε.
Γι' αυτές τις ολύμπιες ματάρες
σου, λοιπόν, όλος ο καβγάς και γι'
αυτό το άτηκτο μέταλλο στο γέλιο
σου που μαρτυρά την ευτυχία τού
τυχερού θνητού ο οποίος τα χάρηκε
τόσα χρόνια μαζί με τις αδυσώπητες ανταύγειες μιας θηλυκότητος,
που –πίστεψέ με– χάνεται όπως το
φιλότιμο.
I thought I was someone else,
someone good, συνεχίζει το τραγούδι
κι εγώ αγκαλιάζω μιαν συρτή πόρτα για να την αναγκάσω να μου
αποκαλύψει πως ο αβυσσαλέος άνεμος απ' τα βουνά τού νησιού μου,
εκτός από το να χαρίζει την παγωμένη του διαύγεια στο καπνισμένο
μου δωμάτιο, μπορεί επίσης να μου
θυμίζει ποια είσαι, ποιαν ψάχνω.
Είσαι η Ελλάδα που χάνω και που
διακαώς ελπίζω να φιλήσω πριν το
τέλος.
Νίκη πάνω στις ματωμένες πίκρες
μιας πραγματικότητος που με πείθει καθημερινά πως δεν υπάρχετε.
Και μ' εμένα να επιμένω να σας
θαυμάζω όπου σας βρίσκω.
Ασθμαίνω λυσσαλέως αναζητώντας σας.
Βελούχης Αρειώτης
28 Φεβρουαρίου 2013
ΚΑΡΟΓΙΑΝ, ΜΑΖΕΨΕ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΤΟΥ ΔΗΚΟ
Η άλλη
Ένωσις
ΔΩΡΟ ΠΟΙΗΤΗ
Όταν το Σύμπαν συνωμοτεί
Καθώς έχει επιτέλους ολοκληρωθεί η μακρά και κουραστική προεκλογική περίοδος, μπορούμε τώρα πιο
νηφάλια αλλά και ήρεμα να την κρίνουμε και να τη
σχολιάσουμε. Ας το κάνουμε, λοιπόν, από μια «πνευματική» προοπτική.
Πρώτη διαπίστωση είναι ότι οι επικοινωνιολόγοι των
υποψηφίων έκαναν εξαιρετική δουλειά. Ειδικά αυτοί
που συμβούλευσαν τον κ. Νίκο Αναστασιάδη αξίζουν
το κάθε ευρώ που πήραν (και δεν θα είναι λίγα…).
Κατάφεραν με σκληρή δουλειά να κάνουν τη μέρα, νύχτα!!! Φαίνεται ότι έχουν επιδέξια εφαρμόσει την τέχνη
της «εριστικής διαλεκτικής» και ειδικότερα τη «σοφιστική μέθοδο». Σημειώνεται ότι η μέθοδος αυτή δεν
ασχολείται με την αντικειμενική αλήθεια αλλά μόνο με
τη φαινομενική, και δεν ενδιαφέρεται για την ίδια την
αλήθεια αλλά για τη νίκη!!! Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι πατέρες της φιλοσοφίας, Σωκράτης και
Πλάτωνας, περιφρονούσαν αυτή τη μέθοδο!
Δεύτερη διαπίστωση είναι ότι ο Αλχημιστής του Πάολο Κοέλιο είναι πάρα πολύ σχετικός με την υφιστάμενη πολιτική μας κατάσταση: «Όταν θέλεις
πάρα πολύ κάτι, όλο το
σύμπαν συνωμοτεί να το
καταφέρεις». Με τη διαφορά, ότι η φράση αυτή
αφορά κυρίως στην προσπάθεια επικράτησης του
κ. Αναστασιάδη στις εκλογές.
Φαίνεται ότι όλο το σύμπαν κλήθηκε να «συνωμοτήσει» για την εκλογή
του ως Προέδρου της Δημοκρατίας, τόσο από την
ημεδαπή όσο και από την
αλλοδαπή. Πολιτικά κόμματα και προσωπικότητες,
επιχειρηματίες, ΜΜΕ, οργανώσεις, Εκκλησία και
λογής λογής άλλοι είχαν
επιδοθεί σε μια προσπάθεια να πείσουν τους πολίτες ότι ο εκλεκτός τους
υποψήφιος είναι ουσιαστικά ο πιο σοβαρός, αντικειμενικός, ειλικρινής, δυναμικός, ευρωπαϊστής και κατάλληλος για να τους κυβερνήσει την επόμενη πενταετία.
Επειδή ίσως ο πρότερος βίος και η πολιτεία του δεν
ταιριάζουν με την εικόνα που ήθελε το επιτελείο του να
εκπέμψει, η προσπάθειά του επικεντρώθηκε στο μέλλον. Σε ένα μέλλον, όμως, που –από ό,τι φαίνεται– είναι υποθηκευμένο σε «κομματικά δάνεια» και «αλλοδαπούς πιστωτές», την εξόφληση των οποίων θα πληρώσει ο πολίτης.
Ξένες δυνάμεις, κυρίως της συντηρητικής δεξιάς, έχουν
κυριολεκτικά «γονατίσει» πάνω στη χώρα μας, ενώ
λυτοί και δεμένοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση μας μαστιγώνουν αλύπητα. Τυχαίο; Όλως αιφνιδίως, τα θεόσταλτα αποθέματα φυσικού αερίου κρίθηκαν ότι είναι
ανεπαρκή, ενώ, από την άλλη, αποτελούν πρώτης τάξης ευκαιρία να καταστήσουν ένα «δήθεν Nabucco»
βιώσιμο, διοχετεύοντάς τα μέσω αγωγού στην Τουρκία! Κάτι με το οποίο συμφωνούν και επαυξάνουν διάφοροι «φίλοι» ξένοι. Νέα σύμπτωση; Μετά τις εκλογές
τι θα γίνει; Θα ξαναγεμίσουμε αέρια; Ο Κοέλιο ίσως να
έχει τις απαντήσεις.
Για τη Νίκη Μαραγκού
Με τη Νίκη Μαραγκού είχαμε τις διαφωνίες μας
και τις κατά καιρούς αντιπαραθέσεις μας, όμως
ο τραγικός της θάνατος σε δυστύχημα στην Αίγυπτο επισκιάζει όλες αυτές τις αντιθέσεις. Ο
απροσδόκητος θάνατός της συγκλόνισε κι εμάς,
όπως συγκλόνισε όλον τον κόσμο που τη γνώριζε.
Εκφράζουμε τη βαθύτατη λύπη μας προς την
οικογένειά της και ευχόμαστε να είναι ελαφρύ
το χώμα που τη σκεπάζει.
Εδώ δημοσιεύουμε ένα ανέκδοτο ποίημά της
και έναν πίνακά της, δώρο στο Βιβλιοπωλείον
«Γιαλούσα».
21
Έγινε τιτάνια προσπάθεια να εκλεγεί ο κ. Αναστασιάδης πρόεδρος από τον πρώτο γύρο, άσχετα αν δεν
τα κατάφερε τελικά. Μήπως άραγε να υπήρχε και μια
δόση «μπαμπεσιάς» στις μετρήσεις/δημοσκοπήσεις που
κατά καιρούς έγιναν; Μήπως προτιμήθηκε, ως σχέδιο
Β, η εκούσια καταφυγή σε δεύτερο γύρο, με «επιλεγμένο» αντίπαλο τον κ. Μαλά, προκειμένου να διασφαλιστεί πανηγυρικά η εκλογή Αναστασιάδη; Σίγουρα το αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής βολεύει από
πολλές πλευρές και το ΑΚΕΛ, το οποίο φυσικά δεν
έμεινε αμέτοχο στο επιχείρημα του σύμπαντος!
Το σύμπαν φαίνεται ότι όντως πιέζει για το αποτέλεσμα των εκλογών. Όμως δεν ενεργεί από μόνο του.
Συν Αθηνά και χείρα κίνει, έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες,
μόνο που τη χείρα ενδεχομένως τώρα την κινούν Αμερικάνοι, Άγγλοι, Γερμανοί, Τούρκοι κ.ά. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να μας είχε όλους προβληματίσει και θορυβήσει. Αλλά δεν το κάναμε, προσκολληθήκαμε σε
ταμπού, σε εμμονές, σε κομματικές αερολογίες και φανατιστήκαμε, αλληθωρίσαμε
και εθελοκωφεύσαμε. Από
μόνοι μας αποποιηθήκαμε
την ίδια μας τη σκέψη και
νόηση. Αποδεχθήκαμε και ενστερνιστήκαμε κενά συνθήματα και δημαγωγικά τρικ.
Ναι, το σύμπαν συνωμοτεί.
Μας απειλεί με οικονομικές
δυσπραγίες, πτωχεύσεις,
στάσεις πληρωμών, πολιτικούς αποκλεισμούς, απομόνωση από τους συνεταίρους
στην Ε.Ε. και άλλα δεινά ‒
με νέες «οικονομικές μικρασιατικές καταστροφές», για
όσους θυμούνται! Ποιος είναι ο σκοπός τους, ποιοι οι
πραγματικοί τους στόχοι,
ποιο το στοίχημα και ποιο το
διακύβευμα; Ποια ανταλλάγματα θα παραχωρηθούν
στο σύμπαν; Απλώς να θυμίσουμε ότι εκκρεμεί ακόμα
η «διευθέτηση» του Κυπριακού!
Δεν είναι κάπως παρόμοια
που το σύμπαν συνωμότησε
και το 1974; ‒ κάτι που επιμελώς θέλουμε να ξεχνάμε. Ή, πάλι, η συνωμοσία του 2004 δεν ήταν πιεστική,
έξι μόλις μέρες πριν από την ένταξη της χώρας μας
στην Ε.Ε.; Δεν είχαμε και τότε σωρεία απειλών και
«νουθεσιών»;
Κι όμως, εκείνη η συνωμοσία νικήθηκε. Ο Κοέλιο τότε δεν δικαιώθηκε και οι ασκήσεις επί χάρτου δεν μετατράπηκαν σε τετελεσμένα. Μήπως όμως ό,τι δεν επιτεύχθηκε το 1974 και το 2004 επιχειρείται να υλοποιηθεί τώρα, υπό το φως των νέων μας –από τον Μάρτιο και μετά– δεδομένων; Χρειάζονται πολλά για να
καταλάβουμε τι προκρίνουν «φίλοι και εχθροί» από
το εξωτερικό; Ίσως είμαστε στην πλέον κρίσιμη περίοδο της σύγχρονης Ιστορίας μας, αφού το μέλλον του
τόπου βγήκε σε παζάρι!
Το αποτέλεσμα της δεύτερης Κυριακής ίσως να είναι
ήδη γνωστό, ουσιαστικά έχει εκλεγεί νέος Πρόεδρος,
ο οποίος θα επικυρωθεί μεθαύριο. Ο Κοέλιο και ο Αλχημιστής φαίνεται ότι αυτή τη φορά επαληθεύτηκαν, το
«σύμπαν» συνωμότησε και πέτυχε.
Τουλάχιστον, ας ελπίζουμε για το καλύτερο!
Κ1RK
Απόσπασμα από ποίημά της
Παρέα με τον γεωμέτρη και τον κηροπλάστη
Φύτεψα φέτος τριανταφυλλιές
Αντί να γράφω ποιήματα
Την εκατόφυλλη από το σπίτι με το πένθος
Στον άγιο Θωμά
Την εξηντάφυλλη που έφερε ο Μίδας
Από τη Φρυγία
……………….
Θα μοιραστούμε φύλλα, πέταλα, ουρανό,
Στον αφάνταστο αυτό κήπο
Κι αυτοί κι εγώ περαστικοί…
O πολύ καλός μας ποιητής και φίλος της εφ.
Ένωσης και των εκδόσεών μας και βασανιστής
μας, κ. Δημήτρης Κοσμόπουλος, μας απέστειλε τα δώρα του για την προηγούμενη χρονιά,
τα οποία ευχαρίστως και δημοσιεύουμε. Τα
ποιήματα «δώρα» για τη συνεργάτιδά μας Χάρη Σπανού, τα δημοσιεύουμε πιο κάτω και
τα άλλα του τα κείμενα σε μια άλλη στήλη.
Στην κ. Χάρη Σπανού για την τιμή που μου
έκανε, μια καινούργια απόδειξη της εμμονής μου
στην ομορφιά του Γεναριάτικου πρωινού
ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ
Ι
Γεναριάτικη του πάγου ξαστεριά
άστρα, διαμαντένια μου στιλέτα
Στης ψυχής μου καρφωμένα την στεριά
και στης μνήμης το μανουάλι σπαρματσέτα.
Νύχτα κρύσταλλο, βόμβυκα του θανάτου
σε κουρέλιασε ο αέρας σιδερένιος.
Πέφτει θλίψη, γύπας ασημένιος
στα κλαδιά και στα φυλλώματά μου.
Μες στην νύχτα κρούω τις πέτρες των χεριών
μα τις σπίθες τις χωνεύει το σκοτάδι.
Έχω πια μακρύνει από το βράδυ
μεσοπέλαγα στην νύχτα, με των αστεριών
τα λαμπρά τα βέλη, που σημάδι
βάλανε το στήθος και τις πέτρες των χεριών.
ΙΙ
Βροχή και κρύος αέρας μέχρι την ψυχή.
Ο ουρανός τρεμοβολά αναμνήσεις άστρων.
Με μαχαιριών μαλάματα και κάστρων
αοράτων φανάρια, κάθε του πτυχή.
Πάγωσε ο χρόνος κρύσταλλο, κι η μνήμη
μέσα στον πάγο σπαρταράει ψάρι.
Έχει έναν πόνο κρύο απ’ το φεγγάρι
κι έχει, από αγκίστρι, ναρκωμένη μείνει.
Οι φλόγες, το λαμπάδιασμα του ξύλου
μυρωδικά –που να ’ναι– άλλης εποχής.
Ολόγυμνα κλωνάρια της ψυχής
γυρεύουνε το χάδι κάποιου φίλου,
το λάδι φωτεινής ημέρας, μιας φυγής
τα όνειρο. Ένα φύλλωμα σιγής.
Δημήτρης Κοσμόπουλος
(Aπό την υπό έκδοση ποιητική
συλλογή Παλαιολυρικά)
Μη φοβάστε τίποτα! Οι Έλληνες
ξυπνάνε πάντα στο παρά πέντε.
Αναστασιάδη, τρέμε, ερχόμαστε!
22
vasosftohopoullos.wordpress.com
Κλαίρης Αγγελίδου, Λιτανεία
Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Ιωλκός» η νέα ποιητική συλλογή
της Κλαίρης Αγγελίδου, Λιτανεία. Η
συλλογή αυτή είναι μια ΩΔΗ στους
αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Μια λιτανεία για
τα παιδιά που ονειρεύτηκαν τη λευτεριά της Κύπρου, για τα παιδιά που δεν
έπαψαν ποτέ να ονειρεύονται τη λευτεριά της Κύπρου. Ένα τέτοιο παιδί είναι και η κυρία Αγγελίδου. Πιστή στην
ΕΝΩΣΗ, πιστή στη ζωή της, συνθέτει
τις λέξεις που οδηγούν στη λευτεριά,
φτιάχνοντας ύμνους και τραγούδια για
τους γνωστούς και άγνωστους ανθρώπους που ακόμη και σήμερα μάς κρατούν εμάς τους υπόλοιπους στη ζωή.
Η Λιτανεία αναμένει το ανέβασμά
της στη σκηνή, με μουσική υπόκρουση
ένα ξερό βιολί, ένα λαούτο και μια χοντροκομμένη τατσιά ‒ όργανα του καυτού μας ήλιου, της καμένης μας καρδιάς. Παρακάτω δημοσιεύουμε κάποια
αποσπάσματα. Εσείς βρείτε το βιβλίο
και διαβάστε το όλο.
Αποσπάσματα:
Εκεί στον Πενταδάχτυλο
Ελληνικές φωνές,
εγκόλπια σεπτών ιεραρχών,
μόχθοι γεωργούντων
γη και θάλασσα,
τον ήρωα,
άγγελο ανεμόφτερο Δικαιοσύνης
υπερυψώνει.
❧
«Θα βγω πυροβολώντας» φώναξε.
Άστραψε η Ανατολή
και δάκρυσε η Δύση.
Η Αψινθιώτισσα ευλόγησε
κι η μάνα του περήφανη
δεν έκλαψε,
μια άλλη Κρατησίκλεια.
Η Τραμουντάνα ρίγησε.
❧
28 Φεβρουαρίου 2013
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΙΔΗΣΗ
ΦΟΛΑ, Η ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ
Κι ήρθαν της Κύπρου οι μάνες
με τα μαντίλια τους
σφιχτά δεμένα
και τον καημό τραγούδησαν
λεβέντικα.
❧
Ύστερα μες στα σπίτια τους
έκλαψαν πικρά τους γιους τους
μακριά από λεόντων μάτια.
Τσουρουφλισμένα τα κορμιά.
Ωστόσο βγάζουν παραπούλια.
Θαύμα Θεού.
❧
Ποιος απ’ τους τέσσερις
στο χοροστάσι του θανάτου
μπήκε πρώτος;
Κι ο Αχυρώνας
έγινε των Αρχαγγέλων ύμνος,
οι ταπεινοί υψώθηκαν
και μοσχοβόλησε η πάχνη
από κλαδιά μυρτιάς
και δάφνης.
❧
Κόκκινο αίμα,
κόκκινο χώμα
γεμάτο σπόρους θυσίας,
αλμύρα,
μαντζουράνα
και δάκρυ.
Ο Αρχάγγελος σε αργυρόηλες πλάκες
γράφει
ψηφιδωτά ονόματα
παλικαριών
στο Δίκωμο,
στο Μαχαιρά,
στο Κούρδαλι,
στο Λιοπέτρι,
στα Χαντριά,
στη Ζωοπηγή,
στα Σπήλια.
❧
Ροβόλησε
απ’ του Κύκκου τα βουνά
στο Μερσινίκι.
Μούσκο τον έλεγαν
Χαράλαμπο,
να χαιρετήσει
της αγχόνης τους λεβεντονιούς
που δρασκελούσαν
της αθανασίας διάσελο.
❧
Το Λιοπέτρι.
❧
Ορφάνεψαν οι στράτες
που περπατούσαν
κι οι πικραμένες λεμονιές
έσκυψαν το κεφάλι.
Καλλίκορμοι
κούροι της γης
της αιματόβρεχτης
με της Ελευθερίας το τραγούδι
ν’ ανηφορίζει,
χάλκειος ύμνος.
Κάθε τόσο έχουμε κι ένα κρούσμα
θανάτου σκύλου ή γάτου από φόλα.
Λέγεται ότι ο θάνατος από φόλα είναι πολύ οδυνηρός. Θυμάμαι όταν
οι ΑΚΕΛικοί γείτονές μου δολοφόνησαν τον δικό μου σκύλο πριν από
εννιά χρόνια. Έτρεμε το καημένο το
σκυλί και με έβλεπε με ένα βλέμμα
σαν να με εκλιπαρούσε να το κοιμίσω, για να μην υποφέρει άλλο.
Είναι καιρός η αστυνομία και η πολιτεία να βρουν τρόπους, ώστε αυτοί
που αγοράζουν φόλες να καταγράφονται και να μπαίνουν σε ένα αρχείο, προκειμένου, κάποια στιγμή,
κάποιοι τουλάχιστον απ’ τους δολοφόνους αυτούς να καταλήγουν στα
δικαστήρια.
Πρόσφατα δολοφόνησαν το σκυλί
του Τάκη Χατζηγεωργίου. Παρότι ο
ίδιος και ο μάστρος του δεν ζήτησαν
ποτέ συγγνώμη για τη δολοφονία
των 13 στο Μαρί και παρότι θεωρούμε τον Χατζηγεωργίου ως έναν
από τους πιο επικίνδυνους ΑΚΕΛικούς του τόπου, εμείς του στέλλουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια για
τον χαμό του σκύλου του. Αντί, όμως,
να παριστάνει τον μορφονιό στις
Βρυξέλλες, ας πείσει τους συντρόφους του τους βουλευτές να κάνουν
κάτι για να περιοριστεί το φαινόμενο της δολοφονίας αθώων ζώων.
ΤΡΙΑ ΣΧΟΛΙΑ
ΜΑΛΑΣ 13 ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ 2.500
Στο λεγόμενο ντιμπέιτ, ο Νίκος Αναστασιάδης μίλησε για τους 13 νεκρούς
του Μαρί, κατηγορώντας τον Χριστόφια ως δολοφόνο. Ο Μαλάς, ως απάντηση, μίλησε στον Αναστασιάδη για
τους 2.500 νεκρούς του 1974 και ο Αναστασιάδης δεν απάντησε.
Αυτό πρέπει να προβληματίσει τους
αγωνιστές της ΕΟΚΑ που ψήφισαν Αναστασιάδη. Αύριο ο Κάμερον μπορεί να
του πει για τους 300 Εγγλέζους που
σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του ’55-’59
και ο Αναστασιάδης να πει και σόρυ
κιόλας.
SCOTCH ON THE RIK
Στο ντιμπέιτ, οι πιο πονηροί από σας θα
προσέξατε το φλιτζάνι στο γραφείο του
Νίκου Αναστασιάδη. Οι κακές οι γλώσσες λένε πως ήταν γεμάτο με ουίσκι,
εμείς όμως ξέρουμε καλύτερα. Το μεγάλο φλιτζάνι είχε μέσα τσάι με μέλι.
Τώρα το κουίζ της εφημερίδας μας:
Ποιας μάρκας ήταν το ουίσκι στο φλιτζάνι του Νίκου Αναστασιάδη τη νύχτα
του ντιμπέιτ;
Ο τυχερός που θα βρει τη σωστή απάντηση κερδίζει μιαν κάσιαν Famous
Grouse.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ
Ο Αρχιεπίσκοπος, όπως όλοι μας, έχει
δικαίωμα να έχει πολιτικά πιστεύω και
στις εκλογικές αναμετρήσεις. Δεν συμφωνώ μαζί του, αλλά αυτή είναι μια
άλλη ιστορία. Ούτε γνωρίζω ποια είναι
τα ανταλλάγματα που έδωσε ο Αναστασιάδης για να έχει την υποστήριξη
της Εκκλησίας μας. Αυτά, όταν τα μάθουμε, θα σχολιαστούν οπωσδήποτε.
Προς το παρόν, εγώ ενίσταμαι, ως
μέλος της Εκκλησίας μας, για την αναφορά του Αναστασιάδη ότι η Εκκλησία είναι μαζί του. Η Εκκλησία δεν είναι ούτε με τον Αναστασιάδη ούτε με
τον Μαλά. Η Εκκλησία είμαστε εμείς
οι πιστοί, οι φτωχοί και ταλαιπωρημένοι αυτού του τόπου, οι μαυροντυμένες
γυναίκες, οι γριές και οι χωριάτες, ο
παλαιός κόσμος της Κύπρου, που δεν
έχει καμιά σχέση με τα εγγλεζούθκια
του ΔΗΣΥ. Ο Αναστασιάδης και ο
ΔΗΣΥ όχι μόνο δεν έχουν καμιά σχέση
με την Εκκλησία μας, αλλά είναι και
οι πρωταγωνιστές για τη μετατροπή
της σε CHURCH OF CYPRIOTS.
Ο ΔΗΣΥ ντρέπεται για το σύνολο της
Εκκλησίας μας, διότι χαλάει την πιάτσα
του λάιφσταϊλ τους και των πραγματικών τους πιστεύω, που είναι η μασονία, οι Λάιονς, τα Ρόταρυ και όλα τ’
άλλα αμερικανόπνευστα σύνολα που
στοχεύουν στον αφελληνισμό της πατρίδας μας.
Τώρα, φυσικά, οι συναγερμικοί θα
απαντήσουν πως κάθε Κυριακή οι εκπρόσωποί τους βρίσκονται στις πρώτες θέσεις των εκκλησιών. Φυσικά και
θα είναι εκεί. Οι κάμερες είναι εκεί,
για να καλύψουν τα μνημόσυνα των
ηρώων μας. Πού αλλού, λοιπόν, θα
μπορούσαν να είναι οι κομματάρχες;
28 Φεβρουαρίου 2013
ΔΗΚΟ, ΔΗΣΥ: ΟΙ ΝΕΟΙ ΤΥΡΑΝΝΟΙ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ – ΦΑΤΕ ΤΟΥΣ!
Γαουρολογίες
Αμπάλατε ζοππόβορτε
Κυπριακέ λαέ.
Συγχαρητήρια για τες
επιλογές σου του πρώτου γύρου των Προεδρικών εκλογών.
Το αποτέλεσμα του
δευτέρου γύρου εν το
ξέρω, αλλά εν θέλω τζιαι πολλές μαντικές ικανότητες για να το προβλέψω.
Καμάρωσε τον ανάξιον ηγέτη που σου αξίζει.
Γάδαρος Κύπρου
Πολιτικός Αναλυτής
ANEKΔΟΤΟ
l
ANEKΔΟΤΟ
l
ANEKΔΟΤΟ
Ο Αϊνστάιν στην Κύπρο
Έρχεται ο Αϊνστάιν στην Κύπρο και τον καλούν σε μια δεξίωση. Καθώς πίνει το απεριτίφ
του, τον πλησιάζει ένας και του λέει:
― Καλησπέρα σας, κύριε Αϊνστάιν.
Τιμή μας να σας έχουμε απόψε μαζί μας.
― Τιμή δική μου, απαντάει
ο μεγάλος επιστήμων. Αν
επιτρέπετε, τι IQ έχετε;
― 250, απαντάει αυτός.
Τότε ο Αϊνστάιν τού πιάνει συζήτηση για τη θεωρία της σχετικότητας, τις
μαύρες τρύπες και δε
συμμαζεύεται. Λίγο αργότερα κι ενώ έτρωγαν το
ορεκτικό τους, ένας κύριος,
που καθόταν αριστερά του,
του λέει:
― Μεγάλη τιμή μάς κάνετε, κύριε Αϊνστάιν, να βρίσκεστε εδώ μαζί
μας.
― Δική μου η τιμή, απαντά ο Αϊνστάιν. Έχετε την καλοσύνη να μου πείτε τι IQ έχετε, ευγενικέ κύριε;
― 150.
Του πιάνει λοιπόν κουβέντα ο Αϊνστάιν για
το διεθνές δίκαιο, για τα προβλήματα που ανακύπτουν από τα πειράματα γενετικής κ.ο.κ. Λίγο αργότερα κι ενώ έτρωγε το κυρίως πιάτο
του, αυτός που καθόταν δεξιά του, του λέει:
― Είναι μεγάλη μου τιμή να τρώω δίπλα σ’
έναν τόσο μεγάλο επιστήμονα.
― Δική μου η τιμή, απαντά ο Αϊνστάιν. Τι IQ
έχετε;
― 100.
Του πιάνει κουβέντα για την
κυβέρνηση, για τα επιτόκια, το
χρηματιστήριο, την τιμή της
βενζίνης κ.ο.κ. Λίγο αργότερα κι ενώ έτρωγαν επιδόρπιο, ο κύριος που καθόταν
απέναντι του τού λέει:
― Είναι πάρα πολύ μεγάλη μου τιμή να σας έχω
απέναντι μου, κύριε Αϊνστάιν.
― Δική μου η τιμή, κύριε.
Τι IQ έχετε;
― 50.
Του πιάνει λοιπόν κουβέντα ο Αϊνστάιν για Dancing with the stars, Άσπρα
Μπαλόνια, Αννίτα Πάνια, Λιάγκα, Μενεγάκη
και δε συμμαζεύεται. Καθώς έπιναν καφέ, τον
πλησιάζει ένας κύριος και του λέει με τη σειρά του:
― Πολύ μεγάλη μας τιμή, κύριε Αϊνστάιν, να
βρίσκεστε σήμερα μαζί μας.
― Δική μου η τιμή. Ποιο το IQ σας;
― 3.
Κι ο Αϊνστάιν ρωτάει:
― Πώς πάει το ΑΚΕΛ;;
23
✍
ΠΥΞ ΛΑΞ
l Ήτανε τρεις κυρίες. Από εκείνες τις κυρίες που, αντί να επι-
δοθούν στο σμιλί, στο πλύσιμο των πιάτων και στο «διάβασμα» του καφέ, ασχολήθηκαν με τα
κομματικά. Λογικό. Στην Κύπρο ζούμε. Στη χώρα όπου οι γυναίκες έγιναν
άντρες. Οι κυρίες είναι του ΔΗΚΟ. Και
πήγανε με τον Λιλλήκα, αντί να ακολουθήσουν τη γραμμή του Κάρογιαν και να
ψηφίσουν τον Νικ. Ως εδώ ουδέν αξιόμεμπτο.
l Τους τελευταίους τρεις μήνες σπρώχνονταν πίσω από τον Λιλλήκα, για να δουν τις φάτσες τους στην
τηλεόραση το βράδυ. Πήγαιναν σε όλες τις ομιλίες, τις συναντήσεις, τις εκδηλώσεις. Αυτά ως τις 6 το απόγευμα της πρώτης Κυριακής των εκλογών.
l Μόλις βγήκανε τα exit-polls, οι τρεις κυράτσες εμφανίστηκαν
ξαφνικά στο επιτελείο του Νικ. Είδαν τα προγνωστικά και είπαν να επωφεληθούν, κάνοντας το μεγάλο come-back. Και βέβαια τις πήρανε πρέφα. Γίνανε ρεζίλι των σκυλιών. Και την
έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια. Απόλυτα αληθινή η ιστορία.
Μου την είπε ένας δικός μου. Αξιόπιστος και Δηκοϊκός, όσο κι
αν αυτά τα δύο είναι ασύμβατα μεταξύ τους.
l Αυτό είναι το ΔΗΚΟ. Το κόμμα των «Πιθήκω-ν». Ό,τι αρπάξει ο κώλος μας. Όπου φυσήξει ο άνεμος. Το σινάφι των σιχαμερών ανθρώπων. Το άντρο των μετριοτήτων. Όταν το ΔΗΚΟ
αποφασίσει μια μέρα να ψηφίσει κατά συνείδηση, τότε άρχισε
να μετανοείς, διότι προφανώς έρχεται ο Αντίχριστος, η μέρα
της Κρίσεως κι ο Αρμαγεδδών. Δεν πρέπει όμως να είμαστε
απόλυτοι. Αναφέρομαι μονάχα στο 90%. Υπάρχει σίγουρα κι
ένα 10% αξιοπρεπών Δηκοϊκών (εγώ, λόγου χάριν, γνωρίζω 56 αξιοπρεπείς Δηκοϊκούς).
l Και μέσα σ’ όλα
αυτά, στην τρόικα,
στα μνημόνια και
στις εκλογές, γεννήθηκε ο μικρός Ορέστης. Άλλωστε οι
επαναστάτες έρχονται σε κάτι τέτοιες
σ τιγμές. Προς το
παρόν βέβαια κλαίει, κοιμάται, βυζαίνει και αφοδεύει,
αλλά νομίζω πως
τον άκουσα να λέει «ΕΝΩΣΙΣ», «ΣΚΑΤΑ ΣΤΟ ΑΚΕΛ» και
«ΠΑΟ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΘΥΡΑ 13». Ή ίσως να ήτανε οι ευσεβείς μου
πόθοι. Όπως και να έχει, σε λίγα χρόνια θα έρχεται τις Κυριακές στο ΑΙΓΑΙΟΝ για να παίξει με τον Σαββάκη και την Έλλη,
θα ακούει Ντύλαν με τον Κούλλη, θα παρακολουθεί τα θέατρα
του Φτωχόπουλλου και θα κάνει παρέα με τον Μιχάλη και τον
Ξένιο.
l Να είμαστε καλά να τον χαιρόμαστε.
l Τώρα που τα γράφω αυτά, στην τηλεόραση βλέπω τις φάτσες του Μαλά και του Αναστασιάδη στην ύστατη τηλεμαχία.
Όλα τα λεφτά όμως είναι οι δημοσιογράφοι. Ερωτήσεις της
πλάκας, δημοσιογραφία του γλυκού νερού. Τα δειλά ανθρωπάκια ανακρίνουν τους ανεπαρκείς πολιτικούς. Ένα έργο που
βλέπουμε από τη δεκαετία του ’70 και θα ξαναδούμε σε 5, σε
10 και σε 15 χρόνια, αν βέβαια υπάρχει Κύπρος μέχρι τότε.
Oι νεοναζί
Ρε Σαββάκη,
εκάμαμεν τόσην φασαρίαν
για να βκάλουμεν
πρόεδρο τον ναζί εραστή
της Μέρκελ;
ENΩΣIΣ
Κόρη Έλλη,
εκάτσαμεν πάνω, αλλά
έννεν ανάγκη να κάμνεις
τζιαι πολιτικές αναλύσεις.
Είσαι μιτσιά ακόμα!
Tζι ας γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν
ΑΥΤΟΥΣ
ΑΥΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΑΤΕ!
ΨΗΦΙΣΑΤΕ!

Τεύχος 04/2014

ΕΔΩ - 5ο Λύκειο Ιλίου

Αίτηση Συνδρομής για Ιδιώτες

Τεύχος 06/2013

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ OPTIMIST ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ

AEGL111 - course notes

Τεύχος 08/2013

Final menu the sandwich shop

Νέα Ελληνικά

Τεύχος 05/2011

Λεύκαρα

Τεύχος 10/2011 - Βιβλιοπωλείο "Γιαλούσα"

Τεύχος 01/2011

τιμαιος - κριτιας

Εργατική Φωνή 26/02/2014

Ó÷Ýäéï 1

Τεύχος 06/2012 - Βιβλιοπωλείο "Γιαλούσα"

Τεύχος 10/2010